1. Από τότε που οι άνθρωποι άρχισαν να ακολουθούν το σωστό μονοπάτι της ζωής, υπάρχουν πολλά πράγματα τα οποία παραμένουν ασαφή. Είναι ακόμα σε πλήρη σύγχυση σχετικά με το έργο του Θεού και με το πόσο έργο πρέπει να κάνουν οι ίδιοι. Αυτό οφείλεται, από τη μία, στην απόκλιση που υπάρχει ανάμεσα στην εμπειρία τους και στα όρια της ικανότητάς τους να λαμβάνουν. Από την άλλη, οφείλεται στο γεγονός ότι το έργο του Θεού δεν έχει φέρει ακόμα τους ανθρώπους σε αυτό το στάδιο. Συνεπώς, όλοι αμφιταλαντεύονται σχετικά με τα περισσότερα πνευματικά ζητήματα. Όχι μόνο δεν έχετε ξεκαθαρίσει σε τι πρέπει να εισέλθετε, αλλά είστε ακόμα περισσότερο αδαείς σχετικά με το έργο του Θεού. Αυτό είναι κάτι περισσότερο από απλώς ένα θέμα των ατελειών σας: Πρόκειται για ένα τεράστιο μειονέκτημα όλων των θρήσκων. Σε αυτό εντοπίζεται ο σημαντικότερος λόγος που οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τον Θεό, οπότε αυτό το μειονέκτημα αποτελεί ένα κοινό ελάττωμα όλων εκείνων που αναζητούν τον Κύριο. Κανένας δεν έχει γνωρίσει ποτέ τον Θεό ούτε έχει δει ποτέ το πραγματικό Του πρόσωπο. Εξαιτίας αυτού, το έργο του Θεού γίνεται τόσο κοπιαστικό όπως το να κινείς βουνά ή να στραγγίζεις τη θάλασσα. Πόσοι έχουν θυσιάσει τη ζωή τους για το έργο του Θεού; Πόσοι έχουν εξοβελιστεί λόγω του έργου Του; Πόσοι έχουν βασανιστεί μέχρι θανάτου για χάρη του έργου Του; Πόσοι, με τα μάτια γεμάτα δάκρυα αγάπης για τον Θεό, πέθαναν αδίκως; Πόσοι ήρθαν αντιμέτωποι με βάρβαρους και απάνθρωπους διωγμούς; Αυτές οι τραγωδίες που συνέβησαν, δεν οφείλονται όλες στην έλλειψη γνώσης των ανθρώπων για τον Θεό; Πώς θα μπορούσε κάποιος που δεν γνωρίζει τον Θεό, να έχει το θράσος να εμφανιστεί ενώπιόν Του; Πώς θα μπορούσε κάποιος που πιστεύει στον Θεό, αλλά παρόλα αυτά τον καταδιώκει, να έχει το θράσος να εμφανιστεί ενώπιόν Του; Δεν πρόκειται για ανεπάρκειες που χαρακτηρίζουν αποκλειστικά τους θρήσκους, αλλά για ανεπάρκειες που είναι κοινές και σ’ εσάς και σ’ αυτούς. Οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό χωρίς να τον γνωρίζουν. Γι’ αυτόν και μόνο τον λόγο, δεν λατρεύουν τον Θεό με την καρδιά τους και δεν έχουν τον φόβο Του Θεού μέσα στην καρδιά τους. Υπάρχουν ακόμα και εκείνοι που, με τυμπανοκρουσίες , τελούν το έργο που οι ίδιοι οραματίζονται μέσα σ’ αυτό το ρεύμα, και κάνουν το έργο του Θεού σύμφωνα με τις δικές τους απαιτήσεις και άσωτες επιθυμίες. Πολλοί ενεργούν με ακρότητες, χωρίς καμία εκτίμηση για τον Θεό, ακολουθώντας μόνο τη δική τους βούληση. Όλοι αυτοί δεν αποτελούν τέλεια προσωποποίηση της εγωιστικής καρδιάς των ανθρώπων; Δεν εκδηλώνουν το πλεόνασμα της απάτης των ψευδαισθήσεων που διακατέχει τους ανθρώπους;
από «Έργο και είσοδος (1)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
2. Οι άνθρωποι μπορεί όντως να είναι εξόχως ευφυείς, όμως πώς είναι δυνατόν τα χαρίσματά τους να υποκαθιστούν το έργο του Θεού; Οι άνθρωποι μπορεί όντως να νοιάζονται για τα βάρη του Θεού, όμως δεν μπορούν να ενεργούν τόσο εγωιστικά. Είναι οι πράξεις των ανθρώπων πραγματικά θεϊκές; Μπορεί να είναι κανείς απολύτως βέβαιος; Για να γίνει κανείς μάρτυρας του Θεού, για να κληρονομήσει τη δόξα Του — εδώ ο Θεός κάνει μια εξαίρεση και ανυψώνει τους ανθρώπους. Πώς θα μπορούσαν να το αξίζουν; Το έργο του Θεού έχει μόλις ξεκινήσει, τα λόγια Του έχουν μόλις αρχίσει να εκφέρονται. Σε αυτό το σημείο, οι άνθρωποι νιώθουν καλά με τον εαυτό τους. Αυτό και μόνο δεν επιβάλει την ταπείνωση; Καταλαβαίνουν ελάχιστα πράγματα. Ακόμα και οι πιο χαρισματικοί θεωρητικοί, οι πιο εύγλωττοι ρήτορες, δεν μπορούν να περιγράψουν στο σύνολό του το μεγαλείο του Θεού, πόσο μάλλον εσείς. Καλά θα κάνατε να μη βάζετε τη δική σας αξία πιο ψηλά από τους ουρανούς, αλλά να θεωρείτε τον εαυτό σας ότι είναι πιο χαμηλά και από τον πιο ασήμαντο από εκείνους τους λογικούς ανθρώπους που αναζητούν την αγάπη για τον Θεό. Αυτό είναι το μονοπάτι απ’ όπου θα εισέλθετε για να βλέπετε τον εαυτό σας με διαφορά πιο μικρό από όλους τους άλλους. Γιατί νομίζετε ότι είστε τόσο ψηλά; Γιατί έχετε τον εαυτό σας σε τόσο μεγάλη εκτίμηση; Στο μεγάλο ταξίδι της ζωής, δεν έχετε κάνει παρά μόνο τα πρώτα λίγα βήματα. Το μόνο που βλέπετε είναι το χέρι του Θεού, όχι ολόκληρο τον Θεό. Είναι επιβεβλημένο να δείτε περισσότερο από το έργο του Θεού, να ανακαλύψετε περισσότερα από αυτά στα οποία πρέπει να εισέλθετε, επειδή δεν έχετε αλλάξει παρά ελάχιστα.
από «Έργο και είσοδος (1)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
3. Στην πραγματικότητα, από τις μυριάδες των όσων έχει δημιουργήσει ο Θεός, ο άνθρωπος είναι το πιο ασήμαντο. Παρόλο που είναι κύριος των πάντων, ο άνθρωπος είναι ο μόνος ανάμεσα τους που υπόκειται στον δόλο του Σατανά, ο μόνος που πέφτει θύμα της διαφθοράς του Σατανά με άπειρους τρόπους. Ο άνθρωπος δεν ήταν ποτέ κυρίαρχος του εαυτού του. Οι περισσότεροι άνθρωποι ζούνε υπό την αχρεία σφαίρα επιρροής του Σατανά και γίνονται αντικείμενα της χλεύης του. Τους κοροϊδεύει με τον έναν και με τον άλλον τρόπο, σε σημείο που να γίνονται ζωντανοί-νεκροί, υπομένοντας κάθε μεταστροφή, κάθε κακουχία στον κόσμο των ανθρώπων. Και αφού παίξει μαζί τους, ο Σατανάς βάζει ένα τέλος στο πεπρωμένο τους. Έτσι, οι άνθρωποι περνάνε όλη τους τη ζωή μέσα στη θολούρα και τη σύγχυση, ανήμποροι να απολαύσουν έστω και για μία φορά όλα τα ωραία πράγματα που έχει προετοιμάσει γι’ αυτούς ο Θεός. Αντιθέτως, καταστρέφονται από τον Σατανά και γίνονται κουρέλια. Σήμερα είναι τόσο εξασθενισμένοι και ράθυμοι που απλώς δεν έχουν καμία διάθεση να προσέξουν το έργο του Θεού. Αν οι άνθρωποι δεν έχουν τη διάθεση να προσέξουν το έργο του Θεού, η εμπειρία τους είναι καταδικασμένη να παραμένει για πάντα αποσπασματική και ημιτελής, ενώ η είσοδός τους θα παραμείνει για πάντα ένας κενός χώρος.
από «Έργο και είσοδος (1)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
4. Στις χιλιάδες χρόνια που έχουν περάσει από τότε που ο Θεός ήρθε σε αυτόν τον κόσμο, πολλοί με μεγαλόπνοες ιδέες χρησιμοποιήθηκαν από τον Θεό για να επιτελέσουν το έργο Του μέσα στην πάροδο του χρόνου, όμως αυτοί που γνωρίζουν το έργο Του είναι τόσο λίγοι, που είναι σχεδόν ανύπαρκτοι. Γι’ αυτόν τον λόγο, αμέτρητοι είναι αυτοί που διατηρούν μια στάση αντίστασης απέναντι στον Θεό, ενώ ταυτόχρονα αναλαμβάνουν να κάνουν το έργο Του, γιατί, αντί να κάνουν το έργο Του, στην ουσία κάνουν ανθρώπινο έργο από μια θέση που τους έδωσε ο Θεός. Μπορεί αυτό να ονομαστεί έργο; Πώς μπορούν να εισέλθουν; Η ανθρωπότητα πήρε τη χάρη του Θεού και την έθαψε. Εξαιτίας αυτού, με την πάροδο των γενεών, αυτοί που κάνουν το έργο του Θεού έχουν ελάχιστη είσοδο. Απλούστατα δεν λένε ότι γνωρίζουν το έργο του Θεού, επειδή κατανοούν ελάχιστα από τη σοφία του Θεού. Μπορεί να ειπωθεί ότι, παρόλο που υπάρχουν πολλοί που υπηρέτησαν τον Θεό, δεν έχουν καταφέρει να καταλάβουν την ύψιστη θέση Του, γι’ αυτό έχουν όλοι παρουσιαστεί οι ίδιοι σαν θεός, ώστε να τους λατρεύουν οι άλλοι.
από «Έργο και είσοδος (1)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
5. Τόσα χρόνια ο Θεός παρέμενε κρυμμένος μέσα στη δημιουργία. Τόσες φορές, πίσω από ένα ομιχλώδες πέπλο, παρατηρούσε την άνοιξη και το φθινόπωρο να έρχονται και να φεύγουν, τόσες ημέρες και νύχτες κοιτούσε προς τα κάτω, από τον τρίτο ουρανό, επί μήνες και χρόνια ολόκληρα περπατούσε ανάμεσα στους ανθρώπους. Καθόταν επάνω από όλους τους ανθρώπους, περιμένοντας ήσυχα να περάσουν τόσοι παγωμένοι χειμώνες. Ούτε μία φορά δεν εμφανίστηκε ανοιχτά σε κανέναν, παραμένοντας πάντοτε αθόρυβος, φεύγοντας χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος, για να επιστρέψει και πάλι σιωπηλά. Ποιος μπορεί να γνωρίζει το πραγματικό Του πρόσωπο; Δεν έχει μιλήσει ποτέ του στους ανθρώπους, δεν έχει εμφανιστεί ποτέ στους ανθρώπους. Πόσο εύκολο είναι για τους ανθρώπους να κάνουν το έργο του Θεού; Ποσώς καταλαβαίνουν ότι το να Τον γνωρίζουν είναι το πιο δύσκολο απ’ όλα. Σήμερα ο Θεός έχει μιλήσει στον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος δεν Τον έχει γνωρίσει ποτέ, επειδή η είσοδός του στη ζωή είναι υπερβολικά περιορισμένη και ρηχή. Από τη δική Του οπτική γωνία, οι άνθρωποι είναι εντελώς ακατάλληλοι για να εμφανιστούν ενώπιον του Θεού. Κατανοούν ελάχιστα τον Θεό και είναι εξαιρετικά αποξενωμένοι από Αυτόν. Επιπροσθέτως, οι καρδιές με τις οποίες πιστεύουν στον Θεό είναι υπερβολικά περίπλοκες, και απλώς δεν φυλάνε την εικόνα του Θεού στα βάθη της καρδιάς τους. Ως αποτέλεσμα, η κοπιαστική προσπάθεια του Θεού και το έργο Του, θαμμένα σαν κομμάτια χρυσού κάτω από την άμμο, δεν μπορούν να ακτινοβολήσουν ούτε μία αχτίδα φωτός. Για τον Θεό, το επίπεδο, τα κίνητρα και οι απόψεις αυτών των ανθρώπων Τού είναι άκρως απεχθή. Στερημένοι κάθε ικανότητας να λαμβάνουν, απαθείς σε σημείο αναισθησίας, ευτελείς και εκφυλισμένοι, εξαιρετικά δουλοπρεπείς, αδύναμοι και άβουλοι, χρειάζονται καθοδήγηση όπως τα κοπάδια των ζώων. Όσον αφορά στην είσοδό τους στο πνεύμα ή στην είσοδό τους στο έργο του Θεού, δεν δίνουν την παραμικρή προσοχή, δεν διαθέτουν ούτε μια σταλιά αποφασιστικότητας ώστε να υποφέρουν για χάρη της αλήθειας. Δεν θα είναι εύκολο ένα τέτοιο άτομο να φτάσει στην ολοκλήρωση μέσα από τον Θεό. Συνεπώς, είναι ζωτικής σημασίας να ξεκινήσετε την είσοδό σας από αυτήν την οπτική, ότι μέσα από το έργο και την είσοδό σας πλησιάζετε στο να γνωρίσετε το έργο του Θεού.
από «Έργο και είσοδος (1)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
6. Όταν ακούει να μιλάνε για έργο, ο άνθρωπος πιστεύει πως έργο σημαίνει να τρέχει εδώ κι εκεί για τον Θεό, να κηρύττει παντού και να δαπανά για τον Θεό. Παρόλο που αυτή η πεποίθηση είναι σωστή, είναι υπερβολικά μονόπλευρη. Αυτό που ο Θεός ζητάει από τον άνθρωπο, δεν είναι μόνο να πηγαίνει παντού για τον Θεό. Είναι περισσότερο η διακονία κι η τροφοδότηση του πνεύματος. Πολλοί αδελφοί και αδελφές δεν αναλογίστηκαν ποτέ το έργο τους για τον Θεό, ακόμα και μετά από τόσα χρόνια εμπειρίας, επειδή το έργο, έτσι όπως το αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος, έρχεται σε αντίφαση με αυτό που ζητάει ο Θεός. Συνεπώς, ο άνθρωπος ποσώς ενδιαφέρεται για την ουσία του έργου, και αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που η είσοδος του ανθρώπου είναι επίσης αρκετά μονόπλευρη. Όλοι εσείς θα πρέπει να ξεκινήσετε να εισέρχεστε δουλεύοντας για τον Θεό, ώστε να μπορέσετε να βιώσετε καλύτερα όλες τις πτυχές της εισόδου. Σε αυτό θα πρέπει να εισέλθετε. Έργο δεν είναι να τρέχετε εδώ κι εκεί για τον Θεό. Το έργο αφορά στο κατά πόσο η ζωή και τα βιώματα του ανθρώπου είναι αρεστά στον Θεό. Έργο είναι να χρησιμοποιεί ο άνθρωπος την αφοσίωσή του στον Θεό και τις γνώσεις που έχει για τον Θεό ώστε να γίνει μαρτυρία του Θεού και να υπηρετεί τον άνθρωπο. Αυτή είναι η ευθύνη του ανθρώπου και αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσει. Με άλλα λόγια, η είσοδός σας είναι το έργο σας. Αποζητάτε να εισέλθετε κατά τη διάρκεια του έργου σας για τον Θεό. Εμπειρία του Θεού δεν είναι μόνο η ικανότητα να τρώτε και να πίνετε από τον λόγο Του. Πάνω απ’ όλα, πρέπει να μπορείτε να γίνετε μαρτυρία του Θεού, να υπηρετείτε τον Θεό και να συνδράμετε και τροφοδοτείτε τον άνθρωπο. Αυτό είναι το έργο και η είσοδός σας, αυτό θα πρέπει να επιτύχει κάθε άνθρωπος.
από «Έργο και είσοδος (2)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
7. Είναι πολλοί αυτοί που εστιάζουν μόνο στα ταξίδια τους εδώ κι εκεί για τον Θεό και κηρύττουν σε όλα τα μήκη και πλάτη, όμως παραβλέπουν την προσωπική τους εμπειρία και αμελούν την είσοδό τους στην πνευματική ζωή. Αυτό είναι που κάνει όλους εκείνους που υπηρετούν τον Θεό να γίνονται εκείνοι που του αντιτάσσονται. Τόσα χρόνια, εκείνοι που υπηρετούν τον Θεό και συνδράμουν τον άνθρωπο απλώς θεωρούν το έργο και το κήρυγμα ως είσοδο, αλλά κανένας τους δεν αντιλαμβάνεται την προσωπική του πνευματική εμπειρία ως μια σημαντική είσοδο. Αντιθέτως, βασίζονται στη διαφώτιση από το έργο του Αγίου Πνεύματος για να διδάξουν τους άλλους. Όταν κηρύττουν, έχουν βαριά ευθύνη και λαμβάνουν το έργο του Αγίου Πνεύματος και μέσα από αυτό κάνουν να ακούγεται η φωνή του Αγίου Πνεύματος. Εκείνη τη στιγμή, όσοι κάνουν έργο νιώθουν αυταρέσκεια και αυτοϊκανοποίηση, ωσάν το έργο του Αγίου Πνεύματος να ήταν προσωπική τους πνευματική εμπειρία. Νιώθουν ότι όλα τα λόγια που λένε εκείνη τη στιγμή είναι δικά τους και, επίσης… Αφότου κήρυξες μία φορά με αυτόν τον τρόπο, τώρα νιώθεις ότι το πραγματικό ανάστημά σου δεν είναι και τόσο μικρό όσο νόμιζες. Αφότου το Άγιο Πνεύμα εργαστεί με τον ίδιο τρόπο μέσα σου αρκετές φορές, πείθεσαι ότι έχεις ήδη ανάστημα και λανθασμένα πιστεύεις ότι το έργο του Αγίου Πνεύματος είναι η δικιά σου είσοδος και το δικό σου είναι. Όταν έχεις αυτήν την εμπειρία κατ’ εξακολούθηση, χαλαρώνεις σχετικά με τη δική σου είσοδο. Τότε γίνεσαι οκνηρός χωρίς να το συνειδητοποιείς και δεν δίνεις καμία σημασία στη δική σου είσοδο. Συνεπώς, όταν συνδράμεις τους άλλους, πρέπει να κάνεις σαφή διαχωρισμό ανάμεσα στο δικό σου ανάστημα και στο έργο του Αγίου Πνεύματος. Αυτό θα διευκολύνει περισσότερο την είσοδό σου και θα ωφελήσει περισσότερο την εμπειρία σου. Όταν ο άνθρωπος βλέπει το έργο του Αγίου Πνεύματος ως προσωπική του εμπειρία, αρχίζει ο εκφυλισμός του. Γι’ αυτό, όποιο καθήκον κι αν εκτελείτε, οφείλετε να θεωρείτε την είσοδό σας ως ένα βασικό μάθημα.
από «Έργο και είσοδος (2)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
8. Το έργο σας είναι να εκπληρώνετε το θέλημα του Θεού, να φέρνετε όλους όσοι είναι κοντά στον Θεό ενώπιόν Του, να φέρνετε τον άνθρωπο στον Θεό και να παρουσιάζετε το έργο του Αγίου Πνεύματος και την καθοδήγηση του Θεού στον άνθρωπο, ούτως ώστε να φτάσουν στην τελειότητα οι καρποί από το έργο του Θεού. Γι’ αυτόν τον λόγο, είναι επιβεβλημένο να κατανοήσετε την ουσία του έργου. Από τη στιγμή που ένας χρησιμοποιήθηκε από τον Θεό, όλοι οι άνθρωποι είναι άξιοι να εργαστούν για τον Θεό, όλοι έχουν την ευκαιρία να χρησιμοποιηθούν από το Άγιο Πνεύμα. Ωστόσο, υπάρχει ένα σημείο το οποίο πρέπει να κατανοήσετε: όταν ο άνθρωπος κάνει το έργο του Θεού, έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιηθεί από τον Θεό, αλλά αυτό που λέει και γνωρίζει ο άνθρωπος δεν είναι εντελώς το ανάστημά του. Μπορείτε μόνο να αναγνωρίσετε τις ελλείψεις του έργου σας και να λάβετε μεγαλύτερη διαφώτιση από το Άγιο Πνεύμα, ώστε να έχετε τη δυνατότητα να κερδίσετε καλύτερη είσοδο στο έργο σας. Αν ο άνθρωπος θεωρεί ότι η καθοδήγηση του Θεού είναι δική του είσοδος, η οποία είναι έμφυτη στον άνθρωπο, τότε δεν υπάρχει καμία προοπτική να μεγαλώσει το ανάστημα του ανθρώπου. Το Άγιο Πνεύμα διαφωτίζει στον άνθρωπο όταν αυτός είναι σε φυσιολογική κατάσταση. Σε αυτήν την περίπτωση, ο άνθρωπος συχνά νομίζει λανθασμένα ότι η διαφώτιση που λαμβάνει είναι το δικό του πραγματικό ανάστημα, επειδή το Άγιο Πνεύμα διαφωτίζει με πολύ φυσιολογικό τρόπο: αξιοποιεί οτιδήποτε είναι έμφυτο στον άνθρωπο. Όταν ο άνθρωπος εργάζεται και μιλάει, ή όταν προσεύχεται με πνευματική προσήλωση, η αλήθεια θα λάμψει ξαφνικά μπροστά του. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτό που βλέπει είναι μόνο η διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος (φυσικά, αυτό έχει να κάνει και με τη συνεργασία του ανθρώπου), και όχι το αληθινό ανάστημα του ανθρώπου. Μετά από μια περίοδο εμπειριών, κατά την οποία ο άνθρωπος αντιμετωπίζει πολυάριθμες πραγματικές δυσκολίες, το αληθινό ανάστημα του ανθρώπου γίνεται εμφανές υπό τέτοιες συνθήκες. Μόνο τότε ο άνθρωπος ανακαλύπτει ότι το ανάστημά του δεν είναι και τόσο μεγάλο και βγαίνουν στην επιφάνεια ο εγωισμός, οι προσωπικές του βλέψεις και η απληστία του. Μόνο μετά από πολλούς κύκλους τέτοιων εμπειριών, θα καταλάβουν πολλοί απ’ αυτούς που βίωσαν την αφύπνιση του πνεύματός τους ότι δεν ήταν η δική τους πραγματικότητα αυτή στο παρελθόν, αλλά μια στιγμιαία διαφώτιση από το Άγιο Πνεύμα, και το μόνο που έκανε ο άνθρωπος ήταν να δει το φως. Όταν το Άγιο Πνεύμα διαφωτίζει τον άνθρωπο για να κατανοήσει αυτός την αλήθεια, αυτό γίνεται συχνά με σαφή και ευκρινή τρόπο, χωρίς συγκεκριμένο πλαίσιο. Αυτό σημαίνει ότι το Άγιο Πνεύμα δεν ενσωματώνει τις δυσκολίες του ανθρώπου σ’ αυτήν την αποκάλυψη, παρά μόνον αποκαλύπτει άμεσα την αλήθεια. Όταν ο άνθρωπος αντιμετωπίζει δυσκολίες με την είσοδό του, τότε ενσωματώνει τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος και αυτό γίνεται η πραγματική εμπειρία του. … Συνεπώς, όταν λαμβάνετε το έργο του Αγίου Πνεύματος, οφείλετε να εστιάζετε ταυτόχρονα και στην είσοδό σας, βλέποντας ακριβώς πιο είναι το έργο του Αγίου Πνεύματος και ποια είναι η δική σας είσοδος, και ενσωματώνοντας το έργο του Αγίου Πνεύματος στην είσοδό σας. Έτσι, θα μπορέσετε να φτάσετε καλύτερα στην τελείωση μέσω Αυτού και θα επιτρέψετε στην ουσία του έργου του Αγίου Πνεύματος να σφυρηλατηθεί μέσα σας. Κατά τη διάρκεια της εμπειρίας σας από το έργο του Αγίου Πνεύματος, θα μπορέσετε να γνωρίσετε το Άγιο Πνεύμα, όπως και τον εαυτό σας, και εν μέσω των πολυάριθμων περιστατικών ακραίου πόνου, θα αναπτύξετε μια κανονική σχέση με τον Θεό και αυτή η σχέση θα ενισχύεται μέρα με τη μέρα. Μετά από αμέτρητα περιστατικά κλαδέματος και εξευγενισμού, θα αναπτύξετε μια πραγματική αγάπη για τον Θεό. Γι’ αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι ο πόνος, τα χτυπήματα κι οι δοκιμασίες δεν υπάρχουν για να σας αποθαρρύνουν. Αυτό που είναι τρομακτικό είναι να έχετε μόνο το έργο του Αγίου Πνεύματος, αλλά όχι την είσοδό σας. Όταν έρθει η ημέρα της ολοκλήρωσης του έργου του Θεού, θα έχετε κοπιάσει για το τίποτα. Παρόλο που θα έχετε βιώσει το έργο του Θεού, δεν θα έχετε καταφέρει να γνωρίσετε το Άγιο Πνεύμα ή να έχετε τη δική σας είσοδο. Η διαφώτιση του ανθρώπου από το Άγιο Πνεύμα δεν έρχεται για να διατηρήσει το πάθος του ανθρώπου. Έρχεται για να ανοίξει μια οδό για την είσοδο του κάθε ανθρώπου, καθώς και για να επιτρέψει στον άνθρωπο να γνωρίσει το Άγιο Πνεύμα και μέσω αυτού να αναπτύξει μια καρδιά ευλάβειας και λατρείας για τον Θεό.
από «Έργο και είσοδος (2)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Πηγή από: Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού
