Γιατί η Αστραπή της Ανατολής εκτοξεύεται με ασταμάτητη πρόοδο

Ο Κύριος Ιησούς είπε: «διότι καθώς η αστραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται έως δυσμών, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου» (Κατά Ματθαίον 24:27). Από τότε που η Αστραπή της Ανατολής – ο Παντοδύναμος Θεός, ο Χριστός των εσχάτων ημερών – εμφανίστηκε στην Κίνα ώστε να τελέσει το έργο Του, το ευαγγέλιο της βασιλείας Του έχει εξαπλωθεί σε ολόκληρη την ηπειρωτική χώρα της Κίνας σε λίγο περισσότερο από δέκα χρόνια. Σήμερα, έχει εξαπλωθεί σε πολλές δυτικές χώρες και περιοχές κι έχει συνταράξει σε τεράστιο βαθμό τα διάφορα θρησκευτικά δόγματα και θρησκεύματα και ο αντίκτυπός της έχει γίνει αισθητός σε ολόκληρο τον κόσμο. Ωστόσο, το ερώτημα που προκαλεί τη μεγαλύτερη σύγχυση στους ηγέτες του θρησκευτικού κόσμου είναι: Γιατί, παρόλο που οι πάστορες και οι πρεσβύτεροι του θρησκευτικού κόσμου έχουν καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να αντισταθούν, να δυσφημίσουν και να καταδικάσουν την Αστραπή της Ανατολής, καταστέλλουν τις εκκλησίες και φτάνουν ακόμη και σε σημείο να συνεργαστούν με την κυβέρνηση του ΚΚΚ (Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας) ώστε να συλλάβουν και να καταδιώξουν τους Χριστιανούς στην , οι πιστοί από τα διάφορα δόγματα και θρησκεύματα που έχουν καλή ανθρώπινη φύση και που πιστεύουν πραγματικά στον Κύριο, αποδέχονται και ακολουθούν τον Παντοδύναμο Θεό ο ένας μετά τον άλλο; Γιατί, παρόλο που αντιμετωπίζει τη φρενήρη αντίσταση και δίωξη των δύο βραχιόνων των δυνάμεων του Σατανά – της κυβέρνησης του ΚΚΚ και του θρησκευτικού κόσμου – η Αστραπή της Ανατολής όχι μόνο δεν έχει λυγίσει, ούτε εξουθενωθεί, μα αντιθέτως έχει συνεχίσει να ευδοκιμεί και να αποκτά όλο και περισσότερη δύναμη, σαν τους βλαστούς που μεγαλώνουν μετά τη βροχή, και εκτοξεύεται χωρίς σταματημό και ακατανίκητα με ανοδική πορεία;

Στην πραγματικότητα, δεν είναι δύσκολο να ανακαλύψουμε την αιτία. Καλό θα ήταν, πριν διερευνήσουμε αυτό το ερώτημα, να ρίξουμε πρώτα μια ματιά στο έργο του Κυρίου Ιησού και θα βρούμε την απάντηση με τρόπο φυσικό. Όταν ο Κύριος Ιησούς εμφανίστηκε και τέλεσε το έργο Του, υπέστη τη φρενήρη αντίσταση και αποδοκιμασία των Ιουδαίων αρχιερέων, των γραμματέων και των Φαρισαίων, σε σημείο που συνεργάστηκαν μέχρι και με τις ρωμαϊκές αρχές ώστε να καρφώσουν τον Ιησού στον σταυρό, ελπίζοντας μάταια να απαγορεύσουν το έργο του Κυρίου Ιησού. Γιατί, λοιπόν, το ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού εξαπλώθηκε στον ιουδαϊκό κόσμο κι έφτασε ακόμη και στα αυτιά των Εθνικών; Οι ρωμαϊκές αρχές καταδίωκαν βίαια και έσφαζαν τους Χριστιανούς για τριακόσια χρόνια, άρα πώς γίνεται ο αριθμός των Χριστιανών όχι απλά να μην μειώθηκε, μα αντιθέτως να μεγάλωσε και να αναπτύχθηκε μέσα από αυτές τις διώξεις και να εξαπλώθηκε σε όλες τις γωνιές της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και σε ολόκληρο τον κόσμο; Αυτό έγινε επειδή ο Κύριος Ιησούς ήταν ο ενσαρκωμένος Θεός, ήταν η εμφάνιση του Θεού και τα έργα και τα λόγια του Κυρίου Ιησού ήταν τα έργα και τα λόγια του Θεού, συνεπώς κανείς δεν μπορούσε να σταματήσει ή να καταστρέψει την εξάπλωση του ευαγγελίου του Κυρίου Ιησού. Η Βίβλος λέει: «διότι εάν η βουλή αύτη ή το έργον τούτο ήναι εξ ανθρώπων, θέλει ματαιωθή·εάν όμως ήναι εκ Θεού, δεν δύνασθε να ματαιώσητε αυτό, και προσέχετε μήπως ευρεθήτε και θεομάχοι» (Πράξεις 5:38-39). Δηλαδή, οτιδήποτε προέρχεται από τον Θεό, θα ακμάσει και οτιδήποτε προέρχεται από τον άνθρωπο, σίγουρα θα παρακμάσει. Ο λόγος του Παντοδύναμου Θεού λέει: «Πιστεύουμε ότι καμιά χώρα ή εξουσία δεν μπορεί να σταθεί στον δρόμο αυτού που επιθυμεί να πετύχει ο Θεός» (από «Ο Θεός προΐσταται της μοίρας όλης της ανθρωπότητας» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Παρομοίως, αν η Αστραπή της Ανατολής δεν ήταν η εμφάνιση και το έργο του ενός και μοναδικού αληθινού Θεού, θα ήταν σε θέση να υπερνικήσει ένα προς ένα όλα τα εμπόδια, την αντίσταση και τις διώξεις που πραγματοποιήθηκαν από τον θρησκευτικό κόσμο και την αθεϊστική κυβέρνηση του ΚΚΚ, σαν κάποιο προπύργιο με σιδερένια τείχη, και να εξαπλωθεί ραγδαία κατά μήκος της Κίνας κι ακόμη και κατά μήκος του υπόλοιπου κόσμου; Αν δεν καθοδηγούνταν από το έργο του Αγίου Πνεύματος, θα είχε την εξουσία και τη δύναμη να κάνει όλα τα έθνη να τρέξουν προς το ίδιο βουνό και όλες τις θρησκείες να γίνουν μία; Αν δεν ήταν η εμφάνιση και το έργο του Θεού, θα ήταν σε θέση να εκφράσει την αλήθεια και να εκτελέσει κρίση ώστε να κατακτήσει τόσους αληθινούς πιστούς από τα διάφορα δόγματα και θρησκεύματα, αυτά τα καλά πρόβατα και τα εξέχοντα πρόβατα και να τα κάνει να ακολουθήσουν με αποφασισμένη καρδιά; Τα γεγονότα είναι αρκετά ώστε να αποδείξουν πως ο Χριστός των εσχάτων ημερών, ο Παντοδύναμος Θεός για τον οποίο η Αστραπή της Ανατολής γίνεται μάρτυρας, είναι ο Κύριος Ιησούς που επέστρεψε και είναι πράγματι ο Θεός που εμφανίστηκε και εργάζεται κατά τις έσχατες ημέρες. Συνεπώς, η Αστραπή της Ανατολής είναι σε θέση να εξαπλώνεται με ασταμάτητη πρόοδο, ενώ αντιμετωπίζει τη φρενήρη πρόοδο και την βάναυση καταπίεση της κυβέρνησης του ΚΚΚ και του θρησκευτικού κόσμου!

Πρέπει επίσης να δούμε ότι οι μαθητές κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος ήταν σε θέση να ακολουθήσουν τον Κύριο, ενώ διώκονταν άγρια τόσο από τον Ιουδαϊσμό όσο και από τις ρωμαϊκές αρχές, κυρίως επειδή ο Κύριος Ιησούς είχε εκφράσει τόσες αλήθειες και είχε αποκαλύψει τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών και επειδή οι άνθρωποι άκουσαν στα λόγια Του τη φωνή του Θεού και αναγνώρισαν ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Χριστός, ο Μεσσίας που επρόκειτο να έρθει, κι έτσι ήταν σε θέση να Τον ακολουθήσουν με αποφασισμένες καρδιές και να διαδώσουν τη μαρτυρία τους γι’ Αυτόν, όπως είπε ο Πέτρος: «Κύριε, προς τίνα θέλομεν υπάγει; λόγους ζωής αιωνίου έχεις» (Κατά Ιωάννην 6:68). Τις έσχατες ημέρες, ο Παντοδύναμος Θεός έχει εκφράσει ολόκληρη την αλήθεια, η οποία θα επιτρέψει στους ανθρώπους να επιτύχουν τον εξαγνισμό και να σωθούν και έχει εκτελέσει το έργο της κρίσεώς Του, ξεκινώντας από τον οίκο του Θεού. Αυτά τα λόγια είναι αυτά που λέει το Άγιο Πνεύμα στις εκκλησίες και είναι ο πάπυρος και οι επτά σφραγίδες που ανοίχθηκαν από τον Αμνό όπως προφητεύεται στο Βιβλίο της Αποκάλυψης (βλ. Αποκάλυψη 5:2-10). Ο Χριστός των εσχάτων ημερών, ο Παντοδύναμος Θεός, έχει διατυπώσει εκατομμύρια λόγια που όχι μόνο αποκαλύπτουν όλα τα μυστήρια του 6.000 ετών σχεδίου διαχείρισης του Θεού, αποκαλύπτουν τον σκοπό του Θεού στα τρία στάδια του έργου Του ώστε να σωθεί η ανθρωπότητα, αποκαλύπτουν το υπόβαθρο, πληροφορίες που βρίσκονται στο παρασκήνιο και την ουσία πίσω από κάθε ένα από τα στάδια του έργου Του, καθώς και την εκ των έσω ιστορία της Βίβλου και το μυστήριο της ενσάρκωσης του Θεού, αλλά επιπλέον καλύπτουν και χιλιάδες αλήθειες, όπως το πώς ο Σατανάς διαφθείρει την ανθρωπότητα, πώς ο Θεός σώζει την ανθρωπότητα, πώς ο Θεός πραγματοποιεί το έργο της κρίσεως, πώς κατατάσσονται οι άνθρωποι ανάλογα με το είδος τους, την έκβαση και τον προορισμό της ανθρωπότητας και το πώς πραγματοποιείται η βασιλεία του Χριστού. Αυτά τα λόγια δεν είναι απλώς μια γιορτή για τα μάτια της ανθρωπότητας και επιτρέπουν στους ανθρώπους να διευρύνουν τους ορίζοντές τους, αλλά επιτρέπουν επίσης στους ανθρώπους να κατανοήσουν το έργο του Θεού, τη διάθεση και την ουσία του Θεού. Επιπλέον, τα λόγια Του μας επιτρέπουν να επιτύχουμε μια αλλαγή στη διάθεση και να εξαγνιστούμε και πραγματικά τα λόγια Του περιέχουν όλες τις αλήθειες που εμείς οι διεφθαρμένοι άνθρωποι χρειαζόμαστε προκειμένου να σωθούμε και να οδηγηθούμε στην τελείωση. Τα πρόβατα του Θεού ακούν τη φωνή Του και οι πιστοί που υποτάσσονται ταπεινά και διψούν για την εμφάνιση του Θεού, έχουν κατακτηθεί πλήρως από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού, καθώς αναζητούν και μελετούν την αληθινή οδό· έχουν βεβαιωθεί ότι τα τρία στάδια του έργου της Εποχής του Νόμου, της Εποχής της Χάριτος και της Εποχής της Βασιλείας είναι το έργο ενός Θεού· έχουν πραγματικά και ξεκάθαρα δει ότι το αληθινό έργο και τα λόγια του Θεού είναι ασύγκριτα και δεν μπορούν να αντικατασταθούν από οποιαδήποτε θεωρία ή γνώση που επινοήθηκε από την ανθρωπότητα. Τα λόγια Του είναι οι εκφράσεις της αλήθειας και επιβεβαιώνουν ότι ο ενσαρκωμένος Παντοδύναμος Θεός είναι ακριβώς ο Υιός του ανθρώπου που επιστρέφει τις έσχατες ημέρες και η εμφάνιση του αληθινού Θεού. Επομένως, όλοι οι άνθρωποι γονατίζουν ενώπιον του Παντοδύναμου Θεού και Τον αναγνωρίζουν ως τον Πατέρα τους και ορκίζονται να Τον ακολουθήσουν μέχρι το τέλος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο υπάρχουν όλο και περισσότεροι αληθινά πιστοί άνθρωποι που δεν φοβούνται πλέον τις δυσκολίες και τις κακουχίες και που ακολουθούν τον Παντοδύναμο Θεό.

Επιπλέον, το κλειδί για την κατανόηση του γιατί η Αστραπή της Ανατολής είναι ικανή να προχωρήσει με ασταμάτητη πρόοδο, παρά τις άγριες διώξεις και την σκληρή καταστολή του Κ.Κ.Κ. και του θρησκευτικού κόσμου, είναι να γνωρίζει κανείς τον Θεό και να γνωρίζει το έργο Του. Εάν είμαστε σε θέση να αναζητήσουμε και να μελετήσουμε το έργο του Παντοδύναμου του Θεού με ήρεμη καρδιά και να διαβάσουμε τα λόγια που εκφράζει ο Παντοδύναμος Θεός και εάν μπορέσουμε να κατανοήσουμε τα τρία στάδια του έργου σε ολόκληρο το 6.000 ετών σχέδιο διαχείρισης του Θεού, τότε είναι εύκολο να δούμε ότι το έργο της κρίσεως που πραγματοποιείται από τον Χριστό των εσχάτων ημερών – τον Παντοδύναμο Θεό – έχει χτιστεί πάνω στα θεμέλια του έργου του Ιεχωβά Θεού κατά την Εποχή του Νόμου και του έργου του Κυρίου Ιησού κατά την Εποχή της Χάριτος. Δεν υπάρχει καμία αντίφαση σε σχέση με τα δύο προηγούμενα στάδια του έργου του Θεού, αλλά μάλλον ακολουθούν το ένα το άλλο, διαδραματίζοντας το καθένα τον δικό του ρόλο, άρρηκτα συνδεδεμένα και εξελισσόμενα βήμα-βήμα. Τα τρία στάδια του έργου είναι το έργο ενός Θεού· ο Ιεχωβά, ο Ιησούς και ο Παντοδύναμος Θεός είναι ένας Θεός, ο ίδιος ο Θεός που δημιούργησε τους ουρανούς, τη γη και όλα τα πράγματα.

Πάρτε για παράδειγμα την Εποχή του Νόμου: o Θεός χρησιμοποίησε τον Μωυσή για να διακηρύξει τους νόμους και τις εντολές Του, να καθοδηγήσει τον άνθρωπο στην επίγεια ζωή και έτσι να μάθουν οι άνθρωποι τι είναι η αμαρτία και πώς πρέπει να λατρεύουν τον Θεό. Κατά τη διάρκεια της μεταγενέστερης περιόδου της Εποχής του Νόμου, η ανθρωπότητα διαφθειρόταν ολοένα και πιο βαθιά από τον Σατανά και παρά τη θέλησή τους, οι άνθρωποι συνέχιζαν να αμαρτάνουν και δεν ήταν σε θέση να τηρούν τους νόμους. Καθώς οι αμαρτίες της ανθρωπότητας αυξάνονταν καθημερινά, οι θυσίες για τις αμαρτίες τους γίνονταν ολοένα και λιγότερες και έπεφταν σε μια παγίδα αμαρτίας από την οποία δεν μπορούσαν να δραπετεύσουν. Σταδιακά, οι άνθρωποι έχαναν τον σεβασμό τους για τον Θεό και έφτασαν μέχρι και σε σημείο να θυσιάζουν τα τυφλά και κουτσά ζώα στο ιερό θυσιαστήριο του Ιεχωβά Θεού και έτσι αντιμετώπιζαν τον κίνδυνο να πεθάνουν από την κατάρα του νόμου. Ήταν εξαιτίας τέτοιων σκηνικών που ένα νέο στάδιο έργου κρίθηκε απαραίτητο ώστε να μπορέσει ο Θεός να σώσει τον άνθρωπο. Αυτό συμβαίνει επειδή μόνο ο ίδιος ο Θεός – ο Δημιουργός – θα μπορούσε να σώσει τη διεφθαρμένη και εκφυλισμένη ανθρωπότητα και γι’ αυτό ο Θεός ενσαρκώθηκε και εμφανίστηκε με τη μορφή του Κυρίου Ιησού για να ξεκινήσει το λυτρωτικό έργο της Εποχής της Χάριτος. Σήκωσε μόνος του τις αμαρτίες της ανθρωπότητας και σταυρώθηκε πάνω στον σταυρό ως προσφορά περί αμαρτίας, για χάρη της ανθρωπότητας, κερδίζοντας έτσι άφεση για όλες τις αμαρτίες της ανθρωπότητας μια για πάντα. Ο Κύριος Ιησούς δίδαξε στους ακολούθους Του ότι πρέπει να συγχωρούν και να είναι υπομονετικοί, να αγαπούν τους γείτονές τους όπως τον εαυτό τους και να ανέχονται τις κακουχίες ώστε να Τον ακολουθήσουν. Δίδαξε επίσης στους ανθρώπους να κάνουν πράγματα όπως το μοίρασμα του ψωμιού, η κατανάλωση κρασιού, το πλύσιμο των ποδιών των άλλων και η κάλυψη των κεφαλιών τους. Ο Κύριος Ιησούς ζήτησε από τους ανθρώπους να κάνουν πράξη περισσότερες αλήθειες, απαιτούσε περισσότερα από την ανθρωπότητα σε σχέση με ό, τι είχε ζητηθεί από αυτούς κατά την εποχή του Νόμου και έφερε στον άνθρωπο μια κατεύθυνση για να ακολουθήσει κατά τη νέα εποχή. Εφόσον οι άνθρωποι πίστευαν στον Κύριο Ιησού, εξομολογούνταν σ’ Αυτόν και μετανοούσαν, τότε θα μπορούσαν να απολαύσουν την άφθονη χάρη του Κυρίου και να αποκτήσουν τη λύτρωση Του. Ο Κύριος Ιησούς έφερε το έργο στην Εποχή της Χάριτος και ολοκλήρωσε την Εποχή του Νόμου που εκτεινόταν σε περισσότερα από 2.000 χρόνια πίσω. Ήταν ένα νεότερο και ανώτερο έργο που πραγματοποιήθηκε πάνω στα θεμέλια του έργου του Θεού κατά την Εποχή του Νόμου.

Αφού πιστέψουμε στον Κύριο, παρόλο που οι αμαρτίες μας έχουν συγχωρεθεί, θεωρούμαστε δικαιολογημένοι χάρη στην πίστη μας και έχουμε σωθεί, αυτό σημαίνει απλώς ότι δεν διαθέτουμε αμαρτίες και ότι ο Θεός δεν μας βλέπει ως αμαρτωλούς. Ωστόσο, εξακολουθούμε να διαπράττουμε συχνά αμαρτίες και ζούμε σ’ έναν φαύλο κύκλο συνεχούς αμαρτίας και εξομολόγησης και μετάνοιας. Δεν σπάμε στ’ αλήθεια τα δεσμά της αμαρτίας και τη στιγμή που προκύπτουν οι σωστές συνθήκες, η διεφθαρμένη σατανική μας διάθεση θα αποκαλύπτεται παρά τη θέλησή μας, όπως η αλαζονεία και η έπαρση, ο ανταγωνισμός για φήμη και χρήμα, η ατιμία και η εξαπάτηση, το ψεύδος και η απιστία. Δεν μπορούμε να σταματήσουμε να αμαρτάνουμε και να υβρίζουμε τον Κύριο, ακριβώς όπως είπε ο Παύλος: «επειδή το θέλειν πάρεστιν εις εμέ, το πράττειν όμως το καλόν δεν ευρίσκω» (Προς Ρωμαίους 7:18). Σαφώς, η πίστη μας στον Κύριο Ιησού και η συγχώρεση των αμαρτιών μας, δεν αποδεικνύει ότι έχουμε αποκτηθεί πλήρως από τον Θεό. Κι αυτό επειδή η πρωταρχική αιτία πίσω από αυτές τις αμαρτίες, δηλαδή η σατανική μας φύση που αντιστέκεται και προδίδει τον Θεό, δεν έχει εξαλειφθεί. Έτσι, ακόμα κι αν ο Θεός δεν θυμάται τις αμαρτίες μας και δεν μας αντιμετωπίζει σύμφωνα με τις αμαρτίες μας, παρ’ όλα αυτά, ζούμε με τη σάρκα και δεν έχουμε τρόπο να απαλλαγούμε από την αμαρτωλή μας φύση. Ακόμη και αν οι αμαρτίες μας είχαν συγχωρεθεί χίλιες ή δέκα χιλιάδες φορές και η Εποχή της Χάριτος συνεχιζόταν για άλλα δύο χιλιάδες χρόνια, θα εξακολουθούσαμε να διαπράττουμε αμαρτίες και θα εξακολουθούσαμε να αψηφάμε και να προδίδουμε τον Θεό και δεν θα ήμασταν σε θέση να σπάσουμε τα δεσμά της αμαρτωλής μας φύση. Έτσι, προκειμένου να απαλλαγεί εντελώς η διεφθαρμένη ανθρωπότητα από την επιρροή του Σατανά, ο Θεός πρέπει να πραγματοποιήσει προσωπικά ένα άλλο στάδιο έργου, το οποίο να είναι βαθύτερο και λεπτομερέστερο, έτσι ώστε να σώσει την ανθρωπότητα, και αυτό θα εξαλείψει εντελώς τη σατανική διάθεση του ανθρώπου και την αμαρτωλή του φύση, επιτρέποντας έτσι στον άνθρωπο να απαλλαγεί εντελώς από την επιρροή του Σατανά και να κερδηθεί πλήρως από τον Θεό. Ως εκ τούτου, ο Κύριος Ιησούς υποσχέθηκε ότι θα επέστρεφε και προφήτευσε ότι θα προετοίμαζε μια πιο ολοκληρωμένη σωτηρία για τον άνθρωπο.

Στην πραγματικότητα, η Βίβλος περιέχει προφητείες σχετικά με τη σωτηρία του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες, στο σημείο όπου η πρώτη επιστολή του Πέτρου, κεφάλαιο 1, στίχος 5 λέει, «οίτινες με την δύναμιν του Θεού φυλαττόμεθα διά της πίστεως, εις σωτηρίαν ετοίμην να αποκαλυφθή εν τω εσχάτω καιρώ». Αυτός ο στίχος της γραφής ξεκάθαρα προοικονομεί: για εμάς που ακολουθούμε τον Κύριο Ιησού, ο Θεός έχει προετοιμάσει τη σωτηρία μας κατά τις έσχατες ημέρες. Συνεπώς, ποια θα είναι αυτή η σωτηρία κατά τις έσχατες ημέρες; Η Βίβλος λέει: «Διότι έφθασεν ο καιρός του να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού» (1 Πέτρ. 4:17). «Ο αθετών εμέ και μη δεχόμενος τους λόγους μου, έχει τον κρίνοντα αυτόν· ο λόγος, τον οποίον ελάλησα, εκείνος θέλει κρίνει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα» (Κατά Ιωάννην 12:48). «Και είδον άλλον άγγελον πετώμενον εις το μεσουράνημα, όστις είχεν ευαγγέλιον αιώνιον, διά να κηρύξη εις τους κατοικούντας επί της γης και εις παν έθνος και φυλήν και γλώσσαν και λαόν, και έλεγε μετά φωνής μεγάλης· Φοβήθητε τον Θεόν και δότε δόξαν εις αυτόν, διότι ήλθεν η ώρα της κρίσεως αυτού» (Αποκάλυψη 14:6-7). Μπορούμε να δούμε από αυτές τις γραφές ότι το «αιώνιο ευαγγέλιο» αναφέρεται στο έργο της κρίσεως που αρχίζει από τον οίκο του Θεού, όπου ο Θεός χρησιμοποιεί λέξεις τόσο κοφτερές όσο τα ξίφη ώστε να κρίνει και να εξαγνίσει τον άνθρωπο. Αυτή είναι ακριβώς η κρίση ενώπιον του μεγάλου λευκού θρόνου που αναφέρεται στο Βιβλίο της Αποκάλυψης και είναι το έργο του διαχωρισμού των προβάτων από τις κατσίκες και του σιταριού από το άχυρο, του διαχωρισμού του καθενός ανάλογα με το είδος του και του προσδιορισμού του τέλους των ανθρώπων και του προορισμού τους. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Όσον αφορά τη λέξη “κρίση”, θα αναλογιστείτε τα λόγια που πρόφερε παντού ο Ιεχωβάς και τα λόγια επιπλήξεως που απηύθυνε ο Ιησούς στους Φαρισαίους. Παρ’ όλη τη δριμύτητά τους, αυτά τα λόγια δεν είναι η κρίση του Θεού για τον άνθρωπο, είναι μόνο λόγια που είπε ο Θεός σε διάφορα περιβάλλοντα, δηλαδή σε διαφορετικά σκηνικά· αυτά τα λόγια διαφέρουν από εκείνα που πρόφερε ο Χριστός καθώς κρίνει τον άνθρωπο τις έσχατες ημέρες. Τις έσχατες ημέρες, ο Χριστός χρησιμοποιεί μια ποικιλία από αλήθειες για να διδάξει τον άνθρωπο, να εκθέσει την ουσία του ανθρώπου και να αναλύσει τα λόγια και τις πράξεις του. Αυτά τα λόγια εμπεριέχουν διάφορες αλήθειες, όπως το καθήκον του ανθρώπου, πώς θα πρέπει να υπακούει τον Θεό, πώς θα πρέπει να είναι πιστός σ’ Εκείνον, πώς οφείλει να βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και τη σοφία και τη διάθεση του Θεού, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά τα λόγια απευθύνονται στην ουσία του ανθρώπου και στη διεφθαρμένη διάθεσή του. Συγκεκριμένα, αυτά τα λόγια που εκθέτουν το πώς ο άνθρωπος αποστρέφεται τον Θεό, λέγονται σε σχέση με το πώς ο άνθρωπος αποτελεί ενσάρκωση του Σατανά και μια εχθρική δύναμη απέναντι στον Θεό. Αναλαμβάνοντας το έργο της κρίσης Του, ο Θεός δεν καθιστά απλώς σαφή τη φύση του ανθρώπου με λίγα μόνο λόγια· εκθέτει, αντιμετωπίζει και κλαδεύει μακροπρόθεσμα. Αυτές οι μέθοδοι έκθεσης, αντιμετώπισης και κλαδέματος δεν μπορούν να αντικατασταθούν με συνηθισμένα λόγια, αλλά με την αλήθεια, την οποία ο άνθρωπος δεν κατέχει καθόλου. Μονάχα τέτοιου είδους μέθοδοι θεωρούνται ως κρίση· μόνο μέσω μιας τέτοιας κρίσης μπορεί ο άνθρωπος να υποταχθεί και να πειστεί πλήρως να είναι υποταγμένος στον Θεό και, επιπλέον, να αποκτήσει αληθινή γνώση του Θεού. Αυτό που αποφέρει το έργο της κρίσης, είναι η κατανόηση του ανθρώπου για το αληθινό πρόσωπο του Θεού και η αλήθεια για τη δική του παρακοή. Το έργο της κρίσης δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να κατανοήσει μεγάλο μέρος από το θέλημα του Θεού, τον σκοπό του έργου του Θεού, και τα μυστήρια που παραμένουν ακατανόητα γι’ αυτόν. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να αναγνωρίσει και να μάθει την διεφθαρμένη ουσία του και τις ρίζες της διαφθοράς του, καθώς επίσης και να ανακαλύψει την ασχήμια του. Αυτές οι επιδράσεις προκαλούνται από το έργο της κρίσης, διότι η ουσία αυτού του έργου είναι στην πραγματικότητα το έργο του ανοίγματος της αλήθειας, της οδού και της ζωής του Θεού σε όλους όσοι πιστεύουν σ’ Εκείνον. Αυτό το έργο είναι το έργο της κρίσης που επιτελεί ο Θεός» (από «Ο Χριστός επιτελεί το έργο της κρίσης με την αλήθεια» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Μπορούμε να κατανοήσουμε από τα λόγια του Θεού ότι: κατά τις έσχατες ημέρες ο Θεός πραγματοποιεί το έργο της κρίσεως και εκφράζει όλες τις αλήθειες που κρίνουν, εξαγνίζουν και σώζουν την ανθρωπότητα, γνωστοποιεί σε όλους τους ανθρώπους το έργο Του, τη διάθεσή Του και αυτό που έχει και είναι και επιπλέον αποκαλύπτει και κρίνει όλες τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου που προέκυψαν λόγω της διαφθοράς του από τον Σατανά, καθώς και την αλήθεια σχετικά με αυτήν τη διαφθορά, ώστε η ανθρωπότητα να κατανοήσει καλύτερα το θέλημά Του, να έχει αληθινή γνώση γι’ Αυτόν και να κατανοήσει πραγματικά την πηγή και την ουσία της διαφθοράς του ανθρώπου από τον Σατανά. Επιπλέον, το έργο της κρίσεως επιτρέπει επίσης στην ανθρωπότητα να αποκτήσει πραγματικά την αλήθεια, την οδό και τη ζωή που δόθηκε από τον Χριστό των εσχάτων ημερών, αλλάζοντας έτσι τις παλιές ιδέες και τις διαθέσεις τους, εξαγνίζοντάς τους εντελώς από την αμαρτωλή φύση τους και κάνοντάς τους ανθρώπους που κατέχουν την αλήθεια και την ανθρώπινη φύση, που υπακούν πραγματικά στον Θεό, που βιώνουν την ομοιότητα ενός αληθινού ανθρώπου και που επιτυγχάνουν πλήρως τη σωτηρία του Θεού και κερδίζονται από τον Θεό. Το έργο της κρίσεως του Παντοδύναμου Θεού είναι η πιο πλήρης σωτηρία που βασίζεται στα θεμέλια του έργου της λύτρωσης του Κυρίου Ιησού και είναι επίσης το τελικό στάδιο έργου του Θεού που ολοκληρώνει το 6.000 ετών σχέδιο διαχείρισης Του, το οποίο είναι το έργο για την κατάκτηση και την καθοδήγηση του ανθρώπου στην τελείωση· αυτή είναι πραγματικά η πλήρης σωτηρία που αποκαλύφθηκε τις έσχατες ημέρες, την οποία ο Θεός έχει ετοιμάσει για μας.

Αδελφοί και αδελφές, αρκετή συναναστροφή για τώρα και πιστεύω ότι έχετε κατανοήσει σε κάποιο βαθμό τον λόγο για τον οποίο η Αστραπή της Ανατολής εξακολουθεί να προχωρά με ασταμάτητη πρόοδο, παρά τις φρενήρεις διώξεις που υφίσταται από την κυβέρνηση του ΚΚΚ και τον θρησκευτικό κόσμο. Είναι ακριβώς επειδή η Αστραπή της Ανατολής είναι η εμφάνιση και το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες. Ο Παντοδύναμος Θεός είναι η άφιξη του Σωτήρα-Χριστού των εσχάτων ημερών. Το έργο της κρίσεώς Του είναι η σωτηρία που εμφανίζεται κατά τις έσχατες ημέρες, την οποία όλοι οι αληθινοί πιστοί λαχταρούν εδώ και τόσο πολύ καιρό. Ως εκ τούτου, το ευαγγέλιο της βασιλείας του Παντοδύναμου Θεού κατάφερε να εξαπλωθεί με φλεγόμενη ταχύτητα σε όλη την ηπειρωτική Κίνα και ακόμη και να επεκταθεί σε κάθε χώρα και περιοχή του κόσμου. Αγαπητοί αδελφοί, όταν έρθετε αντιμέτωποι με την εμφάνιση και το έργο του Θεού, ποια επιλογή πρέπει να κάνετε; Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Τα πρόβατα τα εμά ακούουσι την φωνήν μου, και εγώ γνωρίζω αυτά, και με ακολουθούσι» (Κατά Ιωάννην 10:27). Αν όντως κατανοείτε, τότε τι περιμένετε;

Η υπόσταση του Χριστού είναι η υποταγή στο θέλημα του Επουράνιου Πατέρα

Ο ενσαρκωμένος Θεός ονομάζεται Χριστός και ο Χριστός είναι η σάρκα ντυμένη με το Πνεύμα του Θεού. Η σάρκα αυτή διαφέρει από κάθε άνθρωπο που είναι από σάρκα. Η διαφορά αυτή οφείλεται στο ότι ο Χριστός δεν είναι από σάρκα και αίμα, αντιθέτως είναι η ενσάρκωση του Πνεύματος. Διαθέτει και κανονική ανθρώπινη φύση, αλλά και ολοκληρωμένη θεϊκή φύση. Κανένας άνθρωπος δεν έχει τη θεϊκή Του φύση. Η κανονική ανθρώπινη φύση Του υποστηρίζει όλες τις κανονικές δραστηριότητές Του στη σάρκα, ενώ η θεϊκή Του φύση εκτελεί το έργο του Θεού του ίδιου. Και η ανθρώπινη αλλά και η θεϊκή Του φύση παραδίνονται στο θέλημα του επουράνιου Πατέρα. Η υπόσταση του Χριστού είναι το Πνεύμα, δηλαδή η θεϊκή φύση. Επομένως, η υπόστασή Του είναι αυτή του Θεού του ίδιου. Η υπόσταση αυτή δε διακόπτει το ίδιο Του το έργο, ενώ ο ίδιος δε θα μπορούσε ποτέ να κάνει κάτι που θα κατέστρεφε το ίδιο Του το έργο, ούτε και θα ξεστόμιζε ποτέ λόγια που αντιτίθενται στο ίδιο Του το θέλημα. Επομένως, ο ενσαρκωμένος Θεός ουδέποτε θα εκτελούσε έργο που θα διέκοπτε την ίδια Του τη διαχείριση. Αυτό πρέπει να καταλάβουν όλοι οι άνθρωποι. Η ουσία του έργου του Αγίου Πνεύματος είναι η σωτηρία του ανθρώπου και γίνεται για χάρη της ίδιας της διαχείρισης του Θεού. Παρομοίως, το έργο του Χριστού είναι η σωτηρία του ανθρώπου και γίνεται για χάρη του θελήματος του Θεού. Δεδομένου ότι ο Θεός ενσαρκώνεται, υλοποιεί την υπόστασή Του εντός της σάρκας Του, έτσι ώστε η σάρκα Του να επαρκεί για να αναλάβει το έργο Του. Επομένως, ολόκληρο το έργο του Πνεύματος του Θεού αντικαθίσταται από το έργο του Χριστού κατά την περίοδο της ενσάρκωσης, ενώ στον πυρήνα όλου του έργου καθ’ όλη την περίοδο της ενσάρκωσης βρίσκεται το έργο του Χριστού. Δεν μπορεί να συνδυαστεί με το έργο οποιασδήποτε άλλης εποχής. Και εφόσον ο Θεός ενσαρκώνεται, εργάζεται υπό την ταυτότητα της σάρκας Του· εφόσον έρχεται στη σάρκα, τελειώνει στη σάρκα το έργο που οφείλει να εκτελέσει. Και το Πνεύμα του Θεού και ο Χριστός είναι ο Θεός ο ίδιος και Αυτός εκτελεί το έργο που οφείλει να εκτελεί και ασκεί τη διακονία που οφείλει να ασκεί.

Η ίδια η υπόσταση του Θεού έχει εξουσία, ωστόσο Αυτός είναι ικανός να παραδοθεί πλήρως στην εξουσία που προέρχεται από Αυτόν. Είτε πρόκειται για το έργο του Πνεύματος είτε για το έργο της σάρκας, κανένα από τα δύο δεν έρχεται σε σύγκρουση με το άλλο. Το Πνεύμα του Θεού είναι η εξουσία επί πάσης κτίσεως. Η σάρκα με την υπόσταση του Θεού κατέχει επίσης εξουσία, ωστόσο ο Θεός στη σάρκα μπορεί να εκτελέσει όλο το έργο που υπακούει στο θέλημα του επουράνιου Πατέρα. Αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί ή να συλληφθεί από οποιονδήποτε άνθρωπο. Ο Θεός ο Ίδιος είναι εξουσία, ωστόσο η σάρκα Του μπορεί να παραδοθεί στην εξουσία Του. Αυτό είναι το εσωτερικό νόημα των λόγων: «Ο Χριστός παραδίνεται στο θέλημα του Θεού Πατέρα». Ο Θεός είναι Πνεύμα και μπορεί να εκτελέσει το έργο της σωτηρίας, όπως επίσης και να γίνει άνθρωπος. Όπως και να ‘χει, Ο Θεός ο ίδιος εκτελεί το δικό Του έργο. Δε διακόπτει, δεν επεμβαίνει και ούτε εκτελεί έργο που είναι αμοιβαία αντιφατικό, διότι η υπόσταση του έργου που εκτελείται από το Πνεύμα και τη σάρκα είναι όμοια. Είτε πρόκειται για το Πνεύμα είτε για τη σάρκα, και τα δύο εργάζονται για να εκπληρώσουν ένα θέλημα και να διαχειριστούν το ίδιο έργο. Παρόλο που το Πνεύμα και η σάρκα έχουν δύο διαφορετικές ιδιότητες, έχουν την ίδια υπόσταση· και τα δύο έχουν την υπόσταση του Θεού του ίδιου και την ταυτότητα του Θεού του ίδιου. Ο Θεός ο ίδιος δεν κατέχει κανένα στοιχείο παρακοής, καθώς η υπόστασή Του είναι καλή. Αποτελεί την έκφραση πάσης ομορφιάς και καλοσύνης, όπως και αγάπης. Ακόμη και στη σάρκα, ο Θεός δεν κάνει τίποτε που να παρακούει τον Θεό Πατέρα. Ακόμη κι αν σήμαινε πως θα θυσίαζε την ίδια Του τη ζωή, θα ήταν ολόψυχα πρόθυμος και δε θα έκανε άλλη επιλογή. Ο Θεός δεν κατέχει κανένα στοιχείο αυτοδικαίωσης και υπεροψίας, ούτε έπαρσης και αλαζονείας. Δεν έχει στοιχεία ατιμίας. Καθετί που δείχνει παρακοή στον Θεό προέρχεται από τον Σατανά, καθώς ο Σατανάς είναι η πηγή πάσης ασχήμιας και μοχθηρίας. Ο λόγος που ο άνθρωπος κατέχει ιδιότητες όμοιες με αυτές του Σατανά είναι γιατί ο άνθρωπος έχει διαφθαρεί και επηρεαστεί από τον Σατανά. Ο Χριστός δεν έχει διαφθαρεί από τον Σατανά, συνεπώς κατέχει μόνο τα χαρακτηριστικά του Θεού και κανένα από αυτά του Σατανά. Ανεξάρτητα από το πόσο επίπονο είναι το έργο ή πόσο αδύναμη είναι η σάρκα, όσο ζει στη σάρκα ο Θεός, δε θα κάνει ποτέ τίποτε που θα διακόψει το έργο του Θεού του ίδιου, πόσο μάλλον να δείξει παρακοή και να απαρνηθεί το θέλημα του Θεού Πατέρα. Θα προτιμούσε να υποφέρει από πόνους της σάρκας παρά να πάει ενάντια στο θέλημα του Θεού Πατέρα. Είναι ακριβώς όπως είπε ο Χριστός στην προσευχή: «Πατέρα, αν είναι δυνατόν, ας περάσει από εμένα αυτό το ποτήρι· ωστόσο, ας μη γίνει όπως το θέλω εγώ, αλλά όπως το θέλεις Εσύ». Ο άνθρωπος θα επιλέξει, αλλά ο Χριστός όχι. Παρόλο που έχει την ταυτότητα του Θεού του ίδιου, εξακολουθεί να αναζητά το θέλημα του Θεού Πατέρα και εκπληρώνει ό,τι Του έχει αναθέσει ο Θεός Πατέρας από τη σκοπιά της σάρκας. Αυτό είναι κάτι ανέφικτο για τον άνθρωπο. Ό,τι προέρχεται από τον Σατανά δεν μπορεί να έχει την υπόσταση του Θεού, παρά μόνο υπόσταση που παρακούει και αντιστέκεται στον Θεό. Δεν μπορεί να υπακούσει ολοκληρωτικά στον Θεό, πόσο μάλλον να υπακούσει πρόθυμα στο θέλημα του Θεού. Όλοι οι άνθρωποι εκτός του Χριστού μπορούν να κάνουν οτιδήποτε αντιστέκεται στον Θεό και ουδείς μπορεί να αναλάβει απευθείας το έργο που έχει ανατεθεί από τον Θεό, καθώς ουδείς είναι ικανός να εκλάβει τη διαχείριση του Θεού ως δικό του καθήκον προς εκτέλεση. Η υποταγή στο θέλημα του Θεού Πατέρα είναι η υπόσταση του Χριστού, ενώ η παρακοή στον Θεό είναι χαρακτηριστικό του Σατανά. Αυτές οι δύο ιδιότητες είναι ασύμβατες και όποιος έχει ιδιότητες του Σατανά δεν μπορεί να λέγεται Χριστός. Ο λόγος που ο άνθρωπος δεν μπορεί να εκτελέσει το έργο του Θεού στη θέση Του είναι γιατί ο άνθρωπος δεν κατέχει καθόλου την υπόσταση του Θεού. Ο άνθρωπος εργάζεται για τον Θεό προς όφελος των δικών του προσωπικών συμφερόντων και των μελλοντικών του προσδοκιών, αλλά ο Χριστός εργάζεται για να εκτελέσει το θέλημα του Θεού Πατέρα.

Η ανθρώπινη φύση του Χριστού κυβερνάται από τη θεϊκή Του φύση. Παρόλο που βρίσκεται στη σάρκα, η ανθρώπινη φύση Του δεν είναι εξ ολοκλήρου όπως αυτή του ανθρώπου της σάρκας. Έχει τον δικό Του μοναδικό χαρακτήρα που επίσης κυβερνάται από τη θεϊκή Του φύση. Η θεϊκή Του φύση δε γνωρίζει αδυναμία. Η αδυναμία του Χριστού αναφέρεται στην ανθρώπινη φύση Του. Σε κάποιο βαθμό, η αδυναμία αυτή περιορίζει τη θεϊκή Του φύση, αλλά τέτοιοι περιορισμοί υπάρχουν σε συγκεκριμένο πεδίο και χρόνο και δεν είναι απεριόριστοι. Όταν έρχεται η ώρα να εκτελέσει το έργο της θεϊκής Του φύσης, το κάνει ανεξάρτητα από την ανθρώπινη φύση Του. Η ανθρώπινη φύση του Χριστού ελέγχεται εξ ολοκλήρου από τη θεϊκή Του φύση. Εκτός από την κανονική ζωή της ανθρώπινης φύσης Του, όλες οι λοιπές ενέργειες της ανθρώπινης φύσης Του επηρεάζονται, ελέγχονται και δέχονται την επίδραση της θεϊκής Του φύσης. Παρόλο που ο Χριστός έχει ανθρώπινη φύση, αυτή δε διαταράσσει το έργο της θεϊκής Του φύσης. Αυτό συμβαίνει ακριβώς επειδή η ανθρώπινη φύση του Χριστού ελέγχεται από τη θεϊκή Του φύση. Παρόλο που η ανθρώπινη φύση Του δεν είναι ώριμη όσον αφορά τη συμπεριφορά Του προς τους άλλους, δεν επηρεάζει το κανονικό έργο της θεϊκής Του φύσης. Όταν λέω πως η ανθρώπινη φύση Του δεν έχει διαφθαρεί, εννοώ πως η ανθρώπινη φύση του Χριστού μπορεί να ελέγχεται άμεσα από τη θεϊκή Του φύση και πως Αυτός διακατέχεται από ανώτερη σύνεση απ’ ό,τι ο απλός άνθρωπος. Η ανθρώπινη φύση Του ενδείκνυται να ελέγχεται από τη θεϊκή Του φύση στο έργο Του, ενώ είναι ικανότατη να εκφράζει το έργο της θεϊκής φύσης, όπως και ικανότατη να παραδίνεται σε τέτοιο έργο. Όταν ο Θεός εργάζεται στη σάρκα, ποτέ δε λησμονά το καθήκον που ο άνθρωπος στη σάρκα οφείλει να εκπληρώσει. Είναι ικανός να λατρεύει τον Θεό στον ουρανό με αληθινή καρδιά. Έχει την υπόσταση του Θεού, ενώ η ταυτότητα Του είναι αυτή του Θεού του ίδιου. Απλώς έχει έρθει στη γη κι έχει γίνει δημιουργημένο ον, με το εξωτερικό περίβλημα ενός δημιουργημένου όντος και πλέον διακατέχεται από μια ανθρώπινη φύση που δεν είχε πρότερα. Είναι ικανός να λατρεύει τον Θεό στον ουρανό. Αυτό είναι το Είναι του Θεού, κάτι αμίμητο για τον άνθρωπο. Η ταυτότητά Του είναι ο Θεός ο Ίδιος. Λατρεύει τον Θεό από την οπτική της σάρκας, επομένως τα λόγια «ο Χριστός λατρεύει τον Θεό στον ουρανό» δεν είναι λανθασμένα. Αυτό που ζητά από τον άνθρωπο είναι ακριβώς το ίδιο Του το Είναι. Έχει ήδη επιτύχει όσα Αυτός ζητάει από τον άνθρωπο πριν του τα ζητήσει. Δε θα απαιτούσε ποτέ από τους άλλους κάτι το οποίο δεν απαιτούσε από τον ίδιο, γιατί αυτό απαρτίζει το Είναι Του. Ανεξάρτητα από το πώς εκτελεί το έργο Του, δε θα ενεργούσε με τρόπο που δείχνει παρακοή στον Θεό. Ό,τι κι αν ζητά από τον άνθρωπο, καμία απαίτηση δεν ξεπερνά αυτό που είναι επιτεύξιμο από τον άνθρωπο. Το μόνο που κάνει είναι να πραγματοποιεί το θέλημα του Θεού και το κάνει για χάρη της δικής Του διαχείρισης. Η θεϊκή φύση του Χριστού είναι ανώτερη από κάθε άνθρωπο, επομένως Αυτός είναι η ανώτερη εξουσία όλων των δημιουργημένων όντων. Η εξουσία αυτή είναι η θεϊκή Του φύση, δηλαδή η διάθεση και το Είναι του Θεού του ίδιου, κάτι που καθορίζει την ταυτότητά Του. Επομένως, ανεξάρτητα από το πόσο κανονική είναι η ανθρώπινη φύση Του, είναι αδιαμφισβήτητο πως έχει την ταυτότητα του Θεού του ίδιου· ανεξάρτητα από την οπτική από την οποία μιλάει και από το πώς υπακούει στο θέλημα του Θεού, δεν μπορεί να ειπωθεί πως δεν είναι ο Θεός ο ίδιος. Οι ανόητοι και οι αδαείς συχνά εκλαμβάνουν την κανονική ανθρώπινη φύση του Χριστού ως ατέλεια. Ανεξαρτήτως του τρόπου που εκφράζει και αποκαλύπτει το Είναι της θεϊκής Του φύσης, ο άνθρωπος είναι ανίκανος ν’ αναγνωρίσει πως Αυτός είναι ο Χριστός. Επιπλέον, όσο περισσότερο ο Χριστός επιδεικνύει την υπακοή και την ταπεινότητά Του, τόσο περισσότερο τον υποτιμούν οι ανόητοι άνθρωποι. Υπάρχουν ακόμα κι αυτοί που υιοθετούν μια στάση αποκλεισμού και περιφρόνησης απέναντι Του, ενώ τοποθετούν τις πομπώδεις εικόνες εκείνων των «σπουδαίων ανθρώπων» στο τραπέζι προς προσκύνημα. Η αντίσταση και η παρακοή του ανθρώπου προς τον Θεό προέρχονται από το γεγονός πως η υπόσταση του ενσαρκωμένου Θεού παραδίνεται στο θέλημα του Θεού, καθώς και από την κανονική ανθρώπινη φύση του Χριστού. Εδώ βρίσκεται η πηγή της αντίστασης και της παρακοής του ανθρώπου στον Θεό. Εάν ο Χριστός δεν είχε το παρουσιαστικό της ανθρώπινης φύσης Του και δεν αναζητούσε το θέλημα του Θεού Πατέρα από τη σκοπιά ενός δημιουργημένου όντος, αλλά αντιθέτως τον διακατείχε μια υπερανθρώπινη φύση, τότε πιθανόν να μην υπήρχε παρακοή σε οποιονδήποτε άνθρωπο. Ο λόγος που ο άνθρωπος είναι πάντα διατεθειμένος να πιστεύει σε έναν αόρατο Θεό στον ουρανό είναι επειδή ο Θεός στον ουρανό δεν έχει ανθρώπινη φύση και ούτε μία από τις ιδιότητες ενός δημιουργημένου όντος. Έτσι, ο άνθρωπος πάντοτε τρέφει ιδιαίτερη εκτίμηση προς Αυτόν, ενώ διατηρεί μια στάση περιφρόνησης προς τον Χριστό.

Παρόλο που ο Χριστός στη γη μπορεί να εργάζεται εκ μέρους του Θεού του ίδιου, δεν έχει την πρόθεση να δείξει σε όλους τους ανθρώπους την εικόνα Του στη σάρκα. Δεν έρχεται για να Τον δουν όλοι οι άνθρωποι, αλλά για να επιτρέψει στον άνθρωπο να οδηγηθεί από τη χείρα Του κι έτσι να εισέλθει σε μια νέα εποχή. Η σάρκα του Χριστού εξυπηρετεί το έργο του ίδιου του Θεού, δηλαδή το έργο του Θεού στη σάρκα και δεν έχει σαν σκοπό να διευκολύνει τον άνθρωπο να κατανοήσει πλήρως την υπόσταση της σάρκας Του. Ανεξαρτήτως από το πώς Αυτός εργάζεται, δεν υπερβαίνει αυτά που είναι επιτεύξιμα από τη σάρκα. Ανεξαρτήτως από το πώς Αυτός εργάζεται, το κάνει στη σάρκα, με κανονική ανθρώπινη φύση και δεν αποκαλύπτει πλήρως στον άνθρωπο την πραγματική όψη του Θεού. Επιπλέον, το έργο Του στη σάρκα δεν είναι ποτέ υπερφυσικό ή ανυπολόγιστο όπως φαντάζεται ο άνθρωπος. Παρόλο που ο Χριστός αντιπροσωπεύει τον Θεό τον ίδιο στη σάρκα και εκτελεί προσωπικά το έργο που ο Θεός ο ίδιος οφείλει να εκτελεί, δεν αρνείται την ύπαρξη του Θεού στον ουρανό, ούτε και προβάλλει πυρετωδώς τις δικές Του πράξεις. Αντιθέτως, παραμένει ταπεινά κρυμμένος μέσα στη σάρκα Του. Εκτός του Χριστού, όσοι αναληθώς ισχυρίζονται πως είναι ο Χριστός δεν κατέχουν τις ιδιότητές Του. Όταν παραταχθεί απέναντι από την αλαζονική και ματαιόδοξη διάθεση αυτών των ψευδόχριστων, γίνεται εμφανές ποιο είδος της σάρκας είναι πραγματικά ο Χριστός. Όσο πιο ψευδείς είναι αυτοί οι ψευδόχριστοι, τόσο περισσότερο επιδεικνύονται και τόσο πιο ικανοί είναι για σημεία και τέρατα για να παραπλανήσουν τον άνθρωπο. Οι ψευδόχριστοι δεν κατέχουν τις ιδιότητες του Θεού. Ο Χριστός δεν έχει κηλιδωθεί από οποιοδήποτε στοιχείο που ανήκει στους ψευδόχριστους. Ο Θεός ενσαρκώνεται μόνο για να ολοκληρώσει το έργο της σάρκας, όχι απλώς για να επιτρέψει σε όλους τους ανθρώπους να Τον δουν. Αντιθέτως, αφήνει το έργο Του να επιβεβαιώσει την ταυτότητά Του και επιτρέπει αυτά που Αυτός αποκαλύπτει να πιστοποιήσουν την υπόστασή Του. Η υπόστασή Του δεν είναι αθεμελίωτη· η ταυτότητά Του δεν κατασχέθηκε από τη χείρα Του· καθορίζεται από το έργο Του και την υπόστασή Του. Παρόλο που έχει την υπόσταση του Θεού του ίδιου και είναι ικανός να εκτελέσει το έργο του Θεού ο ίδιος, εν τέλει παραμένει σάρκα σε αντίθεση με το Πνεύμα. Δεν είναι ο Θεός με τις ιδιότητες του Πνεύματος· είναι ο Θεός στο περίβλημα της σάρκας. Επομένως, ανεξάρτητα από το πόσο κανονικός και αδύναμος είναι και ασχέτως του τρόπου που αναζητά το θέλημα του Θεού Πατέρα, η θεϊκή Του φύση είναι αδιαμφισβήτητη. Στον ενσαρκωμένο Θεό δεν υπάρχει μονάχα μια κανονική ανθρώπινη φύση και οι αδυναμίες της· υπάρχουν σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό το μεγαλείο και το απροσμέτρητο στοιχείο της θεϊκής Του φύσης, όπως και όλες οι πράξεις Του στη σάρκα. Επομένως, η ανθρώπινη και η θεϊκή φύση πράγματι υπάρχουν πρακτικά μέσα στον Χριστό. Αυτό δεν είναι ούτε στο ελάχιστο άνευ νοήματος ή υπερφυσικό. Έρχεται στη γη με πρωταρχικό στόχο να εκτελέσει έργο. Είναι απολύτως αναγκαίο να διακατέχεται από κανονική ανθρώπινη φύση για να εκτελέσει έργο στη γη, ειδάλλως όσο μεγάλη κι αν είναι η δύναμη της θεϊκής Του φύσης, η αρχική της λειτουργία δε θα μπορεί να αξιοποιηθεί. Παρόλο που η ανθρώπινη φύση Του είναι υψίστης σημασίας, δεν αποτελεί την υπόστασή Του. Η υπόστασή Του είναι η θεϊκή Του φύση, επομένως η στιγμή που ξεκινά να ασκεί τη διακονία Του στη γη είναι και η στιγμή που ξεκινά να εκφράζει το Είναι της θεϊκής Του φύσης. Η ανθρώπινη φύση Του υπάρχει απλώς για να υποστηρίζει την κανονική ζωή της σάρκας Του έτσι ώστε η θεϊκή Του φύση να εκτελεί κανονικά έργο στη σάρκα. Η θεϊκή Του φύση είναι αυτή που ελέγχει το σύνολο του έργου Του. Όταν θα έχει ολοκληρώσει το έργο Του, θα έχει εκπληρώσει και τη διακονία Του. Αυτό που οφείλει να γνωρίζει ο άνθρωπος είναι η ολότητα του έργου Του, καθώς μέσω του έργου Του επιτρέπει στον άνθρωπο να Τον γνωρίσει. Κατά τη διάρκεια του έργου Του, εκφράζει πλήρως το Είναι της θεϊκής Του φύσης, το οποίο δεν είναι μια διάθεση κηλιδωμένη από την ανθρώπινη φύση ή κάποιο Είναι κηλιδωμένο από τη σκέψη και την ανθρώπινη συμπεριφορά. Όταν έρθει η ώρα και το σύνολο της διακονίας Του φτάσει στο τέλος του, Αυτός θα έχει ήδη εκφράσει άριστα και πλήρως τη διάθεση που οφείλει να εκφράσει. Το έργο Του δεν ακολουθεί τις οδηγίες οποιουδήποτε ανθρώπου, ενώ η έκφραση της διάθεσής Του είναι επίσης αρκετά ελεύθερη, δεν ελέγχεται από τον νου ούτε και γίνεται αντικείμενο επεξεργασίας από τη σκέψη, αλλά αποκαλύπτεται με φυσικό τρόπο. Αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί από κανέναν άνθρωπο. Ακόμη κι αν το περιβάλλον είναι σκληρό και οι συνθήκες δεν το επιτρέπουν, Αυτός είναι ικανός να εκφράσει τη διάθεσή Του την κατάλληλη ώρα. Αυτός που είναι Χριστός εκφράζει το Είναι του Χριστού, ενώ αυτοί που δεν είναι δεν έχουν τη διάθεση του Χριστού. Επομένως, ακόμη κι αν όλοι Του αντιστέκονται ή έχουν έννοιες γι’ Αυτόν, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί με βάση των εννοιών του ανθρώπου πως η διάθεση που εκφράζεται από τον Χριστό είναι αυτή του Θεού. Όλοι όσοι ακολουθούν τον Χριστό με αληθινή καρδιά ή αναζητούν τον Θεό συνειδητά θα παραδεχθούν πως είναι ο Χριστός βάσει της έκφρασης της θεϊκής Του φύσης. Ποτέ δε θα απαρνούνταν τον Χριστό βάσει κάποιας πτυχής Του που δε συμμορφώνεται με τις έννοιες του ανθρώπου. Παρόλο που ο άνθρωπος είναι πολύ ανόητος, όλοι γνωρίζουν ακριβώς ποιο είναι το θέλημα του ανθρώπου και τι πηγάζει από τον Θεό. Απλώς πολλοί αντιστέκονται στον Χριστό εσκεμμένα λόγω των δικών τους προθέσεων. Αν δεν ήταν αυτό, τότε ούτε ένας άνθρωπος δε θα είχε λόγο να αρνηθεί την ύπαρξη του Χριστού διότι η θεϊκή φύση που εκφράζεται από τον Χριστό υπάρχει πραγματικά, ενώ το έργο Του είναι ορατό δια του γυμνού οφθαλμού όλων.

Το έργο και η έκφραση του Χριστού καθορίζουν την υπόστασή Του. Είναι ικανός να ολοκληρώσει με αληθινή καρδιά αυτό που Του ανατέθηκε. Είναι ικανός να λατρεύει τον Θεό στον ουρανό με αληθινή καρδιά και με αληθινή καρδιά να αναζητά το θέλημα του Θεού Πατέρα. Όλα αυτά καθορίζονται από την υπόστασή Του. Η φυσική Του αποκάλυψη καθορίζεται επίσης από την υπόστασή Του, ενώ ο λόγος που ονομάζεται έτσι είναι επειδή η έκφρασή Του δεν είναι μίμηση ή το αποτέλεσμα εκπαίδευσης από άνθρωπο ή το αποτέλεσμα πολλών ετών καλλιέργειας από άνθρωπο. Δεν τη διδάχτηκε, ούτε στολίστηκε με αυτήν· αντιθέτως, είναι έμφυτη μέσα Του. Ο άνθρωπος μπορεί να αρνηθεί το έργο Του, την έκφρασή Του, την ανθρώπινη φύση Του και ολόκληρη τη ζωή της κανονικής ανθρώπινης φύσης Του, αλλά κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως λατρεύει τον Θεό στον ουρανό με αληθινή καρδιά· κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως έχει έρθει για να εκπληρώσει το θέλημα του επουράνιου Πατέρα, όπως και κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί την ειλικρίνεια με την οποία αναζητά τον Θεό Πατέρα. Παρόλο που η εικόνα Του δεν ευχαριστεί τις αισθήσεις, ο λόγος Του δε διακρίνεται από κάποιο εξαιρετικό ύφος και το έργο Του δεν είναι τόσο συγκλονιστικό και συνταρακτικό όσο φαντάζεται ο άνθρωπος, πρόκειται πράγματι για τον Χριστό, ο οποίος εκπληρώνει το θέλημα του επουράνιου Πατέρα με αληθινή καρδιά, παραδίνεται πλήρως στον επουράνιο Πατέρα και είναι υπάκουος μέχρι θανάτου. Αυτό συμβαίνει γιατί η υπόστασή Του είναι η υπόσταση του Χριστού. Ο άνθρωπος δυσκολεύεται να πιστέψει αυτήν την αλήθεια, ωστόσο αυτή δεν παύει να υπάρχει. Όταν θα έχει εκπληρωθεί πλήρως η διακονία του Χριστού, ο άνθρωπος θα μπορεί να δει από το έργο Του πως η διάθεσή Του και το Είναι Του εκπροσωπούν τη διάθεση και το Είναι του Θεού στον ουρανό. Τότε, το σύνολο ολόκληρου του έργου Του θα μπορεί να επιβεβαιώσει πως Αυτός είναι πράγματι η σάρκα που γίνεται ο Λόγος και δε μοιάζει με αυτήν του ανθρώπου που είναι από σάρκα και αίμα. Κάθε στάδιο του έργου του Χριστού στη γη έχει αντιπροσωπευτική σημασία, ωστόσο ο άνθρωπος που βιώνει το πραγματικό έργο του κάθε σταδίου αδυνατεί να συλλάβει τη σπουδαιότητα του έργου Του. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τα πολλαπλά στάδια του έργου που εκτελείται από τον δεύτερο ενσαρκωμένο Θεό. Οι περισσότεροι από αυτούς που έχουν μονάχα ακούσει ή δει τον λόγο του Χριστού αλλά δεν έχουν δει τον ίδιο, δεν έχουν καμία έννοια για το έργο Του· όσοι έχουν δει τον Χριστό, έχουν ακούσει τον λόγο Του και έχουν βιώσει το έργο Του δυσκολεύονται να δεχτούν το έργο Του. Αυτό δεν συμβαίνει επειδή η εμφάνιση και η κανονική ανθρώπινη φύση του Χριστού δεν είναι του γούστου του ανθρώπου; Όσοι θα δέχονται το έργο Του αφού θα έχει φύγει ο Χριστός δε θα αντιμετωπίζουν τέτοιες δυσκολίες, καθώς θα δέχονται απλώς το έργο Του και δε θα έρχονται σε επαφή με την κανονική ανθρώπινη φύση του Χριστού. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να εγκαταλείψει τις έννοιές του για τον Θεό, αντιθέτως Τον ελέγχει εξονυχιστικά. Αυτό συμβαίνει γιατί ο άνθρωπος εστιάζει μόνο στην εμφάνισή Του και αδυνατεί να αναγνωρίσει την υπόστασή Του βάσει του έργου και του λόγου Του. Εάν ο άνθρωπος αγνοήσει την εμφάνιση του Χριστού ή αποφύγει να συζητά για την ανθρώπινη φύση Του και αντιθέτως μιλά μόνο για τη θεϊκή Του φύση, της οποίας το έργο και ο λόγος είναι ανέφικτα για κάθε άνθρωπο, τότε οι έννοιες του ανθρώπου θα ελαττωθούν κατά το ήμισυ, ακόμα και σε σημείο που θα απαλειφθούν όλες οι δυσκολίες του. Κατά τη διάρκεια του έργου του ενσαρκωμένου Θεού, ο άνθρωπος δεν μπορεί να Τον ανεχτεί και διακατέχεται από πολυάριθμες έννοιες γι’ Αυτόν, ενώ είναι συνήθεις και οι περιπτώσεις αντίστασης και παρακοής. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ανεχτεί την ύπαρξη του Θεού, να δείξει επιείκεια στην ταπεινότητα και το κρύψιμο του Χριστού ή να συγχωρέσει την υπόσταση του Χριστού που υπακούει στον επουράνιο Πατέρα. Επομένως, Αυτός δεν μπορεί να μείνει με τον άνθρωπο για όλη την αιωνιότητα αφού τελειώσει το έργο Του γιατί ο άνθρωπος δεν είναι διατεθειμένος να Του επιτρέψει να ζήσει στο πλάι του. Εφόσον οι άνθρωποι δεν μπορούν να Του δείξουν επιείκεια κατά τη διάρκεια του έργου Του, τότε πώς θα μπορούσαν να Τον ανεχτούν να ζει στο πλάι τους μετά την εκπλήρωση της διακονίας Του, όσο τους βλέπει να βιώνουν σιγά-σιγά τον λόγο Του; Τότε δε θα έπεφταν πολλοί εξαιτίας Του; Ο άνθρωπος Του επιτρέπει μονάχα να εργάζεται πάνω στη γη και αυτό αποτελεί τον μέγιστο δυνατό βαθμό επιείκειας του ανθρώπου. Αν δεν υπήρχε το έργο Του, ο άνθρωπος από καιρό θα Τον είχε εκδιώξει από τη γη, οπότε πόση λιγότερη επιείκεια θα έδειχνε μετά την ολοκλήρωση του έργου Του; Τότε, ο άνθρωπος δε θα Τον θανάτωνε και δε θα Τον βασάνιζε μέχρι θανάτου; Εάν δεν ονομαζόταν Χριστός, τότε θα ήταν αδύνατο να εργαστεί μέσα από την ανθρωπότητα· εάν δεν εργαζόταν υπό την ταυτότητα του Θεού του ίδιου αλλά εργαζόταν σαν ένας απλός άνθρωπος, τότε ο άνθρωπος δε θα ανεχόταν απ’ Αυτόν να ξεστομίσει ούτε μία κουβέντα, πόσο μάλλον θα ανεχόταν το ελάχιστο από το έργο Του. Επομένως, μπορεί μονάχα να φέρει την ταυτότητα αυτή μαζί Του στο έργο Του. Με αυτόν τον τρόπο, το έργο Του είναι πιο ισχυρό από όσο αν δεν το είχε κάνει, γιατί όλοι οι άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να υπακούσουν στην υπόληψη και τη μεγάλη ταυτότητα. Εάν Αυτός δεν έφερε την ταυτότητα του Θεού του ίδιου όσο εργαζόταν ή δεν έμοιαζε με τον Θεό τον ίδιο, τότε δε θα είχε την ευκαιρία να εργαστεί καθόλου. Παρόλο που έχει την υπόσταση του Θεού και το Είναι του Χριστού, ο άνθρωπος δε θα μαλάκωνε και δε θα τον άφηνε να εκτελέσει εύκολα έργο στην ανθρωπότητα. Φέρει την ταυτότητα του Θεού του ίδιου στο έργο Του και παρόλο που το έργο αυτό είναι πολλάκις πιο ισχυρό από αυτό που εκτελείται δίχως τέτοια ταυτότητα, ο άνθρωπος εξακολουθεί να μην Του είναι πλήρως υπάκουος, διότι ο άνθρωπος παραδίνεται μόνο στην υπόληψή Του, όχι στην υπόστασή Του. Εάν είναι έτσι, αν ερχόταν η μέρα που ο Χριστός πιθανόν παραιτούταν της θέσης Του, ο άνθρωπος θα μπορούσε να Του επιτρέψει να παραμείνει ζωντανός έστω και για μία ημέρα; Ο Θεός είναι διατεθειμένος να ζήσει στη γη με τον άνθρωπο έτσι ώστε να δει στα χρόνια που έπονται τα αποτελέσματα που θα επιφέρει το έργο που εκτελέστηκε από τη χείρα Του. Ωστόσο, ο άνθρωπος δεν μπορεί να ανεχτεί την παραμονή Του για έστω και μία ημέρα, οπότε Αυτός θα μπορούσε μόνο να τα παρατήσει. Το γεγονός πως ο άνθρωπος επιτρέπει στον Θεό να εκτελέσει το έργο που οφείλει να εκτελέσει και να εκπληρώσει τη διακονία Του ανάμεσα σε ανθρώπους, ήδη πρόκειται για τον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό επιείκειας και χάρης που δείχνει ο άνθρωπος. Παρόλο που αυτοί που έχουν κατακτηθεί προσωπικά από Αυτόν, Του επιδείχνουν μεγάλη χάρη, εξακολουθούν να Του επιτρέπουν να παραμείνει μόνο έως ότου τελειώσει το έργο Του και ούτε στιγμή παραπάνω. Εάν είναι έτσι, τι γίνεται με όσους δεν έχει κατακτήσει; Ο λόγος που ο άνθρωπος συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο στον ενσαρκωμένο Θεό δεν είναι επειδή Αυτός είναι ο Χριστός στο περίβλημα ενός απλού ανθρώπου; Εάν είχε μονάχα θεϊκή και όχι κανονική ανθρώπινη φύση, τότε οι δυσκολίες του ανθρώπου δε θα απαλείφονταν με τεράστια ευκολία; Ο άνθρωπος αναγνωρίζει απρόθυμα τη θεϊκή Του φύση και δε δείχνει κανένα ενδιαφέρον για το περίβλημα του απλού ανθρώπου που έχει, παρόλο που η υπόστασή Του είναι ακριβώς αυτή του Χριστού που παραδίνεται στο θέλημα του επουράνιου Πατέρα. Ως εκ τούτου, δε θα μπορούσε παρά να ακυρώσει το έργο Του που αφορά την ύπαρξή Του ανάμεσα σε ανθρώπους με σκοπό να μοιραστεί μαζί τους χαρές και λύπες, διότι ο άνθρωπος δε θα ανεχόταν πια την ύπαρξή Του.

«Σπάσε τα δεσμά και Τρέξε» Κλιπ 4 - Απελευθερωθείτε από τα δεσμά των θρησκευόμενων Φαρισαίων και επιστρέψτε στον Θεό

Χριστιανικές Ταινίες «Σπάσε τα δεσμά και Τρέξε» Κλιπ 4 - Απελευθερωθείτε από τα δεσμά των θρησκευόμενων Φαρισαίων και επιστρέψτε στον Θεό 

 Σε όλη τη θρησκευτική κοινότητα, οι πάστορες γνωρίζουν τη Βίβλο απ’ έξω κι ανακατωτά και συχνά εξηγούν στους ανθρώπους αποσπάσματα από τη Βίβλο. Μέσα από τα δικά μας μάτια, φαίνεται ότι όλοι τους γνωρίζουν τον Θεό, μα γιατί υπάρχουν τόσοι πολλοί στον θρησκευτικό κόσμο που κατηγορούν και αντιτίθενται στο έργο του ενσαρκωμένου Θεού των εσχάτων ημερών; Ο Παντοδύναμος Θεός λέει, «Εκείνοι που διαβάζουν τη Βίβλο σε μεγαλόσχημες εκκλησίες και απαγγέλουν τη Βίβλο κάθε μέρα, και εντούτοις κανένας τους δεν αντιλαμβάνεται τον σκοπό του έργου του Θεού. Κανένας τους δεν μπορεί να γνωρίσει τον Θεό˙ επιπλέον, κανένας δεν είναι κοντά στην καρδιά του Θεού. Είναι όλοι άχρηστοι, ποταποί άνθρωποι, ο καθείς υποκρινόμενος τον ειδικό για να διδάξει περί Θεού. Παρότι κραδαίνουν το όνομα του Θεού, εκουσίως Τον καταπολεμούν». (Ο Λόγος Ενσαρκώνεται)

Οι πράξεις του Θεού γεμίζουν το απέραντο σύμπαν

Ύμνοι Χριστιανικοί | Οι πράξεις του Θεού γεμίζουν το απέραντο σύμπαν

I

Ο Θεός τα βλέπει όλα από εκεί ψηλά

κι όλα τα αφεντεύει από ψηλά.

Ταυτόχρονα τη σωτηρία Του

απλόχερα προσφέρει εδώ στη γη.

Και τους ανθρώπους συνεχώς

απ' το μυστικό Του μέρος παρακολουθεί,

κάθε τι που κάνουν, όσα λένε.

Ο Θεός ξέρει πολύ καλά τον άνθρωπο.

Κι ας βρίσκεται κρυμμένος μακριά,

οι ουρανοί είν' το στρώμα Του.

Σε τόπο μυστικό, που δεν τον φτάνει ο Σατανάς,

γεμάτος δικαιοσύνη, κρίση και μεγαλοπρέπεια.

II

Όλα τα πράγματα ο Θεός διαφεντεύει,

το βλέμμα Του το Σύμπαν όλο κυριεύει.

Κι όμως με τους ανθρώπους στη γη περπάτησε,

τη γλύκα και την πίκρα της ζωής γεύτηκε·

κι όμως οι άνθρωποι ποτέ δεν Τον αναγνώρισαν,

ούτε Τον πρόσεξαν καθώς περπατούσε.

Αφού σιωπηλός παρέμεινε και θαύματα δεν έκανε,

κι έτσι, κανείς δεν είδε τον Θεό πραγματικά.

Τα πράγματα δεν είναι όπως ήταν παλιά:

Ο Θεός θα κάνει πράγματα που ο κόσμος

δεν έχει ξαναδεί ανά τους αιώνες,

ο Θεός θα πει αυτά που δεν έχουν ξαναειπωθεί,

γιατί ζητά από όλη την ανθρωπότητα

να μάθει τον ενσαρκωμένο Θεό.

από το βιβλίο «Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια»

Πηγή από:  Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού 

Χριστιανικά τραγούδια | Πώς να αναζητάς τα χνάρια του Θεού

εκκλησιαστικοί ύμνοι | Πώς να αναζητάς τα χνάρια του Θεού

Αναζητώντας του Θεού τα χνάρια,

τo θέλημά Του πρέπει να αναζητούμε.

Τον λόγο του Θεού, τις ομιλίες Του ν’ αναζητούμε,

τον λόγο του Θεού να ζητάμε.

Γιατί, όπου είναι ο νέος Του ο λόγος,

εκεί είν' η φωνή Του, του Θεού η φωνή,

όπου είναι του Θεού τα χνάρια,

εκεί είναι και οι πράξεις, οι πράξεις του Θεού.

Όπου υπάρχει του Θεού η έκφραση,

εκεί εμφανίζεται ο Θεός,

και εκεί όπου εμφανίζεται ο Θεός,

εκεί η ζωή, η αλήθεια κι η οδός.

Τα χνάρια Του ζητάτε,

μα τα λόγια αγνοήσατε

πως ο Θεός είν’ η αλήθεια, η οδός και η ζωή.

Γι’ αυτό την αλήθεια πολλοί όταν δεχτούν,

δεν πιστεύουν πως τα χνάρια Του έχουν βρει,

δεν αναγνωρίζουν την εμφάνισή Του.

Τι μεγάλο σφάλμα! Τι σφάλμα σοβαρό!

Δεν εξαρτάται η εμφάνισή Του

απ' τις ανθρώπινες αντιλήψεις,

ούτε απ’ το αν ο άνθρωπος τη ζητά.

Κάνοντας το έργο Του, ο Θεός,

δικές Tου κάνει επιλογές, δικά Tου έχει σχέδια.

Στόχους και μεθόδους δικές Του έχει.

Όταν το έργο Του κάνει,

δεν έχει ανάγκη να μιλήσει με κανέναν

ή να ζητήσει συμβουλές, αναφορά σ' όλους να δώσει.

Αυτή είναι η διάθεσή Του

κι όλοι πρέπει να το μάθουν αυτό.

Αν θέλετε να γίνετε μάρτυρες της εμφάνισής Του,

αν θέλετε ν' ακολουθείτε πάντα του Θεού τα χνάρια,

πρέπει πρώτα να υπερβείτε τις δικές σας αντιλήψεις.

Μην απαιτείτε να κάνει Εκείνος το ένα ή το άλλο,

oύτε να Τον κλείνεις στα δικά σου πλαίσια

και με τις αντιλήψεις σου να Τον περιορίζεις.

Αλλά πρέπει να μάθετε να αναζητάτε τα χνάρια του Θεού,

την εμφάνισή Του να δεχθείτε,

και το πώς να υποταχθείτε στο νέο έργο Του

αυτό πρέπει να κάνει ο κάθε άνθρωπος.

Κανείς άλλος δεν είν' η αλήθεια,

κανείς άλλος δεν την κατέχει,

ο άνθρωπος πρέπει να ψάχνει, να δέχεται, να υπακούει.

Αφού κανείς δεν είναι η αλήθεια,

κανείς δεν είναι η αλήθεια,

ο άνθρωπος πρέπει να ψάχνει, να δέχεται, να υπακούει.

Να δέχεται, να υπακούει, να αναζητά.

Να δέχεται, να υπακούει, να αναζητά.

Να δέχεται, να υπακούει, να αναζητά.

από το βιβλίο «Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια»

 Σχετικές συστάσεις: Τραγούδια Χριστιανικά

από το βιβλίο «Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια»

Βιβλίο: Λουκ., Κεφάλαιο: 12

1. Εν τω μεταξύ αφού συνηθροίσθησαν αι μυριάδες του όχλου, ώστε κατεπάτουν αλλήλους, ήρχισε να λέγη προς τους μαθητάς αυτού πρώτον· Προσέχετε εις εαυτούς από της ζύμης των Φαρισαίων, ήτις είναι υπόκρισις. 

2. Αλλά δεν είναι ουδέν κεκαλυμμένον, το οποίον δεν θέλει ανακαλυφθή, και κρυπτόν, το οποίον δεν θέλει γνωρισθή· 

3. όθεν όσα είπετε εν τω σκότει εν τω φωτί θέλουσιν ακουσθή, και ό,τι ελαλήσατε προς το ωτίον εν τοις ταμείοις θέλει κηρυχθή επί των δωμάτων. 

4. Λέγω δε προς εσάς τους φίλους μου· Μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα και μετά ταύτα μη δυναμένων περισσότερόν τι να πράξωσι. 

5. Θέλω δε σας δείξει ποίον να φοβηθήτε· Φοβήθητε εκείνον, όστις αφού αποκτείνη, έχει εξουσίαν να ρίψη εις την γέενναν· ναι, σας λέγω, τούτον φοβήθητε. 

6. Δεν πωλούνται πέντε στρουθία διά δύο ασσάρια; και εν εξ αυτών δεν είναι λελησμονημένον ενώπιον του Θεού· 

7. αλλά και αι τρίχες της κεφαλής υμών είναι πάσαι ηριθμημέναι. Μη φοβείσθε λοιπόν· από πολλών στρουθίων διαφέρετε. 

8. Σας λέγω δέ· Πας όστις με ομολογήση έμπροσθεν των ανθρώπων, και ο Υιός του ανθρώπου θέλει ομολογήσει αυτόν έμπροσθεν των αγγέλων του Θεού· 

9. όστις δε με αρνηθή ενώπιον των ανθρώπων, και ο Υιός του ανθρώπου θέλει αρνηθή αυτόν ενώπιον των αγγέλων του Θεού. 

10. Και πας όστις θέλει ειπεί λόγον κατά του Υιού του ανθρώπου, θέλει συγχωρηθή εις αυτόν· όστις όμως βλασφημήση κατά του Αγίου Πνεύματος, εις αυτόν δεν θέλει συγχωρηθή. 

11. Όταν δε σας φέρωσιν εις τας συναγωγάς και τας αρχάς και τας εξουσίας, μη μεριμνάτε πως ή τι να απολογηθήτε, ή τι να είπητε· 

12. διότι το Άγιον Πνεύμα θέλει σας διδάξει εν αυτή τη ώρα τι πρέπει να είπητε. 

13. Είπε δε τις προς αυτόν εκ του όχλου· Διδάσκαλε, ειπέ προς τον αδελφόν μου να μοιρασθή μετ' εμού την κληρονομίαν. 

14. Ο δε είπε προς αυτόν· Άνθρωπε, τις με κατέστησε δικαστήν ή μεριστήν εφ' υμάς; 

15. Και είπε προς αυτούς· Προσέχετε και φυλάττεσθε από της πλεονεξίας· διότι εάν τις έχη περισσά, η ζωή αυτού δεν συνίσταται εκ των υπαρχόντων αυτού. 

16. Είπε δε προς αυτούς παραβολήν, λέγων· Ανθρώπου τινός πλουσίου ηυτύχησαν τα χωράφια· 

17. Και διελογίζετο εν εαυτώ λέγων· Τι να κάμω, διότι δεν έχω που να συνάξω τους καρπούς μου; 

18. Και είπε· Τούτο θέλω κάμει· θέλω χαλάσει τας αποθήκας μου και θέλω οικοδομήσει μεγαλητέρας και συνάξει εκεί πάντα τα γεννήματά μου και τα αγαθά μου, 

19. και θέλω ειπεί προς την ψυχήν μου· Ψυχή, έχεις πολλά αγαθά εναποτεταμιευμένα δι' έτη πολλά· αναπαύου, φάγε, πίε, ευφραίνου. 

20. Είπε δε προς αυτόν ο Θεός· Άφρον, ταύτην την νύκτα την ψυχήν σου απαιτούσιν από σού· όσα δε ητοίμασας, τίνος θέλουσιν είσθαι; 

21. Ούτω θέλει είσθαι όστις θησαυρίζει εις εαυτόν και δεν πλουτεί εις Θεόν. 

22. Είπε δε προς τους μαθητάς αυτού· Διά τούτο λέγω προς εσάς, Μη μεριμνάτε διά την ζωήν σας, τι να φάγητε, μηδέ διά το σώμα, τι να ενδυθήτε. 

23. Η ζωή είναι τιμιώτερον της τροφής και το σώμα του ενδύματος. 

24. Παρατηρήσατε τους κόρακας, ότι δεν σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν, οίτινες δεν έχουσι ταμείον ουδέ αποθήκην, και ο Θεός τρέφει αυτούς· πόσω μάλλον σεις διαφέρετε των πτηνών. 

25. Και τις εξ υμών μεριμνών δύναται να προσθέση εις το ανάστημα αυτού μίαν πήχυν; 

26. Εάν λοιπόν ουδέ το ελάχιστον δύνασθε, τι μεριμνάτε περί των λοιπών; 

27. Παρατηρήσατε τα κρίνα πως αυξάνουσι· δεν κοπιάζουσιν ουδέ κλώθουσι· σας λέγω όμως, ουδέ ο Σολομών εν πάση τη δόξη αυτού ενεδύθη ως εν τούτων. 

28. Αλλ' εάν τον χόρτον, όστις σήμερον είναι εν τω αγρώ και αύριον ρίπτεται εις κλίβανον, ο Θεός ενδύη ούτω, πόσω μάλλον εσάς, ολιγόπιστοι. 

29. Και σεις μη ζητείτε τι να φάγητε ή τι να πίητε, και μη ήσθε μετέωροι· 

30. διότι ταύτα πάντα ζητούσι τα έθνη του κόσμου· υμών δε ο Πατήρ εξεύρει ότι έχετε χρείαν τούτων· 

31. πλην ζητείτε την βασιλείαν του Θεού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή. 

32. Μη φοβού, μικρόν ποίμνιον· διότι ο Πατήρ σας ηυδόκησε να σας δώση την βασιλείαν. 

33. Πωλήσατε τα υπάρχοντά σας και δότε ελεημοσύνην. Κάμετε εις εαυτούς βαλάντια τα οποία δεν παλαιούνται, θησαυρόν εν τοις ουρανοίς όστις δεν εκλείπει, όπου κλέπτης δεν πλησιάζει ουδέ ο σκώληξ διαφθείρει· 

34. διότι όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θέλει είσθαι και η καρδία σας. 

35. Ας ήναι αι οσφύες σας περιεζωσμέναι και οι λύχνοι καιόμενοι· 

36. και σεις όμοιοι με ανθρώπους, οίτινες προσμένουσι τον κύριον αυτών, πότε θέλει επιστρέψει εκ των γάμων, διά να ανοίξωσιν ευθύς εις αυτόν όταν έλθη και κρούση. 

37. Μακάριοι οι δούλοι εκείνοι, τους οποίους ελθών ο κύριος θέλει ευρεί αγρυπνούντας. Αληθώς σας λέγω, ότι θέλει περιζωσθή και καθίσει αυτούς εις την τράπεζαν, και ελθών εις το μέσον θέλει υπηρετήσει αυτούς. 

38. Και εάν έλθη εν τη δευτέρα φυλακή και εν τη τρίτη φυλακή έλθη και εύρη ούτω, μακάριοι είναι οι δούλοι εκείνοι. 

39. Τούτο δε γινώσκετε, ότι εάν ήξευρεν ο οικοδεσπότης ποίαν ώραν ο κλέπτης έρχεται, ήθελεν αγρυπνήσει και δεν ήθελεν αφήσει να διορυχθή ο οίκος αυτού. 

40. Και σεις λοιπόν γίνεσθε έτοιμοι· διότι καθ' ην ώραν δεν στοχάζεσθε, έρχεται ο Υιός του ανθρώπου. 

41. Είπε δε προς αυτόν ο Πέτρος· Κύριε, προς ημάς λέγεις την παραβολήν ταύτην ή και προς πάντας; 

42. Και ο Κύριος είπε· Τις λοιπόν είναι ο πιστός οικονόμος και φρόνιμος, τον οποίον θέλει καταστήσει ο κύριος αυτού επί των υπηρετών αυτού, διά να δίδη εν καιρώ την διωρισμένην τροφήν; 

43. Μακάριος ο δούλος εκείνος, τον οποίον ελθών ο κύριος αυτού θέλει ευρεί πράττοντα ούτως. 

44. Αληθώς σας λέγω, ότι θέλει καταστήσει αυτόν επί πάντων των υπαρχόντων αυτού. 

45. Εάν δε είπη ο δούλος εκείνος εν τη καρδία αυτού, Βραδύνει να έλθη ο κύριός μου· και αρχίση να δέρη τους δούλους και τας δούλας, και να τρώγη και να πίνη και να μεθύη, 

46. θέλει ελθεί ο κύριος του δούλου εκείνου, καθ' ην ημέραν δεν προσμένει και καθ' ην ώραν δεν εξεύρει, και θέλει αποχωρίσει αυτόν, και το μέρος αυτού θέλει θέσει μετά των απίστων. 

47. Εκείνος δε ο δούλος, όστις γνωρίσας το θέλημα του κυρίου αυτού δεν ητοίμασεν ουδέ έκαμε κατά το θέλημα αυτού, θέλει δαρθή πολύ· 

48. όστις όμως μη γνωρίσας έπραξεν άξια δαρμών, θέλει δαρθή ολίγον· εις πάντα δε, εις τον οποίον εδόθη πολύ, πολύ θέλει ζητηθή παρ' αυτού, και εις όντινα ενεπιστεύθη πολύ, περισσότερον θέλουσιν απαιτήσει παρ' αυτού. 

49. Πυρ ήλθον να βάλω εις την γην, και τι θέλω, εάν ήδη ανήφθη; 

50. Βάπτισμα δε έχω να βαπτισθώ, και πως στενοχωρούμαι εωσού εκτελεσθή. 

Σχετικές συμβουλές:  Δεύτερη εμφάνιση