Christian Movie Clip «Σπάσε το ξόρκι» (4) - Η πίστη στη Βίβλο ισοδυναμεί με πίστη στον Κύριο;

 

Οι περισσότεροι πάστορες και πρεσβύτεροι του θρησκευτικού κόσμου πιστεύουν πως η Βίβλος εκπροσωπεί τον Κύριο, πως η πίστη στον Κύριο είναι πίστη στη Βίβλο, και η πίστη στη Βίβλο είναι πίστη στον Θεό. Πιστεύουν πως αν κανείς παρεκκλίνει από τη Βίβλο, δεν μπορεί να αποκαλείται πιστός, και πως αρκεί κανείς να μένει προσκολλημένος στη Βίβλο για να λάβει σωτηρία και να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών. Μπορεί η Βίβλος να εκπροσωπεί πραγματικά τον Κύριο; Ποια ακριβώς είναι η σχέση μεταξύ της Βίβλου και του Κυρίου; Ο Κύριος Ιησούς είπε «Ερευνάτε τας γραφάς, διότι σεις νομίζετε ότι εν αυταίς έχετε ζωήν αιώνιον· και εκείναι είναι αι μαρτυρούσαι περί εμού· πλην δεν θέλετε να έλθητε προς εμέ, διά να έχητε ζωήν» (Κατά Ιωάννη, 5:39-40). Ο Παντοδύναμος Θεός λέει, «Εν τέλει τι είναι μεγαλύτερο: ο Θεός ή η Βίβλος; Γιατί το έργο του Θεού πρέπει να επιτελείται σύμφωνα με τη Βίβλο; Μήπως γιατί ο Θεός δεν έχει δικαίωμα να υπερβεί τη Βίβλο; Δεν μπορεί ο Θεός να απομακρυνθεί από τη Βίβλο και να επιτελέσει άλλο έργο; Γιατί ο Ιησούς και οι μαθητές Του δεν τηρούσαν το Σάββατο; ... Πρέπει να γνωρίζεις ποιος ήλθε πρώτος, ο Θεός ή η Βίβλος! Όντας ο Κύριος του Σαββάτου, δεν θα μπορούσε να είναι και ο Κύριος της Βίβλου;» (Ο Λόγος Ενσαρκώνεται) Αστραπή της Ανατολής, η Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού δημιουργήθηκε λόγω της εμφάνισης και του έργου του Παντοδύναμου Θεού, της Δευτέρας Παρουσίας του Ιησού Χριστού, του Χριστού των εσχάτων ημερών. Απαρτίζεται από όλους εκείνους που αποδέχονται το έργο του Παντοδύναμου Θεού κατά τις έσχατες ημέρες κι έχουν κυριευτεί και λυτρωθεί από τα λόγια Του. Ιδρύθηκε εξ ολοκλήρου από τον ίδιο τον Παντοδύναμο Θεό και είναι Αυτός ο Ποιμένας της που την καθοδηγεί. Σίγουρα δεν έχει δημιουργηθεί από κάποιο πρόσωπο. Ο Χριστός είναι η αλήθεια, η οδός κι η ζωή. Το ποίμνιο του Θεού ακούει τη φωνή Του. Αρκεί να διαβάσετε τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού για να δείτε ότι ο Θεός έχει εμφανιστεί.

Η γνώση των τριών σταδίων του έργου του Θεού είναι το μονοπάτι για να γνωρίσεις τον Θεό (1)

Ο Παντοδύναμος Θεός λέει, «Τα τρία στάδια του έργου βρίσκονται στην καρδιά ολόκληρης της διαχείρισης του Θεού, και σε αυτά εκφράζεται η διάθεση του Θεού και αυτό που είναι Εκείνος. Όσοι δεν γνωρίζουν τα τρία στάδια του έργου του Θεού, είναι ανίκανοι να συνειδητοποιήσουν πώς εκφράζει ο Θεός τη διάθεσή Του, ούτε γνωρίζουν τη σοφία του έργου Του και παραμένουν αδαείς των πολλών τρόπων με τους οποίους σώζει την ανθρωπότητα, και του θελήματός Του για το σύνολο της ανθρωπότητας. Τα τρία στάδια του έργου αποτελούν την πλήρη έκφραση του έργου της σωτηρίας της ανθρωπότητας. Όσοι δεν γνωρίζουν τα τρία στάδια του έργου, θα αγνοούν τις διάφορες μεθόδους και αρχές του έργου του Αγίου Πνεύματος· όσοι επιμένουν άκαμπτα στο δόγμα που παραμένει από άλλο στάδιο του έργου, είναι άνθρωποι που περιορίζουν τον Θεό στο δόγμα και των οποίων η πίστη στον Θεό είναι ασαφής και αβέβαιη. Αυτοί οι άνθρωποι δεν θα λάβουν ποτέ τη σωτηρία του Θεού». Αστραπή της Ανατολής, η Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού δημιουργήθηκε λόγω της εμφάνισης και του έργου του Παντοδύναμου Θεού, της Δευτέρας Παρουσίας του Ιησού Χριστού, του Χριστού των εσχάτων ημερών. Απαρτίζεται από όλους εκείνους που αποδέχονται το έργο του Παντοδύναμου Θεού κατά τις έσχατες ημέρες κι έχουν κυριευτεί και λυτρωθεί από τα λόγια Του. Ιδρύθηκε εξ ολοκλήρου από τον ίδιο τον Παντοδύναμο Θεό και είναι Αυτός ο Ποιμένας της που την καθοδηγεί. Σίγουρα δεν έχει δημιουργηθεί από κάποιο πρόσωπο. Ο Χριστός είναι η αλήθεια, η οδός κι η ζωή. Το ποίμνιο του Θεού ακούει τη φωνή Του. Αρκεί

Η υπόσταση του Χριστού είναι η υποταγή στο θέλημα του Επουράνιου Πατέρα

Ο ενσαρκωμένος Θεός ονομάζεται Χριστός και ο Χριστός είναι η σάρκα ντυμένη με το Πνεύμα του Θεού. Η σάρκα αυτή διαφέρει από κάθε άνθρωπο που είναι από σάρκα. Η διαφορά αυτή οφείλεται στο ότι ο Χριστός δεν είναι από σάρκα και αίμα, αντιθέτως είναι η ενσάρκωση του Πνεύματος. Διαθέτει και κανονική ανθρώπινη φύση, αλλά και ολοκληρωμένη θεϊκή φύση. Κανένας άνθρωπος δεν έχει τη θεϊκή Του φύση. Η κανονική ανθρώπινη φύση Του υποστηρίζει όλες τις κανονικές δραστηριότητές Του στη σάρκα, ενώ η θεϊκή Του φύση εκτελεί το έργο του Θεού του ίδιου. Και η ανθρώπινη αλλά και η θεϊκή Του φύση υποτάσσονται στο θέλημα του επουράνιου Πατέρα. Η υπόσταση του Χριστού είναι το Πνεύμα, δηλαδή η θεϊκή φύση. Επομένως, η υπόστασή Του είναι αυτή του Θεού του ίδιου. Η υπόσταση αυτή δε διακόπτει το ίδιο Του το έργο, ενώ ο ίδιος δε θα μπορούσε ποτέ να κάνει κάτι που θα κατέστρεφε το ίδιο Του το έργο, ούτε και θα ξεστόμιζε ποτέ λόγια που αντιτίθενται στο ίδιο Του το θέλημα. Επομένως, ο ενσαρκωμένος Θεός ουδέποτε θα εκτελούσε έργο που θα διέκοπτε την ίδια Του τη διαχείριση. Αυτό πρέπει να καταλάβουν όλοι οι άνθρωποι. Η ουσία του έργου του Αγίου Πνεύματος είναι η σωτηρία του ανθρώπου και γίνεται για χάρη της ίδιας της διαχείρισης του Θεού. Παρομοίως, το έργο του Χριστού είναι η σωτηρία του ανθρώπου και γίνεται για χάρη του θελήματος του Θεού. Δεδομένου ότι ο Θεός ενσαρκώνεται, υλοποιεί την υπόστασή Του εντός της σάρκας Του, έτσι ώστε η σάρκα Του να επαρκεί για να αναλάβει το έργο Του. Επομένως, ολόκληρο το έργο του Πνεύματος του Θεού αντικαθίσταται από το έργο του Χριστού κατά την περίοδο της ενσάρκωσης, ενώ στον πυρήνα όλου του έργου καθ’ όλη την περίοδο της ενσάρκωσης βρίσκεται το έργο του Χριστού. Δεν μπορεί να συνδυαστεί με το έργο οποιασδήποτε άλλης εποχής. Και εφόσον ο Θεός ενσαρκώνεται, εργάζεται υπό την ταυτότητα της σάρκας Του· εφόσον έρχεται στη σάρκα, τελειώνει στη σάρκα το έργο που οφείλει να εκτελέσει. Και το Πνεύμα του Θεού και ο Χριστός είναι ο Θεός ο ίδιος και Αυτός εκτελεί το έργο που οφείλει να εκτελεί και ασκεί τη διακονία που οφείλει να ασκεί.

Η ίδια η υπόσταση του Θεού έχει εξουσία, ωστόσο Αυτός είναι ικανός να παραδοθεί πλήρως στην εξουσία που προέρχεται από Αυτόν. Είτε πρόκειται για το έργο του Πνεύματος είτε για το έργο της σάρκας, κανένα από τα δύο δεν έρχεται σε σύγκρουση με το άλλο. Το Πνεύμα του Θεού είναι η εξουσία επί πάσης κτίσεως. Η σάρκα με την υπόσταση του Θεού κατέχει επίσης εξουσία, ωστόσο ο Θεός στη σάρκα μπορεί να εκτελέσει όλο το έργο που υπακούει στο θέλημα του επουράνιου Πατέρα. Αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί ή να συλληφθεί από οποιονδήποτε άνθρωπο. Ο Θεός ο Ίδιος είναι εξουσία, ωστόσο η σάρκα Του μπορεί να παραδοθεί στην εξουσία Του. Αυτό είναι το εσωτερικό νόημα των λόγων: «Ο Χριστός παραδίνεται στο θέλημα του Θεού Πατέρα». Ο Θεός είναι Πνεύμα και μπορεί να εκτελέσει το έργο της σωτηρίας, όπως επίσης και να γίνει άνθρωπος. Όπως και να ‘χει, Ο Θεός ο ίδιος εκτελεί το δικό Του έργο. Δε διακόπτει, δεν επεμβαίνει και ούτε εκτελεί έργο που είναι αμοιβαία αντιφατικό, διότι η υπόσταση του έργου που εκτελείται από το Πνεύμα και τη σάρκα είναι όμοια. Είτε πρόκειται για το Πνεύμα είτε για τη σάρκα, και τα δύο εργάζονται για να εκπληρώσουν ένα θέλημα και να διαχειριστούν το ίδιο έργο. Παρόλο που το Πνεύμα και η σάρκα έχουν δύο διαφορετικές ιδιότητες, έχουν την ίδια υπόσταση· και τα δύο έχουν την υπόσταση του Θεού του ίδιου και την ταυτότητα του Θεού του ίδιου. Ο Θεός ο ίδιος δεν κατέχει κανένα στοιχείο παρακοής, καθώς η υπόστασή Του είναι καλή. Αποτελεί την έκφραση πάσης ομορφιάς και καλοσύνης, όπως και αγάπης. Ακόμη και στη σάρκα, ο Θεός δεν κάνει τίποτε που να παρακούει τον Θεό Πατέρα. Ακόμη κι αν σήμαινε πως θα θυσίαζε την ίδια Του τη ζωή, θα ήταν ολόψυχα πρόθυμος και δε θα έκανε άλλη επιλογή. Ο Θεός δεν κατέχει κανένα στοιχείο αυτοδικαίωσης και υπεροψίας, ούτε έπαρσης και αλαζονείας. Δεν έχει στοιχεία ατιμίας. Καθετί που δείχνει παρακοή στον Θεό προέρχεται από τον Σατανά, καθώς ο Σατανάς είναι η πηγή πάσης ασχήμιας και μοχθηρίας. Ο λόγος που ο άνθρωπος κατέχει ιδιότητες όμοιες με αυτές του Σατανά είναι γιατί ο άνθρωπος έχει διαφθαρεί και επηρεαστεί από τον Σατανά. Ο Χριστός δεν έχει διαφθαρεί από τον Σατανά, συνεπώς κατέχει μόνο τα χαρακτηριστικά του Θεού και κανένα από αυτά του Σατανά. Ανεξάρτητα από το πόσο επίπονο είναι το έργο ή πόσο αδύναμη είναι η σάρκα, όσο ζει στη σάρκα ο Θεός, δε θα κάνει ποτέ τίποτε που θα διακόψει το έργο του Θεού του ίδιου, πόσο μάλλον να δείξει παρακοή και να απαρνηθεί το θέλημα του Θεού Πατέρα. Θα προτιμούσε να υποφέρει από πόνους της σάρκας παρά να πάει ενάντια στο θέλημα του Θεού Πατέρα. Είναι ακριβώς όπως είπε ο Ιησούς στην προσευχή: «Πατέρα, αν είναι δυνατόν, ας περάσει από εμένα αυτό το ποτήρι· ωστόσο, ας μη γίνει όπως το θέλω εγώ, αλλά όπως το θέλεις Εσύ». Ο άνθρωπος θα επιλέξει, αλλά ο Χριστός όχι. Παρόλο που έχει την ταυτότητα του Θεού του ίδιου, εξακολουθεί να αναζητά το θέλημα του Θεού Πατέρα και εκπληρώνει ό,τι Του έχει αναθέσει ο Θεός Πατέρας από τη σκοπιά της σάρκας. Αυτό είναι κάτι ανέφικτο για τον άνθρωπο. Ό,τι προέρχεται από τον Σατανά δεν μπορεί να έχει την υπόσταση του Θεού, παρά μόνο υπόσταση που παρακούει και αντιστέκεται στον Θεό. Δεν μπορεί να υπακούσει ολοκληρωτικά στον Θεό, πόσο μάλλον να υπακούσει πρόθυμα στο θέλημα του Θεού. Όλοι οι άνθρωποι εκτός του Χριστού μπορούν να κάνουν οτιδήποτε αντιστέκεται στον Θεό και ουδείς μπορεί να αναλάβει απευθείας το έργο που έχει ανατεθεί από τον Θεό, καθώς ουδείς είναι ικανός να εκλάβει τη διαχείριση του Θεού ως δικό του καθήκον προς εκτέλεση. Η υποταγή στο θέλημα του Θεού Πατέρα είναι η υπόσταση του Χριστού, ενώ η παρακοή στον Θεό είναι χαρακτηριστικό του Σατανά. Αυτές οι δύο ιδιότητες είναι ασύμβατες και όποιος έχει ιδιότητες του Σατανά δεν μπορεί να λέγεται Χριστός. Ο λόγος που ο άνθρωπος δεν μπορεί να εκτελέσει το έργο του Θεού στη θέση Του είναι γιατί ο άνθρωπος δεν κατέχει καθόλου την υπόσταση του Θεού. Ο άνθρωπος εργάζεται για τον Θεό προς όφελος των δικών του προσωπικών συμφερόντων και των μελλοντικών του προσδοκιών, αλλά ο Χριστός εργάζεται για να εκτελέσει το θέλημα του Θεού Πατέρα.

Η ανθρώπινη φύση του Χριστού κυβερνάται από τη θεϊκή Του φύση. Παρόλο που βρίσκεται στη σάρκα, η ανθρώπινη φύση Του δεν είναι εξ ολοκλήρου όπως αυτή του ανθρώπου της σάρκας. Έχει τον δικό Του μοναδικό χαρακτήρα που επίσης κυβερνάται από τη θεϊκή Του φύση. Η θεϊκή Του φύση δε γνωρίζει αδυναμία. Η αδυναμία του Χριστού αναφέρεται στην ανθρώπινη φύση Του. Σε κάποιο βαθμό, η αδυναμία αυτή περιορίζει τη θεϊκή Του φύση, αλλά τέτοιοι περιορισμοί υπάρχουν σε συγκεκριμένο πεδίο και χρόνο και δεν είναι απεριόριστοι. Όταν έρχεται η ώρα να εκτελέσει το έργο της θεϊκής Του φύσης, το κάνει ανεξάρτητα από την ανθρώπινη φύση Του. Η ανθρώπινη φύση του Χριστού ελέγχεται εξ ολοκλήρου από τη θεϊκή Του φύση. Εκτός από την κανονική ζωή της ανθρώπινης φύσης Του, όλες οι λοιπές ενέργειες της ανθρώπινης φύσης Του επηρεάζονται, ελέγχονται και δέχονται την επίδραση της θεϊκής Του φύσης. Παρόλο που ο Χριστός έχει ανθρώπινη φύση, αυτή δε διαταράσσει το έργο της θεϊκής Του φύσης. Αυτό συμβαίνει ακριβώς επειδή η ανθρώπινη φύση του Χριστού ελέγχεται από τη θεϊκή Του φύση. Παρόλο που η ανθρώπινη φύση Του δεν είναι ώριμη όσον αφορά τη συμπεριφορά Του προς τους άλλους, δεν επηρεάζει το κανονικό έργο της θεϊκής Του φύσης. Όταν λέω πως η ανθρώπινη φύση Του δεν έχει διαφθαρεί, εννοώ πως η ανθρώπινη φύση του Χριστού μπορεί να ελέγχεται άμεσα από τη θεϊκή Του φύση και πως Αυτός διακατέχεται από ανώτερη σύνεση απ’ ό,τι ο απλός άνθρωπος. Η ανθρώπινη φύση Του ενδείκνυται να ελέγχεται από τη θεϊκή Του φύση στο έργο Του, ενώ είναι ικανότατη να εκφράζει το έργο της θεϊκής φύσης, όπως και ικανότατη να παραδίνεται σε τέτοιο έργο. Όταν ο Θεός εργάζεται στη σάρκα, ποτέ δε λησμονά το καθήκον που ο άνθρωπος στη σάρκα οφείλει να εκπληρώσει. Είναι ικανός να λατρεύει τον Θεό στον ουρανό με αληθινή καρδιά. Έχει την υπόσταση του Θεού, ενώ η ταυτότητα Του είναι αυτή του Θεού του ίδιου. Απλώς έχει έρθει στη γη κι έχει γίνει δημιουργημένο ον, με το εξωτερικό περίβλημα ενός δημιουργημένου όντος και πλέον διακατέχεται από μια ανθρώπινη φύση που δεν είχε πρότερα. Είναι ικανός να λατρεύει τον Θεό στον ουρανό. Αυτό είναι το Είναι του Θεού, κάτι αμίμητο για τον άνθρωπο. Η ταυτότητά Του είναι ο Θεός ο Ίδιος. Λατρεύει τον Θεό από την οπτική της σάρκας, επομένως τα λόγια «ο Χριστός λατρεύει τον Θεό στον ουρανό» δεν είναι λανθασμένα. Αυτό που ζητά από τον άνθρωπο είναι ακριβώς το ίδιο Του το Είναι. Έχει ήδη επιτύχει όσα Αυτός ζητάει από τον άνθρωπο πριν του τα ζητήσει. Δε θα απαιτούσε ποτέ από τους άλλους κάτι το οποίο δεν απαιτούσε από τον ίδιο, γιατί αυτό απαρτίζει το Είναι Του. Ανεξάρτητα από το πώς εκτελεί το έργο Του, δε θα ενεργούσε με τρόπο που δείχνει παρακοή στον Θεό. Ό,τι κι αν ζητά από τον άνθρωπο, καμία απαίτηση δεν ξεπερνά αυτό που είναι επιτεύξιμο από τον άνθρωπο. Το μόνο που κάνει είναι να πραγματοποιεί το θέλημα του Θεού και το κάνει για χάρη της δικής Του διαχείρισης. Η θεϊκή φύση του Χριστού είναι ανώτερη από κάθε άνθρωπο, επομένως Αυτός είναι η ανώτερη εξουσία όλων των δημιουργημένων όντων. Η εξουσία αυτή είναι η θεϊκή Του φύση, δηλαδή η διάθεση και το Είναι του Θεού του ίδιου, κάτι που καθορίζει την ταυτότητά Του. Επομένως, ανεξάρτητα από το πόσο κανονική είναι η ανθρώπινη φύση Του, είναι αδιαμφισβήτητο πως έχει την ταυτότητα του Θεού του ίδιου· ανεξάρτητα από την οπτική από την οποία μιλάει και από το πώς υπακούει στο θέλημα του Θεού, δεν μπορεί να ειπωθεί πως δεν είναι ο Θεός ο ίδιος. Οι ανόητοι και οι αδαείς συχνά εκλαμβάνουν την κανονική ανθρώπινη φύση του Χριστού ως ατέλεια. Ανεξαρτήτως του τρόπου που εκφράζει και αποκαλύπτει το Είναι της θεϊκής Του φύσης, ο άνθρωπος είναι ανίκανος ν’ αναγνωρίσει πως Αυτός είναι ο Χριστός. Επιπλέον, όσο περισσότερο ο Χριστός επιδεικνύει την υπακοή και την ταπεινότητά Του, τόσο περισσότερο τον υποτιμούν οι ανόητοι άνθρωποι. Υπάρχουν ακόμα κι αυτοί που υιοθετούν μια στάση αποκλεισμού και περιφρόνησης απέναντι Του, ενώ τοποθετούν τις πομπώδεις εικόνες εκείνων των «σπουδαίων ανθρώπων» στο τραπέζι προς προσκύνημα. Η αντίσταση και η παρακοή του ανθρώπου προς τον Θεό προέρχονται από το γεγονός πως η υπόσταση του ενσαρκωμένου Θεού παραδίνεται στο θέλημα του Θεού, καθώς και από την κανονική ανθρώπινη φύση του Χριστού. Εδώ βρίσκεται η πηγή της αντίστασης και της παρακοής του ανθρώπου στον Θεό. Εάν ο Χριστός δεν είχε το παρουσιαστικό της ανθρώπινης φύσης Του και δεν αναζητούσε το θέλημα του Θεού Πατέρα από τη σκοπιά ενός δημιουργημένου όντος, αλλά αντιθέτως τον διακατείχε μια υπερανθρώπινη φύση, τότε πιθανόν να μην υπήρχε παρακοή σε οποιονδήποτε άνθρωπο. Ο λόγος που ο άνθρωπος είναι πάντα διατεθειμένος να πιστεύει σε έναν αόρατο Θεό στον ουρανό είναι επειδή ο Θεός στον ουρανό δεν έχει ανθρώπινη φύση και ούτε μία από τις ιδιότητες ενός δημιουργημένου όντος. Έτσι, ο άνθρωπος πάντοτε τρέφει ιδιαίτερη εκτίμηση προς Αυτόν, ενώ διατηρεί μια στάση περιφρόνησης προς τον Χριστό.

Παρόλο που ο Χριστός στη γη μπορεί να εργάζεται εκ μέρους του Θεού του ίδιου, δεν έχει την πρόθεση να δείξει σε όλους τους ανθρώπους την εικόνα Του στη σάρκα. Δεν έρχεται για να Τον δουν όλοι οι άνθρωποι, αλλά για να επιτρέψει στον άνθρωπο να οδηγηθεί από τη χείρα Του κι έτσι να εισέλθει σε μια νέα εποχή. Η σάρκα του Χριστού εξυπηρετεί το έργο του ίδιου του Θεού, δηλαδή το έργο του Θεού στη σάρκα και δεν έχει σαν σκοπό να διευκολύνει τον άνθρωπο να κατανοήσει πλήρως την υπόσταση της σάρκας Του. Ανεξαρτήτως από το πώς Αυτός εργάζεται, δεν υπερβαίνει αυτά που είναι επιτεύξιμα από τη σάρκα. Ανεξαρτήτως από το πώς Αυτός εργάζεται, το κάνει στη σάρκα, με κανονική ανθρώπινη φύση και δεν αποκαλύπτει πλήρως στον άνθρωπο την πραγματική όψη του Θεού. Επιπλέον, το έργο Του στη σάρκα δεν είναι ποτέ υπερφυσικό ή ανυπολόγιστο όπως φαντάζεται ο άνθρωπος. Παρόλο που ο Χριστός αντιπροσωπεύει τον Θεό τον ίδιο στη σάρκα και εκτελεί προσωπικά το έργο που ο Θεός ο ίδιος οφείλει να εκτελεί, δεν αρνείται την ύπαρξη του Θεού στον ουρανό, ούτε και προβάλλει πυρετωδώς τις δικές Του πράξεις. Αντιθέτως, παραμένει ταπεινά κρυμμένος μέσα στη σάρκα Του. Εκτός του Χριστού, όσοι αναληθώς ισχυρίζονται πως είναι ο Χριστός δεν κατέχουν τις ιδιότητές Του. Όταν παραταχθεί απέναντι από την αλαζονική και ματαιόδοξη διάθεση αυτών των ψευδόχριστων, γίνεται εμφανές ποιο είδος της σάρκας είναι πραγματικά ο Χριστός. Όσο πιο ψευδείς είναι αυτοί οι ψευδόχριστοι, τόσο περισσότερο επιδεικνύονται και τόσο πιο ικανοί είναι για σημεία και τέρατα για να παραπλανήσουν τον άνθρωπο. Οι ψευδόχριστοι δεν κατέχουν τις ιδιότητες του Θεού. Ο Χριστός δεν έχει κηλιδωθεί από οποιοδήποτε στοιχείο που ανήκει στους ψευδόχριστους. Ο Θεός ενσαρκώνεται μόνο για να ολοκληρώσει το έργο της σάρκας, όχι απλώς για να επιτρέψει σε όλους τους ανθρώπους να Τον δουν. Αντιθέτως, αφήνει το έργο Του να επιβεβαιώσει την ταυτότητά Του και επιτρέπει αυτά που Αυτός αποκαλύπτει να πιστοποιήσουν την υπόστασή Του. Η υπόστασή Του δεν είναι αθεμελίωτη· η ταυτότητά Του δεν κατασχέθηκε από τη χείρα Του· καθορίζεται από το έργο Του και την υπόστασή Του. Παρόλο που έχει την υπόσταση του Θεού του ίδιου και είναι ικανός να εκτελέσει το έργο του Θεού ο ίδιος, εν τέλει παραμένει σάρκα σε αντίθεση με το Πνεύμα. Δεν είναι ο Θεός με τις ιδιότητες του Πνεύματος· είναι ο Θεός στο περίβλημα της σάρκας. Επομένως, ανεξάρτητα από το πόσο κανονικός και αδύναμος είναι και ασχέτως του τρόπου που αναζητά το θέλημα του Θεού Πατέρα, η θεϊκή Του φύση είναι αδιαμφισβήτητη. Στον ενσαρκωμένο Θεό δεν υπάρχει μονάχα μια κανονική ανθρώπινη φύση και οι αδυναμίες της· υπάρχουν σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό το μεγαλείο και το απροσμέτρητο στοιχείο της θεϊκής Του φύσης, όπως και όλες οι πράξεις Του στη σάρκα. Επομένως, η ανθρώπινη και η θεϊκή φύση πράγματι υπάρχουν πρακτικά μέσα στον Χριστό. Αυτό δεν είναι ούτε στο ελάχιστο άνευ νοήματος ή υπερφυσικό. Έρχεται στη γη με πρωταρχικό στόχο να εκτελέσει έργο. Είναι απολύτως αναγκαίο να διακατέχεται από κανονική ανθρώπινη φύση για να εκτελέσει έργο στη γη, ειδάλλως όσο μεγάλη κι αν είναι η δύναμη της θεϊκής Του φύσης, η αρχική της λειτουργία δε θα μπορεί να αξιοποιηθεί. Παρόλο που η ανθρώπινη φύση Του είναι υψίστης σημασίας, δεν αποτελεί την υπόστασή Του. Η υπόστασή Του είναι η θεϊκή Του φύση, επομένως η στιγμή που ξεκινά να ασκεί τη διακονία Του στη γη είναι και η στιγμή που ξεκινά να εκφράζει το Είναι της θεϊκής Του φύσης. Η ανθρώπινη φύση Του υπάρχει απλώς για να υποστηρίζει την κανονική ζωή της σάρκας Του έτσι ώστε η θεϊκή Του φύση να εκτελεί κανονικά έργο στη σάρκα. Η θεϊκή Του φύση είναι αυτή που ελέγχει το σύνολο του έργου Του. Όταν θα έχει ολοκληρώσει το έργο Του, θα έχει εκπληρώσει και τη διακονία Του. Αυτό που οφείλει να γνωρίζει ο άνθρωπος είναι η ολότητα του έργου Του, καθώς μέσω του έργου Του επιτρέπει στον άνθρωπο να Τον γνωρίσει. Κατά τη διάρκεια του έργου Του, εκφράζει πλήρως το Είναι της θεϊκής Του φύσης, το οποίο δεν είναι μια διάθεση κηλιδωμένη από την ανθρώπινη φύση ή κάποιο Είναι κηλιδωμένο από τη σκέψη και την ανθρώπινη συμπεριφορά. Όταν έρθει η ώρα και το σύνολο της διακονίας Του φτάσει στο τέλος του, Αυτός θα έχει ήδη εκφράσει άριστα και πλήρως τη διάθεση που οφείλει να εκφράσει. Το έργο Του δεν ακολουθεί τις οδηγίες οποιουδήποτε ανθρώπου, ενώ η έκφραση της διάθεσής Του είναι επίσης αρκετά ελεύθερη, δεν ελέγχεται από τον νου ούτε και γίνεται αντικείμενο επεξεργασίας από τη σκέψη, αλλά αποκαλύπτεται με φυσικό τρόπο. Αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί από κανέναν άνθρωπο. Ακόμη κι αν το περιβάλλον είναι σκληρό και οι συνθήκες δεν το επιτρέπουν, Αυτός είναι ικανός να εκφράσει τη διάθεσή Του την κατάλληλη ώρα. Αυτός που είναι Χριστός εκφράζει το Είναι του Χριστού, ενώ αυτοί που δεν είναι δεν έχουν τη διάθεση του Χριστού. Επομένως, ακόμη κι αν όλοι Του αντιστέκονται ή έχουν έννοιες γι’ Αυτόν, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί με βάση των εννοιών του ανθρώπου πως η διάθεση που εκφράζεται από τον Χριστό είναι αυτή του Θεού. Όλοι όσοι ακολουθούν τον Χριστό με αληθινή καρδιά ή αναζητούν τον Θεό συνειδητά θα παραδεχθούν πως είναι ο Χριστός βάσει της έκφρασης της θεϊκής Του φύσης. Ποτέ δε θα απαρνούνταν τον Χριστό βάσει κάποιας πτυχής Του που δε συμμορφώνεται με τις έννοιες του ανθρώπου. Παρόλο που ο άνθρωπος είναι πολύ ανόητος, όλοι γνωρίζουν ακριβώς ποιο είναι το θέλημα του ανθρώπου και τι πηγάζει από τον Θεό. Απλώς πολλοί αντιστέκονται στον Χριστό εσκεμμένα λόγω των δικών τους προθέσεων. Αν δεν ήταν αυτό, τότε ούτε ένας άνθρωπος δε θα είχε λόγο να αρνηθεί την ύπαρξη του Χριστού διότι η θεϊκή φύση που εκφράζεται από τον Χριστό υπάρχει πραγματικά, ενώ το έργο Του είναι ορατό δια του γυμνού οφθαλμού όλων.

Το έργο και η έκφραση του Χριστού καθορίζουν την υπόστασή Του. Είναι ικανός να ολοκληρώσει με αληθινή καρδιά αυτό που Του ανατέθηκε. Είναι ικανός να λατρεύει τον Θεό στον ουρανό με αληθινή καρδιά και με αληθινή καρδιά να αναζητά το θέλημα του Θεού Πατέρα. Όλα αυτά καθορίζονται από την υπόστασή Του. Η φυσική Του αποκάλυψη καθορίζεται επίσης από την υπόστασή Του, ενώ ο λόγος που ονομάζεται έτσι είναι επειδή η έκφρασή Του δεν είναι μίμηση ή το αποτέλεσμα εκπαίδευσης από άνθρωπο ή το αποτέλεσμα πολλών ετών καλλιέργειας από άνθρωπο. Δεν τη διδάχτηκε, ούτε στολίστηκε με αυτήν· αντιθέτως, είναι έμφυτη μέσα Του. Ο άνθρωπος μπορεί να αρνηθεί το έργο Του, την έκφρασή Του, την ανθρώπινη φύση Του και ολόκληρη τη ζωή της κανονικής ανθρώπινης φύσης Του, αλλά κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως λατρεύει τον Θεό στον ουρανό με αληθινή καρδιά· κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως έχει έρθει για να εκπληρώσει το θέλημα του επουράνιου Πατέρα, όπως και κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί την ειλικρίνεια με την οποία αναζητά τον Θεό Πατέρα. Παρόλο που η εικόνα Του δεν ευχαριστεί τις αισθήσεις, ο λόγος Του δε διακρίνεται από κάποιο εξαιρετικό ύφος και το έργο Του δεν είναι τόσο συγκλονιστικό και συνταρακτικό όσο φαντάζεται ο άνθρωπος, πρόκειται πράγματι για τον Χριστό, ο οποίος εκπληρώνει το θέλημα του επουράνιου Πατέρα με αληθινή καρδιά, παραδίνεται πλήρως στον επουράνιο Πατέρα και είναι υπάκουος μέχρι θανάτου. Αυτό συμβαίνει γιατί η υπόστασή Του είναι η υπόσταση του Χριστού. Ο άνθρωπος δυσκολεύεται να πιστέψει αυτήν την αλήθεια, ωστόσο αυτή δεν παύει να υπάρχει. Όταν θα έχει εκπληρωθεί πλήρως η διακονία του Χριστού, ο άνθρωπος θα μπορεί να δει από το έργο Του πως η διάθεσή Του και το Είναι Του εκπροσωπούν τη διάθεση και το Είναι του Θεού στον ουρανό. Τότε, το σύνολο ολόκληρου του έργου Του θα μπορεί να επιβεβαιώσει πως Αυτός είναι πράγματι η σάρκα που γίνεται ο Λόγος και δε μοιάζει με αυτήν του ανθρώπου που είναι από σάρκα και αίμα. Κάθε στάδιο του έργου του Χριστού στη γη έχει αντιπροσωπευτική σημασία, ωστόσο ο άνθρωπος που βιώνει το πραγματικό έργο του κάθε σταδίου αδυνατεί να συλλάβει τη σπουδαιότητα του έργου Του. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τα πολλαπλά στάδια του έργου που εκτελείται από τον δεύτερο ενσαρκωμένο Θεό. Οι περισσότεροι από αυτούς που έχουν μονάχα ακούσει ή δει τον λόγο του Χριστού αλλά δεν έχουν δει τον ίδιο, δεν έχουν καμία έννοια για το έργο Του· όσοι έχουν δει τον Χριστό, έχουν ακούσει τον λόγο Του και έχουν βιώσει το έργο Του δυσκολεύονται να δεχτούν το έργο Του. Αυτό δεν συμβαίνει επειδή η εμφάνιση και η κανονική ανθρώπινη φύση του Χριστού δεν είναι του γούστου του ανθρώπου; Όσοι θα δέχονται το έργο Του αφού θα έχει φύγει ο Χριστός δε θα αντιμετωπίζουν τέτοιες δυσκολίες, καθώς θα δέχονται απλώς το έργο Του και δε θα έρχονται σε επαφή με την κανονική ανθρώπινη φύση του Χριστού. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να εγκαταλείψει τις έννοιές του για τον Θεό, αντιθέτως Τον ελέγχει εξονυχιστικά. Αυτό συμβαίνει γιατί ο άνθρωπος εστιάζει μόνο στην εμφάνισή Του και αδυνατεί να αναγνωρίσει την υπόστασή Του βάσει του έργου και του λόγου Του. Εάν ο άνθρωπος αγνοήσει την εμφάνιση του Χριστού ή αποφύγει να συζητά για την ανθρώπινη φύση Του και αντιθέτως μιλά μόνο για τη θεϊκή Του φύση, της οποίας το έργο και ο λόγος είναι ανέφικτα για κάθε άνθρωπο, τότε οι έννοιες του ανθρώπου θα ελαττωθούν κατά το ήμισυ, ακόμα και σε σημείο που θα απαλειφθούν όλες οι δυσκολίες του. Κατά τη διάρκεια του έργου του ενσαρκωμένου Θεού, ο άνθρωπος δεν μπορεί να Τον ανεχτεί και διακατέχεται από πολυάριθμες έννοιες γι’ Αυτόν, ενώ είναι συνήθεις και οι περιπτώσεις αντίστασης και παρακοής. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ανεχτεί την ύπαρξη του Θεού, να δείξει επιείκεια στην ταπεινότητα και το κρύψιμο του Χριστού ή να συγχωρέσει την υπόσταση του Χριστού που υπακούει στον επουράνιο Πατέρα. Επομένως, Αυτός δεν μπορεί να μείνει με τον άνθρωπο για όλη την αιωνιότητα αφού τελειώσει το έργο Του γιατί ο άνθρωπος δεν είναι διατεθειμένος να Του επιτρέψει να ζήσει στο πλάι του. Εφόσον οι άνθρωποι δεν μπορούν να Του δείξουν επιείκεια κατά τη διάρκεια του έργου Του, τότε πώς θα μπορούσαν να Τον ανεχτούν να ζει στο πλάι τους μετά την εκπλήρωση της διακονίας Του, όσο τους βλέπει να βιώνουν σιγά-σιγά τον λόγο Του; Τότε δε θα έπεφταν πολλοί εξαιτίας Του; Ο άνθρωπος Του επιτρέπει μονάχα να εργάζεται πάνω στη γη και αυτό αποτελεί τον μέγιστο δυνατό βαθμό επιείκειας του ανθρώπου. Αν δεν υπήρχε το έργο Του, ο άνθρωπος από καιρό θα Τον είχε εκδιώξει από τη γη, οπότε πόση λιγότερη επιείκεια θα έδειχνε μετά την ολοκλήρωση του έργου Του; Τότε, ο άνθρωπος δε θα Τον θανάτωνε και δε θα Τον βασάνιζε μέχρι θανάτου; Εάν δεν ονομαζόταν Χριστός, τότε θα ήταν αδύνατο να εργαστεί μέσα από την ανθρωπότητα· εάν δεν εργαζόταν υπό την ταυτότητα του Θεού του ίδιου αλλά εργαζόταν σαν ένας απλός άνθρωπος, τότε ο άνθρωπος δε θα ανεχόταν απ’ Αυτόν να ξεστομίσει ούτε μία κουβέντα, πόσο μάλλον θα ανεχόταν το ελάχιστο από το έργο Του. Επομένως, μπορεί μονάχα να φέρει την ταυτότητα αυτή μαζί Του στο έργο Του. Με αυτόν τον τρόπο, το έργο Του είναι πιο ισχυρό από όσο αν δεν το είχε κάνει, γιατί όλοι οι άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να υπακούσουν στην υπόληψη και τη μεγάλη ταυτότητα. Εάν Αυτός δεν έφερε την ταυτότητα του Θεού του ίδιου όσο εργαζόταν ή δεν έμοιαζε με τον Θεό τον ίδιο, τότε δε θα είχε την ευκαιρία να εργαστεί καθόλου. Παρόλο που έχει την υπόσταση του Θεού και το Είναι του Χριστού, ο άνθρωπος δε θα μαλάκωνε και δε θα τον άφηνε να εκτελέσει εύκολα έργο στην ανθρωπότητα. Φέρει την ταυτότητα του Θεού του ίδιου στο έργο Του και παρόλο που το έργο αυτό είναι πολλάκις πιο ισχυρό από αυτό που εκτελείται δίχως τέτοια ταυτότητα, ο άνθρωπος εξακολουθεί να μην Του είναι πλήρως υπάκουος, διότι ο άνθρωπος παραδίνεται μόνο στην υπόληψή Του, όχι στην υπόστασή Του. Εάν είναι έτσι, αν ερχόταν η μέρα που ο Χριστός πιθανόν παραιτούταν της θέσης Του, ο άνθρωπος θα μπορούσε να Του επιτρέψει να παραμείνει ζωντανός έστω και για μία ημέρα; Ο Θεός είναι διατεθειμένος να ζήσει στη γη με τον άνθρωπο έτσι ώστε να δει στα χρόνια που έπονται τα αποτελέσματα που θα επιφέρει το έργο που εκτελέστηκε από τη χείρα Του. Ωστόσο, ο άνθρωπος δεν μπορεί να ανεχτεί την παραμονή Του για έστω και μία ημέρα, οπότε Αυτός θα μπορούσε μόνο να τα παρατήσει. Το γεγονός πως ο άνθρωπος επιτρέπει στον Θεό να εκτελέσει το έργο που οφείλει να εκτελέσει και να εκπληρώσει τη διακονία Του ανάμεσα σε ανθρώπους, ήδη πρόκειται για τον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό επιείκειας και χάρης που δείχνει ο άνθρωπος. Παρόλο που αυτοί που έχουν κατακτηθεί προσωπικά από Αυτόν, Του επιδείχνουν μεγάλη χάρη, εξακολουθούν να Του επιτρέπουν να παραμείνει μόνο έως ότου τελειώσει το έργο Του και ούτε στιγμή παραπάνω. Εάν είναι έτσι, τι γίνεται με όσους δεν έχει κατακτήσει; Ο λόγος που ο άνθρωπος συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο στον ενσαρκωμένο Θεό δεν είναι επειδή Αυτός είναι ο Χριστός στο περίβλημα ενός απλού ανθρώπου; Εάν είχε μονάχα θεϊκή και όχι κανονική ανθρώπινη φύση, τότε οι δυσκολίες του ανθρώπου δε θα απαλείφονταν με τεράστια ευκολία; Ο άνθρωπος αναγνωρίζει απρόθυμα τη θεϊκή Του φύση και δε δείχνει κανένα ενδιαφέρον για το περίβλημα του απλού ανθρώπου που έχει, παρόλο που η υπόστασή Του είναι ακριβώς αυτή του Χριστού που παραδίνεται στο θέλημα του επουράνιου Πατέρα. Ως εκ τούτου, δε θα μπορούσε παρά να ακυρώσει το έργο Του που αφορά την ύπαρξή Του ανάμεσα σε ανθρώπους με σκοπό να μοιραστεί μαζί τους χαρές και λύπες, διότι ο άνθρωπος δε θα ανεχόταν πια την ύπαρξή Του.

Ελληνικά τραγούδια | Ο Θεός έχει εμφανιστεί στην Ανατολή του κόσμου εν δόξη

I Ο Θεός κάνει δουλειά σ' ολόκληρο το σύμπαν. Βροντεροί κρότοι στην Ανατολή που δεν εξασθενούν, κλονίζουν όλα τα δόγματα, τις θρησκευτικές ομάδες. Φωνή Θεού τα έκανε αυτά. Κι απ' τη φωνή Του όλα θα κυριευθούν. Υποκύπτουν σ’ αυτόν, στο ρεύμα Του. Ο Θεός έχει εδώ και καιρό ανακτήσει τη δόξα της γης, κι απ' την Ανατολή την ξαναμοιράζει. Ποιος δεν ποθεί να δει τη δόξα του Θεού; Ποιος δεν προσμένει την επιστροφή Tου; Ποιος δεν διψάει να Τον δει να έρχεται ξανά; Σε ποιον δε λείπει το κάλλος Του; Ποιος δε θα ’ρχόταν προς το φως; Τα πλούτη της Χαναάν ποιος δε θα έβλεπε; Ποιος δεν αδημονεί για του Λυτρωτή την επιστροφή; Ποιος δε θαυμάζει τον Μέγα Παντοδύναμο; II Φωνή Θεού, σ’ όλη τη γη! Ναι, στους εκλεκτούς Του έχει πιο πολλά να πει. Βουνά και ποτάμια συνταράσσει σαν κεραυνός, μιλά σ’ όλο το σύμπαν και σ’ όλη την ανθρωπότητα. Τα λόγια Του θησαυρός. Τα λόγια Του αγαπημένα. Αστραπή απευθείας αστράφτει, απ' Ανατολή ως Δύση. Τα λόγια του Θεού κάνουν τους ανθρώπους να μισούν να τα εγκαταλείψουν. Είναι λόγια απροσμέτρητα μα δίνουν χαρά. Αγαλλιάστε και γιορτάστε την έλευσή Του, όπως όταν γεννιέται ένα μωρό. Τα λόγια Του εμπρός Του μας προσελκύουν. Ο Θεός είσοδο κάνει ανάμεσα στους ανθρώπους. Κι εν τέλει Τον λατρεύουν όλοι για αυτό. Για τη δόξα και τα λόγια που προτάσσει, προσέλθετε και δείτε αστραπή απ' την Ανατολή. III Ο Θεός έχει κατέλθει στο «Όρος των Ελαιών» στην Ανατολή. Καιρό είναι στη γη, όχι πια «Υιός Εβραίων». Είναι αστραπή απ' Ανατολή.  Τους ανθρώπους εγκατέλειψε και τώρα εμφανίζεται γεμάτος δόξα. Αυτός ήταν που λατρεύονταν προαιώνια, το μωρό που απαρνήθηκαν οι Ισραηλίτες από τότε. Είναι ο Πανένδοξος Παντοδύναμος Θεός της εποχής μας! Και το μόνο που θέλει να επιτύχει είναι: οι άνθρωποι να έρθουν όλοι εμπρός στο θρόνο Του, να δουν το πρόσωπο, τις πράξεις Του, ν' ακούσουν τη φωνή Του. Ο σκοπός κι η κορύφωση του σχεδίου Του είναι αυτός, κι ο σκοπός της διαχείρισης του Θεού. Ώστε να Τον λατρέψουν και να Τον αναγνωρίσουν όλα τα έθνη. Όλοι εμπιστεύονται και υποτάσσονται σ' Αυτόν! από το βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται» Αστραπή της Ανατολής, η Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού δημιουργήθηκε λόγω της εμφάνισης και του έργου του Παντοδύναμου Θεού, της Δευτέρας Παρουσίας του Ιησού Χριστού, του Χριστού των εσχάτων ημερών. Απαρτίζεται από όλους εκείνους που αποδέχονται το έργο του Παντοδύναμου Θεού κατά τις έσχατες ημέρες κι έχουν κυριευτεί και λυτρωθεί από τα λόγια Του. Ιδρύθηκε εξ ολοκλήρου από τον ίδιο τον Παντοδύναμο Θεό και είναι Αυτός ο Ποιμένας της που την καθοδηγεί. Σίγουρα δεν έχει δημιουργηθεί από κάποιο πρόσωπο. Ο Χριστός είναι η αλήθεια, η οδός κι η ζωή. Το ποίμνιο του Θεού ακούει τη φωνή Του. Αρκεί να διαβάσετε τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού για να δείτε ότι ο Θεός έχει εμφανιστεί.

Ιωάν., Κεφάλαιο: 16

1. Ταύτα ελάλησα προς εσάς διά να μη σκανδαλισθήτε. 
2. Θέλουσι σας κάμει αποσυναγώγους· μάλιστα έρχεται ώρα, καθ' ην πας όστις σας θανατώση θέλει νομίσει ότι προσφέρει λατρείαν εις τον Θεόν. 
3. Και ταύτα θέλουσι σας κάμει, διότι δεν εγνώρισαν τον Πατέρα ουδέ εμέ. 
4. Αλλά ταύτα είπον προς εσάς διά να ενθυμήσθε αυτά, όταν έλθη η ώρα, ότι εγώ είπον προς εσάς. Δεν είπον δε ταύτα προς εσάς εξ αρχής, διότι ήμην μεθ' υμών. 
5. Τώρα δε υπάγω προς τον πέμψαντά με, και ουδείς εξ υμών με ερωτά· Που υπάγεις; 
6. Αλλ' επειδή ελάλησα προς εσάς ταύτα, η λύπη εγέμισε την καρδίαν σας. 
7. Εγώ όμως την αλήθειαν σας λέγω· συμφέρει εις εσάς να απέλθω εγώ. Διότι εάν δεν απέλθω, ο Παράκλητος δεν θέλει ελθεί προς εσάς· αλλ' αφού απέλθω, θέλω πέμψει αυτόν προς εσάς· 
8. και ελθών εκείνος θέλει ελέγξει τον κόσμον περί αμαρτίας και περί δικαιοσύνης και περί κρίσεως· 
9. περί αμαρτίας μεν, διότι δεν πιστεύουσιν εις εμέ· 
10. περί δικαιοσύνης δε, διότι υπάγω προς τον Πατέρα μου και πλέον δεν με βλέπετε· 
11. περί δε κρίσεως, διότι ο άρχων του κόσμου τούτου εκρίθη. 
12. Έτι πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάζητε αυτά. 
13. Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν· διότι δεν θέλει λαλήσει αφ' εαυτού, αλλ' όσα αν ακούση θέλει λαλήσει, και θέλει σας αναγγείλει τα μέλλοντα. 
14. Εκείνος θέλει δοξάσει εμέ, διότι εκ του εμού θέλει λάβει και αναγγείλει προς εσάς. 
15. Πάντα όσα έχει ο Πατήρ, εμού είναι· διά τούτο είπον ότι εκ του εμού θέλει λάβει και αναγγείλει προς εσάς. 
16. Ολίγον έτι και δεν με βλέπετε, και πάλιν ολίγον και θέλετε με ιδεί, διότι εγώ υπάγω προς τον Πατέρα. 
17. Τότε τινές εκ των μαθητών αυτού είπον προς αλλήλους· Τι είναι τούτο, το οποίον μας λέγει, Ολίγον και δεν με βλέπετε, και πάλιν ολίγον και θέλετε με ιδεί, και, Ότι εγώ υπάγω προς τον Πατέρα; 
18. Έλεγον λοιπόν· Τούτο τι είναι, το οποίον λέγει το ολίγον; Δεν εξεύρομεν τι λαλεί. 
19. Ενόησε λοιπόν ο Ιησούς ότι ήθελον να ερωτήσωσιν αυτόν, και είπε προς αυτούς· Περί τούτου συζητείτε μετ' αλλήλων ότι είπον, Ολίγον και δεν με βλέπετε, και πάλιν ολίγον και θέλετε με ιδεί; 
20. Αληθώς, αληθώς σας λέγω ότι σεις θέλετε κλαύσει και θρηνήσει, ο δε κόσμος θέλει χαρή· και σεις θέλετε λυπηθή, η λύπη σας όμως θέλει μεταβληθή εις χαράν. 
21. Η γυνή όταν γεννά, λύπην έχει, διότι ήλθεν ώρα αυτής· αφού όμως γεννήση το παιδίον, δεν ενθυμείται πλέον την θλίψιν, διά την χαράν ότι εγεννήθη άνθρωπος εις τον κόσμον. 
22. Και σεις λοιπόν τώρα μεν έχετε λύπην· πάλιν όμως θέλω σας ιδεί, και θέλει χαρή η καρδία σας, και την χαράν σας ουδείς αφαιρεί από σας. 
23. Και εν εκείνη τη ημέρα δεν θέλετε ζητήσει παρ' εμού ουδέν. Αληθώς, αληθώς σας λέγω ότι όσα αν αιτήσητε παρά του Πατρός εν τω ονόματί μου, θέλει σας δώσει. 
24. Έως τώρα δεν ητήσατε ουδέν εν τω ονόματί μου· αιτείτε και θέλετε λαμβάνει, διά να ήναι πλήρης η χαρά σας. 
25. Ταύτα διά παροιμιών ελάλησα προς εσάς· αλλ' έρχεται ώρα, ότε δεν θέλω σας λαλήσει πλέον διά παροιμιών, αλλά παρρησία θέλω σας αναγγείλει περί του Πατρός. 
26. Εν εκείνη τη ημέρα θέλετε ζητήσει εν τω ονόματί μου· και δεν σας λέγω ότι εγώ θέλω παρακαλέσει τον Πατέρα περί υμών· 
27. διότι αυτός ο Πατήρ σας αγαπά, επειδή σεις ηγαπήσατε εμέ και επιστεύσατε ότι εγώ παρά του Θεού εξήλθον. 
28. Εξήλθον παρά του Πατρός και ήλθον εις τον κόσμον· πάλιν αφίνω τον κόσμον και υπάγω προς τον Πατέρα. 
29. Λέγουσι προς αυτόν οι μαθηταί αυτού· Ιδού, τώρα παρρησία λαλείς και, ουδεμίαν παροιμίαν λέγεις. 
30. Τώρα γνωρίζομεν ότι εξεύρεις πάντα και δεν έχεις χρείαν να σε ερωτά τις. Εκ τούτου πιστεύομεν ότι από Θεού εξήλθες. 
31. Απεκρίθη προς αυτούς ο Ιησούς· Τώρα πιστεύετε; 
32. Ιδού, έρχεται ώρα, και ήδη ήλθε, να σκορπισθήτε έκαστος εις τα ίδια και να αφήσητε εμέ μόνον· αλλά δεν είμαι μόνος, διότι ο Πατήρ είναι μετ' εμού. 
33. Ταύτα ελάλησα προς εσάς, διά να έχητε ειρήνην εν εμοί. Εν τω κόσμω θέλετε έχει θλίψιν· αλλά θαρσείτε, εγώ ενίκησα τον κόσμον. 

Δοξάστε την επιστροφή του Κυρίου | Μουσική Δράμα "Κάθε Έθνος Λατρεύει τον Παντοδύναμο Θεό"

Κάτω από έναν έναστρο, ήσυχο και ειρηνικό νυχτερινό ουρανό, μια ομάδα χριστιανών που περιμένουν ένθερμα την επιστροφή του Σωτήρος τραγουδούν και χορεύουν με χαρούμενη μουσική. Μόλις ακούν τα χαρούμενα νέα «ο Θεός επέστρεψε» και «ο Θεός έχει κάνει νέες ομιλίες», είναι έκπληκτοι κι ενθουσιασμένοι. Σκέφτονται: «Όντως ο Θεός επέστρεψε; Όντως έχει ήδη εμφανιστεί ;» Με περιέργεια και αβεβαιότητα, ο ένας μετά τον άλλον, ξεκινούν το ταξίδι της αναζήτησης των νέων λόγων του Θεού. Στην επίπονη αναζήτησή τους, κάποιοι αμφισβητούν, ενώ άλλοι απλά το αποδέχονται. Μερικοί άνθρωποι παρακολουθούν χωρίς σχόλια, ενώ άλλοι κάνουν προτάσεις κι αναζητούν απαντήσεις στη Βίβλο· αναζητούν αλλά στο τέλος οι αναζητήσεις είναι άκαρπες ... Τη στιγμή που αποθαρρύνονται, ένας μάρτυρας τους φέρνει ένα αντίγραφο της Βίβλου της Εποχής της Βασιλείας και προσελκύονται έντονα από τις λέξεις στο βιβλίο. Τι είδους βιβλίο είναι αυτό πραγματικά; Έχουν βρει πραγματικά τα νέα λόγια που ο Θεός έχει εκφράσει σε αυτό το βιβλίο; Καλωσόρισαν την εμφάνιση του Θεού; Αστραπή της Ανατολής, η Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού δημιουργήθηκε λόγω της εμφάνισης και του έργου του Παντοδύναμου Θεού, της Δευτέρας Παρουσίας του Ιησού Χριστού, του Χριστού των εσχάτων ημερών. Απαρτίζεται από όλους εκείνους που αποδέχονται το έργο του Παντοδύναμου Θεού κατά τις έσχατες ημέρες κι έχουν κυριευτεί και λυτρωθεί από τα λόγια Του. Ιδρύθηκε εξ ολοκλήρου από τον ίδιο τον Παντοδύναμο Θεό και είναι Αυτός ο Ποιμένας της που την καθοδηγεί. Σίγουρα δεν έχει δημιουργηθεί από κάποιο πρόσωπο. Ο Χριστός είναι η αλήθεια, η οδός κι η ζωή. Το ποίμνιο του Θεού ακούει τη φωνή Του. Αρκεί να διαβάσετε τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού για να δείτε ότι ο Θεός έχει εμφανιστεί.

Ο Χριστός επιτελεί το έργο της κρίσης με την αλήθεια

Το έργο των εσχάτων ημερών είναι να γίνει διαχωρισμός των πάντων ανάλογα με το είδος τους, να ολοκληρωθεί το σχέδιο διαχείρισης του Θεού, διότι ο καιρός πλησιάζει και η ημέρα του Θεού έχει έρθει. Ο Θεός φέρνει όλους όσοι έχουν εισέλθει στη βασιλεία Του, δηλαδή όλους όσοι ήταν πιστοί σε Εκείνον μέχρι τέλους, στην εποχή του Θεού του ίδιου. Ωστόσο, μέχρι την έλευση της εποχής του Θεού του ίδιου, το έργο που θα επιτελέσει Εκείνος δεν θα είναι να παρατηρήσει τις πράξεις του ανθρώπου ή να διερευνήσει τη ζωή του, αλλά να κρίνει την παρακοή του, διότι ο Θεός θα εξαγνίσει όλους όσοι έρθουν ενώπιον του θρόνου Του. Όλοι όσοι έχουν ακολουθήσει τα βήματα Του μέχρι και σήμερα, είναι εκείνοι που στέκονται ενώπιον του θρόνου Του, και, κατά συνέπεια, κάθε άτομο που αποδέχεται το έργο του Θεού στην τελική του φάση, αποτελεί αντικείμενο του εξαγνισμού του Θεού. Με άλλα λόγια, ο καθένας που αποδέχεται το έργο Του στην τελική του φάση, αποτελεί αντικείμενο της κρίσης του Θεού.

Η «κρίση» που αναφέρθηκε στους προηγούμενους λόγους – κρίση που θα ξεκινήσει στον οίκο του Θεού – αναφέρεται στην κρίση που ασκεί ο Θεός σήμερα σε εκείνους που έρχονται μπροστά στον θρόνο Του τις έσχατες ημέρες. Ίσως υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν σε τέτοιες υπερφυσικές φαντασιώσεις πως, όταν έρθουν οι έσχατες ημέρες, ο Θεός θα στήσει ένα μεγάλο τραπέζι στους ουρανούς, πάνω στο οποίο θα απλωθεί ένα λευκό τραπεζομάντηλο και, στη συνέχεια, καθισμένος σε έναν μεγάλο θρόνο με όλους τους ανθρώπους γονατιστούς στο έδαφος, Εκείνος θα αποκαλύψει τις αμαρτίες κάθε ανθρώπου, κι έτσι θα καθορίσει ποιοι θα ανέλθουν στον παράδεισο ή θα σταλούν κάτω, στη λίμνη της φωτιάς και του θειαφιού. Ανεξαρτήτως από τις ανθρώπινες φαντασιώσεις, η ουσία του έργου του Θεού δεν μπορεί να αλλάξει. Οι φαντασιώσεις του ανθρώπου δεν είναι τίποτε άλλο παρά κατασκευάσματα των σκέψεων του, και προέρχονται από το μυαλό του, συνοψισμένες και συναρμολογημένες από όσα έχει δει και έχει ακούσει. Γι’ αυτό και λέω, όσο λαμπρές και να είναι οι επινοημένες αυτές εικόνες, δεν παύουν να είναι απλές ζωγραφιές, και δεν είναι ικανές να αντικαταστήσουν το σχέδιο του έργου του Θεού. Εξάλλου, τον άνθρωπο τον έχει διαφθείρει ο Σατανάς, οπότε πώς μπορεί να αντιληφθεί τις σκέψεις του Θεού; Ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται το έργο της κρίσης του Θεού ως κάτι ιδιαιτέρως φανταστικό. Θεωρεί πως από τη στιγμή που ο ίδιος ο Θεός επιτελεί το έργο της κρίσης, τότε θα πρέπει αυτό να είναι τεράστιας κλίμακας και ακατανόητο για τους θνητούς, και πρέπει να αντηχεί μέσα από τους ουρανούς και να σείει τη γη· διαφορετικά, πώς θα μπορούσε να είναι το έργο της κρίσης του Θεού; Πιστεύει ότι, εφόσον αυτό είναι το έργο της κρίσης, τότε ο Θεός θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα επιβλητικός και μεγαλοπρεπής ενόσω εργάζεται, και πως όσοι κρίνονται, θα πρέπει να ουρλιάζουν με δάκρυα στα μάτια, γονατιστοί, ικετεύοντας για έλεος. Μία τέτοια σκηνή πρέπει να αποτελεί ένα εντυπωσιακό θέαμα και να είναι βαθιά συναρπαστική... Όλοι φαντάζονται το έργο της κρίσης του Θεού ως κάτι ασυνήθιστα υπέροχο. Γνωρίζεις, ωστόσο, πως ο Θεός έχει ξεκινήσει το έργο της κρίσης ανάμεσα στους ανθρώπους εδώ και πολύ καιρό, ενώ εσύ κούρνιαζες γαλήνιος στην αγκαλιά της λήθης; Πως ο καιρός που θεωρείς πως ξεκινά επίσημα η κρίση του Θεού, είναι ήδη ο καιρός για τον Θεό να φτιάξει εκ νέου τον ουρανό και τη γη; Ίσως τότε να έχεις καταλάβει μονάχα το νόημα της ζωής, αλλά το ανελέητο έργο της τιμωρίας του Θεού θα σε στείλει, ενώ θα κοιμάσαι ακόμα βαθιά, στην κόλαση. Μονάχα τότε θα συνειδητοποιήσεις ξαφνικά πως το έργο της κρίσης του Θεού έχει ήδη ολοκληρωθεί.

Ας μη χάνουμε πολύτιμο χρόνο και ας μη μιλήσουμε άλλο για αυτά τα αποτρόπαια και ειδεχθή θέματα. Αντιθέτως, ας μιλήσουμε για το τι ακριβώς συνιστά κρίση. Όσον αφορά τη λέξη «κρίση», θα αναλογιστείτε τα λόγια που πρόφερε παντού ο Ιεχωβάς και τα λόγια επιπλήξεως που απηύθυνε ο Ιησούς στους Φαρισαίους. Παρ’ όλη τη δριμύτητά τους, αυτά τα λόγια δεν είναι η κρίση του Θεού για τον άνθρωπο, είναι μόνο λόγια που είπε ο Θεός σε διάφορα περιβάλλοντα, δηλαδή σε διαφορετικά σκηνικά· αυτά τα λόγια διαφέρουν από εκείνα που πρόφερε ο Χριστός καθώς κρίνει τον άνθρωπο τις έσχατες ημέρες. Τις έσχατες ημέρες, ο Χριστός χρησιμοποιεί μια ποικιλία από αλήθειες για να διδάξει τον άνθρωπο, να εκθέσει την ουσία του ανθρώπου και να αναλύσει τα λόγια και τις πράξεις του. Αυτά τα λόγια εμπεριέχουν διάφορες αλήθειες, όπως το καθήκον του ανθρώπου, πώς θα πρέπει να υπακούει τον Θεό, πώς θα πρέπει να είναι πιστός σ’ Εκείνον, πώς οφείλει να βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και τη σοφία και τη διάθεση του Θεού, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά τα λόγια απευθύνονται στην ουσία του ανθρώπου και στη διεφθαρμένη διάθεσή του. Συγκεκριμένα, αυτά τα λόγια που εκθέτουν το πώς ο άνθρωπος αποστρέφεται τον Θεό, λέγονται σε σχέση με το πώς ο άνθρωπος αποτελεί ενσάρκωση του Σατανά και μια εχθρική δύναμη απέναντι στον Θεό. Αναλαμβάνοντας το έργο της κρίσης Του, ο Θεός δεν καθιστά απλώς σαφή τη φύση του ανθρώπου με λίγα μόνο λόγια· την εκθέτει, την αντιμετωπίζει και την κλαδεύει μακροπρόθεσμα. Αυτές οι μέθοδοι έκθεσης, αντιμετώπισης και κλαδέματος δεν μπορούν να αντικατασταθούν με συνηθισμένα λόγια, αλλά με την αλήθεια, την οποία ο άνθρωπος δεν κατέχει καθόλου. Μονάχα τέτοιου είδους μέθοδοι θεωρούνται ως κρίση· μόνο μέσω μιας τέτοιας κρίσης μπορεί ο άνθρωπος να υποταχθεί και να πειστεί πλήρως να είναι υποταγμένος στον Θεό και, επιπλέον, να αποκτήσει αληθινή γνώση του Θεού. Αυτό που αποφέρει το έργο της κρίσης, είναι η κατανόηση του ανθρώπου για το αληθινό πρόσωπο του Θεού και η αλήθεια για τη δική του παρακοή. Το έργο της κρίσης δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να κατανοήσει μεγάλο μέρος από το θέλημα του Θεού, τον σκοπό του έργου του Θεού, και τα μυστήρια που παραμένουν ακατανόητα γι’ αυτόν. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να αναγνωρίσει και να μάθει την διεφθαρμένη ουσία του και τις ρίζες της διαφθοράς του, καθώς επίσης και να ανακαλύψει την ασχήμια του. Αυτές οι επιδράσεις προκαλούνται από το έργο της κρίσης, διότι η ουσία αυτού του έργου είναι στην πραγματικότητα το έργο του ανοίγματος της αλήθειας, της οδού και της ζωής του Θεού σε όλους όσοι πιστεύουν σ’ Εκείνον. Αυτό το έργο είναι το έργο της κρίσης που επιτελεί ο Θεός. Εάν δεν δίνεις την πρέπουσα σημασία σε αυτές τις αλήθειες και συνεχώς σκέφτεσαι να τις αποφύγεις ή προσπαθείς να βρεις έναν νέο τρόπο να ξεφύγεις από αυτές, τότε λέω πως είσαι ένας αμαρτωλός που έχει διαπράξει βαριά αδικήματα. Εάν έχεις πίστη στον Θεό, όμως δεν αναζητάς την αλήθεια ή το θέλημά Του, ούτε αγαπάς την οδό που σε φέρνει πιο κοντά σ’ Εκείνον, τότε λέω πως είσαι κάποιος που προσπαθεί να ξεφύγει από την κρίση, και πως είσαι μια μαριονέτα και ένας προδότης που προσπαθεί να δραπετεύσει μακριά από τον μεγάλο λευκό θρόνο. Ο Θεός δεν θα χαριστεί σε κανέναν από αυτούς τους επαναστάτες που διαφεύγουν από το βλέμμα Του. Τέτοιοι άνθρωποι θα λάβουν ακόμα πιο αυστηρή τιμωρία. Εκείνοι που έρχονται ενώπιον του Θεού ώστε να κριθούν, και επιπλέον έχουν εξαγνιστεί, θα ζήσουν για πάντα στη βασιλεία Του. Φυσικά, αυτό είναι κάτι μελλοντικό.

Το έργο της κρίσης είναι το έργο του Θεού, και έτσι είναι φυσικό να γίνει από τον ίδιο τον Θεό· δεν γίνεται αντί Αυτού να το κάνει ο άνθρωπος. Επειδή η κρίση είναι η κατάκτηση της ανθρώπινης φυλής μέσω της αλήθειας, είναι αναμφισβήτητο πως ο Θεός εξακολουθεί να εμφανίζεται ως ενσαρκωμένη εικόνα, ώστε να επιτελέσει αυτό το έργο ανάμεσα στους ανθρώπους. Δηλαδή, τις έσχατες ημέρες, ο Χριστός θα χρησιμοποιήσει την αλήθεια για να διδάξει τους ανθρώπους σε όλη τη γη και να τους γνωστοποιήσει όλες τις αλήθειες. Αυτό είναι το έργο της κρίσης του Θεού. Πολλοί έχουν κακό προαίσθημα για τη δεύτερη ενσάρκωση του Θεού, διότι ο άνθρωπος δυσκολεύεται να πιστέψει πως ο Θεός θα ενσαρκωνόταν, ώστε να επιτελέσει το έργο της κρίσης. Εντούτοις, πρέπει να πω πως συχνά, το έργο του Θεού υπερβαίνει κατά πολύ τις ανθρώπινες προσδοκίες και είναι δύσκολο να το συλλάβει ο νους του ανθρώπου. Διότι οι άνθρωποι είναι απλώς σκουλήκια πάνω στη γη, ενώ ο Θεός είναι το υπέρτατο Ων που γεμίζει το σύμπαν· το μυαλό του ανθρώπου μοιάζει με λάκκο από βρομόνερα, ένα έδαφος πρόσφορο μόνο για σκουλήκια, ενώ κάθε στάδιο του έργου που κατευθύνεται από τις σκέψεις του Θεού, είναι το απόσταγμα της σοφίας Του. Ο άνθρωπος συνεχώς επιθυμεί να εναντιώνεται στον Θεό, για το οποίο λέω πως είναι αυτονόητο ποιος θα υποστεί απώλειες στο τέλος. Σας παροτρύνω όλους να μη θεωρείτε τους εαυτούς σας σημαντικότερους από τον χρυσό. Εάν άλλοι μπορούν να δεχτούν την κρίση του Θεού, τότε γιατί να μην μπορείς κι εσύ; Πόσο ανώτερος είσαι από τους άλλους; Εάν άλλοι μπορούν να σκύβουν το κεφάλι μπροστά στην αλήθεια, γιατί δεν μπορείς να το κάνεις κι εσύ; Το έργο του Θεού έχει μια ασταμάτητη δυναμική. Δεν θα επαναλάβει το έργο της κρίσης για χάρη της δικής σας «αξίας», και θα μετανιώσετε οικτρά που αφήσατε μια τόσο μεγάλη ευκαιρία να σας διαφύγει. Εάν δεν πιστεύεις τα λόγια Μου, τότε περίμενε απλά εκείνον τον μεγάλο λευκό θρόνο στον ουρανό να σε κρίνει! Πρέπει να γνωρίζεις πως όλοι οι Ισραηλίτες απέρριψαν και απαρνήθηκαν τον Ιησού, και όμως, το γεγονός της λύτρωσης της ανθρωπότητας από τον Ιησού εξαπλώθηκε στα πέρατα του σύμπαντος. Δεν είναι αυτή μια πραγματικότητα που δημιούργησε ο Θεός καιρό πριν; Αν περιμένεις ακόμα τον Ιησού να σε ανεβάσει στους ουρανούς, τότε έχω να πω πως είσαι ισχυρογνώμων και ένα κομμάτι νεκρού ξύλου[α]. Ο Ιησούς δεν πρόκειται να αναγνωρίσει έναν ψεύτικο πιστό σαν εσένα, που δεν πιστεύει στην αλήθεια και αναζητά μόνο ευλογίες. Αντιθέτως, δεν θα δείξει κανένα έλεος και θα σε ρίξει στη λίμνη της φωτιάς, όπου θα καίγεσαι για δεκάδες χιλιάδες χρόνια.

Αντιλαμβάνεσαι τώρα τι είναι κρίση και τι είναι αλήθεια; Εάν έχεις καταλάβει, τότε σε προτρέπω να υποταχθείς υπάκουα στην κρίση, αλλιώς δεν θα έχεις ποτέ την ευκαιρία να λάβεις την επιδοκιμασία του Θεού ή να σε οδηγήσει στη βασιλεία Του. Εκείνοι που απλώς αποδέχονται την κρίση, μα δεν μπορούν να εξαγνιστούν ποτέ, δηλαδή, εκείνοι που διαφεύγουν εν μέσω του έργου της κρίσης, ο Θεός θα τους απεχθάνεται και θα τους απορρίπτει για πάντα. Οι αμαρτίες τους είναι πιο πολλές και πιο βαριές από εκείνες των Φαρισαίων, διότι έχουν προδώσει τον Θεό και επαναστατούν εναντίον Του. Τέτοιοι άνθρωποι που δεν είναι άξιοι ούτε καν να υπηρετούν, θα λάβουν ακόμα μεγαλύτερη τιμωρία, μια τιμωρία που θα είναι επιπλέον αιώνια. Ο Θεός δεν θα δείξει έλεος σε κανέναν προδότη που κάποτε επέδειξε αφοσίωση σ’ Εκείνον μονάχα στα λόγια και στη συνέχεια Τον πρόδωσε. Τέτοιοι άνθρωποι θα υποστούν αντίποινα μέσω τιμωρίας του πνεύματος, της ψυχής και του σώματος. Δεν είναι αυτή μια ακριβής αποκάλυψη της δίκαιης διάθεσης του Θεού; Δεν είναι αυτός ο σκοπός του Θεού για την κρίση και την αποκάλυψη του ανθρώπου; Ο Θεός ξαποστέλνει όλους εκείνους που κάνουν κάθε είδους κακές πράξεις κατά τη διάρκεια της κρίσης, σε ένα μέρος μολυσμένο από μοχθηρά πνεύματα, επιτρέποντας σε αυτά τα κακά πνεύματα να καταστρέψουν τη σάρκα αυτών των ανθρώπων κατά βούληση. Τα σώματα τους αναδίδουν δυσωδία πτωμάτων και τέτοια είναι η τιμωρία που τους αρμόζει. Ο Θεός καταγράφει στο αρχείο τους όλες τις αμαρτίες αυτών των άπιστων ψευδών ακολούθων, των ψευδών αποστόλων, και των ψευδών εργατών· έπειτα, όταν είναι η κατάλληλη στιγμή, τους πετά ανάμεσα στα ακάθαρτα πνεύματα, επιτρέποντας σε τούτα τα πνεύματα να βεβηλώσουν κατά βούληση τα σώματα τους, ώστε να μη μπορέσουν ποτέ ξανά να ενσαρκωθούν και να μη δουν ποτέ ξανά το φως. Αυτοί οι υποκριτές που υπηρετούσαν μέχρι κάποια στιγμή, μα τώρα δεν είναι ικανοί να παραμείνουν πιστοί μέχρι το τέλος, ο Θεός τους προσμετρά ανάμεσα στους αχρείους, έτσι ώστε να περάσουν στο συμβούλιο των αχρείων και να γίνουν κομμάτι του απείθαρχου αυτού όχλου· στο τέλος, ο Θεός θα τους αφανίσει. Ο Θεός απορρίπτει και δεν λαμβάνει υπόψη αυτούς που ποτέ δεν υπήρξαν πιστοί στον Χριστό ή που δεν αφιέρωσαν καμία προσπάθεια, και θα τους εξολοθρεύσει όλους με την αλλαγή των εποχών. Δεν θα υπάρχουν πλέον στη γη, πόσο μάλλον θα αποκτήσουν πρόσβαση στη βασιλεία του Θεού. Εκείνοι που ποτέ δεν υπήρξαν ειλικρινείς απέναντι στον Θεό, αλλά αναγκάστηκαν από τις περιστάσεις να ασχοληθούν επιπόλαια μ’ Αυτόν, προσμετρούνται ανάμεσα σε αυτούς που υπηρετούν τον λαό Του. Μονάχα ένας μικρός αριθμός αυτών των ανθρώπων μπορεί να επιβιώσει, ενώ η πλειοψηφία θα χαθεί μαζί μ’ εκείνους που δεν είναι ικανοί ούτε καν να υπηρετήσουν. Τελικά, ο Θεός θα φέρει στη βασιλεία Του όλους εκείνους που σκέφτονται όπως ο ίδιος, τον λαό και τους υιούς του Θεού, όπως επίσης κι εκείνους που προορίζονται από τον Θεό να γίνουν ιερείς. Αυτό είναι το απόσταγμα που λαμβάνει ο Θεός από το έργο Του. Όσο για εκείνους που δεν εμπίπτουν σε καμία από τις κατηγορίες που έχει ορίσει ο Θεός, θα προσμετρηθούν μαζί με τους άπιστους. Και σίγουρα μπορείτε να φανταστείτε ποια θα είναι η κατάληξή τους. Ήδη σας έχω πει όλα όσα έπρεπε να πω· εσείς θα αποφασίσετε ποιον δρόμο θα επιλέξετε. Αυτό που πρέπει να καταλάβετε είναι το εξής: Το έργο του Θεού δεν περιμένει ποτέ κάποιον που δεν μπορεί να συμβαδίσει μαζί Του, και η δίκαιη  διάθεση του Θεού δεν δείχνει έλεος σε κανέναν άνθρωπο.

Υποσημειώσεις:

α. ένα κομμάτι νεκρού ξύλου: κινεζικό ρητό που σημαίνει «χαμένη υπόθεση».