Η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος

Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό για χάρη του μελλοντικού προορισμού τους ή για προσωρινή απόλαυση. Για εκείνους που δεν έχουν αντιμετωπιστεί καθόλου, η πίστη στον Θεό είναι για χάρη της εισόδου στον Παράδεισο, προκειμένου να κερδίσουν ανταμοιβές. Δεν είναι για να οδηγηθούν στην τελείωση ή για να εκτελέσουν το καθήκον που έχει ένα πλάσμα του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν πιστεύουν στον Θεό για να εκπληρώσουν την ευθύνη τους ή να ολοκληρώσουν το καθήκον τους. Σπάνια οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό με σκοπό να διάγουν ουσιαστικό βίο, ούτε υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν ότι από τη στιγμή που ο άνθρωπος είναι ζωντανός, θα πρέπει να αγαπάει τον Θεό, επειδή έτσι ορίζει ότι πρέπει να κάνουν ο νόμος του Παραδείσου και η επίγεια αρχή και είναι η φυσική κλίση του ανθρώπου. Με αυτόν τον τρόπο, αν και διαφορετικοί άνθρωποι ακολουθούν ο καθένας τους στόχους του, ο στόχος της επιδίωξής τους και τα κίνητρα πίσω από αυτή είναι όμοια και, επιπλέον, για τους περισσότερους από αυτούς, τα αντικείμενα της λατρείας τους είναι τα ίδια. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων χιλιάδων χρόνων, πολλοί πιστοί έχουν πεθάνει και πολλοί έχουν πεθάνει και έχουν γεννηθεί ξανά. Δεν είναι μόνο ένας ή δύο άνθρωποι που αναζητούν τον Θεό, ούτε καν μία ή δύο χιλιάδες, όμως η επιδίωξη των περισσότερων από αυτούς τους ανθρώπους είναι για χάρη των δικών τους προοπτικών ή των ένδοξων ελπίδων τους για το μέλλον. Εκείνοι που είναι αφιερωμένοι στον Χριστό είναι λίγοι και σκόρπιοι. Πολλοί αφοσιωμένοι πιστοί έχουν πεθάνει παγιδευμένοι ακόμα και στα δικά τους δίχτυα και ο αριθμός των ανθρώπων που κατάφεραν να επιτύχουν είναι αξιοσημείωτα μικρός. Μέχρι σήμερα, οι λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι αποτυγχάνουν ή τα μυστικά της επιτυχίας τους εξακολουθούν να είναι άγνωστα. Εκείνοι που είναι εμμονικοί με την αναζήτηση του Χριστού, δεν έχουν ζήσει ακόμα τη στιγμή της ξαφνικής διορατικότητάς τους, δεν έχουν φτάσει στο βάθος αυτών των μυστηρίων, επειδή απλά δεν το ξέρουν. Αν και κατά την επιδίωξή τους κάνουν σκληρές προσπάθειες, το μονοπάτι που βαδίζουν είναι το μονοπάτι της αποτυχίας που κάποτε ακολούθησαν και οι προηγούμενοι απ’ αυτούς, και όχι εκείνο της επιτυχίας. Με αυτόν τον τρόπο, ανεξάρτητα από το πώς το αναζητούν, δεν βαδίζουν στο μονοπάτι που οδηγεί στο σκοτάδι; Δεν είναι παρά μόνο ολέθριες συνέπειες αυτό που κερδίζουν; Είναι αρκετά δύσκολο να προβλέψουμε αν οι άνθρωποι που μιμούνται όσους πέτυχαν σε παρελθούσες εποχές τελικά θα οδηγηθούν στην καλοτυχία ή στην καταστροφή. Πόσο χειρότερες είναι οι πιθανότητες, τότε, για τους ανθρώπους που αναζητούν ακολουθώντας τα βήματα των αποτυχημένων; Δεν τους αντιστοιχούν ακόμα μεγαλύτερες πιθανότητες αποτυχίας; Ποια αξία υπάρχει στο μονοπάτι που περπατούν; Δεν σπαταλούν τον χρόνο τους; Ανεξάρτητα από το αν οι άνθρωποι πετυχαίνουν ή αποτυγχάνουν στην επιδίωξή τους, υπάρχει, εν συντομία, ένας λόγος για τον οποίο το κάνουν, και δεν είναι ότι η επιτυχία ή η αποτυχία τους καθορίζεται με την αναζήτηση ανάλογα με την επιθυμία τους. Η πιο θεμελιώδης απαίτηση της πίστης του ανθρώπου στον Θεό είναι να έχει μια ειλικρινή καρδιά, να αφιερώνεται πλήρως και να υπακούει πραγματικά. Το πιο δύσκολο για τον άνθρωπο είναι να προσφέρει ολόκληρη τη ζωή του με αντάλλαγμα την αληθινή πίστη, μέσω της οποίας μπορεί να κερδίσει ολόκληρη την αλήθεια και να εκπληρώσει το καθήκον του ως πλάσμα του Θεού. Αυτό ακριβώς δεν είναι εφικτό από εκείνους που αποτυγχάνουν και είναι ακόμη πιο ανέφικτο από εκείνους που δεν μπορούν να βρουν τον Χριστό. Επειδή ο άνθρωπος δεν είναι καλός στο να αφοσιωθεί πλήρως στον Θεό, επειδή ο άνθρωπος δεν είναι πρόθυμος να εκτελέσει το καθήκον του στον Δημιουργό, επειδή ο άνθρωπος έχει δει την αλήθεια, αλλά την αποφεύγει και βαδίζει το δικό του μονοπάτι, επειδή ο άνθρωπος πάντα αναζητά ακολουθώντας το μονοπάτι αυτών που έχουν αποτύχει, επειδή ο άνθρωπος πάντα αψηφά τον Ουρανό, έτσι και ο άνθρωπος πάντα αποτυγχάνει, πάντα εξαπατάται από τα κόλπα του Σατανά και παγιδεύεται στο δικό του δίχτυ. Επειδή ο άνθρωπος δεν γνωρίζει τον Χριστό, επειδή ο άνθρωπος δεν είναι έμπειρος στην κατανόηση και την εμπειρία της αλήθειας, επειδή ο άνθρωπος δείχνει υπερβολικό σεβασμό στον Παύλο και εποφθαλμιά με απληστία τον Παράδεισο, επειδή ο άνθρωπος απαιτεί πάντα να τον υπακούει ο Χριστός και διατάζει τον Θεό, γι’ αυτό εκείνες οι μεγάλες προσωπικότητες κι εκείνοι που έχουν βιώσει τις περιπέτειες του κόσμου εξακολουθούν να είναι θνητοί, και ακόμα πεθαίνουν εν μέσω του παιδέματος του Θεού. Το μόνο που μπορώ να πω γι’ αυτούς τους ανθρώπους είναι ότι πεθαίνουν με τραγικό τρόπο και ότι η συνέπεια γι’ αυτούς - ο θάνατός τους - δεν είναι αδικαιολόγητη. Δεν γίνεται η αποτυχία τους ακόμη πιο απαράδεκτη στον νόμο του Ουρανού; Η αλήθεια προέρχεται από τον κόσμο του ανθρώπου, όμως η αλήθεια στους ανθρώπους μεταφέρεται από τον Χριστό. Προέρχεται από τον Χριστό, δηλαδή από τον ίδιο τον Θεό, και είναι ανέφικτη από τον άνθρωπο. Ωστόσο, ο Χριστός παρέχει μόνο την αλήθεια. Δεν έρχεται να αποφασίσει αν ο άνθρωπος θα είναι επιτυχής στην επιδίωξή του για την αλήθεια. Επομένως, η επιτυχία ή η αποτυχία στην αλήθεια εξαρτώνται από την επιδίωξη του ανθρώπου. Η επιτυχία ή η αποτυχία του ανθρώπου στην αλήθεια δεν είχε ποτέ σχέση με τον Χριστό, αλλά καθορίζεται από την επιδίωξή του. Ο προορισμός του ανθρώπου και η επιτυχία του ή η αποτυχία του δεν μπορούν να συσσωρευτούν επάνω στο κεφάλι του Θεού, έτσι ώστε ο ίδιος ο Θεός να τα αναλάβει, επειδή αυτό δεν είναι θέμα Θεού, αλλά συνδέεται άμεσα με το καθήκον που πρέπει να επιτελούν τα πλάσματα του Θεού. Οι περισσότεροι άνθρωποι πράγματι έχουν λίγη γνώση της επιδίωξης και του προορισμού του Παύλου και του Πέτρου, όμως δεν γνωρίζουν παρά μόνο το αποτέλεσμα για τον Πέτρο και τον Παύλο και αγνοούν το μυστικό πίσω από την επιτυχία του Πέτρου ή τις ελλείψεις που οδήγησαν στην αποτυχία του Παύλου. Επομένως, εάν είστε εντελώς ανίκανοι να βλέπετε την ουσία της επιδίωξής τους, τότε η επιδίωξη των περισσότερων από εσάς επίσης θα αποτύχει, και ακόμα κι αν ένας μικρός αριθμός από εσάς φτάσει στην επιτυχία, ούτε τότε δεν θα είναι ίσοι με τον Πέτρο. Εάν το μονοπάτι της επιδίωξής σου είναι το σωστό, τότε έχεις μια ελπίδα να επιτύχεις· αν το μονοπάτι που ακολουθείς στην αναζήτηση της αλήθειας είναι λάθος, τότε δεν θα μπορέσεις ποτέ να επιτύχεις και θα έχεις το ίδιο τέλος με τον Παύλο. Ο Πέτρος ήταν ένας άνθρωπος που οδηγήθηκε στην τελείωση. Μόνο αφού βίωσε την παίδευση και την κρίση, και μ’ αυτόν τον τρόπο κέρδισε την καθαρή αγάπη του Θεού, οδηγήθηκε πλήρως στην τελείωση· το μονοπάτι που περπάτησε ήταν εκείνο της τελείωσης. Δηλαδή, από την αρχή, το μονοπάτι που περπάτησε ο Πέτρος ήταν το σωστό και το κίνητρό του για πίστη στον Θεό ήταν το σωστό, και έτσι, οδηγήθηκε στην τελείωση. Πήρε ένα νέο μονοπάτι στο οποίο δεν είχε ξαναβαδίσει ποτέ άνθρωπος, ενώ το μονοπάτι που ο Παύλος είχε από την αρχή επιλέξει, ήταν το μονοπάτι της εναντίωσης προς τον Χριστό, και μόνο επειδή το Άγιο Πνεύμα θέλησε να τον χρησιμοποιήσει και να επωφεληθεί από τα χαρίσματά του και όλα τα προτερήματα του για το έργο Του, εργάστηκε για τον Χριστό για αρκετές δεκαετίες. Ήταν απλώς κάποιος που χρησιμοποιήθηκε από το Άγιο Πνεύμα και δεν χρησιμοποιήθηκε επειδή ο Ιησούς στάθηκε ευνοϊκά απέναντι στην ανθρώπινη φύση του, αλλά λόγω των χαρισμάτων του. Κατάφερε να εργάζεται για τον Ιησού, επειδή τον κατάφερε πλήγμα, όχι επειδή το έκανε με χαρά. Κατάφερε να κάνει τέτοιο έργο εξαιτίας της διαφώτισης και της καθοδήγησης του Αγίου Πνεύματος, και το έργο που έκανε δεν αντιπροσωπεύει καθόλου την επιδίωξη του ή την ανθρώπινη φύση του. Το έργο του Παύλου αντιπροσωπεύει το έργο ενός υπηρέτη, έκανε δηλαδή το έργο ενός αποστόλου. Ο Πέτρος, όμως, ήταν διαφορετικός: έκανε επίσης κάποιο έργο, όμως δεν ήταν τόσο σπουδαίο όσο το έργο του Παύλου· εργάστηκε εν μέσω της επιδίωξης για την προσωπική του είσοδο και το έργο του ήταν διαφορετικό από το έργο του Παύλου. Το έργο του Πέτρου ήταν η εκτέλεση του καθήκοντος ενός πλάσματος του Θεού. Δεν εργάστηκε στον ρόλο ενός αποστόλου, αλλά κατά την πορεία της επιδίωξής του για την αγάπη του Θεού. Η πορεία του έργου του Παύλου περιελάμβανε και την προσωπική του επιδίωξη: η επιδίωξή του ήταν μόνο για χάρη της ελπίδας του για το μέλλον και της επιθυμίας του για καλό προορισμό. Δεν δέχτηκε ραφινάρισμα κατά τη διάρκεια του έργου του, ούτε δέχτηκε κλάδεμα και αντιμετώπιση. Πίστευε ότι όσο το έργο που έκανε ικανοποιούσε την επιθυμία του Θεού, και ό,τι έκανε ήταν ευχάριστο για τον Θεό, τότε τελικά τον περίμενε ανταμοιβή. Δεν υπήρχαν προσωπικές εμπειρίες στο έργο του - αυτό ήταν μόνο για το δικό του καλό και δεν γινόταν απλώς για χάρη της αλλαγής. Όλα στο έργο του ήταν μια συναλλαγή, δεν εμπεριείχαν κανένα καθήκον ή υποταγή ενός πλάσματος του Θεού. Κατά τη διάρκεια του έργου του, δεν υπήρξε καμία αλλαγή στην παλιά διάθεση του Παύλου. Το έργο του ήταν απλώς υπηρεσία σε άλλους και ανίκανο να επιφέρει αλλαγές στη διάθεσή του. Ο Παύλος πραγματοποίησε το έργο του άμεσα, χωρίς να έχει οδηγηθεί στην τελείωση ή αντιμετωπιστεί, και το κίνητρό του ήταν η ανταμοιβή. Ο Πέτρος ήταν διαφορετικός: Ήταν κάποιος που είχε υποβληθεί σε κλάδεμα, αντιμετώπιση και ραφινάρισμα. Ο σκοπός και το κίνητρο του έργου του Πέτρου ήταν ουσιαστικά διαφορετικά από εκείνα του Παύλου. Παρόλο που ο Πέτρος δεν επέδειξε μεγάλο έργο, η διάθεσή του υποβλήθηκε σε πολλές αλλαγές και αυτό που επιδίωξε ήταν η αλήθεια και η πραγματική αλλαγή. Το έργο του δεν πραγματοποιήθηκε μόνο για χάρη του έργου αυτού καθεαυτού. Παρόλο που ο Παύλος έφερε εις πέρας μεγάλο έργο, ήταν όλο έργο του Αγίου Πνεύματος, και παρόλο που ο Παύλος συνεργάστηκε σε αυτό το έργο, δεν το βίωσε. Το ότι ο Πέτρος έκανε πολύ λιγότερο έργο ήταν μόνο επειδή το Άγιο Πνεύμα δεν παρήγε τόσο μεγάλο έργο μέσα από αυτόν. Το μέγεθος του έργου τους δεν καθόριζε το αν θα οδηγηθούν στην τελείωση· η επιδίωξη του ενός ήταν να λάβει ανταμοιβές και του άλλου να επιτύχει την απόλυτη αγάπη του Θεού και να εκπληρώσει το καθήκον του ως πλάσμα του Θεού, στον βαθμό που θα μπορούσε να βιώσει μια υπέροχη εικόνα προκειμένου να ικανοποιήσει την επιθυμία του Θεού. Εξωτερικά ήταν διαφορετικοί και το ίδιο διαφορετική ήταν και η ουσία τους. Δεν μπορείς να προσδιορίσεις ποιος από τους δύο οδηγήθηκε στην τελείωση με βάση το πόσο έργο έκανε. Ο Πέτρος προσπάθησε να βιώσει την εικόνα ενός ανθρώπου που αγαπάει τον Θεό, να είναι κάποιος που υπακούει στον Θεό, να είναι κάποιος που δέχεται την αντιμετώπιση και το κλάδεμα και να είναι κάποιος που εκπληρώνει το καθήκον του ως πλάσμα του Θεού. Στάθηκε ικανός να αφιερωθεί στον Θεό, να βάλει ολόκληρο τον εαυτό του στα χέρια του Θεού και να υπακούσει σε Αυτόν μέχρι θανάτου. Αυτό ήταν που αποφάσισε να κάνει και, επιπλέον, αυτό πέτυχε. Αυτός είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο τελικά το τέλος του ήταν διαφορετικό από αυτό του Παύλου. Το έργο που έκανε το Άγιο Πνεύμα στον Πέτρο ήταν να τον οδηγήσει στην τελείωση και το έργο που έκανε το Άγιο Πνεύμα στον Παύλο ήταν να τον χρησιμοποιήσει. Αυτό συνέβη επειδή οι φύσεις τους και οι απόψεις τους προς την επιδίωξη δεν ήταν οι ίδιες. Και οι δύο είχαν το έργο του Αγίου Πνεύματος. Ο Πέτρος εφάρμοσε αυτό το έργο στον εαυτό του και το παρείχε και σε άλλους. Ο Παύλος, εν τω μεταξύ, παρείχε μόνο το σύνολο του έργου του Αγίου Πνεύματος σε άλλους και δεν κέρδισε τίποτα από αυτό για τον εαυτό του. Με αυτόν τον τρόπο, αφού δοκίμασε το έργο του Αγίου Πνεύματος για τόσα χρόνια, οι αλλαγές στον Παύλο ήταν σχεδόν ανύπαρκτες. Εξακολουθούσε να παραμένει σχεδόν στη φυσική του κατάσταση και να είναι ο Παύλος του παρελθόντος. Έχοντας απλώς υπομείνει τη δυσκολία πολλών χρόνων έργου, είχε μάθει πώς να δουλεύει και είχε μάθει την αντοχή, αλλά η παλιά του φύση - η άκρως ανταγωνιστική και μισθοφορική φύση του - παρέμενε ακόμα. Έχοντας εργαστεί για τόσα χρόνια, δεν γνώριζε τη διεφθαρμένη του διάθεση, ούτε είχε απαλλαγεί από αυτήν και ήταν ακόμα σαφώς ορατή στο έργο του. Σε αυτόν υπήρχε απλώς περισσότερη εμπειρία έργου, αλλά αυτή η μικρή εμπειρία από μόνη της ήταν ανίκανη να τον αλλάξει και δεν μπορούσε να αλλάξει τις απόψεις του για την ύπαρξη ή τη σημασία της επιδίωξής του. Αν και εργάστηκε πολλά χρόνια για τον Χριστό και ποτέ ξανά δεν καταδίωξε τον Κύριο Ιησού, στην καρδιά του δεν υπήρξε καμία αλλαγή ως προς τη γνώση του για τον Θεό. Αυτό σημαίνει ότι δεν δούλευε για να αφιερώσει τον εαυτό του στον Θεό, αλλά αναγκάστηκε να εργαστεί για χάρη του μελλοντικού του προορισμού. Διότι, στην αρχή, καταδίωκε τον Χριστό και δεν υποτάχθηκε στον Χριστό· ήταν εγγενώς ένας επαναστάτης, ο οποίος σκόπιμα εναντιωνόταν στον Χριστό και που δεν γνώριζε το έργο του Αγίου Πνεύματος. Στο τέλος του έργου του, εξακολουθούσε να μη γνωρίζει το έργο του Αγίου Πνεύματος και απλώς ενεργούσε από μόνος του, σύμφωνα με τη φύση του, χωρίς να δίνει την παραμικρή προσοχή στο θέλημα του Αγίου Πνεύματος. Και έτσι, η φύση του ήταν εχθρική ως προς τον Χριστό και δεν υπάκουε στην αλήθεια. Κάποιος όπως αυτός, τον οποίο είχε εγκαταλείψει το έργο του Αγίου Πνεύματος, ο οποίος δεν γνώριζε το έργο του Αγίου Πνεύματος και που είχε επίσης αντιταχθεί στον Χριστό - πώς θα μπορούσε να σωθεί ένα τέτοιο πρόσωπο; Το κατά πόσο ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί δεν εξαρτάται από το πόσο έργο κάνει ή πόσα αφιερώνει, αλλά καθορίζεται από το αν γνωρίζει ή όχι το έργο του Αγίου Πνεύματος, από το εάν μπορεί να κάνει την αλήθεια πράξη και αν οι απόψεις του προς την επιδίωξη είναι σύμφωνες με την αλήθεια. Παρόλο που οι φυσικές αποκαλύψεις έγιναν αφού ο Πέτρος άρχισε να ακολουθεί τον Ιησού, από τη φύση του ήταν από την αρχή κάποιος που ήταν πρόθυμος να υποταχθεί στο Άγιο Πνεύμα και να αναζητήσει τον Χριστό. Η υπακοή του στο Άγιο Πνεύμα ήταν αγνή: δεν επεδίωκε τη φήμη και τον πλούτο, αλλά παρακινείτο από την υπακοή στην αλήθεια. Παρόλο που υπήρξαν τρεις φορές που ο Πέτρος αρνήθηκε ότι γνωρίζει τον Χριστό και παρότι έβαλε τον Κύριο Ιησού σε πειρασμό, μια τέτοια ελαφριά ανθρώπινη αδυναμία δεν είχε καμία σχέση με τη φύση του, δεν επηρέασε τη μελλοντική του επιδίωξη και δεν μπορεί να αποδείξει επαρκώς ότι ο πειρασμός του ήταν πράξη του αντίχριστου. Η φυσιολογική ανθρώπινη αδυναμία είναι κάτι που μοιράζονται όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο - περιμένεις ο Πέτρος να είναι διαφορετικός; Δεν έχουν οι άνθρωποι μια συγκεκριμένη γνώμη για τον Πέτρο, επειδή έκανε μερικά ανόητα λάθη; Και οι άνθρωποι δεν λατρεύουν τόσο τον Παύλο εξαιτίας όλου του έργου που προσέφερε και όλων των επιστολών που έγραψε; Πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να δει την ουσία του ανθρώπου; Σίγουρα εκείνοι που πραγματικά έχουν σύνεση μπορούν να διακρίνουν κάτι τόσο ασήμαντο; Αν και τα πολλά χρόνια επώδυνων εμπειριών του Πέτρου δεν καταγράφονται στη Βίβλο, αυτό δεν αποδεικνύει ότι ο Πέτρος δεν είχε πραγματικές εμπειρίες ή ότι ο Πέτρος δεν οδηγήθηκε στην τελείωση. Πώς μπορεί να κατανοηθεί πλήρως το έργο του Θεού από τον άνθρωπο; Οι καταγραφές της Βίβλου δεν επιλέχθηκαν προσωπικά από τον Ιησού, αλλά συντάχθηκαν από τις επόμενες γενιές. Με αυτόν τον τρόπο, ό,τι καταγράφηκε στη Βίβλο δεν επιλέχθηκε σύμφωνα με τις ιδέες του ανθρώπου; Επιπλέον, το τέλος του Πέτρου και του Παύλου δεν αναφέρεται ρητά στις επιστολές, οπότε ο άνθρωπος κρίνει τον Πέτρο και τον Παύλο σύμφωνα με τις δικές του αντιλήψεις και σύμφωνα με τις δικές του προτιμήσεις. Και επειδή ο Παύλος έκανε τόσο πολύ έργο, επειδή οι «συνεισφορές» του ήταν τόσο μεγάλες, κέρδισε την εμπιστοσύνη των μαζών. Δεν είναι μήπως αλήθεια ότι ο άνθρωπος ασχολείται μόνο με την επιφάνεια; Πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να μπορέσει να δει την ουσία του ανθρώπου; Για να μην αναφέρουμε το ότι, δεδομένου ότι ο Παύλος υπήρξε αντικείμενο λατρείας για χιλιάδες χρόνια, ποιος θα τολμούσε να αρνηθεί απερίφραστα το έργο του; Ο Πέτρος ήταν απλώς ένας ψαράς, πώς θα μπορούσε, λοιπόν, να είναι η συμβολή του τόσο μεγάλη όσο αυτή του Παύλου; Βάσει της συμβολής, ο Παύλος θα έπρεπε να είχε ανταμειφθεί πριν από τον Πέτρο και θα έπρεπε να ήταν αυτός που ήταν πιο κατάλληλος για να αποκτήσει την έγκριση του Θεού. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι, καθώς μεταχειριζόταν τον Παύλο, ο Θεός απλώς τον έκανε να δουλεύει χρησιμοποιώντας τα χαρίσματά του, ενώ ο Θεός οδήγησε τον Πέτρο στην τελείωση. Σε καμία περίπτωση δεν ισχύει ότι ο Κύριος Ιησούς είχε κάνει σχέδια για τον Πέτρο και τον Παύλο από την αρχή: οδηγήθηκαν στην τελείωση ή τους ανατέθηκε έργο σύμφωνα με την εγγενή φύση τους. Και έτσι, αυτό που οι άνθρωποι βλέπουν είναι απλώς η εξωτερική συνεισφορά του ανθρώπου, ενώ αυτό που ο Θεός βλέπει είναι η ουσία του ανθρώπου, η πορεία που ο άνθρωπος ακολουθεί από την αρχή και το κίνητρο πίσω από την επιδίωξη του ανθρώπου. Οι άνθρωποι μετρούν έναν άνθρωπο σύμφωνα με τα δικά τους μέτρα και σταθμά, όμως η τελική κατάληξη ενός ανθρώπου δεν καθορίζεται από τις εξωτερικές του ενέργειες. Και έτσι, σου λέω ότι αν το μονοπάτι που παίρνεις από την αρχή είναι το μονοπάτι της επιτυχίας και η άποψή σου ως προς την επιδίωξη είναι η σωστή από την αρχή, τότε είσαι σαν τον Πέτρο· εάν το μονοπάτι που ακολουθείς είναι το μονοπάτι της αποτυχίας, τότε όποιο και αν είναι το τίμημα που πληρώνεις, το τέλος σου θα εξακολουθεί να είναι το ίδιο με αυτό του Παύλου. Όπως και να ‘χει, ο προορισμός σου και το εάν θα επιτύχεις ή αποτύχεις, καθορίζονται και τα δύο από το αν το μονοπάτι που αναζητάς είναι το σωστό ή όχι, παρά από την αφοσίωσή σας ή το τίμημα που πληρώνετε. Η ουσία του Πέτρου και του Παύλου και οι στόχοι που επιδίωκαν ήταν διαφορετικά· ο άνθρωπος είναι ανίκανος να ανακαλύψει αυτά τα πράγματα και μόνο ο Θεός μπορεί να τα γνωρίζει στην ολότητά τους. Γιατί ό,τι ο Θεός βλέπει είναι η ουσία του ανθρώπου, ενώ ο άνθρωπος δεν ξέρει τίποτα για την υπόστασή του. Ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να δει την ουσία μέσα στον άνθρωπο ή το πραγματικό του ανάστημα, και έτσι δεν είναι σε θέση να εντοπίσει τους λόγους της αποτυχίας και επιτυχίας του Παύλου και του Πέτρου. Ο λόγος για τον οποίο οι περισσότεροι λατρεύουν τον Παύλο και όχι τον Πέτρο είναι επειδή ο Παύλος χρησιμοποιήθηκε για δημόσια εργασία και ο άνθρωπος είναι σε θέση να αντιληφθεί αυτό το έργο και έτσι οι άνθρωποι αναγνωρίζουν τα «επιτεύγματα» του Παύλου. Οι εμπειρίες του Πέτρου, εν τω μεταξύ, είναι αόρατες για τον άνθρωπο και αυτό που αναζητούσε είναι απρόσιτο από τον άνθρωπο, και έτσι ο άνθρωπος δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για τον Πέτρο.

«Κήρυκας Ευαγγελίου» Κλιπ 1 -Ολοκληρώθηκε το έργο της σωτηρίας όταν σταυρώθηκε ο Κύριος;

Χριστιανικές Ταινίες «Κήρυκας Ευαγγελίου» Κλιπ 1 -Ολοκληρώθηκε το έργο της σωτηρίας όταν σταυρώθηκε ο Κύριος; Πολλοί άνθρωποι στον θρησκευτικό κόσμο σκέφτονται: «Η ρήση του Κύριου Ιησού στον σταυρό ‘Τετέλεσται’ αποδεικνύει ότι το έργο του Θεού για την σωτηρία της ανθρωπότητας ολοκληρώθηκε. Πιστεύοντας απλώς στον Κύριο, συγχωρούμαστε από τις αμαρτίες, δικαιωνόμαστε μέσω της πίστης και σωζόμαστε μέσω της χάρης. Όταν έρθει ο Κύριος, θα μας ανεβάσει στη βασιλεία των ουρανών. Δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιήσει επιπλέον έργο σωτηρίας». Είναι αυτή η άποψη σύμφωνη με την πραγματικότητα του έργου του Θεού;

«Αφύπνιση από το όνειρο» Κλιπ 1 - Η σκηνή του Θεού βρίσκεται ανάμεσα στους ανθρώπους

Χριστιανικές Ταινίες «Αφύπνιση από το όνειρο» Κλιπ 1 - Η σκηνή του Θεού βρίσκεται ανάμεσα στους ανθρώπους Πολλοί από εκείνους που πιστεύουν στον Κύριο Ιησού αναμένουν όλοι τους να αρπαγούν στη βασιλεία των ουρανών, αλλά ξέρετε πού πραγματικά βρίσκεται η βασιλεία των ουρανών; Ξέρετε το αληθινό νόημα της αρπαγής; Το βιντεοκλίπ «Αφύπνιση από το όνειρο» θα σου αποκαλύψει τα μυστήρια της αρπαγής!

Προτεινόμενο Υλικό  ：Χριστού

Χριστιανικά τραγούδια | Όλα τα έθνη έρχονται στο φως Σου

I

Ανοίγεις διάπλατα την αγκαλιά Σου

να χαϊδέψεις την ανθρωπότητα μέσα στη γκρίνια της,

την λικνίζεις στα χέρια Σου με δύναμη και φροντίδα

και τα μάτια Σου ακτινοβολούν ευθυμία!

Η αγάπη και το έλεος Σου μας κρατούν στιβαρά

και εμφανίζεται το ένδοξο πρόσωπο Σου.

Σε αυτόν τον κόσμο, που είναι διεφθαρμένος,

τώρα οι ακτίνες φωτός Σου είναι εδώ.

Και ο κόσμος πεθαίνει, ξεπεσμένος κακός

και κραυγάζει να έρθει ξανά ο Σωτήρας.

Φέρνεις ελπίδα στην ανθρωπότητα

και ένα τέλος σε δύο χιλιετίες αναμονής!

II

Ανοίγεις διάπλατα την αγκαλιά Σου

να χαϊδέψεις την ανθρωπότητα μέσα στη γκρίνια της,

την λικνίζεις στα χέρια Σου με δύναμη και φροντίδα

και τα μάτια Σου ακτινοβολούν ευθυμία!

Και ο κόσμος πεθαίνει, ξεπεσμένος κακός

και κραυγάζει να έρθει ξανά ο Σωτήρας.

Και ο κόσμος πεθαίνει, ξεπεσμένος κακός

και κραυγάζει να έρθει ξανά ο Σωτήρας.

Φέρνεις ελπίδα στην ανθρωπότητα

και ένα τέλος σε δύο χιλιετίες αναμονής! Αναμονής!

III

Ελάτε, όλα τα έθνη, ελάτε στο φως Σου,

ελεύθερα από την υποδούλωση του κακού.

Από το σκοτάδι, περισσότερο ελεύθερα,

ελεύθερα να φωνάξουν

"Το άγιο Σου όνομα ας δοξάζεται στην αιωνιότητα!"

Ελάτε, όλα τα έθνη, ελάτε στο φως Σου,

ελεύθερα από την υποδούλωση του κακού.

Από το σκοτάδι, περισσότερο ελεύθερα,

ελεύθερα να φωνάξουν

"Το άγιο Σου όνομα ας δοξάζεται στην αιωνιότητα!"

(Ελάτε, όλα τα έθνη.)

Και ο κόσμος πεθαίνει (Ελάτε, όλα τα έθνη, ελάτε στο φως Σου,)

και κραυγάζει προς τον Σωτήρα μας, να μας σώσει.

"Το άγιο Σου όνομα ας δοξάζεται στην αιωνιότητα!"

από το βιβλίο «Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια»

Σχετικές συστάσεις：Δόξα τω Θεώ    Αγίου Πνεύματος

Κλιπ Ελληνικές ταινίες «ΛΑΧΤΑΡΑ» (2) - Καταλαβαίνετε το Μυστήριο της Εμφάνισης του Θεού;

Πολλοί πιστοί στον Κύριο πιστεύουν ότι ο Κύριος θα επιστρέψει ένδοξα, κατεβαίνοντας πάνω σε ένα σύννεφο και εμφανιζόμενος σε όλους τους λαούς. Έτσι, ατενίζουν διαρκώς τα σύννεφα στον ουρανό, περιμένοντας να κατέβει ο Κύριος πάνω σε ένα σύννεφο και να τους αρπάξει στους ουρανούς, για να Τον συναντήσουν. Συμβαδίζει αυτή η πίστη με την αληθεια; Πώς πρέπει να καταλάβουμε την εμφάνιση και το έργο του Θεού; Τι είδους μυστήρια περιέχει η εμφάνιση του Θεού;

Ελληνική Χριστιανική ταινία «Το μυστήριο της ευσέβειας: η συνέχεια» Ο Κύριος έχει επιστρέψει

Ο Λιν Μπόεν είναι ένας ηλικιωμένος ιεροκήρυκας που πιστεύει στον Κύριο εδώ και πολλές δεκαετίες. Αφότου αποδέχθηκε τον Παντοδύναμο Θεό, τον Χριστό των εσχάτων ημερών, οι πάστορες και οι πρεσβύτεροι, οι αντίχριστες δυνάμεις, τον καταδίκασαν, τον απέκλεισαν και τον εκδίωξαν από τη θρησκευτική κοινότητα. Αλλά παρόλο που επιτέθηκαν, καταδίκασαν και παγίδευσαν τον Λιν Μπόεν, εκείνος δεν οπισθοχώρησε από φόβο. Αντιθέτως, η πίστη του έγινε πιο ακλόνητη από ποτέ, και αυτό τον οδήγησε να καταλάβει επιτέλους ότι οι πάστορες και οι πρεσβύτεροι του θρησκευτικού κόσμου παρουσίαζαν ένα ψεύτικο ενάρετο παρουσιαστικό. Ταυτόχρονα, έμαθε ότι μόνο ο Χριστός είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή, και ότι μόνο ο Χριστός μπορεί να σώσει, να εξαγνίσει και να οδηγήσει στην τελείωση τον άνθρωπο. Λόγω αυτού, ήταν αποφασισμένος να ακολουθήσει τον Χριστό, να γίνει μάρτυρας για τον Χριστό και να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να επιδιώξει την αλήθεια, να επιζητήσει τη μετατροπή της διάθεσής του, ώστε να γίνει αληθινός μάρτυρας για τον Θεό. Μόλις το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα ανακάλυψε ότι ο Λιν Μπόεν είχε αποφυλακιστεί και δεν είχε αλλάξει, ότι δεν είχε απαρνηθεί στο ελάχιστο την πίστη του και ότι πίστευε, μάλιστα, στην Αστραπή της Ανατολής, ότι πήγαινε παντού για να μαρτυρήσει ότι ο Κύριος Ιησούς έχει έλθει ξανά και ότι Αυτός είναι ο Παντοδύναμος Θεός, το ΚΚΚ τον καταχώρησε ως καταζητούμενο και πήγε παντού για να τον συλλάβει. Ο Λιν Μπόεν αναγκάστηκε να αφήσει την οικογένειά του και, σε κάθε μέρος στο οποίο μαρτυρούσε το έργο του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών, κατόρθωνε να οδηγήσει πολλούς ειλικρινείς, καλοκάγαθους πιστούς στο πλευρό του Θεού. Αυτό το βίντεο παρουσιάζει την αληθινή ιστορία τού πώς ο Λιν Μπόεν διέδωσε το ευαγγέλιο και μαρτύρησε για τον Θεό.

Κλιπ Ελληνικές ταινίες «ΛΑΧΤΑΡΑ» (5) - Πού Είναι το Μέρος Που Έχει Ετοιμάσει ο Κύριος για Εμάς;

 

Πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, ο Κύριος Ιησούς υποσχέθηκε: «υπάγω να σας ετοιμάσω τόπον· και αφού υπάγω και σας ετοιμάσω τόπον, πάλιν έρχομαι και θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν, διά να είσθε και σεις, όπου είμαι εγώ.» (Κατά Ιωάννην, 14:2-3). Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Κύριος επέστρεψε στους ουρανούς, οπότε σίγουρα ετοιμάζει ένα μέρος για εμάς στον ουρανό. Συμφωνεί αυτή η ερμηνεία με τα λόγια του Κυρίου; Ποια μυστήρια περιέχονται σε αυτή την υπόσχεση;

Ομιλία του Θεού | Η εμφάνιση του Θεού έφερε μια νέα εποχή

Ο Παντοδύναμος Θεός λέει, «Η εμφάνιση του Θεού αναφέρεται στην προσωπική είσοδό Του στη γη για να επιτελέσει το έργο Του. Με τη δική Του ταυτότητα και διάθεση, και με την εγγενή μέθοδό Του, κατεβαίνει στους ανθρώπους για να επιτελέσει το έργο της εισαγωγής μιας νέας εποχής και της λήξης μιας παλιάς εποχής. Αυτό το είδος της εμφάνισης δεν είναι κάποιου είδους τελετή. Δεν είναι σημάδι, φωτογραφία, θαύμα ή μεγάλο όραμα κι ακόμη περισσότερο δεν είναι θρησκευτική διαδικασία. Είναι αληθινό και πραγματικό γεγονός το οποίο είναι απτό και ορατό. Αυτού του είδους η εμφάνιση δεν αποσκοπεί στην τήρηση κάποιας διαδικασίας και δεν γίνεται για χάρη κάποιου βραχυπρόθεσμου εγχειρήματος. Γίνεται, αντίθετα, για χάρη κάποιας φάσης του έργου στο σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Η εμφάνιση του Θεού είναι πάντοτε σημαντική και συνδέεται πάντοτε με το σχέδιο διαχείρισής Του. Αυτή η εμφάνιση είναι τελείως διαφορετική από την εμφάνιση της καθοδήγησης κι αρχηγίας του Θεού και της διαφώτισης του ανθρώπου. Ο Θεός εκπληρώνει ένα στάδιο υπέροχου έργου κάθε φορά που αποκαλύπτει τον Εαυτό Του. Αυτό το έργο είναι διαφορετικό από τα έργα οποιασδήποτε άλλης εποχής. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να το φανταστεί και δεν το έχει βιώσει ποτέ. Πρόκειται για έργο που εγκαινιάζει μια νέα εποχή κι ολοκληρώνει την παλιά εποχή κι είναι νέος και βελτιωμένος τύπος έργου για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Επίσης, είναι έργο που εισάγει την ανθρωπότητα στη νέα εποχή. Αυτή είναι η σπουδαιότητα της εμφάνισης του Θεού».

Χριστιανικά τραγούδια 2018 | Η αληθινή και στοργική φύση του Θεού

«Στον Αδάμ και την Εύα,

ο Ιεχωβά, ο Θεός, έφτιαξε ρούχα από δέρματα και τους έντυσε.»

Απ’ την εικόνα ετούτη βλέπουμε

ότι ο Θεός εμφανίζεται ως γονέας του Αδάμ και της Εύας.

I

Δημιουργός του Αδάμ και της Εύας, ο Θεός τους έκανε συντρόφους Του.

Σαν συγγενής μεριμνούσε για τη ζωή τους,

και φρόντιζε για όλες τις βασικές ανάγκες τους.

Ο Θεός ενεργούσε ως γονέας, ως γονέας του Αδάμ και της Εύας.

Στο έργο του Θεού,

ο άνθρωπος δεν διακρίνει το λαμπρό μεγαλείο Του, το υπέρτατο κύρος Του.

Δεν Τον βλέπει μες στο πέπλο μυστηρίου, δεν βλέπει οργή ούτε μεγαλοπρέπεια.

Το μόνο που βλέπει είναι η αγάπη του Θεού και η ταπεινοφροσύνη.

Το ενδιαφέρον Του για τον άνθρωπο, το καθήκον Του και τη φροντίδα  Του γι’ αυτόν.

II

Έτσι ο Θεός σκεφτόταν και συμπεριφερόταν στον Αδάμ και την Εύα,

όπως οι ανθρώπινοι γονείς νοιάζονται για τα παιδιά τους,

όπως οι ανθρώπινοι γονείς φροντίζουν κι αγαπούν

τους γιους και τις κόρες που βλέπουν με τα μάτια τους, που αγγίζουν τα χέρια τους.

Δεν έβαλε ο Θεός τον εαυτό Του σε θέση υψηλή, σε θέση ισχύος,

με τα ίδια Του τα χέρια έφτιαξε ρούχα για να ντύσει τους ανθρώπους.

Κι αν αυτό φαίνεται πως είναι κάτι μικρό κι ανάξιο λόγου,

είναι αυτό που κάνει αυτούς που ακολουθούν τον Θεό,

αυτούς που είχαν ασαφείς ιδέες,

για να δουν ποιος στ’ αλήθεια είν' ο Θεός, πόσο ταπεινόφρων και πιστός Είναι,

ότι Είν' αληθινός και γεμάτος αγάπη·

ότι Είναι ταπεινόφρων και πιστός, ταπεινός και πιστός.

από το βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Ελληνική ταινία «Διαφυγή από την Παγίδα» Ο Κύριος έχει εμφανιστεί στην Κίνα

Πριν 2.000 χρόνια, όταν ο Κύριος Ιησούς πραγματοποίησε το έργο της λύτρωσης, υπέστη ανεξέλεγκτη συκοφαντία και καταδίκη από την ιουδαϊκή θρησκευτική κοινότητα. Οι Ιουδαίοι ηγέτες ένωσαν τις δυνάμεις τους με τη ρωμαϊκή κυβέρνηση και Τον κάρφωσαν στον σταυρό. Κατά τις έσχατες ημέρες, ο Παντοδύναμος Θεός – ο Κύριος Ιησούς που επέστρεψε ενσαρκωμένος – έχει φτάσει στην Κίνα για να πραγματοποιήσει το έργο της κρίσεως. Ξανά, αντιμετωπίζει την ξέφρενη αποδοκιμασία, καταστολή και σύλληψη αυτήν τη φορά από την Κινεζική Κομμουνιστική κυβέρνηση και τον θρησκευτικό κόσμο. Οι ευρέως διαδεδομένες φήμες και παρανοήσεις που κρίνουν και συκοφαντούν την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού, είναι σαν μια αόρατη παγίδα που τυλίγει και ελέγχει αμέτρητους πιστούς. Η τραγωδία της ιστορίας επαναλαμβάνεται…

Η ηρωίδα αυτής της ταινίας είναι μια από αυτές τις αμέτρητες πιστές. Όταν άκουσε για πρώτη φορά το ευαγγέλιο των εσχάτων ημερών του Παντοδύναμου Θεού, μπερδεύτηκε από τις φήμες της κυβέρνησης του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος και των θρησκευτικών ηγετών. Βρέθηκε παγιδευμένη, χαμένη μέσα στη σύγχυσή της… Μετά από αρκετές έντονες συζητήσεις, τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού την οδήγησαν να συνειδητοποιήσει την αλήθεια και τελικά κατάφερε να δει μέσα από τα πραγματικά γεγονότα και πίσω από τις φήμες. Ξέφυγε από την παγίδα και αντίκρισε την εμφάνιση του αληθινού Θεού.

Αστραπή της Ανατολής, η Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού δημιουργήθηκε λόγω της εμφάνισης και του έργου του Παντοδύναμου Θεού, της Δευτέρας Παρουσίας του Ιησού Χριστού, του Χριστού των εσχάτων ημερών. Απαρτίζεται από όλους εκείνους που αποδέχονται το έργο του Παντοδύναμου Θεού κατά τις έσχατες ημέρες κι έχουν κυριευτεί και λυτρωθεί από τα λόγια Του. Ιδρύθηκε εξ ολοκλήρου  από τον ίδιο τον Παντοδύναμο Θεό και είναι Αυτός ο Ποιμένας της που την καθοδηγεί. Σίγουρα δεν έχει δημιουργηθεί από κάποιο πρόσωπο. Ο Χριστός είναι η αλήθεια, η οδός κι η ζωή. Το ποίμνιο του Θεού ακούει τη φωνή Του. Αρκεί να διαβάσετε τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού για να δείτε ότι ο Θεός έχει εμφανιστεί

Δοξάστε την επιστροφή του Κυρίου | Μουσική Δράμα "Κάθε Έθνος Λατρεύει τον Παντοδύναμο Θεό"

Κάτω από έναν έναστρο, ήσυχο και ειρηνικό νυχτερινό ουρανό, μια ομάδα χριστιανών που περιμένουν ένθερμα την επιστροφή του Σωτήρος τραγουδούν και χορεύουν με χαρούμενη μουσική. Μόλις ακούν τα χαρούμενα νέα «ο Θεός επέστρεψε» και «ο Θεός έχει κάνει νέες ομιλίες», είναι έκπληκτοι κι ενθουσιασμένοι. Σκέφτονται: «Όντως ο Θεός επέστρεψε; Όντως έχει ήδη εμφανιστεί ;» Με περιέργεια και αβεβαιότητα, ο ένας μετά τον άλλον, ξεκινούν το ταξίδι της αναζήτησης των νέων λόγων του Θεού. Στην επίπονη αναζήτησή τους, κάποιοι αμφισβητούν, ενώ άλλοι απλά το αποδέχονται. Μερικοί άνθρωποι παρακολουθούν χωρίς σχόλια, ενώ άλλοι κάνουν προτάσεις κι αναζητούν απαντήσεις στη Βίβλο· αναζητούν αλλά στο τέλος οι αναζητήσεις είναι άκαρπες ... Τη στιγμή που αποθαρρύνονται, ένας μάρτυρας τους φέρνει ένα αντίγραφο της Βίβλου της Εποχής της Βασιλείας και προσελκύονται έντονα από τις λέξεις στο βιβλίο. Τι είδους βιβλίο είναι αυτό πραγματικά; Έχουν βρει πραγματικά τα νέα λόγια που ο Θεός έχει εκφράσει σε αυτό το βιβλίο; Καλωσόρισαν την εμφάνιση του Θεού; Αστραπή της Ανατολής, η Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού δημιουργήθηκε λόγω της εμφάνισης και του έργου του Παντοδύναμου Θεού, της Δευτέρας Παρουσίας του Ιησού Χριστού, του Χριστού των εσχάτων ημερών. Απαρτίζεται από όλους εκείνους που αποδέχονται το έργο του Παντοδύναμου Θεού κατά τις έσχατες ημέρες κι έχουν κυριευτεί και λυτρωθεί από τα λόγια Του. Ιδρύθηκε εξ ολοκλήρου από τον ίδιο τον Παντοδύναμο Θεό και είναι Αυτός ο Ποιμένας της που την καθοδηγεί. Σίγουρα δεν έχει δημιουργηθεί από κάποιο πρόσωπο. Ο Χριστός είναι η αλήθεια, η οδός κι η ζωή. Το ποίμνιο του Θεού ακούει τη φωνή Του. Αρκεί να διαβάσετε τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού για να δείτε ότι ο Θεός έχει εμφανιστεί.

Η αληθινή ιστορία πίσω από το έργο στην Εποχή της Λύτρωσης

Ολόκληρο το σχέδιο της διαχείρισής Μου, ένα σχέδιο που εκτείνεται σε διάστημα έξι χιλιάδων ετών, αποτελείται από τρία στάδια ή τρεις εποχές: στην αρχή η Εποχή του Νόμου, η Εποχή της Χάριτος (που είναι επίσης και η Εποχή της Λύτρωσης) και τις έσχατες ημέρες η Εποχή της Βασιλείας. Το έργο Μου στις τρεις αυτές εποχές διαφέρει σε περιεχόμενο σύμφωνα με την φύση της κάθε εποχής, αλλά σε κάθε στάδιο είναι σε συμφωνία με τις ανάγκες του ανθρώπου –ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, γίνεται σύμφωνα με τα κόλπα που ο Σατανάς εφαρμόζει στον πόλεμο που διεξάγω εναντίον του. Ο σκοπός του έργου Μου είναι να νικήσω τον Σατανά, να εκδηλώσω την σοφία Μου και την παντοδυναμία Μου, να αποκαλύψω όλα τα κόλπα του Σατανά και μ’ αυτόν τον τρόπο να σώσω ολόκληρο το ανθρώπινο γένος το οποίο ζει υπό τη σφαίρα επιρροής του. Είναι για να δείξω τη σοφία Μου και την παντοδυναμία Μου ενώ ταυτόχρονα ν’ αποκαλύψω την αβάσταχτη αποκρουστικότητα του Σατανά. Ακόμη περισσότερο είναι για να διδάξω στα πλάσματά Μου να διακρίνουν μεταξύ του καλού και του κακού, να γνωρίζουν ότι Εγώ είμαι ο Κυβερνήτης όλων των πραγμάτων, να δουν ξεκάθαρα ότι ο Σατανάς είναι εχθρός της ανθρωπότητας, ο πιο χαμηλός των χαμηλών, ο σατανικός, και να διακρίνουν με απόλυτη βεβαιότητα τη διαφορά μεταξύ καλού και κακού, αλήθειας και ψεύδους, αγιότητας και βρομιάς και τι είναι σημαντικό και τι ποταπό. Μ’ αυτόν τον τρόπο, η αδαής ανθρωπότητα θα μπορεί να γίνει μάρτυρας για Μένα, ότι δεν είμαι Εγώ που διαφθείρω την ανθρωπότητα και μόνο Εγώ – ο Κύριος της δημιουργίας – μπορώ να σώσω την ανθρωπότητα, μπορώ να δώσω στον άνθρωπο πράγματα για την απόλαυσή του. Και θα γνωρίσει ότι Εγώ είμαι ο Κυβερνήτης όλων των πραγμάτων και ο Σατανάς είναι απλώς ένα από τα όντα που δημιούργησα και αργότερα στράφηκε εναντίον Μου. Το σχέδιο διαχείρισης Μου των έξι χιλιάδων ετών χωρίζεται σε τρία στάδια για να επιτευχθεί το παρακάτω αποτέλεσμα: να μπορέσουν οι δημιουργίες Μου να γίνουν μάρτυρές Μου, να κατανοήσουν το θέλημά Μου και να γνωρίζουν ότι Εγώ είμαι η αλήθεια. Έτσι, κατά τη διάρκεια της αρχικής φάσης του έργου στο σχέδιο διαχείρισής Μου των έξι χιλιάδων ετών, έκανα το έργο του νόμου που ήταν το έργο στο οποίο ο Ιεχωβά οδήγησε τους ανθρώπους Του. Το δεύτερο στάδιο ξεκίνησε το έργο της Εποχής της Χάριτος στα χωριά της Ιουδαίας. Ο Ιησούς αντιπροσωπεύει όλο το έργο της Εποχής της Χάριτος. Ενσαρκώθηκε και σταυρώθηκε στον σταυρό κι επίσης εγκαινίασε την Εποχή της Χάριτος. Σταυρώθηκε για να ολοκληρώσει το έργο της λύτρωσης, να τελειώσει την Εποχή του Νόμου και να ξεκινήσει την Εποχή της Χάριτος κι έτσι ονομάστηκε ο «Υπέρτατος Αρχηγός», η «Προσφορά περί αμαρτία», ο «Λυτρωτής». Έτσι, το έργο του Ιησού διέφερε σε περιεχόμενο από το έργο του Ιεχωβά, παρόλο που ήταν τα ίδια στις αρχές τους. Ο Ιεχωβά ξεκίνησε την Εποχή του Νόμου, εδραίωσε τη βάση Του, δηλαδή το σημείο της αρχής του έργου Του στην γη και εξέδωσε τις εντολές. Αυτά ήταν δύο από τα κατορθώματά Του, τα οποία αντιπροσωπεύουν την Εποχή του Νόμου. Το έργο που έκανε ο Ιησούς την Εποχή της Χάριτος δεν ήταν για να εκδώσει εντολές αλλά για να εκπληρώσει τις εντολές και μ’ αυτόν τον τρόπο να οδηγήσει στην Εποχή της Χάριτος και να καταλήξει με την Εποχή του Νόμου που είχε διαρκέσει δύο χιλιάδες χρόνια. Ήταν ο πρωτοπόρος που ήρθε για να ξεκινήσει την Εποχή της Χάριτος, ωστόσο το κύριο μέρος του έργου Του ήταν για τη λύτρωση. Οπότε τα κατορθώματά Του ήταν επίσης διπλά: ξεκίνησε μια νέα εποχή και ολοκλήρωσε το έργο της λύτρωσης μέσω της σταύρωσής Του. Στη συνέχεια αναχώρησε. Στο σημείο αυτό, η Εποχή του Νόμου έφτασε στο τέλος της και η ανθρωπότητα εισήλθε στην Εποχή της Χάριτος.

Το έργο που έκανε ο Ιησούς ήταν σύμφωνα με τις ανάγκες του ανθρώπου κατά την εποχή εκείνη. Το έργο Του ήταν να λυτρώσει την ανθρωπότητα, να συγχωρήσει τις αμαρτίες τους και έτσι η φύση Του ήταν ολοκληρωτικά μία φύση ταπεινοφροσύνης, υπομονής, αγάπης, ευσέβειας, μακροθυμίας, ελέους και τρυφερής ευγένειας. Ευλόγησε πλουσιοπάροχα την ανθρωπότητα και τους έφερε άφθονη την χάρη και όλα τα πράγματα που θα μπορούσαν να απολαύσουν τα έδωσε για την απόλαυσή τους: ειρήνη και ευτυχία, την ανεκτικότητά Του και αγάπη, το έλεός Του και την τρυφερή ευγένεια. Τις ημέρες εκείνες, όλα όσα ο άνθρωπος συνάντησε ήταν η αφθονία πραγμάτων για να απολαμβάνει: Οι καρδιές τους είχαν ειρήνη και ήταν καθησυχασμένες, τα πνεύματά τους ήταν παρηγορημένα και τους στήριζε ο Σωτήρας Ιησούς. Το γεγονός ότι μπορούσαν να λάβουν αυτά τα πράγματα ήταν συνέπεια της εποχής στην οποία ζούσαν. Στην Εποχή της Χάριτος, ο άνθρωπος είχε ήδη περάσει την διαφθορά του Σατανά οπότε το έργο της λύτρωσης όλης της ανθρωπότητας απαιτούσε αφθονία χάρης, απέραντη ανεκτικότητα και υπομονή και ακόμη περισσότερο, μία προσφορά αρκετή για να εξιλεώσει τις αμαρτίες της ανθρωπότητας για να φτάσει στο αποτέλεσμά της. Όσα είδε η ανθρωπότητα την Εποχή της Χάριτος ήταν απλώς η προσφορά εξιλέωσής Μου για τις αμαρτίες της ανθρωπότητας, δηλαδή, ο Ιησούς. Το μόνο που ήξεραν ήταν ότι ο Θεός ήταν ελεήμων και ανεκτικός και το μόνο που είδαν ήταν το έλεος του Ιησού και η τρυφερή ευγένεια. Αυτό οφειλόταν ολοκληρωτικά στο ότι ζούσαν στην Εποχή της Χάριτος. Επομένως, πριν μπορέσουν να σωθούν, έπρεπε να απολαύσουν τα πολλά είδη χάρης που ο Ιησούς τους έδινε. Μόνο αυτό ήταν επωφελές γι’ αυτούς. Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσαν να συγχωρηθούν οι αμαρτίες τους μέσω της απόλαυσης της χάρης κι επίσης θα είχαν την ευκαιρία να λυτρωθούν μέσα από την απόλαυση της ανεκτικότητας και της υπομονής του Ιησού. Μόνο μέσω της ανεκτικότητας και της υπομονής του Ιησού κέρδισαν το δικαίωμα να λάβουν συγχώρηση και να απολαύσουν την αφθονία χάρης που έδωσε ο Ιησούς – όπως είπε ο Ιησούς: Δεν ήλθα για να λυτρώσω τους δίκαιους, αλλά τους αμαρτωλούς, για να επιτρέψω στους αμαρτωλούς να συγχωρεθούν οι αμαρτίες τους. Αν ο Ιησούς ενσαρκωνόταν με τη διάθεση της κρίσης, της κατάρας και της έλλειψης ανεκτικότητας στα παραπτώματα του ανθρώπου, τότε ο άνθρωπος δεν θα είχε ποτέ την ευκαιρία να λυτρωθεί και θα παρέμενε για πάντα αμαρτωλός. Αν αυτό γινόταν, το σχέδιο διαχείρισης των έξι χιλιάδων ετών θα σταματούσε στην Εποχή του Νόμου και η Εποχή του Νόμου θα παρατεινόταν για έξι χιλιάδες χρόνια. Οι αμαρτίες του ανθρώπου θα γίνονταν όλο και περισσότερες και πιο σοβαρές και η δημιουργία της ανθρωπότητας θα ήταν για το τίποτα. Οι άνθρωποι θα μπορούσαν να υπηρετούν τον Ιεχωβά μόνο υπό τον νόμο αλλά οι αμαρτίες τους θα ξεπερνούσαν τις αμαρτίες των πρωτόπλαστων. Όσο περισσότερο ο Ιησούς αγαπούσε την ανθρωπότητα, συγχωρούσε τις αμαρτίες της κι επέφερε αρκετό έλεος και τρυφερή ευγένεια, τόσο περισσότερο η ανθρωπότητα κέρδιζε την ικανότητα να σωθεί, να την αποκαλέσουν το απολωλός πρόβατο που ο Ιησούς επανέφερε έναντι σημαντικού τιμήματος. Ο Σατανάς δεν μπορούσε να ανακατευτεί στο έργο αυτό γιατί ο Ιησούς συμπεριφερόταν στους ακόλουθούς Του όπως μία τρυφερή μητέρα συμπεριφέρεται στο νεογέννητο στον κόρφο της. Δεν θύμωνε μαζί τους ή τους σιχαινόταν, αλλά ήταν γεμάτος παρηγοριά. Ποτέ δεν θύμωνε μπροστά τους, αλλά ανεχόταν τις αμαρτίες τους και παρέβλεπε την ανοησία και άγνοιά τους, στο σημείο που είπε, «Συγχωρήστε τους άλλους όχι επτά αλλά εβδομήντα φορές επτά». Οπότε η καρδιά Του μεταμόρφωνε τις καρδιές των άλλων. Μ’ αυτό τον τρόπο ήταν που οι άνθρωποι λάμβαναν συγχώρηση των αμαρτιών τους μέσω της ανεκτικότητας.

Παρόλο που ο Ιησούς στην ενσάρκωσή Του ήταν εντελώς χωρίς συναίσθημα, πάντοτε παρηγορούσε τους μαθητές Του, προνοούσε για εκείνους, τους βοηθούσε και τους συντηρούσε. Όσο έργο κι αν έκανε ή όση ταλαιπωρία κι αν υπέστη, ποτέ δεν έκανε παράλογα αιτήματα στους ανθρώπους, αλλά ήταν πάντοτε υπομονετικός και ανεχόταν τις αμαρτίες τους, τόσο που οι άνθρωποι στην Εποχή της Χάριτος τρυφερά Τον αποκαλούσαν «ο αξιολάτρευτος Σωτήρας Ιησούς». Στους ανθρώπους εκείνης της εποχής – σε όλους τους ανθρώπους – αυτό που είχε και ήταν ο Ιησούς ήταν έλεος και τρυφερή ευγένεια. Ποτέ δεν θυμόταν τις παραβάσεις των ανθρώπων και η συμπεριφορά Του προς αυτούς δεν βασιζόταν στις παραβάσεις τους. Επειδή εκείνη ήταν μια διαφορετική εποχή, συχνά έδινε άφθονο φαγητό και ποτό στους ανθρώπους για να χορτάσουν. Συμπεριφερόταν σε όλους όσοι Τον ακολουθούσαν με χάρη, θεραπεύοντας τους αρρώστους, εξωθώντας δαιμόνια, ανασταίνοντας νεκρούς. Για να πιστέψουν σ’ Αυτόν οι άνθρωποι και να δουν ότι όλα όσα έκανε γίνονταν με ειλικρίνεια και σοβαρότητα, έφτασε στο σημείο να αναστήσει ένα σάπιο πτώμα, δείχνοντάς τους ότι στα χέρια Του ακόμη και οι νεκροί μπορούσαν να έρθουν στη ζωή. Μ’ αυτόν τον τρόπο, υπέμενε σιωπηλά και έκανε το έργο της λύτρωσης ανάμεσά τους. Ακόμη και πριν καρφωθεί στον σταυρό, ο Ιησούς είχε ήδη πάρει επάνω Του τις αμαρτίες της ανθρωπότητας και έγινε προσφορά αμαρτίας για την ανθρωπότητα. Ακόμη και πριν σταυρωθεί, είχε ήδη ανοίξει δρόμο για τον σταυρό για να λυτρώσει την ανθρωπότητα. Τέλος, καρφώθηκε στον σταυρό, θυσιάζοντας τον εαυτό Του για χάρη του σταυρού και έδωσε όλο το έλεός Του, την τρυφερή ευγένεια και την αγιότητά Του στην ανθρωπότητα. Ήταν πάντα ανεκτικός προς την ανθρωπότητα, ποτέ εκδικητικός αλλά συγχωρούσε τις αμαρτίες τους, τους ωθούσε στην μετάνοια και τους δίδασκε να έχουν υπομονή, ανεκτικότητα και αγάπη, να ακολουθούν τα βήματά Του και να θυσιάζουν τους εαυτούς τους για χάρη του σταυρού. Η αγάπη Του για τους αδελφούς και τις αδελφές Του ξεπερνούσε την αγάπη Του για την Μαρία. Το έργο που έκανε είχε ως αρχή του την θεραπεία ανθρώπων και την εξώθηση δαιμονίων για χάρη της λύτρωσής Του. Όπου κι αν πήγαινε, φερόταν σε όλους όσοι Τον ακολουθούσαν με χάρη. Έκανε τους φτωχούς πλούσιους, τους χωλούς να περπατούν, τους τυφλούς να βλέπουν και τους κωφούς να ακούν. Προσκαλούσε ακόμη και τους πιο ταπεινούς, τους φτωχούς, τους αμαρτωλούς να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι μαζί Του, ποτέ δεν τους απέφευγε αλλά ήταν πάντοτε υπομονετικός, λέγοντας μάλιστα: Όταν ένας βοσκός χάσει ένα πρόβατο από τα εκατό, θα αφήσει πίσω τα ενενήντα εννέα για να ψάξει για το ένα χαμένο πρόβατο και όταν το βρει, θα χαρεί. Αγαπούσε τους ακόλουθούς Του όπως μία προβατίνα αγαπά τα πρόβατά της. Παρόλο που ήταν ανόητοι και αδαείς και ήταν αμαρτωλοί στα μάτια Του και επιπλέον, ήταν τα πιο ταπεινά μέλη της κοινωνίας, θεωρούσε εκείνους τους αμαρτωλούς – άντρες τους οποίους άλλοι απεχθάνονταν – ως την κόρη των οφθαλμών Του. Εφόσον τους έδειχνε ιδιαίτερη εύνοια, έδωσε την ζωή Του για εκείνους όπως ένα πρόβατο γινόταν θυσία στον βωμό. Συμπεριφερόταν ανάμεσά τους σαν να ήταν ο υπηρέτης τους, αφήνοντάς τους να Τον χρησιμοποιούν και σφαγιάζοντάς Τον, υποτασσόμενος σ’ αυτούς χωρίς όρους. Στους ακόλουθούς Του ήταν ο αγαπητός Σωτήρας Ιησούς αλλά στους Φαρισαίους, που έκαναν κηρύγματα στους ανθρώπους από ένα ψηλό βάθρο, δεν έδειξε έλεος και τρυφερή ευγένεια, αλλά μίσος και πικρία. Δεν έκανε μεγάλο έργο μεταξύ των Φαρισαίων, μόνο περιστασιακά τους έκανε κήρυγμα και τους επέπληττε. Δεν έκανε ανάμεσά τους έργο λύτρωσης ούτε έπραξε σημεία και τέρατα. Έδωσε όλο το έλεός Του και την τρυφερή ευγένεια στους ακόλουθούς Του, υπομένοντας για χάρη των αμαρτωλών αυτών μέχρι το τέλος, όταν σταυρώθηκε στον σταυρό και υπέφερε κάθε ταπείνωση μέχρι να σώσει πλήρως όλη την ανθρωπότητα. Αυτό ήταν το σύνολο του έργου Του.

Χωρίς την λύτρωση του Ιησού, η ανθρωπότητα θα ζούσε για πάντα στην αμαρτία και θα γινόταν παιδί της αμαρτίας, απόγονος των δαιμονίων. Συνεχίζοντας έτσι, ολόκληρη η γη θα γινόταν κατάλυμα για τον Σατανά, ένα μέρος όπου θα κατοικούσε. Αλλά το έργο της λύτρωσης απαιτούσε να υπάρχει έλεος και τρυφερή ευγένεια προς την ανθρωπότητα. Μόνο μ’ αυτά τα μέσα θα μπορούσε η ανθρωπότητα να λάβει συγχώρηση και στο τέλος να κερδίσει το δικαίωμα να καταστεί ολοκληρωμένη και πλήρως αποκτημένη. Χωρίς το στάδιο αυτό του έργου, το σχέδιο διαχείρισης των έξι χιλιάδων ετών δεν θα μπορούσε να προχωρήσει. Αν ο Ιησούς δεν είχε σταυρωθεί, αν είχε μόνο θεραπεύσει τους ανθρώπους και εξόρκιζε δαιμόνια, τότε οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να συγχωρηθούν εντελώς από τις αμαρτίες τους. Στα τριάμισι χρόνια που ο Ιησούς πέρασε κάνοντας το έργο Του στην γη, ολοκλήρωσε μόνο το μισό του έργου της λύτρωσης. Έπειτα, με την σταύρωση και γενόμενος απεικόνιση της αμαρτωλής σάρκας παραδιδόμενος στον Σατανά, ολοκλήρωσε το έργο της σταύρωσης και κυριάρχησε στη μοίρα της ανθρωπότητας. Μόνο αφού μεταφέρθηκε στα χέρια του Σατανά λύτρωσε την ανθρωπότητα. Για 33 και μισό χρόνια υπέφερε στην γη, τον γελοιοποίησαν, τον συκοφάντησαν, τον εγκατέλειψαν σε σημείο που δεν είχε πού την κεφαλή κλίναι, πού ν’ αναπαυθεί. Μετά Τον σταύρωσαν με όλο Του το Είναι – ένα αψεγάδιαστο και αθώο σώμα – καρφωμένο στον σταυρό και πέρασε από κάθε είδους βασανιστήρια. Εκείνοι που ήταν στην εξουσία Τον κορόιδευαν και Τον μαστίγωναν και οι στρατιώτες ακόμη Τον έφτυσαν κατά πρόσωπο. Ωστόσο, παρέμεινε σιωπηλός και άντεξε μέχρι τέλους, υποκύπτοντας άνευ όρων μέχρι θανάτου, λυτρώνοντας έτσι ολόκληρη την ανθρωπότητα. Μόνο τότε Του επετράπη να αναπαυθεί. Το έργο που έκανε ο Ιησούς αντιπροσωπεύει μόνο την Εποχή της Χάριτος, δεν αντιπροσωπεύει την Εποχή του Νόμου ούτε είναι υποκατάστατο του έργου των εσχάτων ημερών. Αυτή είναι η ουσία του έργου του Ιησού την Εποχή της Χάριτος, την δεύτερη εποχή που πέρασε η ανθρωπότητα – την Εποχή της Λύτρωσης.

Το όραμα του έργου του Θεού (2)

                                                                                                                                                                Η Εποχή της Χάριτος κήρυξε το ευαγγέλιο της μετάνοιας, και εφόσον ο άνθρωπος πίστευε, τότε θα σωνόταν. Σήμερα, στη θέση της σωτηρίας, γίνεται λόγος μόνο για κατάκτηση και τελείωση. Ποτέ δεν έχει ειπωθεί ότι, αν κάποιος πιστεύει, όλη η οικογένειά του θα είναι ευλογημένη ή ότι η σωτηρία γίνεται άπαξ και δια παντός. Σήμερα, κανείς δεν λέει κάτι τέτοιο και αυτά είναι παρωχημένα. Τον καιρό εκείνον, το έργο του Ιησού ήταν η λύτρωση όλης της ανθρωπότητας. Οι αμαρτίες όλων όσων πίστευαν σ’ Αυτόν συγχωρέθηκαν. Εφόσον πίστευες σ’ Αυτόν, θα σε λύτρωνε. Αν πίστευες σ’ Αυτόν, δεν ήσουν πλέον αμαρτωλός, είχες απαλλαγεί από τις αμαρτίες σου. Αυτό ήταν το νόημα της σωτηρίας και δικαιολογούνταν μέσω της πίστης. Εντούτοις, όσοι πίστευαν, είχαν ακόμα μέσα τους την επαναστατικότητα και αντιτάσσονταν στον Θεό, στοιχεία τα οποία έπρεπε να απομακρυνθούν αργά. Σωτηρία δεν σήμαινε ότι ο άνθρωπος είχε κερδηθεί πλήρως από τον Ιησού, αλλά ότι ο άνθρωπος δεν ήταν πια αμαρτωλός, ότι είχε συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του: Εφόσον πίστευες, δεν θα ήσουν ποτέ πια αμαρτωλός. Εκείνον τον καιρό, ο Ιησούς επιτέλεσε πολύ έργο, το οποίο ήταν ακατανόητο στους μαθητές Του και είπε πολλά, τα οποία οι άνθρωποι δεν κατανοούσαν. Αυτό συμβαίνει επειδή, εκείνον τον καιρό, δεν έδωσε εξηγήσεις. Έτσι, αρκετά χρόνια μετά την αναχώρησή Του, ο Ματθαίος δημιούργησε τη γενεαλογία Του και άλλοι επίσης επιτέλεσαν πολύ έργο που προερχόταν από το θέλημα του ανθρώπου. Ο Ιησούς δεν ήλθε για να οδηγήσει στην τελείωση και να κερδίσει τον άνθρωπο, αλλά για να επιτελέσει ένα στάδιο του έργου: να δημιουργήσει το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών και να ολοκληρώσει το έργο της σταύρωσης — άρα μόλις ο Ιησούς σταυρώθηκε, το έργο Του ολοκληρώθηκε πλήρως. Ωστόσο, στο σημερινό στάδιο — το έργο της κατάκτησης — πρέπει να εκφραστεί περισσότερος λόγος, πρέπει να επιτελεστεί περισσότερο έργο και πρέπει να υπάρξουν πολλές διαδικασίες. Πρέπει επίσης να αποκαλυφθούν τα μυστήρια του έργου του Ιησού και του Ιεχωβά, ώστε όλοι οι άνθρωποι να αποκτήσουν κατανόηση και σαφήνεια στην πίστη τους, διότι αυτό είναι το έργο των εσχάτων ημερών και οι έσχατες ημέρες είναι το τέλος του έργου του Θεού, η ώρα της ολοκλήρωσης αυτού του έργου. Αυτό το στάδιο του έργου θα σου αποσαφηνίσει τον νόμο του Ιεχωβά και τη λύτρωση του Ιησού και θα επιτελεστεί κατά κύριο λόγο έτσι ώστε να κατανοήσεις ολόκληρο το έργο του σχεδίου διαχείρισης του Θεού των έξι χιλιάδων ετών και να εκτιμήσεις όλη τη σημασία και την ουσία αυτού του σχεδίου διαχείρισης των έξι χιλιάδων ετών, και να κατανοήσεις τον σκοπό όλου του έργου που επιτέλεσε ο Ιησούς και όσων εξέφρασε, ακόμα και την τυφλή σου πίστη στη Βίβλο και τη λατρεία της. Όλα αυτά θα σου επιτρέψουν να αντιληφθείς τα πράγματα. Θα μπορέσεις να κατανοήσεις τόσο το έργο που επιτέλεσε ο Ιησούς όσο και το έργο του Θεού σήμερα. Θα κατανοήσεις και θα δεις όλη την αλήθεια, τη ζωή και την οδό. Στο στάδιο του έργου που επιτέλεσε ο Ιησούς, γιατί ο Ιησούς αναχώρησε χωρίς να ολοκληρώσει το έργο του Θεού; Επειδή το στάδιο του έργου του Ιησού δεν ήταν το έργο της ολοκλήρωσης. Όταν καρφώθηκε στον σταυρό, ο λόγος Του επίσης τελείωσαν. Μετά τη σταύρωσή Του, το έργο Του τελείωσε οριστικά. Το σημερινό στάδιο είναι διαφορετικό: Μόνο όταν εκφραστεί ο λόγος μέχρι το τέλος και ολοκληρωθεί όλο το έργο του Θεού θα έχει τελειώσει το έργο Του. Κατά τη διάρκεια του σταδίου του έργου του Ιησού, υπήρχαν πολλά που δεν ειπώθηκαν ή που δεν εκφράστηκαν πλήρως. Τον Ιησού όμως δεν τον απασχολούσε τι είπε ή τι δεν είπε, διότι η διακονία Του δεν ήταν διακονία λέξεων κι έτσι, αφού καρφώθηκε στον σταυρό, αναχώρησε. Αυτό το στάδιο του έργου ήταν κυρίως χάριν της σταύρωσης και διαφέρει από το σημερινό στάδιο. Αυτό το στάδιο του έργου γίνεται κυρίως χάριν της ολοκλήρωσης, του ξεκαθαρίσματος και της περάτωσης όλου του έργου. Αν ο λόγος δεν εκφραστεί έως τέλους, δεν θα υπάρξει τρόπος να ολοκληρωθεί αυτό το έργο, διότι σε αυτό το στάδιο του έργου όλα τα έργα φτάνουν στο τέλος και ολοκληρώνονται με τη χρήση του λόγου. Εκείνον τον καιρό, ο Ιησούς επιτέλεσε πολύ έργο που ήταν ακατανόητο στον άνθρωπο. Αναχώρησε ήσυχα και σήμερα υπάρχουν ακόμα πολλοί οι οποίοι δεν κατανοούν τον λόγο Του, των οποίων η κατανόηση είναι εσφαλμένη, αλλά αυτοί ακόμα πιστεύουν ότι είναι σωστή και δεν ξέρουν ότι σφάλουν. Τελικά, αυτό το σημερινό στάδιο θα φέρει εις πέρας το έργο του Θεού και θα το ολοκληρώσει πλήρως. Όλοι θα μπορέσουν να κατανοήσουν και να γνωρίσουν το σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Οι αντιλήψεις του ανθρώπου, οι προθέσεις του, η εσφαλμένη κατανόησή του, οι αντιλήψεις του για το έργο του Ιεχωβά και του Ιησού, οι απόψεις του για τους Εθνικούς και οι άλλες αποκλίσεις και τα λάθη του θα διορθωθούν. Και ο άνθρωπος θα κατανοήσει όλα τα σωστά μονοπάτια της ζωής και όλο το έργο που επιτελεί ο Θεός και ολόκληρη την αλήθεια. Όταν συμβεί αυτό, αυτό το στάδιο του έργου θα τελειώσει. Το έργο του Ιεχωβά ήταν η δημιουργία του κόσμου, ήταν η αρχή. Αυτό το στάδιο του έργου είναι το τέλος του έργου, είναι η ολοκλήρωση. Στην αρχή, το έργο του Θεού πραγματοποιήθηκε μεταξύ των εκλεκτών του Ισραήλ και ήταν η αυγή μιας νέας εποχής στον πιο ιερό τόπο. Στην πιο ακάθαρτη χώρα επιτελείται το τελευταίο στάδιο του έργου, της κρίσης του κόσμου και της ολοκλήρωσης της εποχής. Στο πρώτο στάδιο, το έργο του Θεού επιτελέστηκε στον πιο φωτεινό τόπο και το τελευταίο στάδιο πραγματοποιείται στον πιο σκοτεινό τόπο και αυτό το σκοτάδι θα εκδιωχθεί, θα δημιουργηθεί φως και όλοι οι άνθρωποι θα κατακτηθούν. Όταν οι άνθρωποι αυτού του πιο ακάθαρτου και σκοτεινού τόπου κατακτηθούν και ολόκληρος ο πληθυσμός αναγνωρίσει ότι υπάρχει ένας Θεός, ο οποίος είναι ο αληθινός Θεός και κάθε άνθρωπος πειστεί απόλυτα, τότε αυτό το γεγονός θα χρησιμοποιηθεί για την υλοποίηση του έργου της κατάκτησης σε ολόκληρο το σύμπαν. Αυτό το στάδιο του έργου είναι συμβολικό: Μόλις τελειώσει το έργο αυτής της εποχής, το έργο των 6.000 ετών διαχείρισης θα ολοκληρωθεί πλήρως. Μόλις κατακτηθούν όσοι βρίσκονται στον σκοτεινότερο τόπο, είναι αυτονόητο ότι το ίδιο θα συμβεί και οπουδήποτε αλλού. Ως εκ τούτου, μόνο το έργο της κατάκτησης στην Κίνα φέρει σημαντικό συμβολισμό. Η Κίνα αντιπροσωπεύει όλες τις δυνάμεις του σκότους και ο λαός της Κίνας αντιπροσωπεύει όλους εκείνους που προέρχονται από τη σάρκα, από τον Σατανά και είναι από σάρκα και οστά. Ο κινεζικός λαός είναι αυτός που έχει διαφθαρεί περισσότερο από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, ο λαός που αντιτίθεται περισσότερο στον Θεό, του οποίου η ανθρώπινη φύση είναι η πιο κατώτερη και ακάθαρτη και άρα αποτελεί το αρχέτυπο όλης της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Αυτό δεν σημαίνει ότι άλλες χώρες δεν έχουν κανένα πρόβλημα. Οι αντιλήψεις του ανθρώπου είναι παντού ίδιες και παρόλο που ο λαός των χωρών αυτών μπορεί να είναι καλού επιπέδου, αν δεν γνωρίζει τον Θεό, τότε αυτό σημαίνει ότι αντιτίθεται σ’ Αυτόν. Γιατί και οι Εβραίοι αντιτάχθηκαν και αψήφησαν τον Θεό; Γιατί και οι Φαρισαίοι αντιτάχθηκαν σ’ Αυτόν; Γιατί ο Ιούδας πρόδωσε τον Ιησού; Εκείνον τον καιρό, πολλοί από τους μαθητές δεν γνώριζαν τον Ιησού. Γιατί, αφού ο Ιησούς σταυρώθηκε και αναστήθηκε ξανά, οι άνθρωποι εξακολούθησαν να μην πιστεύουν σ’ Αυτόν; Δεν είναι ίδια η ανυπακοή του ανθρώπου; Απλώς ο λαός της Κίνας τιμωρείται χάριν παραδειγματισμού και, όταν κατακτηθεί, θα αποτελέσει πρότυπο και δείγμα και θα χρησιμεύσει ως αναφορά για άλλους. Γιατί λέω ανέκαθεν ότι εσείς είστε αρωγοί στο σχέδιο διαχείρισής Μου; Στον λαό της Κίνας η διαφθορά, η ακαθαρσία, η αδικία, η εναντίωση και η επαναστατικότητα εκδηλώνονται στον μέγιστο βαθμό και αποκαλύπτονται σε όλες τις ποικίλες μορφές τους. Από τη μία πλευρά, είναι χαμηλού επιπέδου και, από την άλλη, η ζωή και η νοοτροπία τους είναι οπισθοδρομικές, και οι συνήθειες, το κοινωνικό περιβάλλον, η οικογένεια στην οποία έχουν γεννηθεί — όλα είναι φτωχά και οπισθοδρομικά στον μέγιστο βαθμό. Η θέση τους είναι επίσης χαμηλή. Το έργο σε αυτόν τον τόπο είναι συμβολικό και αφού πραγματοποιηθεί αυτό το δοκιμαστικό έργο στο σύνολό του, το επόμενο έργο Του θα υλοποιηθεί πολύ πιο αποτελεσματικά. Αν αυτό το στάδιο του έργου ολοκληρωθεί, τότε το επόμενο έργο είναι αυτονόητο. Μόλις ολοκληρωθεί αυτό το στάδιο του έργου, θα έχει σημειωθεί μεγάλη επιτυχία και το έργο της κατάκτησης σε όλο το σύμπαν θα έχει φτάσει οριστικά στο τέλος. Στην πραγματικότητα, μόλις το έργο μεταξύ σας στεφθεί με επιτυχία, αυτή η επιτυχία θα ισχύει σε ολόκληρο το σύμπαν. Αυτό είναι το νόημα του γιατί να παίξετε τον ρόλο του πρότυπου και του δείγματος. Η ανυπακοή, η εναντίωση, η ακαθαρσία, η αδικία — όλα υπάρχουν σε αυτούς τους ανθρώπους και μέσα τους αντιπροσωπεύουν όλη την επαναστατικότητα της ανθρωπότητας. Είναι πράγματι αξιοθαύμαστοι. Έτσι, θεωρούνται ως η επιτομή της κατάκτησης και, μόλις κατακτηθούν, θα αποτελέσουν φυσικά δείγμα και πρότυπο για άλλους. Τίποτα δεν ήταν πιο συμβολικό από το πρώτο στάδιο που πραγματοποιήθηκε στο Ισραήλ: Οι Ισραηλίτες ήταν οι πιο άγιοι και λιγότερο διεφθαρμένοι από όλους τους λαούς και έτσι η αυγή της νέας εποχής σε αυτή τη γη θεωρούνταν ύψιστης σημασίας. Μπορεί να ειπωθεί ότι οι πρόγονοι της ανθρωπότητας προέρχονταν από το Ισραήλ και ότι το Ισραήλ ήταν η γενέτειρα του έργου του Θεού. Στην αρχή, αυτοί οι άνθρωποι ήταν οι πιο άγιοι και όλοι λάτρευαν τον Ιεχωβά και το έργο του Θεού σε αυτούς απέφερε τα μέγιστα αποτελέσματα. Ολόκληρη η Βίβλος καταγράφει το έργο δύο εποχών: το ένα ήταν το έργο της Εποχής του Νόμου και το άλλο ήταν το έργο της Εποχής της Χάριτος. Η Παλαιά Διαθήκη καταγράφει τον λόγο του Ιεχωβά στους Ισραηλίτες και το έργο Του στο Ισραήλ. Η Καινή Διαθήκη καταγράφει το έργο του Ιησού στην Ιουδαία. Μα γιατί η Βίβλος δεν περιέχει κινεζικά ονόματα; Επειδή τα πρώτα δύο μέρη του έργου του Θεού πραγματοποιήθηκαν στο Ισραήλ, επειδή ο λαός του Ισραήλ ήταν οι εκλεκτοί — δηλαδή οι πρώτοι που αποδέχτηκαν το έργο του Ιεχωβά. Ήταν οι λιγότερο διεφθαρμένοι από όλη την ανθρωπότητα, και στην αρχή, ήταν διατεθειμένοι να προστρέξουν στον Θεό και να Τον σέβονται. Υπάκουαν τον λόγο του Ιεχωβά και ανέκαθεν υπηρετούσαν στον ναό, φορούσαν ιερατικά άμφια ή μήτρες. Ήταν οι πρώτοι άνθρωποι που λάτρευαν τον Θεό και αποτέλεσαν το πρώτο αντικείμενο του έργου Του. Αυτοί οι άνθρωποι αποτέλεσαν δείγμα και πρότυπο για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Ήταν δείγματα και πρότυπα αγιότητας και δικαιοσύνης. Άνθρωποι όπως ο Ιώβ, ο Αβραάμ, ο Λωτ ή ο Πέτρος και ο Τιμόθεος — ήταν όλοι Ισραηλίτες και τα πιο άγια δείγματα και πρότυπα. Το Ισραήλ ήταν η πρώτη χώρα που λάτρεψε τον Θεό στην ανθρωπότητα και οι πιο δίκαιοι άνθρωποι προήλθαν από εκεί παρά από οπουδήποτε αλλού. Ο Θεός εργάστηκε μέσα τους για να μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο στο μέλλον. Τα επιτεύγματά τους και η δικαιοσύνη της λατρείας τους στον Ιεχωβά καταγράφηκαν έτσι ώστε να μπορούν να χρησιμεύσουν ως δείγματα και πρότυπα για τους ανθρώπους πέρα ​​από το Ισραήλ κατά την εποχή της Χάριτος. Και οι πράξεις τους έχουν υποστηρίξει το έργο αρκετών χιλιάδων ετών μέχρι σήμερα.

Μετά τη δημιουργία του κόσμου, το πρώτο στάδιο του έργου του Θεού πραγματοποιήθηκε στο Ισραήλ και έτσι το Ισραήλ ήταν η γενέτειρα του έργου του Θεού επί γης και η βάση του έργου του Θεού επί γης. Το πεδίο του έργου του Ιησού κάλυψε ολόκληρη την Ιουδαία. Κατά τη διάρκεια του έργου Του, πολύ λίγοι από όσους βρίσκονταν εκτός της Ιουδαίας γνώριζαν γι’ αυτό, γιατί δεν επιτέλεσε κανένα έργο πέρα ​​από την Ιουδαία. Σήμερα, το έργο του Θεού έχει μεταφερθεί στην Κίνα και πραγματοποιείται καθαρά εντός αυτού του πεδίου. Κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης, δεν εγκαινιάζεται έργο εκτός της Κίνας. Η εξάπλωσή του πέρα από την Κίνα είναι έργο που θα προκύψει αργότερα. Αυτό το στάδιο του έργου συνεχίζεται από το στάδιο του έργου του Ιησού. Ο Ιησούς επιτέλεσε το έργο της λύτρωσης και αυτό το στάδιο είναι το έργο που επακολουθεί. Η λύτρωση έχει ολοκληρωθεί και σε αυτό το στάδιο δεν υπάρχει η ανάγκη της σύλληψης από το Άγιο Πνεύμα, διότι αυτό το στάδιο του έργου διαφέρει από το τελευταίο στάδιο και επιπλέον διότι η Κίνα διαφέρει από το Ισραήλ. Το στάδιο του έργου που πραγματοποίησε ο Ιησούς ήταν το έργο της λύτρωσης. Ο άνθρωπος είδε τον Ιησού, και λίγο αργότερα, το έργο Του άρχισε να εξαπλώνεται στα Έθνη. Σήμερα, υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν στον Θεό στην Αμερική, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Ρωσία, γιατί είναι τότε λιγότεροι στην Κίνα; Επειδή η Κίνα είναι το πιο κλειστό έθνος. Ως εκ τούτου, η Κίνα ήταν η τελευταία που δέχτηκε την οδό του Θεού και ακόμα και τώρα έχουν περάσει λιγότερο από εκατό έτη από τότε που το δέχτηκε — πολύ αργότερα από την Αμερική και το Ηνωμένο Βασίλειο. Το τελευταίο στάδιο του έργου του Θεού πραγματοποιείται στη γη της Κίνας για να φέρει τέλος στο έργο Του και για να μπορέσει να επιτευχθεί όλο το έργο Του. Όλος ο λαός του Ισραήλ αποκαλούσε τον Ιεχωβά Κύριό του. Εκείνον τον καιρό, Τον θεωρούσαν την κεφαλή της οικογένειάς τους και ολόκληρο το Ισραήλ έγινε μια μεγάλη οικογένεια στην οποία όλοι λάτρευαν τον Κύριό τους Ιεχωβά. Το Πνεύμα του Ιεχωβά συχνά εμφανιζόταν σ’ αυτούς και τους μιλούσε και άκουγαν τη φωνή Του και χρησιμοποιούσε μια στήλη νέφους και ήχο για να καθοδηγήσει τη ζωή τους. Εκείνον τον καιρό, το Πνεύμα παρείχε την καθοδήγησή Του στο Ισραήλ απευθείας, μιλώντας και απευθύνοντας τη φωνή Του προς τον λαό και οι άνθρωποι έβλεπαν τα σύννεφα και άκουγαν τη βροντή του κεραυνού και κατ’ αυτόν τον τρόπο καθοδηγούσε τη ζωή τους για χιλιάδες χρόνια. Έτσι, μόνο ο λαός του Ισραήλ λάτρευε ανέκαθεν τον Ιεχωβά. Πιστεύουν ότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός τους και δεν είναι ο Θεός των Εθνών. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη: ο Ιεχωβά, εξάλλου, είχε εργαστεί μεταξύ τους για σχεδόν 4.000 χρόνια. Στη γη της Κίνας, μετά από λήθαργο χιλιάδων ετών, μόλις τώρα έχουν κατορθώσει οι εξαχρειωμένοι να μάθουν ότι οι ουρανοί και η γη και τα πάντα δεν σχηματίστηκαν φυσικά, αλλά έγιναν από τον Δημιουργό. Επειδή αυτό το ευαγγέλιο προέρχεται από το εξωτερικό, αυτά τα φεουδαρχικά, αντιδραστικά μυαλά πιστεύουν ότι όλοι όσοι αποδέχονται αυτό το ευαγγέλιο διαπράττουν τερατώδες έγκλημα, είναι τα παλιόσκυλα που προδίδει τον Βούδα — τον πρόγονό τους. Επιπλέον, πολλά από αυτά τα φεουδαρχικά μυαλά ρωτούν: Πώς θα μπορούσαν οι Κινέζοι να πιστεύουν στον Θεό των ξένων; Δεν προδίδουν άραγε τους προγόνους τους; Δεν διαπράττουν άραγε κακό; Σήμερα, οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει εδώ και πολύ καιρό ότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός τους[α]. Από καιρό έχουν απωθήσει τον Δημιουργό στο πίσω μέρος του μυαλού τους και αντ’ αυτού πιστεύουν στην εξέλιξη, δηλαδή ότι ο άνθρωπος εξελίχθηκε από τους πιθήκους και ότι ο φυσικός κόσμος πάντα υπήρχε. Όλη η καλή βρώση που απολαμβάνει η ανθρωπότητα παρέχεται από τη φύση, υπάρχει τάξη στη ζωή και τον θάνατο του ανθρώπου και δεν υπάρχει ένας Θεός που να κυβερνά τα πάντα. Επιπλέον, υπάρχουν πολλοί αθεϊστές που λένε ότι η πίστη στον Θεό είναι δεισιδαιμονία. Μπορεί όμως η επιστήμη να αντικαταστήσει το έργο του Θεού; Μπορεί η επιστήμη να κυβερνά την ανθρωπότητα; Το κήρυγμα του ευαγγελίου σε μια τέτοια χώρα δεν είναι εύκολη υπόθεση και συνεπάγεται μεγάλα εμπόδια. Σήμερα, δεν υπάρχουν άραγε πολλοί που αντιτίθενται στον Θεό κατ’ αυτόν τον τρόπο;

Πολλοί άνθρωποι στήριξαν το έργο του Ιησού έναντι του έργου του Ιεχωβά και, όταν διαπίστωσαν ασυνέπειες, κάρφωσαν τον Ιησού στον σταυρό. Αλλά γιατί υπήρχαν ασυνέπειες μεταξύ του έργου Τους; Αυτό συνέβη, εν μέρει, επειδή ο Ιησούς επιτέλεσε νέο έργο και επειδή, πριν ξεκινήσει ο Ιησούς το έργο Του, κανείς δεν είχε γράψει τη γενεαλογία Του. Αν κάποιος το είχε κάνει, τότε δεν θα συνέτρεχε λόγος ανησυχίας και ποιος θα ήθελε να καρφώσει τον Ιησού στον σταυρό; Αν ο Ματθαίος είχε γράψει τη γενεαλογία του Ιησού αρκετές δεκαετίες νωρίτερα, τότε ο Ιησούς δεν θα είχε υποστεί τόσο μεγάλη δίωξη. Έτσι δεν είναι; Μόλις οι άνθρωποι διάβαζαν τη γενεαλογία του Ιησού — ότι ήταν ο υιός του Αβραάμ και απόγονος του Δαβίδ — τότε θα είχαν σταματήσει τη δίωξή Του. Δεν είναι λυπηρό το γεγονός ότι η γενεαλογία Του γράφτηκε πολύ αργά; Και τι λυπηρό είναι που η Βίβλος καταγράφει μόνο δύο στάδια του έργου του Θεού: ένα στάδιο που ήταν το έργο της Εποχής του Νόμου και ένα στάδιο που ήταν το έργο της Εποχής της Χάριτος. Το ένα στάδιο ήταν το έργο του Ιεχωβά και το άλλο ήταν το έργο του Ιησού. Πόσο καλύτερα θα ήταν αν ένας μεγάλος προφήτης είχε προαναγγείλει το σημερινό έργο. Θα υπήρχε ένα επιπλέον κεφάλαιο στη Βίβλο με τίτλο «Το Έργο των Εσχάτων Ημερών» — δεν θα ήταν πολύ καλύτερα; Γιατί ο άνθρωπος πρέπει να υποβληθεί σε τόσο μεγάλες κακουχίες σήμερα; Έχετε αντιμετωπίσει τόσες δυσκολίες! Αν κάποιος αξίζει το μίσος είναι ο Ησαΐας και ο Δανιήλ που δεν προφήτεψαν το έργο των εσχάτων ημερών και εάν πρέπει να κατηγορηθεί κανείς, αυτός είναι οι απόστολοι της Καινής Διαθήκης που δεν περιέγραψαν νωρίτερα τη γενεαλογία της δεύτερης ενσάρκωσης του Θεού. Τι κρίμα! Πρέπει να ψάχνετε ξανά για αποδείξεις και ακόμα και μετά την εύρεση κάποιων αποσπασματικών μικρών λέξεων, ακόμα δεν μπορείτε να διακρίνετε αν αποτελούν όντως απόδειξη. Τι ντροπή! Γιατί ο Θεός πραγματοποιεί το έργο Του με τέτοια μυστικότητα; Σήμερα, πολλοί άνθρωποι δεν έχουν ακόμη βρει αποδείξεις, αλλά δεν μπορούν και να το αρνηθούν. Τι οφείλουν λοιπόν να πράξουν; Δεν μπορούν να ακολουθήσουν με αποφασιστικότητα τον Θεό, αλλά ούτε μπορούν να προχωρήσουν με τέτοια αμφιβολία. Και έτσι, πολλοί «ευφυείς και χαρισματικοί λόγιοι» υιοθετούν μια στάση τύπου «βλέποντας και κάνοντας» όταν ακολουθούν τον Θεό. Αυτό απαιτεί υπερβολικό κόπο! Δεν θα ήταν τα πράγματα πολύ πιο εύκολα αν ο Ματθαίος, ο Μάρκος, ο Λουκάς και ο Ιωάννης ήταν σε θέση να προβλέψουν το μέλλον; Θα ήταν καλύτερα αν ο Ιωάννης είχε δει την εσωτερική αλήθεια της ζωής στη βασιλεία — τι κρίμα που είδε μόνο οράματα και δεν είδε το πραγματικό, υλικό έργο στη γη. Μα τι κρίμα! Τι συμβαίνει με τον Θεό; Γιατί, αφού το έργο Του πήγε τόσο καλά στο Ισραήλ, ήλθε τώρα στην Κίνα και γιατί έπρεπε να ενσαρκωθεί και να εργαστεί προσωπικά και να ζήσει ανάμεσα στους ανθρώπους; Ο Θεός δεν σκέπτεται καθόλου τον άνθρωπο! Όχι μόνο δεν προειδοποίησε τους ανθρώπους, αλλά ξαφνικά έφερε το παίδεμα και την κρίση Του. Δεν βγάζει κανένα απολύτως νόημα! Την πρώτη φορά που ο Θεός ενσαρκώθηκε, υπέστη πολλές κακουχίες επειδή δεν είπε στον άνθρωπο εκ των προτέρων όλη την εσωτερική αλήθεια. Σίγουρα αποκλείεται να το έχει ξεχάσει αυτό; Και γιατί εξακολουθεί να μην ειδοποιεί τον άνθρωπο τώρα; Σήμερα, τι κρίμα είναι που υπάρχουν μόνο εξήντα έξι βιβλία στη Βίβλο. Πρέπει απλώς να υπάρξει ένα ακόμα που να προαναγγέλλει το έργο των εσχάτων ημερών! Δεν συμφωνείς; Ακόμα και ο Ιεχωβά, ο Ησαΐας και ο Δαβίδ δεν ανέφεραν τίποτα για το σημερινό έργο. Απομακρύνθηκαν περαιτέρω από το παρόν, με μια χρονική παρεμβολή άνω των 4.000 ετών. Ούτε ο Ιησούς προέβλεψε πλήρως το σημερινό έργο, μιλώντας μόνο ελάχιστα γι’ αυτό, ούτε κι ο άνθρωπος βρίσκει επαρκή στοιχεία. Εάν συγκρίνεις το έργο του σήμερα με το παρελθόν, πώς μπορούν τα δύο να συνάδουν; Το στάδιο του έργου του Ιεχωβά απευθύνθηκε στο Ισραήλ, οπότε αν το συγκρίνεις με το έργο του σήμερα, θα υπάρξει ακόμη μεγαλύτερη ασυμφωνία. Αυτά τα δύο απλώς δεν είναι συγκρίσιμα. Ούτε προέρχεσαι από το Ισραήλ, ούτε είσαι Εβραίος. Το επίπεδό σου και όλα όσα σε χαρακτηρίζουν είναι κατώτερα — πώς μπορείς να συγκρίνεις τον εαυτό σου με αυτούς; Είναι αυτό άραγε δυνατόν; Μάθε ότι σήμερα είναι η Εποχή της Βασιλείας, και διαφέρει από την Εποχή του Νόμου και την Εποχή της Χάριτος. Εν πάση περιπτώσει, μην προσπαθήσετε να εφαρμόσετε έναν τύπο. Ο Θεός δεν βρίσκεται σε τέτοιους τύπους.

Πώς ζούσε ο Ιησούς κατά τη διάρκεια των 29 ετών μετά τη γέννηση Του; Η Βίβλος δεν καταγράφει τίποτε από την παιδική Του ηλικία και τα νεανικά Του χρόνια. Γνωρίζεις πώς ήταν; Μήπως δεν είχε παιδική ή νεανική ηλικία και όταν γεννήθηκε ήταν ήδη 30 ετών; Γνωρίζεις ελάχιστα, γι’ αυτό μην είσαι τόσο απερίσκεπτος όταν εκφράζεις την άποψή σου. Δεν σου κάνει καλό! Η Βίβλος καταγράφει μόνο ότι πριν από τα 30α γενέθλια του Ιησού, βαπτίστηκε και καθοδηγήθηκε από το Άγιο Πνεύμα στην έρημο για να υποβληθεί στον πειρασμό του διαβόλου. Και τα Τέσσερα Ευαγγέλια καταγράφουν τα τρεισήμισι έτη του έργου Του. Δεν υπάρχουν στοιχεία για την παιδική και τη νεανική ηλικία Του, αλλά αυτό δεν αποδεικνύει ότι δεν είχε παιδική και νεανική ηλικία. Απλώς ότι, στην αρχή, δεν επιτέλεσε οποιοδήποτε έργο και ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Όντας ένας συνηθισμένος άνθρωπος, θα μπορούσε να ζήσει επί 33 έτη χωρίς νεανική ηλικία; Θα μπορούσε να μην είχε παιδική ηλικία; Θα μπορούσε ξαφνικά να φθάσει την ηλικία των 33,5 ετών χωρίς να περάσει την ηλικία των 11 ή 12 ετών, των 17 ή 18 ετών; Οτιδήποτε σκέφτεται ο άνθρωπος γι’ Αυτόν είναι υπερφυσικό. Ο άνθρωπος δεν κατέχει την αλήθεια! Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ενσαρκωμένος Θεός κατέχει συνηθισμένη και κανονική ανθρώπινη φύση, αλλά όταν πραγματοποιεί το έργο Του, το πράττει άμεσα με την ατελή ανθρώπινη φύση και την απόλυτη θεϊκή φύση Του. Εξαιτίας αυτού, οι άνθρωποι έχουν αμφιβολίες για το σημερινό έργο αλλά και για το έργο του Ιησού. Αν και το έργο του Θεού διαφέρει τις δύο φορές που Αυτός ενσαρκώθηκε, η ουσία Του δεν διαφέρει. Φυσικά, εάν διαβάσεις την καταγραφή των Τεσσάρων Ευαγγελίων, οι διαφορές είναι μεγάλες. Πώς θα μπορούσες να επιστρέψεις στη ζωή του Ιησού κατά τη διάρκεια της παιδικής και της νεανικής Του ηλικίας; Πώς θα μπορούσες να κατανοήσεις την κανονική ανθρώπινη φύση του Ιησού; Ίσως κατανοείς καλά την ανθρώπινη φύση του Θεού του σήμερα, όμως δεν έχεις συλλάβει την ανθρώπινη φύση του Ιησού, πολύ λιγότερο δε, την κατανοείς. Αν δεν είχε καταγραφεί από τον Ματθαίο, δεν θα είχες καμία ιδέα για την ανθρώπινη φύση του Ιησού. Ίσως, όταν σου πω τις ιστορίες του Ιησού κατά τη διάρκεια της ζωής Του, και σου πω για τις εσωτερικές αλήθειες της παιδικής και νεανικής ηλικίας του Ιησού, θα κουνήσεις το κεφάλι σου: «Όχι! Δεν μπορεί να ήταν έτσι. Δεν μπορεί να είχε καμία αδυναμία, πολύ λιγότερο δε, να είχε κανονική ανθρώπινη φύση!» Ίσως φωνάξεις ακόμη και κραυγάσεις. Ακριβώς επειδή δεν κατανοείς τον Ιησού, έχεις αντιλήψεις για Μένα. Πιστεύεις ότι ο Ιησούς είναι πάρα πολύ θεϊκός, ότι δεν έχει τίποτα από τη σάρκα πάνω Του. Αλλά τα γεγονότα εξακολουθούν να είναι γεγονότα. Κανείς δεν θέλει να αψηφήσει την αλήθεια των γεγονότων, γιατί όσα Εγώ εκφράζω σχετίζονται με την αλήθεια. Δεν είναι υποθέσεις, ούτε προφητείες. Μάθε ότι ο Θεός μπορεί να ανέλθει σε μεγάλα ύψη και, επιπλέον, μπορεί να κρυφτεί σε μεγάλα βάθη. Είναι ασύλληπτος από τη διάνοιά σου, είναι ο Θεός όλων των πλασμάτων και όχι ένας προσωπικός Θεός που έχει συλληφθεί από ένα συγκεκριμένο άτομο.