Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού - H Βασιλεία για πάντα

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΒΙΒΛΙΑ_ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΒΙΒΛΙΑ_ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή, Ιουνίου 16, 2019

Πώς θα γίνει να κατανοήσουμε ότι ο Χριστός είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή;



Στίχοι της Βίβλου για παραπομπή:
«Εν αρχή ήτο ο Λόγος, και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ, και Θεός ήτο ο Λόγος. Ούτος ήτο εν αρχή παρά τω Θεώ» (Ιωάν. 1:1-2).
«Και ο Λόγος έγεινε σαρξ και κατώκησε μεταξύ ημών, […] πλήρης χάριτος και αληθείας» (Ιωάν. 1:14).
«Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού» (Ιωάν. 14:6).
«Οι λόγοι, τους οποίους εγώ λαλώ προς εσάς, πνεύμα είναι και ζωή είναι» (Ιωάν. 6:63).
Σχετικά λόγια του Θεού:
Η αλήθεια προέρχεται από τον κόσμο του ανθρώπου, όμως η αλήθεια στους ανθρώπους μεταφέρεται από τον Χριστό. Προέρχεται από τον Χριστό, δηλαδή από τον ίδιο τον Θεό, και είναι ανέφικτη από τον άνθρωπο.
από «Η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να διατυπώσουμε την αλήθεια πλήρως με λόγια και ότι η αλήθεια, όταν εκφράζεται με την ανθρώπινη γλώσσα, αποτελεί τον αφορισμό του ανθρώπου. Η ανθρωπότητα δεν πρόκειται ποτέ να τη βιώσει πλήρως και η ανθρωπότητα θα πρέπει να ζει βασιζόμενη σ’ αυτήν. Ένα μικρό ίχνος αλήθειας μπορεί να επιτρέψει στην ανθρωπότητα να ζήσει για χιλιάδες χρόνια.
Η αλήθεια είναι η ζωή του ίδιου του Θεού, αντιπροσωπεύοντας τη δική Του διάθεση, αντιπροσωπεύοντας τη δική Του ουσία, αντιπροσωπεύοντας καθετί εντός Του.
από «Γνωρίζεις τι είναι πραγματικά η αλήθεια;» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»
«Εν αρχή ήτο ο Λόγος, και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ, και Θεός ήτο ο Λόγος. Και ο Λόγος έγινε σαρξ». Αυτό (το έργο της ενσάρκωσης του Λόγου) είναι το έργο που ο Θεός θα επιτύχει τις έσχατες ημέρες και είναι το τελευταίο κεφάλαιο ολόκληρου του σχεδίου διαχείρισής Του κι έτσι ο Θεός πρέπει να έρθει στη γη και να εκδηλώσει τα λόγια Του στη σάρκα.
από «Όλα επιτυγχάνονται δια του λόγου του Θεού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Αυτή τη φορά, ο Θεός έρχεται να επιτελέσει έργο όχι μέσα σ’ ένα πνευματικό σώμα, αλλά μέσα σε ένα πολύ συνηθισμένο. Αυτό δεν είναι μονάχα το σώμα της δεύτερης ενσάρκωσης του Θεού, αλλά επίσης το σώμα μέσα στο οποίο ο Θεός επιστρέφει. Είναι μια πολύ συνηθισμένη σάρκα. Σε Αυτόν, δεν μπορείς να δεις κάτι το οποίο να είναι διαφορετικό από τους άλλους, αλλά μπορείς να πάρεις από Αυτόν τις αλήθειες που ποτέ πριν δεν είχες ακούσει. Αυτή η ασήμαντη σάρκα είναι η ενσάρκωση όλων των λόγων της αλήθειας από τον Θεό, εκείνη που αναλαμβάνει το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες, και έκφραση της συνολικής διάθεσης του Θεού για να μπορέσει να τη γνωρίσει ο άνθρωπος. Δεν λαχταρούσες πολύ να δεις τον επουράνιο Θεό; Δεν επιθυμούσες πολύ να καταλάβεις τον επουράνιο Θεό; Δεν επιθυμούσες πολύ να δεις τον προορισμό του ανθρώπινου γένους; Θα σου πει όλα αυτά τα μυστικά που κανένας άνθρωπος δεν είναι σε θέση να σου πει, και θα σου πει ακόμα τις αλήθειες τις οποίες δεν καταλαβαίνεις. Είναι η πύλη σου για τη βασιλεία κι ο οδηγός σου προς τη νέα εποχή. Μια τέτοια συνηθισμένη σάρκα κρύβει πολλά ασύλληπτα μυστήρια. Τα έργα Του μπορεί να είναι αδιερεύνητα για σένα, αλλά ο σκοπός όλων των έργων που επιτελεί αρκεί για να σε κάνει να δεις ότι Αυτός δεν είναι απλή σάρκα όπως πιστεύει ο άνθρωπος. Διότι Αυτός αντιπροσωπεύει το θέλημα του Θεού όσο και τη φροντίδα που δείχνει ο Θεός για το ανθρώπινο γένος τις έσχατες ημέρες. Μ’ όλο που δεν μπορείς να ακούσεις τα λόγια που λέει, τα οποία μοιάζουν να σείουν τους ουρανούς και τη γη, ή να δεις τα μάτια Του σαν απαστράπτουσες φλόγες, και μ’ όλο που δεν μπορείς να νιώσεις την πειθαρχία της σιδερένιας Του ράβδου, μπορείς μες από τα λόγια Του να ακούσεις το μένος του Θεού και να γνωρίσεις ότι ο Θεός δείχνει συμπόνια για το ανθρώπινο γένος· μπορείς να δεις την δίκαιη διάθεση του Θεού και τη σοφία Του, και να συνειδητοποιήσεις, επιπλέον, το ενδιαφέρον και τη φροντίδα που δείχνει ο Θεός για όλο το ανθρώπινο γένος. Το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες είναι να επιτρέψει στον άνθρωπο να δει τον επουράνιο Θεό να ζει μεταξύ των ανθρώπων στη γη, και να κάνει τον άνθρωπο ικανό να γνωρίσει, να υπακούσει, να έχει φόβο Θεού και ν’ αγαπήσει τον Θεό. Γι’ αυτό ακριβώς έχει επιστρέψει εν σαρκί δεύτερη φορά. […]
[…] Όλα όσα έχετε σήμερα οφείλονται σε αυτήν τη σάρκα. Οφείλονται στο ότι ο Θεός ζει στη σάρκα μέσα στην οποία εσείς έχετε την ευκαιρία να ζείτε. Όλη αυτή η καλή τύχη έχει κερδηθεί χάρη σε αυτόν τον συνηθισμένο άνθρωπο. Όχι μόνο αυτό, αλλά και στο τέλος, κάθε έθνος θα προσκυνήσει αυτόν τον συνηθισμένο άνθρωπο, και θα προσφέρει ευχαριστίες και την υπακοή του σε αυτόν τον ασήμαντο άνθρωπο. Επειδή Εκείνος που έχει φέρει την αλήθεια, τη ζωή και την οδό για να σώσει όλο το ανθρώπινο γένος, να μετριάσει τη σύγκρουση ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο, να φέρει τον Θεό και τον άνθρωπο πιο κοντά μεταξύ τους και να επικοινωνήσει σκέψεις ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο. Είναι επίσης Εκείνος που έχει φέρει ακόμη μεγαλύτερη δόξα στον Θεό. Δεν είναι, άραγε, ένας συνηθισμένος άνθρωπος σαν Αυτόν άξιος της εμπιστοσύνης και της λατρείας σου; Δεν είναι μια τέτοια συνηθισμένη σάρκα κατάλληλη να αποκαλείται Χριστός; Μπορεί ένας τέτοιος συνηθισμένος άνθρωπος να μην είναι έκφραση του Θεού μεταξύ των ανθρώπων; Δεν αξίζει ένας τέτοιος άνθρωπος, ο οποίος βοηθά το ανθρώπινο γένος να διασωθεί από την καταστροφή, να Τον αγαπάτε και να Τον κρατάτε; Αν αρνηθείτε τις αλήθειες που προφέρονται απ’ το στόμα Του και αποστραφείτε την παρουσία Του ανάμεσά σας, ποια θα είναι τότε η μοίρα σας;
από «Γνωρίζεις ότι ο Θεός έχει επιτελέσει κάτι σπουδαίο μεταξύ των ανθρώπων;» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Κι όμως αυτό το συνηθισμένο άτομο που κρύβεται ανάμεσα στους ανθρώπους επιτελεί το νέο έργο της σωτηρίας μας. Δεν μας εξηγεί τίποτα, ούτε μας λέει γιατί έχει έρθει. Απλώς επιτελεί το έργο που προτίθεται να διατελέσει σταδιακά και σύμφωνα με το σχέδιό Του. Τα λόγια και οι ομιλίες Του ακούγονται όλο και συχνότερα. Από την παρηγοριά, την ενθάρρυνση, την υπενθύμιση και την προειδοποίηση, στη μομφή και την πειθαρχία. Από έναν τόνο πράο κι ευγενικό, σε λέξεις έντονες και μεγαλοπρεπείς – όλα εμφυσούν τόσο τη φιλευσπλαχνία όσο και το δέος στον άνθρωπο. Ό,τι λέει πετυχαίνει διάνα τα μυστικά που κρύβονται βαθιά μέσα μας, τα λόγια Του πληγώνουν τις καρδιές μας, πληγώνουν το πνεύμα μας και μας προκαλούν όνειδος και ταπείνωση. […]
Εν αγνοία μας, αυτός ο ασήμαντος άνθρωπος μάς έχει οδηγήσει βήμα-βήμα στο έργο του Θεού. Υποβαλλόμαστε σε αναρίθμητες δοκιμασίες, υποκείμεθα σε αμέτρητες συμμορφώσεις και δοκιμαζόμαστε με τον θάνατο. Μαθαίνουμε για τη δίκαιη και μεγαλοπρεπή διάθεση του Θεού, απολαμβάνουμε επίσης την αγάπη και την ευσπλαχνία Του, αρχίζουμε να εκτιμάμε τη μεγάλη δύναμη και τη σοφία του Θεού, μαρτυρούμε το κάλλος του Θεού και βλέπουμε την μεγάλη επιθυμία του Θεού να σώσει τον άνθρωπο. Μέσα από τα λόγια αυτού του συνηθισμένου ανθρώπου, αρχίζουμε να γνωρίζουμε τη διάθεση και την ουσία του Θεού, αρχίζουμε να κατανοούμε το θέλημα του Θεού, αρχίζουμε να γνωρίζουμε τη φύση και την ουσία του ανθρώπου και να βλέπουμε την οδό της σωτηρίας και της τελειότητας. Τα λόγια Του μας οδηγούν στον «θάνατο» και ξανά μας οδηγούν στην «αναγέννηση». Τα λόγια Του μας προσφέρουν παρηγοριά, αλλά παράλληλα μας αφήνουν συντετριμμένους με ενοχές και αίσθημα χρέους. Τα λόγια Του μας φέρνουν χαρά και γαλήνη, αλλά και μεγάλο πόνο. Πότε είμαστε σαν αμνοί πριν τη σφαγή στα χέρια Του. Πότε είμαστε σαν την κόρη του οφθαλμού Του και απολαμβάνουμε την αγάπη και τη στοργή Του. Πότε είμαστε σαν τον εχθρό Του που γίνεται στάχτη από την οργή των οφθαλμών Του. Είμαστε η ανθρωπότητα που σώθηκε από Αυτόν, είμαστε σκουλήκια στα μάτια Του και είμαστε τα απολωλότα πρόβατα που αναζητάει μέρα νύχτα. Είναι φιλεύσπλαχνος προς εμάς, μας περιφρονεί, μας αναθρέφει, μας παρηγορεί και μας ενθαρρύνει, μας καθοδηγεί, μας διαφωτίζει, μας συμμορφώνει και μας πειθαρχεί, αλλά και μας καταριέται. Ανησυχεί για μας μέρα νύχτα, μας προστατεύει και μας νοιάζεται μέρα νύχτα, δεν αφήνει ποτέ το πλευρό μας, και αφιερώνει όλη τη φροντίδα Του σ’ εμάς και πληρώνει οποιοδήποτε τίμημα για χάρη μας. Στα λόγια αυτής της ασήμαντης και συνηθισμένης σάρκας απολαύσαμε την ολότητα του Θεού και είδαμε τον προορισμό που μας επιφυλάσσει ο Θεός. […]
Ο λόγος του Θεού συνεχίζεται, και χρησιμοποιεί διάφορες μεθόδους και οπτικές για να μας προειδοποιεί για το τι να πράξουμε και να εκφράσει τη φωνή της καρδιάς Του. Τα λόγια Του φέρουν ζωοδόχο δύναμη και μας δείχνουν πώς πρέπει να βαδίσουμε και μας βοηθούν να καταλάβουμε ποια είναι η αλήθεια. Τα λόγια Του αρχίζουν να μας έλκουν, αρχίζουμε να εστιάζουμε στον τόνο και τον τρόπο της ομιλίας Του και υποσυνείδητα αρχίζουμε να ενδιαφερόμαστε για τη φωνή της καρδιάς αυτού του συνηθισμένου ανθρώπου. Κάνει επίπονες προσπάθειες για εμάς, χάνει τον ύπνο και την όρεξή Του για εμάς, κλαίει για εμάς, αναστενάζει για εμάς, υποφέρει στη νόσο για εμάς, ταπεινώνεται για χάρη του προορισμού και της σωτηρίας μας κι η καρδιά Του αιμορραγεί και δακρύζει για την αναισθησία και την επαναστατικότητά μας. Αυτό που έχει και είναι υπερβαίνει έναν συνηθισμένο άνθρωπο και δεν μπορεί να αποκτηθεί ούτε να επιτευχθεί από οποιονδήποτε διεφθαρμένο. Επιδεικνύει ανοχή και υπομονή που δεν κατέχει κανείς συνηθισμένος άνθρωπος και την αγάπη Του δεν την έχει κανένα ον σε όλη την πλάση. Κανείς άλλος εκτός από Αυτόν δεν μπορεί να ξέρει όλες τις σκέψεις μας ή να έχει τέτοια κατανόηση για τη φύση και την ουσία μας ή να κρίνει την επαναστατικότητα και τη διαφθορά της ανθρωπότητας ή να μας μιλάει και να εργάζεται ανάμεσά μας για λογαριασμό του επουράνιου Θεού. Κανείς, εκτός από Αυτόν, δεν μπορεί να κατέχει την εξουσία, τη σοφία και την υπεροχή του Θεού. Η διάθεση του Θεού και αυτό που έχει και είναι εκπέμπονται, εξ ολοκλήρου, από Αυτόν. Κανείς εκτός από Αυτόν δεν μπορεί να μας δείξει την οδό και να μας φέρει το φως. Κανείς εκτός από Αυτόν δεν μπορεί να αποκαλύψει τα μυστήρια που ο Θεός δεν έχει φανερώσει από τη δημιουργία μέχρι σήμερα. Κανείς εκτός από Αυτόν δεν μπορεί να μας σώσει από τα δεσμά του Σατανά και τη διεφθαρμένη διάθεσή μας. Εκπροσωπεί τον Θεό και εκφράζει την φωνή της καρδιάς του Θεού, την ενθάρρυνση του Θεού και την κρίση του Θεού προς όλη την ανθρωπότητα. Αυτός έχει ξεκινήσει μια νέα εποχή, μια νέα περίοδο, και έφερε νέο ουρανό και γη, νέο έργο και μας έφερε ελπίδα και τερμάτισε το μάταιο βίο που διήγαμε και μας επέτρεψε να δούμε καθαρά την οδό της σωτηρίας. Έχει κατακτήσει ολόκληρη την ύπαρξή μας και κέρδισε την καρδιά μας. Από εκείνη τη στιγμή και εφεξής, το μυαλό μας αποκτά συνείδηση και το πνεύμα μας φαίνεται να αναζωογονείται: Αυτός ο συνηθισμένος, ασήμαντος άνθρωπος, που ζει ανάμεσα μας και έχει εδώ και καιρό βιώσει την απόρριψή μας – δεν είναι άραγε ο Κύριος Ιησούς, ο οποίος είναι πάντα στις σκέψεις μας, και τον οποίον εμείς λαχταρούμε νύχτα μέρα; Ιδού Αυτός! Ιδού όντως Αυτός! Είναι ο Θεός μας! Είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή! Μας επέτρεψε να ζήσουμε και πάλι, να δούμε το φως, και δεν άφησε τις καρδιές μας να περιπλανιούνται. Έχουμε επιστρέψει στον οίκο του Θεού, επιστρέψαμε ενώπιον του θρόνου Του, ερχόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο με Αυτόν, έχουμε δει την όψη Του και έχουμε δει την οδό ενώπιόν μας.
από «Ιδού η εμφάνιση του Θεού με την κρίση και την παίδευσή Του» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Στην Εποχή της Βασιλείας, ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο για να αναγγείλει μια νέα εποχή, να αλλάξει τα μέσα του έργου Του και να επιτελέσει το έργο όλης της εποχής. Αυτή είναι η θεμελιώδης αρχή, σύμφωνα με την οποία ο Θεός εργάζεται στην Εποχή του Λόγου. Ενσαρκώθηκε για να μιλήσει από διαφορετικές οπτικές γωνίες, επιτρέποντας στον άνθρωπο να δει αληθινά τον Θεό, ο οποίος είναι ο Λόγος που εμφανίζεται στη σάρκα, και η σοφία και το θαύμα Του. Αυτό το έργο επιτελείται ώστε να επιτύχει πιο καλύτερα τους στόχους της κατάκτησης του ανθρώπου, της τελείωσης του ανθρώπου και τηςεξόντωσης του ανθρώπου. Αυτό είναι το πραγματικό νόημα της χρήσης του λόγου για την επιτέλεση του έργου στην Εποχή του Λόγου. Μέσω του λόγου, ο άνθρωπος καταφέρνει να γνωρίσει το έργο του Θεού, τη διάθεση του Θεού, την ουσία του ανθρώπου και σε τι οφείλει να εισέλθει ο άνθρωπος. Μέσω του λόγου, ολοκληρώνεται το σύνολο του έργου που ο Θεός επιθυμεί να επιτελέσει στην Εποχή του Λόγου. Μέσω του λόγου, ο άνθρωπος αποκαλύπτεται, αποκλείεται και δοκιμάζεται. Ο άνθρωπος έχει δει τον λόγο, έχει ακούσει τον λόγο και έχει επίγνωση της ύπαρξης του λόγου. Ως αποτέλεσμα, ο άνθρωπος πιστεύει στην ύπαρξη του Θεού. Ο άνθρωπος πιστεύει στην παντοδυναμία και τη σοφία του Θεού, καθώς και στην καρδιά του Θεού που είναι γεμάτη αγάπη για τον άνθρωπο, και στην επιθυμία Του να σώσει τον άνθρωπο. Μολονότι η λέξη «λόγος» είναι απλή και συνηθισμένη, ο λόγος που προέρχεται από το στόμα του ενσαρκωμένου Θεού συγκλονίζει ολόκληρο το σύμπαν. Ο λόγος Του μεταμορφώνει την καρδιά του ανθρώπου, τις αντιλήψεις και την παλαιά διάθεση του ανθρώπου, καθώς και την παλαιά εμφάνιση ολόκληρου του κόσμου. Μέσα από τις διάφορες εποχές, μόνο ο Θεός της σημερινής εποχής εργάζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο, και μόνο Αυτός μιλά και σώζει τον άνθρωπο κατ’ αυτόν τον τρόπο. Εφεξής, ο άνθρωπος ζει υπό την καθοδήγηση του λόγου, ποιμαίνεται και εφοδιάζεται από τον λόγο. Ζει στον κόσμο του λόγου, ζει μέσα στο ανάθεμα και τις ευλογίες του λόγου του Θεού και υπάρχουν ακόμα περισσότεροι άνθρωποι που ζουν υπό την κρίση και την παίδευση του λόγου. Αυτός ο λόγος και αυτό το έργο είναι όλα χάριν της σωτηρίας του ανθρώπου, την επίτευξη του θελήματος του Θεού και την αλλαγή της αρχικής εμφάνισης του κόσμου της παλαιάς δημιουργίας. Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο με τον λόγο, οδηγεί τους ανθρώπους σε όλο το σύμπαν με τον λόγο, κατακτά και τους σώζει με τον λόγο. Εν τέλει, θα χρησιμοποιήσει τον λόγο για να θέσει τέλος σε ολόκληρο τον παλαιό κόσμο. Μόνο τότε θα ολοκληρωθεί πλήρως το σχέδιο διαχείρισης.
από «Η Εποχή της Βασιλείας είναι η εποχή του λόγου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Ο Λόγος έχει ενσαρκωθεί και ότι το Πνεύμα της αλήθειας έχει ενσαρκωθεί — ότι όλη η αλήθεια, η οδός και η ζωή έχουν ενσαρκωθεί, και το Πνεύμα του Θεού έχει καταφτάσει όντως στη γη και το Πνεύμα έχει ενσαρκωθεί. Μολονότι, επιφανειακά, αυτό φαίνεται διαφορετικό από τη σύλληψη από το Άγιο Πνεύμα, στο παρόν έργο είσαι σε θέση να δεις πιο καθαρά ότι το Πνεύμα έχει ήδη ενσαρκωθεί και, επιπλέον, ότι ο Λόγος έχει ενσαρκωθεί, και ο Λόγος έχει εμφανιστεί στη σάρκα, και είσαι σε θέση να κατανοήσεις το αληθινό νόημα της φράσης: Εν αρχή ήτο ο Λόγος, και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ, και Θεός ήτο ο Λόγος. Επιπλέον, πρέπει να κατανοήσεις ότι ο λόγος του σήμερα είναι ο Θεός, και πρέπει να δεις τον Λόγο να ενσαρκώνεται. Αυτή είναι η καλύτερη μαρτυρία που μπορείς να φέρεις. Αυτό αποδεικνύει ότι κατέχεις την αληθινή γνώση του ενσαρκωμένου Θεού — δεν είσαι μόνο σε θέση να Τον γνωρίζεις, αλλά και να έχεις επίγνωση ότι η οδός στην οποία πορεύεσαι σήμερα, είναι η οδός της ζωής και η οδός της αλήθειας. Ο Ιησούς επιτέλεσε ένα στάδιο του έργου, το οποίο εκπλήρωσε μόνο την ουσία του «ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ»: Η αλήθεια του Θεού ήταν με τον Θεό, και το Πνεύμα του Θεού ήταν με τη σάρκα και ήταν αναπόσπαστο στοιχείο Του, δηλαδή, η σάρκα του ενσαρκωμένου Θεού ήταν μαζί με το Πνεύμα του Θεού, και αυτή είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι ο ενσαρκωμένος Ιησούς ήταν η πρώτη ενσάρκωση του Θεού. Αυτό το στάδιο του έργου εκπλήρωσε το εσωτερικό νόημα της φράσης «ο Λόγος ενσαρκώνεται», έδωσε βαθύτερο νόημα στη ρήση «ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ και ο Θεός ήτο ο Λόγος», και σου επιτρέπει να πιστεύεις ακράδαντα τη φράση ότι «Εν αρχή ήτο ο Λόγος». Με άλλα λόγια, κατά τη στιγμή της δημιουργίας, ο Θεός κατείχε τον λόγο, ο λόγος Του ήταν μαζί Του και ήταν αναπόσπαστο στοιχείο Του, και η έσχατη εποχή καθιστά ακόμη πιο σαφή τη δύναμη και την εξουσία του λόγου Του, και επιτρέπει στον άνθρωπο να βλέπει όλον τον λόγο Του — να ακούσει όλον τον λόγο Του. Αυτό είναι το έργο της έσχατης εποχής. Πρέπει να μάθεις αυτά τα πράγματα από κάθε άποψη. Το θέμα δεν είναι να γνωρίζεις τη σάρκα, αλλά να γνωρίζεις τη σάρκα και τον Λόγο. Αυτού πρέπει να γίνεις μάρτυρας, αυτό πρέπει όλοι να γνωρίζουν.
από «Πράξη (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Τα λόγια Μου είναι η αιωνίως αναλλοίωτη αλήθεια. Είμαι η παροχή της ζωής για τον άνθρωπο και ο μοναδικός οδηγός του ανθρώπινου γένους. Η αξία και το νόημα των λόγων Μου δεν καθορίζονται από το κατά πόσον αναγνωρίζονται αυτά και γίνονται αποδεκτά από το ανθρώπινο γένος, αλλά από την ουσία των ίδιων αυτών των λόγων. Ακόμη και αν ούτε ένας άνθρωπος σε αυτήν τη γη δεν μπορεί να δεχθεί τα λόγια Μου, η αξία των λόγων Μου και η βοήθειά τους προς το ανθρώπινο γένος είναι ανεκτίμητα από οιονδήποτε άνθρωπο. Γι’ αυτό, όταν έρχομαι αντιμέτωπος με τους πολλούς ανθρώπους που αποστατούν, αναιρούν ή περιφρονούν εντελώς τα λόγια Μου, η στάση Μου είναι μόνο αυτή: ας γίνουν ο χρόνος και τα γεγονότα μάρτυρές μου και ας δείξουν ότι τα λόγια Μου είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή. Ας δείξουν ότι όλα όσα έχω πει είναι σωστά, και είναι εκείνα τα οποία έχει ανάγκη να πάρει ο άνθρωπος, κι επιπλέον εκείνα που ο άνθρωπος πρέπει να αποδεχθεί. Θα επιτρέψω σε όλους όσοι Με ακολουθούν να γνωρίσουν τούτο: εκείνοι που δεν μπορούν να αποδεχθούν πλήρως τα λόγια Μου, εκείνοι που δεν μπορούν να κάνουν πράξη τα λόγια Μου, εκείνοι που δεν μπορούν να βρουν ένα σκοπό στα λόγια Μου κι εκείνοι οι οποίοι δεν μπορούν να δεχθούν σωτηρία εξαιτίας των λόγων Μου, είναι εκείνοι που έχουν καταδικαστεί από τα λόγια Μου, κι επιπλέον, έχουν απολέσει τη σωτηρία Μου, και η ράβδος Μου ποτέ δεν θα λείψει από πάνω τους.
από «Πρέπει να σκέφτεστε τις πράξεις σας» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
(Επιλεγμένα αποσπάσματα από τον λόγο του Θεού)

Μόνο ο Χριστός των εσχάτων ημερών μπορεί να δώσει στον άνθρωπο την οδό για την αιώνια ζωή

Η οδός της ζωής δεν είναι κάτι που μπορεί να κατέχει ο οποιοσδήποτε, ούτε εξασφαλίζεται εύκολα από όλους. Αυτό συμβαίνει γιατί η ζωή προέρχεται αποκλειστικά από τον Θεό, που σημαίνει ότι μόνο ο ίδιος ο Θεός κατέχει την ουσία της ζωής, δεν υφίσταται ζωή χωρίς τον ίδιο τον Θεό, και έτσι, μόνο ο Θεός είναι η πηγή της ζωής, και η ατέρμονη, ανεξάντλητη πηγή του νερού της ζωής. Απ’ όταν Εκείνος δημιούργησε τον κόσμο, ο Θεός έχει κάνει πολύ δουλειά σε σχέση με τη ζωτικότητα της ζωής, έχει κάνει πολύ δουλειά που δίνει ζωή στον άνθρωπο, και έχει πληρώσει ακριβά για να αποκτήσει ζωή ο άνθρωπος, διότι ο ίδιος ο Θεός είναι η αιώνια ζωή, και ο ίδιος ο Θεός αποτελεί την οδό μέσα από την οποία μπορεί να αναστηθεί ο άνθρωπος. Ο Θεός δεν είναι ποτέ απών από την καρδιά του ανθρώπου και πάντα ζει ανάμεσα στους ανθρώπους. Εκείνος είναι η κινητήρια δύναμη στη ζωή του ανθρώπου, το θεμέλιο της ύπαρξης του ανθρώπου και μια ισχυρή παρακαταθήκη για την ύπαρξη του ανθρώπου μετά τη γέννησή του. Εκείνος είναι η αιτία που ο άνθρωπος ξαναγεννιέται, και τον κάνει ικανό να ζει ακλόνητα τον κάθε του ρόλο. Χάρη στην ισχύ Του και στην ακατάσβεστη ζωτική Του δύναμη, ο άνθρωπος έχει κατορθώσει να επιβιώνει από γενιά σε γενιά, στην πορεία της οποίας η δύναμη της ζωής του Θεού είναι ο στυλοβάτης της ύπαρξης του ανθρώπου, και για την οποία ο Θεός έχει πληρώσει ένα τίμημα που δεν έχει ποτέ πληρώσει κανένας συνηθισμένος άνθρωπος. Η ζωτική δύναμη του Θεού υπερνικά οποιαδήποτε άλλη δύναμη. Επιπλέον, ξεπερνά οποιαδήποτε άλλη δύναμη. Η ζωή Του είναι αιώνια, η δύναμή Του είναι εκπληκτική, και η ζωτική Του δύναμη δεν είναι εύκολο να ξεπεραστεί από οποιοδήποτε δημιουργημένο ον ή εχθρική δύναμη. Η ζωτική δύναμη του Θεού υφίσταται και εκπέμπει την εκπληκτική της λάμψη, ανεξαρτήτως χρόνου ή χώρου. Η ζωή του Θεού παραμένει αιωνίως αμετάβλητη, παρόλες τις αναταραχές σε ουρανό και γη. Όλα τα πράγματα κάποτε πεθαίνουν, αλλά η ζωή του Θεού παραμένει, γιατί ο Θεός είναι η πηγή ύπαρξης των πάντων και η ρίζα της ύπαρξής τους. Η ζωή του ανθρώπου προέρχεται από τον Θεό, η ύπαρξη του ουρανού οφείλεται στον Θεό και η ύπαρξη της γης πηγάζει από τη δύναμη της ζωής του Θεού. Κανένα αντικείμενο που έχει ζωτικότητα δεν μπορεί να υπερβεί την υπέρτατη κυριαρχία του Θεού, και κανένα έμβιο ον δεν μπορεί να ξεφύγει από τη σφαίρα εξουσίας του Θεού. Έτσι λοιπόν, ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο καθένας, όλοι πρέπει να υποτάσσονται στο κράτος του Θεού, όλοι πρέπει να ζουν υπό τις εντολές του Θεού, και δεν μπορεί κανείς να ξεφύγει από τον έλεγχό Του.
Ίσως τώρα να επιθυμείς να λάβεις ζωή, ή ίσως επιθυμείς να αποκτήσεις την αλήθεια. Όπως και να ’χει, επιθυμείς να βρεις τον Θεό, να βρεις τον Θεό εκείνο, στον οποίο μπορείς να βασιστείς και που μπορεί να σου εξασφαλίσει την αιώνια ζωή. Εάν επιθυμείς να κερδίσεις την αιώνια ζωή, πρέπει πρώτα να κατανοήσεις την πηγή της αιώνιας ζωής, και πρέπει πρώτα να ξέρεις πού βρίσκεται ο Θεός. Έχω ήδη πει ότι μόνο ο Θεός είναι η αμετάβλητη ζωή, και ότι μόνο ο Θεός κατέχει την οδό της ζωής. Επειδή η ζωή του Θεού είναι αμετάβλητη, γι’ αυτό είναι και αιώνια. Επειδή η μόνη οδός της ζωής είναι ο Θεός, μόνο ο ίδιος ο Θεός είναι η οδός για την αιώνια ζωή. Έτσι, πρέπει πρώτα να καταλάβεις πού είναι ο Θεός και πώς θα αποκτήσεις την οδό για την αιώνια ζωή. Ας κοινωνήσουμε τώρα ξεχωριστά για καθένα από τα δύο αυτά θέματα.
Εάν πράγματι επιθυμείς να αποκτήσεις την οδό για την αιώνια ζωή, και αν είσαι ταγμένος στην αναζήτησή της, απάντησε πρώτα σ’ αυτήν την ερώτηση: πού είναι ο Θεός σήμερα; Ίσως η απάντησή σου να είναι ότι ο Θεός βεβαίως ζει στον ουρανό – Εκείνος δεν θα μπορούσε να ζει στο σπίτι σου, έτσι δεν είναι; Ίσως να μπορεί να πεις ότι προφανώς ο Θεός ζει ανάμεσα στα πάντα. Ή ότι ο Θεός ζει στην καρδιά του κάθε ανθρώπου, ή ότι ο Θεός βρίσκεται στον πνευματικό κόσμο. Δεν αρνούμαι τίποτε από αυτά, αλλά πρέπει να ξεκαθαρίσω το θέμα. Δεν είναι απολύτως σωστό να πεις ότι ο Θεός βρίσκεται στις καρδιές των ανθρώπων, αλλά δεν είναι και τελείως λάθος. Κι αυτό, διότι ανάμεσα σε αυτούς που πιστεύουν στον Θεό, υπάρχουν αυτοί που η πίστη τους είναι αληθινή, κι αυτοί που η πίστη τους είναι ψεύτικη· υπάρχουν αυτοί που Εκείνος επιδοκιμάζει, κι αυτοί που αποδοκιμάζει· υπάρχουν αυτοί από τους οποίους είναι ευχαριστημένος, κι αυτοί που απεχθάνεται και υπάρχουν αυτοί που Εκείνος οδηγεί στην τελείωση, κι αυτοί που εξαλείφονται από Εκείνον. Και μ’ αυτό θέλω να πω ότι ο Θεός ζει στις καρδιές ολίγων μόνο ανθρώπων, κι ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι, χωρίς αμφιβολία, εκείνοι που αληθινά πιστεύουν στον Θεό, εκείνοι που ο Θεός επιδοκιμάζει, αυτοί από τους οποίους Εκείνος είναι ευχαριστημένος κι αυτοί που Εκείνος οδηγεί στην τελείωση. Είναι αυτοί που καθοδηγούνται από τον Θεό. Από τη στιγμή που καθοδηγούνται από τον Θεό, είναι κι εκείνοι που έχουν ήδη ενημερωθεί και έχουν δει την οδό του Θεού για την αιώνια ζωή. Εκείνοι που η πίστη τους στον Θεό είναι ψεύτικη, αυτοί που ο Θεός αποδοκιμάζει, αυτοί που ο Θεός απεχθάνεται, αυτοί που τους εξαλείφει ο Θεός, είναι βέβαιο ότι ο Θεός θα τους απαρνηθεί, είναι βέβαιο ότι θα απομείνουν εκτός της οδού της ζωής, και είναι βέβαιο ότι δεν θα μάθουν ποτέ πού βρίσκεται ο Θεός. Αντιθέτως, εκείνοι που ο Θεός ζει μέσα στην καρδιά τους, γνωρίζουν πού βρίσκεται Εκείνος. Είναι οι άνθρωποι, στους οποίους ο Θεός κληροδοτεί την οδό της αιώνιας ζωής, και είναι αυτοί που ακολουθούν τον Θεό. Μήπως τώρα γνωρίζεις πού βρίσκεται ο Θεός; Ο Θεός είναι τόσο μέσα στην καρδιά του ανθρώπου, όσο και στο πλευρό του. Δεν βρίσκεται μόνο στον πνευματικό κόσμο και πάνω απ’ όλα τα πράγματα, αλλά, ακόμα περισσότερο στη γη, πάνω στην οποία υπάρχει ο άνθρωπος. Κι έτσι, η άφιξη των εσχάτων ημερών έχει φέρει τα βήματα του έργου του Θεού σε νέο έδαφος. Ο Θεός είναι ο ύπατος άρχων των πάντων στο σύμπαν, και είναι ο στυλοβάτης του ανθρώπου στην καρδιά του και, επιπλέον, ο Θεός υπάρχει ανάμεσα στους ανθρώπους. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να φέρει την οδό της ζωής στην ανθρωπότητα και να φέρει τον άνθρωπο στην οδό της ζωής. Ο Θεός έχει έρθει στη γη και ζει ανάμεσα στους ανθρώπους, για να μπορέσει ο άνθρωπος να αποκτήσει την οδό της ζωής, κι έτσι να μπορέσει να υπάρξει. Ταυτόχρονα, ο Θεός διευθύνει τα πάντα στο σύμπαν, έτσι ώστε όλα να μπορούν να συνεργάζονται στη διαχείριση του έργου Του ανάμεσα στους ανθρώπους. Κι έτσι, αν αποδέχεσαι μόνο το δόγμα ότι ο Θεός υπάρχει στον ουρανό και στις καρδιές των ανθρώπων, αλλά δεν παραδέχεσαι την αλήθεια της ύπαρξης του Θεού ανάμεσα στους ανθρώπους, τότε δεν θα μπορέσεις ποτέ να αποκτήσεις τη ζωή και δεν θα μπορέσεις ποτέ να αποκτήσεις την οδό της αλήθειας.
Ο Θεός ο ίδιος είναι η ζωή και η αλήθεια, και η ζωή Του και η αλήθεια συνυπάρχουν. Εκείνοι που είναι ανίκανοι να κερδίσουν την αλήθεια, δεν θα μπορέσουν ποτέ να κερδίσουν τη ζωή. Χωρίς την καθοδήγηση, την υποστήριξη και την παροχή της αλήθειας, το μόνο που θα κερδίσεις είναι γράμματα, δόγματα και, επιπλέον, τον θάνατο. Η ζωή του Θεού είναι πανταχού παρούσα, και η αλήθεια Του και η ζωή συνυπάρχουν. Εάν δεν μπορέσεις να βρεις την πηγή της αλήθειας, τότε δεν θα κερδίσεις την τροφή της ζωής. Εάν δεν μπορέσεις να κερδίσεις την παροχή της ζωής, τότε σίγουρα δεν θα έχεις την αλήθεια, κι έτσι, εκτός από φαντασιώσεις και συλλήψεις, το σύνολο του σώματός σου δεν θα είναι τίποτε άλλο παρά σάρκα, η βρωμερή σου σάρκα. Να ξέρεις ότι οι λέξεις στα βιβλία δεν συνιστούν ζωή, τα ντοκουμέντα της ιστορίας δεν μπορούν να θεωρηθούν ως η αλήθεια, και τα δόγματα του παρελθόντος δεν μπορούν να λειτουργήσουν ως περιγραφή των σημερινών λόγων του Θεού. Μόνο αυτά που εκφράζει ο Θεός όταν έρχεται στη γη και ζει ανάμεσα στους ανθρώπους είναι η αλήθεια, η ζωή, το θέλημά Του και ο τρόπος που Εκείνος δουλεύει σήμερα. Αν εφαρμόσεις τα καταγεγραμμένα λόγια του Θεού που ειπώθηκαν τα παλιά χρόνια στη σημερινή εποχή, τότε είσαι ένας αρχαιολόγος, και ο καλύτερος τρόπος για να σε περιγράψει κανείς είναι ότι είσαι ένας ειδικός της ιστορικής κληρονομιάς. Κι αυτό, γιατί πάντα πιστεύεις σε ίχνη του έργου που επιτέλεσε ο Θεός σε περασμένους καιρούς, πιστεύεις μόνο στη σκιά του Θεού που απέμεινε από τα έργα του Θεού που έκανε στους ανθρώπους στο παρελθόν, και πιστεύεις μόνο στην οδό που έδωσε ο Θεός στους πιστούς Του τα παλιά τα χρόνια. Δεν πιστεύεις στην κατεύθυνση του έργου του Θεού σήμερα, δεν πιστεύεις στη δοξασμένη έκφραση του Θεού σήμερα, και δεν πιστεύεις στην οδό της αλήθειας που εκφράζεται επί του παρόντος από τον Θεό. Κι έτσι, αναντίρρητα είσαι ένας αιθεροβάμων, εντελώς αποκομμένος από την πραγματικότητα. Εάν τώρα είσαι ακόμη κολλημένος σε λέξεις που αδυνατούν να φέρουν τη ζωή στον άνθρωπο, τότε είσαι ένα ανέλπιδο κομμάτι νεκρού ξύλου[α], γιατί είσαι υπερβολικά συντηρητικός, υπερβολικά ανυπότακτος, υπερβολικά παράλογος!
Ο Θεός που ενσαρκώθηκε, ονομάζεται Χριστός, κι έτσι, ο Χριστός που μπορεί να δώσει στους ανθρώπους την αλήθεια, ονομάζεται Θεός. Δεν υπάρχει τίποτε το υπερβολικό σ’ αυτό, γιατί Εκείνος κατέχει την ουσία του Θεού, κατέχει την διάθεση του Θεού και τη σοφία στο έργο Του, τα οποία είναι άφταστα για τον άνθρωπο. Εκείνοι που ισχυρίζονται ότι είναι ο Χριστός, αλλά δεν μπορούν να κάνουν το έργο του Θεού, είναι απατεώνες. Ο αληθινός Χριστός δεν είναι μόνο η εκδήλωση του Θεού πάνω στη γη, αλλά και η ιδιαίτερη ενσάρκωση του Θεού, καθώς πραγματοποιεί και ολοκληρώνει το έργο Του ανάμεσα στους ανθρώπους. Αυτή η ενσάρκωση δεν μπορεί απλώς να αντικατασταθεί από οποιονδήποτε άνθρωπο, αλλά πρέπει να είναι σε θέση να φέρει επαρκώς εις πέρας το έργο του Θεού στη γη, να εκφράζει την διάθεση του Θεού, να αντιπροσωπεύει επαρκώς τον Θεό και να παρέχει ζωή στον άνθρωπο. Αργά η γρήγορα, θα ακολουθήσει η πτώση όλων εκείνων που παριστάνουν τον Χριστό, διότι, παρότι ισχυρίζονται ότι είναι ο Χριστός, δεν κατέχουν την ουσία του Χριστού. Κι έτσι, λέω ότι η αυθεντικότητα του Χριστού δεν μπορεί να προσδιοριστεί από τον άνθρωπο, αλλά απαντάται και αποφασίζεται από τον ίδιο τον Θεό. Μ’ αυτόν τον τρόπο, εάν αληθινά επιθυμείς ν’ αναζητήσεις την οδό της ζωής, πρέπει πρώτα να παραδεχτείς ότι με την έλευσή Του στη γη, Εκείνος θα κληροδοτήσει την οδό της ζωής στον άνθρωπο, και πρέπει να αναγνωρίσεις ότι στη διάρκεια των εσχάτων ημερών, Εκείνος έρχεται στη γη για να κληροδοτήσει στον άνθρωπο την οδό της ζωής. Αυτό δεν είναι το παρελθόν· αυτό συμβαίνει σήμερα.
Ο Χριστός των εσχάτων ημερών φέρνει τη ζωή, και φέρνει τη διαρκή και αέναη οδό για την αλήθεια. Αυτή η αλήθεια είναι το μονοπάτι μέσα από το οποίο ο άνθρωπος θα αποκτήσει τη ζωή, και ο μόνος δρόμος για να γνωρίσει τον Θεό και να λάβει την έγκρισή Του. Εάν δεν αναζητήσεις την οδό της ζωής που προσφέρει ο Χριστός των εσχάτων ημερών, τότε δεν θα έχεις ποτέ την έγκριση του Ιησού, και δεν θα σου επιτραπεί ποτέ να διαβείς την πόρτα της βασιλείας των ουρανών, γιατί είσαι μια μαριονέτα και δεσμώτης της ιστορίας. Εκείνοι που εξουσιάζονται από κανονισμούς, λέξεις και είναι εγκλωβισμένοι στην ιστορία, δεν θα μπορέσουν ποτέ να κερδίσουν τη ζωή, και δεν θα μπορέσουν ποτέ να κερδίσουν την αέναη οδό της ζωής. Κι αυτό γιατί το μόνο που έχουν είναι βρόμικο νερό, στο οποίο προσκολλούνται εδώ και χιλιάδες χρόνια, κι όχι το νερό της ζωής που αναβλύζει από τον θρόνο. Αυτοί που δεν είναι εφοδιασμένοι με το νερό της ζωής, θα παραμείνουν για πάντα πτώματα, παιχνιδάκια του Σατανά και γιοί της κόλασης. Πώς, λοιπόν,θα μπορέσουν να δουν τον Θεό; Εάν απλώς προσπαθείς να παραμείνεις προσκολλημένος στο παρελθόν, εάν απλώς προσπαθείς να διατηρήσεις τα πράγματα ως έχουν παραμένοντας ακίνητος, και δεν προσπαθείς να αλλάξεις την τάξη των πραγμάτων και να απορρίψεις την ιστορία, μήπως τότε δεν θα είσαι πάντα ενάντια στον Θεό; Τα στάδια του έργου του Θεού είναι τεράστια και πανίσχυρα, σαν φουσκωμένα κύματα και βροντεροί κεραυνοί – κι εσύ, παρόλα αυτά, κάθεσαι και περιμένεις παθητικά την καταστροφή, προσκολλημένος στον παραλογισμό σου, και δεν κάνεις τίποτα. Μ’ αυτόν τον τρόπο, πώς είναι δυνατόν να θεωρηθείς σαν ένας που ακολουθεί τα βήματα του Αμνού; Πώς μπορείς να τεκμηριώσεις ότι ο Θεός, στον οποίον είσαι προσκολλημένος, είναι ένας Θεός πάντα νέος και ποτέ παλιός; Και πώς μπορούν οι λέξεις από τα κιτρινισμένα σου βιβλία να σε περάσουν στη νέα εποχή; Πώς μπορούν να σε οδηγήσουν στην αναζήτηση των σταδίων του έργου του Θεού; Και πώς μπορούν να σε οδηγήσουν στον παράδεισο; Αυτό που κρατάς στα χέρια σου, είναι τα γράμματα που παρέχουν μόνο παροδική παρηγοριά, κι όχι οι αλήθειες που μπορούν να δώσουν τη ζωή. Τα γραπτά που διάβασες, σου εμπλουτίζουν μόνο τη γλώσσα, και δεν είναι λόγια σοφίας που θα σε βοηθήσουν να γνωρίσεις την ανθρώπινη ζωή, πόσο μάλλον τους δρόμους που μπορούν να σε οδηγήσουν στην τελείωση. Αυτή η διαφορά, δεν νομίζεις ότι είναι λόγος για περίσκεψη; Μήπως δεν σου επιτρέπει την κατανόηση του μυστηρίου που εμπεριέχεται; Έχεις την ικανότητα να οδηγήσεις μόνος σου τον εαυτό σου να συναντήσει τον Θεό στον παράδεισο; Χωρίς την έλευση του Θεού, μπορείς να πας μόνος σου στον παράδεισο και να απολαύσεις την οικογενειακή ευτυχία μαζί με τον Θεό; Εξακολουθείς ακόμα να ονειρεύεσαι; Σου προτείνω, λοιπόν, να πάψεις να ονειρεύεσαι και να δεις ποιος είναι αυτός που εργάζεται τώρα, ποιος είναι αυτός που επιτελεί το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών. Εάν δεν το κάνεις, δεν θα βρεις ποτέ την αλήθεια και δεν θα κερδίσεις ποτέ τη ζωή.
Αυτοί που επιθυμούν να κερδίσουν τη ζωή χωρίς να στηρίζονται στην αλήθεια που ειπώθηκε από τον Χριστό, είναι οι πιο γελοίοι άνθρωποι στη γη, κι εκείνοι που δεν αποδέχονται την οδό της ζωής που έφερε ο Χριστός, είναι χαμένοι σε μια φαντασία. Κι έτσι, λέω ότι οι άνθρωποι που δεν αποδέχονται τον Χριστό των εσχάτων ημερών, θα είναι για πάντα περιφρονημένοι από τον Θεό. Ο Χριστός είναι η πύλη του ανθρώπου για τη βασιλεία κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών, και κανείς δεν μπορεί να Τον παρακάμψει. Κανείς δεν μπορεί να τελειωθεί από τον Θεό, παρά μόνο μέσω του Χριστού. Εφόσον πιστεύεις στον Θεό, πρέπει να αποδεχτείς τα λόγια Του και να υπακούσεις στην οδό Του. Δεν πρέπει να σκεφτείς ότι μπορεί να κερδίσεις την ευλογία χωρίς να λάβεις την αλήθεια ή να αποδεχτείς την παροχή της ζωής. Ο Χριστός έρχεται τις έσχατες ημέρες, ώστε σε όλους εκείνους που Τον πιστεύουν αληθινά, να παρέχονται με ζωή. Το έργο Του έχει σκοπό να κλείσει την παλιά εποχή και να μπούμε σε μια νέα, και είναι το μονοπάτι που πρέπει να διαβούν όλοι εκείνοι που θα μπουν στη νέα εποχή. Εάν δεν είσαι ικανός να Τον αναγνωρίσεις, και, αντ’ αυτού, Τον καταδικάζεις, Τον βλασφημείς ή ακόμα Τον καταδιώκεις, τότε είναι σίγουρο ότι θα καίγεσαι στην αιωνιότητα και δεν θα εισέλθεις ποτέ στη βασιλεία του Θεού. Επειδή ο Χριστός αυτός είναι ο ίδιος η έκφραση του Αγίου Πνεύματος, η έκφραση του Θεού, Εκείνος τον οποίο εμπιστεύτηκε ο Θεός να εκτελέσει το έργο Του πάνω στη γη. Κι έτσι, λέω ότι εάν δεν μπορείς να αποδεχτείς όλα εκείνα που κάνει ο Χριστός των εσχάτων ημερών, τότε βλασφημείς το Άγιο Πνεύμα. Τα αντίποινα που θα πρέπει να υποστούν εκείνοι που βλασφημούν το Άγιο Πνεύμα, είναι αυταπόδεικτα σε όλους. Σου λέω επίσης ότι αν αντιταχθείς στον Χριστό των εσχάτων ημερών και Τον απαρνηθείς, τότε δεν θα υπάρξει κανένας που να μπορεί να υποστεί τις συνέπειες για λογαριασμό σου. Περαιτέρω, απ’ αυτή εδώ την ημέρα και μετά, δεν θα έχεις άλλη ευκαιρία να κερδίσεις την αποδοχή του Θεού. Ακόμη κι αν προσπαθήσεις να λυτρώσεις τον εαυτό σου, ποτέ δεν θα μπορέσεις να κοιτάξεις ξανά το πρόσωπο του Θεού. Γιατί αυτό στο οποίο αντιτίθεσαι, δεν είναι ένας άνθρωπος, αυτό που απαρνείσαι, δεν είναι ένα ασήμαντο ον, αλλά ο Χριστός. Είσαι ενήμερος γι’ αυτήν την επίπτωση; Δεν έχεις κάνει ένα μικρό λάθος, αντιθέτως, έχεις διαπράξει ένα απεχθές έγκλημα. Κι έτσι, σάς συμβουλεύω όλους να μην δείχνετε τα δόντια σας μπροστά στην αλήθεια ή να κάνετε απερίσκεπτη κριτική, διότι μόνο η αλήθεια μπορεί να σάς δώσει ζωή, και τίποτα εκτός από την αλήθεια μπορεί να επιτρέψει να ξαναγεννηθείτε και να δείτε το πρόσωπο του Θεού.
από το βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Κυριακή, Μαΐου 19, 2019

2. Τι είναι η ενσάρκωση; Ποια είναι η ουσία της ενσάρκωσης;



I. Πρέπει να Γίνουμε Μάρτυρες της Πτυχής της Αλήθειας που Αφορά στην Ενσάρκωση του Θεού

2. Τι είναι η ενσάρκωση; Ποια είναι η ουσία της ενσάρκωσης;

Στίχοι της Βίβλου για παραπομπή:
«Και ο Λόγος έγεινε σαρξ και κατώκησε μεταξύ ημών, και είδομεν την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά του Πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας» (Ιωάν. 1:14).
«Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή» (Ιωάν. 14:6).
«Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς· Τόσον καιρόν είμαι μεθ' υμών, και δεν με εγνώρισας, Φίλιππε; όστις είδεν εμέ είδε τον Πατέρα· και πως συ λέγεις, Δείξον εις ημάς τον Πατέρα; Δεν πιστεύεις ότι εγώ είμαι εν τω Πατρί και ο Πατήρ είναι εν εμοί; τους λόγους, τους οποίους εγώ λαλώ προς υμάς, απ' εμαυτού δεν λαλώ· αλλ' ο Πατήρ ο μένων εν εμοί αυτός εκτελεί τα έργα. Πιστεύετέ μοι ότι εγώ είμαι εν τω Πατρί και ο Πατήρ είναι εν εμοί· ει δε μη, διά τα έργα αυτά πιστεύετέ μοι» (Ιωάν. 14:9-11).
«Εγώ και ο Πατήρ εν είμεθα» (Ιωάν. 10:30).
Η έννοια της ενσάρκωσης είναι πως ο Θεός εμφανίζεται με σάρκα και έρχεται να εργαστεί με μορφή σάρκας μεταξύ των ανθρώπων που δημιούργησε. Έτσι, για να ενσαρκωθεί ο Θεός, πρέπει πρώτα να αποκτήσει σάρκα, σάρκα με κανονική ανθρώπινη φύση· αυτό, τουλάχιστον, πρέπει να ισχύει. Στην πραγματικότητα, η σημασία της ενσάρκωσης του Θεού είναι πως ο Θεός ζει και εργάζεται στη σάρκα, στην ουσία Του ενσαρκώνεται, γίνεται άνθρωπος.
από «Η ουσία της σάρκας που κατοικείται από τον Θεό» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Ο Χριστός, με κανονική ανθρώπινη φύση, είναι μια σάρκα στην οποία εισέρχεται το Πνεύμα, κατέχοντας κανονική ανθρώπινη φύση, κανονική λογική και ανθρώπινη σκέψη. «Εισέρχεται» σημαίνει πως ο Θεός γίνεται άνθρωπος, πως το Πνεύμα ενσαρκώνεται. Για να το θέσω απλά, είναι όταν ο ίδιος ο  Θεός κατοικεί σε σάρκα με κανονική ανθρώπινη φύση και μέσω αυτής εκφράζει το θείο έργο Του - αυτό σημαίνει το να εισέρχεται ή να ενσαρκώνεται.
από «Η ουσία της σάρκας που κατοικείται από τον Θεό» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Ο Θεός που ενσαρκώθηκε, ονομάζεται Χριστός, κι έτσι, ο Χριστός που μπορεί να δώσει στους ανθρώπους την αλήθεια, ονομάζεται Θεός. Δεν υπάρχει τίποτε το υπερβολικό σ’ αυτό, γιατί Εκείνος κατέχει την ουσία του Θεού, κατέχει την διάθεση του Θεού και τη σοφία στο έργο Του, τα οποία είναι άφταστα για τον άνθρωπο. Εκείνοι που ισχυρίζονται ότι είναι ο Χριστός, αλλά δεν μπορούν να κάνουν το έργο του Θεού, είναι απατεώνες. Ο Χριστός δεν είναι μόνο η εκδήλωση του Θεού πάνω στη γη, αλλά αντιθέτως, η ιδιαίτερη ενσάρκωση του Θεού, καθώς πραγματοποιεί και ολοκληρώνει το έργο Του ανάμεσα στους ανθρώπους. Αυτή η ενσάρκωση δεν μπορεί απλώς να αντικατασταθεί από οποιονδήποτε άνθρωπο, αλλά πρέπει να είναι σε θέση να φέρει επαρκώς εις πέρας το έργο του Θεού στη γη, να εκφράζει την διάθεση του Θεού, να αντιπροσωπεύει επαρκώς τον Θεό και να παρέχει ζωή στον άνθρωπο.
από «Μόνο ο Χριστός των εσχάτων ημερών μπορεί να δώσει στον άνθρωπο την οδό για την αιώνια ζωή» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»
Επειδή Εκείνος είναι ένας άνθρωπος με την ουσία του Θεού, είναι πάνω από οποιονδήποτε δημιουργημένο άνθρωπο, πάνω από οποιονδήποτε άνθρωπο που μπορεί να εκτελέσει το έργο Του. Κι έτσι, μεταξύ όλων εκείνων που διαθέτουν ανθρώπινο κέλυφος σαν το δικό Του, μεταξύ όλων όσοι κατέχουν ανθρώπινη φύση, μόνο Εκείνος είναι ο ίδιος ενσαρκωμένος Θεός - όλοι οι υπόλοιποι είναι δημιουργημένοι άνθρωποι. Παρόλο που όλοι έχουν ανθρώπινη φύση, οι δημιουργημένοι άνθρωποι δεν είναι τίποτα άλλο παρά άνθρωποι, ενώ ο ενσαρκωμένος Θεός είναι διαφορετικός: Μέσα στη σάρκα Του δεν περικλείει μόνο την ανθρώπινη, αλλά, ακόμη πιο σημαντικό, την θεϊκή φύση. Την ανθρώπινη φύση Του μπορεί να τη δει κανείς στην εξωτερική ανθρώπινη εμφάνιση της σάρκας Του και στην καθημερινή Του ζωή, αλλά είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτή η θεϊκή φύση Του. Επειδή η θεϊκή φύση Του εκφράζεται μόνο όταν έχει ανθρώπινη φύση και δεν είναι τόσο υπερφυσική όσο τη φαντάζονται οι άνθρωποι, είναι εξαιρετικά δύσκολο για τους ανθρώπους να τη δουν... Από τη στιγμή που ο Θεός ενσαρκώνεται, η ουσία Του είναι ένας συνδυασμός ανθρώπινης και θεϊκής φύσης. Αυτός ο συνδυασμός λέγεται ο ίδιος ο Θεός, ο ίδιος ο Θεός στη γη.
από «Η ουσία της σάρκας που κατοικείται από τον Θεό» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Παρασκευή, Μαΐου 10, 2019

Η πίστη στον Θεό θα πρέπει να επικεντρώνεται στην πραγματικότητα, όχι σε θρησκευτικά τελετουργικά



Πόσα θρησκευτικά έθιμα τηρείς; Πόσες φορές έχεις επαναστατήσει ενάντια στον λόγο του Θεού και έχεις τραβήξει τον δικό σου δρόμο; Πόσες φορές έχεις κάνει πράξη τον λόγο του Θεού γιατί πραγματικά λαμβάνεις υπόψη σου τα βάρη Του και θέλεις να εκπληρώσεις τις επιθυμίες Του; Κατανόησε τον λόγο του Θεού και βάλε τον σε εφαρμογή. Να είσαι ηθικός στις πράξεις και στις ενέργειές σου. Αυτό δεν είναι συμμόρφωση με κανόνες ή να το πράττεις απρόθυμα μόνο χάριν εντυπωσιασμού. Αντίθετα, αυτό είναι η πράξη της αλήθειας και η ζωή σύμφωνα με τον λόγο του Θεού. Μόνο μια τέτοια πράξη ικανοποιεί τον Θεό. Όποια συνήθεια ευχαριστεί τον Θεό δεν είναι κανόνας, αλλά η πράξη της αλήθειας.
Κάποιοι άνθρωποι αρέσκονται στο να τραβούν την προσοχή πάνω τους. Παρουσία των αδελφών τους, λένε ότι είναι υπόχρεοι στον Θεό, αλλά πίσω από την πλάτη τους, δεν πράττουν την αλήθεια και κάνουν το εντελώς αντίθετο. Δεν είναι θρησκόληπτοι Φαρισαίοι; Ο άνθρωπος που αγαπά πραγματικά τον Θεό και κατέχει την αλήθεια είναι εκείνος που είναι πιστός στον Θεό, αλλά δεν το αποκαλύπτει έτσι προς τα έξω. Είναι πρόθυμος να πράξει την αλήθεια όταν εγείρονται ζητήματα και δεν μιλά ή πράττει με τρόπο που πηγαίνει ενάντια στην συνείδησή του. Επιδεικνύει σοφία όταν προκύπτουν ζητήματα και είναι ηθικός στις ενέργειες του, άσχετα από τις καταστάσεις. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι εκείνος που πραγματικά υπηρετεί. Υπάρχουν κάποιοι που συχνά ανειλικρινώς μιλούν για την υποχρέωσή τους στον Θεό. Περνούν τις ημέρες τους με τα μέτωπά τους σφραγισμένα με ανησυχία, φέρονται προσποιητά και προσποιούνται μία καταρρακωμένη έκφραση. Πόσο άθλιο! Κι αν τους ρωτούσες, «Με ποιους τρόπους είσαι υποχρεωμένος στον Θεό; Σε παρακαλώ, πες μου!» θα έμεναν άφωνοι. Αν είσαι αφοσιωμένος στον Θεό, τότε μην το λες δημόσια, αλλά δείξε μέσα από τις πράξεις σου την αγάπη σου για τον Θεό και προσευχήσου σ’ Αυτόν με αληθινή καρδιά. Εκείνοι που χρησιμοποιούν μόνο λέξεις για να ασχοληθούν με τον Θεό είναι όλοι υποκριτές! Μερικοί μιλούν για υποχρέωση στον Θεό σε κάθε προσευχή και ξεκινούν να κλαίνε κάθε φορά που προσεύχονται, ακόμη και χωρίς το άγγιγμα του Αγίου Πνεύματος. Τέτοιοι άνθρωποι είναι κυριευμένοι από θρησκευτικά τελετουργικά και αντιλήψεις. Ζουν με αυτά τα τελετουργικά και τις αντιλήψεις πάντοτε, πιστεύοντας ότι τέτοιες πράξεις ευχαριστούν τον Θεό και ότι η επιφανειακή ευσέβεια ή τα λυπημένα δάκρυα είναι εκείνα που ο Θεός προτιμά. Τι καλό μπορεί να βγει από τέτοιους παράλογους ανθρώπους; Για να επιδείξουν την ταπεινοφροσύνη τους, κάποιοι προσποιούνται ευγένεια όταν μιλούν παρουσία άλλων. Κάποιοι είναι ηθελημένα δουλοπρεπείς παρουσία άλλων, όπως ένα πρόβατο χωρίς καθόλου δύναμη. Είναι αυτός ο τρόπος των ανθρώπων του βασιλείου; Ένας άνθρωπος του βασιλείου πρέπει να είναι ζωντανός και ελεύθερος, αθώος και ανοιχτός, ειλικρινής και αξιαγάπητος, κάποιος που ζει σε κατάσταση ελευθερίας. Έχει χαρακτήρα και αξιοπρέπεια και μπορεί να καταθέτει μαρτυρία όπου κι αν πάει. Είναι αγαπητός και από τον Θεό και από τον άνθρωπο. Όσοι είναι αρχάριοι στην πίστη έχουν πάρα πολλές εξωτερικές πράξεις. Πρέπει πρώτα να περάσουν από μία περίοδο αντιμετώπισης και σπασίματος. Όσοι έχουν πίστη στον Θεό στην καρδιά τους δεν είναι εξωτερικά διακριτοί από άλλους, αλλά οι πράξεις και οι ενέργειές τους είναι αξιέπαινες από τους άλλους. Μόνο τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να θεωρηθούν ότι βιώνουν τον λόγο του Θεού. Αν κηρύττεις το ευαγγέλιο κάθε μέρα στον τάδε και στον δείνα άνθρωπο, φέρνοντάς τους στην σωτηρία, ωστόσο, τελικά, ζεις ακόμη με κανόνες και δόγματα, τότε δεν μπορείς να φέρεις δόξα στον Θεό. Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι θρησκόληπτοι άνθρωποι και, επίσης, υποκριτές.
Όταν τέτοιοι θρησκόληπτοι άνθρωποι συναθροίζονται, ρωτούν «Αδελφή, πώς ήσουν αυτές τις ημέρες;» Εκείνη απαντάει, «Νιώθω υποχρεωμένη στον Θεό και ότι είμαι ανήμπορη να εκπληρώσω τις επιθυμίες της καρδιάς Του». Κάποιος άλλος λέει, «Κι εγώ είμαι υπόχρεος στον Θεό και δεν είμαι ικανός να Τον ικανοποιήσω». Και μόνο αυτές οι λίγες προτάσεις και τα λόγια εκφράζουν τα ελεεινά πράγματα που είναι βαθιά μέσα στην καρδιά τους. Τέτοια λόγια είναι τα πιο σιχαμερά και υπερβολικά αποκρουστικά. Η φύση τέτοιων ανθρώπων αντιτίθεται στον Θεό. Όσοι επικεντρώνονται στην πραγματικότητα, μεταφέρουν οτιδήποτε είναι μέσα στην καρδιά τους και ανοίγουν τις καρδιές τους στην επικοινωνία. Δεν υπάρχει ούτε μία λάθος εφαρμογή ούτε ευγένειες ούτε κούφιες φιλοφρονήσεις. Είναι πάντοτε ευθείς και δεν υπακούουν σε επίγειους κανόνες. Υπάρχουν εκείνοι που αρέσκονται να εκδηλώνονται εξωτερικά, ακόμη και χωρίς να το καταλαβαίνουν. Όταν ο άλλος τραγουδά, αυτός ξεκινά να χορεύει, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι το ρύζι στην κατσαρόλα του έχει ήδη καεί. Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι θεοσεβούμενοι ή αξιοσέβαστοι και είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό επιπόλαιοι. Όλα αυτά αποτελούν εκδηλώσεις της έλλειψης πραγματικότητας! Όταν μερικοί μαζεύονται για να μιλήσουν για τα ζητήματα της ζωής του πνεύματος, παρόλο που δεν μιλούν για την υποχρέωσή τους στον Θεό, διατηρούν μια πραγματική αγάπη γι’ Αυτόν μέσα στην καρδιά τους. Η υποχρέωσή σου στον Θεό δεν έχει καμία σχέση με τους άλλους. Είσαι υποχρεωμένος στον Θεό, όχι στον άνθρωπο. Οπότε ποια η χρησιμότητα να μιλάς γι’ αυτό συνεχώς στους άλλους; Πρέπει να είναι πιο σημαντική για σένα η είσοδος στην πραγματικότητα, όχι ο εξωτερικός ζήλος ή η επίδειξη.
Τι αντιπροσωπεύουν οι επιφανειακές καλές πράξεις του ανθρώπου; Αντιπροσωπεύουν την σάρκα και, ακόμη και οι καλύτερες εξωτερικές πράξεις, δεν αντιπροσωπεύουν την ζωή, μόνο την δική σου ατομική διάθεση. Οι εξωτερικές πράξεις του ανθρώπου δεν μπορούν να εκπληρώσουν την επιθυμία του Θεού. Συνεχώς μιλάς για την υποχρέωσή σου στον Θεό, ωστόσο δεν μπορείς να παρέχεις την ζωή στους άλλους ή να προκαλέσεις τους άλλους να αγαπήσουν τον Θεό. Το πιστεύεις ότι τέτοιες πράξεις θα ικανοποιήσουν τον Θεό; Πιστεύεις ότι αυτή είναι η επιθυμία της καρδιάς του Θεού, ότι αυτό είναι εκ του πνεύματος, αλλά στην πραγματικότητα αυτό είναι παράλογο! Πιστεύεις εκείνο που σε ευχαριστεί και εκείνο που εύχεσαι είναι εκείνο μετο οποίο ευφραίνεται ο Θεός. Μπορεί εκείνο που ευχαριστεί εσένα να αντανακλά εκείνο που ευχαριστεί τον Θεό; Μπορεί ο χαρακτήρας του ανθρώπου να αντανακλά τον Θεό; Εκείνο που σε ευχαριστεί είναι ακριβώς εκείνο που ο Θεός αποστρέφεται και οι συνήθειές σου είναι εκείνες που ο Θεός απεχθάνεται και απορρίπτει. Αν νιώθεις υποχρεωμένος, τότε πήγαινε και προσευχήσου μπροστά στον Θεό. Δεν είναι ανάγκη να μιλάς γι’ αυτό στους άλλους. Αν δεν προσεύχεσαι μπροστά στον Θεό και, αντίθετα, τραβάς συνεχώς την προσοχή πάνω σου παρουσία άλλων, μπορεί αυτό να εκπληρώσει την επιθυμία της καρδιάς του Θεού; Αν οι πράξεις σου είναι πάντοτε μόνο επιφανειακές, τότε σημαίνει ότι είσαι ο πιο μάταιος απ’ όλους τους ανθρώπους. Τι είδους άνθρωπος είναι αυτός που έχει μόνο επιφανειακές καλές πράξεις, αλλά στερείται της πραγματικότητας; Τέτοιοι άνθρωποι είναι υποκριτές Φαρισαίοι και θρησκόληπτοι άνθρωποι! Αν εσείς δεν αφήσετε τις εξωτερικές πράξεις σας και δεν μπορείτε να αλλάξετε, τότε τα στοιχεία της υποκρισίας μέσα σας θα αυξηθούν ακόμη περισσότερο.Όσο πιο πολλά τα στοιχεία της υποκρισίας, τόσο περισσότερη αντίσταση υπάρχει προς τον Θεό και, στο τέλος, τέτοιου είδους άνθρωποι σίγουρα θα αποπεμφθούν!

Σάββατο, Μαΐου 04, 2019

Το όραμα του έργου του Θεού (3)


Η πρώτη φορά που ο Θεός ενσαρκώθηκ ήταν μέσω της σύλληψης από το Άγιο Πνεύμα και σχετιζόταν με το έργο που σκόπευε να επιτελέσει. Η Εποχή της Χάριτος ξεκίνησε με το όνομα του Ιησού. Όταν ο Ιησούς ξεκίνησε να επιτελεί τη διακονία Του, το Άγιο Πνεύμα άρχισε να μαρτυρά στο όνομα του Ιησού και το όνομα του Ιεχωβά δεν αναφερόταν πλέον. Αντίθετα, το Άγιο Πνεύμα ανέλαβε το νέο έργο κυρίως υπό το όνομα του Ιησού. Όσοι πίστευαν σε Αυτόν γίνονταν μάρτυρες για τον Ιησού Χριστό και το έργο που επιτέλεσαν ήταν και αυτό για τον Ιησού Χριστό. Η ολοκλήρωση της Εποχής του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης σήμαινε ότι το έργο που διεξήχθη κυρίως υπό το όνομα του Ιεχωβά είχε τελειώσει. Εφεξής, το όνομα του Θεού δεν ήταν πλέον Ιεχωβά. Τουναντίον, ονομάστηκε Ιησούς και στο εξής το Άγιο Πνεύμα ξεκίνησε το έργο κυρίως υπό το όνομα του Ιησού. Άρα, σήμερα, ο άνθρωπος που ακόμα τρώει και πίνει τον λόγο του Ιεχωβά και εξακολουθεί να κάνει τα πάντα σύμφωνα με το έργο της Εποχής του Νόμου — δεν συμμορφώνεσαι άραγε τυφλά με τους κανονισμούς σε αυτή την περίπτωση; Δεν είσαι προσκολλημένος στο παρελθόν; Γνωρίζετε πλέον ότι οι έσχατες ημέρες έχουν φτάσει. Άραγε, όταν έλθει ο Ιησούς, θα εξακολουθεί να ονομάζεται Ιησούς; Ο Ιεχωβά είπε στον λαό του Ισραήλ ότι θα έλθει ένας Μεσσίας, αλλά όταν όντως ήλθε, δεν ονομάστηκε Μεσσίας αλλά Ιησούς. Ο Ιησούς είπε ότι θα έλθει και πάλι, και ότι θα καταφτάσει όπως είχε αναχωρήσει. Αυτά ήταν τα λόγια του Ιησού, αλλά είδες εσύ με ποιον τρόπο αναχώρησε ο Ιησούς; Ο Ιησούς έφυγε επάνω σε ένα λευκό σύννεφο, αλλά θα επιστρέψει άραγε μεταξύ των ανθρώπων πάνω σε ένα λευκό σύννεφο; Εάν συνέβαινε αυτό, μήπως δεν θα ονομαζόταν ακόμα Ιησούς; Όταν ο Ιησούς έλθει και πάλι, η εποχή θα έχει ήδη αλλάξει, άρα θα μπορούσε ακόμα να ονομάζεται Ιησούς; Άραγε ο Θεός είναι γνωστός μόνο με το όνομα του Ιησού; Δεν μπορεί να πάρει ένα νέο όνομα σε μια νέα εποχή; Μπορεί η εικόνα ενός ατόμου και ένα συγκεκριμένο ονόμα να αντιπροσωπεύουν τον Θεό στην ολότητά Του; Σε κάθε εποχή, ο Θεός επιτελεί νέο έργο και καλείται με νέο όνομα. Πώς θα μπορούσε να επιτελεί το ίδιο έργο σε διαφορετικές εποχές; Πώς θα μπορούσε να μείνει προσκολλημένος στα παλιά; Το όνομα του Ιησού ελήφθη για χάρη του έργου της λύτρωσης, άρα θα εξακολουθεί να έχει το ίδιο όνομα όταν επιστρέψει κατά τις έσχατες ημέρες; Θα συνεχίσει να επιτελεί το έργο της λύτρωσης; Πώς γίνεται ο Ιεχωβά και ο Ιησούς να είναι ένα, αλλά να αποκαλούνται με διαφορετικά ονόματα σε διαφορετικές εποχές; Δεν συμβαίνει αυτό επειδή είναι διαφορετική η εποχή του έργου Τους; Μπορεί ένα και μόνο όνομα να αντιπροσωπεύει τον Θεό στην ολότητά Του; Σύμφωνα με τα παραπάνω, ο Θεός πρέπει να καλείται με διαφορετικό όνομα σε διαφορετική εποχή και πρέπει να χρησιμοποιεί το όνομα για να αλλάξει την εκάστοτε εποχή και να αντιπροσωπεύει την εκάστοτε εποχή. Γιατί κανένα όνομα δεν μπορεί να εκπροσωπήσει πλήρως τον ίδιο τον Θεό και κάθε όνομα είναι ικανό να αντιπροσωπεύει μόνο τη χρονική διάσταση της διάθεσης του Θεού σε μια δεδομένη εποχή. Το μόνο που απαιτείται είναι να αντιπροσωπεύει το έργο Του. Ως εκ τούτου, ο Θεός μπορεί να επιλέγει όποιο όνομα ταιριάζει με τη διάθεσή Του ώστε να αντιπροσωπεύει ολόκληρη την εποχή. Ανεξάρτητα από το αν είναι η εποχή του Ιεχωβά ή η εποχή του Ιησού, κάθε εποχή αντιπροσωπεύεται από ένα όνομα. Στο τέλος της Εποχής της Χάριτος, έχει φτάσει η έσχατη εποχή και ο Ιησούς έχει ήδη έλθει. Πώς θα μπορούσε να εξακολουθεί να ονομάζεται Ιησούς; Πώς θα μπορούσε να εξακολουθεί να έχει τη μορφή του Ιησού μεταξύ των ανθρώπων; Έχεις λησμονήσει ότι ο Ιησούς δεν ήταν τίποτα άλλο παρά η εικόνα ενός Ναζωραίου; Έχεις λησμονήσει ότι ο Ιησούς ήταν μόνο ο Λυτρωτής της ανθρωπότητας; Πώς θα μπορούσε να αναλάβει το έργο της κατάκτησης και της τελείωσης του ανθρώπου τις έσχατες ημέρες; Ο Ιησούς έφυγε πάνω σε ένα λευκό σύννεφο — αυτό είναι γεγονός — αλλά πώς θα μπορούσε να επιστρέψει σε ένα λευκό σύννεφο μεταξύ των ανθρώπων και να εξακολουθεί να ονομάζεται Ιησούς; Αν πράγματι κατέφθανε πάνω σε ένα σύννεφο, πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να μην Τον αναγνωρίσει; Δεν θα Τον αναγνώριζαν οι άνθρωποι σε όλον τον κόσμο; Σε αυτή την περίπτωση, δεν θα ήταν ο Θεός μόνο ο Ιησούς; Στην περίπτωση αυτή, η εικόνα του Θεού θα είχε την όψη ενός Εβραίου και θα ήταν μονίμως απαράλλαχτη. Ο Ιησούς είπε ότι θα κατέφθανε όπως είχε αναχωρήσει, αλλά γνωρίζεις εσύ το αληθινό νόημα των λόγων Του; Μήπως τα είπε στην ομήγυρή σας; Γνωρίζεις μόνο ότι θα καταφτάσει όπως έφυγε, πάνω σε ένα σύννεφο, μα γνωρίζεις πώς ακριβώς ο ίδιος ο Θεός επιτελεί το έργο Του; Εάν ήσουν αληθινά σε θέση να δεις, τότε πώς θα πρέπει να ερμηνεύονται τα λόγια του Ιησού; Είπε: Όταν ο Υιός του ανθρώπου έλθει τις έσχατες ημέρες, ο ίδιος δεν θα γνωρίζει, οι άγγελοι δεν θα γνωρίζουν, οι αγγελιοφόροι στον ουρανό δεν θα γνωρίζουν και ολόκληρη η ανθρωπότητα δεν θα γνωρίζει. Μόνο ο Πατήρ θα γνωρίζει, τουτέστιν μόνο το Πνεύμα θα γνωρίζει. Ακόμα και ο ίδιος ο Υιός του ανθρώπου δεν γνωρίζει, όμως εσύ είσαι σε θέση να έχεις δει και να γνωρίζεις; Εάν ήσουν ικανός να γνωρίζεις και να έχεις δει ιδίοις όμμασι, δεν θα είχαν ειπωθεί μάταια αυτά τα λόγια; Και τι είπε ο Ιησούς τότε; «Περί δε της ημέρας εκείνης και της ώρας ουδείς γινώσκει, ουδέ οι άγγελοι των ουρανών, ειμή ο Πατήρ μου μόνος· και καθώς αι ημέραι του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. ... Αγρυπνείτε λοιπόν, διότι δεν εξεύρετε ποία ώρα έρχεται ο Κύριος υμών». Όταν έρθει εκείνη η ημέρα, ούτε ο ίδιος ο Υιός του ανθρώπου δεν θα το γνωρίζει. Ο Υιός του ανθρώπου αναφέρεται στην ενσαρκωμένη σάρκα του Θεού, έναν κανονικό και συνηθισμένο άνθρωπο. Ακόμη και ο ίδιος ο Υιός του ανθρώπου δεν γνωρίζει, άρα πώς θα μπορούσες να γνωρίζεις εσύ; Ο Ιησούς είπε ότι θα καταφτάσει όπως είχε αναχωρήσει. Όταν καταφτάσει, ακόμη και ο ίδιος δεν θα γνωρίζει, άρα μπορεί να σε ενημερώσει εκ των προτέρων; Είσαι σε θέση να δεις την άφιξή Του; Δεν είναι αυτό άραγε αστείο; Κάθε φορά που ο Θεός έρχεται στη γη, αλλάζει το όνομά Του, το φύλο Του, την εικόνα Του και το έργο Του. Δεν επαναλαμβάνει το έργο Του. Είναι ένας Θεός πάντα νέος και ποτέ παλαιός. Την προηγούμενη φορά που ήλθε, ονομάστηκε Ιησούς. Μπορεί να εξακολουθεί να ονομάζεται Ιησούς αυτή τη φορά, όταν θα έλθει και πάλι; Όταν ήλθε πριν, ήταν άντρας. Μπορεί να είναι και πάλι άντρας αυτή τη φορά; Το έργο του, όταν ήλθε κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος ήταν να καρφωθεί στον σταυρό. Όταν θα έλθει ξανά, μπορεί να λυτρώσει και πάλι την ανθρωπότητα από την αμαρτία; Μπορεί να καρφωθεί ξανά στον σταυρό; Αυτό δεν θα σήμαινε ότι επαναλαμβάνει το έργο Του; Δεν ήξερες ότι ο Θεός είναι πάντα νέος και ποτέ παλαιός; Κάποιοι λένε ότι ο Θεός είναι αμετάβλητος. Αυτό είναι σωστό, αλλά αναφέρεται στην αμετάβλητη διάθεση του Θεού και στην ουσία Του. Οι αλλαγές στο όνομα και το έργο Του δεν αποδεικνύουν ότι η ουσία Του έχει αλλοιωθεί. Με άλλα λόγια, ο Θεός θα είναι πάντα ο Θεός και αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ. Εάν λες ότι το έργο του Θεού είναι αμετάβλητο, τότε θα ήταν σε θέση να ολοκληρώσει το σχέδιο διαχείρισής Του των έξι χιλιάδων ετών; Γνωρίζεις μόνο ότι ο Θεός είναι αιώνια αμετάβλητος, αλλά γνωρίζεις ότι ο Θεός είναι πάντα νέος και δεν είναι ποτέ παλαιός; Εάν το έργο του Θεού είναι αμετάβλητο, τότε θα μπορούσε να έχει καθοδηγήσει την ανθρωπότητα καθ’ όλη τη διαδρομή έως σήμερα; Εάν ο Θεός είναι αμετάβλητος, τότε πώς γίνεται να έχει ήδη επιτελέσει το έργο δύο εποχών; Το έργο Του δεν παύει ποτέ να προχωράει προς τα εμπρός, δηλαδή η διάθεσή Του αποκαλύπτεται σταδιακά στον άνθρωπο και αυτό που αποκαλύπτεται είναι η έμφυτη διάθεσή Του. Στην αρχή, η διάθεση του Θεού δεν φανερωνόταν στον άνθρωπο, ποτέ δεν αποκάλυψε ανοιχτά τη διάθεσή Του στον άνθρωπο και ο άνθρωπος απλώς δεν γνώριζε γι’ Αυτόν. Εξαιτίας αυτού, χρησιμοποιεί το έργο Του για να αποκαλύψει σταδιακά τη διάθεσή Του στον άνθρωπο, αλλά επιτελώντας το έργο κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν σημαίνει ότι η διάθεση του Θεού αλλάζει ανά εποχή. Η διάθεση του Θεού δεν αλλάζει διαρκώς επειδή το θέλημα Του αλλάζει συνεχώς. Αντιθέτως, επειδή οι εποχές του έργου Του είναι διαφορετικές, ο Θεός λαμβάνει όλη την έμφυτη διάθεσή Του και σταδιακά την αποκαλύπτει στον άνθρωπο, έτσι ώστε ο άνθρωπος να είναι σε θέση να Τον γνωρίσει. Αλλά αυτό δεν αποδεικνύει σε καμία περίπτωση ότι ο Θεός αρχικά δεν έχει ιδιαίτερη διάθεση ή ότι η διάθεσή Του έχει μεταβληθεί σταδιακά με την διαφοροποίηση των εποχών — μια τέτοια κατανόηση θα ήταν εσφαλμένη. Ο Θεός αποκαλύπτει στον άνθρωπο την έμφυτη και ιδιαίτερη διάθεσή Του — αυτό που Αυτός είναι — με την διαφοροποίηση των εποχών. Το έργο μίας μόνο εποχής δεν μπορεί να εκφράσει ολόκληρη τη διάθεση του Θεού. Συνεπώς, η φράση «ο Θεός είναι πάντα νέος και ποτέ παλαιός» αναφέρεται στο έργο Του και η φράση «ο Θεός είναι αμετάβλητος» σε αυτό που ο Θεός έμφυτα έχει και είναι. Ανεξαρτήτως των παραπάνω, δεν μπορείς να συνδέεις το έργο των έξι χιλιάδων ετών με ένα μόνο σημείο ή να το περιγράφεις με νεκρές λέξεις. Αυτή είναι η ανοησία του ανθρώπου. Ο Θεός δεν είναι τόσο απλός όσο ο άνθρωπος φαντάζεται και το έργο Του δεν μπορεί να μένει στάσιμο σε οποιαδήποτε εποχή. Ο Ιεχωβά, παραδείγματος χάριν, δεν μπορεί να αντιπροσωπεύει αιωνίως το όνομα του Θεού. Ο Θεός μπορεί επίσης να επιτελεί το έργο Του υπό το όνομα του Ιησού. Αυτό είναι ένα σημάδι ότι το έργο του Θεού κινείται πάντα προς τα εμπρός.
Ο Θεός είναι πάντα Θεός και δεν θα γίνει ποτέ Σατανάς. Ο Σατανάς είναι πάντα Σατανάς και δεν θα γίνει ποτέ Θεός. Η σοφία του Θεού, το θαύμα του Θεού, η δικαιοσύνη του Θεού και η μεγαλοπρέπεια του Θεού δεν θα αλλάξουν ποτέ. Η ουσία Του και αυτό που Αυτός έχει και είναι δεν θα αλλάξουν ποτέ. Όσον αφορά το έργο Του, ωστόσο, προχωρεί πάντα προς τα εμπρός, όλο και πιο βαθιά, γιατί Αυτός είναι πάντα νέος και ποτέ παλαιός. Σε κάθε εποχή ο Θεός λαμβάνει ένα νέο όνομα, σε κάθε εποχή επιτελεί νέο έργο και σε κάθε εποχή επιτρέπει στα πλάσματά Του να δουν το νέο Του θέλημα και τη νέα Του διάθεση. Εάν, σε μια νέα εποχή, οι άνθρωποι δεν μπορέσουν να δουν την έκφραση της νέας διάθεσης του Θεού, δεν θα Τον κάρφωναν στον σταυρό συνεχώς; Και αν το έκαναν αυτό, δεν θα όριζαν έτσι τον Θεό; Αν ο Θεός ενσαρκωνόταν μόνο ως άντρας, οι άνθρωποι θα Τον όριζαν ως άνδρα, ως τον Θεό των αντρών, και δεν θα πίστευαν ποτέ ότι είναι ο Θεός των γυναικών. Οι άντρες θα θεωρούσαν τότε ότι ο Θεός ανήκει στο αρσενικό φύλο, ότι ο Θεός είναι η κεφαλή των αντρών — αλλά τι γίνεται τότε με τις γυναίκες; Αυτό είναι άδικο. Δεν συνιστά αυτό άραγε μεροληπτική μεταχείριση; Αν ίσχυε αυτό, τότε όλοι όσους έσωσε ο Θεός θα ήταν άντρες σαν κι Αυτόν και δεν θα είχε σωθεί ούτε μία γυναίκα. Όταν ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους, δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα. Δεν δημιούργησε μόνο τον Αδάμ, αλλά ποίησε και τον άντρα και τη γυναίκα κατ’ εικόνα. Ο Θεός δεν είναι μόνο ο Θεός των αντρών — είναι και ο Θεός των γυναικών. Ο Θεός εισέρχεται σε ένα νέο στάδιο του έργου τις έσχατες ημέρες. Θα αποκαλύψει ακόμη περισσότερο τη διάθεσή Του και δεν θα είναι η ευσπλαχνία και η αγάπη της εποχής του Ιησού. Δεδομένου ότι έχει αναλάβει νέο έργο, αυτό το νέο έργο θα συνοδεύεται από μια νέα διάθεση. Έτσι, εάν το έργο αυτό επιτελούνταν από το Πνεύμα — αν ο Θεός δεν ενσαρκωνόταν και αντ’ αυτού το Πνεύμα μιλούσε απευθείας μέσω βροντής, ώστε ο άνθρωπος να μην είχε τρόπο να έρθει σε επαφή μαζί Του, θα μπορούσε ο άνθρωπος να γνωρίσει τη διάθεσή Του; Εάν ήταν μόνο το Πνεύμα που επιτελούσε το έργο, τότε ο άνθρωπος δεν θα είχε τρόπο να γνωρίσει τη διάθεση του Θεού. Οι άνθρωποι μπορούν να δουν τη διάθεση του Θεού μόνο ιδίοις όμμασι όταν ενσαρκωθεί, όταν ο Λόγος εμφανιστεί στη σάρκα και εκφράσει ολόκληρη τη διάθεσή Του μέσω της σάρκας. Ο Θεός ζει πραγματικά και αληθινά μεταξύ των ανθρώπων. Είναι χειροπιαστός. Ο άνθρωπος μπορεί πραγματικά να έρθει σε επαφή με τη διάθεσή Του, να έρθει σε επαφή με αυτό που Αυτός έχει και είναι. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί ο άνθρωπος πραγματικά να Τον γνωρίσει. Παράλληλα, ο Θεός έχει επίσης ολοκληρώσει το έργο στο οποίο «ο Θεός είναι ο Θεός των αντρών και ο Θεός των γυναικών», και ολοκλήρωσε το συνολικό Του έργο στη σάρκα. Δεν αναπαράγει το έργο σε καμία εποχή. Εφόσον έρθουν οι έσχατες ημέρες, θα επιτελέσει το έργο των εσχάτων ημερών και θα αποκαλύψει ολόκληρη τη διάθεση, την οποία έχει τις έσχατες ημέρες. Όσον αφορά τις έσχατες ημέρες, πρόκειται για ξεχωριστή εποχή, στην οποία ο Ιησούς είπε ότι σίγουρα θα σας βρουν καταστροφές και θα αντιμετωπίσετε σεισμούς, λιμούς και επιδημίες, γεγονός που θα αποδεικνύει ότι πρόκειται για μια νέα εποχή και δεν είναι πια η παλαιά Εποχή της Χάριτος. Αν υποτεθεί, όπως λένε οι άνθρωποι, ότι ο Θεός παραμένει αμετάβλητος, ότι η διάθεσή Του είναι μονίμως γεμάτη ευσπλαχνία και αγάπη, ότι αγαπά τον άνθρωπο ως τον εαυτό Του και προσφέρει σωτηρία σε κάθε άνθρωπο και ότι ποτέ δεν μισεί τον άνθρωπο, θα μπορούσε ποτέ να ολοκληρωθεί το έργο Του; Όταν ο Ιησούς ήλθε και καρφώθηκε στον σταυρό, θυσιάζοντας τον εαυτό Του για όλους τους αμαρτωλούς και προσφέροντας τον εαυτό Του στον βωμό, είχε ήδη ολοκληρώσει το έργο της λύτρωσης και έφερε το τέλος της Εποχής της Χάριτος. Ποιο θα ήταν λοιπόν το νόημα της επανάληψης του έργου εκείνης της εποχής κατά τις έσχατες ημέρες; Η επανάληψη των ίδιων πραγμάτων δεν θα συνιστούσε άρνηση του έργου του Ιησού; Αν ο Θεός δεν επιτελούσε το έργο της σταύρωσης όταν έφτασε σε αυτό το στάδιο, αλλά παρέμενε γεμάτος αγάπη και ευσπλαχνία, τότε θα ήταν σε θέση να ολοκληρώσει την εποχή; Θα μπορούσε ένας Θεός γεμάτος αγάπη και ευσπλαχνία να ολοκληρώσει την εποχή; Στο έσχατο έργο Του που αφορά την ολοκλήρωση της εποχής, η διάθεση του Θεού χαρακτηρίζεται από παίδεμα και κρίση, στην οποία αποκαλύπτει όλα όσα είναι άδικα, προκειμένου να κρίνει δημοσίως όλους τους λαούς και να οδηγήσει όσους τον αγαπούν με ειλικρινή καρδιά στην τελείωση. Μόνο μια τέτοια διάθεση μπορεί να φέρει την εποχή στο τέλος. Οι έσχατες ημέρες έχουν ήδη φτάσει. Τα πάντα στη δημιουργία θα ταξινομηθούν ανάλογα με το είδος τους και θα καταταχθούν σε διαφορετικές κατηγορίες με βάση τη φύση τους. Αυτή είναι η στιγμή που ο Θεός αποκαλύπτει το αποτέλεσμα της ανθρωπότητας και τον προορισμό της. Εάν οι άνθρωποι δεν υποβληθούν σε παίδεμα και κρίση, τότε δεν υπάρχει τρόπος να αποκαλυφθεί η ανυπακοή και η αδικία τους. Μόνο μέσω του παιδέματος και της κρίσης μπορεί να αποκαλυφθεί το αποτέλεσμα όλης της δημιουργίας. Ο άνθρωπος δείχνει το αληθινό του πρόσωπο μόνο όταν παιδεύεται και κρίνεται. Το κακό πρέπει να καταταχθεί με το κακό, το καλό με το καλό και όλοι οι άνθρωποι θα κατηγοριοποιηθούν ανάλογα με το είδος τους. Μέσω του παιδέματος και της κρίσης θα αποκαλυφθεί το αποτέλεσμα όλης της δημιουργίας, έτσι ώστε το κακό να τιμωρηθεί και το καλό να ανταμειφθεί και όλοι οι άνθρωποι θα υπαχθούν στο κράτος του Θεού. Όλο αυτό το έργο πρέπει να επιτευχθεί μέσω του δίκαιου παιδέματος και της κρίσης. Επειδή η διαφθορά του ανθρώπου έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της και η ανυπακοή του έχει φτάσει σε υπερβολικό βαθμό, μόνο η δίκαιη διάθεση του Θεού, η οποία συνίσταται κυρίως στο παίδεμα και την κρίση και αποκαλύπτεται τις έσχατες ημέρες, μπορεί να μεταμορφώσει και να ολοκληρώσει τον άνθρωπο πλήρως. Μόνο αυτή η διάθεση μπορεί να αποκαλύψει το κακό και κατ’ αυτόν τον τρόπο να τιμωρήσει αυστηρά όλους τους άδικους. Επομένως, μια τέτοια διάθεση έχει χρονική σημασία, και η αποκάλυψη και η έκθεση της διάθεσής Του εκδηλώνεται χάριν του έργου κάθε νέας εποχής. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός αποκαλύπτει τη διάθεσή Του αυθαίρετα και άνευ σημασίας. Αν υποτεθεί ότι, αποκαλύπτοντας το αποτέλεσμα του ανθρώπου κατά τις έσχατες ημέρες, ο Θεός θα προσφέρει στον άνθρωπο απεριόριστη ευσπλαχνία και αγάπη και θα συνεχίσει να είναι στοργικός απέναντί του, χωρίς να υποβάλει τον άνθρωπο σε δίκαιη κρίση, αλλά αντιθέτως θα τον αντιμετωπίζει με ανοχή, υπομονή και συγχώρεση, και θα δίνει άφεση αμαρτιών στον άνθρωπο όσο σοβαρές κι αν είναι οι αμαρτίες του, χωρίς ίχνος δίκαιης κρίσης, τότε πότε θα ολοκληρωνόταν όλη η διαχείριση του Θεού; Πότε θα μπορούσε μια τέτοια διάθεση να οδηγήσει τους ανθρώπους στον κατάλληλο προορισμό της ανθρωπότητας; Πάρε ως παράδειγμα έναν δικαστή που είναι συνεχώς γεμάτος αγάπη, έναν δικαστή με καλοσυνάτο πρόσωπο και στοργική καρδιά. Αγαπά τους ανθρώπους ανεξάρτητα από τα εγκλήματα που μπορεί να έχουν διαπράξει, τους αγαπά και τους δείχνει επιείκεια όποιοι κι αν είναι. Σε αυτή την περίπτωση, πότε θα μπορέσει να καταλήξει σε μια δίκαιη απόφαση; Κατά τις έσχατες ημέρες, μόνο η δίκαιη κρίση μπορεί να κατατάξει τον άνθρωπο ανάλογα με το είδος του και να φέρει τον άνθρωπο σε μια νέα σφαίρα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, όλη η εποχή ολοκληρώνεται μέσω της δίκαιης διάθεσης της κρίσης και του παιδέματος του Θεού.
Το έργο του Θεού καθ’ όλη τη διάρκεια της διαχείρισής Του είναι απόλυτα σαφές: Η Εποχή της Χάριτος είναι η Εποχή της Χάριτος και οι έσχατες ημέρες είναι οι έσχατες ημέρες. Υπάρχουν διακριτές διαφορές μεταξύ των εποχών, γιατί σε κάθε εποχή ο Θεός επιτελεί έργο που αντιπροσωπεύει τη συγκεκριμένη εποχή. Για να επιτελεστεί το έργο των εσχάτων ημερών, πρέπει να υπάρξει καύση, κρίση, παίδεμα, οργή και καταστροφή για να φτάσει η εποχή στο τέλος. Οι έσχατες ημέρες αναφέρονται στην έσχατη εποχή. Κατά τη διάρκεια της έσχατης εποχής, δεν θα φέρει ο Θεός την εποχή στο τέλος; Για να τερματίσει την εποχή, ο Θεός πρέπει να φέρει παίδεμα και κρίση μαζί Του. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να τερματίσει την εποχή. Ο σκοπός του Ιησού ήταν να μπορεί ο άνθρωπος να συνεχίσει να επιβιώνει, να παραμείνει ζωντανός και να μπορεί να ζει καλύτερα. Έσωσε τον άνθρωπο από την αμαρτία, ώστε να σταματήσει την κάθοδό του στην ακολασία και να μην ζει πλέον στον Άδη και την κόλαση και σώζοντας τον άνθρωπο από τον Άδη και την κόλαση τού έδωσε τη δυνατότητα να συνεχίσει να ζει. Τώρα, οι έσχατες ημέρες έχουν φτάσει. Αυτός θα εξοντώσει τον άνθρωπο και θα καταστρέψει εντελώς την ανθρώπινη φυλή, δηλαδή θα μεταμορφώσει την αποστασία της ανθρωπότητας. Γι’ αυτό, θα ήταν αδύνατο με την γεμάτη ευσπλαχνία και αγάπη διάθεση του παρελθόντος ο Θεός να τερματίσει την εποχή ή να φέρει εις πέρας το σχέδιο διαχείρισής Του των έξι χιλιάδων ετών. Κάθε εποχή αντιπροσωπεύει την διάθεση του Θεού και κάθε εποχή περικλείει το έργο που πρέπει να επιτελέσει ο Θεός. Συνεπώς, το έργο του ίδιου του Θεού σε κάθε εποχή περικλείει την έκφραση της αληθινής Του διάθεσης και τόσο το όνομά Του όσο και το έργο που επιτελεί αλλάζουν μαζί με την εποχή. Όλα είναι καινούργια. Κατά την εποχή του Νόμου, το έργο της καθοδήγησης της ανθρωπότητας επιτελέστηκε υπό το όνομα του Ιεχωβά και το πρώτο στάδιο του έργου ξεκίνησε επί γης. Σε αυτό το στάδιο, το έργο συνίστατο στην οικοδόμηση του ναού και του βωμού, και ο νόμος χρησιμοποιήθηκε για να καθοδηγήσει τον λαό του Ισραήλ και να εργαστεί μεταξύ τους. Με την καθοδήγηση του λαού του Ισραήλ, εγκαινίασε τη βάση για το έργο Του επί γης. Από αυτή τη βάση, επέκτεινε το έργο Του πέρα από το Ισραήλ, δηλαδή ξεκινώντας από το Ισραήλ, επέκτεινε το έργο Του έξωθεν, έτσι ώστε αργότερα οι γενιές να γνωρίσουν σταδιακά ότι ο Ιεχωβά ήταν ο Θεός και ότι ο Ιεχωβά δημιούργησε τον ουρανό και τη γη και τα πάντα και ότι ο Ιεχωβά δημιούργησε όλα τα πλάσματα. Διέδωσε το έργο Του μέσω του λαού του Ισραήλ έξωθεν και πέρα από αυτόν. Η γη του Ισραήλ ήταν ο πρώτος άγιος τόπος του έργου του Ιεχωβά επί γης και στη γη του Ισραήλ πήγε για πρώτη φορά ο Θεός να εργαστεί επί γης. Αυτό ήταν το έργο της Εποχής του Νόμου. Όσο για το έργο της Εποχής της Χάριτος, ο Ιησούς ήταν ο Θεός που έσωσε τον άνθρωπο. Αυτό που Αυτός είχε και ήταν, ήταν η χάρη, η αγάπη, η ευσπλαχνία, η επιείκεια, η υπομονή, η ταπεινοφροσύνη, η φροντίδα και η ανοχή, και το πιο μεγάλο μέρος του έργου που επιτέλεσε ήταν προς χάριν της λύτρωσης του ανθρώπου. Όσο για τη διάθεσή Του, ήταν γεμάτη ευσπλαχνία και αγάπη, και επειδή ήταν γεμάτος ευσπλαχνία και αγάπη, έπρεπε να καρφωθεί στον σταυρό για τον άνθρωπο, για να δείξει ότι ο Θεός αγάπησε τον άνθρωπο ως τον εαυτό Του τόσο πολύ ώστε προσφέρθηκε ο ίδιος στην ολότητά Του. Ο Σατανάς είπε: «Εφόσον Εσύ αγαπάς τον άνθρωπο, πρέπει να τον αγαπάς στον απόλυτο βαθμό: πρέπει να καρφωθείς στον σταυρό, να λυτρώσεις τον άνθρωπο από τον σταυρό, από την αμαρτία και να προσφέρεις τον εαυτό Σου ως αντάλλαγμα για όλη την ανθρωπότητα». Ο Σατανάς έβαλε το εξής στοίχημα: «Επειδή Εσύ είσαι ένας Θεός γεμάτος αγάπη και ευσπλαχνία, πρέπει να αγαπάς τον άνθρωπο στον απόλυτο βαθμό: άρα θα πρέπει να προσφέρεις τον εαυτό Σου στον σταυρό». Ο Ιησούς απάντησε: «Εφόσον είναι για την ανθρωπότητα, είμαι πρόθυμος να προσφέρω όλο Μου το είναι». Κατόπιν ανέβηκε επάνω στον σταυρό με απόλυτη αυταπάρνηση και λύτρωσε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, το όνομα του Θεού ήταν Ιησούς, δηλαδή ο Θεός ήταν ο Θεός που έσωσε τον άνθρωπο και ήταν ένας ευσπλαχνικός και στοργικός Θεός. Ο Θεός ήταν με τον άνθρωπο. Η αγάπη Του, η ευσπλαχνία Του και η σωτηρία Του συνόδευαν κάθε άνθρωπο. Μόνο με την αποδοχή του ονόματος του Ιησού και της παρουσίας Του, ο άνθρωπος ήταν σε θέση να κερδίσει τη γαλήνη και την αγαλλίαση, να λάβει την ευλογία Του, τις τεράστιες και πολυάριθμες χάρες Του και τη σωτηρία Του. Μέσω της σταύρωσης του Ιησού, όλοι όσοι τον ακολούθησαν έλαβαν σωτηρία και συγχωρέθηκαν οι αμαρτίες τους. Κατά την εποχή της Χάριτος, Ιησούς ήταν το όνομα του Θεού. Με άλλα λόγια, το έργο της Εποχής της Χάριτος επιτελέστηκε κυρίως υπό το όνομα του Ιησού. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ο Θεός αποκαλούταν Ιησούς. Ανέλαβε ένα στάδιο νέου έργου πέραν της Παλαιάς Διαθήκης και το έργο Του έληξε με τη σταύρωση. Αυτό ήταν ολόκληρο το έργο Του. Επομένως, κατά την εποχή του Νόμου, Ιεχωβά ήταν το όνομα του Θεού και την Εποχή της Χάριτος το όνομα του Ιησού εκπροσωπούσε τον Θεό. Κατά τις έσχατες ημέρες, το όνομά Του είναι Παντοδύναμος Θεός, ο Παντοδύναμος, ο οποίος χρησιμοποιεί τη δύναμή Του για να καθοδηγήσει τον άνθρωπο, να κατακτήσει τον άνθρωπο και να κερδίσει τον άνθρωπο και τελικά να φέρει την εποχή στο τέλος της. Σε κάθε εποχή, σε κάθε στάδιο του έργου Του, η διάθεση του Θεού είναι εμφανής.
Στην αρχή, η καθοδήγηση του ανθρώπου κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης ήταν σαν να καθοδηγούσε τη ζωή ενός παιδιού. Η ανθρωπότητα στις αρχές μόλις είχε γεννηθεί από τον Ιεχωβά. Ήταν οι Ισραηλίτες. Δεν κατανοούσαν πώς να σέβονται τον Θεό ή πώς να ζουν στη γη. Με άλλα λόγια, ο Ιεχωβά δημιούργησε την ανθρωπότητα, δηλαδή δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα, αλλά δεν τους έδωσε την ικανότητα να κατανοούν πώς να σέβονται τον Ιεχωβά ή πώς να τηρούν τους νόμους του Ιεχωβά επί γης. Χωρίς την άμεση καθοδήγηση του Ιεχωβά, κανείς δεν μπορούσε να το γνωρίζει αυτό άμεσα, γιατί στην αρχή ο άνθρωπος δεν κατείχε τέτοιες ικανότητες. Ο άνθρωπος γνώριζε μόνο ότι ο Ιεχωβά ήταν ο Θεός, αλλά για το πώς έπρεπε να Τον σέβεται, πώς έπρεπε να συμπεριφέρεται, πώς έπρεπε να σκέπτεται για να δείχνει ότι Τον σέβεται, ή τι έπρεπε να Του προσφέρει σε ένδειξη του σεβασμού του, ο άνθρωπος δεν είχε καμία απολύτως ιδέα. Ο άνθρωπος γνώριζε μόνο πώς να απολαμβάνει όσα μπορούσε να απολαύσει μεταξύ όλων αυτών που δημιούργησε ο Ιεχωβά, αλλά όσον αφορά το τι είδους ζωή στη γη άξιζε σε ένα πλάσμα του Θεού, δεν είχε την αμυδρή ιδέα. Χωρίς κάποιον να τους διδάξει, χωρίς κάποιον να τους καθοδηγήσει προσωπικά, αυτή η ανθρωπότητα δεν θα είχε διάγει ποτέ μια ζωή που να ταιριάζει με την ανθρωπότητα, αλλά απλώς θα κρατούταν κρυφά φυλακισμένη από τον Σατανά. Ο Ιεχωβά δημιούργησε την ανθρωπότητα, τουτέστιν δημιούργησε τους προγόνους της ανθρωπότητας, την Εύα και τον Αδάμ, αλλά δεν τους χάρισε περαιτέρω διάνοια ή σοφία. Αν και ζούσαν ήδη στη γη, δεν κατανοούσαν σχεδόν τίποτα. Επομένως, το έργο του Ιεχωβά, όσον αφορά τη δημιουργία της ανθρωπότητας, είχε τελειώσει μόνο κατά το ήμισυ και δεν είχε ολοκληρωθεί ούτε κατά διάνοια. Είχε σχηματίσει μόνο ένα πρότυπο ανθρώπου από πηλό και του εμφύσησε την πνοή Του, χωρίς όμως να χαρίσει στον άνθρωπο επαρκή βούληση για να έχει φόβο Θεού. Στην αρχή, ο άνθρωπος δεν είχε πρόθεση να Τον σέβεται ή να έχει φόβο Θεού. Ο άνθρωπος ήξερε μόνο να ακούει τον λόγο Του, αλλά αγνοούσε τη βασική γνώση για τη ζωή στη γη και τους σωστούς κανόνες της ανθρώπινης ζωής. Επομένως, παρόλο που ο Ιεχωβά δημιούργησε τον άντρα και τη γυναίκα και ολοκλήρωσε το έργο των επτά ημερών, επ’ ουδενί δεν ολοκλήρωσε τη δημιουργία του ανθρώπου, γιατί ο άνθρωπος δεν ήταν παρά μόνο ένα περίβλημα και του έλειπε η πραγματικότητα του να είναι άνθρωπος. Ο άνθρωπος γνώριζε μόνο ότι ο Ιεχωβά είχε δημιουργήσει την ανθρωπότητα, αλλά δεν είχε την παραμικρή ιδέα για το πώς έπρεπε να τηρεί τον λόγο ή τους νόμους του Ιεχωβά. Συνεπώς, μετά τη δημιουργία της ανθρωπότητας, το έργο του Ιεχωβά δεν είχε τελειώσει ούτε κατά διάνοια. Έπρεπε ακόμα να καθοδηγήσει πλήρως τους ανθρώπους να έρθουν ενώπιόν Του, έτσι ώστε να μπορούν να ζουν μαζί στη γη και να έχουν φόβο Θεού, έτσι ώστε να είναι ίσως σε θέση, με την καθοδήγησή Του, να εισέλθουν στον σωστό δρόμο μιας κανονικής ανθρώπινης ζωής στη γη. Μόνο μ' αυτόν τον τρόπο ολοκληρώθηκε πλήρως το έργο που διεξήχθη κυρίως υπό το όνομα του Ιεχωβά. Δηλαδή, μόνο μ' αυτόν τον τρόπο ήρθε εις πέρας το έργο της δημιουργίας του κόσμου από τον Ιεχωβά. Έτσι λοιπόν, έχοντας δημιουργήσει την ανθρωπότητα, έπρεπε να καθοδηγήσει τη ζωή των ανθρώπων στη γη για αρκετές χιλιάδες χρόνια, ώστε να μπορέσουν οι άνθρωποι να τηρούν τα διατάγματα και τους νόμους Του και να συμμετέχουν σε όλες τις δραστηριότητες μιας κανονικής ανθρώπινης ζωής στη γη. Μόνο τότε ολοκληρώθηκε πλήρως το έργο του Ιεχωβά. Ανέλαβε αυτό το έργο αφού δημιούργησε την ανθρωπότητα και το συνέχισε μέχρι την εποχή του Ιακώβ, οπότε δημιούργησε τους δώδεκα υιούς του Ιακώβ και τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ. Από εκείνη την εποχή και μετά, όλος ο λαός του Ισραήλ έγινε η ανθρώπινη φυλή που καθοδηγούταν επισήμως από Αυτόν επί γης και το Ισραήλ έγινε ο ιδιαίτερος τόπος επί γης όπου επιτέλεσε το έργο Του. Ο Ιεχωβά έκανε αυτούς τους ανθρώπους την πρώτη ομάδα ανθρώπων επί της οποίας επιτέλεσε επίσημα το έργο Του επί γης και έκανε ολόκληρη τη γη του Ισραήλ το σημείο αφετηρίας του έργου Του, χρησιμοποιώντας τους ως την απαρχή ενός ακόμα μεγαλύτερου έργου, ώστε όλοι οι άνθρωποι που γεννήθηκαν από Αυτόν επί γης να γνωρίζουν πώς να έχουν φόβο Θεού και πώς να ζουν στη γη. Συνεπώς, οι πράξεις των Ισραηλιτών έγιναν παράδειγμα που έπρεπε να ακολουθήσουν οι λαοί των Εθνών και ό,τι ειπώθηκε στον λαό του Ισραήλ έγινε λόγος που έπρεπε να ακουστεί από τους λαούς των Εθνών. Διότι ήταν οι πρώτοι που έλαβαν τους νόμους και τις εντολές του Ιεχωβά κι ήταν επίσης οι πρώτοι που γνώριζαν πώς να έχουν φόβο της οδού του Ιεχωβά. Ήταν οι πρόγονοι της ανθρώπινης φυλής που γνώριζαν την οδό του Ιεχωβά, καθώς και οι εκπρόσωποι της ανθρώπινης φυλής που επέλεξε ο Ιεχωβά. Όταν ήρθε η Εποχή της Χάριτος, ο Ιεχωβά δεν καθοδηγούσε πια τον άνθρωπο κατ’ αυτόν τον τρόπο. Ο άνθρωπος είχε αμαρτήσει και παραδόθηκε στην αμαρτία, οπότε άρχισε να σώζει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, αποδοκίμασε τον άνθρωπο έως ότου ο άνθρωπος είχε λυτρωθεί πλήρως από την αμαρτία. Τις έσχατες ημέρες, ο άνθρωπος έχει βυθιστεί σε τέτοιο βαθμό ακολασίας, ώστε το έργο αυτού του σταδίου μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο μέσω της κρίσης και του παιδέματος. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να ολοκληρωθεί το έργο. Αυτό υπήρξε έργο πολλών εποχών. Χρησιμοποιώντας το όνομα του Θεού, το έργο του Θεού και τις διαφορετικές όψεις του Θεού για τον διαχωρισμό της μιας εποχής από την άλλη και να γίνει η μετάβαση μεταξύ τους, το όνομα του Θεού και το έργο Του αντιπροσωπεύουν την εποχή Του και αντιπροσωπεύουν το έργο Του σε κάθε εποχή. Αν υποτεθεί ότι το έργο του Θεού είναι πάντα το ίδιο σε κάθε εποχή, και Αυτός αποκαλείται πάντα με το ίδιο όνομα, πώς θα Τον γνώριζε ο άνθρωπος; Ο Θεός πρέπει να ονομάζεται Ιεχωβά και εκτός από τον Θεό που ονομάζεται Ιεχωβά, οποιοσδήποτε καλείται με οποιοδήποτε άλλο όνομα δεν είναι ο Θεός. Ή ο Θεός μπορεί μόνο να είναι ο Ιησούς, και εκτός του ονόματος του Ιησού δεν μπορεί να καλείται με οποιοδήποτε άλλο όνομα. Εκτός από τον Ιησού, ο Ιεχωβά δεν είναι ο Θεός ούτε ο Παντοδύναμος Θεός δεν είναι ο Θεός. Ο άνθρωπος πιστεύει ότι είναι αλήθεια ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος, αλλά ο Θεός είναι ένας Θεός που είναι με τον άνθρωπο και πρέπει να ονομάζεται Ιησούς, επειδή ο Θεός είναι με τον άνθρωπο. Το να γίνει αυτό είναι να συμμορφωθείς με το δόγμα και να περιορίσεις τον Θεό σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο. Έτσι, σε κάθε εποχή, το έργο που επιτελεί ο Θεός, το όνομα με το οποίο αποκαλείται και η εικόνα που παίρνει — τι έργο επιτελεί σε κάθε στάδιο μέχρι σήμερα — αυτά δεν ακολουθούν έναν ενιαίο κανονισμό και δεν υπόκεινται σε οποιουσδήποτε περιορισμούς. Αυτός είναι ο Ιεχωβά, αλλά είναι και ο Ιησούς, καθώς και ο Μεσσίας και ο Παντοδύναμος Θεός. Το έργο Του μπορεί να μετασχηματιστεί σταδιακά, ενώ το όνομά Του μπορεί να μεταβληθεί αντιστοίχως. Κανένα ενιαίο όνομα δεν μπορεί να Τον αντιπροσωπεύει πλήρως, αλλά όλα τα ονόματα με τα οποία αποκαλείται είναι ικανά να Τον αντιπροσωπεύουν, και το έργο που επιτελεί σε κάθε εποχή αντιπροσωπεύει τη διάθεσή Του. Ας υποθέσουμε ότι, όταν έρθουν οι έσχατες ημέρες, ο Θεός που βλέπεις εξακολουθεί να είναι ο Ιησούς, και έρχεται πάνω σε ένα λευκό σύννεφο και εξακολουθεί να έχει την εμφάνιση του Ιησού και ο λόγος που εκφράζει εξακολουθεί να είναι ο λόγος του Ιησού: «Να αγαπάτε τον πλησίον σας ως εαυτούς, να νηστεύετε και να προσεύχεστε, να αγαπάτε τους εχθρούς σας όπως αγαπάτε τη ίδια τη ζωή σας, να ανέχεστε τους άλλους και να είστε υπομονετικοί και ταπεινοί. Πρέπει να τα κάνετε όλα αυτά προκειμένου να γίνετε μαθητές Μου. Και κάνοντας όλα αυτά τα πράγματα, μπορείτε να εισέλθετε στη βασιλεία Μου». Δεν θα ανήκαν αυτά στο έργο της Εποχής της Χάριτος; Δεν θα ήταν όσα Αυτός λέει η οδός της Εποχής της Χάριτος; Πώς θα νιώθατε εάν ακούγατε αυτά τα λόγια; Δεν θα νιώθατε ότι αυτό εξακολουθεί να είναι το έργο του Ιησού; Δεν θα αποτελούσε αντιγραφή αυτού του έργου; Θα μπορούσε ο άνθρωπος να βρει χαρά σ’ αυτό; Θα νιώθατε ότι το έργο του Θεού μπορεί να παραμένει ως έχει και δεν μπορεί να προχωρήσει άλλο. Τόση δύναμη διαθέτει μόνο και δεν υπάρχει πλέον νέο έργο να επιτελέσει και έχει φέρει τη δύναμή Του στα όριά της. Πριν από δύο χιλιάδες χρόνια ήταν η Εποχή της Χάριτος και μετά από δύο χιλιάδες χρόνια εξακολουθεί να κηρύττει την οδό της Εποχής της Χάριτος και εξακολουθεί να κάνει τους ανθρώπους να μετανοούν. Οι άνθρωποι θα έλεγαν: «Θεέ μου, μέχρι εκεί φτάνει η δύναμή Σου. Πίστευα ότι ήσουν τόσο σοφός, και όμως γνωρίζεις μόνο την ανοχή και σε απασχολεί μόνο η υπομονή, ξέρεις μόνο να αγαπάς τον εχθρό Σου και τίποτα άλλο». Στο μυαλό του ανθρώπου, ο Θεός θα ήταν πάντα όπως ήταν την Εποχή της Χάριτος, και ο άνθρωπος θα πίστευε πάντα ότι ο Θεός είναι γεμάτος αγάπη και ευσπλαχνία. Πιστεύεις ότι το έργο του Θεού θα πορεύεται πάντα στο ίδιο παλιό μονοπάτι; Επομένως, σε αυτό το στάδιο του έργου Του, δεν θα σταυρωθεί και όλα όσα βλέπετε και αγγίζετε θα διαφέρουν από οτιδήποτε έχετε φανταστεί ή έχετε ακούσει να λέγεται. Σήμερα, ο Θεός δεν θα έρθει σε επαφή με τους Φαρισαίους, ούτε επιτρέπει στον κόσμο να γνωρίζει, και εκείνοι που Τον γνωρίζουν είστε μόνο εσείς που Τον ακολουθείτε, γιατί δεν θα σταυρωθεί ξανά. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ο Ιησούς κήρυξε ανοιχτά σε όλη τη χώρα χάριν του έργου του ευαγγελίου Του. Ήρθε σε επαφή με τους Φαρισαίους χάριν του έργου της σταύρωσης. Αν δεν είχε έρθει σε επαφή με τους Φαρισαίους και όσοι ήταν στην εξουσία δεν γνώριζαν ποτέ γι’ Αυτόν, πώς θα μπορούσε να καταδικαστεί και στη συνέχεια να προδοθεί και να καρφωθεί στον σταυρό; Επομένως, ήρθε σε επαφή με τους Φαρισαίους χάριν της σταύρωσης. Σήμερα, επιτελεί το έργο Του μυστικά για να αποφύγει τον πειρασμό. Στις δύο ενσαρκώσεις του Θεού, το έργο και η σημασία είναι διαφορετικά και ο χώρος είναι επίσης διαφορετικός, έτσι πώς θα μπορούσε να είναι ίδιο το έργο που επιτελεί;
Θα μπορούσε το όνομα του Ιησού — «ο Θεός μαζί μας» — να αντιπροσωπεύει τη διάθεση του Θεού στην ολότητά της; Θα μπορούσε να εκφράσει πλήρως τον Θεό; Αν ο άνθρωπος λέει ότι ο Θεός μπορεί να αποκαλείται μόνο Ιησούς και δεν μπορεί να έχει άλλο όνομα, επειδή ο Θεός δεν μπορεί να αλλάζει τη διάθεσή Του, αυτά τα λόγια συνιστούν όντως βλασφημία! Πιστεύεις ότι το όνομα Ιησούς, ο Θεός μαζί μας, μπορεί από μόνο του να εκπροσωπεί τον Θεό στην ολότητά Του; Ο Θεός μπορεί να αποκαλείται με πολλά ονόματα, αλλά μεταξύ αυτών των πολλών ονομάτων, δεν υπάρχει κανένα που να μπορεί να περικλείει όλον τον Θεό, ούτε ένα που να μπορεί να εκπροσωπεί τον Θεό απόλυτα. Επομένως, ο Θεός έχει πολλά ονόματα, αλλά αυτά τα πολλά ονόματα δεν μπορούν να εκφράζουν πλήρως τη διάθεση του Θεού, διότι η διάθεση του Θεού είναι τόσο πλούσια ώστε απλά υπερβαίνει την ικανότητα του ανθρώπου να Τον γνωρίζει. Δεν υπάρχει τρόπος ο άνθρωπος, χρησιμοποιώντας την ανθρώπινη γλώσσα, να αποδώσει τον Θεό πλήρως. Οι άνθρωποι διαθέτουν περιορισμένο λεξιλόγιο για να αποδώσουν όλα όσα γνωρίζουν για τη διάθεση του Θεού: μεγάλη, σεβάσμια, θαυμαστή, ασύλληπτη, υπέρτατη, άγια, δίκαιη, σοφή και ούτω καθεξής. Τόσες πολλές λέξεις! Αυτό το περιορισμένο λεξιλόγιο δεν είναι σε θέση να περιγράψει τα ελάχιστα στα οποία ο άνθρωπος έχει γίνει μάρτυρας από τη διάθεση του Θεού. Με την πάροδο του χρόνου, πολλοί πρόσθεσαν λέξεις που πίστευαν ότι μπορούσαν καλύτερα να περιγράψουν τον ζήλο στην καρδιά τους: ο Θεός είναι πάρα πολύ μεγάλος! Ο Θεός είναι πάρα πολύ άγιος! Ο Θεός έχει άπειρο κάλλος! Σήμερα, ανθρώπινες εκφράσεις όπως αυτές έχουν φτάσει στο αποκορύφωμά τους, όμως ο άνθρωπος εξακολουθεί να είναι ανίκανος να εκφραστεί με σαφήνεια. Επομένως, όσον αφορά τον άνθρωπο, ο Θεός έχει πολλά ονόματα, όμως δεν έχει μόνο ένα όνομα και αυτό γιατί το Είναι του Θεού είναι άπειρο και η ανθρώπινη γλώσσα υπερβολικά πτωχή. Μία συγκεκριμένη λέξη ή όνομα δεν είναι ικανή να αντιπροσωπεύει τον Θεό στην ολότητά Του, άρα νομίζεις ότι το όνομά Του μπορεί να καθοριστεί; Ο Θεός είναι τόσο μεγάλος και τόσο άγιος και εσύ δεν θα Του επιτρέψεις να αλλάξει το όνομά Του σε κάθε νέα εποχή; Επομένως, σε κάθε εποχή, κατά την οποία ο Θεός προσωπικά επιτελεί το δικό Του έργο, χρησιμοποιεί ένα όνομα που ταιριάζει με την εποχή για να περικλείσει το έργο που προτίθεται να επιτελέσει. Χρησιμοποιεί αυτό το συγκεκριμένο όνομα, το οποίο έχει χρονική σημασία, για να αντιπροσωπεύσει τη διάθεσή Του στην εκάστοτε εποχή. Ο Θεός χρησιμοποιεί την ανθρώπινη γλώσσα για να εκφράσει τη δική Του διάθεση. Ακόμα κι έτσι, πολλοί άνθρωποι που είχαν πνευματικές εμπειρίες και έχουν δει τον Θεό προσωπικά νιώθουν εντούτοις ότι ένα συγκεκριμένο όνομα είναι ανίκανο να εκπροσωπήσει τον Θεό στην ολότητά Του — αλίμονο, είναι μάταιο, έτσι ο άνθρωπος δεν προσφωνεί πλέον τον Θεό με κανένα όνομα, αλλά Τον αποκαλεί απλώς «Θεό». Είναι σαν η καρδιά του ανθρώπου να είναι γεμάτη αγάπη αλλά και αντιφάσεις, γιατί ο άνθρωπος δεν γνωρίζει πώς να ερμηνεύσει τον Θεό. Αυτό που είναι ο Θεός χαρακτηρίζεται από πάρα πολύ μεγάλη αφθονία, απλώς δεν υπάρχει τρόπος να το περιγράψει κανείς. Δεν υπάρχει ένα όνομα που να συνοψίζει τη διάθεση του Θεού και δεν υπάρχει ένα όνομα που να μπορεί να περιγράψει όλα όσα έχει και είναι ο Θεός. Αν κάποιος Με ρωτήσει: «Ποιο όνομα ακριβώς χρησιμοποιείς Εσύ;» Θα του πω: «Ο Θεός είναι Θεός!» Δεν είναι αυτό το καλύτερο όνομα για τον Θεό; Δεν περικλείει καλύτερα τη διάθεση του Θεού; Εφόσον είναι έτσι, γιατί, λοιπόν, κάνετε τόσο μεγάλο κόπο αναζητώντας το όνομα του Θεού; Γιατί θα πρέπει να στύβετε το μυαλό σας, στερούμενοι φαγητό και ύπνο, όλα χάριν ενός ονόματος; Η ημέρα θα φτάσει που ο Θεός δεν θα ονομάζεται Ιεχωβά, Ιησούς ή Μεσσίας — Αυτός θα είναι απλά «ο Δημιουργός». Εκείνη την εποχή, όλα τα ονόματα που Αυτός έχει λάβει στη γη θα τελειώσουν, επειδή το έργο Του στη γη θα έχει τελειώσει, μετά από το οποίο τα ονόματά Του δεν θα υφίστανται πια. Όταν τα πάντα έρθουν στο κράτος του Δημιουργού, τι ανάγκη έχει από ένα άκρως κατάλληλο αλλά ατελές όνομα; Εξακολουθείς να αναζητείς το όνομα του Θεού τώρα; Μήπως ακόμα τολμάς να πεις ότι ο Θεός ονομάζεται μόνο Ιεχωβά; Μήπως ακόμα τολμάς να πεις ότι ο Θεός μπορεί να ονομάζεται μόνο Ιησούς; Είσαι σε θέση να φέρεις την αμαρτία της βλασφημίας εναντίον του Θεού; Θα πρέπει να γνωρίζεις ότι ο Θεός δεν είχε αρχικά κανένα όνομα. Έλαβε μόνο ένα ή δύο ή πολλά ονόματα επειδή είχε έργο να επιτελέσει και έπρεπε να διαχειριστεί την ανθρωπότητα. Όποιο κι αν είναι το όνομα με το οποίο αποκαλείται δεν το επέλεξε ελεύθερα ο ίδιος; Θα χρειαζόταν εσένα — ένα από τα πλάσματα Του — να το αποφασίσει; Το όνομα με το οποίο αποκαλείται ο Θεός είναι ένα όνομα που συμφωνεί με το τι είναι ικανός να συλλάβει ο άνθρωπος, με την ανθρώπινη γλώσσα, αλλά αυτό το όνομα δεν είναι κάτι που μπορεί να κατανοήσει ο άνθρωπος. Μπορείς μόνο να πεις ότι υπάρχει ένας Θεός στον ουρανό, που αποκαλείται Θεός, ότι είναι ο ίδιος ο Θεός με μεγάλη δύναμη, ο οποίος είναι πάρα πολύ σοφός, πάρα πολύ δοξασμένος, πάρα πολύ θαυμαστός, πάρα πολύ μυστηριώδης και παντοδύναμος και ύστερα δεν μπορείς να πεις τίποτα περισσότερο. Αυτά τα ελάχιστα είναι τα μόνα που μπορείς να γνωρίζεις. Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, μπορεί μόνο το όνομα του Ιησού να αντιπροσωπεύει τον ίδιο τον Θεό; Όταν έρθουν οι έσχατες ημέρες, ακόμα κι αν ο ίδιος ο Θεός επιτελεί το έργο Του, το όνομά Του πρέπει να αλλάξει, διότι είναι μια διαφορετική εποχή.
Ο Θεός, που είναι ο μεγαλύτερος σε όλο το σύμπαν, θα μπορούσε να εξηγήσει πλήρως τον εαυτό Του χρησιμοποιώντας την εικόνα μιας σάρκας; Ο Θεός παίρνει αυτή τη σάρκα για να επιτελέσει ένα στάδιο του έργου Του. Αυτή η εικόνα της σάρκας δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, δεν έχει καμία σχέση με την μετάβαση των εποχών, ούτε έχει σχέση με τη διάθεση του Θεού. Γιατί ο Ιησούς δεν επέτρεψε να παραμείνει η εικόνα Του; Γιατί δεν άφησε τον άνθρωπο να ζωγραφίσει την εικόνα Του, έτσι ώστε να μπορεί να τη μεταδώσει στις επόμενες γενιές; Γιατί δεν επέτρεψε στους ανθρώπους να αναγνωρίσουν ότι η εικόνα Του ήταν η εικόνα του Θεού; Αν και η εικόνα του ανθρώπου δημιουργήθηκε κατ’ εικόνα του Θεού, θα ήταν δυνατή η εμφάνιση του ανθρώπου να εκπροσωπεί τη δοξασμένη εικόνα του Θεού; Όταν ο Θεός ενσαρκώνεται, απλώς κατέρχεται από τον ουρανό σε μια συγκεκριμένη σάρκα. Το Πνεύμα Του κατέρχεται σε μια σάρκα, μέσω της οποίας επιτελεί το έργο του Πνεύματος. Είναι το Πνεύμα που εκφράζεται με τη σάρκα και το Πνεύμα είναι αυτό που επιτελεί το έργο Του στη σάρκα. Το έργο που επιτελείται στη σάρκα αντιπροσωπεύει πλήρως το Πνεύμα και η σάρκα υπάρχει χάριν του έργου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η εικόνα της σάρκας αντικαθιστά την αληθινή εικόνα του ίδιου του Θεού. Δεν είναι αυτός ο σκοπός ή η σημασία του ενσαρκωμένου Θεού. Αυτός ενσαρκώνεται μόνο, έτσι ώστε το Πνεύμα να βρει ένα κατάλληλο μέρος για να διαμένει καθώς επιτελεί το έργο Του, για να επιτύχει το έργο Του στη σάρκα πιο αποτελεσματικά — έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να δουν το έργο Του, να έρθουν σε επαφή με τη διάθεσή Του, να ακούσουν τον λόγο Του και να γνωρίσουν το θαύμα του έργου Του. Το όνομά Του αντιπροσωπεύει τη διάθεσή Του, το έργο Του αντιπροσωπεύει την ταυτότητά Του, αλλά δεν έχει πει ποτέ ότι η εμφάνισή Του στη σάρκα αντιπροσωπεύει την εικόνα Του. Αυτό είναι απλώς μια ανθρώπινη έννοια. Οπότε, οι κρίσιμες πτυχές της ενσάρκωσης του Θεού είναι το όνομά Του, το έργο Του, η διάθεσή Του και το φύλο Του. Αυτά χρησιμοποιούνται για να αντιπροσωπεύσουν τη διαχείρισή Του σε αυτή την εποχή. Η εμφάνισή Του στη σάρκα δεν έχει καμιά σχέση με τη διαχείρισή Του, υπάρχει απλώς χάριν του έργου Του εκείνη τη στιγμή. Ωστόσο, είναι αδύνατον ο ενσαρκωμένος Θεός να μην έχει συγκεκριμένη εμφάνιση και έτσι επιλέγει την κατάλληλη οικογένεια για να καθορίσει την εμφάνισή Του. Αν η εμφάνιση του Θεού είχε αντιπροσωπευτική σημασία, τότε όλοι εκείνοι που τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους μοιάζουν με τα δικά Του επίσης θα αντιπροσώπευαν τον Θεό. Δεν θα ήταν αυτό άραγε μέγα σφάλμα; Ο άνθρωπος απεικόνισε τον Ιησού για να Τον λατρέψει. Εκείνον τον καιρό, το Άγιο Πνεύμα δεν έδωσε ειδικές οδηγίες, οπότε ο άνθρωπος μετέφερε την εικόνα μέχρι σήμερα. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με την αρχική πρόθεση του Θεού, ο άνθρωπος δεν θα έπρεπε να το έχει κάνει αυτό. Από τον ζήλο του ανθρώπου και μόνο έχει παραμείνει η εικόνα του Ιησού μέχρι σήμερα. Ο Θεός είναι Πνεύμα και ο άνθρωπος δεν θα είναι ποτέ ικανός να περικλείσει την εικόνα Του σε τελική ανάλυση. Την εικόνα Του μπορεί να αντιπροσωπεύει μόνο η διάθεσή Του. Όσο για την εμφάνιση της μύτης Του, του στόματος Του, των ματιών Του και των μαλλιών Του, αυτά υπερβαίνουν την ικανότητά σας να τα κατανοήσετε. Όταν ήρθε η αποκάλυψη στον Ιωάννη, είδε την εικόνα του Υιού του ανθρώπου: Από το στόμα Του πρόβαλε ένα αιχμηρό δίκοπο ξίφος, τα μάτια Του ήταν σαν πύρινες φλόγες, η κεφαλή και τα μαλλιά Του ήταν λευκά σαν μαλλί προβάτου, τα πόδια Του έμοιαζαν σαν γυαλισμένος ορείχαλκος και μια χρυσή ζώνη ήταν γύρω από το στήθος Του. Παρόλο που τα λόγια του ήταν εξαιρετικά γλαφυρά, η εικόνα του Θεού που περιέγραψε δεν ήταν η εικόνα ενός δημιουργημένου όντος. Αυτό που είδε ήταν μόνο ένα όραμα και όχι η εικόνα ενός προσώπου από τον υλικό κόσμο. Ο Ιωάννης είχε δει ένα όραμα, αλλά δεν είχε γίνει μάρτυρας της αληθινής όψης του Θεού. Η εικόνα του ενσαρκωμένου Θεού, που είναι η εικόνα ενός δημιουργημένου όντος, δεν είναι ικανή να αντιπροσωπεύσει τη διάθεση του Θεού στην ολότητά της. Όταν ο Ιεχωβά δημιούργησε την ανθρωπότητα, είπε ότι το έκανε κατ’ εικόνα και δημιούργησε άντρες και γυναίκες. Εκείνη την εποχή, είπε ότι δημιούργησε άντρες και γυναίκες κατ’ εικόνα του Θεού. Παρόλο που η εικόνα του ανθρώπου μοιάζει με την εικόνα του Θεού, δεν μπορεί να συναχθεί εξ αυτού ότι η εμφάνιση του ανθρώπου είναι η εικόνα του Θεού. Ούτε μπορείς να χρησιμοποιήσεις την ανθρώπινη γλώσσα ως την επιτομή της εικόνας του Θεού, διότι ο Θεός είναι πάρα πολύ δοξασμένος, πάρα πολύ μεγάλος, πάρα πολύ θαυμαστός και ασύλληπτος!
Όταν ο Ιησούς ήλθε να επιτελέσει το έργο Του, ήταν υπό την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος. Έκανε αυτό που ήθελε το Άγιο Πνεύμα και δεν ενήργησε σύμφωνα με την Εποχή του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης ή σύμφωνα με το έργο του Ιεχωβά. Μολονότι το έργο που ήλθε να επιτελέσει ο Ιησούς δεν ήταν να τηρήσει τους νόμους του Ιεχωβά ή τις εντολές του Ιεχωβά, η πηγή Τους ήταν το ένα και το αυτό. Το έργο που επιτέλεσε ο Ιησούς αντιπροσώπευε το όνομα του Ιησού και την Εποχή της Χάριτος. Όσον αφορά το έργο που επιτέλεσε ο Ιεχωβά, αντιπροσώπευε τον Ιεχωβά και την Εποχή του Νόμου. Το έργο Τους ήταν έργο ενός Πνεύματος σε δύο διαφορετικές εποχές. Το έργο που επιτέλεσε ο Ιησούς μπορούσε να αντιπροσωπεύει μόνο την Εποχή της Χάριτος και το έργο που επιτέλεσε ο Ιεχωβά μπορούσε να αντιπροσωπεύει μόνο την Εποχή του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης. Ο Ιεχωβά καθοδήγησε μόνο τον λαό του Ισραήλ και της Αιγύπτου και όλα τα έθνη πέρα από το Ισραήλ. Το έργο του Ιησού την Εποχή της Χάριτος της Καινής Διαθήκης ήταν το έργο του Θεού υπό το όνομα του Ιησού καθώς Αυτός καθοδηγούσε την εποχή. Εάν λες ότι το έργο του Ιησού βασίστηκε στο έργο του Ιεχωβά, ότι δεν εγκαινίασε οποιοδήποτε νέο έργο και ότι όλα όσα έκανε ήταν σύμφωνα με τον λόγο του Ιεχωβά, σύμφωνα με το έργο του Ιεχωβά και τις προφητείες του Ησαΐα, τότε ο Ιησούς δεν θα ήταν ο ενσαρκωμένος Θεός. Αν είχε διεξάγει το έργο Του κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα ήταν απόστολος ή εργάτης της Εποχής του Νόμου. Αν είναι όπως λες, τότε ο Ιησούς δεν θα μπορούσε να εγκαινιάσει μια εποχή, ούτε θα μπορούσε να επιτελέσει οποιοδήποτε άλλο έργο. Τοιουτοτρόπως, το Άγιο Πνεύμα πρέπει να επιτελέσει κυρίως το έργο Του μέσω του Ιεχωβά και μόνο μέσω του Ιεχωβά το Άγιο Πνεύμα θα μπορούσε να επιτελέσει οποιοδήποτε νέο έργο. Είναι λάθος ο άνθρωπος να κατανοεί το έργο του Ιησού κατ’ αυτόν τον τρόπο. Αν ο άνθρωπος πιστεύει ότι το έργο που επιτέλεσε ο Ιησούς έγινε σύμφωνα με τον λόγο του Ιεχωβά και τις προφητείες του Ησαΐα, τότε ήταν ο Ιησούς ο ενσαρκωμένος Θεός ή ήταν ένας από τους προφήτες; Σύμφωνα με αυτή την άποψη, δεν θα υπήρχε Εποχή Χάριτος και ο Ιησούς δεν θα ήταν η ενσάρκωση του Θεού, γιατί το έργο που επιτέλεσε δεν θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει την Εποχή της Χάριτος και θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει μόνο την Εποχή του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης. Θα μπορούσε να υπάρξει μια νέα εποχή, μόνο όταν ο Ιησούς ήλθε για να επιτελέσει νέο έργο, να εγκαινιάσει μια νέα εποχή, να κατεδαφίσει το έργο που είχε επιτελεστεί προηγουμένως στο Ισραήλ και να διεξάγει το έργο Του όχι σύμφωνα με το έργο του Ιεχωβά στο Ισραήλ ή με τους παλιούς κανόνες Του, ή σύμφωνα με οποιουσδήποτε κανονισμούς, αλλά για να επιτελέσει το νέο έργο που όφειλε να επιτελέσει. Ο ίδιος ο Θεός έρχεται να εγκαινιάσει μια εποχή και ο ίδιος ο Θεός έρχεται να φέρει την εποχή στο τέλος. Ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να επιτελέσει το έργο της έναρξης μιας εποχής και της ολοκλήρωσής της. Εάν ο Ιησούς δεν έφερνε σε πέρας το έργο του Ιεχωβά μετά τον ερχομό Του, τότε αυτό θα ήταν απόδειξη ότι ήταν απλώς άνθρωπος και ανίκανος να εκπροσωπεί τον Θεό. Ακριβώς επειδή ο Ιησούς ήλθε και ολοκλήρωσε το έργο του Ιεχωβά, συνέχισε το έργο του Ιεχωβά ξεκινώντας το δικό Του έργο, νέο έργο, αποδεικνύει ότι αυτή ήταν μια νέα εποχή και ότι ο Ιησούς ήταν ο ίδιος ο Θεός. Επιτέλεσαν δύο εντελώς διαφορετικά στάδια έργου. Ένα στάδιο πραγματοποιήθηκε εντός του ναού και το άλλο διεξήχθη εκτός του ναού. Το ένα στάδιο ήταν να καθοδηγήσει τη ζωή του ανθρώπου σύμφωνα με τον νόμο και το άλλο να κάνει προσφορά υπέρ αμαρτίας. Αυτά τα δύο στάδια του έργου ήταν πολύ διαφορετικά. Αυτό διαχωρίζει τη νέα εποχή από την παλαιά και είναι απολύτως σωστό να ειπωθεί ότι πρόκειται για δύο διαφορετικές εποχές. Η τοποθεσία του έργου Τους ήταν διαφορετική, το περιεχόμενο του έργου Τους ήταν διαφορετικό και ο στόχος του έργου Τους ήταν διαφορετικός. Τουτέστιν, μπορούν να διακριθούν σε δύο εποχές: την Καινή και την Παλαιά Διαθήκη, δηλαδή τη νέα και την παλαιά εποχή. Όταν ήλθε ο Ιησούς, δεν πήγε στον ναό, γεγονός που αποδεικνύει ότι η εποχή του Ιεχωβά είχε τελειώσει. Δεν εισήλθε στον ναό, επειδή το έργο του Ιεχωβά στον ναό είχε τελειώσει και δεν χρειαζόταν να γίνει ξανά, και αν γινόταν ξανά θα επαναλαμβανόταν. Μόνο αφήνοντας τον ναό, ξεκινώντας ένα νέο έργο και ανοίγοντας ένα νέο μονοπάτι εκτός του ναού, ήταν σε θέση να φέρει το έργο του Θεού στο αποκορύφωμά του. Εάν δεν είχε βγει από τον ναό για να επιτελέσει το έργο του, το έργο του Θεού θα είχε λιμνάσει στα θεμέλια του ναού και δεν θα γίνονταν ποτέ νέες αλλαγές. Έτσι λοιπόν, όταν ήλθε ο Ιησούς, δεν εισήλθε στον ναό και δεν επιτέλεσε το έργο Του εντός του ναού. Επιτέλεσε το έργο Του εκτός του ναού, και, καθοδηγώντας τους μαθητές, επιτελούσε ελεύθερα το έργο Του. Η αναχώρηση του Θεού από τον ναό για να επιτελέσει το έργο Του σήμαινε ότι ο Θεός είχε ένα νέο σχέδιο. Το έργο Του έπρεπε να διεξαχθεί εκτός του ναού και έπρεπε να είναι ένα νέο έργο που δεν περιοριζόταν στον τρόπο υλοποίησής του. Μόλις κατέφθασε ο Ιησούς, ολοκλήρωσε το έργο του Ιεχωβά κατά την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης. Αν και αποκαλούνταν με δύο διαφορετικά ονόματα, ήταν το ίδιο Πνεύμα που ολοκλήρωσε και τα δύο στάδια του έργου και το έργο που επιτελούνταν ήταν συνεχές. Καθώς το όνομα ήταν διαφορετικό και το περιεχόμενο του έργου ήταν διαφορετικό, η εποχή ήταν διαφορετική. Όταν ήλθε ο Ιεχωβά, αυτή ήταν η εποχή του Ιεχωβά, και όταν ήλθε ο Ιησούς, αυτή ήταν η εποχή του Ιησού. Τουτέστιν, με κάθε έλευση, ο Θεός αποκαλείται με ένα όνομα, αντιπροσωπεύει μία εποχή και ανοίγει ένα νέο μονοπάτι και σε κάθε νέο μονοπάτι, παίρνει ένα νέο όνομα, το οποίο αποδεικνύει ότι ο Θεός είναι πάντα νέος και δεν είναι ποτέ παλαιός και ότι το έργο Του δεν παύει ποτέ να προχωρά προς τα εμπρός. Η ιστορία πάντα κινείται προς τα εμπρός και το έργο του Θεού κινείται πάντα προς τα εμπρός. Για να φτάσει το σχέδιο της διαχείρισής Του των έξι χιλιάδων ετών στο τέλος, πρέπει να συνεχίζει να προχωράει προς τα εμπρός. Κάθε μέρα Αυτός πρέπει να επιτελεί νέο έργο, κάθε έτος πρέπει να επιτελεί νέο έργο. Πρέπει να ανοίγει νέα μονοπάτια, να εγκαινιάζει νέες εποχές, να ξεκινάει νέο και πιο σπουδαίο έργο και, μαζί με αυτά, να φέρει νέα ονόματα και νέο έργο. Από στιγμή σε στιγμή, το Πνεύμα του Θεού θα επιτελέσει νέο έργο, χωρίς ποτέ να προσκολλάται σε παλιούς δρόμους και κανονισμούς. Ούτε το έργο Του σταμάτησε ποτέ, αλλά συμβαίνει με κάθε λεπτό που περνάει. Εάν λες ότι το έργο του Αγίου Πνεύματος είναι αμετάβλητο, τότε γιατί ο Ιεχωβά ζήτησε από τους ιερείς να Τον υπηρετήσουν στον ναό, ενώ ο Ιησούς δεν εισήλθε στον ναό — μολονότι, όταν ήλθε, οι άνθρωποι είπαν επίσης ότι ήταν ο αρχιερέας και ότι καταγόταν από τον οίκο του Δαβίδ και ήταν επίσης αρχιερέας και ο μεγάλος Βασιλέας; Και γιατί δεν προσέφερε θυσίες; Η είσοδος στον ναό ή όχι — δεν είναι άραγε έργο του ίδιου του Θεού; Εάν, όπως φαντάζεται ο άνθρωπος, ο Ιησούς έλθει ξανά και τις έσχατες ημέρες εξακολουθεί να αποκαλείται Ιησούς και έλθει πάνω σε ένα λευκό σύννεφο, κατερχόμενος μεταξύ των ανθρώπων, έχοντας την εμφάνιση του Ιησού, δεν θα συνιστούσε αυτό επανάληψη του έργου Του; Είναι το Άγιο Πνεύμα ικανό να προσκολληθεί στα παλιά; Όλα όσα πιστεύει ο άνθρωπος είναι αντιλήψεις, και όλα όσα κατανοεί ο άνθρωπος συνάδουν με το κυριολεκτικό τους νόημα, αλλά και σύμφωνα με τη φαντασία του. Δεν συμβαδίζουν με τις αρχές του έργου του Αγίου Πνεύματος και δεν συνάδουν με τις προθέσεις του Θεού. Ο Θεός δεν θα εργαζόταν κατ’ αυτόν τον τρόπο. Ο Θεός δεν είναι τόσο ανόητος και μωρός, και το έργο Του δεν είναι τόσο απλό όσο φαντάζεσαι. Βάσει όλων όσων κάνει και σκέφτεται ο άνθρωπος, ο Ιησούς θα έλθει πάνω σε ένα σύννεφο και θα κατέλθει μεταξύ σας. Εσείς θα δείτε Εκείνον που, πάνω στο σύννεφο, θα σας πει ότι είναι ο Ιησούς. Εσείς θα δείτε, επίσης, τα σημάδια από τα καρφιά στα χέρια Του και θα Τον αναγνωρίσετε ως τον Ιησού. Και θα σας σώσει και πάλι και θα είναι ο δυνατός Θεός σας. Αυτός θα σας σώσει, θα σας χαρίσει ένα νέο όνομα και θα δώσει στον καθένα σας μια λευκή πέτρα, και κατόπιν θα σας επιτραπεί να εισέλθετε στη βασιλεία των ουρανών και στον παράδεισο. Δεν είναι αυτές οι πεποιθήσεις άραγε αντιλήψεις του ανθρώπου; Ο Θεός εργάζεται σύμφωνα με τις αντιλήψεις του ανθρώπου ή εργάζεται αντίθετα από τις αντιλήψεις του ανθρώπου; Δεν προέρχονται άραγε όλες οι αντιλήψεις του ανθρώπου από τον Σατανά; Δεν έχει διαφθαρεί άραγε όλος ο άνθρωπος από τον Σατανά; Αν ο Θεός επιτελούσε το έργο Του σύμφωνα με τις αντιλήψεις του ανθρώπου, δεν θα γινόταν τότε Σατανάς; Δεν θα άνηκε στο ίδιο είδος με τα δικά Του πλάσματα; Δεδομένου ότι τα πλάσματά Του έχουν πλέον διαφθαρεί τόσο πολύ από τον Σατανά ώστε ο άνθρωπος έχει γίνει η ενσάρκωση του Σατανά, αν ο Θεός εργαζόταν σύμφωνα με τις επιταγές του Σατανά, δεν θα συμμαχούσε τότε με τον Σατανά; Πώς μπορεί ο άνθρωπος να κατανοήσει εις βάθος το έργο του Θεού; Επομένως, ο Θεός δεν θα εργαζόταν ποτέ σύμφωνα με τις αντιλήψεις του ανθρώπου, δεν θα εργαζόταν ποτέ με τους τρόπους που φαντάζεσαι. Υπάρχουν εκείνοι που λένε ότι ο ίδιος ο Θεός είπε ότι θα καταφθάσει πάνω σε ένα σύννεφο. Είναι αλήθεια ότι ο Θεός το είπε ο ίδιος, αλλά δεν γνωρίζεις ότι κανείς δεν μπορεί να συλλάβει τα μυστήρια του Θεού; Δεν γνωρίζεις ότι κανείς δεν μπορεί να ερμηνεύσει τον λόγο του Θεού; Είσαι σίγουρος, πέραν κάθε αμφιβολίας, ότι διαφωτίστηκες και φωτίστηκες από το Άγιο Πνεύμα; Σίγουρα δεν σου έδειξε το Άγιο Πνεύμα με τέτοιον άμεσο τρόπο; Ήταν το Άγιο Πνεύμα που έδωσε οδηγίες ή οι δικές σου αντιλήψεις σε έκαναν να το σκεφτείς; Είπες: «Αυτό ειπώθηκε από τον ίδιο τον Θεό». Εντούτοις, δεν μπορούμε να χρησιμοποιούμε τις δικές μας αντιλήψεις και απόψεις για να μετρήσουμε τον λόγο του Θεού. Όσο για τα λόγια που εξέφρασε ο Ησαΐας, μπορείς να ερμηνεύσεις με απόλυτη βεβαιότητα τα λόγια του; Τολμάς να ερμηνεύσεις τα λόγια του; Εφόσον δεν τολμάς να ερμηνεύσεις τα λόγια του Ησαΐα, γιατί τολμάς να ερμηνεύσεις τα λόγια του Ιησού; Ποιος είναι πιο δοξασμένος, ο Ιησούς ή ο Ησαΐας; Εφόσον η απάντηση είναι ο Ιησούς, γιατί ερμηνεύεις τα λόγια που εξέφρασε ο Ιησούς; Θα σου έλεγε ο Θεός εκ των προτέρων το έργο Του; Δεν μπορεί να γνωρίζει ούτε ένα πλάσμα, ούτε καν οι αγγελιοφόροι στον ουρανό ούτε ο Υιός του ανθρώπου, άρα πώς θα μπορούσες να το γνωρίζεις εσύ; Ο άνθρωπος είναι πάρα πολύ ελλιπής. Αυτό που είναι το πιο σημαντικό για εσάς τώρα είναι να γνωρίζετε τα τρία στάδια του έργου. Από το έργο του Ιεχωβά στο έργο του Ιησού και από το έργο του Ιησού στο έργο του σημερινού σταδίου, αυτά τα τρία στάδια καλύπτουν σε μια συνέχεια ολόκληρο το φάσμα της διαχείρισης του Θεού και όλα τα έργα προέρχονται από ένα Πνεύμα. Από τη δημιουργία του κόσμου, ο Θεός ανέκαθεν εργαζόταν για τη διαχείριση της ανθρωπότητας. Αυτός είναι η Αρχή και το Τέλος, Αυτός είναι ο Πρώτος και ο Έσχατος και Αυτός εγκαινιάζει την εποχή και Αυτός φέρνει την εποχή στο τέλος. Τα τρία στάδια του έργου, σε διαφορετικές εποχές και διαφορετικούς τόπους, είναι αναμφίβολα το έργο ενός Πνεύματος. Όλοι όσοι διαχωρίζουν αυτά τα τρία στάδια αντιτίθενται στον Θεό. Τώρα, επιβάλλεται να κατανοήσεις ότι όλο το έργο από το πρώτο στάδιο μέχρι σήμερα είναι το έργο ενός Θεού, το έργο ενός Πνεύματος. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία περί αυτού.