Ελληνική Χριστιανική ταινία «Ωδή νίκης» Ο Θεός είναι ο βράχος μας

Το έργο της κρίσεως του Παντοδύναμου Θεού κατά τις έσχατες ημέρες έχει αντηχήσει σε κάθε θρήσκευμα και ομάδα. Μετά τη διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας, τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού έχουν γίνει αποδεκτά και εξαπλώνονται από όλο και περισσότερους ανθρώπους. Οι αληθινοί πιστοί του Θεού που διψούν για την εμφάνισή Του έχουν επιστρέψει ενώπιον του θρόνου του Θεού. Στο μεταξύ, η κινεζική κυβέρνηση και οι πάστορες και πρεσβύτεροι της εκκλησίας καταπιέζουν και διώκουν ασταμάτητα την εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού από την αρχή μέχρι το τέλος. Η ηρωίδα της ταινίας, Τσενγκ Ζιντζιέ, είναι μέλος της εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού και διαδίδει το Ευαγγέλιο. Η ίδια έχει βιώσει την ακαταλόγιστη καταπίεση και τις επιθέσεις της κινεζικής κομμουνιστικής κυβέρνησης και των θρησκευτικών ηγετών. Μαζί με τ’ αδέλφια της, βασιζόμενη στον Θεό, πώς θα θριαμβεύσει η ίδια πάνω από αυτές τις σκοτεινές και σατανικές δυνάμεις, για να τραγουδήσει ένα τραγούδι της νίκης; …

Ελληνική Χριστιανική ταινία | Στο Φως η Αλήθεια Πίσω από την Υπόθεση της 28/5 στο Ζαογιουάν

Το 2014, το ΚΚΚ κατασκεύασε αυθαίρετα το περιβόητο περιστατικό της 28ης Μαΐου στη Ζαογιουάν, στην επαρχία Σαντόνγκ, για να χτίσει τη βάση στην κοινή γνώμη με σκοπό την ολική καταστολή των κατ’ οίκον εκκλησιών και διέδωσε ψέματα παγκοσμίως για να καταδικάσει και να συκοφαντήσει την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Κατά συνέπεια, κάποιες ανυποψίαστες πλευρές που δεν γνώριζαν την αλήθεια εξαπατήθηκαν από την προπαγάνδα του ΚΚΚ. Σε αυτό το πρόγραμμα, θα αποκαλύψουμε αρκετές σημαντικές αμφιβολίες που περιβάλλουν την υπόθεση, εξετάζοντας τα ψέματα του ΚΚΚ ένα προς ένα και αποσαφηνίζοντας τα γεγονότα για εσάς, εκθέτοντας πλήρως την αλήθεια πίσω από το περιστατικό της Ζαογιουάν στη Σαντόνγκ σε όλο τον κόσμο.

Ομιλία του Θεού | Πώς να υπηρετήσεις σε αρμονία με το θέλημα του Θεού

 

Ο Παντοδύναμος Θεός λέει, «Αν επιθυμείτε να υπηρετήσετε το θέλημα του Θεού, πρέπει πρώτα να καταλάβετε τι είδους άνθρωποι είναι οι αγαπημένοι του Θεού, τι είδους ανθρώπους αποστρέφεται ο Θεός, τι είδους ανθρώπους οδηγεί ο Θεός στην τελείωση και τι είδους άνθρωποι έχουν τα προσόντα για να υπηρετήσουν τον Θεό. Αυτό είναι το ελάχιστο με το οποίο θα πρέπει να είστε εφοδιασμένοι. Επιπλέον, θα πρέπει να γνωρίζετε τους στόχους του έργου του Θεού, και το έργο που θα εκτελέσει ο Θεός εδώ και τώρα. Αφού κατανοήσετε αυτό, και μέσω της οδηγίας των λόγων του Θεού, πρώτα θα εισέλθετε, και πρώτα θα λάβετε αποστολή από τον Θεό. Όταν πραγματικά αποκτήσετε βιώματα βασισμένοι στον λόγο του Θεού, κι όταν γνωρίζετε στ’ αλήθεια το έργο του Θεού, θα έχετε τα προσόντα για να υπηρετήσετε τον Θεό. Κι ο Θεός διαφωτίζει τα πνευματικά σας μάτια όταν Τον υπηρετείτε, και σας επιτρέπει να αποκτήσετε μεγαλύτερη κατανόηση του έργου Του και να το δείτε πιο καθαρά. Όταν εισέρχεσαι σ’ αυτήν την πραγματικότητα, οι εμπειρίες σου θα είναι πιο βαθιές και πραγματικές, και όλοι εσείς που είχατε τέτοιες εμπειρίες θα είστε ικανοί να πορευτείτε ανάμεσα στις εκκλησίες και να παρέχετε στους αδελφούς και τις αδελφές σας, με την κάθε πλευρά να αντλεί από τα δυνατά σημεία της άλλης για να αντισταθμίσετε τις δικές σας ελλείψεις και να αποκτήσετε μια πλουσιότερη γνώση στο πνεύμα σας. Μόνο αφού κατορθώσετε αυτό το αποτέλεσμα θα είστε ικανοί να υπηρετήσετε το θέλημα του Θεού και να οδηγηθείτε από τον Θεό στην τελείωση κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας σας».

Greek Christian Movie «Αφύπνιση από το όνειρο» (Τρέιλερ)

 

Η Γιου Φαν είναι ακριβώς όπως πολλοί άλλοι που πιστεύουν στον Κύριο Ιησού – πιστεύει ότι, όταν ο Κύριος Ιησούς σταυρώθηκε, συγχώρησε και την ανθρωπότητα για τις αμαρτίες της, ότι έχει κερδίσει τη δικαιοσύνη μέσω της πίστης της και ότι, αφού εγκαταλείπει τα πάντα και εργάζεται σκληρά για τον Κύριο, όταν ο Κύριος Ιησούς επιστρέψει, εκείνη σίγουρα θα εισέλθει στη Βασιλεία των Ουρανών. Αλλά οι συνεργάτες της δημιουργούν αμφιβολίες: Έχουμε συγχωρεθεί μέσα από την πίστη μας στον Κύριο και μπορούμε να κάνουμε θυσίες και να αναλωνόμαστε για Εκείνον, αλλά συχνά αμαρτάνουμε και Του αντιστεκόμαστε. Μπορούμε στ’ αλήθεια να εισέλθουμε στη Βασιλεία των Ουρανών με αυτόν τον τρόπο; ... Μετά τη συναναστροφή και τη συζήτηση με μάρτυρες της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού, η Γιου Φαν καταλήγει τελικά να κατανοήσει τα μυστήρια της έλευσης του Κυρίου και την είσοδο στη Βασιλεία των Ουρανών και, εν τέλει, αφυπνίζεται από το όνειρό της...

Ομιλία του Θεού | Γνωρίζεις ότι ο Θεός έχει επιτελέσει κάτι σπουδαίο μεταξύ των ανθρώπων;

Ο Παντοδύναμος Θεός λέει, «Δίχως το έργο του Ιησού, το ανθρώπινο γένος δεν θα είχε αποκαθηλωθεί από τον σταυρό, αλλά χωρίς την ενσάρκωση σήμερα, εκείνοι που έχουν αποκαθηλωθεί από τον σταυρό δεν θα μπορούσαν ποτέ να έχουν εγκριθεί από τον Θεό ή να εισέλθουν στη νέα εποχή. Χωρίς την έλευση αυτού του συνηθισμένου ανθρώπου, δεν θα είχατε ποτέ την ευκαιρία ή δεν θα είχατε ποτέ επιλεγεί για ν’ αντικρύσετε την αληθινή όψη του Θεού, γιατί είστε όλοι εκείνοι που θα έπρεπε προ πολλού να έχουν αφανιστεί. Λόγω της έλευσης της δεύτερης ενσάρκωσης του Θεού, ο Θεός σάς έχει συγχωρήσει και δείξει το έλεός Του. Εν πάση περιπτώσει, τα λόγια που πρέπει να σας αφήσω στο τέλος είναι τούτα: αυτός ο συνηθισμένος άνθρωπος, που είναι ο Θεός ενσαρκωμένος, έχει ζωτική σημασία για εσάς. Είναι το σπουδαίο πράγμα που έχει ήδη επιτελέσει ο Θεός μεταξύ των ανθρώπων».

Κλιπ ταινιών «Το μυστήριο της ευσέβειας» (1) - Το Μυστήριο της έλευσης του Υιού του Ανθρώπου

 

Μιλώντας για την επιστροφή του Κυρίου, ο Κύριος Ιησούς είπε: «Και σεις λοιπόν γίνεσθε έτοιμοι· διότι καθ’ ην ώραν δεν στοχάζεσθε, έρχεται ο Υιός του ανθρώπου». (κατά Λουκάν 12: 40). «Διότι ως η αστραπή η αστράπτουσα εκ της υπ’ ουρανόν λάμπει εις την υπ’ ουρανόν, ούτω θέλει είσθαι και ο Υιός του ανθρώπου εν τη ημέρα αυτού. Πρώτον όμως πρέπει αυτός να πάθη πολλά και να καταφρονηθή από της γενεάς ταύτης». (κατά Λουκάν 17:24-25). Αυτές οι προφητείες αναφέρουν: «έρχεται ο Υιός του ανθρώπου» ή «η έλευση του Υιού του ανθρώπου», οπότε τι ακριβώς σημαίνει η «έλευση του Υιού του ανθρώπου»; Με ποιον τρόπο θα επιστρέψει ο Κύριος Ιησούς; Αυτή η ταινία μικρού μήκους θα σας αποκαλύψει την αλήθεια.

Η υπόσταση του Χριστού είναι η υποταγή στο θέλημα του Επουράνιου Πατέρα

Ο ενσαρκωμένος Θεός ονομάζεται Χριστός και ο Χριστός είναι η σάρκα ντυμένη με το Πνεύμα του Θεού. Η σάρκα αυτή διαφέρει από κάθε άνθρωπο που είναι από σάρκα. Η διαφορά αυτή οφείλεται στο ότι ο Χριστός δεν είναι από σάρκα και αίμα, αντιθέτως είναι η ενσάρκωση του Πνεύματος. Διαθέτει και κανονική ανθρώπινη φύση, αλλά και ολοκληρωμένη θεϊκή φύση. Κανένας άνθρωπος δεν έχει τη θεϊκή Του φύση. Η κανονική ανθρώπινη φύση Του υποστηρίζει όλες τις κανονικές δραστηριότητές Του στη σάρκα, ενώ η θεϊκή Του φύση εκτελεί το έργο του Θεού του ίδιου. Και η ανθρώπινη αλλά και η θεϊκή Του φύση υποτάσσονται στο θέλημα του επουράνιου Πατέρα. Η υπόσταση του Χριστού είναι το Πνεύμα, δηλαδή η θεϊκή φύση. Επομένως, η υπόστασή Του είναι αυτή του Θεού του ίδιου. Η υπόσταση αυτή δε διακόπτει το ίδιο Του το έργο, ενώ ο ίδιος δε θα μπορούσε ποτέ να κάνει κάτι που θα κατέστρεφε το ίδιο Του το έργο, ούτε και θα ξεστόμιζε ποτέ λόγια που αντιτίθενται στο ίδιο Του το θέλημα. Επομένως, ο ενσαρκωμένος Θεός ουδέποτε θα εκτελούσε έργο που θα διέκοπτε την ίδια Του τη διαχείριση. Αυτό πρέπει να καταλάβουν όλοι οι άνθρωποι. Η ουσία του έργου του Αγίου Πνεύματος είναι η σωτηρία του ανθρώπου και γίνεται για χάρη της ίδιας της διαχείρισης του Θεού. Παρομοίως, το έργο του Χριστού είναι η σωτηρία του ανθρώπου και γίνεται για χάρη του θελήματος του Θεού. Δεδομένου ότι ο Θεός ενσαρκώνεται, υλοποιεί την υπόστασή Του εντός της σάρκας Του, έτσι ώστε η σάρκα Του να επαρκεί για να αναλάβει το έργο Του. Επομένως, ολόκληρο το έργο του Πνεύματος του Θεού αντικαθίσταται από το έργο του Χριστού κατά την περίοδο της ενσάρκωσης, ενώ στον πυρήνα όλου του έργου καθ’ όλη την περίοδο της ενσάρκωσης βρίσκεται το έργο του Χριστού. Δεν μπορεί να συνδυαστεί με το έργο οποιασδήποτε άλλης εποχής. Και εφόσον ο Θεός ενσαρκώνεται, εργάζεται υπό την ταυτότητα της σάρκας Του· εφόσον έρχεται στη σάρκα, τελειώνει στη σάρκα το έργο που οφείλει να εκτελέσει. Και το Πνεύμα του Θεού και ο Χριστός είναι ο Θεός ο ίδιος και Αυτός εκτελεί το έργο που οφείλει να εκτελεί και ασκεί τη διακονία που οφείλει να ασκεί.

Η ίδια η υπόσταση του Θεού έχει εξουσία, ωστόσο Αυτός είναι ικανός να παραδοθεί πλήρως στην εξουσία που προέρχεται από Αυτόν. Είτε πρόκειται για το έργο του Πνεύματος είτε για το έργο της σάρκας, κανένα από τα δύο δεν έρχεται σε σύγκρουση με το άλλο. Το Πνεύμα του Θεού είναι η εξουσία επί πάσης κτίσεως. Η σάρκα με την υπόσταση του Θεού κατέχει επίσης εξουσία, ωστόσο ο Θεός στη σάρκα μπορεί να εκτελέσει όλο το έργο που υπακούει στο θέλημα του επουράνιου Πατέρα. Αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί ή να συλληφθεί από οποιονδήποτε άνθρωπο. Ο Θεός ο Ίδιος είναι εξουσία, ωστόσο η σάρκα Του μπορεί να παραδοθεί στην εξουσία Του. Αυτό είναι το εσωτερικό νόημα των λόγων: «Ο Χριστός παραδίνεται στο θέλημα του Θεού Πατέρα». Ο Θεός είναι Πνεύμα και μπορεί να εκτελέσει το έργο της σωτηρίας, όπως επίσης και να γίνει άνθρωπος. Όπως και να ‘χει, Ο Θεός ο ίδιος εκτελεί το δικό Του έργο. Δε διακόπτει, δεν επεμβαίνει και ούτε εκτελεί έργο που είναι αμοιβαία αντιφατικό, διότι η υπόσταση του έργου που εκτελείται από το Πνεύμα και τη σάρκα είναι όμοια. Είτε πρόκειται για το Πνεύμα είτε για τη σάρκα, και τα δύο εργάζονται για να εκπληρώσουν ένα θέλημα και να διαχειριστούν το ίδιο έργο. Παρόλο που το Πνεύμα και η σάρκα έχουν δύο διαφορετικές ιδιότητες, έχουν την ίδια υπόσταση· και τα δύο έχουν την υπόσταση του Θεού του ίδιου και την ταυτότητα του Θεού του ίδιου. Ο Θεός ο ίδιος δεν κατέχει κανένα στοιχείο παρακοής, καθώς η υπόστασή Του είναι καλή. Αποτελεί την έκφραση πάσης ομορφιάς και καλοσύνης, όπως και αγάπης. Ακόμη και στη σάρκα, ο Θεός δεν κάνει τίποτε που να παρακούει τον Θεό Πατέρα. Ακόμη κι αν σήμαινε πως θα θυσίαζε την ίδια Του τη ζωή, θα ήταν ολόψυχα πρόθυμος και δε θα έκανε άλλη επιλογή. Ο Θεός δεν κατέχει κανένα στοιχείο αυτοδικαίωσης και υπεροψίας, ούτε έπαρσης και αλαζονείας. Δεν έχει στοιχεία ατιμίας. Καθετί που δείχνει παρακοή στον Θεό προέρχεται από τον Σατανά, καθώς ο Σατανάς είναι η πηγή πάσης ασχήμιας και μοχθηρίας. Ο λόγος που ο άνθρωπος κατέχει ιδιότητες όμοιες με αυτές του Σατανά είναι γιατί ο άνθρωπος έχει διαφθαρεί και επηρεαστεί από τον Σατανά. Ο Χριστός δεν έχει διαφθαρεί από τον Σατανά, συνεπώς κατέχει μόνο τα χαρακτηριστικά του Θεού και κανένα από αυτά του Σατανά. Ανεξάρτητα από το πόσο επίπονο είναι το έργο ή πόσο αδύναμη είναι η σάρκα, όσο ζει στη σάρκα ο Θεός, δε θα κάνει ποτέ τίποτε που θα διακόψει το έργο του Θεού του ίδιου, πόσο μάλλον να δείξει παρακοή και να απαρνηθεί το θέλημα του Θεού Πατέρα. Θα προτιμούσε να υποφέρει από πόνους της σάρκας παρά να πάει ενάντια στο θέλημα του Θεού Πατέρα. Είναι ακριβώς όπως είπε ο Ιησούς στην προσευχή: «Πατέρα, αν είναι δυνατόν, ας περάσει από εμένα αυτό το ποτήρι· ωστόσο, ας μη γίνει όπως το θέλω εγώ, αλλά όπως το θέλεις Εσύ». Ο άνθρωπος θα επιλέξει, αλλά ο Χριστός όχι. Παρόλο που έχει την ταυτότητα του Θεού του ίδιου, εξακολουθεί να αναζητά το θέλημα του Θεού Πατέρα και εκπληρώνει ό,τι Του έχει αναθέσει ο Θεός Πατέρας από τη σκοπιά της σάρκας. Αυτό είναι κάτι ανέφικτο για τον άνθρωπο. Ό,τι προέρχεται από τον Σατανά δεν μπορεί να έχει την υπόσταση του Θεού, παρά μόνο υπόσταση που παρακούει και αντιστέκεται στον Θεό. Δεν μπορεί να υπακούσει ολοκληρωτικά στον Θεό, πόσο μάλλον να υπακούσει πρόθυμα στο θέλημα του Θεού. Όλοι οι άνθρωποι εκτός του Χριστού μπορούν να κάνουν οτιδήποτε αντιστέκεται στον Θεό και ουδείς μπορεί να αναλάβει απευθείας το έργο που έχει ανατεθεί από τον Θεό, καθώς ουδείς είναι ικανός να εκλάβει τη διαχείριση του Θεού ως δικό του καθήκον προς εκτέλεση. Η υποταγή στο θέλημα του Θεού Πατέρα είναι η υπόσταση του Χριστού, ενώ η παρακοή στον Θεό είναι χαρακτηριστικό του Σατανά. Αυτές οι δύο ιδιότητες είναι ασύμβατες και όποιος έχει ιδιότητες του Σατανά δεν μπορεί να λέγεται Χριστός. Ο λόγος που ο άνθρωπος δεν μπορεί να εκτελέσει το έργο του Θεού στη θέση Του είναι γιατί ο άνθρωπος δεν κατέχει καθόλου την υπόσταση του Θεού. Ο άνθρωπος εργάζεται για τον Θεό προς όφελος των δικών του προσωπικών συμφερόντων και των μελλοντικών του προσδοκιών, αλλά ο Χριστός εργάζεται για να εκτελέσει το θέλημα του Θεού Πατέρα.

Η ανθρώπινη φύση του Χριστού κυβερνάται από τη θεϊκή Του φύση. Παρόλο που βρίσκεται στη σάρκα, η ανθρώπινη φύση Του δεν είναι εξ ολοκλήρου όπως αυτή του ανθρώπου της σάρκας. Έχει τον δικό Του μοναδικό χαρακτήρα που επίσης κυβερνάται από τη θεϊκή Του φύση. Η θεϊκή Του φύση δε γνωρίζει αδυναμία. Η αδυναμία του Χριστού αναφέρεται στην ανθρώπινη φύση Του. Σε κάποιο βαθμό, η αδυναμία αυτή περιορίζει τη θεϊκή Του φύση, αλλά τέτοιοι περιορισμοί υπάρχουν σε συγκεκριμένο πεδίο και χρόνο και δεν είναι απεριόριστοι. Όταν έρχεται η ώρα να εκτελέσει το έργο της θεϊκής Του φύσης, το κάνει ανεξάρτητα από την ανθρώπινη φύση Του. Η ανθρώπινη φύση του Χριστού ελέγχεται εξ ολοκλήρου από τη θεϊκή Του φύση. Εκτός από την κανονική ζωή της ανθρώπινης φύσης Του, όλες οι λοιπές ενέργειες της ανθρώπινης φύσης Του επηρεάζονται, ελέγχονται και δέχονται την επίδραση της θεϊκής Του φύσης. Παρόλο που ο Χριστός έχει ανθρώπινη φύση, αυτή δε διαταράσσει το έργο της θεϊκής Του φύσης. Αυτό συμβαίνει ακριβώς επειδή η ανθρώπινη φύση του Χριστού ελέγχεται από τη θεϊκή Του φύση. Παρόλο που η ανθρώπινη φύση Του δεν είναι ώριμη όσον αφορά τη συμπεριφορά Του προς τους άλλους, δεν επηρεάζει το κανονικό έργο της θεϊκής Του φύσης. Όταν λέω πως η ανθρώπινη φύση Του δεν έχει διαφθαρεί, εννοώ πως η ανθρώπινη φύση του Χριστού μπορεί να ελέγχεται άμεσα από τη θεϊκή Του φύση και πως Αυτός διακατέχεται από ανώτερη σύνεση απ’ ό,τι ο απλός άνθρωπος. Η ανθρώπινη φύση Του ενδείκνυται να ελέγχεται από τη θεϊκή Του φύση στο έργο Του, ενώ είναι ικανότατη να εκφράζει το έργο της θεϊκής φύσης, όπως και ικανότατη να παραδίνεται σε τέτοιο έργο. Όταν ο Θεός εργάζεται στη σάρκα, ποτέ δε λησμονά το καθήκον που ο άνθρωπος στη σάρκα οφείλει να εκπληρώσει. Είναι ικανός να λατρεύει τον Θεό στον ουρανό με αληθινή καρδιά. Έχει την υπόσταση του Θεού, ενώ η ταυτότητα Του είναι αυτή του Θεού του ίδιου. Απλώς έχει έρθει στη γη κι έχει γίνει δημιουργημένο ον, με το εξωτερικό περίβλημα ενός δημιουργημένου όντος και πλέον διακατέχεται από μια ανθρώπινη φύση που δεν είχε πρότερα. Είναι ικανός να λατρεύει τον Θεό στον ουρανό. Αυτό είναι το Είναι του Θεού, κάτι αμίμητο για τον άνθρωπο. Η ταυτότητά Του είναι ο Θεός ο Ίδιος. Λατρεύει τον Θεό από την οπτική της σάρκας, επομένως τα λόγια «ο Χριστός λατρεύει τον Θεό στον ουρανό» δεν είναι λανθασμένα. Αυτό που ζητά από τον άνθρωπο είναι ακριβώς το ίδιο Του το Είναι. Έχει ήδη επιτύχει όσα Αυτός ζητάει από τον άνθρωπο πριν του τα ζητήσει. Δε θα απαιτούσε ποτέ από τους άλλους κάτι το οποίο δεν απαιτούσε από τον ίδιο, γιατί αυτό απαρτίζει το Είναι Του. Ανεξάρτητα από το πώς εκτελεί το έργο Του, δε θα ενεργούσε με τρόπο που δείχνει παρακοή στον Θεό. Ό,τι κι αν ζητά από τον άνθρωπο, καμία απαίτηση δεν ξεπερνά αυτό που είναι επιτεύξιμο από τον άνθρωπο. Το μόνο που κάνει είναι να πραγματοποιεί το θέλημα του Θεού και το κάνει για χάρη της δικής Του διαχείρισης. Η θεϊκή φύση του Χριστού είναι ανώτερη από κάθε άνθρωπο, επομένως Αυτός είναι η ανώτερη εξουσία όλων των δημιουργημένων όντων. Η εξουσία αυτή είναι η θεϊκή Του φύση, δηλαδή η διάθεση και το Είναι του Θεού του ίδιου, κάτι που καθορίζει την ταυτότητά Του. Επομένως, ανεξάρτητα από το πόσο κανονική είναι η ανθρώπινη φύση Του, είναι αδιαμφισβήτητο πως έχει την ταυτότητα του Θεού του ίδιου· ανεξάρτητα από την οπτική από την οποία μιλάει και από το πώς υπακούει στο θέλημα του Θεού, δεν μπορεί να ειπωθεί πως δεν είναι ο Θεός ο ίδιος. Οι ανόητοι και οι αδαείς συχνά εκλαμβάνουν την κανονική ανθρώπινη φύση του Χριστού ως ατέλεια. Ανεξαρτήτως του τρόπου που εκφράζει και αποκαλύπτει το Είναι της θεϊκής Του φύσης, ο άνθρωπος είναι ανίκανος ν’ αναγνωρίσει πως Αυτός είναι ο Χριστός. Επιπλέον, όσο περισσότερο ο Χριστός επιδεικνύει την υπακοή και την ταπεινότητά Του, τόσο περισσότερο τον υποτιμούν οι ανόητοι άνθρωποι. Υπάρχουν ακόμα κι αυτοί που υιοθετούν μια στάση αποκλεισμού και περιφρόνησης απέναντι Του, ενώ τοποθετούν τις πομπώδεις εικόνες εκείνων των «σπουδαίων ανθρώπων» στο τραπέζι προς προσκύνημα. Η αντίσταση και η παρακοή του ανθρώπου προς τον Θεό προέρχονται από το γεγονός πως η υπόσταση του ενσαρκωμένου Θεού παραδίνεται στο θέλημα του Θεού, καθώς και από την κανονική ανθρώπινη φύση του Χριστού. Εδώ βρίσκεται η πηγή της αντίστασης και της παρακοής του ανθρώπου στον Θεό. Εάν ο Χριστός δεν είχε το παρουσιαστικό της ανθρώπινης φύσης Του και δεν αναζητούσε το θέλημα του Θεού Πατέρα από τη σκοπιά ενός δημιουργημένου όντος, αλλά αντιθέτως τον διακατείχε μια υπερανθρώπινη φύση, τότε πιθανόν να μην υπήρχε παρακοή σε οποιονδήποτε άνθρωπο. Ο λόγος που ο άνθρωπος είναι πάντα διατεθειμένος να πιστεύει σε έναν αόρατο Θεό στον ουρανό είναι επειδή ο Θεός στον ουρανό δεν έχει ανθρώπινη φύση και ούτε μία από τις ιδιότητες ενός δημιουργημένου όντος. Έτσι, ο άνθρωπος πάντοτε τρέφει ιδιαίτερη εκτίμηση προς Αυτόν, ενώ διατηρεί μια στάση περιφρόνησης προς τον Χριστό.

Παρόλο που ο Χριστός στη γη μπορεί να εργάζεται εκ μέρους του Θεού του ίδιου, δεν έχει την πρόθεση να δείξει σε όλους τους ανθρώπους την εικόνα Του στη σάρκα. Δεν έρχεται για να Τον δουν όλοι οι άνθρωποι, αλλά για να επιτρέψει στον άνθρωπο να οδηγηθεί από τη χείρα Του κι έτσι να εισέλθει σε μια νέα εποχή. Η σάρκα του Χριστού εξυπηρετεί το έργο του ίδιου του Θεού, δηλαδή το έργο του Θεού στη σάρκα και δεν έχει σαν σκοπό να διευκολύνει τον άνθρωπο να κατανοήσει πλήρως την υπόσταση της σάρκας Του. Ανεξαρτήτως από το πώς Αυτός εργάζεται, δεν υπερβαίνει αυτά που είναι επιτεύξιμα από τη σάρκα. Ανεξαρτήτως από το πώς Αυτός εργάζεται, το κάνει στη σάρκα, με κανονική ανθρώπινη φύση και δεν αποκαλύπτει πλήρως στον άνθρωπο την πραγματική όψη του Θεού. Επιπλέον, το έργο Του στη σάρκα δεν είναι ποτέ υπερφυσικό ή ανυπολόγιστο όπως φαντάζεται ο άνθρωπος. Παρόλο που ο Χριστός αντιπροσωπεύει τον Θεό τον ίδιο στη σάρκα και εκτελεί προσωπικά το έργο που ο Θεός ο ίδιος οφείλει να εκτελεί, δεν αρνείται την ύπαρξη του Θεού στον ουρανό, ούτε και προβάλλει πυρετωδώς τις δικές Του πράξεις. Αντιθέτως, παραμένει ταπεινά κρυμμένος μέσα στη σάρκα Του. Εκτός του Χριστού, όσοι αναληθώς ισχυρίζονται πως είναι ο Χριστός δεν κατέχουν τις ιδιότητές Του. Όταν παραταχθεί απέναντι από την αλαζονική και ματαιόδοξη διάθεση αυτών των ψευδόχριστων, γίνεται εμφανές ποιο είδος της σάρκας είναι πραγματικά ο Χριστός. Όσο πιο ψευδείς είναι αυτοί οι ψευδόχριστοι, τόσο περισσότερο επιδεικνύονται και τόσο πιο ικανοί είναι για σημεία και τέρατα για να παραπλανήσουν τον άνθρωπο. Οι ψευδόχριστοι δεν κατέχουν τις ιδιότητες του Θεού. Ο Χριστός δεν έχει κηλιδωθεί από οποιοδήποτε στοιχείο που ανήκει στους ψευδόχριστους. Ο Θεός ενσαρκώνεται μόνο για να ολοκληρώσει το έργο της σάρκας, όχι απλώς για να επιτρέψει σε όλους τους ανθρώπους να Τον δουν. Αντιθέτως, αφήνει το έργο Του να επιβεβαιώσει την ταυτότητά Του και επιτρέπει αυτά που Αυτός αποκαλύπτει να πιστοποιήσουν την υπόστασή Του. Η υπόστασή Του δεν είναι αθεμελίωτη· η ταυτότητά Του δεν κατασχέθηκε από τη χείρα Του· καθορίζεται από το έργο Του και την υπόστασή Του. Παρόλο που έχει την υπόσταση του Θεού του ίδιου και είναι ικανός να εκτελέσει το έργο του Θεού ο ίδιος, εν τέλει παραμένει σάρκα σε αντίθεση με το Πνεύμα. Δεν είναι ο Θεός με τις ιδιότητες του Πνεύματος· είναι ο Θεός στο περίβλημα της σάρκας. Επομένως, ανεξάρτητα από το πόσο κανονικός και αδύναμος είναι και ασχέτως του τρόπου που αναζητά το θέλημα του Θεού Πατέρα, η θεϊκή Του φύση είναι αδιαμφισβήτητη. Στον ενσαρκωμένο Θεό δεν υπάρχει μονάχα μια κανονική ανθρώπινη φύση και οι αδυναμίες της· υπάρχουν σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό το μεγαλείο και το απροσμέτρητο στοιχείο της θεϊκής Του φύσης, όπως και όλες οι πράξεις Του στη σάρκα. Επομένως, η ανθρώπινη και η θεϊκή φύση πράγματι υπάρχουν πρακτικά μέσα στον Χριστό. Αυτό δεν είναι ούτε στο ελάχιστο άνευ νοήματος ή υπερφυσικό. Έρχεται στη γη με πρωταρχικό στόχο να εκτελέσει έργο. Είναι απολύτως αναγκαίο να διακατέχεται από κανονική ανθρώπινη φύση για να εκτελέσει έργο στη γη, ειδάλλως όσο μεγάλη κι αν είναι η δύναμη της θεϊκής Του φύσης, η αρχική της λειτουργία δε θα μπορεί να αξιοποιηθεί. Παρόλο που η ανθρώπινη φύση Του είναι υψίστης σημασίας, δεν αποτελεί την υπόστασή Του. Η υπόστασή Του είναι η θεϊκή Του φύση, επομένως η στιγμή που ξεκινά να ασκεί τη διακονία Του στη γη είναι και η στιγμή που ξεκινά να εκφράζει το Είναι της θεϊκής Του φύσης. Η ανθρώπινη φύση Του υπάρχει απλώς για να υποστηρίζει την κανονική ζωή της σάρκας Του έτσι ώστε η θεϊκή Του φύση να εκτελεί κανονικά έργο στη σάρκα. Η θεϊκή Του φύση είναι αυτή που ελέγχει το σύνολο του έργου Του. Όταν θα έχει ολοκληρώσει το έργο Του, θα έχει εκπληρώσει και τη διακονία Του. Αυτό που οφείλει να γνωρίζει ο άνθρωπος είναι η ολότητα του έργου Του, καθώς μέσω του έργου Του επιτρέπει στον άνθρωπο να Τον γνωρίσει. Κατά τη διάρκεια του έργου Του, εκφράζει πλήρως το Είναι της θεϊκής Του φύσης, το οποίο δεν είναι μια διάθεση κηλιδωμένη από την ανθρώπινη φύση ή κάποιο Είναι κηλιδωμένο από τη σκέψη και την ανθρώπινη συμπεριφορά. Όταν έρθει η ώρα και το σύνολο της διακονίας Του φτάσει στο τέλος του, Αυτός θα έχει ήδη εκφράσει άριστα και πλήρως τη διάθεση που οφείλει να εκφράσει. Το έργο Του δεν ακολουθεί τις οδηγίες οποιουδήποτε ανθρώπου, ενώ η έκφραση της διάθεσής Του είναι επίσης αρκετά ελεύθερη, δεν ελέγχεται από τον νου ούτε και γίνεται αντικείμενο επεξεργασίας από τη σκέψη, αλλά αποκαλύπτεται με φυσικό τρόπο. Αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί από κανέναν άνθρωπο. Ακόμη κι αν το περιβάλλον είναι σκληρό και οι συνθήκες δεν το επιτρέπουν, Αυτός είναι ικανός να εκφράσει τη διάθεσή Του την κατάλληλη ώρα. Αυτός που είναι Χριστός εκφράζει το Είναι του Χριστού, ενώ αυτοί που δεν είναι δεν έχουν τη διάθεση του Χριστού. Επομένως, ακόμη κι αν όλοι Του αντιστέκονται ή έχουν έννοιες γι’ Αυτόν, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί με βάση των εννοιών του ανθρώπου πως η διάθεση που εκφράζεται από τον Χριστό είναι αυτή του Θεού. Όλοι όσοι ακολουθούν τον Χριστό με αληθινή καρδιά ή αναζητούν τον Θεό συνειδητά θα παραδεχθούν πως είναι ο Χριστός βάσει της έκφρασης της θεϊκής Του φύσης. Ποτέ δε θα απαρνούνταν τον Χριστό βάσει κάποιας πτυχής Του που δε συμμορφώνεται με τις έννοιες του ανθρώπου. Παρόλο που ο άνθρωπος είναι πολύ ανόητος, όλοι γνωρίζουν ακριβώς ποιο είναι το θέλημα του ανθρώπου και τι πηγάζει από τον Θεό. Απλώς πολλοί αντιστέκονται στον Χριστό εσκεμμένα λόγω των δικών τους προθέσεων. Αν δεν ήταν αυτό, τότε ούτε ένας άνθρωπος δε θα είχε λόγο να αρνηθεί την ύπαρξη του Χριστού διότι η θεϊκή φύση που εκφράζεται από τον Χριστό υπάρχει πραγματικά, ενώ το έργο Του είναι ορατό δια του γυμνού οφθαλμού όλων.

Το έργο και η έκφραση του Χριστού καθορίζουν την υπόστασή Του. Είναι ικανός να ολοκληρώσει με αληθινή καρδιά αυτό που Του ανατέθηκε. Είναι ικανός να λατρεύει τον Θεό στον ουρανό με αληθινή καρδιά και με αληθινή καρδιά να αναζητά το θέλημα του Θεού Πατέρα. Όλα αυτά καθορίζονται από την υπόστασή Του. Η φυσική Του αποκάλυψη καθορίζεται επίσης από την υπόστασή Του, ενώ ο λόγος που ονομάζεται έτσι είναι επειδή η έκφρασή Του δεν είναι μίμηση ή το αποτέλεσμα εκπαίδευσης από άνθρωπο ή το αποτέλεσμα πολλών ετών καλλιέργειας από άνθρωπο. Δεν τη διδάχτηκε, ούτε στολίστηκε με αυτήν· αντιθέτως, είναι έμφυτη μέσα Του. Ο άνθρωπος μπορεί να αρνηθεί το έργο Του, την έκφρασή Του, την ανθρώπινη φύση Του και ολόκληρη τη ζωή της κανονικής ανθρώπινης φύσης Του, αλλά κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως λατρεύει τον Θεό στον ουρανό με αληθινή καρδιά· κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως έχει έρθει για να εκπληρώσει το θέλημα του επουράνιου Πατέρα, όπως και κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί την ειλικρίνεια με την οποία αναζητά τον Θεό Πατέρα. Παρόλο που η εικόνα Του δεν ευχαριστεί τις αισθήσεις, ο λόγος Του δε διακρίνεται από κάποιο εξαιρετικό ύφος και το έργο Του δεν είναι τόσο συγκλονιστικό και συνταρακτικό όσο φαντάζεται ο άνθρωπος, πρόκειται πράγματι για τον Χριστό, ο οποίος εκπληρώνει το θέλημα του επουράνιου Πατέρα με αληθινή καρδιά, παραδίνεται πλήρως στον επουράνιο Πατέρα και είναι υπάκουος μέχρι θανάτου. Αυτό συμβαίνει γιατί η υπόστασή Του είναι η υπόσταση του Χριστού. Ο άνθρωπος δυσκολεύεται να πιστέψει αυτήν την αλήθεια, ωστόσο αυτή δεν παύει να υπάρχει. Όταν θα έχει εκπληρωθεί πλήρως η διακονία του Χριστού, ο άνθρωπος θα μπορεί να δει από το έργο Του πως η διάθεσή Του και το Είναι Του εκπροσωπούν τη διάθεση και το Είναι του Θεού στον ουρανό. Τότε, το σύνολο ολόκληρου του έργου Του θα μπορεί να επιβεβαιώσει πως Αυτός είναι πράγματι η σάρκα που γίνεται ο Λόγος και δε μοιάζει με αυτήν του ανθρώπου που είναι από σάρκα και αίμα. Κάθε στάδιο του έργου του Χριστού στη γη έχει αντιπροσωπευτική σημασία, ωστόσο ο άνθρωπος που βιώνει το πραγματικό έργο του κάθε σταδίου αδυνατεί να συλλάβει τη σπουδαιότητα του έργου Του. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τα πολλαπλά στάδια του έργου που εκτελείται από τον δεύτερο ενσαρκωμένο Θεό. Οι περισσότεροι από αυτούς που έχουν μονάχα ακούσει ή δει τον λόγο του Χριστού αλλά δεν έχουν δει τον ίδιο, δεν έχουν καμία έννοια για το έργο Του· όσοι έχουν δει τον Χριστό, έχουν ακούσει τον λόγο Του και έχουν βιώσει το έργο Του δυσκολεύονται να δεχτούν το έργο Του. Αυτό δεν συμβαίνει επειδή η εμφάνιση και η κανονική ανθρώπινη φύση του Χριστού δεν είναι του γούστου του ανθρώπου; Όσοι θα δέχονται το έργο Του αφού θα έχει φύγει ο Χριστός δε θα αντιμετωπίζουν τέτοιες δυσκολίες, καθώς θα δέχονται απλώς το έργο Του και δε θα έρχονται σε επαφή με την κανονική ανθρώπινη φύση του Χριστού. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να εγκαταλείψει τις έννοιές του για τον Θεό, αντιθέτως Τον ελέγχει εξονυχιστικά. Αυτό συμβαίνει γιατί ο άνθρωπος εστιάζει μόνο στην εμφάνισή Του και αδυνατεί να αναγνωρίσει την υπόστασή Του βάσει του έργου και του λόγου Του. Εάν ο άνθρωπος αγνοήσει την εμφάνιση του Χριστού ή αποφύγει να συζητά για την ανθρώπινη φύση Του και αντιθέτως μιλά μόνο για τη θεϊκή Του φύση, της οποίας το έργο και ο λόγος είναι ανέφικτα για κάθε άνθρωπο, τότε οι έννοιες του ανθρώπου θα ελαττωθούν κατά το ήμισυ, ακόμα και σε σημείο που θα απαλειφθούν όλες οι δυσκολίες του. Κατά τη διάρκεια του έργου του ενσαρκωμένου Θεού, ο άνθρωπος δεν μπορεί να Τον ανεχτεί και διακατέχεται από πολυάριθμες έννοιες γι’ Αυτόν, ενώ είναι συνήθεις και οι περιπτώσεις αντίστασης και παρακοής. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ανεχτεί την ύπαρξη του Θεού, να δείξει επιείκεια στην ταπεινότητα και το κρύψιμο του Χριστού ή να συγχωρέσει την υπόσταση του Χριστού που υπακούει στον επουράνιο Πατέρα. Επομένως, Αυτός δεν μπορεί να μείνει με τον άνθρωπο για όλη την αιωνιότητα αφού τελειώσει το έργο Του γιατί ο άνθρωπος δεν είναι διατεθειμένος να Του επιτρέψει να ζήσει στο πλάι του. Εφόσον οι άνθρωποι δεν μπορούν να Του δείξουν επιείκεια κατά τη διάρκεια του έργου Του, τότε πώς θα μπορούσαν να Τον ανεχτούν να ζει στο πλάι τους μετά την εκπλήρωση της διακονίας Του, όσο τους βλέπει να βιώνουν σιγά-σιγά τον λόγο Του; Τότε δε θα έπεφταν πολλοί εξαιτίας Του; Ο άνθρωπος Του επιτρέπει μονάχα να εργάζεται πάνω στη γη και αυτό αποτελεί τον μέγιστο δυνατό βαθμό επιείκειας του ανθρώπου. Αν δεν υπήρχε το έργο Του, ο άνθρωπος από καιρό θα Τον είχε εκδιώξει από τη γη, οπότε πόση λιγότερη επιείκεια θα έδειχνε μετά την ολοκλήρωση του έργου Του; Τότε, ο άνθρωπος δε θα Τον θανάτωνε και δε θα Τον βασάνιζε μέχρι θανάτου; Εάν δεν ονομαζόταν Χριστός, τότε θα ήταν αδύνατο να εργαστεί μέσα από την ανθρωπότητα· εάν δεν εργαζόταν υπό την ταυτότητα του Θεού του ίδιου αλλά εργαζόταν σαν ένας απλός άνθρωπος, τότε ο άνθρωπος δε θα ανεχόταν απ’ Αυτόν να ξεστομίσει ούτε μία κουβέντα, πόσο μάλλον θα ανεχόταν το ελάχιστο από το έργο Του. Επομένως, μπορεί μονάχα να φέρει την ταυτότητα αυτή μαζί Του στο έργο Του. Με αυτόν τον τρόπο, το έργο Του είναι πιο ισχυρό από όσο αν δεν το είχε κάνει, γιατί όλοι οι άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να υπακούσουν στην υπόληψη και τη μεγάλη ταυτότητα. Εάν Αυτός δεν έφερε την ταυτότητα του Θεού του ίδιου όσο εργαζόταν ή δεν έμοιαζε με τον Θεό τον ίδιο, τότε δε θα είχε την ευκαιρία να εργαστεί καθόλου. Παρόλο που έχει την υπόσταση του Θεού και το Είναι του Χριστού, ο άνθρωπος δε θα μαλάκωνε και δε θα τον άφηνε να εκτελέσει εύκολα έργο στην ανθρωπότητα. Φέρει την ταυτότητα του Θεού του ίδιου στο έργο Του και παρόλο που το έργο αυτό είναι πολλάκις πιο ισχυρό από αυτό που εκτελείται δίχως τέτοια ταυτότητα, ο άνθρωπος εξακολουθεί να μην Του είναι πλήρως υπάκουος, διότι ο άνθρωπος παραδίνεται μόνο στην υπόληψή Του, όχι στην υπόστασή Του. Εάν είναι έτσι, αν ερχόταν η μέρα που ο Χριστός πιθανόν παραιτούταν της θέσης Του, ο άνθρωπος θα μπορούσε να Του επιτρέψει να παραμείνει ζωντανός έστω και για μία ημέρα; Ο Θεός είναι διατεθειμένος να ζήσει στη γη με τον άνθρωπο έτσι ώστε να δει στα χρόνια που έπονται τα αποτελέσματα που θα επιφέρει το έργο που εκτελέστηκε από τη χείρα Του. Ωστόσο, ο άνθρωπος δεν μπορεί να ανεχτεί την παραμονή Του για έστω και μία ημέρα, οπότε Αυτός θα μπορούσε μόνο να τα παρατήσει. Το γεγονός πως ο άνθρωπος επιτρέπει στον Θεό να εκτελέσει το έργο που οφείλει να εκτελέσει και να εκπληρώσει τη διακονία Του ανάμεσα σε ανθρώπους, ήδη πρόκειται για τον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό επιείκειας και χάρης που δείχνει ο άνθρωπος. Παρόλο που αυτοί που έχουν κατακτηθεί προσωπικά από Αυτόν, Του επιδείχνουν μεγάλη χάρη, εξακολουθούν να Του επιτρέπουν να παραμείνει μόνο έως ότου τελειώσει το έργο Του και ούτε στιγμή παραπάνω. Εάν είναι έτσι, τι γίνεται με όσους δεν έχει κατακτήσει; Ο λόγος που ο άνθρωπος συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο στον ενσαρκωμένο Θεό δεν είναι επειδή Αυτός είναι ο Χριστός στο περίβλημα ενός απλού ανθρώπου; Εάν είχε μονάχα θεϊκή και όχι κανονική ανθρώπινη φύση, τότε οι δυσκολίες του ανθρώπου δε θα απαλείφονταν με τεράστια ευκολία; Ο άνθρωπος αναγνωρίζει απρόθυμα τη θεϊκή Του φύση και δε δείχνει κανένα ενδιαφέρον για το περίβλημα του απλού ανθρώπου που έχει, παρόλο που η υπόστασή Του είναι ακριβώς αυτή του Χριστού που παραδίνεται στο θέλημα του επουράνιου Πατέρα. Ως εκ τούτου, δε θα μπορούσε παρά να ακυρώσει το έργο Του που αφορά την ύπαρξή Του ανάμεσα σε ανθρώπους με σκοπό να μοιραστεί μαζί τους χαρές και λύπες, διότι ο άνθρωπος δε θα ανεχόταν πια την ύπαρξή Του.

Η διευκρίνιση της σχέσης μεταξύ της Βίβλου και του Θεού "Η Βίβλος και ο Θεός"

 

Ο Λιού Ζιζόνγκ είναι Πρεσβύτερος σε μια τοπική εκκλησία στην Κίνα. Είναι πάνω από 30 χρόνια πιστός και πάντα πίστευε ότι «Η Βίβλος είναι εμπνευσμένη από τον Θεό», «Η Βίβλος αντιπροσωπεύει τον Θεό, η πίστη στον Θεό σημαίνει πίστη στη Βίβλο, η πίστη στη Βίβλο σημαίνει πίστη στον Θεό». Στην καρδιά του, η Βίβλος είναι πρωταρχικής σημασίας. Λόγω της λατρείας του και της τυφλής πίστης του στη Βίβλο, δεν έχει ερευνήσει ποτέ ούτε έχει δει το έργο του Παντοδύναμου Θεού των έσχατων ημερών. Ώσπου μια μέρα, όταν επιχείρησε να εμποδίσει πιστούς να διαβάσουν ονλάιν τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού, είχε μια τυχαία συνάντηση με τους κήρυκες από την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Έπειτα από έντονες συζητήσεις σχετικά με την αλήθεια, κατάφερε τελικά να δει καθαρά τη σχέση μεταξύ της Βίβλου και του Θεού; Ήταν σε θέση να απομακρυνθεί από τη Βίβλο ώστε να καταλάβει ότι ο Χριστός είναι η αλήθεια, ο οδός και η ζωή; Θα αρπαγεί ενώπιον του Θεού; Αστραπή της Ανατολής, η Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού δημιουργήθηκε λόγω της εμφάνισης και του έργου του Παντοδύναμου Θεού, της Δευτέρας Παρουσίας του Ιησού Χριστού, του Χριστού των εσχάτων ημερών. Απαρτίζεται από όλους εκείνους που αποδέχονται το έργο του Παντοδύναμου Θεού κατά τις έσχατες ημέρες κι έχουν κυριευτεί και λυτρωθεί από τα λόγια Του. Ιδρύθηκε εξ ολοκλήρου από τον ίδιο τον Παντοδύναμο Θεό και είναι Αυτός ο Ποιμένας της που την καθοδηγεί. Σίγουρα δεν έχει δημιουργηθεί από κάποιο πρόσωπο. Ο Χριστός είναι η αλήθεια, η οδός κι η ζωή. Το ποίμνιο του Θεού ακούει τη φωνή Του. Αρκεί να διαβάσετε τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού για να δείτε ότι ο Θεός έχει εμφανιστεί.

Εκκλησιαστικοί ύμνοι | Ο έπαινος και η λατρεία "Η Βασίλεια" | Καλωσορίστε την επιστροφή του Θεού

 

Η βασιλεία, η πόλη των αγίων, η βασιλεία του Χριστού. Στην βασιλεία, τα πλούτη και η δόξα του Θεού γίνονται εμφανή. Αστραπή έρχεται από την Ανατολή και λάμπει πάνω στην Δύση. Το αληθινό φως είναι εδώ, ο λόγος του Θεού έχει εμφανιστεί ενσαρκωμένος. Ο Σωτήρας έχει εδώ και καιρό επιστρέψει, κατερχόμενος πάνω σε λευκό σύννεφο. Οι άγιοι έχουν σήμερα αρπαχθεί ενώπιον του θρόνου για να λατρέψουν τον Θεό. Οι άγιοι του παρελθόντος έχουν αναστηθεί και πάλι για να σταθούν ακλόνητοι στις έσχατες ημέρες. Οι άγιοι διώκονται άγρια στην Κίνα, την χώρα των δαιμόνων. Πάνω από έξι χιλιάδες χρόνια ιστορίας, οι άγιοι έχουν χύσει αίμα και δάκρυα, ανήμποροι να πάνε σπίτι, περιπλανώμενοι από τόπο σε τόπο, χωρίς να έχουν κάπου ν’ ακουμπήσουν το κεφάλι τους. Σε ένα χάσμα εξαθλίωσης, ένα σκοτάδι όπου ήλιος δεν λάμπει, οι λεγεώνες του Σατανά χορεύουν. Τα έξι χιλιάδες χρόνια μάχης, αίματος και δακρύων αναγγέλλουν τον ερχομό της βασιλείας. Ακούμε την φωνή του Θεού και έχουμε αρπαχθεί ενώπιον του θρόνου Του. Βιώνουμε την κρίση του Χριστού και παρευρισκόμαστε στο γαμήλιο δείπνο του Αρνίου. Πετυχαίνουμε εξαγνισμό με λόγια Του Θεού και βλέπουμε την δικαιοσύνη και την αγιότητά Του. Κυριευμένοι και τελειοποιημένοι από τα λόγια του Θεού, φτάνουμε την σωτηρία Του των εσχάτων ημερών. Δοξάζω και ψάλλω δυνατά για τις θαυμαστές πράξεις του Παντοδύναμου Θεού. Συσσωρεύω ατελείωτο αίνο για την δίκαιη διάθεση του Παντοδύναμου Θεού. Επευφημώ και αναπηδώ για την σοφία και παντοδυναμία του Παντοδύναμου Θεού. Δεν μπορώ να αγαπήσω αρκετά την ταπεινότητα και απόκρυψη του Παντοδύναμου Θεού. Όντας ανήμπορος ν’ ανταποδώσω την αγάπη του Θεού, η καρδιά μου νιώθει πόνο και ενοχή. Είμαι άτομο με καρδιά και πνεύμα, άρα γιατί δεν μπορώ ν’ αγαπήσω τον Θεό; Ο Θεός είναι το στήριγμά μου, τι υπάρχει να φοβηθώ; Δεσμεύω την ζωή μου να πολεμήσω με τον Σατανά ως το τέλος. Ο Θεός μας ανυψώνει, πρέπει ν’ αφήσουμε τα πάντα πίσω και να αγωνιστούμε να γίνουμε μάρτυρες για τον Χριστό. Ο Θεός θα εκπληρώσει το θέλημα Του στην γη. Θα ετοιμάσω την αγάπη και αφοσίωση μου και θα τις αφιερώσω στον Θεό. Θα καλωσορίσω χαρούμενα την επιστροφή του Θεού όταν κατέλθει με δόξα και θα Τον συναντήσω πάλι όταν η βασιλεία του Χριστού πραγματοποιηθεί. Ο Χριστός έχει έρθει στην γη ως άνθρωπος, παίρνοντας σάρκα ώστε να δώσει μάχη. Σκουπίζει τα δάκρυα των αγίων και τους σώζει από τον Σατανά. Μισούμε τους διαβόλους, τους πικρόχολους εχθρούς του Θεού. Τα αιματηρά εγκλήματα τους είναι αμέτρητα, αφήνοντας τόσο ζωντανές αναμνήσεις. Είμαστε γεμάτοι με μίσος που βράζει και ο θυμός μας δεν μπορεί πια να περιοριστεί. Αποτασσόμαστε τον Σατανά, προσευχόμαστε ο Σατανάς να κριθεί και οι διάβολοι να τιμωρηθούν αυστηρά. Δεν μπορεί να υπάρξει συμφιλίωση, ορκιζόμαστε να τους πολεμήσουμε ως τον τελευταίο. Μόνο η καταστροφή της βασιλείας τους Σατανά μπορεί να απαλύνει το μίσος στις καρδιές μας. Μέσα από την αντιξοότητα βγαίνουν πολλοί νικητές καλοί στρατιώτες. Είμαστε νικητές με τον Θεό και γινόμαστε η μαρτυρία Του. Προσδοκείτε την μέρα που ο Θεός θα αποκτήσει δόξα, έρχεται με ακαταμάχητη δύναμη. Όλοι οι λαοί συρρέουν σ’ αυτό το βουνό, περπατώντας στο φως του Θεού. Το απαράμιλλο μεγαλείο της βασιλείας πρέπει να φανερωθεί σε ολόκληρο τον κόσμο. Το μέλλον της βασιλείας είναι λαμπρό και απεριόριστο. Ο Θεός έρχεται ο ίδιος στον κόσμο για να αναλάβει την εξουσία. Οι άγιοι του παρελθόντος ανασταίνονται πάλι από τον θάνατο και απολαμβάνουν αιώνιες ευλογίες. Το μέλλον της βασιλείας είναι λαμπρό και απεριόριστο. Ο Θεός έρχεται ο ίδιος στον κόσμο για να αναλάβει την εξουσία. Οι άγιοι του παρελθόντος ανασταίνονται πάλι από τον θάνατο και απολαμβάνουν αιώνιες ευλογίες. Η βασιλεία, η πόλη των αγίων, η βασιλεία του Χριστού. Στην βασιλεία, τα πλούτη και η δόξα του Θεού γίνονται εμφανή. από το βιβλίο «Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια»

Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Α'

        Σήμερα, επικοινωνούμε ένα σημαντικό θέμα. Πρόκειται για ένα θέμα που έχει συζητηθεί από την αρχή του έργου του Θεού μέχρι σήμερα και είναι ζωτικής σημασίας για κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Με άλλα λόγια, είναι ένα ζήτημα με το οποίο όλοι θα έρθουν σε επαφή καθ’ όλη τη διαδικασία της πίστης τους στον Θεό, καθώς και ένα ζήτημα που πρέπει να προσεγγιστεί. Είναι ένα καίριο, αναπόφευκτο θέμα που δεν μπορεί να διαχωριστεί από την ανθρωπότητα. Μιλώντας για σημασία, ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα για κάθε πιστό στον Θεό; Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι το πιο σημαντικό πράγμα είναι η κατανόηση του θελήματος του Θεού· ορισμένοι πιστεύουν ότι το πιο σημαντικό είναι να τρώνε και να πίνουν περισσότερο από τα λόγια του Θεού· κάποιοι αισθάνονται ότι το πιο σημαντικό πράγμα είναι να γνωρίζουν τον εαυτό τους· άλλοι είναι της γνώμης ότι το πιο σημαντικό πράγμα είναι να μάθουν πώς να βρουν τη σωτηρία μέσω του Θεού, να Τον ακολουθούν και να εκπληρώνουν το θέλημά Του. Για σήμερα, θα βάλουμε όλα αυτά τα ζητήματα στην άκρη. Και για τι πράγμα θα συζητήσουμε; Θα συζητήσουμε ένα θέμα σχετικό με τον Θεό. Τούτο είναι το πιο σημαντικό θέμα για κάθε άνθρωπο; Τι περιεχόμενο έχει ένα θέμα σχετικό με το Θεό; Φυσικά, το συγκεκριμένο θέμα είναι αδύνατον να διαχωριστεί από τη διάθεση, την ουσία και το έργο του Θεού. Έτσι σήμερα, ας συζητήσουμε για «Το Έργο του Θεού, Τη διάθεση του Θεού και τον ίδιο τον Θεό».

Από τη στιγμή που ο άνθρωπος άρχισε να πιστεύει στον Θεό, έρχεται σε επαφή με θέματα όπως το έργο του Θεού, τη διάθεση του Θεού και τον ίδιο τον Θεό. Όταν πρόκειται για το έργο του Θεού, κάποιοι άνθρωποι θα πουν: «Το έργο του Θεού επιτελείται πάνω μας· το βιώνουμε καθημερινά, οπότε δεν μας είναι ανοίκειο». Μιλώντας για τη διάθεση του Θεού, μερικοί άνθρωποι θα πουν: «Η διάθεση του Θεού αποτελεί ένα θέμα που μελετάμε, εξερευνάμε και επικεντρώνουμε σε ολόκληρη τη ζωή μας, άρα πρέπει να είναι οικείο προς εμάς». Όσο για τον ίδιο τον Θεό, ορισμένοι άνθρωποι θα πουν: «Ο ίδιος ο Θεός είναι Αυτός που ακολουθούμε, Αυτός στον οποίο πιστεύουμε, και Αυτός που επιδιώκουμε, έτσι, και γι’ Αυτόν δεν είμαστε ανενημέρωτοι». Ο Θεός δεν σταμάτησε ποτέ το έργο Του, από την αρχή κιόλας της δημιουργίας, κατά τη διάρκεια της οποίας συνέχισε να εκφράζει τη διάθεσή Του, χρησιμοποιώντας διάφορους τρόπους για να εκφράσει τον λόγο Του. Την ίδια στιγμή, δεν σταμάτησε ποτέ να εκφράζει τον εαυτό Του και την ουσία Του στην ανθρωπότητα, εκφράζοντας το θέλημά Του προς τον άνθρωπο, καθώς και τις απαιτήσεις Του από αυτόν. Έτσι, από μια κυριολεκτική οπτική γωνία, τα συγκεκριμένα θέματα δεν θα πρέπει να είναι ξένα σε κανέναν. Ωστόσο, για τους ανθρώπους που ακολουθούν τον Θεό σήμερα, το έργο Του, η διάθεσή Του, ακόμα και ο ίδιος Θεός τούς είναι, στ’ αλήθεια, όλα εντελώς άγνωστα. Γιατί, όμως, συμβαίνει αυτό; Καθώς ο άνθρωπος βιώνει το έργο του Θεού, έρχεται επίσης σε επαφή μαζί Του, με αποτέλεσμα να νοιώθει λες και καταλαβαίνει τη διάθεση του Θεού ή λες και γνωρίζει ένα μέρος αυτού που είναι. Κατά συνέπεια, ο άνθρωπος δεν πιστεύει ότι είναι ξένος προς το έργο του Θεού ή τη διάθεσή Του. Μάλλον, ο άνθρωπος πιστεύει ότι είναι πολύ εξοικειωμένος με τον Θεό και κατανοεί πολλά για Αυτόν. Αλλά βάσει της παρούσας κατάστασης, η κατανόηση πολλών ανθρώπων για τον Θεό περιστέλλεται σε αυτά που έχουν διαβάσει στα βιβλία, συμπτύσσεται στο πεδίο των προσωπικών εμπειριών, αναχαιτισμένη από τις φαντασίες τους και, πάνω απ’ όλα, περιορισμένη στα γεγονότα που μπορούν να δουν με τα ίδια τους τα μάτια. Όλα αυτά είναι πολύ μακριά από τον ίδιο τον αληθινό Θεό. Αλλά, πόσο μακριά είναι αυτό το «μακριά»; Ίσως ο άνθρωπος να μην είναι σίγουρος για τον εαυτό του ή ίσως ο άνθρωπος να έχει κάποια συναίσθηση, μια μικρή υποψία– αλλά όταν πρόκειται για τον ίδιο τον Θεό, η κατανόηση του ανθρώπου βρίσκεται υπερβολικά πολύ μακριά από την ουσία του ίδιου του αληθινού Θεού. Τούτο είναι και ο λόγος που πρέπει απαραιτήτως να χρησιμοποιήσουμε ένα θέμα όπως «το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός», προκειμένου να επικοινωνήσουμε, συστηματικά και ειδικώς, τις εν λόγω πληροφορίες.

Στην πραγματικότητα, η διάθεση του Θεού είναι ανοιχτή σε όλους και δεν είναι κρυμμένη, επειδή ο Θεός ποτέ δεν απέφυγε εσκεμμένα κανέναν άνθρωπο, ούτε και επιδίωξε ποτέ συνειδητά να κρύψει τον εαυτό Του, ώστε οι άνθρωποι να μην είναι ικανοί να Τον γνωρίσουν ή να Τον καταλάβουν. Η διάθεση του Θεού ήταν ανέκαθεν ανοιχτή και πάντα αντιμετώπιζε κάθε πρόσωπο με ειλικρίνεια. Κατά τη διάρκεια της διαχείρισης του Θεού, ο Θεός επιτελεί το έργο Του ενώπιον όλων· και το έργο Του επιτελείται πάνω σε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Καθώς επιτελεί το έργο αυτό, αποκαλύπτει συνεχώς τη διάθεσή Του, χρησιμοποιώντας συνεχώς την ουσία Του και αυτό που έχει και είναι, προκειμένου να καθοδηγεί και να συνδράμει κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Σε κάθε εποχή και στάδιο, ανεξάρτητα από το αν οι συνθήκες είναι καλές ή κακές, η διάθεση του Θεού είναι πάντοτε ανοιχτή σε κάθε άτομο, και τα υπάρχοντα και το Είναι Του είναι πάντοτε ανοιχτά σε κάθε άτομο, με τον ίδιο τρόπο που η ζωή Του συνεχώς και αδιαλείπτως συνδράμει και υποστηρίζει το ανθρώπινο γένος. Παρ’ όλα αυτά, η διάθεση του Θεού παραμένει κρυμμένη σε κάποιους. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή, παρόλο που οι άνθρωποι αυτοί ζουν μέσα στο έργο του Θεού και Τον ακολουθούν, ποτέ δεν προσπάθησαν να κατανοήσουν τον Θεό ή θέλησαν να γνωρίσουν τον Θεό, πόσο μάλλον να Τον πλησιάσουν. Για τους συγκεκριμένους ανθρώπους, κατανόηση της διάθεσης του Θεού σημαίνει έλευση του τέλους τους· σημαίνει ότι πρόκειται να κριθούν και να καταδικαστούν από τη διάθεση του Θεού. Επομένως, αυτοί οι άνθρωποι ποτέ δεν λαχτάρησαν να καταλάβουν τον Θεό ή τη διάθεσή Του και δεν επιθυμούν μια βαθύτερη κατανόηση ή γνώση του θελήματος του Θεού. Δεν σκοπεύουν να κατανοήσουν το θέλημα του Θεού μέσα από ενσυνείδητη συνεργασία – απλώς απολαμβάνουν αδιάκοπα και ποτέ δεν κουράζονται να κάνουν αυτά που θέλουν· να πιστεύουν στον Θεό που εκείνοι θέλουν· να πιστεύουν στον Θεό που υπάρχει μόνο στη φαντασία τους, στον Θεό που υπάρχει μόνο στις αντιλήψεις τους· και να πιστεύουν σε έναν Θεό που δεν μπορεί να διαχωριστεί από αυτούς στην καθημερινότητά τους. Όταν πρόκειται για τον ίδιο τον αληθινό Θεό, είναι απολύτως απαξιωτικοί, χωρίς καμία επιθυμία να Τον κατανοήσουν, να Του δώσουν προσοχή, και έχουν ακόμη μικρότερη πρόθεση να έρθουν πιο κοντά Του. Χρησιμοποιούν τα λόγια που εκφράζει ο Θεός, μόνο για να προσθέσουν λούστρο πάνω τους, να αποκτήσουν ένα ωραίο εξωτερικό περίβλημα. Στα δικά τους μάτια, τούτο τους καθιστά κιόλας επιτυχημένους πιστούς και ανθρώπους που έχουν πίστη στην καρδιά τους για τον Θεό. Μέσα τους, καθοδηγούνται από τις φαντασιώσεις και τις αντιλήψεις τους, ακόμα και από τους προσωπικούς τους ορισμούς για τον Θεό. Ο ίδιος ο αληθινός Θεός, από την άλλη πλευρά, δεν έχει απολύτως καμία σχέση μαζί τους. Διότι, από τη στιγμή που θα καταλάβουν τον ίδιο τον αληθινό Θεό, την αληθινή διάθεση του Θεού, και το τι έχει και είναι ο Θεός, τούτο σημαίνει ότι οι πράξεις, η πίστη και οι επιδιώξεις τους θα καταδικαστούν. Τούτος είναι και ο λόγος για τον οποίο δεν είναι πρόθυμοι να κατανοήσουν την ουσία του Θεού, αλλά και γιατί είναι διστακτικοί και απρόθυμοι να αναζητήσουν ενεργά ή να προσευχηθούν για να καταλάβουν καλύτερα τον Θεό, να γνωρίσουν καλύτερα το θέλημά Του και να κατανοήσουν καλύτερα τη διάθεσή Του. Θα προτιμούσαν ο Θεός να είναι κάτι κατασκευασμένο, κούφιο και φευγαλέο. Θα προτιμούσαν ο Θεός να είναι ακριβώς όπως τον έχουν πλάσει στη φαντασία τους, κάποιος υπό τις διαταγές τους, με ανεξάντλητη συνδρομή και πάντα διαθέσιμος. Όταν θέλουν να απολαύσουν τη χάρη του Θεού, ζητούν από τον Θεό να είναι η χάρη αυτή. Όταν χρειάζονται την ευλογία του Θεού, ζητούν από τον Θεό να είναι η εν λόγω ευλογία. Όταν αντιμετωπίζουν αντιξοότητες, ζητούν από τον Θεό να τους ενθαρρύνει, να είναι το δίχτυ ασφαλείας τους. Η γνώση των ανθρώπων αυτών για τον Θεό έχει κολλήσει μέσα στην περιχαράκωση της χάριτος και της ευλογίας. Η κατανόησή τους για το έργο του Θεού, τη διάθεσή Του και τον Θεό περιορίζονται επίσης στις φαντασίες τους και σε απλές κανόνες και δόγματα. Υπάρχουν, όμως, και μερικοί άνθρωποι που ανυπομονούν να κατανοήσουν τη διάθεση του Θεού, θέλουν πραγματικά να δουν τον ίδιο τον Θεό, και να κατανοήσουν στ’ αλήθεια τη διάθεση του Θεού, καθώς και το τι έχει και είναι. Αυτοί οι άνθρωποι επιδιώκουν την πραγματικότητα της αλήθειας και τη σωτηρία του Θεού, προσπαθώντας να λάβουν την κατάκτηση, τη σωτηρία και την τελείωση του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι χρησιμοποιούν την καρδιά τους ώστε να διαβάζουν τον λόγο του Θεού, να εκτιμούν κάθε κατάσταση και κάθε άνθρωπο, συμβάν, ή οτιδήποτε έχει οργανώσει για εκείνους ο Θεός, και να προσεύχονται και να επιζητούν με ειλικρίνεια. Αυτό που θέλουν περισσότερο είναι να γνωρίσουν το θέλημα του Θεού και να κατανοήσουν την πραγματική διάθεση και ουσία Του. Τούτο συμβαίνει, ώστε να μην προσβάλλουν πλέον τον Θεό και, μέσω των εμπειριών τους, να είναι ικανοί να κατανοούν περισσότερο την ομορφιά του Θεού και την αληθινή Του πλευρά. Συμβαίνει, επίσης, ώστε ένας αυθεντικά πραγματικός Θεός να υπάρχει μέσα στις καρδιές τους και να έχει μια θέση εκεί, έτσι ώστε να μην ζουν πλέον ανάμεσα σε φαντασίες, αντιλήψεις ή αοριστίες. Για τους συγκεκριμένους ανθρώπους, ο λόγος που νοιώθουν μια πιεστική επιθυμία να κατανοήσουν τη διάθεση του Θεού και την ουσία Του είναι ότι η διάθεση και η ουσία του Θεού είναι πράγματα που η ανθρωπότητα θα μπορούσε να χρειαστεί οποτεδήποτε στις εμπειρίες της, πράγματα που παρέχουν ζωή καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της. Τη στιγμή που θα κατανοήσουν τη διάθεση του Θεού, θα είναι ικανοί να έχουν μεγαλύτερο φόβο Θεού, να συνεργάζονται καλύτερα με το έργο Του, και να είναι πιο προσεκτικοί απέναντι στο θέλημά Του και να εκτελούν το καθήκον τους όσο καλύτερα μπορούν. Τούτοι είναι οι δύο τύποι ανθρώπων όσον αφορά στη στάση τους απέναντι στη διάθεση του Θεού. Οι πρώτοι δεν θέλουν να κατανοήσουν τη διάθεση του Θεού. Αν και λένε ότι θέλουν να κατανοήσουν τη διάθεση του Θεού, να καταφέρουν να γνωρίσουν τον ίδιο τον Θεό, να δουν τι έχει και είναι, και να εκτιμήσουν πραγματικά το θέλημά Του, βαθιά μέσα τους θα προτιμούσαν να μην υπάρχει. Τούτο οφείλεται στο ότι το συγκεκριμένο είδος ανθρώπων συστηματικά δεν υπακούει και αντιστέκεται στον Θεό· πολεμούν τον Θεό για μια θέση στις ίδιες τους τις καρδιές και συχνά υποπτεύονται ή και αρνούνται την ύπαρξη του Θεού. Δεν θέλουν να επιτρέψουν στη διάθεση του Θεού ή στον ίδιο τον πραγματικό Θεό να καταλάβει τις καρδιές τους. Θέλουν μόνο να ικανοποιούν τις δικές τους επιθυμίες, φαντασίες και φιλοδοξίες. Έτσι, οι άνθρωποι αυτοί μπορεί να πιστεύουν στον Θεό, να Τον ακολουθούν, και μπορούν ακόμα και να εγκαταλείψουν τις οικογένειες και τις δουλειές τους για Αυτόν, αλλά δεν βάζουν ένα τέλος στους κακούς τους τρόπους. Μερικοί μάλιστα κλέβουν ή σπαταλούν προσφορές, ή καταριούνται τον Θεό όταν είναι μόνοι τους, ενώ άλλοι μπορεί να χρησιμοποιούν τη θέση τους προκειμένου να καταθέτουν επανειλημμένα για τον εαυτό τους, να μεγαλοποιούν εαυτούς ανταγωνιζόμενοι τον Θεό για ανθρώπους και κύρος. Χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους και μέτρα για να κάνουν τους ανθρώπους να τους λατρεύουν, προσπαθώντας συνεχώς να κερδίζουν ανθρώπους και να τους ελέγχουν. Μερικοί, ακόμη και εσκεμμένα, παραπλανούν τους ανθρώπους ώστε να σκέφτονται ότι είναι θεοί, προκειμένου να μπορούν να αντιμετωπίζονται ως τέτοιοι. Ποτέ δεν θα πουν στους ανθρώπους ότι έχουν διαφθαρεί, ότι είναι, ακόμα, διεφθαρμένοι και αλαζόνες και να μην τους λατρεύουν και ότι, ανεξάρτητα από το πόσο καλά τα καταφέρνουν, όλα οφείλονται στην εξύψωση του Θεού και σε όσα πρέπει να πράττουν ούτως ή άλλως. Γιατί όμως δεν το λένε αυτό; Διότι τρέμουν από τον φόβο τους μήπως χάσουν τη θέση τους στις καρδιές των ανθρώπων. Τούτος είναι ο λόγος για τον οποίο τέτοιοι άνθρωποι ποτέ δεν εξυμνούν τον Θεό και ποτέ δεν γίνονται μάρτυρες του Θεού, καθώς ποτέ δεν έχουν προσπαθήσει να Τον κατανοήσουν. Είναι δυνατόν να γνωρίζουν τον Θεό χωρίς να τον κατανοούν; Αδύνατον! Έτσι, ενώ οι λέξεις στο θέμα «Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός» μπορεί να είναι απλές, η σημασία τους για τον καθένα είναι διαφορετική. Για κάποιον που συχνά δεν υπακούει στον Θεό, Του αντιστέκεται, και είναι εχθρικός απέναντί Του, σημαίνει καταδίκη· ενώ για κάποιον που αναζητά την πραγματικότητα της αλήθειας και συχνά έρχεται ενώπιον του Θεού για να αναζητήσει το θέλημά Του, είναι αναμφίβολα σαν το ψάρι στο νερό. Έτσι, όταν κάποιοι ανάμεσά σας ακούν για τη διάθεση και το έργο του Θεού, αρχίζουν να πονοκεφαλιάζουν, οι καρδιές τους γεμίζουν αντίδραση και νοιώθουν εξαιρετικά άβολα. Υπάρχουν όμως και άλλοι μεταξύ σας, που σκέφτονται: Το θέμα αυτό είναι ακριβώς ό,τι χρειάζομαι, επειδή μου κάνει τόσο καλό. Είναι ένα κομμάτι που δεν μπορεί να λείπει από τη βιωματική εμπειρία μου· είναι η ουσία της ουσίας, το θεμέλιο της πίστης στον Θεό και κάτι που η ανθρωπότητα δεν μπορεί να αντέξει να εγκαταλείψει. Για όλους εσάς, το συγκεκριμένο θέμα μπορεί να φαίνεται κοντά και μακριά, αμφότερα, άγνωστο, κι όμως γνωστό. Αλλά, ανεξάρτητα από όλα τα παραπάνω, τούτο είναι ένα θέμα που όλοι όσοι κάθονται εδώ πρέπει να ακούσουν, να γνωρίσουν και να καταλάβουν. Ανεξάρτητα από το πώς το αντιμετωπίζεις, από το πώς το βλέπεις ή από πώς το εκλαμβάνεις, η σημασία αυτού του θέματος δεν μπορεί να αγνοηθεί.

Ο Θεός επιτελεί το έργο Του από την αρχή της δημιουργίας του ανθρώπινου γένους. Στην αρχή, το έργο ήταν πολύ απλό, αλλά, ακόμα και έτσι, εξακολουθούσε να περιέχει εκφράσεις της ουσίας και της διάθεσης του Θεού. Ενώ το έργο του Θεού έχει πλέον αυξηθεί, με Εκείνον να καταβάλλει τεράστια ποσότητα συμπαγούς έργου μέσα σε κάθε άνθρωπο που Τον ακολουθεί, και να εκφράζει σημαντική ποσότητα του λόγου Του, από την αρχή μέχρι τώρα, το πρόσωπο του Θεού είναι κρυμμένο από την ανθρωπότητα. Αν και έχει ενσαρκωθεί δύο φορές κιόλας, από την εποχή των βιβλικών διηγήσεων μέχρι τις σύγχρονες ημέρες, ποιος είδε ποτέ το πραγματικό πρόσωπο του Θεού; Βασιζόμενοι στην κατανόησή σας, έχει δει ποτέ κανείς το πραγματικό πρόσωπο του Θεού; Όχι. Κανείς δεν έχει δει το πραγματικό πρόσωπο του Θεού, που σημαίνει ότι κανείς δεν έχει δει ποτέ τον αληθινό εαυτό του Θεού. Αυτό είναι κάτι στο οποίο όλοι συναινούν. Δηλαδή, το πραγματικό πρόσωπο του Θεού, ή το Πνεύμα του Θεού, είναι κρυμμένο από όλη την ανθρωπότητα, συμπεριλαμβανομένων του Αδάμ και της Εύας, τους οποίους δημιούργησε, και συμπεριλαμβανομένου του δίκαιου Ιώβ, τον οποίο είχε αποδεχθεί. Ούτε καν εκείνοι είδαν το πραγματικό πρόσωπο του Θεού. Αλλά γιατί ο Θεός καλύπτει εν γνώσει Του το πραγματικό Του πρόσωπο; Κάποιοι λένε: «Ο Θεός φοβάται μήπως τρομάξει τους ανθρώπους». Άλλοι λένε: «Ο Θεός κρύβει το πραγματικό Του πρόσωπο, επειδή ο άνθρωπος είναι υπερβολικά μικρός και ο Θεός, υπερβολικά μέγας· οι άνθρωποι δεν επιτρέπεται να Τον δουν, αλλιώς θα πεθάνουν». Υπάρχουν, επίσης, εκείνοι που λένε: «Ο Θεός είναι απασχολημένος καθημερινά, διαχειριζόμενος το έργο Του - ίσως να μην έχει τον χρόνο να εμφανιστεί για να αφήσει τους ανθρώπους να Τον δουν». Ανεξάρτητα από το τι πιστεύετε εσείς, Εγώ έχω βγάλει ένα συμπέρασμα. Ποιο είναι αυτό; Ότι ο Θεός ούτε καν θέλει να δουν οι άνθρωποι το πραγματικό Του πρόσωπο. Η απόκρυψή Του από την ανθρωπότητα είναι κάτι που ο Θεός κάνει εσκεμμένα. Με άλλα λόγια, η πρόθεση του Θεού είναι να μην δουν οι άνθρωποι τον πραγματικό Του πρόσωπο. Τούτο θα πρέπει να έχει καταστεί ξεκάθαρο σε όλους ως τώρα. Παρ’ όλο που ο Θεός δεν έχει δείξει ποτέ και σε κανέναν το πρόσωπό Του, πιστεύετε ότι υπάρχει το πρόσωπο του Θεού; (Ναι). Και βέβαια, υπάρχει. Η ύπαρξη του προσώπου του Θεού είναι αδιαμφισβήτητη. Αλλά όσο για το πόσο μέγα είναι το πρόσωπο του Θεού ή το πώς μοιάζει – είναι αυτές ερωτήσεις που πρέπει να διερευνήσει η ανθρωπότητα; Όχι. Η απάντηση είναι αρνητική. Αν το πρόσωπο του Θεού δεν αποτελεί θέμα προς διερεύνηση, τότε ποιο ζήτημα πρέπει να εξετάσουμε; (Τη διάθεση του Θεού). (Το έργο του Θεού). Προτού, όμως, αρχίσουμε να επικοινωνούμε το επίσημο θέμα, ας επιστρέψουμε σε αυτό που συζητούσαμε μόλις πριν: Γιατί ο Θεός δεν έχει δείξει ποτέ το πρόσωπό Του στην ανθρωπότητα; Γιατί ο Θεός κρύβει εσκεμμένα το πρόσωπό Του από την ανθρωπότητα; Υπάρχει μόνο ένας λόγος, και είναι ο εξής: Αν και ο δημιουργημένος άνθρωπος έχει διέλθει χιλιάδες χρόνια από το έργο του Θεού, δεν υπάρχει ούτε ένας που να γνωρίζει το έργο του Θεού, τη διάθεση και την ουσία Του. Στα μάτια του Θεού, τέτοιοι άνθρωποι αντιτίθενται σε Αυτόν, και ο Θεός δεν πρόκειται να παρουσιαστεί σε ανθρώπους που είναι εχθρικοί απέναντί Του. Τούτος είναι ο μοναδικός λόγος, που ο Θεός δεν έχει δείξει ποτέ στον άνθρωπο το πρόσωπό Του και που προστατεύει σκόπιμα το πρόσωπό Του από αυτούς. Καταλάβατε τώρα τη σημασία της γνώσης της διάθεσης του Θεού;

Από την ύπαρξη κιόλας της διαχείρισης του Θεού, Εκείνος ήταν πάντα πλήρως αφιερωμένος στην επιτέλεση του έργου Του. Παρά το γεγονός ότι καλύπτει το πρόσωπό Του από αυτούς, βρισκόταν πάντα στο πλευρό του ανθρώπου, εργαζόμενος πάνω του, εκφράζοντας τη διάθεσή Του, καθοδηγώντας ολόκληρη την ανθρωπότητα με την ουσία Του, και επιτελώντας το έργο Του πάνω σε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά μέσω της δύναμής Του, της σοφίας και της εξουσίας Του, ξεκινώντας, έτσι, την Εποχή του Νόμου, την Εποχή της Χάριτος και, τώρα, την Εποχή της Βασιλείας. Αν και ο Θεός κρύβει το πρόσωπό Του από τον άνθρωπο, η διάθεσή Του, η ύπαρξη και τα υπάρχοντά Του, και το θέλημά Του προς την ανθρωπότητα, αποκαλύπτονται ανεπιφύλακτα στον άνθρωπο, προκειμένου να δει και να βιώσει. Με άλλα λόγια, αν και τα ανθρώπινα όντα δεν μπορούν να δουν ούτε να αγγίξουν τον Θεό, η διάθεση και η ουσία του Θεού, με τις οποίες έχει έρθει σε επαφή το ανθρώπινο γένος, αποτελούν απολύτως εκφράσεις του ίδιου του Θεού. Έτσι δεν είναι; Ανεξάρτητα από το με ποια μέθοδο ή από ποια γωνία επιτελεί ο Θεός το έργο Του, αντιμετωπίζει πάντα τους ανθρώπους σύμφωνα με την πραγματική Του ταυτότητα, πράττοντας ό,τι πρέπει να πράξει και λέγοντας ό, τι πρέπει να πει. Από όποια θέση και αν μιλά ο Θεός – θα μπορούσε να στέκεται στον τρίτο ουρανό ή να είναι ενσαρκωμένος ή ακόμα και ως συνηθισμένος άνθρωπος – πάντα μιλά στον άνθρωπο με όλη Του την καρδιά και όλο το μυαλό Του, χωρίς καμία εξαπάτηση ή απόκρυψη. Όταν επιτελεί το έργο Του, ο Θεός εκφράζει τον λόγο και τη διάθεσή Του, και εκφράζει αυτό που έχει και είναι, χωρίς καμία απολύτως επιφύλαξη. Καθοδηγεί την ανθρωπότητα με τη ζωή Του, το Είναι Του και τα υπάρχοντά Του. Τούτος είναι ο τρόπος με τον οποίο έζησε ο άνθρωπος κατά την Εποχή του Νόμου – την εποχή-λίκνο του ανθρώπινου γένους – υπό την καθοδήγηση του αόρατου και μη απτού Θεού.

Ο Θεός ενσαρκώθηκε για πρώτη φορά μετά την Εποχή του Νόμου, μια ενσάρκωση που διήρκεσε τριάντα τρεισήμισι χρόνια. Για έναν άνθρωπο, τα τριάντα τρία και μισό χρόνια είναι πολύς καιρός; (Όχι ιδιαιτέρως). Δεδομένου ότι η διάρκεια ζωής ενός ανθρώπου είναι συνήθως πολύ μεγαλύτερη από τριάντα-κάτι χρόνια, τα τριάντα τρία και μισό δεν είναι πολύς καιρός. Αλλά για τον ενσαρκωμένο Θεό, τα τριάντα τρία και μισό χρόνια είναι πολλά. Έγινε άνθρωπος – ένας άνθρωπος συνηθισμένος, που έφερε το έργο και την αποστολή του Θεού. Τούτο σήμαινε ότι έπρεπε να αναλάβει έργο, που ένας συνηθισμένος άνθρωπος αδυνατεί να διαχειριστεί, αλλά και να υπομείνει πάθη, που οι απλοί άνθρωποι είναι αδύνατον να αντέξουν. Το σύνολο των παθών που υπέστη ο Κύριος Ιησούς κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, από την αρχή του έργου Του έως ότου σταυρώθηκε, ίσως να μην είναι κάτι που οι σημερινοί άνθρωποι θα μπορούσαν να έχουν παρακολουθήσει προσωπικά, αλλά μπορείτε τουλάχιστον να αντιληφθείτε ένα μικρό μέρος του μέσα από τις ιστορίες της Βίβλου; Ανεξάρτητα από το πόσες λεπτομέρειες υπάρχουν σε αυτά τα καταγεγραμμένα γεγονότα, συνολικά, το έργο του Θεού κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης περιόδου ήταν γεμάτο κακουχίες και πάθη. Για τον διεφθαρμένο άνθρωπο, τριάντα τρία και μισό έτη δεν είναι πολύς χρόνος· λίγη ταλαιπωρία δεν είναι και μεγάλη υπόθεση. Αλλά για τον άγιο, άμωμο Θεό, ο οποίος πρέπει να κουβαλήσει όλες τις αμαρτίες της ανθρωπότητας, και να τρώει, να κοιμάται και να ζει με αμαρτωλούς, η οδύνη αυτή είναι υπερβολικά μεγάλη. Είναι ο Δημιουργός, ο Κύριος όλων των πραγμάτων και ο Κυβερνήτης των πάντων, όταν, όμως, ήρθε στον κόσμο, υποχρεώθηκε να υπομείνει την καταπίεση και τη σκληρότητα των διεφθαρμένων ανθρώπων. Προκειμένου να ολοκληρώσει το έργο Του και να διασώσει την ανθρωπότητα από τη δυστυχία, έπρεπε να καταδικαστεί από τον άνθρωπο και να κουβαλήσει τις αμαρτίες ολόκληρου του ανθρώπινου γένους. Η έκταση των παθών που υπέμεινε, δεν μπορεί να γίνει κατανοητή σε βάθος ή να αναγνωριστεί από τους απλούς ανθρώπους. Τι αντιπροσωπεύουν τα πάθη αυτά; Αντιπροσωπεύουν την αφοσίωση του Θεού στο ανθρώπινο γένος. Αντιπροσωπεύουν την ταπείνωση που υπέμεινε και το τίμημα που κατέβαλε για τη σωτηρία του ανθρώπου, προκειμένου να εξαγοράσει τις αμαρτίες του και να ολοκληρώσει το συγκεκριμένο στάδιο του έργου Του. Σημαίνουν επίσης ότι ο άνθρωπος θα λυτρωνόταν από τον σταυρό του Θεού. Πρόκειται για ένα τίμημα που πληρώνεται με αίμα, με ζωή, ένα τίμημα που τα δημιουργημένα όντα αδυνατούν να αντέξουν. Ακριβώς επειδή Εκείνος διαθέτει την ουσία του Θεού και είναι εξοπλισμένος με ό,τι έχει και είναι ο Θεός, μπορεί και να αντέξει αυτό το είδος των παθών και το συγκεκριμένο έργο. Είναι κάτι που κανένα δημιουργημένο ον δεν μπορεί να κάνει στη θέση Του. Τούτο είναι το έργο του Θεού κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, καθώς και μια αποκάλυψη της διάθεσής Του. Μήπως τούτο αποκαλύπτει κάτι για το τι έχει και είναι ο Θεός; Είναι κάτι που αξίζει να γνωρίζει η ανθρωπότητα;

Κατά την εποχή εκείνη, αν και ο άνθρωπος δεν είδε το πρόσωπο του Θεού, δέχθηκε την θυσία του Θεού της εξιλέωσης των αμαρτιών και λυτρώθηκε από τον σταυρό του Θεού. Η ανθρωπότητα μπορεί να μην είναι εξοικειωμένη με το έργο που επιτέλεσε ο Θεός κατά την Εποχή της Χάριτος, αλλά είναι κανείς εξοικειωμένος με τη διάθεση και το θέλημα που εξέφρασε ο Θεός κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου; Ο άνθρωπος γνωρίζει μόνο λεπτομέρειες του έργου του Θεού κατά τη διάρκεια διαφορετικών εποχών μέσα από διάφορους διαύλους, ή ιστορίες σχετικές με τον Θεό, που έλαβαν χώρα τη στιγμή που ο Θεός υλοποιούσε το έργο Του. Οι εν λόγω λεπτομέρειες και ιστορίες αποτελούν το πολύ μονάχα κάποιες πληροφορίες ή θρύλους για τον Θεό, και δεν έχουν καμία σχέση με τη διάθεση και την ουσία του Θεού. Έτσι, ανεξάρτητα από το πόσες ιστορίες γνωρίζουν οι άνθρωποι για τον Θεό, τούτο δεν σημαίνει ότι έχουν βαθιά κατανόηση και γνώση της διάθεσης του Θεού ή της ουσίας Του. Όπως και κατά την Εποχή του Νόμου, την Εποχή της Χάριτος, αν και οι άνθρωποι είχαν βιώσει μια στενή και οικεία επαφή με τον ενσαρκωμένο Θεό, η γνώση τους για τη διάθεση και την ουσία Του ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτη.

Κατά την Εποχή της Βασιλείας, ο Θεός ενσαρκώθηκε ξανά, με τον ίδιο τρόπο που το έκανε και την πρώτη φορά. Κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης περιόδου του έργου, ο Θεός ακόμα εκφράζει ανεπιφύλακτα τον λόγο Του, επιτελεί το έργο που πρέπει να επιτελέσει, και εκφράζει αυτό που έχει και είναι. Ταυτόχρονα, συνεχίζει να υπομένει και να ανέχεται την ανυπακοή και την άγνοια του ανθρώπου. Δεν αποκαλύπτει αδιαλείπτως ο Θεός τη διάθεσή Του και δεν εκφράζει το θέλημά Του ακόμα και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου εργασίας; Επομένως, από τη δημιουργία του ανθρώπου έως τώρα, η διάθεση του Θεού, το Είναι και τα υπάρχοντά Του, καθώς και το θέλημά Του, ήταν πάντοτε ανοιχτά σε κάθε άνθρωπο. Ο Θεός ουδέποτε απέκρυψε εσκεμμένα την ουσία, τη διάθεση ή το θέλημά Του. Απλώς η ανθρωπότητα δεν ενδιαφέρεται για τις ενέργειες του Θεού, για το θέλημά Του – γι’ αυτό και η κατανόηση του ανθρώπου για τον Θεό είναι τόσο αξιοθρήνητη. Με άλλα λόγια, ενώ ο Θεός κρύβει το πρόσωπό Του, στέκεται και κάθε στιγμή στο πλευρό της ανθρωπότητας, προβάλλοντας ανοιχτά και αδιαλείπτως το θέλημα, τη διάθεση και την ουσία Του. Κατά μία έννοια, το πρόσωπο του Θεού είναι και αυτό ανοιχτό στους ανθρώπους, αλλά εξαιτίας της τύφλωσης και της ανυπακοής τους, είναι μονίμως ανίκανοι να δουν την εμφάνιση του Θεού. Άρα, αν ισχύει αυτό, τότε η κατανόηση της διάθεσης του Θεού αλλά και του ίδιου του Θεού δεν πρέπει να είναι εύκολη για όλους; Είναι πολύ δύσκολη αυτή η ερώτηση, σωστά; Εσείς μπορεί να λέτε ότι είναι εύκολο, αλλά ενώ μερικοί άνθρωποι προσπαθούν να γνωρίσουν τον Θεό, δεν καταφέρνουν να Τον γνωρίσουν πραγματικά ή να αποκτήσουν ξεκάθαρη κατανόησή Του – είναι πάντα θολή και ασαφής. Αλλά αν πείτε ότι δεν είναι εύκολο, ούτε και αυτό είναι σωστό. Έχοντας αποτελέσει αντικείμενο του έργου του Θεού για τόσο πολύ καιρό, θα έπρεπε όλοι, μέσω των εμπειριών τους, να έχουν αυθεντικές σχέσεις με τον Θεό. Θα έπρεπε, τουλάχιστον, να έχουν συναισθανθεί σε κάποιο βαθμό τον Θεό μέσα στις καρδιές τους ή να έχουν συγκρουστεί προηγουμένως μαζί Του σε πνευματικό επίπεδο, έτσι ώστε να έχουν, τουλάχιστον, κάποια συναισθηματική επίγνωση της διάθεσης του Θεού ή να έχουν αποκτήσει κάποια κατανόηση Αυτού. Από την εποχή που ο άνθρωπος άρχισε να ακολουθεί τον Θεό ως τώρα, η ανθρωπότητα έχει λάβει πάρα πολλά, αλλά λόγω διαφόρων αιτιών – το χαμηλό επίπεδο του ανθρώπου, την άγνοια, την επαναστατικότητα και τις διάφορες προθέσεις – έχει επίσης χάσει και πάρα πολλά. Μήπως ο Θεός δεν έχει δώσει ήδη αρκετά στην ανθρωπότητα; Αν και ο Θεός κρύβει το πρόσωπό Του από τους ανθρώπους, τους προμηθεύει με αυτό που έχει και είναι, ακόμα και με τη ζωή Του· η γνώση της ανθρωπότητας για τον Θεό δεν θα έπρεπε να είναι μονάχα αυτό που είναι τώρα. Γι’ αυτό πιστεύω ότι είναι απαραίτητο να συναναστρέφομαι περαιτέρω μαζί σας για το θέμα του έργου του Θεού, της διάθεσής Του, και του Θεού του ίδιου. Σκοπός είναι να μη αποβούν μάταια τα χιλιάδες χρόνια φροντίδας και σκέψης που ο Θεός έχει διαθέσει στον άνθρωπο, και η ανθρωπότητα να μπορέσει πραγματικά να κατανοήσει και να αντιληφθεί το θέλημα του Θεού απέναντί της. Ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να προχωρήσουν σε ένα νέο βήμα στη γνώση τους για τον Θεό. Θα επιστρέψει επίσης τον Θεό στη σωστή θέση Του μέσα στις καρδιές των ανθρώπων, δηλαδή θα Τον δικαιώσει.

Για να κατανοήσεις τη διάθεση του Θεού και τον ίδιο τον Θεό, πρέπει να ξεκινήσεις από κάτι πολύ μικρό. Αλλά από κάτι πολύ μικρό, τίνος πράγματος; Πρώτα απ’ όλα, έχω «ξεθάψει» κάποια κεφάλαια της Βίβλου. Οι παρακάτω πληροφορίες περιέχουν στίχους από τη Βίβλο, οι οποίοι σχετίζονται με το θέμα του έργου του Θεού, τη διάθεσή Του και τον Θεό τον ίδιο. Βρήκα τα συγκεκριμένα αποσπάσματα ως υλικό αναφοράς, για να σας βοηθήσουν να γνωρίσετε το έργο του Θεού, τη διάθεσή Του και τον Θεό τον ίδιο. Θα τα μοιραστώ μαζί σας εδώ, για να δούμε τι είδους διάθεση και ουσία έχει αποκαλύψει ο Θεός μέσω του παρελθόντος έργου Του, τις οποίες, όμως, οι άνθρωποι δεν ξέρουν. Αυτά τα κεφάλαια μπορεί να είναι παλιά, αλλά το θέμα που επικοινωνούμε είναι κάτι νέο, που οι άνθρωποι δεν έχουν ακούσει ποτέ. Κάποιοι από εσάς μπορεί να το θεωρήσετε αδιανόητο – η αναφορά στον Αδάμ και την Εύα και η επιστροφή στον Νώε, δεν είναι σαν να ακολουθούμε και πάλι τα ίδια βήματα; Ό,τι κι αν σκέφτεστε, τούτα τα κεφάλαια είναι πολύ χρήσιμα στην επικοινωνία του συγκεκριμένου θέματος, και μπορούν να λειτουργήσουν ως κείμενα διδασκαλίας ή προσωπικής πείρας υλικό για τη σημερινή συναναστροφή. Μέχρι να τελειώσω τη συναναστροφή αυτή, θα έχετε καταλάβει τις προθέσεις Μου πίσω από την επιλογή των συγκεκριμένων χωρίων. Όσοι έχουν διαβάσει ήδη την Αγία Γραφή, μπορεί να έχουν δει τους λίγους αυτούς στίχους, αλλά ίσως να μην τους κατανόησαν πραγματικά. Ας ρίξουμε πρώτα μια πρόχειρη ματιά, προτού τους εξετάσουμε λεπτομερώς, έναν προς έναν.

Ο Αδάμ και η Εύα είναι οι πρόγονοι της ανθρωπότητας. Αν πρόκειται να αναφερθούμε σε χαρακτήρες από τη Βίβλο, τότε πρέπει να ξεκινήσουμε από αυτούς τους δύο. Επόμενος είναι ο Νώε, ο δεύτερος πρόγονος της ανθρωπότητας. Το καταλαβαίνετε;; Ποιος είναι ο τρίτος χαρακτήρας; (Ο Αβραάμ). Γνωρίζετε όλοι την ιστορία του Αβραάμ; Μερικοί από εσάς μπορεί να τη γνωρίζουν, αλλά για άλλους μπορεί να μην είναι και πολύ ξεκάθαρη. Ποιος είναι ο τέταρτος χαρακτήρας; Ποιος αναφέρεται στην ιστορία της καταστροφής των Σοδόμων; (Ο Λωτ). Όμως, εδώ, δεν γίνεται αναφορά στον Λωτ. Σε ποιον γίνεται αναφορά; (Στον Αβραάμ). Το κύριο πράγμα που αναφέρεται στην ιστορία του Αβραάμ, είναι αυτό που είχε πει ο Ιεχωβά Θεός. Το καταλαβαίνετε; Ποιος είναι ο πέμπτος χαρακτήρας; (Ο Ιώβ). Ο Θεός δεν αναφέρει πολλά από την ιστορία του Ιώβ κατά τη διάρκεια του συγκεκριμένου σταδίου του έργου Του; Άρα, εσάς σας ενδιαφέρει πολύ η ιστορία αυτή; Αν πράγματι σας ενδιαφέρει πάρα πολύ, έχετε διαβάσει προσεκτικά την ιστορία του Ιώβ στη Βίβλο; Γνωρίζετε όσα είπε και έκανε ο Ιώβ; Όσοι από εσάς την έχουν διαβάσει περισσότερο, πόσες φορές την διαβάσατε; Τη διαβάζατε συχνά; Πείτε μας, παρακαλώ, αδελφές από το Χονγκ Κονγκ. (Τη διάβασα μερικές φορές πριν, τότε που βρισκόμαστε στην Εποχή της Χάριτος). Δεν τη ξαναδιαβάσατε από τότε; Εάν όχι, είναι τεράστια ντροπή. Επιτρέψτε Μου να σας πω: Κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου του έργου του Θεού, Εκείνος ανέφερε πολλές φορές τον Ιώβ, πράγμα που αντανακλά τις προθέσεις Του. Το ότι ανέφερε πολλές φορές τον Ιώβ χωρίς, όμως, να προκαλέσει την προσοχή σας, αποτελεί απόδειξη ενός και μόνο γεγονότος: Ότι δεν ενδιαφέρεστε καθόλου να είστε καλοί άνθρωποι, και άνθρωποι που σέβονται τον Θεό και αποφεύγουν το κακό. Τούτο συμβαίνει, επειδή είστε ικανοποιημένοι με το να έχετε απλώς μια γενική ιδέα για την ιστορία του Ιώβ, που μνημονεύει ο Θεός. Είστε ευχαριστημένοι με μια απλή κατανόηση της ίδιας της ιστορίας, αλλά δεν σας ενδιαφέρουν και δεν προσπαθείτε να κατανοήσετε τις λεπτομέρειες του προσώπου του Ιώβ και του σκοπού πίσω από το γιατί ο Θεός αναφέρεται στον Ιώβ σε πολλές περιπτώσεις. Εάν ούτε καν ενδιαφέρεστε για ένα τέτοιο πρόσωπο που επαίνεσε ο Θεός, τότε τι ακριβώς προσέχετε; Εάν δεν σας ενδιαφέρει και δεν προσπαθείτε να καταλάβετε ένα τόσο σημαντικό πρόσωπο που ο Θεός έχει αναφέρει, τότε τι λέει αυτό για τη στάση σας απέναντι στον λόγο του Θεού; Δεν είναι αξιοθρήνητο πράγμα; Δεν αποδεικνύει ότι οι περισσότεροι από εσάς δεν ασχολούνται με πρακτικά πράγματα, ούτε και επιδιώκουν την αλήθεια; Εάν πράγματι αναζητάς την αλήθεια, θα δώσεις και την απαιτούμενη προσοχή στους ανθρώπους που εγκρίνει ο Θεός, καθώς και στις ιστορίες των χαρακτήρων, για τους οποίους έχει μιλήσει. Ανεξάρτητα από το αν μπορείς να την εκτιμήσεις ή να τη βρεις απτή, θα τρέξεις να τη διαβάσεις, θα προσπαθήσεις να την κατανοήσεις, να βρεις τρόπους να ακολουθήσεις το παράδειγμά της, και να πράξεις ό,τι καλύτερο μπορείς σύμφωνα με τις ικανότητές σου. Έτσι συμπεριφέρεται κάποιος που λαχταρά την αλήθεια. Αλλά το γεγονός είναι ότι οι περισσότεροι από εσάς που κάθεστε εδώ, δεν έχουν διαβάσει ποτέ την ιστορία του Ιώβ. Αυτό πραγματικά λέει κάτι.

Ας επιστρέψουμε στο θέμα που συζητούσαμε μόλις. Το μέρος αυτό των γραφών που ασχολούνται με την Εποχή του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης αποτελείται κυρίως από ιστορίες χαρακτήρων, από όπου πήρα αποσπάσματα. Πρόκειται για ιστορίες οικείες στη μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων που έχουν διαβάσει τη Βίβλο. Οι χαρακτήρες αυτοί είναι πολύ αντιπροσωπευτικοί. Όσοι διάβασαν τις ιστορίες τους, είναι ικανοί να αισθάνονται ότι το έργο που επιτέλεσε πάνω τους ο Θεός και τα λόγια που τους είπε, είναι απτά και προσιτά στους ανθρώπους του σήμερα. Όταν διαβάσεις αυτές τις ιστορίες και τις καταγραφές της Βίβλου, θα καταστείς ικανός να κατανοήσεις καλύτερα το πώς ο Θεός υλοποίησε το έργο Του και αντιμετώπισε τους ανθρώπους τον καιρό εκείνο. Αλλά ο σκοπός για τον οποίο βρήκα τα συγκεκριμένα κεφάλαια σήμερα, δεν είναι η δική σου προσπάθεια να κατανοήσεις αυτές τις ιστορίες και τους χαρακτήρες τους. Αντίθετα, είναι για να μπορέσεις, μέσα από τις ιστορίες των εν λόγω χαρακτήρων, να δεις τις πράξεις του Θεού και τη διάθεσή Του, πράγμα που θα σε διευκολύνει να γνωρίσεις και να κατανοήσεις τον Θεό, να δεις την πραγματική πλευρά Του, να χαλιναγωγήσεις τη φαντασία σου, να σταματήσεις τις αντιλήψεις σου για Εκείνον, και να βάλεις τέλος στην πίστη σου εν μέσω ασάφειας. Η προσπάθεια βγάλεις νόημα σχετικά με τη διάθεση του Θεού και να κατανοήσεις και να γνωρίσεις τον ίδιο τον Θεό χωρίς κάποια βάση, μπορεί συχνά να σε κάνει να νοιώθεις αβοήθητος, ανίσχυρος και αβέβαιος ως προς το από πού να ξεκινήσεις. Γι’ αυτό και σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω μια τέτοια μέθοδο και προσέγγιση, που θα σου επιτρέψει να κατανοήσεις καλύτερα τον Θεό, να εκτιμήσεις πιο αυθεντικά το θέλημά Του και να γνωρίσεις τη διάθεσή Του και τον ίδιο τον Θεό, και θα σου επιτρέψει να αισθανθείς πραγματικά την ύπαρξή Του και να αντιληφθείς το θέλημά Του απέναντι στην ανθρωπότητα. Δεν είναι προς όφελός σας; Τι αισθάνεστε τώρα μέσα σας όταν βλέπετε ξανά αυτές τις ιστορίες και τις γραφές; Πιστεύετε ότι οι γραφές που διάλεξα είναι περιττές; Πρέπει να τονίσω ξανά αυτό που μόλις σας είπα: Ο στόχος του να σας επιτρέψω να διαβάσετε τις ιστορίες αυτών των χαρακτήρων, είναι να σας βοηθήσω να κατανοήσετε το πώς ο Θεός επιτελεί το έργο Του πάνω στους ανθρώπους, και τη στάση Του απέναντι στην ανθρωπότητα. Μέσω τίνος πράγματος μπορείτε να το κατανοήσετε αυτό; Μέσα από το έργο που επιτέλεσε ο Θεός στο παρελθόν, και σε συνδυασμό με το έργο που επιτελεί τούτη τη στιγμή, προκειμένου να σας βοηθήσει να καταλάβετε τα διάφορα πράγματα σχετικά με Εκείνον. Τα εν λόγω διάφορα πράγματα είναι αληθινά, και εκείνοι που επιθυμούν να γνωρίσουν τον Θεό, πρέπει να τα γνωρίζουν και να τα κατανοούν.

Θα ξεκινήσουμε τώρα με την ιστορία του Αδάμ και της Εύας. Αρχικά, ας διαβάσουμε τις γραφές.

Α. Αδάμ και Εύα

1. Η Εντολή του Θεού προς τον Αδάμ

(Γένεση 2: 15-17) Και έλαβε Ιεχωβά ο Θεός τον άνθρωπον και έθεσεν αυτόν εν τω παραδείσω της Εδέμ διά να εργάζηται αυτόν και να φυλάττη αυτόν. Προσέταξε δε Ιεχωβά ο Θεός εις τον Αδάμ λέγων, Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει.

Καταλάβατε κάτι από τους στίχους αυτούς; Τι αισθήματα σας προκαλεί το συγκεκριμένο εδάφιο των γραφών; Γιατί αποσπάστηκε «Η Εντολή του Θεού στον Αδάμ» από τις γραφές; Έχει τώρα ο καθένας από εσάς στο μυαλό του ένα στιγμιότυπο του Θεού και του Αδάμ; Προσπαθήστε να το φανταστείτε: Εάν βρισκόσαστε εσείς στη σκηνή εκείνη, ποια θα ήταν η μορφή του Θεού μέσα στην καρδιά σας; Τι συναισθήματα σας προκαλεί η συγκεκριμένη εικόνα; Πρόκειται για μια εικόνα συγκινητική και εγκάρδια. Αν και υπάρχει μόνο ο Θεός και ο άνθρωπος σε αυτήν, η οικειότητα μεταξύ τους είναι τόσο άξια φθόνου: Η αφειδής αγάπη του Θεού δίδεται στον άνθρωπο χωρίς ανταλλάγματα, τον περιβάλλει· ο άνθρωπος είναι αφελής και αθώος, ελεύθερος και ξέγνοιαστος, ζώντας μακαρίως υπό τον οφθαλμό του Θεού· ο Θεός επιδεικνύει μέριμνα για τον άνθρωπο, ενώ ο άνθρωπος ζει υπό την προστασία και την ευλογία του Θεού· κάθε πράγμα που κάνει και λέει ο άνθρωπος, είναι στενά συνδεδεμένο και αδιαχώριστο από τον Θεό.

Μπορείτε να πείτε ότι αυτή είναι η πρώτη εντολή που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο από τότε που τον δημιούργησε. Τι φέρει η εντολή αυτή; Φέρει το θέλημα του Θεού, αλλά και τις ανησυχίες Του για το ανθρώπινο γένος. Τούτη είναι η πρώτη εντολή του Θεού, και είναι επίσης η πρώτη φορά που ο Θεός ανησυχεί για τον άνθρωπο. Δηλαδή, ο Θεός έχει ευθύνη απέναντι στον άνθρωπο από τη στιγμή κιόλας που τον δημιούργησε. Ποια είναι αυτή η ευθύνη; Πρέπει να προστατεύει τον άνθρωπο, να τον φροντίζει. Ελπίζει ο άνθρωπος να μπορεί να εμπιστεύεται και να υπακούει στα λόγια Του. Τούτη είναι και η πρώτη προσδοκία του Θεού από τον άνθρωπο. Με αυτήν ακριβώς την προσδοκία ο Θεός λέει τα εξής: «Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει». Αυτές οι απλές λέξεις αντιπροσωπεύουν το θέλημα του Θεού. Επίσης, αποκαλύπτουν ότι η καρδιά του Θεού έχει ήδη αρχίσει να δείχνει ανησυχία για τον άνθρωπο. Μεταξύ όλων των πραγμάτων, μόνο ο Αδάμ πλάστηκε κατ’ εικόνα του Θεού· ο Αδάμ ήταν το μοναδικό έμβιο ον με την πνοή ζωής του Θεού· μπορούσε να περπατά με τον Θεό, να συνομιλεί μαζί Του. Γι’ αυτό και ο Θεός τού έδωσε τέτοια εντολή. Στην εντολή αυτή, ο Θεός κατέστησε πολύ σαφές το τι μπορεί, καθώς και το τι δεν μπορεί να κάνει ο άνθρωπος.

Μέσα σε αυτά τα λίγα απλά λόγια, βλέπουμε την καρδιά του Θεού. Αλλά τι καρδιά είναι αυτή που βλέπουμε; Υπάρχει αγάπη στην καρδιά του Θεού; Μήπως έχει κάποια ανησυχία μέσα της; Η αγάπη και η ανησυχία του Θεού στους στίχους αυτούς μπορούν όχι μόνο να γίνουν αντιληπτές από τους ανθρώπους, αλλά και να γίνουν αισθητές. Έτσι δεν είναι; Τώρα που είπα αυτά τα πράγματα, πιστεύετε ακόμα ότι πρόκειται μόνο για μερικά απλά λόγια; Δεν είναι τόσο απλά, έτσι; Μπορούσατε να το καταλάβετε αυτό πριν; Εάν ο Θεός αυτοπροσώπως σού έλεγε τα λίγα αυτά λόγια, πώς θα ένοιωθες εσύ μέσα σου; Εάν δεν είσαι άνθρωπος συμπονετικός, εάν η καρδιά σου είναι παγωμένη, τότε δεν πρόκειται να αισθανθείς τίποτα, δεν θα εκτιμήσεις την αγάπη του Θεού, και ούτε θα προσπαθήσεις να κατανοήσεις την καρδιά Του. Αλλά αν είσαι άτομο με συνείδηση, με ανθρωπιά, τότε θα αισθανθείς διαφορετικά. Θα νοιώσεις θαλπωρή, θα νοιώσεις φροντίδα και αγάπη και ευτυχία. Έτσι δεν είναι; Αισθανόμενος τα πράγματα αυτά, ποιες θα είναι οι ενέργειές σου απέναντι στον Θεό; Μήπως θα νοιώθεις συνδεδεμένος με τον Θεό; Θα αγαπάς και θα σέβεσαι τον Θεό από τα βάθη της καρδιάς σου; Μήπως η καρδιά σου θα έρθει πιο κοντά στον Θεό; Από αυτό, μπορείς να δεις ακριβώς το πόσο σημαντική είναι η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο. Αλλά αυτό που είναι ακόμη πιο σημαντικό, είναι η εκτίμηση και η κατανόηση του ανθρώπου για την αγάπη του Θεού. Στην πραγματικότητα, ο Θεός δεν λέει πολλά παρόμοια πράγματα στο συγκεκριμένο στάδιο του έργου Του; Όμως, οι άνθρωποι του σήμερα εκτιμούν την καρδιά του Θεού; Μπορείτε να κατανοήσετε το θέλημα του Θεού, για το οποίο μόλις μίλησα; Εσείς δεν μπορείτε καν να διακρίνετε το θέλημα του Θεού όταν είναι τόσο συγκεκριμένο, απτό και ρεαλιστικό. Γι’ αυτό λέω ότι δεν έχετε πραγματική γνώση και κατανόηση του Θεού. Αλήθεια δεν είναι; Αυτό είναι το μόνο που θα επικοινωνήσουμε σε αυτήν την ενότητα.

2. Ο Θεός Δημιουργεί την Εύα

(Γένεση 2: 18-20) Και είπε Ιεχωβά ο Θεός, Δεν είναι καλόν να ήναι ο άνθρωπος μόνος· θέλω κάμει εις αυτόν βοηθόν όμοιον με αυτόν. Έπλασε δε Ιεχωβά ο Θεός εκ της γης πάντα τα ζώα του αγρού και πάντα τα πετεινά του ουρανού, και έφερεν αυτά προς τον Αδάμ, διά να ίδη πως να ονομάση αυτά· και ό,τι όνομα ήθελε δώσει ο Αδάμ εις παν έμψυχον, τούτο να ήναι το όνομα αυτού. Και έδωκεν ο Αδάμ ονόματα εις πάντα τα κτήνη και εις τα πτηνά του ουρανού και εις πάντα τα ζώα του αγρού· εις δε τον Αδάμ δεν ευρίσκετο βοηθός όμοιος με αυτόν.

(Γένεση 2: 22-23) Και κατεσκεύασε Ιεχωβά ο Θεός την πλευράν, την οποίαν έλαβεν από του Αδάμ, εις γυναίκα και έφερεν αυτήν προς τον Αδάμ. Και είπεν ο Αδάμ, Τούτο είναι τώρα οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου· αύτη θέλει ονομασθή ανδρίς, διότι εκ του ανδρός αύτη ελήφθη.

Υπάρχουν μερικές φράσεις-κλειδιά στο συγκεκριμένο μέρος των γραφών. Παρακαλώ, υπογραμμίστε τις: «και ό,τι όνομα ήθελε δώσει ο Αδάμ εις παν έμψυχον, τούτο να ήναι το όνομα αυτού». Άρα, ποιος έδωσε σε όλα τα ζωντανά πλάσματα τα ονόματά τους; Ο Αδάμ, όχι ο Θεός. Η φράση αυτή λέει στην ανθρωπότητα το εξής γεγονός: Ο Θεός, όταν δημιούργησε τον άνθρωπο, του χάρισε νοημοσύνη. Δηλαδή, η νοημοσύνη του ανθρώπου προήλθε από τον Θεό. Τούτο αποτελεί βεβαιότητα. Γιατί, όμως; Μετά τη δημιουργία του από τον Θεό, μήπως ο Αδάμ πήγε σχολείο; Ήξερε να διαβάζει; Αφού ο Θεός έφτιαξε διάφορα ζωντανά πλάσματα, ο Αδάμ αναγνώρισε όλα αυτά τα ζώα; Μήπως ο Θεός του είπε ποια ήταν τα ονόματά τους; Εννοείται πως ο Θεός δεν τον δίδαξε ούτε πώς να σκαρφιστεί τα ονόματα αυτών των πλασμάτων. Αυτή είναι η αλήθεια! Τότε πώς ήξερε να δώσει στα ζωντανά αυτά πλάσματα τα ονόματά τους και τι ονόματα να τους δώσει; Τούτο σχετίζεται με το ερώτημα του τι προσέθεσε ο Θεός στον Αδάμ όταν τον δημιούργησε. Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι, όταν ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, του πρόσθεσε την ευφυΐα Του. Τούτο είναι σημείο-κλειδί. Ακούσατε όλοι προσεκτικά; Υπάρχει άλλο ένα σημείο-κλειδί που πρέπει να σας ξεκαθαριστεί: Αφού ο Αδάμ έδωσε στα ζωντανά πλάσματα τα ονόματά τους, τα ονόματα αυτά καταχωρήθηκαν στο λεξιλόγιο του Θεού. Γιατί το λέω αυτό; Διότι περιλαμβάνει και τη διάθεση του Θεού, και πρέπει να το εξηγήσω.

Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, εμφύσησε ζωή μέσα του, και του έδωσε και λίγη από τη δική Του νοημοσύνη, τις ικανότητές Του, και το τι έχει και είναι. Αφού ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο όλα αυτά, ο άνθρωπος ήταν ικανός να πράττει μερικά πράγματα ανεξάρτητα και να κάνει τις δικές του σκέψεις. Αν αυτό που σκαρφίζεται και πράττει είναι σωστό στα μάτια του Θεού, τότε ο Θεός το δέχεται και δεν παρεμβαίνει. Αν αυτό που πράττει ο άνθρωπος είναι ορθό, τότε ο Θεός θα επιτρέψει να παραμείνει έτσι για πάντα. Τι υποδεικνύει, λοιπόν, η φράση «και ό, τι όνομα ήθελε δώσει ο Αδάμ σε παν έμψυχον, τούτο να ήναι το όνομα αυτού»; Υποδεικνύει ότι ο Θεός δεν πραγματοποίησε καμία διόρθωση στα ονόματα των διαφόρων ζωντανών πλασμάτων. Όποιο όνομα επέλεγε ο Αδάμ, ο Θεός έλεγε «Ναι» και κατέγραφε το όνομα όπως ήταν. Μήπως ο Θεός εξέφρασε οποιαδήποτε άποψη; Σίγουρα όχι. Τι καταλαβαίνετε, λοιπόν, από αυτό; Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο τη νοημοσύνη και ο άνθρωπος χρησιμοποίησε τη χαρισμένη από τον Θεό νοημοσύνη του για να κάνει διάφορα πράγματα. Αν αυτό που πράττει ο άνθρωπος είναι θετικό στα μάτια του Θεού, τότε επιβεβαιώνεται, αναγνωρίζεται και γίνεται αποδεκτό από τον Θεό χωρίς καμία αξιολόγηση ή κριτική. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να κάνει κανένας άνθρωπος ή κακό πνεύμα ή ο Σατανάς. Μήπως διακρίνετε εδώ μια αποκάλυψη της διάθεσης του Θεού; Θα μπορούσε ο άνθρωπος, ο διεφθαρμένος άνθρωπος ή ο Σατανάς να δεχτούν άλλους να τους εκπροσωπούν πράττοντας το σωστό κάτω από τη μύτη τους; Φυσικά και όχι! Θα μάχονταν για τη θέση με αυτόν τον άλλο άνθρωπο ή την άλλη δύναμη, τη διαφορετική από αυτούς; Φυσικά και θα μάχονταν! Τη συγκεκριμένη στιγμή, αν με τον Αδάμ βρισκόταν ένας διεφθαρμένος άνθρωπος ή ο Σατανάς, θα είχαν σίγουρα απορρίψει αυτό που έκανε ο Αδάμ. Προκειμένου να αποδείξουν ότι έχουν την ικανότητα να κάνουν τις δικές τους σκέψεις και να έχουν τις δικές τους μοναδικές διαισθήσεις, θα είχαν αρνηθεί απόλυτα όλα όσα έπραττε ο Αδάμ: «Θες να το πεις έτσι; Λοιπόν, εγώ δεν θα το πω έτσι, θα το πω αλλιώς· εσύ το είπες Γιώργο, αλλά εγώ θα το πω Κώστα. Πρέπει να επιδείξω την ευφυΐα μου». Τι είδους φύση είναι αυτή; Δεν είναι άγρια αλαζονική; Έχει, όμως, ο Θεός τέτοια διάθεση; Είχε ο Θεός κάποιες ασυνήθιστες αντιρρήσεις σε αυτό που έπραξε ο Αδάμ; Η απάντηση είναι αδιαμφισβήτητα όχι! Μέσα από τη διάθεση που αποκαλύπτει ο Θεός, δεν υπάρχει το παραμικρό ίχνος επιχειρηματολογίας, αλαζονείας ή φαρισαϊσμού. Τούτο είναι απολύτως ξεκάθαρο εδώ. Τούτο είναι κάτι το ελάχιστο, αλλά αν δεν κατανοείς την ουσία του Θεού, αν η καρδιά σου δεν προσπαθεί να καταλάβει πώς ενεργεί ο Θεός και ποια είναι η στάση Του, τότε δεν θα γνωρίσεις τη διάθεση του Θεού ούτε και θα δεις την έκφραση και αποκάλυψη της διάθεσής Του. Έτσι δεν είναι; Συμφωνείς με αυτό που μόλις σου εξήγησα; Ως απάντηση στις πράξεις του Αδάμ, ο Θεός δεν διακήρυξε δυνατά, «Έπραξες καλά. Έπραξες σωστά. Συναινώ». Στην καρδιά Του, όμως, ο Θεός ενέκρινε, εκτίμησε και επικρότησε όσα έκανε ο Αδάμ. Τούτο ήταν το πρώτο πράγμα από τη δημιουργία που ο άνθρωπος έπραξε για τον Θεό υπό τις οδηγίες Του. Ήταν κάτι που ο άνθρωπος έπραξε αντί του Θεού και για λογαριασμό του Θεού. Στα μάτια του Θεού, τούτο προέκυψε από την ευφυΐα που χάρισε στον άνθρωπο. Ο Θεός το θεώρησε κάτι καλό, θετικό. Αυτό που έκανε ο Αδάμ κατά τη συγκεκριμένη στιγμή, ήταν η πρώτη εκδήλωση της νοημοσύνης του Θεού μέσα στον άνθρωπο. Και ήταν μια καλή εκδήλωση κατά τον Θεό. Εκείνο που θέλω να σας πω εδώ, είναι ότι σκοπός του Θεού, προσθέτοντας ένα μέρος αυτού που έχει και είναι και τη νοημοσύνη Του στον άνθρωπο, ήταν η ύπαρξη της ανθρωπότητας ως το ζωντανό πλάσμα που Τον εκδηλώνει. Διότι ακριβώς ένα τέτοιο ζωντανό πλάσμα που κάνει πράγματα για λογαριασμό Του, λαχταρούσε ο Θεός να δει.

3. (Γένεση 3: 20-21) Και εκάλεσεν ο Αδάμ το όνομα της γυναικός αυτού, Εύαν· διότι αυτή ήτο μήτηρ πάντων των ζώντων. Και έκαμε Ιεχωβά ο Θεός εις τον Αδάμ και εις την γυναίκα αυτού χιτώνας δερματίνους, και ενέδυσεν αυτούς.

Ας ρίξουμε μια ματιά σε αυτό το τρίτο απόσπασμα, το οποίο δηλώνει ότι το όνομα που έδωσε ο Αδάμ στην Εύα σημαίνει κάτι, έτσι; Τούτο δείχνει ότι, μετά τη δημιουργία του, ο Αδάμ έκανε τις δικές του σκέψεις και κατανοούσε πολλά πράγματα. Αλλά προς το παρόν, δεν πρόκειται να μελετήσουμε ούτε να διερευνήσουμε αυτά που καταλάβαινε ή πόσα καταλάβαινε, επειδή τούτο δεν είναι το κύριο σημείο που θέλω να συζητήσω στο τρίτο απόσπασμα. Ποιο είναι, λοιπόν, το κύριο σημείο του τρίτου αποσπάσματος; Ας ρίξουμε μια ματιά στην πρόταση: «Και έκαμε Ιεχωβά ο Θεός εις τον Αδάμ και εις την γυναίκα αυτού χιτώνας δερματίνους, και ενέδυσεν αυτούς». Εάν δεν συναναστραφούμε επάνω στη συγκεκριμένη πρόταση των γραφών σήμερα, εσείς δεν θα συνειδητοποιήσετε ποτέ τα υπονοούμενα πίσω από αυτές τις λέξεις. Πρώτον, επιτρέψτε Μου να δώσω μερικά στοιχεία. Επεκτείνετε τη φαντασία σας και οραματιστείτε τον Κήπο της Εδέμ, με τον Αδάμ και την Εύα να ζουν μέσα. Ο Θεός πηγαίνει να τους επισκεφτεί, αλλά εκείνοι κρύβονται επειδή είναι γυμνοί. Ο Θεός δεν μπορεί να τους δει, και αφού τους καλεί, αυτοί λένε: «Δεν τολμούμε να Σε κοιτάξουμε, διότι τα σώματά μας είναι γυμνά». Δεν τολμούν να κοιτάξουν τον Θεό, επειδή είναι γυμνοί. Τι κάνει, λοιπόν, ο Ιεχωβά ο Θεός για χάρη τους; Το αρχικό κείμενο λέει: «Και έκαμε Ιεχωβά ο Θεός εις τον Αδάμ και εις την γυναίκα αυτού χιτώνας δερματίνους, και ενέδυσεν αυτούς». Γνωρίζετε, τώρα, τι χρησιμοποίησε ο Θεός για να φτιάξει τα ρούχα τους; Για να φτιάξει τα ρούχα τους, ο Θεός χρησιμοποίησε δέρματα ζώων. Δηλαδή, ο ρουχισμός που έφτιαξε ο Θεός για τον άνθρωπο ήταν γούνινα παλτά. Τούτα ήταν και τα πρώτα ρούχα που έφτιαξε ο Θεός για τον άνθρωπο. Σύμφωνα με τα σημερινά πρότυπα, το γούνινο παλτό αποτελεί ακριβό αντικείμενο ένδυσης, κάτι που δεν μπορούν να φορούν όλοι. Αν κάποιος σε ρωτήσει: Ποια ήταν τα πρώτα ρούχα που φόρεσαν οι πρόγονοι της ανθρωπότητας; Εσύ μπορείς να απαντήσεις: Γούνινα παλτό. Ποιος έφτιαξε το παλτό αυτό; Κι εσύ μπορείς να απαντήσεις εκτενέστερα: Ο Θεός! Και τούτο είναι το κύριο σημείο: Το ρούχο αυτό, το έφτιαξε ο Θεός. Δεν είναι κάτι που αξίζει να σημειωθεί; Τώρα που το περιέγραψα, έχει αναδυθεί κάποια εικόνα στο μυαλό σας; Θα πρέπει τουλάχιστον να έχετε ένα πρόχειρο περίγραμμά της. Ο λόγος που σας τα λέω σήμερα αυτά, δεν είναι για να σας ενημερώσω ποια ήταν τα πρώτα ρούχα του ανθρώπου. Τότε ποιος είναι; Το ζήτημα δεν είναι το γούνινο παλτό, αλλά το να γνωρίσουμε τη διάθεση και το Είναι και τα υπάρχοντα που αποκάλυψε ο Θεός, πράττοντας αυτό.

Στην εικόνα του «Και έκαμε Ιεχωβά ο Θεός εις τον Αδάμ και εις την γυναίκα αυτού χιτώνας δερματίνους, και ενέδυσεν αυτούς», ποιος είναι ο ρόλος του Θεού, όταν βρίσκεται μαζί με τον Αδάμ και την Εύα; Υπό ποίον ρόλο εμφανίζεται ο Θεός σε έναν κόσμο με μόνο δύο ανθρώπινα όντα; Υπό τον ρόλο του Θεού; Αδέλφια από το Χονγκ Κονγκ, απαντήστε παρακαλώ. (Υπό τον ρόλο του γονέα). Αδέλφια από τη Νότιο Κορέα, υπό ποίον ρόλο θεωρείτε ότι εμφανίζεται ο Θεός; (Υπό τον ρόλο του επικεφαλής της οικογένειας). Αδέλφια από την Ταϊβάν, τι σκέφτεστε εσείς; (Υπό τον ρόλο ενός ατόμου από την οικογένεια του Αδάμ και της Εύας, υπό τον ρόλο ενός μέλους της οικογένειας). Κάποιοι από εσάς πιστεύουν ότι ο Θεός εμφανίζεται ως μέλος της οικογένειας του Αδάμ και της Εύας, ενώ ορισμένοι λένε ότι εμφανίζεται ως επικεφαλής της οικογένειας και άλλοι, ως γονέας. Όλα αυτά είναι πολύ σωστά. Αλλά πού θέλω να καταλήξω Εγώ; Ο Θεός δημιούργησε τους δύο αυτούς ανθρώπους και τους μεταχειρίστηκε ως συντρόφους Του. Ως μοναδική τους οικογένεια, ο Θεός φρόντισε για τη διαβίωσή τους και μερίμνησε και για τις βασικές ανάγκες τους. Εδώ, ο Θεός εμφανίζεται ως γονέας του Αδάμ και της Εύας. Ενώ ο Θεός πράττει τούτο, ο άνθρωπος δεν βλέπει πόσο μεγαλοπρεπής είναι ο Θεός· δεν βλέπει την υπέρμετρη υπεροχή του Θεού, το μυστήριό Του, και ειδικά την οργή ή τη μεγαλοπρέπειά Του. Το μόνο που βλέπει είναι η ταπεινότητα του Θεού, η στοργή Του, η ανησυχία Του για τον άνθρωπο, και η ευθύνη και η φροντίδα Του προς αυτόν. Η στάση και ο τρόπος με τα οποία μεταχειρίστηκε ο Θεός τον Αδάμ και την Εύα, είναι παρόμοια με τον τρόπο που οι άνθρωποι-γονείς δείχνουν ενδιαφέρον για τα δικά τους παιδιά. Μοιάζουν επίσης με τον τρόπο που αγαπούν οι άνθρωποι-γονείς, αγαπούν, μεριμνούν και φροντίζουν τους δικούς τους γιους και κόρες – πραγματικά, ορατά, απτά. Αντί να τοποθετήσει Εαυτόν σε μια υψηλή και ισχυρή θέση, ο Θεός χρησιμοποίησε αυτοπροσώπως δέρματα, προκειμένου να φτιάξει ρούχα για τον άνθρωπο. Δεν έχει σημασία το αν το γούνινο παλτό χρησιμοποιήθηκε για να καλύψει τη σεμνότητά τους ή για να τους προστατεύσει από το κρύο. Εν ολίγοις, τα ρούχα που χρησιμοποιήθηκαν για να καλύψουν το σώμα του ανθρώπου κατασκευάστηκαν από τον Θεό αυτοπροσώπως, με τα ίδια Του τα χέρια. Αντί να τα δημιουργήσει απλά μέσω της σκέψης ή θαυματουργών μεθόδων όπως φαντάζονται οι άνθρωποι, ο Θεός αναγνωρισμένα έπραξε κάτι, που ο άνθρωπος σκέφτεται ότι ο Θεός δεν μπορεί και δεν πρέπει να πράττει. Ίσως τούτο να είναι κάτι απλό, που κάποιοι μπορεί να μη θεωρούν ούτε καν άξιο αναφοράς, αλλά επίσης επιτρέπει σε όλους όσοι ακολουθούν τον Θεό, αλλά προηγουμένως είχαν γεμίσει από ασαφείς ιδέες για Αυτόν, να αποκτήσουν μια εικόνα της αυθεντικότητας και της στοργής Του, και να δουν την πιστή και ταπεινή Του φύση. Κάνει ανυπόφορα αλαζονικούς ανθρώπους που πιστεύουν ότι είναι σπουδαίοι και ισχυροί, να σκύβουν τα ματαιόδοξα κεφάλια τους με ντροπή μπροστά στην αυθεντικότητα και την ταπεινότητα του Θεού. Εδώ, η γνησιότητα και η ταπεινότητα του Θεού επιτρέπουν περαιτέρω στους ανθρώπους να δουν πόσο αξιαγάπητος είναι. Αντίθετα, στις καρδιές των ανθρώπων, ο απέραντος, αξιαγάπητος και παντοδύναμος Θεός είναι πολύ μικρός, αποκρουστικός και ανίκανος να αντέξει ακόμη και ένα μόνο χτύπημα. Διαβάζοντας τον εν λόγω στίχο και ακούγοντας την ιστορία αυτή, εσύ αντιμετωπίζεις με περιφρόνηση τον Θεό, επειδή έπραξε κάτι τέτοιο; Μερικοί άνθρωποι μπορεί, αλλά για άλλους θα συμβεί το εντελώς αντίθετο. Θα σκεφτούν ότι ο Θεός είναι αυθεντικός και αξιαγάπητος, και ακριβώς αυτή η αυθεντικότητα και η ομορφιά του Θεού είναι που τους συγκινεί. Όσο περισσότερο βλέπουν την πραγματική πλευρά του Θεού, τόσο περισσότερο μπορούν να αντιληφθούν την αληθινή ύπαρξη της αγάπης του Θεού, τη σπουδαιότητα του Θεού στις καρδιές τους, και το γεγονός ότι στέκεται στο πλευρό τους την κάθε στιγμή.

Στο σημείο αυτό, πρέπει να συνδέσουμε τη συζήτησή μας με το παρόν. Εάν ο Θεός μπορούσε να πράττει, από την αρχή κιόλας, αυτά τα διάφορα μικροπράγματα για τους ανθρώπους που δημιούργησε, ακόμα και μερικά πράγματα που οι άνθρωποι ποτέ δεν θα τολμούσαν να σκεφτούν ή να περιμένουν, τότε θα μπορούσε ο Θεός να πράξει τέτοια πράγματα και για τους ανθρώπους του σήμερα; Μερικοί άνθρωποι λένε, «Ναι!» Γιατί αυτό; Επειδή η ουσία του Θεού δεν είναι ψεύτικη, η ομορφιά Του δεν είναι ψεύτικη. Επειδή η ουσία του Θεού υπάρχει στ’ αλήθεια και δεν είναι κάτι που προστέθηκε από άλλους, και σίγουρα δεν είναι κάτι που μεταβάλλεται με αλλαγές στον χρόνο, τον τόπο και τις εποχές. Η αυθεντικότητα και η ομορφιά του Θεού μπορούν πραγματικά να φανερωθούν μέσα από πράξεις που οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι συμβατικές και ασήμαντες και τόσο μικρές, που οι άνθρωποι ούτε καν πιστεύουν ότι Εκείνος θα έπραττε ποτέ. Ο Θεός δεν είναι ξιπασμένος. Δεν υπάρχει υπερβολή, παραποίηση, υπερηφάνεια ή αλαζονεία στη διάθεση και την ουσία Του. Δεν καυχάται ποτέ, αλλά αντίθετα αγαπά, δείχνει ανησυχία, φροντίζει και καθοδηγεί τα ανθρώπινα όντα, που Εκείνος δημιούργησε, με πίστη και ειλικρίνεια. Ανεξάρτητα από το πόσο πολλά μπορούν να εκτιμήσουν, να αισθανθούν ή να δουν οι άνθρωποι, ο Θεός πράττει αυτά τα πράγματα. Η γνώση ότι ο Θεός έχει μια τέτοια ουσία, θα μπορούσε να επηρεάσει την αγάπη των ανθρώπων για Αυτόν; Θα επηρέαζε τον σεβασμό τους για τον Θεό; Ελπίζω ότι, όταν κατανοήσεις την πραγματική πλευρά του Θεού, θα πλησιάσεις ακόμα πιο κοντά σε Αυτόν και θα είσαι ικανός να εκτιμήσεις ακόμη περισσότερο την αγάπη και τη φροντίδα Του για την ανθρωπότητα, ενώ παράλληλα θα Του δώσεις και την καρδιά σου, και θα πάψεις πια να έχεις υποψίες ή αμφιβολίες για Αυτόν. Ο Θεός πράττει ήσυχα τα πάντα που Εκείνος είναι για τον άνθρωπο, πράττοντάς τα όλα σιωπηλά, μέσα από την ειλικρίνεια, την πίστη και την αγάπη Του. Ποτέ, όμως, δεν νοιώθει φόβο ή λύπη για όλα όσα πράττει, ούτε χρειάζεται κάποιον να Του τα ξεπληρώσει με οποιονδήποτε τρόπο, ούτε και προτίθεται να κερδίσει ποτέ κάτι από την ανθρωπότητα. Μοναδικός σκοπός όλων των πεπραγμένων Του είναι να μπορέσει να δεχθεί την αληθινή πίστη και αγάπη του ανθρώπινου γένους. Ας κλείσουμε εδώ το πρώτο θέμα.