Ύμνος των λόγων του Θεού | Μόνο ο Θεός αγαπάει τον άνθρωπο στον υπέρτατο βαθμό

I Ο Θεός ενσαρκώνεται στις έσχατες μέρες για να σώσει τον άνθρωπο γιατί τον αγαπά. Παρακινημένος απ' την αγάπη Του, επιτελεί το σημερινό έργο. Είν' υπό το θεμέλιο της αγάπης. Ο Θεός ενσαρκώνεται κι υπομένει ατίμωση για να σώσει μολυσμένους και διαλυμένους. Υπομένει τόσο πόνο. Γιατί ξανά και ξανά, δείχνει την αμέτρητη αγάπη Του. Ο Θεός δεν θέλει καμία ψυχή να χαθεί. Ο άνθρωπος δεν νοιάζεται ποιο θα το μέλλον του. Ο άνθρωπος δεν ξέρει πώς να δείξει αγάπη για την ίδια του για τη ζωή. Αλλά ο Θεός ξέρει. Μόνο Αυτός αγαπά τον άνθρωπο. Α… α… II Τα λόγια του Θεού θεραπεύουν, ενθαρρύνουν τον άνθρωπο. Κρίνουν και καταριούνται, αποκαλύπτουν και υπόσχονται. Ό,τι κι αν λένε τα λόγια Του, προέρχεται απ' την αγάπη Του. Αυτή είναι η ουσία του έργου Του. Γιατί τόσοι πολλοί ακολουθούν από κοντά; Γιατί τόσο γεμάτοι ενέργεια; Την αγάπη και σωτηρία του Θεού, όλοι την έχουνε δει. Το χρονοδιάγραμμα Του είναι τέλειο. Ποτέ δεν αργεί. Ο Θεός δεν θέλει καμία ψυχή να χαθεί. Ο άνθρωπος δεν νοιάζεται ποιο θα το μέλλον του. Ο άνθρωπος δεν ξέρει πώς να δείξει αγάπη για την ίδια του για τη ζωή. Αλλά ο Θεός ξέρει. Μόνο Αυτός αγαπά τον άνθρωπο. III Ο άνθρωπος νομίζει ότι αγαπά τον εαυτό του πιο πολύ. Αλλά τι είδους αγάπη είναι αυτή; Η αγάπη του Θεού είναι η πιο αληθινή εσύ θα νιώσεις. Αν ο Θεός δεν είχε ενσαρκωθεί, οδηγήσει κι ζήσει με τον άνθρωπο συνεχώς, θα 'ταν δύσκολο γι' αυτούς να γνωρίσουν την αγάπη του Θεού. Ο Θεός δεν θέλει καμία ψυχή να χαθεί. Ο άνθρωπος δεν νοιάζεται ποιο θα το μέλλον του. Ο άνθρωπος δεν ξέρει πώς να δείξει αγάπη για την ίδια του για τη ζωή. Μα ο Θεός ξέρει. Μόνο Αυτός αγαπά τον άνθρωπο. Ναι, μόνο Αυτός αγαπά τον άνθρωπο. Ναι, τον αγαπά. Τόσο αγαπάει τον άνθρωπο. από το βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών@του Χριστού»

Αποκ., Κεφάλαιο: 2

        1. Προς τον άγγελον της εκκλησίας της Εφέσου γράψον. Ταύτα λέγει ο κρατών τους επτά αστέρας εν τη δεξιά αυτού, ο περιπατών εν μέσω των επτά λυχνιών των χρυσών· 2. Εξεύρω τα έργα σου και τον κόπον σου και την υπομονήν σου, και ότι δεν δύνασαι να υποφέρης τους κακούς, και εδοκίμασας τους λέγοντας ότι είναι απόστολοι, και δεν είναι, και εύρες αυτούς ψευδείς· 3. και υπέφερες και έχεις υπομονήν και διά το όνομά μου εκοπίασας, και δεν απέκαμες. 4. Πλην έχω τι κατά σου, διότι την αγάπην σου την πρώτην αφήκας. 5. Ενθυμού λοιπόν πόθεν εξέπεσες και μετανόησον και κάμε τα πρώτα έργα· ει δε μη, έρχομαι προς σε ταχέως και θέλω κινήσει την λυχνίαν σου εκ του τόπου αυτής, εάν δεν μετανοήσης. 6. Έχεις όμως τούτο, ότι μισείς τα έργα των Νικολαϊτών, τα οποία και εγώ μισώ. 7. Όστις έχει ωτίον ας ακούση τι λέγει το Πνεύμα προς τας εκκλησίας. Εις τον νικώντα θέλω δώσει εις αυτόν να φάγη εκ του ξύλου της ζωής, το οποίον είναι εν μέσω του παραδείσου του Θεού. 8. Και προς τον άγγελον της εκκλησίας των Σμυρναίων γράψον· Ταύτα λέγει ο πρώτος και ο έσχατος, όστις έγεινε νεκρός και έζησεν· 9. Εξεύρω τα έργα σου και την θλίψιν και την πτωχείαν· είσαι όμως πλούσιος· και την βλασφημίαν των λεγόντων εαυτούς ότι είναι Ιουδαίοι και δεν είναι, αλλά συναγωγή του Σατανά. 10. Μη φοβού μηδέν εκ των όσα μέλλεις να πάθης. Ιδού, ο διάβολος μέλλει να βάλη τινάς εξ υμών εις φυλακήν διά να δοκιμασθήτε, και θέλετε έχει θλίψιν δέκα ημερών. Γίνου πιστός μέχρι θανάτου, και θέλω σοι δώσει τον στέφανον της ζωής. 11. Όστις έχει ωτίον ας ακούση τι λέγει το Πνεύμα προς τας εκκλησίας. Ο νικών δεν θέλει αδικηθή εκ του θανάτου του δευτέρου. 12. Και προς τον άγγελον της εν Περγάμω εκκλησίας γράψον· Ταύτα λέγει ο έχων την ρομφαίαν την δίστομον, την οξείαν· 13. Εξεύρω τα έργα σου και που κατοικείς· όπου είναι ο θρόνος του Σατανά· και κρατείς το όνομά μου, και δεν ηρνήθης την πίστιν μου και εν ταις ημέραις, εν αις υπήρχεν Αντίπας ο μάρτυς μου ο πιστός, όστις εφονεύθη παρ' υμίν, όπου κατοικεί ο Σατανάς. 14. Έχω όμως κατά σου ολίγα, διότι έχεις εκεί τινάς κρατούντας την διδαχήν του Βαλαάμ, όστις εδίδασκε τον Βαλάκ να βάλη σκάνδαλον ενώπιον των υιών Ισραήλ, ώστε να φάγωσιν ειδωλόθυτα και να πορνεύσωσιν. 15. Ούτως έχεις και συ τινάς κρατούντας την διδαχήν των Νικολαϊτών, το οποίον μισώ. 16. Μετανόησον· ει δε μη, έρχομαι προς σε ταχέως και θέλω πολεμήσει προς αυτούς με την ρομφαίαν του στόματός μου. 17. Όστις έχει ωτίον, ας ακούση τι λέγει το Πνεύμα προς τας εκκλησίας. Εις τον νικώντα θέλω δώσει εις αυτόν να φάγη από του μάννα του κεκρυμμένου, και θέλω δώσει εις αυτόν ψήφον λευκήν, και επί την ψήφον όνομα νέον γεγραμμένον, το οποίον ουδείς γνωρίζει ειμή ο λαμβάνων. 18. Και προς τον άγγελον της εν Θυατείροις εκκλησίας γράψον· Ταύτα λέγει ο Υιός του Θεού, ο έχων τους οφθαλμούς αυτού ως φλόγα πυρός, και οι πόδες αυτού είναι όμοιοι με χαλκολίβανον· 19. Εξεύρω τα έργα σου και την αγάπην και την διακονίαν και την πίστιν και την υπομονήν σου και τα έργα σου και τα έσχατα, ότι είναι πλειότερα των πρώτων. 20. Έχω όμως κατά σου ολίγα, διότι αφίνεις την γυναίκα Ιεζάβελ, ήτις λέγει εαυτήν προφήτιν, να διδάσκη και να πλανά τους δούλους μου εις το να πορνεύωσι και να τρώγωσιν ειδωλόθυτα. 21. Και έδωκα εις αυτήν καιρόν να μετανοήση εκ της πορνείας αυτής, και δεν μετενόησεν. 22. Ιδού, εγώ βάλλω αυτήν εις κλίνην και τους μοιχεύοντας μετ' αυτής εις θλίψιν μεγάλην, εάν δεν μετανοήσωσιν εκ των έργων αυτών, 23. και τα τέκνα αυτής θέλω αποκτείνει με θάνατον, και θέλουσι γνωρίσει πάσαι αι εκκλησίαι, ότι εγώ είμαι ο ερευνών νεφρούς και καρδίας, και θέλω σας δώσει εις έκαστον κατά τα έργα σας. 24. Λέγω δε προς εσάς και προς τους λοιπούς τους εν Θυατείροις, όσοι δεν έχουσι την διδαχήν ταύτην και οίτινες δεν εγνώρισαν τα βάθη του Σατανά, ως λέγουσι· Δεν θέλω βάλει εφ' υμάς άλλο βάρος· 25. πλην εκείνο, το οποίον έχετε, κρατήσατε εωσού έλθω. 26. Και όστις νικά και όστις φυλάττει μέχρι τέλους τα έργα μου, θέλω δώσει εις αυτόν εξουσίαν επί των εθνών, 27. και θέλει ποιμάνει αυτούς εν ράβδω σιδηρά, θέλουσι συντριφθή ως τα σκεύη του κεραμέως, καθώς και εγώ έλαβον παρά του Πατρός μου, 28. και θέλω δώσει εις αυτόν τον αστέρα τον πρωϊνόν. 29. Όστις έχει ωτίον ας ακούση τι λέγει το Πνεύμα προς τας εκκλησίας.

Η δημιουργία μιας σωστής σχέσης με τον Θεό είναι πολύ σημαντική

        Οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, αγαπούν τον Θεό και ικανοποιούν τον Θεό αγγίζοντας το Πνεύμα του Θεού με την καρδιά τους, επιτυγχάνοντας έτσι την ικανοποίησή Του. Όταν ακούν τα λόγια του Θεού με την καρδιά τους, τότε συγκινούνται από το Πνεύμα του Θεού. Εάν επιθυμείς να πετύχεις μια σωστή πνευματική ζωή και να δημιουργήσεις μια σωστή σχέση με τον Θεό, πρέπει πρώτα να δώσεις την καρδιά σου σε Αυτόν και να την γαληνέψεις ενώπιόν Του. Μόνο αφού έχεις εμποτίσει όλη την καρδιά σου με τον Θεό, μπορείς να αναπτύξεις σταδιακά μια σωστή πνευματική ζωή. Εάν οι άνθρωποι, ενόσω πιστεύουν στον Θεό, δεν Του δίνουν την καρδιά τους, αν η καρδιά τους δεν είναι μέσα Του και δεν αντιμετωπίζουν το βάρος Του ως δικό τους, τότε το μόνο που κάνουν είναι να εξαπατούν τον Θεό και μόνον έτσι συμπεριφέρονται οι θρησκευόμενοι άνθρωποι - αυτό δεν μπορεί να λάβει τον έπαινο του Θεού. Ο Θεός δεν μπορεί να λάβει τίποτα από ένα τέτοιο άτομο. Ένας τέτοιου είδους άνθρωπος μπορεί να χρησιμεύσει μόνο ως χρυσόχαρτο του έργου του Θεού, όπως ένα διακοσμητικό στον οίκο του Θεού, που καταλαμβάνει χώρο και δεν χρησιμεύει σε τίποτα - ο Θεός δεν χρησιμοποιεί αυτό το είδος ανθρώπου. Σε ένα τέτοιο άτομο, όχι μόνο δεν υπάρχει ευκαιρία για το έργο του Αγίου Πνεύματος, αλλά, ακόμα περισσότερο, δεν αξίζει να τελειωθεί. Αυτός ο τύπος ανθρώπου είναι ένας πραγματικός «νεκροζώντανος». Δεν έχουν στοιχεία που μπορούν να χρησιμοποιηθούν από . Όλοι τους έχουν καταληφθεί από τον Σατανά, διεφθάρητο Άγιο Πνεύμασαν στο έπακρο απ’ αυτόν και αποτελούν αντικείμενο εξάλειψης για τον Θεό. Επί του παρόντος, το Άγιο Πνεύμα δεν χρησιμοποιεί μόνο τους ανθρώπους κάνοντας χρήση των αρετών τους, αλλά και τελειώνοντας και αλλάζοντας τις ατέλειές τους. Εάν η καρδιά σου μπορεί να εμποτιστεί με τον Θεό και να ησυχάσει μπροστά Του, τότε θα έχεις την ευκαιρία και τα προσόντα να χρησιμοποιηθείς από το Άγιο Πνεύμα, να λάβεις τη διαφώτιση και τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος και, ακόμη περισσότερο, θα έχεις την ευκαιρία το Άγιο Πνεύμα να αντισταθμίσει τις ατέλειές σου. Όταν δίνεις την καρδιά σου στον Θεό, μπορείς να εισέλθεις βαθύτερα στη θετική πλευρά και να είσαι σε ένα υψηλότερο επίπεδο διορατικότητας. Σε σχέση με την αρνητική πλευρά, θα έχεις περισσότερη κατανόηση των δικών σου ελαττωμάτων και ατελειών, θα είσαι πιο πρόθυμος να επιδιώξεις την ικανοποίηση του θελήματος του Θεού, δεν θα είσαι παθητικός και θα εισέλθεις ενεργά. Αυτό θα σημαίνει ότι είσαι σωστός. Με την προϋπόθεση ότι η καρδιά σου είναι ήρεμη ενώπιον του Θεού, το κλειδί για το αν θα λάβεις ή όχι τον έπαινο από το Άγιο Πνεύμα και για το αν ευαρεστείς ή όχι τον Θεό, βρίσκεται στο να μπορείς να εισέλθεις ενεργά. Όταν το Άγιο Πνεύμα φωτίζει ένα άτομο και χρησιμοποιεί ένα άτομο, ποτέ δεν τον κάνει αρνητικό, αλλά πάντα τον κάνει να προχωρεί ενεργά. Παρόλο που έχει αδυναμίες, είναι σε θέση να μην ζει σύμφωνα με αυτές, να απέχει από την καθυστέρηση της ανάπτυξής του στη ζωή και να συνεχίζει να επιδιώκει την ικανοποίηση του θελήματος του Θεού. Αυτή η προδιαγραφή αποδεικνύει επαρκώς ότι έχεις αποκτήσει την παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Εάν ένα άτομο είναι πάντα αρνητικό, κι αφότου διαφωτιστεί προκειμένου να γνωρίσει τον εαυτό του, εξακολουθεί να είναι αρνητικό και παθητικό, ανίκανο να σηκωθεί και να ενεργήσει από κοινού με τον Θεό, τότε αυτός ο τύπος ατόμου λαμβάνει μόνο τη χάρη του Θεού, αλλά το Άγιο Πνεύμα δεν είναι μαζί του. Όταν ένα άτομο είναι αρνητικό, αυτό σημαίνει ότι η καρδιά του δεν έχει στραφεί στον Θεό και το πνεύμα του δεν έχει συγκινηθεί από το Πνεύμα του Θεού. Αυτό θα πρέπει να αναγνωρίζεται από όλους. 

 Μπορεί να διαπιστωθεί από την εμπειρία ότι ένα από τα πιο σημαντικά ζητήματα είναι η γαλήνη της καρδιάς του ατόμου ενώπιον του Θεού. Πρόκειται για ένα θέμα που αφορά την πνευματική ζωή των ανθρώπων και την ανάπτυξη της ζωής τους. Μόνο εάν η καρδιά σου βρίσκεται σε ειρήνη ενώπιον του Θεού, η επιδίωξη της αλήθειας και των αλλαγών στη διάθεσή σου θα καρποφορήσει. Επειδή έρχεσαι φορτωμένος ενώπιον του Θεού και πάντα αισθάνεσαι ότι σου λείπουν πάρα πολλά, ότι υπάρχουν πολλές αλήθειες που πρέπει να γνωρίσεις, πολλή πραγματικότητα που πρέπει να ζήσεις, και ότι πρέπει να δώσεις κάθε φροντίδα στο θέλημα του Θεού - αυτά τα πράγματα είναι πάντα στο μυαλό σου και είναι σαν να σε πιέζουν τόσο σκληρά, ώστε να μην μπορείς να αναπνεύσεις, κι έτσι αισθάνεσαι βαριά καρδιά (αλλά όχι σε αρνητική κατάσταση). Μόνο τέτοιοι άνθρωποι είναι κατάλληλοι να δεχθούν την διαφώτιση των λόγων του Θεού και να συγκινηθούν από το Πνεύμα του Θεού. Εξαιτίας του βάρους τους, επειδή είναι βαριά η καρδιά τους και, μπορεί να ειπωθεί, εξαιτίας του τιμήματος που έχουν πληρώσει και των βασάνων που έχουν υποφέρει ενώπιον του Θεού, λαμβάνουν τη διαφώτιση και τη φώτισή Του, διότι ο Θεός δεν δίνει σε κανέναν ειδική μεταχείριση. Είναι πάντα δίκαιος όταν μεταχειρίζεται τους ανθρώπους, αλλά δεν είναι επίσης αυθαίρετος στο τι παρέχει στους ανθρώπους και δεν τους δίνει άνευ όρων. Αυτή είναι μια πτυχή της δίκαιης διάθεσής Του. Στην πραγματική ζωή, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ακόμη φτάσει σ’ αυτή τη σφαίρα. Τουλάχιστον, η καρδιά τους δεν έχει ακόμη στραφεί εντελώς προς τον Θεό και έτσι δεν έχει υπάρξει ακόμα μεγάλη αλλαγή στη διάθεση της ζωής τους. Αυτό συμβαίνει επειδή ζουν μόνο μέσα στη χάρη του Θεού και δεν έχουν ακόμη αποκτήσει το έργο του Αγίου Πνεύματος. Τα κριτήρια για τη χρήση των ανθρώπων από τον Θεό είναι τα εξής: Η καρδιά τους στρέφεται προς τον Θεό, επωμίζονται το βάρος των λόγων του Θεού, έχουν καρδιά που λαχταράει και έχουν την αποφασιστικότητα να αναζητήσουν την αλήθεια. Μόνο τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να κερδίσουν το έργο του Αγίου Πνεύματος και συχνά αποκτούν διαφώτιση και φώτιση. Οι άνθρωποι που χρησιμοποιεί ο Θεός εμφανίζονται εξωτερικά να είναι παράλογοι και δεν φαίνεται να έχουν σωστές σχέσεις με άλλους, αν και μιλάνε με ευγένεια, δεν μιλάνε απρόσεκτα και μπορούν πάντα να κρατούν μια γαλήνια καρδιά ενώπιον του Θεού. Αλλά, ακριβώς αυτό το είδος ανθρώπου είναι επαρκές για να χρησιμοποιηθεί από το Άγιο Πνεύμα. Αυτός ο «παράλογος» άνθρωπος για τον οποίο μιλάει ο Θεός μοιάζει να μην έχει σωστές σχέσεις με τους άλλους και δεν έχει εξωτερική αγάπη ή επιφανειακές πρακτικές, αλλά όταν επικοινωνεί πνευματικά πράγματα, μπορεί να ανοίξει την καρδιά του και ανιδιοτελώς να παρέχει στους άλλους τη διαφώτιση και τη φώτιση που έχει αποκτήσει από την πραγματική εμπειρία του ενώπιον του Θεού. Έτσι εκφράζει την αγάπη του για τον Θεό και ικανοποιεί το θέλημα του Θεού. Όταν άλλοι τον συκοφαντούν και τον γελοιοποιούν, είναι σε θέση να μην ελέγχεται έξωθεν, από ανθρώπους, περιστατικά ή πράγματα, και μπορεί ακόμα να είναι γαλήνιος ενώπιον του Θεού. Ένα τέτοιο πρόσωπο φαίνεται να έχει τις δικές του μοναδικές διοράσεις. Ανεξάρτητα από τους άλλους, η καρδιά του δεν αφήνει ποτέ τον Θεό. Όταν οι άλλοι κουβεντιάζουν χαρούμενα και αστεία, η καρδιά του παραμένει ενώπιον του Θεού, μελετώντας τον λόγο του Θεού ή απευθύνοντας σιωπηλά την προσευχή του στον Θεό μέσα στην καρδιά του, αναζητώντας τις προθέσεις του Θεού. Ποτέ δεν κάνει τη διατήρηση της σωστής σχέσης του με άλλους ανθρώπους βασικό σημείο εστίασης. Ένα τέτοιο πρόσωπο φαίνεται να μην έχει φιλοσοφία ζωής. Από έξω, αυτό το πρόσωπο είναι ζωντανό, αξιολάτρευτο και αθώο, αλλά διαθέτει και μια αίσθηση ηρεμίας. Αυτή είναι η εικόνα του ατόμου που χρησιμοποιεί ο Θεός. Πράγματα όπως η φιλοσοφία της ζωής ή ο «κανονικός λόγος» δεν μπορούν να περάσουν σε αυτόν τον τύπο ανθρώπου. Αυτός ο τύπος ανθρώπου έχει αφιερώσει ολόκληρη την καρδιά του στον λόγο του Θεού και φαίνεται να έχει μόνο τον Θεό στην καρδιά του. Αυτός είναι ο τύπος του ατόμου στον οποίο ο Θεός αναφέρεται ως άνθρωπος «χωρίς λόγο», και είναι ακριβώς ο άνθρωπος που χρησιμοποιεί ο Θεός. Το σημάδι ενός ατόμου που χρησιμοποιείται από τον Θεό είναι: Ανεξαρτήτου τόπου και χώρου, η καρδιά του είναι πάντα ενώπιον του Θεού και, ανεξάρτητα από το πόσο ανήθικοι είναι οι άλλοι, πόσο παραδίδονται στη λαγνεία και στη σάρκα - η καρδιά του δεν αφήνει ποτέ τον Θεό και δεν ακολουθεί το πλήθος. Μόνο αυτός ο τύπος ανθρώπου είναι κατάλληλος για χρήση από τον Θεό, και είναι ακριβώς αυτός που οδηγείται στην τελείωση από το Άγιο Πνεύμα. Εάν δεν μπορείς να φτάσεις σε αυτό το σημείο, τότε δεν είσαι κατάλληλος να αποκτηθείς από τον Θεό και να τελειωθείς από το Άγιο Πνεύμα. 

Εάν θέλεις να έχεις μια σωστή σχέση με το Θεό, η καρδιά σου πρέπει να στραφεί στον Θεό, και πάνω σε αυτό το θεμέλιο, θα έχεις επίσης μια σωστή σχέση με άλλους ανθρώπους. Αν δεν έχεις σωστή σχέση με τον Θεό, ανεξάρτητα από το τι κάνεις για να διατηρήσεις τις σχέσεις σου με άλλους ανθρώπους, ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά δουλεύεις ή πόση ενέργεια καταβάλλεις, η σχέση αυτή θα εξακολουθεί να ανήκει σε μια ανθρώπινη φιλοσοφία ζωής. Διατηρείς τη θέση σου μεταξύ των ανθρώπων μέσα από μια ανθρώπινη προοπτική και μια ανθρώπινη φιλοσοφία, έτσι ώστε να σε επαινέσουν. Δεν δημιουργείς σωστές σχέσεις με ανθρώπους σύμφωνα με τον λόγο του Θεού. Εάν δεν εστιάζεις στις σχέσεις σου με τους ανθρώπους, αλλά διατηρείς μια σωστή σχέση με τον Θεό, αν είσαι πρόθυμος να δώσεις την καρδιά σου στον Θεό και να μάθεις να τον υπακούς, πολύ φυσικά, οι σχέσεις σου με όλους τους ανθρώπους θα γίνουν σωστές. Με αυτόν τον τρόπο, οι σχέσεις αυτές δεν εδραιώνονται στη σάρκα, αλλά στη θεμελίωση της αγάπης του Θεού. Δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου αλληλεπιδράσεις βασισμένες στη σάρκα, αλλά στο πνεύμα υπάρχει συντροφικότητα καθώς και αγάπη, παρηγοριά και φροντίδα του ενός για τον άλλο. Αυτό γίνεται μόνο στο θεμέλιο μιας καρδιάς που ικανοποιεί τον Θεό. Αυτές οι σχέσεις δεν διατηρούνται στηριζόμενες σε μια ανθρώπινη φιλοσοφία ζωής, αλλά διαμορφώνονται πολύ φυσικά μέσα από το βάρος για τον Θεό. Δεν απαιτούν ανθρώπινη προσπάθεια - ασκούνται μέσω των αρχών του λόγου του Θεού. Είσαι πρόθυμος να μεριμνάς για το θέλημα του Θεού; Είσαι πρόθυμος να είσαι πρόσωπο «χωρίς λόγο» ενώπιον του Θεού; Είσαι πρόθυμος να δώσεις εντελώς την καρδιά σου στον Θεό και να μην σκέφτεσαι τη θέση σου ανάμεσα στους ανθρώπους; Από όλους τους ανθρώπους με τους οποίους έχεις επαφή, με ποιους από αυτούς έχεις τις καλύτερες σχέσεις; Με ποιους από αυτούς έχεις τις χειρότερες σχέσεις; Είναι σωστές οι σχέσεις σου με τους ανθρώπους; Αντιμετωπίζεις όλους τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο; Οι σχέσεις σου με τους άλλους συντηρούνται σύμφωνα με τη φιλοσοφία ζωής σου ή είναι χτισμένες πάνω στο θεμέλιο της αγάπης του Θεού; Όταν κάποιος δεν δίνει την καρδιά του στον Θεό, το πνεύμα του αμβλύνεται, γίνεται απαθές και ασυνείδητο. Ένας τέτοιου είδους άνθρωπος δεν θα καταλάβει ποτέ τα λόγια του Θεού και ποτέ δεν θα έχει σωστή σχέση με τον Θεό. Ένας τέτοιου είδους άνθρωπος δεν θα αλλάξει ποτέ τη διάθεσή του. Η αλλαγή της διάθεσης κάποιου είναι η διαδικασία του να δώσει κάποιος την καρδιά του εντελώς στον Θεό και να λάβει διαφώτιση και φώτιση από τα λόγια του Θεού. Το έργο του Θεού μπορεί να επιτρέψει σε κάποιον να εισέλθει ενεργά, καθώς και να του επιτρέψει να απαλλαγεί από τις αρνητικές πτυχές του μετά την απόκτηση γνώσης. Όταν είσαι σε θέση να δώσεις την καρδιά σου στον Θεό, θα είσαι σε θέση να αντιληφθείς κάθε ανεπαίσθητο άγγιγμα μέσα στο πνεύμα σου και θα γνωρίζεις κάθε διαφώτιση και φώτιση που λαμβάνεις από τον Θεό. Κρατήσου σε αυτό και θα εισέλθεις σταδιακά στο δρόμο που οδηγεί στην τελείωση από το Άγιο Πνεύμα. Όσο πιο γαλήνια μπορεί να είναι η καρδιά σου ενώπιον του Θεού, τόσο πιο ευαίσθητο και λεπτό θα είναι το πνεύμα σου, και σε θέση να αισθανθεί το άγγιγμα του Αγίου Πνεύματος, κι έτσι η σχέση σου με τον Θεό θα γίνεται όλο και πιο σωστή. Μια σωστή σχέση μεταξύ ανθρώπων εδράζεται στο θεμέλιο του να δώσουν την καρδιά τους στον Θεό. Δεν επιτυγχάνεται μέσω ανθρώπινης προσπάθειας. Χωρίς τον Θεό, οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων είναι απλές σχέσεις της σάρκας. Δεν είναι σωστές, αλλά υποκύπτουν στην επιθυμία - είναι σχέσεις που ο Θεός απεχθάνεται, που μισεί. Εάν λες ότι το πνεύμα σου έχει συγκινηθεί, αλλά πάντα θέλεις να συναναστρέφεσαι ανθρώπους τους οποίους συμπαθείς και εκτιμάς, ενώ εάν υπάρχει κάποιος άλλος που αναζητά, τον οποίο δεν συμπαθείς, για τον οποίο έχεις προκατάληψη και δεν θα ασχοληθείς με αυτόν, αυτό είναι επιπλέον απόδειξη ότι είσαι συναισθηματικός άνθρωπος και δεν έχεις καθόλου σωστή σχέση με τον Θεό. Προσπαθείς να εξαπατήσεις τον Θεό και να καλύψεις τη δική σου ασχήμια. Ακόμα κι αν μπορείς να μοιραστείς κάποια κατανόηση αλλά έχεις λανθασμένες προθέσεις, ό, τι κάνεις είναι καλό για τα ανθρώπινα πρότυπα. Ο Θεός δεν θα σε επαινέσει - ενεργείς σύμφωνα με τη σάρκα, όχι σύμφωνα με το βάρος του Θεού. Αν είσαι σε θέση να γαληνέψεις την καρδιά σου μπροστά στο Θεό και να έχεις σωστές αλληλεπιδράσεις με όλους εκείνους που αγαπούν τον Θεό, μόνο τότε είσαι κατάλληλος προς χρήση από τον Θεό. Αυτός ο τρόπος, ανεξάρτητα από το πώς συσχετίζεσαι με άλλους, δεν θα είναι σύμφωνος με μια φιλοσοφία ζωής, αλλά θα σημαίνει ότι ζεις ενώπιον του Θεού μεριμνώντας για το βάρος του. Πόσοι τέτοιοι άνθρωποι σαν αυτόν βρίσκονται ανάμεσά σας; Είναι οι σχέσεις σου με άλλους πραγματικά σωστές; Σε ποιο υπόβαθρο χτίζονται; Πόσες φιλοσοφίες ζωής υπάρχουν μέσα σου; Έχουν αποβληθεί; Εάν η καρδιά σου δεν μπορεί να στραφεί εντελώς στον Θεό, τότε δεν ανήκεις στον Θεό. Προέρχεσαι από τον Σατανά και τελικά θα επιστρέψεις στον Σατανά. Δεν είσαι άξιος να είσαι άνθρωπος του Θεού. Όλα αυτά χρειάζεται να τα αναλογιστείς προσεκτικά. FacebookTwitterGoogle+Share

Ησ., Κεφάλαιο: 2

        1. Ο λόγος, ο γενόμενος δι' οράματος εις τον Ησαΐαν τον υιόν του Αμώς, περί του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ. 2. Εν ταις εσχάταις ημέραις το όρος του οίκου του Κυρίου θέλει στηριχθή επί της κορυφής των ορέων και υψωθή υπεράνω των βουνών και πάντα τα έθνη θέλουσι συρρέει εις αυτό, 3. και πολλοί λαοί θέλουσιν υπάγει και ειπεί, Έλθετε και ας αναβώμεν εις το όρος του Κυρίου, εις τον οίκον του Θεού του Ιακώβ και θέλει διδάξει ημάς τας οδούς αυτού, και θέλομεν περιπατήσει εν ταις τρίβοις αυτού. Διότι εκ Σιών θέλει εξέλθει νόμος και λόγος Κυρίου εξ Ιερουσαλήμ. 4. Και θέλει κρίνει αναμέσον των εθνών και θέλει ελέγξει πολλούς λαούς και θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών διά υνία και τας λόγχας αυτών διά δρέπανα δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον. 5. Οίκος Ιακώβ, έλθετε και ας περιπατήσωμεν εν τω φωτί του Κυρίου. 6. Βεβαίως συ εγκατέλιπες τον λαόν σου, τον οίκον Ιακώβ, διότι ενεπλήσθησαν της ανατολής και έγειναν μάντεις ως οι Φιλισταίοι, και συνηνώθησαν μετά των τέκνων των αλλοφύλων. 7. Και η γη αυτών ενεπλήσθη αργυρίου και χρυσίου, και δεν είναι τέλος των θησαυρών αυτών ενεπλήσθη η γη αυτών και ίππων, και δεν είναι τέλος των αμαξών αυτών. 8. Και η γη αυτών ενεπλήσθη από ειδώλων ελάτρευσαν το ποίημα των χειρών αυτών, εκείνο το οποίον οι δάκτυλοι αυτών έκαμον 9. και ο κοινός άνθρωπος υπέκυψε και ο μεγάλος εταπεινώθη και δεν θέλεις συγχωρήσει αυτούς. 10. Είσελθε εις τον βράχον και κρύφθητι εις το χώμα, διά τον φόβον του Κυρίου και διά την δόξαν της μεγαλειότητος αυτού. 11. Οι υπερήφανοι οφθαλμοί του ανθρώπου θέλουσι ταπεινωθή, και η έπαρσις των ανθρώπων θέλει υποκύψει· μόνος δε ο Κύριος θέλει υψωθή εν εκείνη τη ημέρα. 12. Διότι ημέρα Κυρίου των δυνάμεων θέλει επέλθει επί πάντα αλαζόνα και υπερήφανον και επί πάντα υψωμένον και θέλει ταπεινωθή 13. και επί πάσας τας κέδρους του Λιβάνου τας υψηλάς και επηρμένας και επί πάσας τας δρυς της Βασάν, 14. και επί πάντα τα υψηλά όρη και επί πάντα τα υψωμένα βουνά, 15. και επί πάντα πύργον υψηλόν και επί παν τείχος περιπεφραγμένον, 16. και επί πάντα τα πλοία της Θαρσείς και επί πάντα τα ηδονικά θεάματα. 17. Και το ύψος του ανθρώπου θέλει υποκύψει, και η έπαρσις των ανθρώπων θέλει ταπεινωθή· μόνος δε ο Κύριος θέλει υψωθή εν εκείνη τη ημέρα. 18. Και τα είδωλα θέλουσιν ολοκλήρως καταστραφή. 19. Και αυτοί θέλουσιν εισέλθει εις τα σπήλαια των βράχων και εις τας τρύπας της γης, διά τον φόβον του Κυρίου και διά την δόξαν της μεγαλειότητος αυτού, όταν εγερθή διά να κλονίση την γην. 20. Εν εκείνη τη ημέρα θέλει ρίψει ο άνθρωπος εις τους ασπάλακας και εις τας νυκτερίδας τα αργυρά αυτού είδωλα και τα χρυσά αυτού είδωλα, τα οποία έκαμεν εις εαυτόν διά να προσκυνή· 21. διά να εισέλθωσιν εις τας σχισμάς των βράχων και εις τα σπήλαια των πετρών, διά τον φόβον του Κυρίου και διά την δόξαν της μεγαλειότητος αυτού, όταν εγερθή διά να κλονίση την γην. 22. Παραιτήθητε από ανθρώπου, του οποίου η πνοή είναι εις τους μυκτήρας αυτού διότι εις τι είναι άξιος λόγου;

Το έργο την Εποχή του Νόμου

        Το έργο που έκανε ο Ιεχωβά στους Ισραηλίτες γνωστοποίησε στην ανθρωπότητα τον γήινο τόπο προέλευσης του Θεού, που ήταν επίσης το άγιος μέρος όπου Εκείνος παρουσιάστηκε. Περιόρισε το έργο Του στους ανθρώπους του Ισραήλ. Αρχικά, δεν έκανε έργο εκτός του Ισραήλ. Αντίθετα, διάλεξε έναν λαό που έκρινε κατάλληλο για να περιορίσει το εύρος του έργου Του. Το Ισραήλ ήταν το μέρος όπου Θεόςο  δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα κι από το χώμα του τόπου εκείνου ο Ιεχωβά έφτιαξε τον άνθρωπο. Το μέρος εκείνο έγινε η βάση του έργου Του στην γη. Οι Ισραηλίτες, που ήταν οι απόγονοι του Νώε και επίσης οι απόγονοι του Αδάμ, ήταν το ανθρώπινο θεμέλιο του έργου του Ιεχωβά στην γη. 

         Τον καιρό εκείνο, η σημασία, ο σκοπός και τα στάδια του έργου του Ιεχωβά στον Ισραήλ ήταν για να αρχίσει το έργο Του σε ολόκληρη την γη, το οποίο, παίρνοντας τον Ισραήλ ως πυρήνα του, σταδιακά εξαπλώθηκε στα έθνη. Αυτή είναι η αρχή, σύμφωνα με την οποία εργάζεται στο σύμπαν – να εδραιώσει ένα μοντέλο και στη συνέχεια να το διευρύνει μέχρι όλοι οι άνθρωποι στον πλανήτη να δεχθούν το ευαγγέλιό Του. Οι πρώτοι Ισραηλίτες ήταν οι απόγονοι του Νώε. Οι άνθρωποι αυτοί ευλογήθηκαν μόνο με την πνοή του Ιεχωβά και κατανοούσαν αρκετά για να φροντίσουν τις βασικές ανάγκες της ζωής, αλλά δεν γνώριζαν τι είδους Θεός ήταν ο Ιεχωβά ή το θέλημά Του για τον άνθρωπο, πόσο μάλλον πώς έπρεπε να έχουν φόβο Θεού για τον Κύριο όλης της δημιουργίας. Όσο για το αν υπήρχαν κανόνες και νόμοι προς τήρηση και αν υπήρχε έργο που τα δημιουργημένα όντα έπρεπε να κάνουν για τον Δημιουργό: Οι απόγονοι του Αδάμ δεν γνώριζαν τίποτα από αυτά. Το μόνο που ήξεραν ήταν ότι ο σύζυγος θα έπρεπε να ιδρώνει και να εργάζεται σκληρά για να προμηθεύει για την οικογένειά του και ότι η γυναίκα θα έπρεπε να υποτάσσεται στον άντρα της και να διαιωνίζουν το ανθρώπινο γένος που ο Ιεχωβά δημιούργησε. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι αυτοί, που είχαν μόνο την πνοή του Ιεχωβά και την ζωή Του, δεν ήξεραν τίποτα για το πώς να ακολουθήσουν τους νόμους του Θεού ή πώς να ικανοποιήσουν τον Κύριο όλης της δημιουργίας. Κατανοούσαν πάρα πολύ λίγα. Οπότε, ακόμη κι αν δεν υπήρχε τίποτα διεφθαρμένο ή απατηλό στις καρδιές τους και η ζήλεια και οι διαμάχες σπάνια υπήρχαν μεταξύ τους, παρόλα αυτά δεν είχαν καμία γνώση ή κατανόηση του Ιεχωβά, του Κυρίου όλης της δημιουργίας. Οι πρόγονοι του ανθρώπου γνώριζαν μόνο πώς να τρώνε και να απολαμβάνουν τα αγαθά του Ιεχωβά, αλλά δεν γνώριζαν πώς να έχουν φόβο Θεού για τον Ιεχωβά. Δεν γνώριζαν ότι ο Ιεχωβά είναι ο Ένας που θα έπρεπε να λατρεύουν με όλη τους την ψυχή. Οπότε, πώς μπορούσαν να ονομάζονται πλάσματά Του; Αν ήταν έτσι, τι γίνεται με τα λόγια, «Ο Ιεχωβά είναι ο Κύριος όλης της δημιουργίας» και «Εκείνος δημιούργησε τον άνθρωπο για να Τον φανερώνει, να Τον δοξάζει και να τον αντιπροσωπεύει»· δεν θα ήταν τα λόγια αυτά μάταια; Πώς θα μπορούσαν άνθρωποι που δεν έχουν σεβασμό για τον Ιεχωβά να γίνουν μαρτυρία για την δόξα Του; Πώς θα μπορούσαν να γίνουν εκδήλωση της δόξας Του; Δεν θα ήταν τότε τα λόγια του Ιεχωβά, «Δημιούργησα τον άνθρωπο κατ’ εικόνα μου», όπλο στα χέρια του σατανά, του κακόβουλου; Δεν θα γίνονταν τα λόγια αυτά ένα σημάδι ταπείνωσης στην δημιουργία του ανθρώπου από τον Ιεχωβά; Για να ολοκληρωθεί το στάδιο αυτό του έργου, ο Ιεχωβά, μετά που δημιούργησε την ανθρωπότητα, δεν τους δίδαξε ή τους καθοδήγησε από την εποχή του Αδάμ έως την εποχή του Νώε. Αντίθετα, μόνο μετά που ο κατακλυσμός κατέστρεψε τον κόσμο ξεκίνησε επίσημα να καθοδηγεί τους Ισραηλίτες, που ήταν οι απόγονοι του Νώε και, επίσης, του Αδάμ. Το έργο και τα λόγια Του στον Ισραήλ έδωσαν καθοδήγηση σε όλους τους ανθρώπους του Ισραήλ, καθώς ζούσαν τη ζωή τους σε όλη την γη του Ισραήλ και, μ’ αυτόν τον τρόπο, έδειξαν στην ανθρωπότητα ότι ο Ιεχωβά δεν ήταν ικανός μόνο να δώσει πνοή στον άνθρωπο για να έχει ζωή από Εκείνον και να αναβαθμιστεί από χώμα σε ένα δημιουργημένο ανθρώπινο ον, αλλά θα μπορούσε επίσης να κάψει την ανθρωπότητα και να καταραστεί την ανθρωπότητα και να χρησιμοποιήσει το ραβδί Του για να κυβερνήσει την ανθρωπότητα. Έτσι, είδαν επίσης ότι ο Ιεχωβά μπορούσε να καθοδηγήσει την ζωή του ανθρώπου στη γη και να μιλήσει και να κάνει έργο στην ανθρωπότητα σύμφωνα με τις ώρες της ημέρας και της νύχτας. Έκανε το έργο μόνο για να γνωρίσουν τα πλάσματά Του ότι ο άνθρωπος προήλθε από χώμα που Εκείνος πήρε στο χέρι Του και, επιπλέον, ότι ο άνθρωπος έχει φτιαχτεί από Εκείνον. Όχι μόνο αυτό, αλλά το έργο που ξεκίνησε στον Ισραήλ είχε το σκοπό άλλοι άνθρωποι και έθνη (που, ουσιαστικά, δεν ήταν ξεχωριστά από τον Ισραήλ, αλλά αντίθετα είχαν πάρει διαφορετικό δρόμο από τους Ισραηλίτες, ωστόσο ήταν απόγονοι του Αδάμ και της Εύας) να λάβουν το ευαγγέλιο του Ιεχωβά από τον Ισραήλ, ώστε όλα τα δημιουργημένα όντα στο σύμπαν να μπορούν να έχουν φόβο Θεού για τον Ιεχωβά και να Τον θεωρούν σημαντικό. Αν δεν είχε ξεκινήσει ο Ιεχωβά το έργο στον Ισραήλ, αλλά αντίθετα, μετά που δημιούργησε την ανθρωπότητα, τους άφηνε να ζουν ξένοιαστη ζωή στη γη, στην περίπτωση εκείνη, χάρη στη σωματική φύση του ανθρώπου (φύση σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να γνωρίζει πράγματα τα οποία δεν μπορεί να δει, δηλαδή δεν θα γνώριζε ότι ήταν ο Ιεχωβά που δημιούργησε την ανθρωπότητα, και ακόμη λιγότερο, γιατί το έκανε), δεν θα γνώριζαν ότι ήταν ο Ιεχωβά που δημιούργησε την ανθρωπότητα ή ότι Εκείνος είναι ο Κύριος όλης της δημιουργίας. Αν ο Ιεχωβά δημιουργούσε τον άνθρωπο και τον έβαζε στην γη να είναι αντικείμενο της δικής Του απόλαυσης και στη συνέχεια καθάριζε τα χέρια Του από το χώμα και έφευγε, αντί να παραμένει στην ανθρωπότητα δίνοντάς τους καθοδήγηση για μια χρονική περίοδο, τότε όλη η ανθρωπότητα θα επέστρεφε στο τίποτα. Ακόμη κι ο ουρανός και η γη και όλα τα μυριάδες πράγματα που Εκείνος έφτιαξε και όλη η ανθρωπότητα θα επέστρεφαν στο τίποτα και, επιπλέον, θα είχαν ήδη ποδοπατηθεί από τον σατανά. Μ’ αυτόν τον τρόπο, η επιθυμία του Ιεχωβά «Στη γη, δηλαδή στο μέσο της δημιουργίας Του, να έχει ένα μέρος να σταθεί, ένα άγιο μέρος» θα είχε γκρεμιστεί. Και επομένως, μετά που δημιούργησε την ανθρωπότητα, το γεγονός ότι μπορούσε να παραμείνει μεταξύ τους για να τους καθοδηγεί στην ζωή τους και να μιλά σ’ αυτούς βρισκόμενος ανάμεσά τους, όλο αυτό ήταν για να πραγματοποιήσει την επιθυμία Του και να επιτύχει το σχέδιό Του. Το έργο που έκανε στον Ισραήλ είχε σκοπό μόνο να εκτελέσει το σχέδιο που είχε ορίσει πριν την δημιουργία όλων των πραγμάτων και γι’ αυτό, το έργο του πρώτα μεταξύ των Ισραηλιτών και η δημιουργία όλων των πραγμάτων από Εκείνον δεν ήταν αντίθετα μεταξύ τους, αλλά ήταν και τα δύο για χάρη της διαχείρισής Του, του έργου Του και της δόξας Του και επίσης, για να εμβαθύνει το νόημα της δημιουργίας της ανθρωπότητας από Εκείνον. Καθοδήγησε την ζωή της ανθρωπότητας στην γη για δύο χιλιάδες χρόνια μετά τον Νώε, κατά την διάρκεια των οποίων δίδαξε στην ανθρωπότητα να κατανοεί πώς να έχει φόβο Θεού για τον Ιεχωβά, τον Κύριο όλης της δημιουργίας, πώς να διάγει την ζωή της και πώς να συνεχίσει να ζει και, πιο πολύ απ’ όλα, πώς να δρα ως μάρτυρας για τον Ιεχωβά, να Τον υπακούει και να Του δείχνει σεβασμό, ακόμη και να Τον λατρεύει με μουσική όπως έκαναν ο Δαβίδ και οι ιερείς του. 

         Πριν από τα δύο χιλιάδες χρόνια, κατά τα οποία ο Ιεχωβά έκανε το έργο Του, ο άνθρωπος δεν γνώριζε τίποτα, και σχεδόν ολόκληρη η ανθρωπότητα είχε εξαχρειωθεί, πριν την καταστροφή του κόσμου από τον κατακλυσμό, φτάνοντας σε τέτοιο βαθμό ανηθικότητας και διαφθοράς, που οι καρδιές τους ήταν άδειες από τον Ιεχωβά και ακόμη πιο άδειες από την οδό Του. Ποτέ δεν κατανόησαν το έργο που ο Ιεχωβά θα έκανε. Τους έλειπε η λογική, ακόμα περισσότερο η γνώση και, σαν μηχανή που αναπνέει, ήταν πλήρως αδαείς όσον αφορά τον άνθρωπο, τον Θεό, τον κόσμο, την ζωή και τα συναφή. Στην γη, έμπλεκαν με πολλούς πειρασμούς, όπως το φίδι, και έλεγαν πολλά πράγματα που ήταν προσβλητικά για τον Ιεχωβά, αλλά επειδή ήταν αδαείς, ο Ιεχωβά δεν τους παίδευσε ούτε τους πειθάρχησε. Μόνο μετά τον κατακλυσμό, όταν ο Νώε ήταν 601 ετών, εμφανίστηκε επίσημα ο Ιεχωβά στον Νώε και καθοδήγησε εκείνον και την οικογένειά του, οδηγώντας πουλιά και ζώα που είχαν επιβιώσει από τον κατακλυσμό μαζί με τον Νώε και τους απογόνους του μέχρι το τέλος της Εποχής του Νόμου, σε όλα τα 2500 χρόνια. Έκανε έργο στον Ισραήλ, δηλαδή επίσημο έργο, για συνολικά 2000 χρόνια, και έργο ταυτόχρονα με τον Ισραήλ και έξω από αυτόν για 500 χρόνια· σύνολο 2500 χρόνια. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου, δίδαξε τους Ισραηλίτες ότι για να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά, θα έπρεπε να χτίσουν ένα ναό, να βάλουν ιερατικά άμφια και να περπατούν ξυπόλυτοι στον ναό την αυγή, μην τυχόν και τα παπούτσια τους σπιλώσουν τον ναό και φωτιά σταλεί επάνω τους από την κορυφή του ναού και τους κατακάψει. Έφεραν σε πέρας τα καθήκοντά τους και υποτάχθηκαν στα σχέδια του Ιεχωβά. Προσεύχονταν στον Ιεχωβά στον ναό και μετά που έλαβαν την αποκάλυψη του Ιεχωβά, δηλαδή μετά που ο Ιεχωβά μίλησε, οδήγησαν τα πλήθη και τους δίδαξαν ότι πρέπει να δείχνουν σεβασμό στον Ιεχωβά – τον Θεό τους. Και ο Ιεχωβά τους είπε ότι θα έπρεπε να χτίσουν έναν ναό και ένα θυσιαστήριο και στην στιγμή που όρισε ο Ιεχωβά, δηλαδή το εβραϊκό Πάσχα, θα έπρεπε να ετοιμάσουν νεογέννητα μοσχάρια και πρόβατα για να τα βάλουν στο θυσιαστήριο ως θυσίες για να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά, για να τους συγκρατήσει και να βάλει σεβασμό για τον Ιεχωβά στις καρδιές τους. Η υπακοή σ’ αυτόν τον νόμο έγινε το μέτρο της αφοσίωσης τους στον Ιεχωβά. Ο Ιεχωβά επίσης όρισε την ημέρα του Σαββάτου γι’ αυτούς, την έβδομη ημέρα της δημιουργίας Του. Την ημέρα μετά το Σάββατο, έφτιαξε την πρώτη ημέρα, μία ημέρα για εκείνους για να δοξάζουν τον Ιεχωβά, να Του προσφέρουν θυσίες και να συνθέτουν μουσική γι’ Αυτόν. Την ημέρα εκείνη, ο Ιεχωβά κάλεσε όλους τους ιερείς για να χωρίσουν τις θυσίες στο θυσιαστήριο προκειμένου να φάνε οι άνθρωποι και να απολαύσουν τις θυσίες στο θυσιαστήριο του Ιεχωβά. Και ο Ιεχωβά είπε ότι ήταν ευλογημένοι, ότι μοιράζονταν μία μερίδα μαζί Του και ότι ήταν ο εκλεκτός λαός Του (αυτή ήταν η διαθήκη του Ιεχωβά με τους Ισραηλίτες). Γι’ αυτό τον λόγο, μέχρι σήμερα, οι άνθρωποι του Ισραήλ λένε ακόμη ότι ο Ιεχωβά είναι μόνο δικός τους Θεός και όχι ο Θεός των άλλων ανθρώπων. 

         Κατά την διάρκεια της Εποχής του Νόμου, ο Ιεχωβά έδωσε πολλές εντολές για να παραδώσει ο Μωυσής στους Ισραηλίτες που τον ακολουθούσαν έξω από την Αίγυπτο. Οι εντολές αυτές δόθηκαν από τον Ιεχωβά στους Ισραηλίτες και δεν είχαν καμία σχέση με τους Αιγύπτιους. Είχαν σκοπό να συγκρατήσουν τους Ισραηλίτες. Ο Θεός χρησιμοποίησε τις εντολές για να θέσει αξιώσεις από αυτούς. Αν τηρούσαν το Σάββατο, αν σέβονταν τους γονείς τους, αν προσκυνούσαν είδωλα και ούτω καθεξής: αυτές ήταν οι αρχές με τις οποίες κρινόταν αν ήταν αμαρτωλοί ή δίκαιοι. Μεταξύ αυτών, υπήρχαν κάποιοι που επλήγησαν από την φωτιά του Ιεχωβά, κάποιοι που λιθοβολήθηκαν μέχρι θανάτου και κάποιοι που έλαβαν την ευλογία του Ιεχωβά, και αυτό καθοριζόταν ανάλογα με το αν υπάκουαν στις εντολές αυτές ή όχι. Όσοι δεν τηρούσαν το Σάββατο, θα λιθοβολούνταν μέχρι θανάτου. Όσοι ιερείς δεν τηρούσαν το Σάββατο, θα έπεφτε πάνω τους η φωτιά του Ιεχωβά. Όσοι δεν έδειχναν σεβασμό στους γονείς τους, επίσης θα λιθοβολούνταν μέχρι θανάτου. Όλες αυτές οι εντολές παραδόθηκαν από τον Ιεχωβά. Ο Ιεχωβά έκανε γνωστές τις εντολές Του και τους νόμους Του, ώστε, καθώς τους οδηγούσε στη ζωή τους, οι άνθρωποι θα άκουγαν και θα υπάκουαν στον λόγο Του και δεν θα επαναστατούσαν εναντίον Του. Χρησιμοποίησε τους νόμους αυτούς για να κρατήσει το νεογέννητο ανθρώπινο γένος υπό έλεγχο, για να θέσει το θεμέλιο για το μελλοντικό Του έργο. Κι έτσι, βάσει του έργου που έκανε ο Ιεχωβά, η πρώτη εποχή ονομάστηκε η Εποχή του Νόμου. Παρόλο που ο Ιεχωβά εξέφρασε τόσα πολλά λόγια και έκανε τόσο μεγάλο έργο, καθοδήγησε μονάχα τους ανθρώπους θετικά, διδάσκοντας στους αδαείς αυτούς ανθρώπους πώς να είναι άνθρωποι, πώς να ζουν, πώς να κατανοούν την οδό του Ιεχωβά. Κατά ένα μεγάλο μέρος, το έργο που έκανε ήταν να προκαλέσει τους ανθρώπους να τηρήσουν την οδό Του και να ακολουθήσουν τους νόμους Του. Το έργο έγινε σε ανθρώπους που ήταν ελαφρώς διεφθαρμένοι. Δεν επεκτάθηκε τόσο ώστε να μεταμορφώσει την φύση τους ή την πρόοδό τους στην ζωή. Ασχολιόταν μόνο με την χρήση νόμων για να συγκρατήσει και να ελέγξει τους ανθρώπους. Για τους Ισραηλίτες την εποχή εκείνη, ο Ιεχωβά ήταν απλώς ένας Θεός στον ναό, ένας Θεός στους ουρανούς. Ήταν μία στήλη νεφέλης, μία στήλη φωτιάς. Εκείνο που ζητούσε ο Ιεχωβά από αυτούς να κάνουν ήταν να υπακούσουν σε αυτό που οι άνθρωποι σήμερα γνωρίζουν ως νόμοι και εντολές – κάποιος θα μπορούσε να πει κανόνες – διότι όσα έκανε ο Ιεχωβά δεν είχαν σκοπό να τους μεταμορφώσουν, αλλά να τους δώσουν περισσότερα πράγματα απ’ όσα θα έπρεπε ο άνθρωπος να έχει, να τους διδάξουν από το ίδιο Του το στόμα, γιατί μετά την δημιουργία του, ο άνθρωπος δεν είχε τίποτα από όσα θα έπρεπε να κατέχει. Κι έτσι, ο Ιεχωβά έδωσε στους ανθρώπους όσα έπρεπε να κατέχουν για τη ζωή τους στη γη, κάνοντας τους ανθρώπους που είχε οδηγήσει να ξεπεράσουν τους προγόνους τους, τον Αδάμ και την Εύα, γιατί όσα τους έδωσε ο Ιεχωβά ξεπερνούσαν όσα είχε δώσει στον Αδάμ και την Εύα στην αρχή. Ανεξάρτητα απ’ αυτό, το έργο που έκανε ο Ιεχωβά στον Ισραήλ ήταν μόνο για να καθοδηγήσει την ανθρωπότητα και να κάνει την ανθρωπότητα να αναγνωρίσει τον Δημιουργό της. Δεν τους κατέκτησε ούτε τους μεταμόρφωσε, απλώς τους καθοδήγησε. Αυτό είναι το σύνολο του έργου του Ιεχωβά την Εποχή του Νόμου. Είναι το υπόβαθρο, η πραγματική ιστορία, η ουσία του έργου Του σε όλη την χώρα του Ισραήλ και η αρχή του έργου Του των έξι χιλιάδων ετών – να κρατήσει την ανθρωπότητα υπό τον έλεγχο του Ιεχωβά. Απ’ αυτό, δημιουργήθηκε περισσότερο έργο στο σχέδιο διαχείρισής Του των έξι χιλιάδων ετών.

Αποκ., Κεφάλαιο: 1

1. Αποκάλυψις Ιησού Χριστού, την οποίαν έδωκεν εις αυτόν ο Θεός, διά να δείξη εις τους δούλους αυτού όσα πρέπει να γείνωσι ταχέως, και εφανέρωσεν αυτά αποστείλας διά του αγγέλου αυτού εις τον δούλον αυτού Ιωάννην, 2. όστις εμαρτύρησε τον λόγον του Θεού και την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού και όσα είδε. 3. Μακάριος ο αναγινώσκων και οι ακούοντες τους λόγους της προφητείας και φυλάττοντες τα γεγραμμένα εν αυτή· διότι ο καιρός είναι πλησίον. 4. Ο Ιωάννης προς τας επτά εκκλησίας τας εν τη Ασία· χάρις υμίν και ειρήνη από του ο ων και ο ην και ο ερχόμενος· και από των επτά πνευμάτων, τα οποία είναι ενώπιον του θρόνου αυτού, 5. και από του Ιησού Χριστού, όστις είναι ο μάρτυς ο πιστός, ο πρωτότοκος εκ των νεκρών και ο άρχων των βασιλέων της γης. Εις τον αγαπήσαντα ημάς και λούσαντα ημάς από των αμαρτιών ημών με το αίμα αυτού, 6. και όστις έκαμεν ημάς βασιλείς και ιερείς εις τον Θεόν και Πατέρα αυτού, εις αυτόν είη η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων· αμήν. 7. Ιδού, έρχεται μετά των νεφελών, και θέλει ιδεί αυτόν πας οφθαλμός και εκείνοι οίτινες εξεκέντησαν αυτόν, και θέλουσι θρηνήσει επ' αυτόν πάσαι αι φυλαί της γης. Ναι, αμήν. 8. Εγώ είμαι το Α και το Ω, αρχή και τέλος, λέγει ο Κύριος, ο ων και ο ην και ο ερχόμενος, ο παντοκράτωρ. 9. Εγώ ο Ιωάννης, ο και αδελφός σας και συγκοινωνός εις την θλίψιν και εις την βασιλείαν και την υπομονήν του Ιησού Χριστού, ήμην εν τη νήσω τη καλουμένη Πάτμω διά τον λόγον του Θεού και διά την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού. 10. Κατά την κυριακήν ημέραν ήλθον εις έκστασιν πνευματικήν, και ήκουσα οπίσω μου φωνήν μεγάλην ως σάλπιγγος, 11. ήτις έλεγεν· Εγώ είμαι το Α και το Ω, ο πρώτος και ο έσχατος· και, ό,τι βλέπεις, γράψον εις βιβλίον και πέμψον εις τας επτά εκκλησίας, τας εν τη Ασία, εις Έφεσον και εις Σμύρνην και εις Πέργαμον και εις Θυάτειρα και εις Σάρδεις και εις Φιλαδέλφειαν και εις Λαοδίκειαν. 12. Και εστράφην να ίδω την φωνήν, ήτις ελάλησε μετ' εμού· και στραφείς είδον επτά λυχνίας χρυσάς, 13. και εν μέσω των επτά λυχνιών είδον ένα όμοιον με υιόν ανθρώπου, ενδεδυμένον ποδήρη χιτώνα και περιεζωσμένον πλησίον των μαστών ζώνην χρυσήν. 14. Η δε κεφαλή αυτού και αι τρίχες ήσαν λευκαί και ως μαλλίον λευκόν, ως χιών· και οι οφθαλμοί αυτού ως φλόξ πυρός, 15. και οι πόδες αυτού όμοιοι με χαλκολίβανον, ως εν καμίνω πεπυρωμένοι, και η φωνή αυτού ως φωνή υδάτων πολλών, 16. και είχεν εν τη δεξιά αυτού χειρί επτά αστέρας, και εκ του στόματος αυτού του εξήρχετο ρομφαία δίστομος οξεία, και η όψις αυτού έλαμπεν ως ο ήλιος λάμπει εν τη δυνάμει αυτού. 17. Και ότε είδον αυτόν, έπεσα προς τους πόδας αυτού ως νεκρός, και επέθηκε την δεξιάν αυτού χείρα επ' εμέ; λέγων μοι· Μη φοβού· εγώ είμαι ο πρώτος και ο έσχατος 18. και ο ζων, και έγεινα νεκρός, και ιδού, είμαι ζων εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν, και έχω τα κλειδία του άδου και του θανάτου. 19. Γράψον όσα είδες και όσα είναι και όσα μέλλουσι να γείνωσι μετά ταύτα· 20. το μυστήριον των επτά αστέρων, τους οποίους είδες εν τη δεξιά μου, και τας επτά λυχνίας τας χρυσάς. Οι επτά αστέρες είναι οι άγγελοι των επτά εκκλησιών, και αι επτά λυχνίαι, τας οποίας είδες, είναι αι επτά εκκλησίαι.

Η Εμφάνιση του Θεού Έφερε μια Νέα Εποχή

Το σχέδιο διαχείρισης του Θεού που αριθμεί έξι χιλιάδες χρόνια φθάνει στο τέλος του κι η πύλη της βασιλείας έχει ανοιχθεί σε όσους επιζητούν την εμφάνισή Του. Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, τι περιμένετε; Τι ακριβώς αναζητάτε; Περιμένετε την εμφάνιση του Θεού; Ψάχνετε τα χνάρια του Θεού; Πόση λαχτάρα υπάρχει για την εμφάνιση του Θεού! Και πόσο δύσκολη είναι η ανεύρεση του ίχνους του Θεού! Σε μια εποχή όπως αυτή, σε έναν κόσμο σαν κι αυτόν, τι πρέπει να κάνουμε για να γίνουμε μάρτυρες της εμφάνισης του Θεού; Τι πρέπει να κάνουμε για να ακολουθήσουμε τις πατημασιές του Θεού; Αυτά τα ερωτήματα γεννιούνται σε όλους όσοι περιμένουν την εμφάνιση του Θεού. Όλοι τα έχετε σκεφτεί σε αρκετές περιπτώσεις – αλλά με ποιο αποτέλεσμα; Πού εμφανίζεται ο Θεός; Πού είναι οι πατημασιές του Θεού; Έχετε πάρει απαντήσεις; Η απόκριση πολλών ανθρώπων θα πρέπει να μοιάζει με την ακόλουθη: Ο Θεός εμφανίζεται ανάμεσα σ’ εκείνους που Τον ακολουθούν και τα χνάρια Του είναι ανάμεσά μας· είναι τόσο απλό! Ο καθένας μπορεί να δώσει στερεότυπες απαντήσεις, αλλά καταλαβαίνετε τι σημαίνει η εμφάνιση του Θεού, και τι είναι τα χνάρια του Θεού; Η εμφάνιση του Θεού αναφέρεται στην προσωπική είσοδό Του στη γη για να επιτελέσει το έργο Του. Με τη δική Του ταυτότητα και διάθεση, και με τον δικό Του τρόπο, κατεβαίνει στους ανθρώπους για να επιτελέσει το έργο της εισαγωγής μιας νέας εποχής και της λήξης μιας παλιάς εποχής. Το είδος της εμφάνισης δεν είναι κάποιου είδους τελετή. Δεν είναι σημάδι, φωτογραφία, θαύμα ή μεγάλο όραμα κι ακόμη περισσότερο δεν είναι θρησκευτική διαδικασία. Είναι αληθινό και πραγματικό γεγονός το οποίο είναι απτό και ορατό. Αυτού του είδους η εμφάνιση δεν αποσκοπεί στην τήρηση κάποιας διαδικασίας και δεν γίνεται για χάρη κάποιου βραχυπρόθεσμου εγχειρήματος. Γίνεται, αντίθετα, για χάρη κάποιας φάσης του έργου στο σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Η εμφάνιση του Θεού είναι πάντοτε σημαντική και συνδέεται πάντοτε με το σχέδιο διαχείρισής Του. Αυτή η εμφάνιση είναι τελείως διαφορετική από την εμφάνιση της καθοδήγησης κι αρχηγίας του Θεού και της διαφώτισης του ανθρώπου. Ο Θεός εκπληρώνει ένα στάδιο υπέροχου έργου κάθε φορά που αποκαλύπτει τον Εαυτό Του. Αυτό το έργο είναι διαφορετικό από τα έργα οποιασδήποτε άλλης εποχής. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να το φανταστεί και δεν το έχει βιώσει ποτέ. Πρόκειται για έργο που εγκαινιάζει μια νέα εποχή κι ολοκληρώνει την παλιά εποχή κι είναι νέος και βελτιωμένος τύπος έργου για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Επίσης, είναι έργο που εισάγει την ανθρωπότητα στη νέα εποχή. Αυτή είναι η σπουδαιότητα της εμφάνισης του Θεού.

 Ταυτόχρονα με την κατανόηση της εμφάνισης του Θεού, πώς πρέπει να αναζητήσετε τα χνάρια Του; Αυτό το ερώτημα δεν είναι δύσκολο να απαντηθεί: Όπου εμφανίζεται ο Θεός, εκεί θα ανακαλύψετε τα χνάρια Του. Αυτή η εξήγηση ακούγεται πολύ καθαρή, αλλά δεν είναι πολύ εύκολη να κατανοηθεί γιατί πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν πού αποκαλύπτει ο Θεός τον Εαυτό Του, κι ακόμη χειρότερα πού προτίθεται ή αν θα πρέπει να αποκαλύψει τον Εαυτό Του. Ορισμένοι παρορμητικοί πιστεύουν ότι η εμφάνιση του Θεού βρίσκεται εκεί που βρίσκεται το έργο του Αγίου Πνεύματος. Ή ακόμη πιστεύουν ότι ο Θεός εμφανίζεται εκεί όπου υπάρχουν πνευματικές μορφές. Ή ακόμα πιστεύουν ότι ο Θεός εμφανίζεται εκεί που υπάρχουν διάσημοι άνθρωποι. Για την ώρα, ας μην ασχοληθούμε με το αν αυτές οι πεποιθήσεις είναι σωστές ή λάθος. Για να απαντήσουμε σ’ αυτό το ερώτημα, πρέπει πρώτα να είμαστε ξεκάθαροι σχετικά με το σκοπό μας: Αναζητούμε τα χνάρια του Θεού. Δεν αναζητούμε πνευματικές μορφές κι ακόμη περισσότερο δεν ακολουθούμε διασημότητες· ακολουθούμε τα χνάρια του Θεού. Έτσι λοιπόν, εφόσον αναζητούμε τα χνάρια του Θεού, πρέπει να αναζητήσουμε το θέλημα του Θεού, τα λόγια του Θεού, τις ομιλίες του Θεού – διότι εκεί που βρίσκονται τα νέα λόγια του Θεού, εκεί υπάρχει και η φωνή του Θεού, κι όπου υπάρχουν τα χνάρια του Θεού, εκεί είναι και τα έργα του Θεού. Όπου βρίσκεται η έκφραση του Θεού, εκεί εμφανίζεται ο Θεός, κι όπου εμφανίζεται ο Θεός, εκεί υπάρχει η αλήθεια, η οδός κι η ζωή. Ενώ αναζητούσες τα χνάρια του Θεού, αγνόησες τα λόγια που λένε ότι «ο Θεός είναι η αλήθεια, η οδός κι η ζωή». Έτσι όταν πολλοί άνθρωποι λαμβάνουν την αλήθεια, δεν πιστεύουν ότι έχουν ανακαλύψει τα χνάρια του Θεού κι ακόμη χειρότερα δεν αναγνωρίζουν την εμφάνιση του Θεού. Τι σοβαρό λάθος είναι αυτό! Η εμφάνιση του Θεού δεν μπορεί να συμβιβασθεί με τις αντιλήψεις του ανθρώπου, κι επιπλέον ο Θεός δεν μπορεί να εμφανιστεί κατ’ εντολή του ανθρώπου. Ο Θεός κάνει τις δικές Του επιλογές και τα δικά Του σχέδια όταν εκτελεί τα έργα Του. Επίσης, έχει τους δικούς Του σκοπούς καθώς και τις δικές Του μεθόδους. Δεν είναι απαραίτητο για τον Θεό να συζητά το έργο που κάνει με τον άνθρωπο ή να ζητά τη συμβουλή του ανθρώπου, πόσο μάλλον να ενημερώνει όλους και κάθε άνθρωπο σχετικά με το έργο Του. Αυτή είναι η διάθεση του Θεού κι επιπλέον, θα πρέπει να αναγνωρισθεί απ’ όλους. Αν επιθυμείς να είσαι μάρτυρας της εμφάνισης του Θεού, αν επιθυμείς να ακολουθήσεις τα χνάρια του Θεού, τότε πρέπει πρώτα να υπερβείς τις αντιλήψεις σου. Δεν πρέπει να απαιτείς από τον Θεό να κάνει αυτό ή εκείνο, κι ακόμη περισσότερο δεν πρέπει να τον κλείσεις στα δικά σου όρια και να Τον περιορίσεις στις δικές σου αντιλήψεις. Αντίθετα, θα πρέπει να ρωτάς πώς θα πρέπει να αναζητήσεις τα χνάρια του Θεού, πώς θα πρέπει να δεχτείς την εμφάνιση του Θεού και πώς θα πρέπει να αποδεχτείς το νέο έργο του Θεού. Αυτό πρέπει να κάνει ο άνθρωπος. Εφόσον ο άνθρωπος δεν είναι η αλήθεια και δεν κατέχει την αλήθεια, πρέπει να αναζητά, να αποδέχεται και να υπακούει. 

Είτε είσαι Αμερικανός, είτε Βρετανός, ή πολίτης οποιουδήποτε άλλου έθνους, πρέπει να βγεις έξω από τα όριά σου, να ξεπεράσεις τον εαυτό σου και να δεις το έργο του Θεού ως πλάσμα του Θεού. Κάνοντας αυτό, δεν θα βάλεις περιορισμούς στα χνάρια του Θεού. Επειδή στις μέρες μας πολλοί άνθρωποι το θεωρούν αδύνατο να εμφανιστεί ο Θεός σε κάποια συγκεκριμένη χώρα ή έθνος, πόσο βαθιά είναι η σημασία του έργου του Θεού, και πόσο σημαντική είναι η εμφάνιση του Θεού! Πώς μπορούν να μετρηθούν με την αντίληψη και τη σκέψη του ανθρώπου; Και σου λέω λοιπόν, ότι πρέπει να απελευθερωθείς από τις αντιλήψεις περί εθνικότητας όταν αναζητάς την εμφάνιση του Θεού. Με τον τρόπο αυτό, δεν θα είσαι εγκλωβισμένος στις δικές σου αντιλήψεις· με τον τρόπο αυτό, θα έχεις τη δυνατότητα να υποδεχτείς την εμφάνιση του Θεού. Αλλιώς, θα είσαι πάντοτε στο σκοτάδι και δεν θα λάβεις ποτέ την έγκριση του Θεού. πόσο βαθιά είναι η σημασία του έργου του Θεού, και πόσο σημαντική είναι η εμφάνιση του Θεού! Ο Θεός είναι Θεός ολόκληρης της ανθρωπότητας. Δεν καθιστά τον Εαυτό Του ιδιωτική περιουσία καμιάς χώρας ή έθνους κι εκτελεί το έργο του σχεδίου Του χωρίς κανέναν περιορισμό οποιασδήποτε μορφής, χώρας ή έθνους. Ίσως να μην έχεις ποτέ φανταστεί αυτό το σενάριο ή ίσως αρνείσαι την ύπαρξή του, ή ίσως να υπάρχει προκατάληψη εναντίον της χώρας ή του έθνους στο οποίο εμφανίστηκε ο Θεός ή ίσως είναι το λιγότερο αναπτυγμένο στη γη. Όμως ο Θεός έχει τη σοφία Του. Με τη δύναμή Του και μέσα από την αλήθεια και τη διάθεσή Του έχει αληθινά κερδίσει μια ομάδα ανθρώπων που ομονοούν με τον Ίδιο. Κι έχει κερδίσει μια ομάδα ανθρώπων την οποία ήθελε να διαμορφώσει ως ομάδα την οποία κατέκτησε Εκείνος, η οποία υπομένει αγωνιώδεις δοκιμασίες και όλες τις μορφές διωγμού και μπορεί να Τον ακολουθεί ως το τέλος. Ο σκοπός της εμφάνισης του Θεού απαλλαγμένης από οποιονδήποτε περιορισμό οποιασδήποτε μορφής ή χώρας είναι για τον Θεό η εκπλήρωση του έργου του σχεδίου Του. Για παράδειγμα, όταν ο Θεός σαρκώθηκε στην Ιουδαία, ο στόχος Του ήταν να ολοκληρώσει το έργο της σταύρωσης για τη σωτηρία ολόκληρης της ανθρωπότητας. Αλλά οι Εβραίοι πίστευαν ότι ήταν αδύνατον ο Θεός να το πράξει και θεωρούσαν ότι ήταν αδύνατον ο Θεός να σαρκωθεί και να λάβει τη μορφή του Κυρίου Ιησού. Η θεωρία τους περί «αδύνατου» έγινε η βάση πάνω στην οποία καταδίκασαν και αντιτάχθηκαν στον Θεό και τελικά οδηγήθηκαν στην καταστροφή του Ισραήλ. Στις μέρες μας πολλοί άνθρωποι έχουν υποπέσει σε παρόμοιο λάθος. Διακηρύσσουν επιπόλαια την επερχόμενη εμφάνιση του Θεού, την οποία όμως καταδικάζουν· αυτό που γι’ αυτούς είναι «αδύνατο» ακόμη μια φορά περιορίζει την εμφάνιση του Θεού μέσα στα όρια της φαντασίας τους. Κι έτσι έχω δει πολλούς ανθρώπους να αμαρτάνουν γελώντας με τα λόγια του Θεού. Δεν είναι αυτό το γέλιο ίδιο με την καταδίκη και βλασφημία των Εβραίων; Δεν είσαι ευλαβής όταν αντιμετωπίζεις την αλήθεια και ακόμη λιγότερο όταν λαχταράς την αλήθεια. Απλά μελετάς τυφλά και περιμένεις νωχελικά. Τι μπορείς να κερδίσεις από το να μελετάς και να περιμένεις έτσι; Μπορείς να λάβεις την προσωπική καθοδήγηση του Θεού; Αν δεν μπορείς να διακρίνεις τις εκφράσεις του Θεού, πώς θα μπορέσεις να γίνεις μάρτυρας της εμφάνισής Του; Όπου εμφανίζεται ο Θεός, εκεί υπάρχει η έκφραση της αλήθειας κι εκεί υπάρχει η φωνή του Θεού. Μόνον όσοι μπορούν να δεχτούν την αλήθεια μπορούν να ακούσουν τη φωνή του Θεού και μόνο αυτοί οι άνθρωποι είναι ικανοί να μαρτυρήσουν την εμφάνιση του Θεού. Βάλε τις αντιλήψεις σου στην άκρη! Σταμάτησε και διάβασε προσεκτικά αυτές τις λέξεις. Αν λαχταράς την αλήθεια, ο Θεός θα σε φωτίσει να καταλάβεις το θέλημά Του και τα λόγια Του. Βάλε στην άκρη τις αντιλήψεις σου περί «αδύνατου»! Όσο περισσότερο οι άνθρωποι πιστεύουν ότι κάτι είναι αδύνατο, τόσο είναι πιθανότερο αυτό να συμβεί, διότι η σοφία του Θεού υπερβαίνει τον ουρανό, οι σκέψεις του Θεού είναι υψηλότερες από τις σκέψεις του ανθρώπου και το έργο του Θεού υπερβαίνει τα όρια της σκέψης και της αντίληψης του ανθρώπου. Όσο πιο αδύνατο είναι κάτι, τόσο υπάρχει η αλήθεια που πρέπει να αναζητηθεί· όσο περισσότερο κείται κάτι πέραν της αντίληψης και φαντασίας του ανθρώπου, τόσο περισσότερο περιέχει το θέλημα του Θεού. Διότι άσχετα με το πού ο Θεός αποκαλύπτεται. Ο Θεός είναι Θεός, κι η ουσία Του δεν θα αλλάξει ποτέ είτε λόγω της τοποθεσίας ή του τρόπου εμφάνισής Του. Η διάθεση του Θεού παραμένει η ίδια άσχετα από το πού είναι τα χνάρια Του. Άσχετα από το πού είναι τα χνάρια του Θεού, είναι ο Θεός ολόκληρης της ανθρωπότητας. Για παράδειγμα, ο Κύριος Ιησούς δεν είναι μόνον ο Θεός των Ισραηλιτών αλλά είναι ο Θεός όλων των ανθρώπων στην Ασία, την Ευρώπη και την Αμερική κι επιπλέον ο μοναδικός Θεός ολόκληρου του σύμπαντος. Ας αναζητήσουμε λοιπόν το θέλημα του Θεού κι ας ανακαλύψουμε την εμφάνισή Του από τις εκφράσεις Του, κι ας ακολουθήσουμε τα χνάρια Του! Ο Θεός είναι η αλήθεια, η οδός κι η ζωή. Τα λόγια κι η εμφάνισή Του υπάρχουν μαζί, και τόσο η διάθεση όσο και τα χνάρια Του θα είναι πάντοτε διαθέσιμα στην ανθρωπότητα. Αγαπητοί αδελφοί κι αδελφές, ελπίζω να καταφέρετε να ανακαλύψετε την εικόνα του Θεού σε αυτά τα λόγια και να ξεκινήσετε να ακολουθείτε τα χνάρια Του προς μια νέα εποχή και προς έναν ωραίο νέο ουρανό και μια νέα γη που έχουν ετοιμασθεί γι’ αυτούς που περιμένουν την εμφάνιση του Θεού.