Αποσπάσματα ταινιών «Η πόλη θα πέσει»(3) - Ποια είναι η ουσία της εναντίωσης των Φαρισαίων στον Θεό;

 

Εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, παρόλο που όλοι οι πιστοί γνωρίζουν το γεγονός ότι οι Φαρισαίοι αψήφησαν τον Κύριο Ιησού, κανείς σε ολόκληρο τον θρησκευτικό κόσμο δεν γνωρίζει ακριβώς ποια είναι η πρωταρχική αιτία και η ουσία της ανυπακοής των Φαρισαίων στον Θεό. Μόνο με τον ερχομό του Παντοδύναμου Θεού κατά τις έσχατες ημέρες μπορεί να αποκαλυφθεί η αλήθεια σε αυτό το ερώτημα. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει, «Αυτοί οι Φαρισαίοι ουσιαστικά ήταν ισχυρογνώμονες, αλαζόνες και δεν υπάκουαν στην αλήθεια. Η αρχή της πίστης τους στον Θεό είναι: Ανεξαρτήτως από το πόσο βαθυστόχαστο κι αν είναι το κήρυγμα Σου, από το πόσο μεγάλη κι αν είναι η εξουσία Σου, Εσύ δεν είσαι ο Χριστός, εκτός κι αν Σε αποκαλούν Μεσσία. Δεν είναι παράλογες και γελοίες αυτές οι απόψεις;» (Ο Λόγος Ενσαρκώνεται) Αστραπή της Ανατολής, η Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού δημιουργήθηκε λόγω της εμφάνισης και του έργου του Παντοδύναμου Θεού, της Δευτέρας Παρουσίας του Ιησού Χριστού, του Χριστού των εσχάτων ημερών. Απαρτίζεται από όλους εκείνους που αποδέχονται το έργο του Παντοδύναμου Θεού κατά τις έσχατες ημέρες κι έχουν κυριευτεί και λυτρωθεί από τα λόγια Του. Ιδρύθηκε εξ ολοκλήρου από τον ίδιο τον Παντοδύναμο Θεό και είναι Αυτός ο Ποιμένας της που την καθοδηγεί. Σίγουρα δεν έχει δημιουργηθεί από κάποιο πρόσωπο. Ο Χριστός είναι η αλήθεια, η οδός κι η ζωή. Το ποίμνιο του Θεού ακούει τη φωνή Του. Αρκεί να διαβάσετε τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού για να δείτε ότι ο Θεός έχει εμφανιστεί.

Ύμνος των λόγων του Θεού | Ο Θεός εναποθέτει πλήρως την ελπίδα Του στον άνθρωπο

 

I Απ' την αρχή μέχρι σήμερα, μόνο η ανθρωπότητα είχε τρόπο να μιλά στον Θεό, να μιλά με τον Θεό. Απ' όλα τα έμβια πλάσματα, μόνο η ανθρωπότητα μπορεί να μιλά στον Θεό, να μιλά με τον Θεό. Απ' την αρχή ο Θεός περιμένει μια προσφορά, του ανθρώπου την καρδιά, να την καθαίρει και να την οπλίσει για να ευχαριστεί τον Θεό, για να τον κάνει αγαπητό στον Θεό. II Με αυτιά που ακούν και μάτια που βλέπουν, ιδέες και γλώσσα, βούληση ελεύθερη, μπορεί ν' ακούσει τον Θεό, να περπατά με τον Θεό. Το θέλημά Του ως καθήκον ν' αποδεχτεί. Ο Θεός θέλει τον άνθρωπο, ομοϊδεάτη φίλο μαζί Του να περπατά. Απ' την αρχή ο Θεός περιμένει μια προσφορά, του ανθρώπου την καρδιά, να την καθαίρει και να την οπλίσει για να ευχαριστεί τον Θεό, για να τον κάνει αγαπητό στον Θεό. III Τον άνθρωπο έκανε αγαπητό μακριά απ' το κακό και με φόβο Θεού. Αυτό το ένα πράγμα περιμένει ανέκαθεν. Απ' την αρχή ο Θεός περιμένει, μια προσφορά, του ανθρώπου την καρδιά, να την καθαίρει και να την οπλίσει για να ευχαριστεί τον Θεό, για να τον κάνει αγαπητό στον Θεό. από το βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται» Αστραπή της Ανατολής, η Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού δημιουργήθηκε λόγω της εμφάνισης και του έργου του Παντοδύναμου Θεού, της Δευτέρας Παρουσίας του Ιησού Χριστού, του Χριστού των εσχάτων ημερών. Απαρτίζεται από όλους εκείνους που αποδέχονται το έργο του Παντοδύναμου Θεού κατά τις έσχατες ημέρες κι έχουν κυριευτεί και λυτρωθεί από τα λόγια Του. Ιδρύθηκε εξ ολοκλήρου από τον ίδιο τον Παντοδύναμο Θεό και είναι Αυτός ο Ποιμένας της που την καθοδηγεί. Σίγουρα δεν έχει δημιουργηθεί από κάποιο πρόσωπο. Ο Χριστός είναι η αλήθεια, η οδός κι η ζωή. Το ποίμνιο του Θεού ακούει τη φωνή Του. Αρκεί να διαβάσετε τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού για να δείτε ότι ο Θεός έχει εμφανιστεί.

Οι δύο ενσαρκώσεις ολοκληρώνουν τη σημασία της ενσάρκωσης

Κάθε στάδιο του έργου που πραγματοποιεί ο Θεός έχει τη δική του πρακτική σημασία. Εκείνον τον καιρό, όταν ήρθε ο Ιησούς, ήταν άντρας, αλλά αυτήν τη φορά είναι γυναίκα. Από αυτό μπορείς να καταλάβεις ότι ο Θεός δημιούργησε τόσο τον άντρα όσο και τη γυναίκα για χάρη του έργου Του, και για Εκείνον δεν υπάρχει καμία διάκριση ανάμεσα στα δύο φύλα. Όταν έρχεται το Πνεύμα Του, μπορεί να πάρει οποιαδήποτε μορφή της σάρκας επιθυμεί, κι εκείνη η σάρκα μπορεί να Τον εκπροσωπεί. Είτε είναι άντρας είτε γυναίκα μπορεί να εκπροσωπεί τον Θεό, εφόσον είναι η ενσάρκωσή Του. Αν ο Ιησούς είχε εμφανιστεί ως γυναίκα κατά την έλευσή Του, με άλλα λόγια, αν είχε συλληφθεί ένα κορίτσι κι όχι ένα αγόρι από το Άγιο Πνεύμα, εκείνο το στάδιο του έργου θα ολοκληρωνόταν έτσι κι αλλιώς. Αν συνέβαινε αυτό, τότε το σημερινό στάδιο του έργου θα έπρεπε να το ολοκληρώσει αντιστρόφως ένας άντρας, όμως το έργο θα ολοκληρωνόταν έτσι κι αλλιώς. Το έργο που γίνεται σε κάθε στάδιο είναι εξίσου σημαντικό. Κανένα στάδιο του έργου δεν επαναλαμβάνεται και ποτέ τα στάδια δεν έρχονται σε αντιπαράθεση μεταξύ τους. Εκείνον τον καιρό, ο Ιησούς που πραγματοποιούσε το έργο Του αποκαλούταν ο Υιός ο μονογενής, και «Υιός» εννοεί φύλο αρσενικό. Τότε γιατί ο Υιός ο μονογενής δεν αναφέρεται σ’ αυτό το στάδιο; Αυτό συμβαίνει επειδή οι απαιτήσεις του έργου επέβαλαν την αλλαγή σε φύλο διαφορετικό από αυτό του Ιησού. Ο Θεός δεν διακρίνει φύλα. Εκείνος πραγματοποιεί το έργο Του όπως Εκείνος επιθυμεί και δεν υπόκειται σε περιορισμούς, αλλά είναι ιδιαιτέρως ελεύθερος. Ωστόσο, κάθε στάδιο του έργου έχει τη δική του πρακτική σημασία. Ο Θεός ενσαρκώθηκε δύο φορές, και εξυπακούεται ότι η ενσάρκωσή του κατά τις έσχατες ημέρες θα είναι η τελευταία. Έχει έρθει για να αποκαλύψει όλες τις πράξεις Του. Αν σ’ αυτό το στάδιο δεν ενσαρκωνόταν προκειμένου να κάνει ο ίδιος προσωπικά έργο και να γίνει μάρτυράς του ο άνθρωπος, ο άνθρωπος θα παρέμενε για πάντα προσκολλημένος στην αντίληψη ότι ο Θεός είναι μόνο άντρας, όχι γυναίκα. Πριν από αυτό, όλοι οι άνθρωποι πίστευαν ότι ο Θεός μπορούσε να είναι μόνο άντρας, κι ότι μια γυναίκα δεν θα μπορούσε να αποκαλείται Θεός, επειδή όλοι οι άνθρωποι θεωρούσαν ότι ο άντρας είχε εξουσία επί της γυναίκας. Πίστευαν ότι καμία γυναίκα δεν θα μπορούσε να αναλάβει εξουσία, παρά μόνο ο άντρας. Επιπλέον, έλεγαν ακόμα ότι ο άντρας ήταν η κεφαλή της γυναίκας κι ότι η γυναίκα πρέπει να υπακούει τον άντρα, κι ότι δεν μπορεί να τον ξεπεράσει. Κατά το παρελθόν, όταν λεγόταν ότι ο άντρας ήταν η κεφαλή της γυναίκας, αυτό απευθυνόταν στον Αδάμ και την Εύα, οι οποίοι παραπλανήθηκαν από το φίδι, και όχι στον άντρα και στη γυναίκα όπως αυτοί είχαν δημιουργηθεί στις απαρχές από τον Ιεχωβά. Φυσικά, μια γυναίκα πρέπει να υπακούει και να αγαπάει τον άντρα της, ακριβώς όπως ο άντρας πρέπει να μάθει να συντηρεί και να στηρίζει την οικογένειά του. Αυτοί είναι οι νόμοι και τα διατάγματα που έχει εκδώσει ο Ιεχωβά, τα οποία πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι καθ’ όλη τη ζωή τους στη γη. Ο Ιεχωβά είπε στη γυναίκα «τον άνδρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου, και αυτός θέλει σε εξουσιάζει». Μίλησε έτσι, ούτως ώστε οι άνθρωποι (δηλαδή και ο άντρας και η γυναίκα) να μπορούν να ζουν κανονικές ζωές υπό το κράτος του Ιεχωβά, και ούτως ώστε οι ζωές των ανθρώπων να μπορούν να έχουν μια δομή και να μην ξεφεύγουν από την ευταξία τους. Συνεπώς, ο Ιεχωβά έθεσε κατάλληλους κανόνες για το πώς πρέπει να ενεργούν ο άντρας και η γυναίκα, όμως αυτό αφορούσε αποκλειστικά τα δημιουργημένα έμβια όντα στη γη, και δεν είχε καμία σχέση με την ενσάρκωση του Θεού. Πώς θα μπορούσε ο Θεός να είναι το ίδιο με τη δημιουργία Του; Τα λόγια Του απευθύνονταν μόνο στην ανθρωπότητα που Εκείνος δημιούργησε· σκοπός Του ήταν η ανθρωπότητα να ζει μια κανονική ζωή, σύμφωνα με τους κανόνες που Εκείνος θέσπισε για τον άντρα και τη γυναίκα. Στις απαρχές, όταν ο Ιεχωβά δημιούργησε την ανθρωπότητα, δημιούργησε δύο είδη ανθρώπινων όντων, τους άντρες και τις γυναίκες. Έτσι, και η ενσάρκωσή Του διαφοροποιούταν είτε σε μορφή άντρα είτε σε μορφή γυναίκας. Δεν αποφάσισε για το έργο Του βάσει των λόγων που είπε στον Αδάμ και την Εύα. Οι δύο ενσαρκώσεις Του καθορίστηκαν εξ ολοκλήρου από τη λογική Του, τον καιρό που πρωτοδημιούργησε τους ανθρώπους, δηλαδή ολοκλήρωσε το έργο των δύο ενσαρκώσεών Του με βάση τον άντρα και τη γυναίκα, πριν εκείνοι διαφθαρούν. Αν οι άνθρωποι έπαιρναν τα λόγια που είπε ο Ιεχωβά στον Αδάμ και την Εύα, οι οποίοι παραπλανήθηκαν από το φίδι, και τα εφάρμοζαν στο έργο της ενσάρκωσης του Θεού, δεν θα έπρεπε και ο Ιησούς να αγαπάει τη σύζυγό καθώς όφειλε; Με αυτόν τον τρόπο, ο Θεός δεν θα εξακολουθούσε να είναι Θεός; Σε αυτήν την περίπτωση, θα είχε ακόμα Εκείνος την ικανότητα να ολοκληρώσει το έργο Του; Αν αποτελεί λάθος η γυναικεία ενσάρκωση του Θεού, τότε δεν θα ήταν επίσης ένα τεραστίων διαστάσεων λάθος η δημιουργία της γυναίκας από τον Θεό; Αν ο άνθρωπος εξακολουθεί να πιστεύει ότι θα ήταν λάθος για τον Θεό να ενσαρκωθεί ως γυναίκα, τότε και ο Ιησούς, ο οποίος δεν παντρεύτηκε και, συνεπώς, δεν μπορούσε να αγαπήσει τη γυναίκα Του, δεν θα έκανε κι Εκείνος τόσο λάθος, όσο και η σημερινή ενσάρκωση; Από τη στιγμή που χρησιμοποιείς τα λόγια που είπε ο Ιεχωβά στην Εύα, προκειμένου να αξιολογήσεις την αλήθεια της σημερινής ενσάρκωσης του Θεού, θα πρέπει, συνεπώς, να χρησιμοποιήσεις και τα λόγια του Ιεχωβά προς τον Αδάμ, προκειμένου να αξιολογήσεις τον Κύριο Ιησού, ο οποίος ενσαρκώθηκε την Εποχή της Χάριτος. Δεν το ίδιο πράγμα αυτά τα δύο; Από τη στιγμή που αξιολογείς τον Κύριο Ιησού σύμφωνα με τον άντρα που δεν είχε παραπλανηθεί από το φίδι, δεν θα πρέπει, συνεπώς, να κρίνεις την αλήθεια της σημερινής ενσάρκωσης σύμφωνα με τη γυναίκα, η οποία είχε παραπλανηθεί από το φίδι. Αυτό θα ήταν άδικο! Αν έκρινες με αυτόν τον τρόπο, θα αποδείκνυε ότι έχεις απολέσει κάθε κριτική ικανότητα. Όταν ο Ιεχωβά ενσαρκώθηκε δύο φορές, το φύλο της ενσάρκωσής Του σχετιζόταν με τον άντρα και τη γυναίκα που δεν είχαν παραπλανηθεί από το φίδι· ενσαρκώθηκε δύο φορές, σύμφωνα με τον άντρα και τη γυναίκα που δεν είχαν παραπλανηθεί από το φίδι. Μη θεωρείς ότι η αρσενική υπόσταση του Ιησού ήταν η ίδια με αυτήν του Αδάμ, ο οποίος παραπλανήθηκε από το φίδι. Δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους, ο Ένας με τον άλλον, είναι δύο άντρες με εντελώς διαφορετική φύση. Σίγουρα δεν μπορεί η αρσενική υπόσταση του Ιησού να αποδεικνύει ότι Εκείνος είναι μόνο η κεφαλή όλων των γυναικών, αλλά όχι όλων των αντρών; Δεν είναι Εκείνος ο Βασιλέας όλων των Ιουδαίων (τόσο των αντρών όσο και των γυναικών); Είναι ο ίδιος ο Θεός, και δεν είναι μόνο η κεφαλή της γυναίκας, αλλά και η κεφαλή του άντρα. Είναι ο Κύριος όλων των πλασμάτων και η κεφαλή όλων των πλασμάτων. Πώς μπορείς εσύ να καθορίσεις ότι η αρσενική υπόσταση του Ιησού είναι το σύμβολο της κεφαλής της γυναίκας; Αυτό δεν θα αποτελούσε βλασφημία; Ο Ιησούς είναι ένας άντρας που δεν έχει διαφθαρεί. Είναι Θεός, είναι Χριστός, είναι ο Κύριος. Πώς θα μπορούσε Εκείνος να είναι ένας άντρας σαν τον Αδάμ, ο οποίος ήταν διεφθαρμένος; Ο Ιησούς αποτελεί την ενσάρκωση του αγιοτάτου Πνεύματος του Θεού. Πώς θα μπορούσες να πεις ότι είναι ένας θεός που κατέχει την αρσενική υπόσταση του Αδάμ; Σε αυτήν την περίπτωση, όλο το έργο του Θεού δεν θα ήταν λανθασμένο; Θα μπορούσε ο Ιεχωβά να ενσωματώσει στον Ιησού την αρσενική υπόσταση του Αδάμ, ο οποίος είχε παραπλανηθεί; Η ενσάρκωση του σήμερα δεν αποτελεί άλλη μια εκδήλωση του έργου της ενσάρκωσης του Θεού, η οποία έχει διαφορετικό φύλο από τον Ιησού, αλλά έχει την ίδια φύση με Εκείνον; Τολμάς ακόμα να λες ότι η ενσάρκωση του Θεού δεν θα μπορούσε να είναι γυναίκα, επειδή η γυναίκα ήταν η πρώτη που παραπλανήθηκε από το φίδι; Τολμάς ακόμα να λες ότι, εφόσον η γυναίκα είναι η πιο ακάθαρτη και η πηγή της διαφθοράς των ανθρώπων, ο Θεός δεν θα ήταν δυνατόν να ενσαρκωθεί ως γυναίκα; Τολμάς να επιμένεις και να λες ότι «η γυναίκα πρέπει να υπακούει πάντοτε τον άντρα και να μην αποτελεί φανέρωση του Θεού ή να μην τον εκπροσωπεί απευθείας»; Δεν κατανοούσες στο παρελθόν, αλλά μπορείς να συνεχίζεις και να βλασφημάς το έργο του Θεού, και ειδικά την ενσάρκωση του Θεού; Αν δεν μπορείς να το δεις με πλήρη διαύγεια, καλύτερα να προσέχεις τι λες, ώστε να μην αποκαλύπτεται η ανοησία και η άγνοιά σου και να μην εκτίθεται η ασχήμια σου. Μη νομίζεις ότι καταλαβαίνεις τα πάντα. Σου λέω ότι όλα όσα έχεις δει και βιώσει, δεν επαρκούν για να καταλάβεις ούτε το ένα χιλιοστό από το σχέδιο της διαχείρισής Μου. Τότε, γιατί ενεργείς τόσο υπεροπτικά; Το λιγοστό σου ταλέντο και η ελάχιστη γνώση σου δεν επαρκούν για να τα χρησιμοποιήσει ο Ιησούς, ακόμα και για ένα δευτερόλεπτο στο έργο Του! Πόση εμπειρία έχεις στην πραγματικότητα; Όλα όσα έχεις δει και έχεις ακούσει σε ολόκληρη τη ζωή σου, μαζί με όλα όσα έχεις φανταστεί, είναι λιγότερα από το έργο που πραγματοποιώ Εγώ μέσα σε μία στιγμή! Καλά θα κάνεις να μην είσαι σχολαστικός και να μην ψάχνεις για σφάλματα. Ασχέτως του πόση αλαζονεία επιδεικνύεις, δεν είσαι παρά ένα πλάσμα πιο ασήμαντο κι από ένα μυρμήγκι! Όλα όσα έχεις μέσα στην κοιλιά σου, είναι λιγότερα απ’ αυτά που έχει ένα μυρμήγκι! Μη νομίζεις ότι επειδή απέκτησες κάποια εμπειρία και αρχαιότητα, αυτό σου δίνει το δικαίωμα να χειρονομείς ασυμμάζευτα και να λες μεγάλα λόγια. Μήπως η εμπειρία και η αρχαιότητά σου, δεν είναι προϊόντα των λόγων που έχω εκφέρει; Νομίζεις ότι τα εξαγόρασες με τη δουλειά και τον μόχθο σου; Σήμερα βλέπεις ότι έχω ενσαρκωθεί, και από αυτό και μόνο το γεγονός έχεις γεμίσει με τόσο πλούσιες ιδέες, κι από αυτές έχεις σταχυολογήσει άπειρες αντιλήψεις. Αν δεν είχα ενσαρκωθεί, ακόμα κι αν εσύ ήσουν προικισμένος με θαυμαστά ταλέντα, δεν θα μπορούσες να είχες τόσες ιδέες. Από αυτές τις ιδέες δεν προέρχονται οι αντιλήψεις σου; Αν ο Ιησούς δεν είχε ενσαρκωθεί εκείνη την πρώτη φορά, θα μπορούσες να γνωρίζεις για την ενσάρκωση; Δεν είναι λόγω της γνώσης της πρώτης ενσάρκωσης, που έχετε τώρα την αυθάδεια να προσπαθείτε να κρίνετε τη δεύτερη ενσάρκωση; Γιατί, αντί να είσαι ένας υπάκουος ακόλουθος, την καθιστάς αντικείμενο μελέτης; Όταν θα έχεις εισέλθει σε αυτό το ρεύμα και θα παρουσιαστείς ενώπιον του ενσαρκωμένου Θεού, θα σου επιτρέψει Εκείνος να κάνεις μια τέτοια μελέτη; Μπορείς, αν θέλεις, να μελετάς τα χρονικά της οικογένειάς σου, αλλά αν προσπαθήσεις να μελετήσεις τα «οικογενειακά χρονικά» του Θεού, θα σε άφηνε ο Θεός του σήμερα να διεξαγάγεις μια τέτοια μελέτη; Δεν είσαι τυφλός; Δεν καθιστάς ο ίδιος τον εαυτό σου αξιοκαταφρόνητο;

Αν είχε πραγματοποιηθεί το έργο του Ιησού χωρίς να συμπληρώνεται από το έργο σε αυτό το στάδιο των εσχάτων ημερών, τότε ο άνθρωπος θα παρέμενε για πάντα προσκολλημένος στην αντίληψη ότι μόνο ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού ο μονογενής, δηλαδή, ότι ο Θεός είχε μόνο έναν γιο και ότι οποιοσδήποτε άλλος ακολουθούσε έπειτα, υπό κάποιο άλλο όνομα, δεν θα ήταν ο Υιός του Θεού, πόσο μάλλον ο ίδιος ο Θεός. Ο άνθρωπος έχει την αντίληψη ότι όποιος λειτουργεί ως θυσία εξιλέωσης των αμαρτιών ή όποιος αναλαμβάνει την εξουσία εκ μέρους του Θεού και λυτρώνει όλους τους ανθρώπους, είναι ο Υιός του Θεού ο μονογενής. Υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι εφόσον Εκείνος που θα έρθει είναι άντρας, θα μπορεί να θεωρείται ο Υιός του Θεού ο μονογενής και ο εκπρόσωπος του Θεού, ενώ υπάρχουν ακόμα κι εκείνοι που λένε ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Ιεχωβά, ο μοναδικός Του Υιός. Δεν είναι αυτή μια εξαιρετικά υπερφίαλη αντίληψη του ανθρώπου; Αν δεν πραγματοποιούταν αυτό το στάδιο του έργου στην τελική εποχή, μια σκοτεινή σκιά θα κάλυπτε ολόκληρη την ανθρωπότητα, όσον αφορά στον Θεό. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο άντρας θα θεωρούσε τον εαυτό του ανώτερο από τη γυναίκα, οι γυναίκες δεν θα μπορούσαν ποτέ να έχουν το κεφάλι ψηλά, κι έτσι, ούτε μία γυναίκα δεν θα μπορούσε να σωθεί. Οι άνθρωποι πιστεύουν πάντοτε ότι ο Θεός είναι άντρας και, επιπλέον, ότι εκείνος ανέκαθεν απεχθανόταν τη γυναίκα και ότι δεν θα της έδινε τη σωτηρία. Σε μια τέτοια περίπτωση, δεν θα ήταν αλήθεια ότι όλες οι γυναίκες, οι οποίες δημιουργήθηκαν από τον Ιεχωβά κι έχουν επίσης διαφθαρεί, δεν θα είχαν ποτέ μια ευκαιρία να σωθούν; Τότε, δεν θα ήταν άσκοπο για τον Ιεχωβά να δημιουργήσει τη γυναίκα, δηλαδή, να δημιουργήσει την Εύα; Η γυναίκα δεν θα χανόταν για όλη την αιωνιότητα; Γι’ αυτόν τον λόγο, πρέπει να πραγματοποιηθεί το στάδιο του έργου στις έσχατες ημέρες, προκειμένου να σωθεί ολόκληρη η ανθρωπότητα, όχι μόνο η γυναίκα, αλλά όλη η ανθρωπότητα. Αυτό το έργο γίνεται για χάρη όλης της ανθρωπότητας, όχι μόνο για χάρη της γυναίκας. Αν κάποιος πιστεύει κάτι διαφορετικό, τότε είναι πολύ ανόητος!

Το έργο που γίνεται σήμερα έχει προαγάγει το έργο της Εποχής της Χάριτος. Αυτό σημαίνει ότι το έργο που διεξαγόταν σύμφωνα με ολόκληρο το σχέδιο διαχείρισης των έξι χιλιάδων ετών, έχει εξελιχθεί. Παρόλο που η Εποχή της Χάριτος έχει λάβει τέλος, το έργο του Θεού έχει κάνει πρόοδο. Γιατί λέω και ξαναλέω ότι αυτό το στάδιο του έργου οικοδομείται επάνω στην Εποχή της Χάριτος και στην Εποχή του Νόμου; Αυτό σημαίνει ότι το έργο της σήμερον ημέρας αποτελεί συνέχεια του έργου που έγινε κατά την Εποχή της Χάριτος και μια εξέλιξη του έργου που έγινε κατά την Εποχή του Νόμου. Τα τρία στάδια είναι αλληλένδετα μεταξύ τους και κάθε κρίκος της αλυσίδας είναι στενά συνδεδεμένος με τον επόμενο. Γιατί λέω, επίσης, ότι αυτό το στάδιο του έργου οικοδομείται επάνω σ’ εκείνο που πραγματοποίησε ο Ιησούς; Αν υποθέσουμε ότι αυτό το στάδιο δεν είχε οικοδομηθεί επάνω στο έργο που πραγματοποίησε ο Ιησούς, τότε Εκείνος θα έπρεπε να σταυρωθεί ξανά σε αυτό το στάδιο, και το έργο της λύτρωσης που έγινε στο προηγούμενο στάδιο θα έπρεπε να γίνει ξανά από την αρχή. Αυτό δεν θα είχε κανένα νόημα. Έτσι, δεν είναι ότι δεν έχει ολοκληρωθεί πλήρως το έργο, αλλά ότι η εποχή έχει προχωρήσει και το επίπεδο του έργου έχει ανέβει ακόμα πιο υψηλά από πριν. Μπορεί να ειπωθεί ότι αυτό το στάδιο του έργου οικοδομείται επάνω στα θεμέλια που έθεσε η Εποχή του Νόμου και επάνω στο αδιάσειστο έργο του Ιησού. Το έργο οικοδομείται στάδιο με στάδιο, και το παρόν στάδιο δεν αποτελεί ένα νέο ξεκίνημα. Μόνο ο συνδυασμός και των τριών σταδίων του έργου μπορεί να θεωρηθεί ως το σχέδιο διαχείρισης των έξι χιλιάδων ετών. Το έργο σ’ αυτό το στάδιο έχει ως θεμέλιο το έργο της Εποχής της Χάριτος. Αν αυτά τα δύο στάδια του έργου δεν σχετίζονται μεταξύ τους, τότε γιατί δεν επαναλαμβάνεται η σταύρωση σ’ αυτό το στάδιο; Γιατί δεν σηκώνω τις αμαρτίες του ανθρώπου; Δεν ήρθα μέσω της σύλληψης του Αγίου Πνεύματος, ούτε σηκώνω τις αμαρτίες του ανθρώπου μέσω της σταύρωσης. Αντιθέτως, είμαι εδώ για να παιδεύσω τον άνθρωπο απευθείας. Αν η παίδευση του ανθρώπου από Μένα και ο ερχομός Μου τώρα, που δεν έγινε μέσω της σύλληψης του Αγίου Πνεύματος, δεν ακολουθούσε τη σταύρωση, δεν θα είχα την ικανότητα να παιδεύσω τον άνθρωπο. Ακριβώς επειδή είμαι ένα με τον Ιησού, ήρθα απευθείας για να παιδεύσω και να κρίνω τον άνθρωπο. Το έργο σε αυτό το στάδιο έχει οικοδομηθεί εξ ολοκλήρου επάνω στο έργο του προηγούμενου σταδίου. Γι’ αυτό, μόνο ένα τέτοιου είδους έργο μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο, βήμα-βήμα, στη σωτηρία. Ο Ιησούς κι Εγώ προερχόμαστε από ένα Πνεύμα. Παρόλο που οι ενσαρκώσεις Μας δεν σχετίζονται, το Πνεύμα Μας είναι ένα· παρόλο που το περιεχόμενο των όσων κάνουμε και το έργο που αναλαμβάνουμε δεν είναι τα ίδια, Εμείς είμαστε όμοιοι κατ’ ουσίαν. Οι ενσαρκώσεις Μας έχουν διαφορετική μορφή, αλλά αυτό οφείλεται στην αλλαγή εποχής και στις διαφορετικές ανάγκες του έργου Μας. Οι διακονίες Μας δεν μοιάζουν, οπότε το έργο που επιτελούμε και η διάθεση που αποκαλύπτουμε στον άνθρωπο είναι επίσης διαφορετικά. Αυτός είναι ο λόγος που αυτό που βλέπει και καταλαβαίνει τη σήμερον ημέρα ο άνθρωπος είναι διαφορετικό από εκείνο του παρελθόντος. Αυτό οφείλεται στην αλλαγή εποχής. Μολονότι Εκείνοι είναι διαφορετικού φύλου και η μορφή της ενσάρκωσής Τους δεν είναι η ίδια, και παρόλο που δεν γεννήθηκαν μέσα στην ίδια οικογένεια, πόσο μάλλον κατά την ίδια περίοδο, το Πνεύμα Τους εξακολουθεί να είναι ένα. Μολονότι οι ενσαρκώσεις Τους δεν έχουν κοινό αίμα ούτε και οποιουδήποτε είδους συγγένεια, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι Εκείνοι αποτελούν ενσάρκωση του Θεού σε δύο διαφορετικές περιόδους. Το γεγονός ότι Εκείνοι είναι ενσαρκώσεις του Θεού, αποτελεί αδιάψευστη αλήθεια, παρόλο που δεν έχουν την ίδια γραμμή αίματος και δεν μιλάνε την ίδια ανθρώπινη γλώσσα (ο ένας ήταν άντρας που μιλούσε τη γλώσσα των Ιουδαίων και ο άλλος γυναίκα που μιλάει αποκλειστικά κινεζικά). Γι’ αυτούς τους λόγους έχουν ζήσει σε διαφορετικές χώρες για να κάνουν το έργο που επιβάλλεται να κάνει ο καθένας, καθώς και σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Παρά το γεγονός ότι είναι το ίδιο Πνεύμα και κατέχονται από την ίδια ουσία, οι ενσαρκώσεις Τους δεν μοιάζουν καθόλου εξωτερικά. Το μόνο που έχουν ως κοινό είναι η ίδια ανθρώπινη φύση, όμως όσον αφορά στην εξωτερική εμφάνιση των ενσαρκώσεών Τους και τις συνθήκες της γέννησής Τους, δεν μοιάζουν. Αυτά τα πράγματα δεν έχουν κανέναν αντίκτυπο στο έργο που πραγματοποιούν αντιστοίχως, ούτε στη γνώση που έχει ο άνθρωπος για Εκείνους, επειδή, στο κάτω-κάτω της γραφής, είναι το ίδιο Πνεύμα και κανείς δεν μπορεί να Τους χωρίσει. Παρόλο που δεν είναι συγγενείς εξ αίματος, ολόκληρο το Είναι Τους βρίσκεται υπό τον έλεγχο του Πνεύματός Τους, το οποίο Τους αναθέτει διαφορετικό έργο σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και ενσαρκώσεις από διαφορετικές γραμμές αίματος. Παρομοίως, το Πνεύμα του Ιεχωβά δεν είναι ο πατέρας του Πνεύματος του Ιησού, και το Πνεύμα του Ιησού δεν είναι ο γιος του Πνεύματος του Ιεχωβά. Είναι ένα και το αυτό Πνεύμα. Ακριβώς όπως ο ενσαρκωμένος Θεός του σήμερα και ο Ιησούς. Παρόλο που δεν είναι συγγενείς εξ αίματος, είναι ένα. Αυτό ισχύει επειδή το Πνεύμα Τους είναι ένα. Ο Θεός μπορεί να κάνει το έργο του ελέους και της στοργικότητας, όπως και αυτό της δίκαιης κρίσης και της παίδευσης του ανθρώπου, καθώς και να εξαπολύει κατάρες στον άνθρωπο. Στο τέλος, μπορεί να κάνει το έργο της καταστροφής του κόσμου και της τιμωρίας των αχρείων. Δεν τα κάνει όλα αυτά μόνος Του; Δεν είναι αυτή η παντοδυναμία του Θεού; Εκείνος είχε την ικανότητα να διακηρύξει νόμους για τον άνθρωπο και να του παραδώσει εντολές, ενώ είχε επίσης την ικανότητα να οδηγήσει τους πρώτους Ισραηλίτες να ζήσουν τη ζωή τους στη γη και να τους καθοδηγήσει στο πώς να οικοδομήσουν ναούς και βωμούς, διατηρώντας όλους τους Ισραηλίτες υπό το κράτος Του. Βασιζόμενος στην εξουσία Του, έζησε επάνω στη γη μαζί με τους ανθρώπους του Ισραήλ επί χιλιάδες χρόνια. Οι Ισραηλίτες δεν τολμούσαν να εξεγερθούν εναντίον Του, όλοι είχαν φόβο Θεού για τον Ιεχωβά και τηρούσαν τις εντολές Του. Αυτό ήταν το έργο που γινόταν με βάση την εξουσία και την παντοδυναμία Του. Τότε, κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ο Ιησούς ήρθε για να λυτρώσει όλους τους έκπτωτους ανθρώπους (κι όχι μόνο του Ισραηλίτες). Έδειχνε έλεος και στοργικότητα απέναντι στους ανθρώπους. Ο Ιησούς, τον οποίο αντίκρισε ο άνθρωπος κατά την Εποχή της Χάριτος, ήταν γεμάτος στοργικότητα και φερόταν στον άνθρωπο πάντοτε με αγάπη, καθότι είχε έρθει για να σώσει τους ανθρώπους από την αμαρτία. Είχε την ικανότητα να συγχωρεί τις αμαρτίες των ανθρώπων, μέχρι τη σταύρωσή Του, με την οποία λύτρωσε πλήρως την ανθρωπότητα από την αμαρτία. Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, ο Θεός παρουσιάστηκε στους ανθρώπους δείχνοντας έλεος και στοργικότητα. Αυτό σημαίνει ότι ο ίδιος προσφέρθηκε ως θυσία εξιλέωσης των αμαρτιών για τον άνθρωπο και σταυρώθηκε για τις αμαρτίες των ανθρώπων, ώστε εκείνοι να μπορέσουν να συγχωρεθούν για πάντα. Ήταν ελεήμων, συμπονετικός, υπομονετικός και στοργικός. Και όλοι εκείνοι που ακολουθούσαν τον Ιησού κατά την Εποχή της Χάριτος προσπαθούσαν να είναι υπομονετικοί και στοργικοί απέναντι στα πάντα. Υπέφεραν επί μακρόν και ποτέ δεν αντεπιτίθεντο, ακόμα και όταν τους χτυπούσαν, τους καταριόνταν ή τους λιθοβολούσαν. Όμως, κατά το τελικό στάδιο, αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει πλέον. Παρομοίως, ακόμα κι αν το Πνεύμα Τους ήταν ένα, το έργο του Ιησού και το έργο του Ιεχωβά δεν είναι απολύτως όμοια. Το έργο του Ιεχωβά δεν ήταν να λήξει την εποχή, αλλά να την καθοδηγεί, να δείχνει τον δρόμο στη ζωή των ανθρώπων στη γη. Ωστόσο, το έργο που επιτελείται επί του παρόντος είναι η κατάκτηση εκείνων που ανήκουν στα έθνη των εθνικών, οι οποίοι είναι βαθιά διεφθαρμένοι, και η καθοδήγηση, όχι μόνο της οικογένειας της Κίνας, αλλά ολόκληρου του σύμπαντος. Μπορεί να σου φαίνεται ότι αυτό το έργο λαμβάνει χώρα μόνο στην Κίνα, όμως στην πραγματικότητα έχει ήδη ξεκινήσει να επεκτείνεται στο εξωτερικό. Γιατί οι ξένοι αναζητούν, ξανά και ξανά, την αληθινή οδό; Αυτό συμβαίνει επειδή το Πνεύμα κάνει ήδη έργο, και τα λόγια που εκφέρονται τώρα απευθύνονται σε όλους τους ανθρώπους του σύμπαντος. Έτσι, το μισό έργο είναι ήδη σε εξέλιξη. Από τη δημιουργία του κόσμου μέχρι σήμερα, το Πνεύμα του Θεού έχει θέσει σε εφαρμογή αυτό το σπουδαίο έργο, και έχει κάνει, επιπλέον, διαφορετικό έργο σε διαφορετικές εποχές και σε διαφορετικά έθνη. Οι άνθρωποι της κάθε εποχής βλέπουν μια διαφορετική διάθεση του Θεού, η οποία αποκαλύπτεται με φυσικό τρόπο μέσα από το διαφορετικό έργο που Εκείνος πραγματοποιεί. Είναι Θεός, γεμάτος με έλεος και στοργικότητα, προσφέρθηκε ως θυσία εξιλέωσης για τον άνθρωπο και είναι ο ποιμένας του ανθρώπου, όμως είναι και η κρίση, η παίδευση και η κατάρα του ανθρώπου. Θα μπορούσε να οδηγήσει τον άνθρωπο να ζήσει στη γη επί χιλιάδες χρόνια, και θα μπορούσε, επίσης, να λυτρώσει τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα από την αμαρτία. Σήμερα, έχει επίσης την ικανότητα να κατακτήσει τους ανθρώπους, οι οποίοι δεν Τον γνωρίζουν, και να τους βάλει όλους σε στάση υποταγής υπό το κράτος Του, ώστε όλοι να παραδοθούν πλήρως σ’ Εκείνον. Στο τέλος, θα ρίξει στην πυρά όλα εκείνα τα ακάθαρτα και άδικα μέσα στους ανθρώπους ανά το σύμπαν, για να τους δείξει ότι δεν είναι μόνο ένας ελεήμων και στοργικός Θεός, όχι μόνο ένας Θεός σοφίας και θαυμάτων, όχι μόνο ένας άγιος Θεός, αλλά, ακόμα περισσότερο, ένας Θεός που κρίνει τους ανθρώπους. Για τους μοχθηρούς ανθρώπους, αποτελεί πυρά, κρίση και τιμωρία, για εκείνους που πρόκειται να οδηγηθούν στην τελείωση, αποτελεί βάσανο, εξευγενισμό και δοκιμασία, καθώς επίσης παρηγοριά, συντήρηση, παροχή λόγων, αντιμετώπιση και κλάδεμα. Και για εκείνους που θα εξοντωθούν, αποτελεί τιμωρία και αντίποινα. Πες Μου, δεν είναι ο Θεός παντοδύναμος; Είναι ικανός για όλα και για κάθε έργο, όχι απλώς για τη σταύρωση, όπως φανταζόσουν. Τον έχεις πολύ χαμηλά τον Θεό! Πιστεύεις ότι το μόνο που Εκείνος μπορεί να κάνει είναι να λυτρώσει όλη την ανθρωπότητα μέσα από τη σταύρωσή Του, κι αυτό είναι; Μετά απ’ αυτό, θα Τον ακολουθήσεις στον ουρανό για να φας από τους καρπούς του δέντρου της ζωής και να πιεις από τον ποταμό της ζωής; Θα μπορούσε να είναι τόσο απλό; Πες Μου, τι έχεις επιτύχει; Έχεις τη ζωή του Ιησού; Όντως λυτρώθηκες από Εκείνον, όμως η σταύρωση ήταν το έργο του ίδιου του Ιησού. Τι καθήκον έχεις εκτελέσει ως άνθρωπος; Δείχνεις μόνο επιφανειακή ευσέβεια, αλλά δεν καταλαβαίνεις την οδό Του. Έτσι Τον εκδηλώνεις; Αν δεν έχεις πετύχει τη ζωή του Θεού ή δεν έχεις δει σε όλο της το εύρος τη δίκαιη διάθεσή Του, τότε δεν μπορείς να ισχυρίζεσαι ότι έχεις ζωή και δεν είσαι άξιος να περάσεις τις πύλες της βασιλείας των ουρανών.

Ο Θεός δεν είναι μόνο Πνεύμα, αλλά μπορεί και να ενσαρκωθεί. Είναι, επιπλέον, ένα ένδοξο σώμα. Ο Ιησούς, παρόλο που δεν Τον έχετε δει εσείς, είχε ως αυτόπτες μάρτυρες τους Ισραηλίτες, δηλαδή τους Εβραίους εκείνου του καιρού. Στην αρχή είχε ένα σώμα από σάρκα και οστά, όμως αφότου σταυρώθηκε, έγινε το σώμα της δόξας. Είναι το Πνεύμα που περικλείει τα πάντα και μπορεί να πραγματοποιήσει έργο οπουδήποτε. Μπορεί να είναι Ιεχωβά, Ιησούς ή Μεσσίας. Στο τέλος, μπορεί να γίνει, επίσης, Παντοδύναμος Θεός. Είναι δικαιοσύνη, κρίση και παίδευση, είναι κατάρα και οργή, αλλά είναι και έλεος και στοργικότητα. Όλο το έργο που έχει πραγματοποιήσει μπορεί να Τον εκπροσωπεί. Τι είδους Θεός λες ότι είναι; Απλώς δεν είσαι σε θέση να το εξηγήσεις. Το μόνο που μπορείς να λες είναι: «Όσον αφορά τι είδους Θεός είναι Εκείνος, δεν είμαι σε θέση να το εξηγήσω». Μην καταλήξεις στο συμπέρασμα ότι ο Θεός είναι πάντοτε ο Θεός του ελέους και της στοργικότητας, απλώς επειδή σε κάποιο στάδιο έφερε εις πέρας το έργο της λύτρωσης. Μπορείς να είσαι σίγουρος ότι είναι μόνο ένας ελεήμων και στοργικός Θεός; Αν είναι ένας ελεήμων και στοργικός Θεός, γιατί να οδηγήσει την εποχή στο τέλος της, κατά τις έσχατες ημέρες; Γιατί να στείλει τόσες συμφορές; Αν είναι έτσι όπως νομίζεις, ότι είναι ελεήμων και στοργικός απέναντι στον άνθρωπο μέχρι τέλους, ακόμα και στην τελική εποχή, τότε γιατί πρόκειται να στείλει συμφορές από τους ουρανούς; Αν αγαπά τον άνθρωπο όσο αγαπά τον εαυτό Του και τον Υιό Του τον μονογενή, τότε γιατί θα στείλει λοιμούς και χαλάζι από τους ουρανούς; Γιατί αφήνει τον άνθρωπο να υποφέρει από τον λιμό και την πανώλη; Γιατί αφήνει τον άνθρωπο να υπομένει αυτές τις συμφορές; Όσον αφορά το τι είδους Θεός είναι, κανένας από εσάς δεν τολμάει να πει και κανένας δεν μπορεί να το εξηγήσει. Μπορείς να είσαι σίγουρος ότι Εκείνος είναι το Πνεύμα; Τολμάς να λες ότι Εκείνος δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η ενσάρκωση του Ιησού; Και τολμάς να λες ότι είναι ένας θεός που θα σταυρώνεται για πάντα για χάρη του ανθρώπου;

Ματθ., Κεφάλαιο: 25

1. Τότε θέλει ομοιωθή η βασιλεία των ουρανών με δέκα παρθένους, αίτινες λαβούσαι τας λαμπάδας αυτών εξήλθον εις απάντησιν του νυμφίου. 2. Πέντε δε εξ αυτών ήσαν φρόνιμοι και πέντε μωραί. 3. Αίτινες μωραί, λαβούσαι τας λαμπάδας αυτών, δεν έλαβον μεθ' εαυτών έλαιον· 4. αι φρόνιμοι όμως έλαβον έλαιον εν τοις αγγείοις αυτών μετά των λαμπάδων αυτών. 5. Και επειδή ο νυμφίος εβράδυνεν, ενύσταξαν πάσαι και εκοιμώντο. 6. Εν τω μέσω δε της νυκτός έγεινε κραυγή· Ιδού, ο νυμφίος έρχεται, εξέλθετε εις απάντησιν αυτού. 7. Τότε εσηκώθησαν πάσαι αι παρθένοι εκείναι και ητοίμασαν τας λαμπάδας αυτών. 8. Και αι μωραί είπον προς τας φρονίμους· Δότε εις ημάς εκ του ελαίου σας, διότι αι λαμπάδες ημών σβύνονται. 9. Απεκρίθησαν δε αι φρόνιμοι, λέγουσαι· Μήποτε δεν αρκέση εις ημάς και εις εσάς· όθεν υπάγετε κάλλιον προς τους πωλούντας και αγοράσατε εις εαυτάς. 10. Ενώ δε απήρχοντο διά να αγοράσωσιν, ήλθεν ο νυμφίος και αι έτοιμοι εισήλθον μετ' αυτού εις τους γάμους, και εκλείσθη η θύρα. 11. Ύστερον δε έρχονται και αι λοιπαί παρθένοι, λέγουσαι· Κύριε, Κύριε, άνοιξον εις ημάς. 12. Ο δε αποκριθείς είπεν· Αληθώς σας λέγω, δεν σας γνωρίζω. 13. Αγρυπνείτε λοιπόν, διότι δεν εξεύρετε την ημέραν ουδέ την ώραν, καθ' ην ο Υιός του ανθρώπου έρχεται. 14. Διότι θέλει ελθεί ως άνθρωπος, όστις αποδημών εκάλεσε τους δούλους αυτού και παρέδωκεν εις αυτούς τα υπάρχοντα αυτού, 15. και εις άλλον μεν έδωκε πέντε τάλαντα, εις άλλον δε δύο, εις άλλον δε εν, εις έκαστον κατά την ιδίαν αυτού ικανότητα, και απεδήμησεν ευθύς. 16. Υπήγε δε ο λαβών τα πέντε τάλαντα και εργαζόμενος δι' αυτών έκαμεν άλλα πέντε τάλαντα. 17. Ωσαύτως και ο τα δύο εκέρδησε και αυτός άλλα δύο. 18. Ο δε λαβών το εν υπήγε και έσκαψεν εις την γην και έκρυψε το αργύριον του κυρίου αυτού. 19. Μετά δε καιρόν πολύν έρχεται ο κύριος των δούλων εκείνων και θεωρεί λογαριασμόν μετ' αυτών. 20. Και ελθών ο λαβών τα πέντε τάλαντα, προσέφερεν άλλα πέντε τάλαντα, λέγων· Κύριε, πέντε τάλαντα μοι παρέδωκας· ιδού, άλλα πέντε τάλαντα εκέρδησα επ' αυτοίς. 21. Και είπε προς αυτόν ο κύριος αυτού· Εύγε, δούλε αγαθέ και πιστέ· εις τα ολίγα εστάθης πιστός, επί πολλών θέλω σε καταστήσει· είσελθε εις την χαράν του κυρίου σου. 22. Προσελθών δε και ο λαβών τα δύο τάλαντα είπε· Κύριε, δύο τάλαντα μοι παρέδωκας· ιδού, άλλα δύο τάλαντα εκέρδησα επ' αυτοίς. 23. Είπε προς αυτόν ο κύριος αυτού· Εύγε, δούλε αγαθέ και πιστέ· εις τα ολίγα εστάθης πιστός, επί πολλών θέλω σε καταστήσει· είσελθε εις την χαράν του κυρίου σου. 24. Προσελθών δε και ο λαβών το εν τάλαντον, είπε· Κύριε, σε εγνώρισα ότι είσαι σκληρός άνθρωπος, θερίζων όπου δεν έσπειρας και συνάγων όθεν δεν διεσκόρπισας· 25. και φοβηθείς υπήγα και έκρυψα το τάλαντόν σου εν τη γή· ιδού, έχεις το σον. 26. Αποκριθείς δε ο κύριος αυτού, είπε προς αυτόν· Πονηρέ δούλε και οκνηρέ· ήξευρες ότι θερίζω όπου δεν έσπειρα και συνάγω όθεν δεν διεσκόρπισα· 27. έπρεπε λοιπόν να βάλης το αργύριόν μου εις τους τραπεζίτας, και ελθών εγώ ήθελον λάβει το εμόν μετά τόκου. 28. Λάβετε λοιπόν απ' αυτού το τάλαντον, και δότε εις τον έχοντα τα δέκα τάλαντα. 29. Διότι εις πάντα τον έχοντα θέλει δοθή και περισσευθή, από δε του μη έχοντος και εκείνο το οποίον έχει θέλει αφαιρεθή απ' αυτού. 30. Και τον αχρείον δούλον ρίψατε εις το σκότος το εξώτερον· εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων. 31. Όταν δε έλθη ο Υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ' αυτού, τότε θέλει καθήσει επί του θρόνου της δόξης αυτού, 32. και θέλουσι συναχθή έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη, και θέλει χωρίσει αυτούς απ' αλλήλων, καθώς ο ποιμήν χωρίζει τα πρόβατα από των εριφίων, 33. και θέλει στήσει τα μεν πρόβατα εκ δεξιών αυτού, τα δε ερίφια εξ αριστερών. 34. Τότε ο Βασιλεύς θέλει ειπεί προς τους εκ δεξιών αυτού· Έλθετε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην εις εσάς βασιλείαν από καταβολής κόσμου. 35. Διότι επείνασα, και μοι εδώκατε να φάγω, εδίψησα, και με εποτίσατε, ξένος ήμην, και με εφιλοξενήσατε, 36. γυμνός, και με ενεδύσατε, ησθένησα, και με επεσκέφθητε, εν φυλακή ήμην, και ήλθετε προς εμέ. 37. Τότε θέλουσιν αποκριθή προς αυτόν οι δίκαιοι, λέγοντες· Κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα και εθρέψαμεν, ή διψώντα και εποτίσαμεν; 38. πότε δε σε είδομεν ξένον και εφιλοξενήσαμεν, ή γυμνόν και ενεδύσαμεν; 39. πότε δε σε είδομεν ασθενή ή εν φυλακή και ήλθομεν προς σε; 40. Και αποκριθείς ο Βασιλεύς θέλει ειπεί προς αυτούς· Αληθώς σας λέγω, καθ' όσον εκάμετε εις ένα τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εις εμέ εκάμετε. 41. Τότε θέλει ειπεί και προς τους εξ αριστερών· Υπάγετε απ' εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον, το ητοιμασμένον διά τον διάβολον και τους αγγέλους αυτού. 42. Διότι επείνασα, και δεν μοι εδώκατε να φάγω, εδίψησα, και δεν με εποτίσατε, 43. ξένος ήμην, και δεν με εφιλοξενήσατε, γυμνός, και δεν με ενεδύσατε, ασθενής και εν φυλακή, και δεν με επεσκέφθητε. 44. Τότε θέλουσιν αποκριθή προς αυτόν και αυτοί, λέγοντες· Κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα ή διψώντα ή ξένον ή γυμνόν ή ασθενή ή εν φυλακή, και δεν σε υπηρετήσαμεν; 45. Τότε θέλει αποκριθή προς αυτούς, λέγων· Αληθώς σας λέγω, καθ' όσον δεν εκάμετε εις ένα τούτων των ελαχίστων, ουδέ εις εμέ εκάμετε. 46. Και θέλουσιν απέλθει ούτοι μεν εις κόλασιν αιώνιον, οι δε δίκαιοι εις ζωήν αιώνιον.

 Προτεινόμενο Υλικό ：Ενσάρκωση

Ύμνος των λόγων του Θεού | Το έργο της κρίσης τις έσχατες ημέρες είναι για να τελειώσει την Εποχή

 

I Οι έσχατες ημέρες δεν είναι παρά ένα όνομα εποχής, όπως η Εποχή του Νόμου και της Χάρης, όχι τα τελευταία χρόνια ή μήνες και διαφέρει πολύ απ' αυτές τις δύο εποχές. Το έργο των εσχάτων ημερών δεν εκτελείται στο Ισραήλ, αλλά επιτελείται ανάμεσα στους Εθνικούς. Είναι η κατάκτηση όλων των εθνών ενώπιον του θρόνου του Θεού. Κι η δόξα του Θεού θα γεμίσει το σύμπαν. Θα διακηρυχθεί σ' όλα τα έθνη και διαμέσου όλων των γενεών. Κάθε πλάσμα θα δει τη δόξα του Θεού επί της γης. II Οι έσχατες ημέρες είναι μια εποχή κατάκτησης, όχι η καθοδήγηση της ζωής όλων των ανθρώπων. Αλλά αντίθετα η ολοκλήρωση του απέθαντου και αέναου πόνου της ανθρωπότητας. Οι έσχατες ημέρες δεν είναι σαν τ' ατελείωτα χρόνια του έργου του Θεού στην Ιουδαία και το Ισραήλ για χιλιάδες χρόνια μέχρι τη δεύτερη ενσάρκωση Του, αλλά μάλλον σύντομες. Οι άνθρωποι των ύστατων ημερών συνάντησαν το Λυτρωτή επιστρέφοντας ενσαρκωμένο, να λαμβάνει το έργο και τον λόγο του Θεού σ' αυτές τις σύντομες έσχατες ημέρες πριν το τέλος. Οι έσχατες ημέρες, το τέλος μιας εποχής, η ολοκλήρωση του εξαχιλιετούς σχεδίου του Θεού. Οι έσχατες ημέρες, το τέλος του ταξιδιού του ανθρώπου, το τέλος του οδυνηρού ταξιδιού του ανθρώπου. Αλλά δε μπορούν όλοι να εισέλθουν στη νέα εποχή. Η ανθρώπινη ζωή δε θα μείνει η ίδια. Γιατί δεν έχει σημασία στο μεγαλειώδες σχέδιο του Θεού. Γιατί αν η ανθρωπότητα συνεχίσει, θα καταβροχθιστούν από το διάβολο, κι οι ψυχές που ανήκουν στον Θεό θα χαθούν στα χέρια του. III Οι έσχατες ημέρες, ο χρόνος τελειώνει. Ο Θεός δε θα συνεχίσει άλλο, δε θα καθυστερήσει. Οι έσχατες ημέρες, η ήττα του Σατανά. Ο Θεός θα πάρει πίσω όλη τη δόξα Του. Δεν θα καθυστερήσει. Το έργο του Θεού δεν διαρκεί παρά έξι χιλιάδες χρόνια. Ο έλεγχος του Σατανά πάνω στην ανθρωπότητα δεν θ' αντέξει πάνω από έξι χιλιετίες. Κάθε ψυχή που ανήκει στον Θεό θα ξεφύγει από τη θάλασσα του πόνου. και το έργο του Θεού επί γης θα τελειώσει. Ποτέ ξανά ο Θεός δε θα ενσαρκωθεί επί γης. Ποτέ ξανά το Πνεύμα Του δεν θα δουλέψει επί γης. Θα ξαναφτιάξει την ανθρωπότητα, μια άγια ανθρωπότητα, την πιστή Του πόλη επί της γης. Οι έσχατες ημέρες, το τέλος μιας εποχής, η ολοκλήρωση του εξαχιλιετούς σχεδίου του Θεού. Οι έσχατες ημέρς, το τέλος του ταξιδιού του ανθρώπου, το τέλος του οδυνηρού ταξιδιού του ανθρώπου. Αλλά δε μπορούν όλοι να εισέλθουν στη νέα εποχή. Η ανθρώπινη ζωή δε θα είναι ίδια. Γιατί δεν έχει σημασία στο μεγαλειώδες σχέδιο του Θεού. Γιατί αν η ανθρωπότητα συνεχίσει, θα καταβροχθιστούν από το διάβολο, κι οι ψυχές που ανήκουν στον Θεό θα χαθούν στα χέρια του. Οι έσχατες ημέρες, το τέλος μιας εποχής, η ολοκλήρωση του εξαχιλιετούς σχεδίου του Θεού. Οι έσχατες ημέρες, το τέλος του ταξιδιού του ανθρώπου, το τέλος του οδυνηρού ταξιδιού του ανθρώπου. Οι ύστατες μέρες. Οι ύστατες μέρες. Οι ύστατες μέρες. Οι ύστατες μέρες. από το βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται» Αστραπή της Ανατολής, η Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού δημιουργήθηκε λόγω της εμφάνισης και του έργου του Παντοδύναμου Θεού, της Δευτέρας Παρουσίας του Ιησού Χριστού, του Χριστού των εσχάτων ημερών. Απαρτίζεται από όλους εκείνους που αποδέχονται το έργο του Παντοδύναμου Θεού κατά τις έσχατες ημέρες κι έχουν κυριευτεί και λυτρωθεί από τα λόγια Του. Ιδρύθηκε εξ ολοκλήρου από τον ίδιο τον Παντοδύναμο Θεό και είναι Αυτός ο Ποιμένας της που την καθοδηγεί. Σίγουρα δεν έχει δημιουργηθεί από κάποιο πρόσωπο. Ο Χριστός είναι η αλήθεια, η οδός κι η ζωή. Το ποίμνιο του Θεού ακούει τη φωνή Του. Αρκεί να διαβάσετε τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού για να δείτε ότι ο Θεός έχει εμφανιστεί.

Η οδός καταδικάζεται από το K.K.K. και οι θρησκευτικοί κύκλοι δεν αποτελούν την αληθινή οδό;

 

Πολλοί άνθρωποι ψάχνουν και ερευνούν την αληθινή οδό χωρίς να στηρίζουν αυτές τις ενέργειες στον λόγο και το έργο του Θεού. Αντίθετα, ακολουθούν τις τάσεις του θρησκευτικού κόσμου και πιστεύουν ότι αυτό που καταδικάζει η κινεζική κομμουνιστική κυβέρνηση κι ο θρησκευτικός κόσμος δεν αποτελεί την αληθινή οδό. Αυτή είναι η σωστή οδός για τους πιστούς; Η Βίβλος, επίσης, λέει: «ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται». (1 Ιωάννης 5:19). «Η γενεά αύτη είναι πονηρά». (Λουκάς 11:29). Έτσι μπορεί να θεωρηθεί ότι τα αθεϊστικά πολιτικά καθεστώτα και ο θρησκευτικός κόσμος σίγουρα θα απορρίπτουν και θα καταδικάζουν την πραγματική οδό. Όταν ο Κύριος Ιησούς έκανε το έργο Του κατά την Εποχή της Χάριτος, οι Εβραίοι και η Ρωμαϊκή κυβέρνηση Του εναντιώθηκαν με μανία και Τον καταδίκασαν, και στο τέλος κάρφωσαν τον Κύριο Ιησού στον σταυρό. Δεν είναι αυτά τα στοιχεία της υπόθεσης; Όταν ο Παντοδύναμος Θεός έρχεται για να κάνει το έργο Του κατά τις έσχατες ημέρες, υποφέρει από την άγρια περιφρόνηση και καταδίκη της κινεζικής κυβέρνησης και του θρησκευτικού κόσμου. Τι δείχνει αυτό; Δεν αξίζει να αναλογιζόμαστε σχετικά με αυτό;

Το όραμα του έργου του Θεού (2)

                                                                                                                                                                Η Εποχή της Χάριτος κήρυξε το ευαγγέλιο της μετάνοιας, και εφόσον ο άνθρωπος πίστευε, τότε θα σωνόταν. Σήμερα, στη θέση της σωτηρίας, γίνεται λόγος μόνο για κατάκτηση και τελείωση. Ποτέ δεν έχει ειπωθεί ότι, αν κάποιος πιστεύει, όλη η οικογένειά του θα είναι ευλογημένη ή ότι η σωτηρία γίνεται άπαξ και δια παντός. Σήμερα, κανείς δεν λέει κάτι τέτοιο και αυτά είναι παρωχημένα. Τον καιρό εκείνον, το έργο του Ιησού ήταν η λύτρωση όλης της ανθρωπότητας. Οι αμαρτίες όλων όσων πίστευαν σ’ Αυτόν συγχωρέθηκαν. Εφόσον πίστευες σ’ Αυτόν, θα σε λύτρωνε. Αν πίστευες σ’ Αυτόν, δεν ήσουν πλέον αμαρτωλός, είχες απαλλαγεί από τις αμαρτίες σου. Αυτό ήταν το νόημα της σωτηρίας και δικαιολογούνταν μέσω της πίστης. Εντούτοις, όσοι πίστευαν, είχαν ακόμα μέσα τους την επαναστατικότητα και αντιτάσσονταν στον Θεό, στοιχεία τα οποία έπρεπε να απομακρυνθούν αργά. Σωτηρία δεν σήμαινε ότι ο άνθρωπος είχε κερδηθεί πλήρως από τον Ιησού, αλλά ότι ο άνθρωπος δεν ήταν πια αμαρτωλός, ότι είχε συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του: Εφόσον πίστευες, δεν θα ήσουν ποτέ πια αμαρτωλός. Εκείνον τον καιρό, ο Ιησούς επιτέλεσε πολύ έργο, το οποίο ήταν ακατανόητο στους μαθητές Του και είπε πολλά, τα οποία οι άνθρωποι δεν κατανοούσαν. Αυτό συμβαίνει επειδή, εκείνον τον καιρό, δεν έδωσε εξηγήσεις. Έτσι, αρκετά χρόνια μετά την αναχώρησή Του, ο Ματθαίος δημιούργησε τη γενεαλογία Του και άλλοι επίσης επιτέλεσαν πολύ έργο που προερχόταν από το θέλημα του ανθρώπου. Ο Ιησούς δεν ήλθε για να οδηγήσει στην τελείωση και να κερδίσει τον άνθρωπο, αλλά για να επιτελέσει ένα στάδιο του έργου: να δημιουργήσει το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών και να ολοκληρώσει το έργο της σταύρωσης — άρα μόλις ο Ιησούς σταυρώθηκε, το έργο Του ολοκληρώθηκε πλήρως. Ωστόσο, στο σημερινό στάδιο — το έργο της κατάκτησης — πρέπει να εκφραστεί περισσότερος λόγος, πρέπει να επιτελεστεί περισσότερο έργο και πρέπει να υπάρξουν πολλές διαδικασίες. Πρέπει επίσης να αποκαλυφθούν τα μυστήρια του έργου του Ιησού και του Ιεχωβά, ώστε όλοι οι άνθρωποι να αποκτήσουν κατανόηση και σαφήνεια στην πίστη τους, διότι αυτό είναι το έργο των εσχάτων ημερών και οι έσχατες ημέρες είναι το τέλος του έργου του Θεού, η ώρα της ολοκλήρωσης αυτού του έργου. Αυτό το στάδιο του έργου θα σου αποσαφηνίσει τον νόμο του Ιεχωβά και τη λύτρωση του Ιησού και θα επιτελεστεί κατά κύριο λόγο έτσι ώστε να κατανοήσεις ολόκληρο το έργο του σχεδίου διαχείρισης του Θεού των έξι χιλιάδων ετών και να εκτιμήσεις όλη τη σημασία και την ουσία αυτού του σχεδίου διαχείρισης των έξι χιλιάδων ετών, και να κατανοήσεις τον σκοπό όλου του έργου που επιτέλεσε ο Ιησούς και όσων εξέφρασε, ακόμα και την τυφλή σου πίστη στη Βίβλο και τη λατρεία της. Όλα αυτά θα σου επιτρέψουν να αντιληφθείς τα πράγματα. Θα μπορέσεις να κατανοήσεις τόσο το έργο που επιτέλεσε ο Ιησούς όσο και το έργο του Θεού σήμερα. Θα κατανοήσεις και θα δεις όλη την αλήθεια, τη ζωή και την οδό. Στο στάδιο του έργου που επιτέλεσε ο Ιησούς, γιατί ο Ιησούς αναχώρησε χωρίς να ολοκληρώσει το έργο του Θεού; Επειδή το στάδιο του έργου του Ιησού δεν ήταν το έργο της ολοκλήρωσης. Όταν καρφώθηκε στον σταυρό, ο λόγος Του επίσης τελείωσαν. Μετά τη σταύρωσή Του, το έργο Του τελείωσε οριστικά. Το σημερινό στάδιο είναι διαφορετικό: Μόνο όταν εκφραστεί ο λόγος μέχρι το τέλος και ολοκληρωθεί όλο το έργο του Θεού θα έχει τελειώσει το έργο Του. Κατά τη διάρκεια του σταδίου του έργου του Ιησού, υπήρχαν πολλά που δεν ειπώθηκαν ή που δεν εκφράστηκαν πλήρως. Τον Ιησού όμως δεν τον απασχολούσε τι είπε ή τι δεν είπε, διότι η διακονία Του δεν ήταν διακονία λέξεων κι έτσι, αφού καρφώθηκε στον σταυρό, αναχώρησε. Αυτό το στάδιο του έργου ήταν κυρίως χάριν της σταύρωσης και διαφέρει από το σημερινό στάδιο. Αυτό το στάδιο του έργου γίνεται κυρίως χάριν της ολοκλήρωσης, του ξεκαθαρίσματος και της περάτωσης όλου του έργου. Αν ο λόγος δεν εκφραστεί έως τέλους, δεν θα υπάρξει τρόπος να ολοκληρωθεί αυτό το έργο, διότι σε αυτό το στάδιο του έργου όλα τα έργα φτάνουν στο τέλος και ολοκληρώνονται με τη χρήση του λόγου. Εκείνον τον καιρό, ο Ιησούς επιτέλεσε πολύ έργο που ήταν ακατανόητο στον άνθρωπο. Αναχώρησε ήσυχα και σήμερα υπάρχουν ακόμα πολλοί οι οποίοι δεν κατανοούν τον λόγο Του, των οποίων η κατανόηση είναι εσφαλμένη, αλλά αυτοί ακόμα πιστεύουν ότι είναι σωστή και δεν ξέρουν ότι σφάλουν. Τελικά, αυτό το σημερινό στάδιο θα φέρει εις πέρας το έργο του Θεού και θα το ολοκληρώσει πλήρως. Όλοι θα μπορέσουν να κατανοήσουν και να γνωρίσουν το σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Οι αντιλήψεις του ανθρώπου, οι προθέσεις του, η εσφαλμένη κατανόησή του, οι αντιλήψεις του για το έργο του Ιεχωβά και του Ιησού, οι απόψεις του για τους Εθνικούς και οι άλλες αποκλίσεις και τα λάθη του θα διορθωθούν. Και ο άνθρωπος θα κατανοήσει όλα τα σωστά μονοπάτια της ζωής και όλο το έργο που επιτελεί ο Θεός και ολόκληρη την αλήθεια. Όταν συμβεί αυτό, αυτό το στάδιο του έργου θα τελειώσει. Το έργο του Ιεχωβά ήταν η δημιουργία του κόσμου, ήταν η αρχή. Αυτό το στάδιο του έργου είναι το τέλος του έργου, είναι η ολοκλήρωση. Στην αρχή, το έργο του Θεού πραγματοποιήθηκε μεταξύ των εκλεκτών του Ισραήλ και ήταν η αυγή μιας νέας εποχής στον πιο ιερό τόπο. Στην πιο ακάθαρτη χώρα επιτελείται το τελευταίο στάδιο του έργου, της κρίσης του κόσμου και της ολοκλήρωσης της εποχής. Στο πρώτο στάδιο, το έργο του Θεού επιτελέστηκε στον πιο φωτεινό τόπο και το τελευταίο στάδιο πραγματοποιείται στον πιο σκοτεινό τόπο και αυτό το σκοτάδι θα εκδιωχθεί, θα δημιουργηθεί φως και όλοι οι άνθρωποι θα κατακτηθούν. Όταν οι άνθρωποι αυτού του πιο ακάθαρτου και σκοτεινού τόπου κατακτηθούν και ολόκληρος ο πληθυσμός αναγνωρίσει ότι υπάρχει ένας Θεός, ο οποίος είναι ο αληθινός Θεός και κάθε άνθρωπος πειστεί απόλυτα, τότε αυτό το γεγονός θα χρησιμοποιηθεί για την υλοποίηση του έργου της κατάκτησης σε ολόκληρο το σύμπαν. Αυτό το στάδιο του έργου είναι συμβολικό: Μόλις τελειώσει το έργο αυτής της εποχής, το έργο των 6.000 ετών διαχείρισης θα ολοκληρωθεί πλήρως. Μόλις κατακτηθούν όσοι βρίσκονται στον σκοτεινότερο τόπο, είναι αυτονόητο ότι το ίδιο θα συμβεί και οπουδήποτε αλλού. Ως εκ τούτου, μόνο το έργο της κατάκτησης στην Κίνα φέρει σημαντικό συμβολισμό. Η Κίνα αντιπροσωπεύει όλες τις δυνάμεις του σκότους και ο λαός της Κίνας αντιπροσωπεύει όλους εκείνους που προέρχονται από τη σάρκα, από τον Σατανά και είναι από σάρκα και οστά. Ο κινεζικός λαός είναι αυτός που έχει διαφθαρεί περισσότερο από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, ο λαός που αντιτίθεται περισσότερο στον Θεό, του οποίου η ανθρώπινη φύση είναι η πιο κατώτερη και ακάθαρτη και άρα αποτελεί το αρχέτυπο όλης της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Αυτό δεν σημαίνει ότι άλλες χώρες δεν έχουν κανένα πρόβλημα. Οι αντιλήψεις του ανθρώπου είναι παντού ίδιες και παρόλο που ο λαός των χωρών αυτών μπορεί να είναι καλού επιπέδου, αν δεν γνωρίζει τον Θεό, τότε αυτό σημαίνει ότι αντιτίθεται σ’ Αυτόν. Γιατί και οι Εβραίοι αντιτάχθηκαν και αψήφησαν τον Θεό; Γιατί και οι Φαρισαίοι αντιτάχθηκαν σ’ Αυτόν; Γιατί ο Ιούδας πρόδωσε τον Ιησού; Εκείνον τον καιρό, πολλοί από τους μαθητές δεν γνώριζαν τον Ιησού. Γιατί, αφού ο Ιησούς σταυρώθηκε και αναστήθηκε ξανά, οι άνθρωποι εξακολούθησαν να μην πιστεύουν σ’ Αυτόν; Δεν είναι ίδια η ανυπακοή του ανθρώπου; Απλώς ο λαός της Κίνας τιμωρείται χάριν παραδειγματισμού και, όταν κατακτηθεί, θα αποτελέσει πρότυπο και δείγμα και θα χρησιμεύσει ως αναφορά για άλλους. Γιατί λέω ανέκαθεν ότι εσείς είστε αρωγοί στο σχέδιο διαχείρισής Μου; Στον λαό της Κίνας η διαφθορά, η ακαθαρσία, η αδικία, η εναντίωση και η επαναστατικότητα εκδηλώνονται στον μέγιστο βαθμό και αποκαλύπτονται σε όλες τις ποικίλες μορφές τους. Από τη μία πλευρά, είναι χαμηλού επιπέδου και, από την άλλη, η ζωή και η νοοτροπία τους είναι οπισθοδρομικές, και οι συνήθειες, το κοινωνικό περιβάλλον, η οικογένεια στην οποία έχουν γεννηθεί — όλα είναι φτωχά και οπισθοδρομικά στον μέγιστο βαθμό. Η θέση τους είναι επίσης χαμηλή. Το έργο σε αυτόν τον τόπο είναι συμβολικό και αφού πραγματοποιηθεί αυτό το δοκιμαστικό έργο στο σύνολό του, το επόμενο έργο Του θα υλοποιηθεί πολύ πιο αποτελεσματικά. Αν αυτό το στάδιο του έργου ολοκληρωθεί, τότε το επόμενο έργο είναι αυτονόητο. Μόλις ολοκληρωθεί αυτό το στάδιο του έργου, θα έχει σημειωθεί μεγάλη επιτυχία και το έργο της κατάκτησης σε όλο το σύμπαν θα έχει φτάσει οριστικά στο τέλος. Στην πραγματικότητα, μόλις το έργο μεταξύ σας στεφθεί με επιτυχία, αυτή η επιτυχία θα ισχύει σε ολόκληρο το σύμπαν. Αυτό είναι το νόημα του γιατί να παίξετε τον ρόλο του πρότυπου και του δείγματος. Η ανυπακοή, η εναντίωση, η ακαθαρσία, η αδικία — όλα υπάρχουν σε αυτούς τους ανθρώπους και μέσα τους αντιπροσωπεύουν όλη την επαναστατικότητα της ανθρωπότητας. Είναι πράγματι αξιοθαύμαστοι. Έτσι, θεωρούνται ως η επιτομή της κατάκτησης και, μόλις κατακτηθούν, θα αποτελέσουν φυσικά δείγμα και πρότυπο για άλλους. Τίποτα δεν ήταν πιο συμβολικό από το πρώτο στάδιο που πραγματοποιήθηκε στο Ισραήλ: Οι Ισραηλίτες ήταν οι πιο άγιοι και λιγότερο διεφθαρμένοι από όλους τους λαούς και έτσι η αυγή της νέας εποχής σε αυτή τη γη θεωρούνταν ύψιστης σημασίας. Μπορεί να ειπωθεί ότι οι πρόγονοι της ανθρωπότητας προέρχονταν από το Ισραήλ και ότι το Ισραήλ ήταν η γενέτειρα του έργου του Θεού. Στην αρχή, αυτοί οι άνθρωποι ήταν οι πιο άγιοι και όλοι λάτρευαν τον Ιεχωβά και το έργο του Θεού σε αυτούς απέφερε τα μέγιστα αποτελέσματα. Ολόκληρη η Βίβλος καταγράφει το έργο δύο εποχών: το ένα ήταν το έργο της Εποχής του Νόμου και το άλλο ήταν το έργο της Εποχής της Χάριτος. Η Παλαιά Διαθήκη καταγράφει τον λόγο του Ιεχωβά στους Ισραηλίτες και το έργο Του στο Ισραήλ. Η Καινή Διαθήκη καταγράφει το έργο του Ιησού στην Ιουδαία. Μα γιατί η Βίβλος δεν περιέχει κινεζικά ονόματα; Επειδή τα πρώτα δύο μέρη του έργου του Θεού πραγματοποιήθηκαν στο Ισραήλ, επειδή ο λαός του Ισραήλ ήταν οι εκλεκτοί — δηλαδή οι πρώτοι που αποδέχτηκαν το έργο του Ιεχωβά. Ήταν οι λιγότερο διεφθαρμένοι από όλη την ανθρωπότητα, και στην αρχή, ήταν διατεθειμένοι να προστρέξουν στον Θεό και να Τον σέβονται. Υπάκουαν τον λόγο του Ιεχωβά και ανέκαθεν υπηρετούσαν στον ναό, φορούσαν ιερατικά άμφια ή μήτρες. Ήταν οι πρώτοι άνθρωποι που λάτρευαν τον Θεό και αποτέλεσαν το πρώτο αντικείμενο του έργου Του. Αυτοί οι άνθρωποι αποτέλεσαν δείγμα και πρότυπο για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Ήταν δείγματα και πρότυπα αγιότητας και δικαιοσύνης. Άνθρωποι όπως ο Ιώβ, ο Αβραάμ, ο Λωτ ή ο Πέτρος και ο Τιμόθεος — ήταν όλοι Ισραηλίτες και τα πιο άγια δείγματα και πρότυπα. Το Ισραήλ ήταν η πρώτη χώρα που λάτρεψε τον Θεό στην ανθρωπότητα και οι πιο δίκαιοι άνθρωποι προήλθαν από εκεί παρά από οπουδήποτε αλλού. Ο Θεός εργάστηκε μέσα τους για να μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο στο μέλλον. Τα επιτεύγματά τους και η δικαιοσύνη της λατρείας τους στον Ιεχωβά καταγράφηκαν έτσι ώστε να μπορούν να χρησιμεύσουν ως δείγματα και πρότυπα για τους ανθρώπους πέρα ​​από το Ισραήλ κατά την εποχή της Χάριτος. Και οι πράξεις τους έχουν υποστηρίξει το έργο αρκετών χιλιάδων ετών μέχρι σήμερα.

Μετά τη δημιουργία του κόσμου, το πρώτο στάδιο του έργου του Θεού πραγματοποιήθηκε στο Ισραήλ και έτσι το Ισραήλ ήταν η γενέτειρα του έργου του Θεού επί γης και η βάση του έργου του Θεού επί γης. Το πεδίο του έργου του Ιησού κάλυψε ολόκληρη την Ιουδαία. Κατά τη διάρκεια του έργου Του, πολύ λίγοι από όσους βρίσκονταν εκτός της Ιουδαίας γνώριζαν γι’ αυτό, γιατί δεν επιτέλεσε κανένα έργο πέρα ​​από την Ιουδαία. Σήμερα, το έργο του Θεού έχει μεταφερθεί στην Κίνα και πραγματοποιείται καθαρά εντός αυτού του πεδίου. Κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης, δεν εγκαινιάζεται έργο εκτός της Κίνας. Η εξάπλωσή του πέρα από την Κίνα είναι έργο που θα προκύψει αργότερα. Αυτό το στάδιο του έργου συνεχίζεται από το στάδιο του έργου του Ιησού. Ο Ιησούς επιτέλεσε το έργο της λύτρωσης και αυτό το στάδιο είναι το έργο που επακολουθεί. Η λύτρωση έχει ολοκληρωθεί και σε αυτό το στάδιο δεν υπάρχει η ανάγκη της σύλληψης από το Άγιο Πνεύμα, διότι αυτό το στάδιο του έργου διαφέρει από το τελευταίο στάδιο και επιπλέον διότι η Κίνα διαφέρει από το Ισραήλ. Το στάδιο του έργου που πραγματοποίησε ο Ιησούς ήταν το έργο της λύτρωσης. Ο άνθρωπος είδε τον Ιησού, και λίγο αργότερα, το έργο Του άρχισε να εξαπλώνεται στα Έθνη. Σήμερα, υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν στον Θεό στην Αμερική, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Ρωσία, γιατί είναι τότε λιγότεροι στην Κίνα; Επειδή η Κίνα είναι το πιο κλειστό έθνος. Ως εκ τούτου, η Κίνα ήταν η τελευταία που δέχτηκε την οδό του Θεού και ακόμα και τώρα έχουν περάσει λιγότερο από εκατό έτη από τότε που το δέχτηκε — πολύ αργότερα από την Αμερική και το Ηνωμένο Βασίλειο. Το τελευταίο στάδιο του έργου του Θεού πραγματοποιείται στη γη της Κίνας για να φέρει τέλος στο έργο Του και για να μπορέσει να επιτευχθεί όλο το έργο Του. Όλος ο λαός του Ισραήλ αποκαλούσε τον Ιεχωβά Κύριό του. Εκείνον τον καιρό, Τον θεωρούσαν την κεφαλή της οικογένειάς τους και ολόκληρο το Ισραήλ έγινε μια μεγάλη οικογένεια στην οποία όλοι λάτρευαν τον Κύριό τους Ιεχωβά. Το Πνεύμα του Ιεχωβά συχνά εμφανιζόταν σ’ αυτούς και τους μιλούσε και άκουγαν τη φωνή Του και χρησιμοποιούσε μια στήλη νέφους και ήχο για να καθοδηγήσει τη ζωή τους. Εκείνον τον καιρό, το Πνεύμα παρείχε την καθοδήγησή Του στο Ισραήλ απευθείας, μιλώντας και απευθύνοντας τη φωνή Του προς τον λαό και οι άνθρωποι έβλεπαν τα σύννεφα και άκουγαν τη βροντή του κεραυνού και κατ’ αυτόν τον τρόπο καθοδηγούσε τη ζωή τους για χιλιάδες χρόνια. Έτσι, μόνο ο λαός του Ισραήλ λάτρευε ανέκαθεν τον Ιεχωβά. Πιστεύουν ότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός τους και δεν είναι ο Θεός των Εθνών. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη: ο Ιεχωβά, εξάλλου, είχε εργαστεί μεταξύ τους για σχεδόν 4.000 χρόνια. Στη γη της Κίνας, μετά από λήθαργο χιλιάδων ετών, μόλις τώρα έχουν κατορθώσει οι εξαχρειωμένοι να μάθουν ότι οι ουρανοί και η γη και τα πάντα δεν σχηματίστηκαν φυσικά, αλλά έγιναν από τον Δημιουργό. Επειδή αυτό το ευαγγέλιο προέρχεται από το εξωτερικό, αυτά τα φεουδαρχικά, αντιδραστικά μυαλά πιστεύουν ότι όλοι όσοι αποδέχονται αυτό το ευαγγέλιο διαπράττουν τερατώδες έγκλημα, είναι τα παλιόσκυλα που προδίδει τον Βούδα — τον πρόγονό τους. Επιπλέον, πολλά από αυτά τα φεουδαρχικά μυαλά ρωτούν: Πώς θα μπορούσαν οι Κινέζοι να πιστεύουν στον Θεό των ξένων; Δεν προδίδουν άραγε τους προγόνους τους; Δεν διαπράττουν άραγε κακό; Σήμερα, οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει εδώ και πολύ καιρό ότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός τους[α]. Από καιρό έχουν απωθήσει τον Δημιουργό στο πίσω μέρος του μυαλού τους και αντ’ αυτού πιστεύουν στην εξέλιξη, δηλαδή ότι ο άνθρωπος εξελίχθηκε από τους πιθήκους και ότι ο φυσικός κόσμος πάντα υπήρχε. Όλη η καλή βρώση που απολαμβάνει η ανθρωπότητα παρέχεται από τη φύση, υπάρχει τάξη στη ζωή και τον θάνατο του ανθρώπου και δεν υπάρχει ένας Θεός που να κυβερνά τα πάντα. Επιπλέον, υπάρχουν πολλοί αθεϊστές που λένε ότι η πίστη στον Θεό είναι δεισιδαιμονία. Μπορεί όμως η επιστήμη να αντικαταστήσει το έργο του Θεού; Μπορεί η επιστήμη να κυβερνά την ανθρωπότητα; Το κήρυγμα του ευαγγελίου σε μια τέτοια χώρα δεν είναι εύκολη υπόθεση και συνεπάγεται μεγάλα εμπόδια. Σήμερα, δεν υπάρχουν άραγε πολλοί που αντιτίθενται στον Θεό κατ’ αυτόν τον τρόπο;

Πολλοί άνθρωποι στήριξαν το έργο του Ιησού έναντι του έργου του Ιεχωβά και, όταν διαπίστωσαν ασυνέπειες, κάρφωσαν τον Ιησού στον σταυρό. Αλλά γιατί υπήρχαν ασυνέπειες μεταξύ του έργου Τους; Αυτό συνέβη, εν μέρει, επειδή ο Ιησούς επιτέλεσε νέο έργο και επειδή, πριν ξεκινήσει ο Ιησούς το έργο Του, κανείς δεν είχε γράψει τη γενεαλογία Του. Αν κάποιος το είχε κάνει, τότε δεν θα συνέτρεχε λόγος ανησυχίας και ποιος θα ήθελε να καρφώσει τον Ιησού στον σταυρό; Αν ο Ματθαίος είχε γράψει τη γενεαλογία του Ιησού αρκετές δεκαετίες νωρίτερα, τότε ο Ιησούς δεν θα είχε υποστεί τόσο μεγάλη δίωξη. Έτσι δεν είναι; Μόλις οι άνθρωποι διάβαζαν τη γενεαλογία του Ιησού — ότι ήταν ο υιός του Αβραάμ και απόγονος του Δαβίδ — τότε θα είχαν σταματήσει τη δίωξή Του. Δεν είναι λυπηρό το γεγονός ότι η γενεαλογία Του γράφτηκε πολύ αργά; Και τι λυπηρό είναι που η Βίβλος καταγράφει μόνο δύο στάδια του έργου του Θεού: ένα στάδιο που ήταν το έργο της Εποχής του Νόμου και ένα στάδιο που ήταν το έργο της Εποχής της Χάριτος. Το ένα στάδιο ήταν το έργο του Ιεχωβά και το άλλο ήταν το έργο του Ιησού. Πόσο καλύτερα θα ήταν αν ένας μεγάλος προφήτης είχε προαναγγείλει το σημερινό έργο. Θα υπήρχε ένα επιπλέον κεφάλαιο στη Βίβλο με τίτλο «Το Έργο των Εσχάτων Ημερών» — δεν θα ήταν πολύ καλύτερα; Γιατί ο άνθρωπος πρέπει να υποβληθεί σε τόσο μεγάλες κακουχίες σήμερα; Έχετε αντιμετωπίσει τόσες δυσκολίες! Αν κάποιος αξίζει το μίσος είναι ο Ησαΐας και ο Δανιήλ που δεν προφήτεψαν το έργο των εσχάτων ημερών και εάν πρέπει να κατηγορηθεί κανείς, αυτός είναι οι απόστολοι της Καινής Διαθήκης που δεν περιέγραψαν νωρίτερα τη γενεαλογία της δεύτερης ενσάρκωσης του Θεού. Τι κρίμα! Πρέπει να ψάχνετε ξανά για αποδείξεις και ακόμα και μετά την εύρεση κάποιων αποσπασματικών μικρών λέξεων, ακόμα δεν μπορείτε να διακρίνετε αν αποτελούν όντως απόδειξη. Τι ντροπή! Γιατί ο Θεός πραγματοποιεί το έργο Του με τέτοια μυστικότητα; Σήμερα, πολλοί άνθρωποι δεν έχουν ακόμη βρει αποδείξεις, αλλά δεν μπορούν και να το αρνηθούν. Τι οφείλουν λοιπόν να πράξουν; Δεν μπορούν να ακολουθήσουν με αποφασιστικότητα τον Θεό, αλλά ούτε μπορούν να προχωρήσουν με τέτοια αμφιβολία. Και έτσι, πολλοί «ευφυείς και χαρισματικοί λόγιοι» υιοθετούν μια στάση τύπου «βλέποντας και κάνοντας» όταν ακολουθούν τον Θεό. Αυτό απαιτεί υπερβολικό κόπο! Δεν θα ήταν τα πράγματα πολύ πιο εύκολα αν ο Ματθαίος, ο Μάρκος, ο Λουκάς και ο Ιωάννης ήταν σε θέση να προβλέψουν το μέλλον; Θα ήταν καλύτερα αν ο Ιωάννης είχε δει την εσωτερική αλήθεια της ζωής στη βασιλεία — τι κρίμα που είδε μόνο οράματα και δεν είδε το πραγματικό, υλικό έργο στη γη. Μα τι κρίμα! Τι συμβαίνει με τον Θεό; Γιατί, αφού το έργο Του πήγε τόσο καλά στο Ισραήλ, ήλθε τώρα στην Κίνα και γιατί έπρεπε να ενσαρκωθεί και να εργαστεί προσωπικά και να ζήσει ανάμεσα στους ανθρώπους; Ο Θεός δεν σκέπτεται καθόλου τον άνθρωπο! Όχι μόνο δεν προειδοποίησε τους ανθρώπους, αλλά ξαφνικά έφερε το παίδεμα και την κρίση Του. Δεν βγάζει κανένα απολύτως νόημα! Την πρώτη φορά που ο Θεός ενσαρκώθηκε, υπέστη πολλές κακουχίες επειδή δεν είπε στον άνθρωπο εκ των προτέρων όλη την εσωτερική αλήθεια. Σίγουρα αποκλείεται να το έχει ξεχάσει αυτό; Και γιατί εξακολουθεί να μην ειδοποιεί τον άνθρωπο τώρα; Σήμερα, τι κρίμα είναι που υπάρχουν μόνο εξήντα έξι βιβλία στη Βίβλο. Πρέπει απλώς να υπάρξει ένα ακόμα που να προαναγγέλλει το έργο των εσχάτων ημερών! Δεν συμφωνείς; Ακόμα και ο Ιεχωβά, ο Ησαΐας και ο Δαβίδ δεν ανέφεραν τίποτα για το σημερινό έργο. Απομακρύνθηκαν περαιτέρω από το παρόν, με μια χρονική παρεμβολή άνω των 4.000 ετών. Ούτε ο Ιησούς προέβλεψε πλήρως το σημερινό έργο, μιλώντας μόνο ελάχιστα γι’ αυτό, ούτε κι ο άνθρωπος βρίσκει επαρκή στοιχεία. Εάν συγκρίνεις το έργο του σήμερα με το παρελθόν, πώς μπορούν τα δύο να συνάδουν; Το στάδιο του έργου του Ιεχωβά απευθύνθηκε στο Ισραήλ, οπότε αν το συγκρίνεις με το έργο του σήμερα, θα υπάρξει ακόμη μεγαλύτερη ασυμφωνία. Αυτά τα δύο απλώς δεν είναι συγκρίσιμα. Ούτε προέρχεσαι από το Ισραήλ, ούτε είσαι Εβραίος. Το επίπεδό σου και όλα όσα σε χαρακτηρίζουν είναι κατώτερα — πώς μπορείς να συγκρίνεις τον εαυτό σου με αυτούς; Είναι αυτό άραγε δυνατόν; Μάθε ότι σήμερα είναι η Εποχή της Βασιλείας, και διαφέρει από την Εποχή του Νόμου και την Εποχή της Χάριτος. Εν πάση περιπτώσει, μην προσπαθήσετε να εφαρμόσετε έναν τύπο. Ο Θεός δεν βρίσκεται σε τέτοιους τύπους.

Πώς ζούσε ο Ιησούς κατά τη διάρκεια των 29 ετών μετά τη γέννηση Του; Η Βίβλος δεν καταγράφει τίποτε από την παιδική Του ηλικία και τα νεανικά Του χρόνια. Γνωρίζεις πώς ήταν; Μήπως δεν είχε παιδική ή νεανική ηλικία και όταν γεννήθηκε ήταν ήδη 30 ετών; Γνωρίζεις ελάχιστα, γι’ αυτό μην είσαι τόσο απερίσκεπτος όταν εκφράζεις την άποψή σου. Δεν σου κάνει καλό! Η Βίβλος καταγράφει μόνο ότι πριν από τα 30α γενέθλια του Ιησού, βαπτίστηκε και καθοδηγήθηκε από το Άγιο Πνεύμα στην έρημο για να υποβληθεί στον πειρασμό του διαβόλου. Και τα Τέσσερα Ευαγγέλια καταγράφουν τα τρεισήμισι έτη του έργου Του. Δεν υπάρχουν στοιχεία για την παιδική και τη νεανική ηλικία Του, αλλά αυτό δεν αποδεικνύει ότι δεν είχε παιδική και νεανική ηλικία. Απλώς ότι, στην αρχή, δεν επιτέλεσε οποιοδήποτε έργο και ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Όντας ένας συνηθισμένος άνθρωπος, θα μπορούσε να ζήσει επί 33 έτη χωρίς νεανική ηλικία; Θα μπορούσε να μην είχε παιδική ηλικία; Θα μπορούσε ξαφνικά να φθάσει την ηλικία των 33,5 ετών χωρίς να περάσει την ηλικία των 11 ή 12 ετών, των 17 ή 18 ετών; Οτιδήποτε σκέφτεται ο άνθρωπος γι’ Αυτόν είναι υπερφυσικό. Ο άνθρωπος δεν κατέχει την αλήθεια! Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ενσαρκωμένος Θεός κατέχει συνηθισμένη και κανονική ανθρώπινη φύση, αλλά όταν πραγματοποιεί το έργο Του, το πράττει άμεσα με την ατελή ανθρώπινη φύση και την απόλυτη θεϊκή φύση Του. Εξαιτίας αυτού, οι άνθρωποι έχουν αμφιβολίες για το σημερινό έργο αλλά και για το έργο του Ιησού. Αν και το έργο του Θεού διαφέρει τις δύο φορές που Αυτός ενσαρκώθηκε, η ουσία Του δεν διαφέρει. Φυσικά, εάν διαβάσεις την καταγραφή των Τεσσάρων Ευαγγελίων, οι διαφορές είναι μεγάλες. Πώς θα μπορούσες να επιστρέψεις στη ζωή του Ιησού κατά τη διάρκεια της παιδικής και της νεανικής Του ηλικίας; Πώς θα μπορούσες να κατανοήσεις την κανονική ανθρώπινη φύση του Ιησού; Ίσως κατανοείς καλά την ανθρώπινη φύση του Θεού του σήμερα, όμως δεν έχεις συλλάβει την ανθρώπινη φύση του Ιησού, πολύ λιγότερο δε, την κατανοείς. Αν δεν είχε καταγραφεί από τον Ματθαίο, δεν θα είχες καμία ιδέα για την ανθρώπινη φύση του Ιησού. Ίσως, όταν σου πω τις ιστορίες του Ιησού κατά τη διάρκεια της ζωής Του, και σου πω για τις εσωτερικές αλήθειες της παιδικής και νεανικής ηλικίας του Ιησού, θα κουνήσεις το κεφάλι σου: «Όχι! Δεν μπορεί να ήταν έτσι. Δεν μπορεί να είχε καμία αδυναμία, πολύ λιγότερο δε, να είχε κανονική ανθρώπινη φύση!» Ίσως φωνάξεις ακόμη και κραυγάσεις. Ακριβώς επειδή δεν κατανοείς τον Ιησού, έχεις αντιλήψεις για Μένα. Πιστεύεις ότι ο Ιησούς είναι πάρα πολύ θεϊκός, ότι δεν έχει τίποτα από τη σάρκα πάνω Του. Αλλά τα γεγονότα εξακολουθούν να είναι γεγονότα. Κανείς δεν θέλει να αψηφήσει την αλήθεια των γεγονότων, γιατί όσα Εγώ εκφράζω σχετίζονται με την αλήθεια. Δεν είναι υποθέσεις, ούτε προφητείες. Μάθε ότι ο Θεός μπορεί να ανέλθει σε μεγάλα ύψη και, επιπλέον, μπορεί να κρυφτεί σε μεγάλα βάθη. Είναι ασύλληπτος από τη διάνοιά σου, είναι ο Θεός όλων των πλασμάτων και όχι ένας προσωπικός Θεός που έχει συλληφθεί από ένα συγκεκριμένο άτομο.