Το έργο του Θεού ανάμεσα στους ανθρώπους είναι αδιαχώριστο από τον άνθρωπο, γιατί ο άνθρωπος είναι το αντικείμενο αυτού του έργου και το μοναδικό πλάσμα του Θεού που μπορεί να μαρτυρήσει ενώπιόν Του. Η ζωή του ανθρώπου και όλες οι δραστηριότητές του είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τον Θεό και όλες ελέγχονται από τα χέρια του Θεού και μπορεί να ειπωθεί ότι κανένα άτομο δεν μπορεί να υπάρξει ανεξάρτητα από τον Θεό. Κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί αυτό, γιατί είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός. Όλα όσα κάνει ο Θεός είναι προς όφελος της ανθρωπότητας και απευθύνεται στις μηχανορραφίες του Σατανά. Το μόνο που χρειάζεται ο άνθρωπος προέρχεται από τον Θεό και ο Θεός είναι η πηγή της ζωής του ανθρώπου. Έτσι, ο άνθρωπος είναι απλώς ανίκανος να χωρίσει από τον Θεό. Ο Θεός, επιπλέον, ποτέ δεν είχε καμία πρόθεση να χωρίσει από τον άνθρωπο. Το έργο που κάνει ο Θεός είναι για χάρη ολόκληρης της ανθρωπότητας και οι σκέψεις Του είναι πάντα σπλαχνικές. Επομένως, για τον άνθρωπο, το έργο του Θεού και οι σκέψεις του Θεού (δηλαδή το θέλημα του Θεού) είναι και τα δύο «οράματα» που πρέπει να γνωρίζει ο άνθρωπος. Αυτά τα οράματα είναι επίσης η διαχείριση του Θεού και η εργασία που δεν μπορεί να γίνει από τον άνθρωπο. Οι απαιτήσεις που ο Θεός έχει από τον άνθρωπο κατά το έργο Του, εν τω μεταξύ, ονομάζονται οι «πράξεις» του ανθρώπου. Τα οράματα είναι το έργο του ίδιου του Θεού ή είναι το θέλημά Του για την ανθρωπότητα ή οι στόχοι και η σημασία του έργου Του. Τα οράματα μπορεί επίσης να ειπωθεί ότι αποτελούν μέρος της διαχείρισης, διότι αυτή η διαχείριση είναι το έργο του Θεού και απευθύνεται στον άνθρωπο, πράγμα που σημαίνει ότι είναι το έργο που κάνει ο Θεός ανάμεσα στους ανθρώπους. Αυτό το έργο είναι η απόδειξη και το μονοπάτι μέσω του οποίου ο άνθρωπος έρχεται να γνωρίσει τον Θεό, και είναι ύψιστης σημασίας για τον άνθρωπο. Εάν αντί να δίνουν προσοχή στη γνώση του έργου του Θεού, οι άνθρωποι δίνουν προσοχή μόνο στα δόγματα της πίστης στον Θεό ή σε ανούσιες και ασήμαντες λεπτομέρειες, τότε απλώς δεν θα γνωρίσουν τον Θεό και, επιπλέον, δεν θα επιδιώξουν να κατακτήσουν την καρδιά του Θεού. Το έργο του Θεού είναι εξαιρετικά βοηθητικό ως προς τη γνώση του ανθρώπου για τον Θεό και ονομάζεται όραμα. Αυτά τα οράματα είναι το έργο του Θεού, το θέλημα του Θεού και οι στόχοι και η σημασία του έργου του Θεού. Όλα ωφελούν τον άνθρωπο. Οι πράξεις αναφέρονται σε αυτό που πρέπει να γίνει από τον άνθρωπο, αυτό που πρέπει να γίνει από τα πλάσματα που ακολουθούν τον Θεό. Είναι επίσης καθήκον του ανθρώπου. Αυτό που υποτίθεται ότι κάνει ο άνθρωπος δεν είναι κάτι που κατανοήθηκε από τον άνθρωπο εξαρχής, αλλά είναι οι απαιτήσεις που ο Θεός έχει από τον άνθρωπο κατά τη διάρκεια του έργου Του. Αυτές οι απαιτήσεις γίνονται βαθμιαία βαθύτερες και πιο υψηλές καθώς ο Θεός εργάζεται. Για παράδειγμα, κατά την Εποχή του Νόμου, ο άνθρωπος έπρεπε να ακολουθεί τον νόμο, και κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ο άνθρωπος έπρεπε να φέρει τον σταυρό. Η Εποχή της Βασιλείας είναι διαφορετική: Οι απαιτήσεις του ανθρώπου είναι υψηλότερες από ό, τι κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου και της Εποχής της Χάριτος. Καθώς τα οράματα γίνονται όλο και πιο υψηλά, οι απαιτήσεις του ανθρώπου γίνονται ολοένα και υψηλότερες και καθίστανται όλο και πιο ξεκάθαρες και πιο πραγματικές. Ομοίως, τα οράματα γίνονται ολοένα και πιο αληθινά. Αυτά τα πολλά και αληθινά οράματα δεν συντελούν μόνο στην υπακοή του ανθρώπου στον Θεό, αλλά περισσότερο συντελούν στη γνώση του όσον αφορά τον Θεό.
Σε σύγκριση με τις προηγούμενες εποχές, το έργο του Θεού κατά την εποχή της Βασιλείας είναι πιο πρακτικό, περισσότερο κατευθυνόμενο προς την ουσία του ανθρώπου και προς τις αλλαγές στη διάθεσή του και πιο ικανό να καταθέσει μαρτυρία στον ίδιο τον Θεό για όλους εκείνους που Tον ακολουθούν. Με άλλα λόγια, κατά τη διάρκεια της Εποχής της Βασιλείας, καθώς Εκείνος εργάζεται, ο Θεός δείχνει περισσότερο τον εαυτό Tου στον άνθρωπο από οποιαδήποτε άλλη φορά στο παρελθόν, πράγμα που σημαίνει ότι τα οράματα που πρέπει να γίνουν γνωστά στον άνθρωπο είναι υψηλότερα από ό,τι ήταν σε οποιαδήποτε προηγούμενη εποχή. Επειδή το έργο του Θεού μεταξύ των ανθρώπων έχει εισέλθει σε πρωτόγνωρες περιοχές, τα οράματα που γνωρίζει ο άνθρωπος κατά την εποχή της Βασιλείας είναι τα υψηλότερα μεταξύ όλου του έργου διαχείρισης. Το έργο του Θεού έχει εισέλθει σε πρωτόγνωρες περιοχές και έτσι τα οράματα που πρέπει να γνωρίζει ο άνθρωπος έχουν γίνει υψηλότερα από όλα τα οράματα και οι επακόλουθες πράξεις του ανθρώπου είναι επίσης υψηλότερες από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη προηγούμενη εποχή, γιατί οι πράξεις των ανθρώπων αλλάζουν, συμβαδίζοντας με τα οράματα, και η τελειότητα των οραμάτων σηματοδοτεί επίσης την τελειότητα των απαιτήσεων του ανθρώπου. Μόλις η διαχείριση του Θεού σταματήσει, τότε παύουν και οι πράξεις του ανθρώπου και χωρίς το έργο του Θεού ο άνθρωπος δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να διατηρήσει το δόγμα των παρελθόντων χρόνων, αλλιώς απλώς δεν θα έχει πού να στραφεί. Χωρίς νέα οράματα, δεν θα υπάρξουν νέες πράξεις από τον άνθρωπο· χωρίς πλήρη οράματα, δεν θα υπάρξουν τέλειες πράξεις από τον άνθρωπο· χωρίς υψηλότερα οράματα, δεν θα υπάρξουν υψηλότερες πράξεις από τον άνθρωπο. Οι πράξεις του ανθρώπου αλλάζουν με τα βήματα του Θεού και, επίσης, η γνώση και η εμπειρία του ανθρώπου αλλάζουν με το έργο του Θεού. Ανεξάρτητα από το πόσο ικανός είναι ο άνθρωπος, εξακολουθεί να είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον Θεό και αν ο Θεός σταματούσε να εργάζεται για μια μόνο στιγμή, τότε ο άνθρωπος θα πέθαινε αμέσως, εισπράττοντας την οργή Του. Ο άνθρωπος δεν έχει τίποτα για να καυχηθεί, διότι ανεξάρτητα από το πόσο υψηλή είναι η γνώση του ανθρώπου σήμερα, ανεξάρτητα από το πόσο βαθιές είναι οι εμπειρίες του, είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με το έργο του Θεού - γιατί οι πράξεις του ανθρώπου και αυτό που πρέπει να αναζητήσει στην πίστη του στον Θεό, είναι αδιαχώριστα από τα οράματα. Σε κάθε περίπτωση του έργου του Θεού τα οράματα είναι εκείνα που πρέπει γνωρίσει ο άνθρωπος, οράματα που ακολουθούνται από τις αρμόζουσες απαιτήσεις του Θεού προς τον άνθρωπο. Χωρίς αυτά τα οράματα ως θεμέλιο, ο άνθρωπος θα ήταν απλώς ανίκανος να κάνει πράξεις, ούτε θα μπορούσε να ακολουθήσει ακλόνητα τον Θεό. Εάν ο άνθρωπος δεν ξέρει τον Θεό αλλά ούτε καταλαβαίνει το θέλημα του Θεού, τότε όλα όσα κάνει είναι μάταια και δεν μπορούν να εγκριθούν από τον Θεό. Ανεξάρτητα από το πόσο άφθονα είναι τα δώρα του ανθρώπου, παραμένει αχώριστος από το έργο του Θεού και την καθοδήγηση του Θεού. Ανεξάρτητα από το πόσο καλές ή σε αφθονία είναι οι ενέργειες του ανθρώπου, δεν μπορούν να αντικαταστήσουν το έργο του Θεού. Και έτσι, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί η πράξη του ανθρώπου να διαχωριστεί από τα οράματα. Όσοι δεν αποδέχονται τα νέα οράματα δεν έχουν τις νέες πράξεις. Οι πράξεις τους δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια, διότι ακολουθούν το δόγμα και τηρούν τον νεκρό νόμο· δεν έχουν καθόλου νέα οράματα και, ως εκ τούτου, δεν κάνουν πράξη τίποτα από τη νέα εποχή. Έχασαν τα οράματα, και με αυτόν τον τρόπο έχασαν επίσης και το έργο του Αγίου Πνεύματος και έχασαν και την αλήθεια. Εκείνοι που είναι χωρίς την αλήθεια είναι οι απόγονοι του παραλογισμού, είναι η ενσάρκωση του Σατανά. Ό,τι και αν είναι κάποιος, δεν μπορεί να υφίσταται χωρίς τα οράματα του έργου του Θεού και δεν μπορούν να στερηθούν την παρουσία του Αγίου Πνεύματος· μόλις χάσουν τα οράματα, κατεβαίνουν αμέσως στον Άδη και ζουν στο σκοτάδι. Οι άνθρωποι χωρίς οράματα είναι εκείνοι που ακολουθούν τον Θεό ανόητα, είναι αυτοί που στερούνται του έργου του Αγίου Πνεύματος και ζουν στην κόλαση. Αυτοί οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια και κρεμάνε το όνομα του Θεού σαν πινακίδα. Όσοι δεν γνωρίζουν το έργο του Αγίου Πνεύματος, δεν γνωρίζουν τον ενσαρκωμένο Θεό, δεν γνωρίζουν τα τρία στάδια του έργου στο σύνολο της διαχείρισης του Θεού - δεν γνωρίζουν τα οράματα και έτσι παραμένουν εκτός της αλήθειας. Και δεν είναι αυτοί που δεν κατέχουν την αλήθεια όλοι τους αυτοί που πράττουν το κακό; Εκείνοι που είναι πρόθυμοι να κάνουν την αλήθεια πράξη, που είναι πρόθυμοι να αναζητήσουν τη γνώση του Θεού και που συνεργάζονται πραγματικά με τον Θεό είναι άνθρωποι για τους οποίους τα οράματα λειτουργούν ως θεμέλιο. Εγκρίνονται από τον Θεό επειδή συνεργάζονται με τον Θεό και αυτή η συνεργασία είναι που πρέπει να γίνει πράξη από τον άνθρωπο.
Στα οράματα ενυπάρχουν πολλά μονοπάτια για να γίνουν πράξη. Οι πρακτικές απαιτήσεις για τον άνθρωπο περιλαμβάνονται επίσης στα οράματα, όπως και το έργο του Θεού που πρέπει να γίνει γνωστό στον άνθρωπο. Στο παρελθόν, κατά τη διάρκεια των ειδικών συγκεντρώσεων ή των μεγάλων συγκεντρώσεων που πραγματοποιήθηκαν σε διάφορα μέρη, αναφέρθηκε μόνο μία πτυχή του μονοπατιού της πράξης. Τέτοιες πράξεις ήταν αυτές που έπρεπε να εφαρμοστούν στην Εποχή της Χάριτος και δεν είχε καμία σχέση με τη γνώση του Θεού, διότι το όραμα της Εποχής της Χάριτος ήταν μόνο το όραμα της σταύρωσης του Ιησού και δεν υπήρχαν μεγαλύτερα οράματα. Ο άνθρωπος υποτίθεται ότι δεν ξέρει τίποτα περισσότερο από το έργο της λύτρωσης του ανθρώπου μέσω της σταύρωσης, και έτσι κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος δεν υπήρχαν άλλα οράματα για να γνωρίσει ο άνθρωπος. Με αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος είχε μόνο μια ελάχιστη γνώση του Θεού και εκτός από τη γνώση της αγάπης και της συμπόνιας του Ιησού, υπήρχαν μόνο λίγα απλά και θλιβερά πράγματα για να κάνει πράξη, πράγματα που απείχαν πολύ από το σήμερα. Στο παρελθόν, ανεξάρτητα από τη μορφή της συνάθροισής του, ο άνθρωπος δεν μπόρεσε να μιλήσει για μια πρακτική γνώση του έργου του Θεού, πολύ λιγότερο δε μπορούσε να πει ξεκάθαρα ποιo ήταν το καταλληλότερο μονοπάτι πράξεων για να εισέλθει. Πρόσθεσε απλώς μερικές απλές λεπτομέρειες σε ένα θεμέλιο ανεκτικότητας και υπομονής· δεν υπήρχε καμία αλλαγή στην ουσία των πράξεών του, επειδή μέσα στην ίδια εκείνη εποχή ο Θεός δεν έκανε κανένα νεότερο έργο και οι μόνες απαιτήσεις που είχε ήταν η ανοχή και η υπομονή ή το να φέρει ο άνθρωπος τον σταυρό. Εκτός από τέτοιες πράξεις, δεν υπήρχαν άλλα ανώτερα οράματα παρά μόνο η σταύρωση του Ιησού. Στο παρελθόν, δεν υπήρχε καμία αναφορά σε άλλα οράματα, επειδή ο Θεός δεν έκανε μεγάλο έργο και επειδή είχε περιορισμένες απαιτήσεις από τον άνθρωπο. Με αυτόν τον τρόπο, ανεξάρτητα από το τι έκανε ο άνθρωπος, ήταν ανίκανος να παραβιάσει αυτά τα όρια, όρια που ήταν μόνο λίγα απλά και ρηχά πράγματα που θα εφαρμοζόντουσαν από τον άνθρωπο στην πράξη. Σήμερα μιλάω για άλλα οράματα, διότι σήμερα, έχει γίνει περισσότερο έργο, έργο που πολλές φορές ξεπερνά την Εποχή του Νόμου και την Εποχή της Χάριτος. Οι απαιτήσεις του ανθρώπου, επίσης, είναι πολλές φορές υψηλότερες από ό,τι σε προηγούμενες εποχές. Εάν ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να γνωρίζει πλήρως αυτό το έργο, τότε δεν θα έχει μεγάλη σημασία. Μπορεί να ειπωθεί ότι ο άνθρωπος θα δυσκολευόταν να γνωρίσει πλήρως τέτοιες εργασίες εάν δεν αφιέρωνε μια ολόκληρη ζωή προσπαθώντας γι’ αυτό. Στο έργο της κατάκτησης, το να μιλάμε μόνο για το μονοπάτι της πράξης θα καθιστούσε αδύνατη την κατάκτηση του ανθρώπου. Η απλή συζήτηση για τα οράματα, χωρίς τις όποιες απαιτήσεις του ανθρώπου, θα καθιστούσε επίσης αδύνατη την κατάκτηση του ανθρώπου. Εάν δεν είχε ειπωθεί τίποτα άλλο, παρά μόνο για το μονοπάτι της πράξης, τότε θα ήταν αδύνατο να χτυπήσουμε την Αχίλλειο πτέρνα του ανθρώπου ή να διαλύσουμε τις αντιλήψεις του ανθρώπου και θα ήταν επίσης αδύνατο να κατακτήσουμε εντελώς τον άνθρωπο. Τα οράματα είναι το κύριο όργανο της κατάκτησης του ανθρώπου, όμως αν δεν υπήρχε κανένα μονοπάτι εκτός από τα οράματα, τότε ο άνθρωπος δεν θα είχε κανέναν τρόπο να ακολουθήσει, πολύ λιγότερο δε θα είχε το οποιοδήποτε μέσο εισόδου. Αυτή ήταν η θεμελιώδης αρχή του έργου του Θεού από την αρχή μέχρι το τέλος: Στα οράματα υπάρχει αυτό που μπορεί να εφαρμοστεί στην πράξη, και υπάρχουν και οράματα που αφορούν αποκλειστικά αυτήν την πράξη. Ο βαθμός αλλαγών τόσο στη ζωή του ανθρώπου όσο και στη διάθεσή του συμβαδίζει με τις αλλαγές στα οράματα. Αν ο άνθρωπος στηριζόταν μόνο στις δικές του προσπάθειες, τότε θα ήταν αδύνατο γι’ αυτόν να επιτύχει μεγάλο βαθμό αλλαγής. Τα οράματα μιλούν για το έργο του ίδιου του Θεού και για τη διαχείριση του Θεού. Η πράξη αναφέρεται στο μονοπάτι της πράξης του ανθρώπου και στον τρόπο της ανθρώπινης ύπαρξης· σε όλη τη διαχείριση του Θεού, η σχέση μεταξύ οραμάτων και πράξης είναι η σχέση μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Αν τα οράματα αφαιρούνταν ή αν υπήρχε αναφορά σε αυτά χωρίς να γίνει μνεία στην πράξη ή εάν υπήρχαν μόνο οράματα και η πράξη του ανθρώπου εξαφανιζόταν, τότε τέτοια πράγματα δεν μπορούσαν να θεωρηθούν ως η διαχείριση του Θεού, πολύ λιγότερο δε θα μπορούσε να ειπωθεί ότι το έργο του Θεού γίνεται για χάρη της ανθρωπότητας. Με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο θα έπρεπε να αφαιρεθεί το καθήκον του ανθρώπου, αλλά θα υπήρχε άρνηση του σκοπού του έργου του Θεού. Εάν, από την αρχή μέχρι το τέλος, ο άνθρωπος ήταν απλώς υποχρεωμένος να κάνει πράξεις, χωρίς τη συμμετοχή του έργου του Θεού, και, επιπλέον, αν ο άνθρωπος δεν ήταν υποχρεωμένος να γνωρίζει το έργο του Θεού, δεν θα μπορούσε ένα τέτοιο έργο να αποκαλείται διαχείριση του Θεού. Εάν ο άνθρωπος δεν γνώριζε τον Θεό και αγνοούσε το θέλημα του Θεού και έκανε στα τυφλά τις πράξεις του με αόριστο και αφηρημένο τρόπο, τότε δεν θα γινόταν ποτέ ένα πλήρως καταρτισμένο πλάσμα. Έτσι λοιπόν, αυτά τα δύο πράγματα είναι απαραίτητα. Εάν υπήρχε μόνο το έργο του Θεού, δηλαδή εάν υπήρχαν μόνο τα οράματα και δεν υπήρχε η συνεργασία ή οι πράξεις από τον άνθρωπο, τότε αυτά τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να ονομαστούν διαχείριση του Θεού. Αν υπήρχε μόνο η πράξη και η είσοδος του ανθρώπου, τότε, ανεξάρτητα από το πόσο υψηλό ήταν το μονοπάτι στο οποίο εισήλθε ο άνθρωπος, και αυτό θα ήταν επίσης απαράδεκτο. Η είσοδος του ανθρώπου πρέπει να αλλάζει σταδιακά σύμφωνα με το έργο και τα οράματα, δεν μπορεί να αλλάξει κατά βούληση. Οι θεμελιώδεις αρχές των πράξεων του ανθρώπου δεν είναι ελεύθερες και απεριόριστες, αλλά υπάρχουν εντός ορισμένων ορίων. Αυτές οι αρχές αλλάζουν εναρμονιζόμενες με τα οράματα του έργου. Έτσι, η διαχείριση του Θεού καταλήγει τελικά στο έργο του Θεού και στις πράξεις του ανθρώπου.
Το έργο διαχείρισης προέκυψε μόνο εξαιτίας της ανθρωπότητας, που σημαίνει ότι παράχθηκε μόνο από την ύπαρξη της ανθρωπότητας. Δεν υπήρχε διαχείριση πριν από την ανθρωπότητα, ή στην αρχή, όταν δημιουργήθηκαν οι ουρανοί και η γη και όλα τα πράγματα. Εάν, σε όλο το έργο του Θεού, δεν υπήρχε πρακτική που να είναι ευεργετική για τον άνθρωπο, δηλαδή εάν ο Θεός δεν είχε τις απαιτούμενες προδιαγραφές της διεφθαρμένης ανθρωπότητας (εάν στο έργο του Θεού δεν υπήρχε κατάλληλο μονοπάτι για τις πράξεις του ανθρώπου), τότε αυτό το έργο δεν θα μπορούσε να αποκαλείται η διαχείριση του Θεού. Εάν το σύνολο του έργου του Θεού περιλάμβανε μόνο την ενημέρωση της διεφθαρμένης ανθρωπότητας για τον τρόπο μεταχείρισης των πράξεών της και ο Θεός δεν πραγματοποιούσε καμία από τις δικές Του εργασίες και δεν έδειχνε κομμάτι της παντοδυναμίας ή της σοφίας Του, τότε ανεξάρτητα από το πόσο υψηλές είναι οι απαιτήσεις του Θεού για τον άνθρωπο, ανεξάρτητα από το πόσο καιρό έζησε ο Θεός ανάμεσα στους ανθρώπους, ο άνθρωπος δεν θα γνώριζε τίποτα για τη διάθεση του Θεού· αν συνέβαινε αυτό, τότε αυτού του είδους το έργο δεν θα ήταν άξιο να ονομαστεί διαχείριση του Θεού. Με απλά λόγια, το έργο της διαχείρισης του Θεού είναι το έργο του Θεού και το σύνολο του έργου που πραγματοποιείται υπό την καθοδήγηση του Θεού από εκείνους που έχει κερδίσει ο Θεός. Τέτοιο έργο μπορεί να συνοψισθεί ως διαχείριση και αναφέρεται στο έργο του Θεού στον άνθρωπο, καθώς και στη συνεργασία μαζί Του με όλους εκείνους που Τον ακολουθούν. Όλα αυτά μπορούν συλλογικά να ονομάζονται διαχείριση. Εδώ, το έργο του Θεού ονομάζεται όραμα και η συνεργασία του ανθρώπου ονομάζεται πράξη. Όσο υψηλότερο είναι το έργο του Θεού (δηλαδή, όσο υψηλότερα είναι τα οράματα), τόσο περισσότερο η διάθεση του Θεού γίνεται και πιο σαφής στον άνθρωπο και όσο περισσότερο είναι σε αντίθεση με τις αντιλήψεις του ανθρώπου τόσο υψηλότερη είναι η πράξη και η συνεργασία του ανθρώπου. Όσο υψηλότερες είναι οι απαιτήσεις του ανθρώπου, τόσο περισσότερο το έργο του Θεού έρχεται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις του ανθρώπου, κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα ότι οι δοκιμασίες του ανθρώπου και τα πρότυπα που πρέπει να ακολουθήσει γίνονται κι αυτά υψηλότερα. Με την ολοκλήρωση αυτού του έργου, όλα τα οράματα θα έχουν ολοκληρωθεί και αυτό που ο άνθρωπος πρέπει να κάνει στην πράξη θα έχει αγγίξει την κορυφή της τελειότητας. Αυτή θα είναι και η εποχή κατά την οποία ο καθένας κατατάσσεται ανάλογα με το είδος, γιατί αυτό που ο άνθρωπος θα πρέπει να γνωρίζει θα έχει εμφανιστεί στον άνθρωπο. Έτσι, όταν τα οράματα φτάσουν στο απόγειό τους, το έργο θα πλησιάσει στο τέλος του και οι πράξεις του ανθρώπου θα έχουν φτάσει επίσης στο τέλος τους. Οι πράξεις του ανθρώπου βασίζονται στο έργο του Θεού και η διαχείριση του Θεού εκφράζεται πλήρως μόνο χάρη στις πράξεις του ανθρώπου και τη συνεργασία του ανθρώπου. Ο άνθρωπος είναι το έκθεμα του έργου του Θεού και το αντικείμενο της διαχείρισης του Θεού, αλλά και το προϊόν της πλήρους διαχείρισης του Θεού. Εάν ο Θεός δούλευε μόνος του, χωρίς τη συνεργασία του ανθρώπου, τότε δεν θα υπήρχε τίποτα που θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως αποκρυστάλλωση ολόκληρου του έργου Του, και έτσι δεν θα δινόταν η παραμικρή σημασία στο έργο της διαχείρισης του Θεού. Μόνο επιλέγοντας ένα κατάλληλο αντικείμενο που είναι έξω από το έργο του Θεού και το οποίο μπορεί να εκφράσει αυτό το έργο και να αποδείξει την παντοδυναμία και τη σοφία Του, είναι δυνατόν να επιτύχει τον στόχο της διαχείρισης του Θεού και να επιτύχει το στόχο να χρησιμοποιήσει όλο το έργο για να νικήσει ολοσχερώς τον Σατανά. Και έτσι, ο άνθρωπος είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του έργου της διαχείρισης του Θεού και ο άνθρωπος είναι ο μόνος που μπορεί να κάνει τη διαχείριση του Θεού να καρποφορήσει και να επιτύχει τον τελικό του στόχο· εκτός από τον άνθρωπο, καμία άλλη μορφή ζωής δεν μπορεί να αναλάβει έναν τέτοιο ρόλο. Αν ο άνθρωπος πρόκειται να γίνει η πραγματική αποκρυστάλλωση του έργου της διαχείρισης, τότε η ανυπακοή της διεφθαρμένης ανθρωπότητας πρέπει να διαλυθεί τελείως. Αυτό απαιτεί να δίνονται στον άνθρωπο πράξεις κατάλληλες για διαφορετικές κάθε φορά εποχές, και ο Θεός να εκτελεί το αντίστοιχο έργο ανάμεσα στους ανθρώπους. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα δημιουργηθεί τελικά μια ομάδα ανθρώπων που θα αποτελεί την αποκρυστάλλωση του έργου διαχείρισης. Το έργο του Θεού ανάμεσα στους ανθρώπους δεν μπορεί να γίνει μάρτυρας στον ίδιο τον Θεό, μόνο μέσα από το έργο του ιδίου του Θεού. Αυτή η μαρτυρία απαιτεί επίσης ζωντανά ανθρώπινα όντα που θα είναι κατάλληλα για να επιτευχθεί το έργο Του. Ο Θεός θα δουλέψει αρχικά πάνω σε αυτούς τους ανθρώπους, μέσω των οποίων θα εκφραστεί το έργο Του και έτσι και η μαρτυρία του θελήματός Του θα γεννηθεί ανάμεσα στους ανθρώπους. Και με αυτό, ο Θεός θα έχει επιτύχει τον σκοπό του έργου Του. Ο Θεός δεν εργάζεται μόνος για να νικήσει τον Σατανά επειδή δεν μπορεί να γίνει άμεσα μάρτυρας για τον εαυτό Του ανάμεσα σε όλα τα πλάσματα. Εάν επρόκειτο να το πράξει, θα ήταν αδύνατο να πείσει τελείως τον άνθρωπο, οπότε ο Θεός πρέπει να εργαστεί πάνω στον άνθρωπο για να τον κατακτήσει και μόνο τότε θα μπορέσει να γίνει μάρτυρας μεταξύ όλων των πλασμάτων. Εάν μόνο ο Θεός εργαζόταν και δεν υπήρχε η συνεργασία του ανθρώπου ή αν δεν ήταν απαραίτητο ο άνθρωπος να συνεργαστεί, τότε ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε ποτέ να γνωρίσει τη διάθεση του Θεού και θα αγνοούσε για πάντα το θέλημα του Θεού. Έτσι, δεν θα μπορούσε να ονομαστεί το έργο της διαχείρισης του Θεού. Αν μόνο ο ίδιος ο άνθρωπος έπρεπε να αγωνιστεί, να αναζητήσει και να εργαστεί σκληρά, αλλά δεν κατανοούσε το έργο του Θεού, τότε ο άνθρωπος θα έκανε φάρσες. Χωρίς το έργο του Αγίου Πνεύματος, αυτό που κάνει ο άνθρωπος είναι του Σατανά, είναι επαναστατικός και κακοποιός. Ο Σατανάς παρουσιάζεται σε όλα όσα γίνονται από τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα και δεν υπάρχει τίποτα που να είναι συμβατό με τον Θεό και όλα είναι η εκδήλωση του Σατανά. Τίποτα από όλα όσα έχουν ειπωθεί δεν αφορά αποκλειστικά τα οράματα και τις πράξεις. Πάνω στο θεμέλιο των οραμάτων, ο άνθρωπος βρίσκει την πράξη, βρίσκει το δρόμο της υπακοής, ώστε να μπορεί να βάλει στην άκρη τις αντιλήψεις του και να κερδίσει εκείνα τα πράγματα που δεν είχε στο παρελθόν. Ο Θεός απαιτεί να συνεργάζεται ο άνθρωπος μαζί Του, αυτός ο άνθρωπος να συμμορφώνεται πλήρως με τις απαιτήσεις Του και ο άνθρωπος ζητά να δει το έργο του ίδιου του Θεού, να βιώσει την παντοδύναμη δύναμη του Θεού και να γνωρίσει τη διάθεση του Θεού. Αυτά, συνοπτικά, είναι η διαχείριση του Θεού. Η ένωση του Θεού με τον άνθρωπο είναι η διαχείριση και η μέγιστη διαχείριση.
Αυτό που περιλαμβάνει τα οράματα αναφέρεται πρωτίστως στο έργο του ίδιου του Θεού και αυτό που περιλαμβάνει την πράξη πρέπει να γίνει από τον άνθρωπο και δεν έχει καμία σχέση με τον Θεό. Το έργο του Θεού ολοκληρώνεται από τον ίδιο τον Θεό και η πράξη του ανθρώπου επιτυγχάνεται από τον ίδιο τον άνθρωπο. Αυτό που πρέπει να γίνει από τον ίδιο τον Θεό δεν χρειάζεται να γίνει από τον άνθρωπο και αυτό που πρέπει να γίνει πράξη από τον άνθρωπο δεν σχετίζεται με τον Θεό. Το έργο του Θεού είναι δική Του διακονία και δεν έχει καμία σχέση με τον άνθρωπο. Αυτό το έργο δεν χρειάζεται να γίνει από τον άνθρωπο και, επιπλέον, ο άνθρωπος θα ήταν ανίκανος να επιτελέσει το έργο που πρέπει να γίνει από τον Θεό. Αυτό που απαιτείται να κάνει πράξη ο άνθρωπος πρέπει να γίνει από τον άνθρωπο, είτε πρόκειται για τη θυσία της ίδιας της ζωής του είτε για την παράδοσή του στον Σατανά για να καταθέσει μαρτυρία - όλα αυτά πρέπει να επιτευχθούν από τον άνθρωπο. Ο ίδιος ο Θεός ολοκληρώνει όλο το έργο όπως πρέπει να Το κάνει και αυτό που ο άνθρωπος πρέπει να κάνει επιδεικνύεται στον άνθρωπο και το υπόλοιπο έργο επαφίεται στον άνθρωπο. Ο Θεός δεν κάνει πρόσθετο έργο. Επιτελεί μόνο το έργο που είναι μέσα στη δική Του διακονία και δείχνει μόνο στον άνθρωπο τον τρόπο και αυτό που κάνει μόνο είναι να ανοίξει τον δρόμο και δεν στρώνει τον δρόμο. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό από τον άνθρωπο. Η πράξη της αλήθειας σημαίνει να τεθούν σε πράξη τα λόγια του Θεού και όλο αυτό είναι καθήκον του ανθρώπου, είναι αυτό που πρέπει να γίνει από τον άνθρωπο και δεν έχει καμία σχέση με τον Θεό. Εάν ο άνθρωπος απαιτεί ο Θεός να υποφέρει επίσης το μαρτύριο και το ραφινάρισμα μέσα στην αλήθεια, με τον ίδιο τρόπο όπως ο άνθρωπος, τότε ο άνθρωπος είναι ανυπάκουος. Το έργο του Θεού είναι να εκτελέσει τη διακονία Του και το καθήκον του ανθρώπου είναι να υπακούσει σε όλη την καθοδήγηση του Θεού, χωρίς καμία αντίσταση. Αυτό που ο άνθρωπος κατορθώνει, είναι επιβεβλημένο να το επιτελέσει, ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός δουλεύει ή ζει. Μόνο ο ίδιος ο Θεός μπορεί να έχει απαιτήσεις από τον άνθρωπο, δηλαδή μόνο ο Θεός είναι ικανός να προβάλλει απαιτήσεις στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος δεν πρέπει να έχει άλλη επιλογή, δεν πρέπει να κάνει τίποτα παρά να παραδοθεί πλήρως και να κάνει πράξεις. Αυτή είναι η αίσθηση που πρέπει να κατακτήσει ο άνθρωπος. Μόλις ολοκληρωθεί το έργο που πρέπει να γίνει από τον ίδιο τον Θεό, ο άνθρωπος πρέπει να το βιώσει, βήμα προς βήμα. Αν, τελικά, όταν ολοκληρωθεί όλη η διαχείριση του Θεού, ο άνθρωπος δεν έχει κάνει ακόμα αυτό που απαιτείται από τον Θεό, τότε ο άνθρωπος πρέπει να τιμωρηθεί. Εάν ο άνθρωπος δεν εκπληρώνει τις απαιτήσεις του Θεού, τότε αυτό οφείλεται στην ανυπακοή του ανθρώπου. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός δεν ήταν αρκετά διεξοδικός στο έργο Του. Όλοι όσοι δεν μπορούν να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού, όσοι δεν μπορούν να εκπληρώσουν τις απαιτήσεις του Θεού και όσοι δεν μπορούν να δώσουν την πίστη τους και να εκπληρώσουν το καθήκον τους, όλοι αυτοί θα τιμωρηθούν. Σήμερα, αυτό που πρέπει να επιτύχετε δεν είναι οι πρόσθετες απαιτήσεις, αλλά το καθήκον του ανθρώπου και αυτό που πρέπει να γίνει από όλους. Εάν δεν είστε σε θέση να εκτελέσετε ακόμη και αυτό το καθήκον σας, ή να το κάνετε καλά, τότε εσείς δεν τιμωρείτε τους εαυτούς σας; Δεν φλερτάρετε με τον θάνατο; Πώς θα μπορούσατε ακόμα να περιμένετε να υπάρχει μέλλον και προοπτικές; Το έργο του Θεού γίνεται για χάρη της ανθρωπότητας και η συνεργασία του ανθρώπου είναι για χάρη της διαχείρισης του Θεού. Αφότου ο Θεός έχει κάνει όλα όσα υποτίθεται ότι πρέπει να κάνει, ο άνθρωπος πρέπει να είναι γενναιόδωρος με τις πράξεις του και να συνεργάζεται με τον Θεό. Στο έργο του Θεού, ο άνθρωπος πρέπει να καταβάλλει κάθε προσπάθεια, πρέπει να προσφέρει την αφοσίωσή του, και δεν πρέπει να επιδοθεί σε πολυάριθμες συλλήψεις ή να καθίσει παθητικά και να περιμένει τον θάνατο. Ο Θεός μπορεί να θυσιάσει τον εαυτό Του για τον άνθρωπο, οπότε γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να προσφέρει την αφοσίωσή του στον Θεό; Ο Θεός έχει ενωμένη την καρδιά και το μυαλό για τον άνθρωπο, οπότε γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να προσφέρει λίγη συνεργασία; Ο Θεός εργάζεται για την ανθρωπότητα, οπότε γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να εκπληρώσει κάποιο από τα καθήκοντά του για χάρη της διαχείρισης του Θεού; Το έργο του Θεού έχει φτάσει μέχρι εδώ, κι όμως εξακολουθείτε να βλέπετε αλλά δεν ενεργείτε, να ακούτε αλλά να μην κινείστε. Δεν είναι τέτοιοι άνθρωποι αντικείμενα καταδίκης; Ο Θεός έχει ήδη αφιερώσει το σύνολό Του στον άνθρωπο, οπότε γιατί σήμερα ο άνθρωπος είναι ανίκανος να επιτελέσει σοβαρά το καθήκον του; Για τον Θεό, το έργο του είναι η πρώτη προτεραιότητά Του και το έργο της διαχείρισής Του είναι υψίστης σημασίας. Για τον άνθρωπο, το να κάνει τα λόγια του Θεού πράξη και να εκπληρώσει τις απαιτήσεις Του είναι η πρώτη του προτεραιότητα. Αυτό όλοι πρέπει να το καταλάβετε. Οι λέξεις που ειπώθηκαν σε εσάς έχουν φτάσει στον πυρήνα της ουσίας σας, και το έργο του Θεού έχει εισέλθει σε πρωτόγνωρες περιοχές. Πολλοί άνθρωποι ακόμα δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια ή το ψεύδος αυτού του τρόπου· εξακολουθούν να περιμένουν και να βλέπουν και να μην εκτελούν το καθήκον τους. Αντ’ αυτού, εξετάζουν κάθε λέξη και πράξη του Θεού, εστιάζουν σε αυτό που Εκείνος τρώει και φοράει και οι αντιλήψεις τους γίνονται όλο και πιο θλιβερές. Μα δεν κάνουν φασαρία για το τίποτα αυτοί οι άνθρωποι; Πώς μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να αναζητούν τον Θεό; Και πώς θα μπορούσαν να είναι εκείνοι που σκόπιμα υποτάσσονται στον Θεό; Έβαλαν την πίστη και το καθήκον τους στο πίσω μέρος του μυαλού τους, και αντ’ αυτού επικεντρώθηκαν στο πού βρίσκεται ο Θεός. Είναι ένα αίσχος! Εάν ο άνθρωπος έχει καταλάβει όλα όσα υποτίθεται ότι πρέπει να καταλάβει και έχει κάνει πράξη όλα όσα υποτίθεται ότι πρέπει να κάνει, τότε ο Θεός θα δώσει σίγουρα τις ευλογίες Του στον άνθρωπο, γιατί αυτό που απαιτεί από τον άνθρωπο είναι το καθήκον του ανθρώπου, και αυτό που πρέπει να γίνει από τον άνθρωπο. Αν ο άνθρωπος είναι ανίκανος να κατανοήσει ό,τι υποτίθεται ότι καταλαβαίνει και δεν είναι σε θέση να κάνει πράξη ό,τι πρέπει να κάνει πράξη, τότε ο άνθρωπος θα τιμωρηθεί. Όσοι δεν συνεργάζονται με τον Θεό, διατηρούν εχθρική στάση προς τον Θεό, εκείνοι που δεν δέχονται το νέο έργο αντιτίθενται σ’ αυτό, παρόλο που αυτοί οι άνθρωποι δεν κάνουν τίποτα που να είναι προφανώς σε αντίθεση με αυτό. Όλοι όσοι δεν εφαρμόζουν την αλήθεια που απαιτεί ο Θεός είναι άνθρωποι που σκοπίμως αντιτίθενται και είναι ανυπάκουοι προς τα λόγια του Θεού, ακόμα κι αν αυτοί οι άνθρωποι δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στο έργο του Αγίου Πνεύματος. Οι άνθρωποι που δεν υπακούουν στα λόγια του Θεού και δεν υποτάσσονται στον Θεό είναι αντιδραστικοί και σε αντίθεση με τον Θεό. Οι άνθρωποι που δεν εκτελούν το καθήκον τους είναι εκείνοι που δεν συνεργάζονται με τον Θεό και οι άνθρωποι που δεν συνεργάζονται με τον Θεό είναι εκείνοι που δεν αποδέχονται το έργο του Αγίου Πνεύματος.
Όταν το έργο του Θεού φτάσει σε ένα συγκεκριμένο σημείο και η διαχείρισή Του φτάσει σε κάποιο σημείο, όλοι όσοι αποζητούν την καρδιά Του είναι όλοι ικανοί να εκπληρώσουν τις απαιτήσεις Του. Ο Θεός καθορίζει τις απαιτήσεις του ως προς τον άνθρωπο σύμφωνα με τα δικά του πρότυπα και σύμφωνα με όσα μπορεί να επιτύχει ο άνθρωπος. Ενώ μιλάει για τη διαχείρισή Του, δείχνει επίσης τον δρόμο για τον άνθρωπο και παρέχει στον άνθρωπο μια πορεία προς την επιβίωση. Η διαχείριση του Θεού και η πρακτική του ανθρώπου είναι και οι δύο στο ίδιο επίπεδο εργασίας και εκτελούνται ταυτόχρονα. Η συζήτηση για τη διαχείριση του Θεού άπτεται αλλαγών στη διάθεση του ανθρώπου και η συζήτηση γι’ αυτό που πρέπει να κάνει ο άνθρωπος και οι αλλαγές στη διάθεση του ανθρώπου άπτονται του έργου του Θεού. Δεν υπάρχει χρόνος κατά τον οποίο αυτά τα δύο μπορούν να διαχωριστούν. Η πράξη του ανθρώπου αλλάζει, βήμα-βήμα. Αυτό συμβαίνει επειδή οι απαιτήσεις του Θεού για τον άνθρωπο αλλάζουν κι αυτές και επειδή το έργο του Θεού αλλάζει και προοδεύει. Αν οι πράξεις του ανθρώπου παραμείνουν εγκλωβισμένες στο δόγμα, αυτό αποδεικνύει ότι στερείται του έργου και της καθοδήγησης του Θεού. Αν οι πράξεις του ανθρώπου δεν αλλάζουν ποτέ ή δεν πηγαίνουν βαθύτερα, τότε αυτό αποδεικνύει ότι οι πράξεις του ανθρώπου διεξάγονται σύμφωνα με τη βούληση του ανθρώπου και δεν είναι οι πράξεις η πρακτική της αλήθειας· αν ο άνθρωπος δεν βρίσκει μονοπάτι για να βαδίσει, τότε έχει ήδη πέσει στα χέρια του Σατανά και βρίσκεται υπό την κυριαρχία του Σατανά, πράγμα που σημαίνει ότι ελέγχεται από το κακό πνεύμα. Εάν οι πράξεις του ανθρώπου δεν πάνε βαθύτερα, τότε το έργο του Θεού δεν θα αναπτυχθεί και εάν δεν υπάρξει αλλαγή στο έργο του Θεού, τότε η είσοδος του ανθρώπου θα σταματήσει - αυτό είναι αναπόφευκτο. Σε όλο το έργο του Θεού, αν ο άνθρωπος συμμορφωνόταν πάντα με το νόμο του Ιεχωβά, τότε το έργο του Θεού δεν θα μπορούσε να προχωρήσει, πολύ λιγότερο δε θα ήταν δυνατόν να τερματιστεί η όλη εποχή. Εάν ο άνθρωπος ήταν πάντα πιστός στον σταυρό και ασκούσε τις αρετές της υπομονής και της ταπεινότητας, τότε θα ήταν αδύνατον για το έργο του Θεού να συνεχίσει να εξελίσσεται. Έξι χιλιάδες χρόνια διαχείρισης απλά δεν μπορούν να τερματιστούν μεταξύ των ανθρώπων που συμμορφώνονται μόνο με τον νόμο, ή που μόνο μένουν πιστοί στον σταυρό και εξασκούν την υπομονή και την ταπεινότητα. Αντ’ αυτού, ολόκληρο το έργο της διαχείρισης του Θεού ολοκληρώνεται μεταξύ εκείνων των εσχάτων ημερών, που γνωρίζουν τον Θεό και έχουν ξεφύγει από τα νύχια του Σατανά και έχουν απομακρυνθεί πλήρως από την επιρροή του Σατανά. Αυτή είναι η αναπόφευκτη κατεύθυνση του έργου του Θεού. Γιατί λέγεται ότι οι πράξεις αυτών που μετέχουν στις θρησκευτικές εκκλησίες είναι ξεπερασμένες; Επειδή αυτό που εφαρμόζουν είναι διαχωρισμένο από το έργο του σήμερα. Στην Εποχή της Χάριτος, αυτό που εφάρμοσαν ήταν σωστό, αλλά καθώς η εποχή έχει περάσει και το έργο του Θεού έχει αλλάξει, έτσι και οι πράξεις τους έχουν σταδιακά ξεπεραστεί. Έμεινε πίσω, ξεπεράστηκε από το νέο έργο και το νέο φως. Με βάση την αρχική θεμελίωσή του, το έργο του Αγίου Πνεύματος έχει προχωρήσει αρκετά βήματα βαθύτερα. Ωστόσο, αυτοί οι άνθρωποι εξακολουθούν να παραμένουν κολλημένοι στο αρχικό στάδιο του έργου του Θεού και εξακολουθούν να κολλάνε στις παλιές πρακτικές και στο παλιό φως. Το έργο του Θεού μπορεί να αλλάξει πολύ μέσα σε τρία ή πέντε χρόνια, άρα δεν θα γινόντουσαν ακόμα μεγαλύτεροι μετασχηματισμοί κατά τη διάρκεια 2.000 ετών; Εάν ο άνθρωπος δεν έχει νέο φως ή νέες πράξεις, αυτό σημαίνει ότι δεν τήρησε το έργο του Αγίου Πνεύματος. Αυτή είναι η αποτυχία του ανθρώπου. Η ύπαρξη του νέου έργου του Θεού δεν μπορεί να αμφισβητηθεί επειδή σήμερα οι άνθρωποι που ακολουθούν το αρχικό έργο του Αγίου Πνεύματος εξακολουθούν να συμμορφώνονται με ξεπερασμένες πράξεις. Το έργο του Αγίου Πνεύματος πάει πάντα προς τα εμπρός και όλοι εκείνοι που βρίσκονται στη ροή του Αγίου Πνεύματος πρέπει επίσης να προχωρούν βαθύτερα και να αλλάζουν, βήμα-βήμα. Δεν πρέπει να σταματήσουν σε ένα μόνο στάδιο. Μόνο όσοι δεν γνωρίζουν το έργο του Αγίου Πνεύματος θα παραμείνουν στο αρχικό έργο του και δεν θα δεχτούν το νέο έργο του Αγίου Πνεύματος. Μόνο αυτοί που είναι ανυπάκουοι θα είναι ανίκανοι να ωφεληθούν από το έργο του Αγίου Πνεύματος. Αν οι πράξεις του ανθρώπου δεν συμβαδίζουν με το νέο έργο του Αγίου Πνεύματος, τότε οι πράξεις του ανθρώπου σίγουρα αποβάλλονται από το έργο του σήμερα και σίγουρα δεν συμβαδίζουν με το έργο του σήμερα. Τέτοιοι ξεπερασμένοι άνθρωποι όπως αυτοί, είναι απλώς ανίκανοι να επιτύχουν το θέλημα του Θεού, πόσο μάλλον να γίνουν αυτοί οι έσχατοι άνθρωποι που θα καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό. Ολόκληρο το έργο διαχείρισης, εξάλλου, δεν μπορούσε να ολοκληρωθεί μεταξύ μιας τέτοιας ομάδας ανθρώπων. Για όσους κάποτε υπάκουσαν στον νόμο του Ιεχωβά και αυτοί που κάποτε υπέφεραν για τον σταυρό, αν δεν μπορούν να δεχτούν τη φάση του έργου των εσχάτων ημερών, τότε όλα όσα έκαναν θα είναι μάταια και άχρηστα. Η σαφέστερη έκφραση του έργου του Αγίου Πνεύματος είναι να αγκαλιάσουμε το εδώ και τώρα, χωρίς να προσκολληθούμε στο παρελθόν. Όσοι δεν έχουν συμβαδίσει με το σημερινό έργο και έχουν διαχωριστεί από τις πράξεις του σήμερα, είναι αυτοί που αντιτίθενται και δε δέχονται το έργο του Αγίου Πνεύματος. Αυτοί οι άνθρωποι αψηφούν το σημερινό έργο του Θεού. Αν και γαντζώνονται στο φως του παρελθόντος, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι δυνατόν να αρνηθούμε ότι δεν γνωρίζουν το έργο του Αγίου Πνεύματος. Γιατί υπήρξε όλη αυτή η συζήτηση για τις αλλαγές στις πράξεις του ανθρώπου, για τις διαφορές στις πράξεις μεταξύ του παρελθόντος και του σήμερα, για τον τρόπο με τον οποίο πραγματοποιήθηκαν οι πράξεις κατά την προηγούμενη εποχή και για το πώς γίνονται σήμερα; Τέτοιοι διαχωρισμοί στις πράξεις του ανθρώπου αναφέρονται πάντοτε επειδή το έργο του Αγίου Πνεύματος συνεχώς μετακινείται προς τα εμπρός και έτσι οι πράξεις του ανθρώπου πρέπει συνεχώς να αλλάζουν. Αν ο άνθρωπος παραμείνει κολλημένος σ’ ένα στάδιο, τότε αυτό αποδεικνύει ότι δεν είναι σε θέση να συμβαδίσει με το έργο του Θεού και με το νέο φως· δεν αποδεικνύει ότι το σχέδιο διαχείρισης του Θεού δεν έχει αλλάξει. Εκείνοι που βρίσκονται εκτός της ροής του Αγίου Πνεύματος πάντοτε πιστεύουν ότι έχουν δίκιο, αλλά στην πραγματικότητα, το έργο του Θεού μέσα τους έπαψε να υφίσταται εδώ και πολύ καιρό και το έργο του Αγίου Πνεύματος επίσης απουσιάζει από αυτούς. Το έργο του Θεού μεταφέρθηκε εδώ και πολύ καιρό σε μια άλλη ομάδα ανθρώπων, μια ομάδα με την οποία Εκείνος σκοπεύει να ολοκληρώσει το νέο Του έργο. Επειδή όσοι είναι θρησκευόμενοι είναι και ανίκανοι να δεχτούν το νέο έργο του Θεού και κρατιούνται μόνο από το παλιό έργο του παρελθόντος, έτσι ο Θεός έχει εγκαταλείψει αυτούς τους ανθρώπους και επιτελεί το νέο Του έργο στον λαό που το αποδέχεται. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που συνεργάζονται στο νέο έργο Του και μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να ολοκληρωθεί η διαχείρισή Του. Η διαχείριση του Θεού κινείται πάντα προς τα εμπρός και η πρακτική του ανθρώπου ανεβαίνει πάντα ψηλότερα. Ο Θεός δουλεύει πάντοτε και ο άνθρωπος έχει πάντα ανάγκη, έτσι ώστε και οι δύο φτάνουν στο ζενίθ τους - ο Θεός και ο άνθρωπος είναι σε πλήρη ένωση. Αυτή είναι η έκφραση της ολοκλήρωσης του έργου του Θεού και είναι το τελικό αποτέλεσμα ολόκληρης της διαχείρισης του Θεού.
Σε κάθε στάδιο του έργου του Θεού υπάρχουν και οι αντίστοιχες απαιτήσεις από τον άνθρωπο. Όλοι όσοι βρίσκονται μέσα στη ροή του Αγίου Πνεύματος, διακατέχονται από την παρουσία και την πειθαρχία του Αγίου Πνεύματος και όσοι δεν βρίσκονται μέσα στη ροή αυτή υποτάσσονται στον Σατανά και χωρίς κανένα από τα έργα του Αγίου Πνεύματος. Οι άνθρωποι που βρίσκονται στη ροή του Αγίου Πνεύματος είναι εκείνοι που δέχονται το νέο έργο του Θεού, αυτοί που συνεργάζονται μέσα στο νέο έργο του Θεού. Αν αυτοί που βρίσκονται μέσα σε αυτή τη ροή είναι ανίκανοι να συνεργαστούν και δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια που απαιτεί ο Θεός κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τότε θα τιμωρηθούν και στη χειρότερη περίπτωση θα εγκαταλειφθούν από το Άγιο Πνεύμα. Όσοι αποδέχονται το καινούριο έργο του Αγίου Πνεύματος, θα ζουν μέσα στη ροή του Αγίου Πνεύματος, θα λάβουν τη φροντίδα και την προστασία του Αγίου Πνεύματος. Εκείνοι που είναι πρόθυμοι να κάνουν πράξη την αλήθεια είναι διαφωτισμένοι από το Άγιο Πνεύμα και εκείνοι που δεν θέλουν να κάνουν πράξη την αλήθεια πειθαρχούνται από το Άγιο Πνεύμα και μπορεί ακόμη και να τιμωρηθούν. Ανεξάρτητα από το τι είδους άτομο είναι κάποιος, υπό την προϋπόθεση ότι βρίσκεται μέσα στη ροή του Αγίου Πνεύματος, ο Θεός θα αναλάβει την ευθύνη για όλους εκείνους που δέχονται το νέο έργο Του για χάρη του ονόματός Του. Εκείνοι που δοξάζουν το όνομά Του και είναι πρόθυμοι να κάνουν πράξη τα λόγια Του θα λάβουν τις ευλογίες Του. Όσοι δεν Τον υπακούουν και δεν κάνουν τα λόγια Του πράξη, θα λάβουν την τιμωρία Του. Οι άνθρωποι που βρίσκονται στη ροή του Αγίου Πνεύματος είναι αυτοί που αποδέχονται το νέο έργο και αφού έχουν αποδεχθεί το νέο έργο, πρέπει να έχουν και την κατάλληλη συνεργασία με τον Θεό και δεν θα πρέπει να ενεργούν ως αντάρτες που δεν εκτελούν το καθήκον τους. Αυτή είναι η μόνη απαίτηση του Θεού προς τον άνθρωπο. Δεν συμβαίνει αυτό για τους ανθρώπους που δεν αποδέχονται το νέο έργο: Είναι έξω από τη ροή του Αγίου Πνεύματος και η πειθαρχία και η αποδοκιμασία του Αγίου Πνεύματος δεν ισχύουν γι’ αυτούς. Όλη την ημέρα, αυτοί οι άνθρωποι ζουν μέσα στη σάρκα, ζουν μέσα στο μυαλό τους και το μόνο που κάνουν είναι να ζουν σύμφωνα με το δόγμα που παράγεται από την ανάλυση και την έρευνα των δικών τους εγκεφάλων. Αυτές δεν είναι οι απαιτήσεις του νέου έργου του Αγίου Πνεύματος, και ούτε είναι η συνεργασία με τον Θεό. Όσοι δεν αποδέχονται το νέο έργο του Θεού στερούνται της παρουσίας του Θεού και, επιπλέον, στερούνται των ευλογιών και της προστασίας του Θεού. Τα περισσότερα από τα λόγια και τις ενέργειές τους συμβαδίζουν με τις προηγούμενες απαιτήσεις του έργου του Αγίου Πνεύματος. Είναι δόγμα, αλλά όχι η αλήθεια. Ένα τέτοιο δόγμα και τέτοιοι κανόνες αρκούν για να αποδείξουν ότι το μόνο που τους ενώνει είναι η θρησκεία· δεν είναι οι εκλεκτοί ή τα αντικείμενα του έργου του Θεού. Η συνάθροιση όλων αυτών μεταξύ τους μπορεί να μόνο ονομαστεί ως ένα μεγάλο συνέδριο της θρησκείας και δεν μπορεί να ονομαστεί εκκλησία. Αυτό είναι ένα αμετάβλητο γεγονός. Δεν έχουν το νέο έργο του Αγίου Πνεύματος· αυτό που κάνουν θυμίζει θρησκεία, αυτό που ζουν φαίνεται να είναι γεμάτο από θρησκεία· δεν έχουν την παρουσία και το έργο του Αγίου Πνεύματος και δεν είναι κατάλληλοι να λάβουν την πειθαρχία ή τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος. Αυτοί οι άνθρωποι είναι άψυχα πτώματα, τα σκουλήκια που στερούνται πνευματικότητας. Δεν έχουν καμία γνώση για την επαναστατικότητα και την αντίθεση του ανθρώπου, δεν έχουν γνώση όλου του κακού που κάνει ο άνθρωπος, πολύ λιγότερο δε, γνωρίζουν το έργο του Θεού και τη σημερινή βούληση του Θεού. Όλοι τους είναι αδαείς και χαμηλού επιπέδου άνθρωποι, είναι αποβράσματα ακατάλληλα για να τους ονομάζουμε πιστούς! Τίποτα από όσα κάνουν δεν έχει σχέση με τη διαχείριση του Θεού, κι ούτε μπορεί να επηρεάσει τα σχέδια του Θεού. Τα λόγια και οι πράξεις τους είναι υπερβολικά αηδιαστικά, πάρα πολύ αξιολύπητα και απλώς ανάξια λόγου. Οτιδήποτε γίνεται από εκείνους που δεν βρίσκονται μέσα στη ροή του Αγίου Πνεύματος δεν σχετίζεται με το νέο έργο του Αγίου Πνεύματος. Εξαιτίας αυτού, ανεξάρτητα από το τι κάνουν, είναι εκτός της πειθαρχίας του Αγίου Πνεύματος και, επιπλέον, χωρίς τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος. Διότι είναι όλοι άνθρωποι που δεν έχουν αγάπη για την αλήθεια και έχουν απαρνηθεί αλλά και έχουν απορριφθεί από το Άγιο Πνεύμα. Ονομάζονται κακοποιοί επειδή ζουν μέσα στη σάρκα και κάνουν ό,τι τους ευχαριστεί κάτω από την πινακίδα του Θεού. Ενώ ο Θεός εργάζεται είναι εσκεμμένα εχθρικοί απέναντί Του και τρέχουν προς την αντίθετη κατεύθυνση με αυτόν. Η αποτυχία του ανθρώπου να συνεργαστεί με τον Θεό είναι εξαιρετικά επαναστατική από μόνη της, για να μην πούμε και για τη σκόπιμη φυγή αυτών των ανθρώπων από τον Θεό. Δεν θα λάβουν λοιπόν τη δίκαιη τιμωρία τους; Όταν αναφέρουμε την κακομεταχείριση αυτών των ανθρώπων, μερικοί άνθρωποι δεν μπορούν παρά να τους καταραστούν, ενώ ο Θεός τους αγνοεί. Για τον άνθρωπο, φαίνεται ότι οι πράξεις τους αφορούν το όνομα του Θεού, αλλά στην πραγματικότητα, για τον Θεό, δεν έχουν καμία σχέση με το όνομά Του ή τη μαρτυρία προς Αυτόν. Ανεξάρτητα από το τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι, αυτό δεν σχετίζεται με τον Θεό: Δεν σχετίζεται ούτε με το όνομά Του ούτε με το έργο Του σήμερα. Αυτοί οι άνθρωποι υποβιβάζουν τον εαυτό τους και εκφράζουν τον Σατανά. είναι κακοποιοί που μαζεύουν αμαρτίες για την ημέρα της οργής. Σήμερα, ανεξάρτητα από τις ενέργειές τους και υπό την προϋπόθεση ότι δεν παρεμποδίζουν τη διαχείριση του Θεού και δεν έχουν καμία σχέση με το νέο έργο του Θεού, τέτοιοι άνθρωποι δεν θα υποβληθούν στην αντίστοιχη τιμωρία, καθώς η ημέρα της οργής δεν έχει ακόμη φθάσει. Υπάρχουν πολλά που οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Θεός θα έπρεπε να έχει ήδη αντιμετωπίσει και πιστεύουν ότι αυτοί οι κακοποιοί πρέπει να υποβληθούν σε αντίποινα το συντομότερο δυνατό. Αλλά επειδή το έργο της διαχείρισης του Θεού δεν έχει ακόμη τελειώσει και η ημέρα της οργής δεν έχει ακόμη φτάσει, οι άδικοι συνεχίζουν να εκτελούν τις αδικίες τους. Κάποιοι λένε ότι οι θρησκευόμενοι υπάρχουν χωρίς την παρουσία ή το έργο του Αγίου Πνεύματος και ότι ντροπιάζουν το όνομα του Θεού. Γιατί λοιπόν ο Θεός δεν τους καταστρέφει, αντί να ανέχεται την ανυπακοή τους; Αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι είναι η εκδήλωση του Σατανά και εκφράζουν τη σάρκα, είναι αδαείς, χαμηλού επιπέδου, είναι παράλογοι άνθρωποι. Δεν θα δουν την έλευση της οργής του Θεού προτού μπορέσουν να καταλάβουν πώς ο Θεός επιτελεί το έργο Του μεταξύ των ανθρώπων και μόλις κατακτηθούν πλήρως, αυτοί οι κακοποιοί θα λάβουν την τιμωρία τους και κανένας από αυτούς δεν θα μπορέσει να ξεφύγει από την ημέρα της οργής. Τώρα δεν είναι η ώρα για την τιμωρία του ανθρώπου, αλλά είναι η ώρα για την εκτέλεση του έργου της κατάκτησης, εκτός κι αν υπάρχουν εκείνοι που βλάπτουν τη διαχείριση του Θεού, οπότε και θα υποβληθούν σε τιμωρία με βάση τη σοβαρότητα των πράξεών τους. Κατά τη διάρκεια της διαχείρισης της ανθρωπότητας από τον Θεό, όλοι εκείνοι που βρίσκονται μέσα στη ροή του Αγίου Πνεύματος έχουν σχέση με τον Θεό. Εκείνοι που είναι μισητοί και απορριφθέντες από το Άγιο Πνεύμα ζουν υπό την κυριαρχία του Σατανά και αυτό που έφεραν στην πράξη δεν έχει καμία σχέση με τον Θεό. Μόνο όσοι αποδέχονται το νέο έργο του Θεού και συνεργάζονται με τον Θεό έχουν σχέση με τον Θεό, επειδή το έργο του Θεού απευθύνεται μόνο σε εκείνους που το δέχονται και όχι σε όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από το αν το δέχονται ή όχι. Το έργο που έχει επιτελεστεί από τον Θεό έχει πάντα ένα αντικείμενο και δεν γίνεται από ιδιοτροπία. Όσοι συνδέονται με τον Σατανά δεν είναι κατάλληλοι να γίνουν μάρτυρες στον Θεό, αλλά ούτε και είναι ικανοί να συνεργαστούν με τον Θεό.
Κάθε στάδιο του έργου του Αγίου Πνεύματος απαιτεί ταυτόχρονα τη μαρτυρία του ανθρώπου. Κάθε στάδιο του έργου είναι μια μάχη μεταξύ του Θεού και του Σατανά και το αντικείμενο της μάχης είναι ο Σατανάς, ενώ αυτός που θα γίνει τέλειος μέσω αυτού του έργου είναι ο άνθρωπος. Το αν το έργο του Θεού μπορεί να αποφέρει καρπούς εξαρτάται από τον τρόπο της μαρτυρίας του ανθρώπου προς τον Θεό. Αυτή η μαρτυρία είναι αυτό που ο Θεός απαιτεί από εκείνους που τον ακολουθούν· είναι η μαρτυρία που έχει υπάρξει πριν από τον Σατανά, αλλά και η απόδειξη των αποτελεσμάτων του έργου Του. Η όλη διαχείριση του Θεού χωρίζεται σε τρία στάδια, και σε κάθε στάδιο υπάρχουν αντίστοιχες απαιτήσεις προσαρμογής από τον άνθρωπο. Επιπλέον, καθώς οι εποχές περνούν και προχωρούν, οι απαιτήσεις του Θεού για όλη την ανθρωπότητα γίνονται ολοένα και υψηλότερες. Έτσι, βήμα-βήμα, αυτό το έργο της διαχείρισης του Θεού φτάνει στο αποκορύφωμά του, μέχρι ο άνθρωπος να αντικρίσει το γεγονός της «εμφάνισης του ενσαρκωμένου Λόγου», και έτσι οι απαιτήσεις του ανθρώπου γίνονται ακόμη υψηλότερες και οι απαιτήσεις ως προς τον άνθρωπο να γίνει μάρτυρας γίνονται ακόμα πιο υψηλές. Όσο περισσότερο ο άνθρωπος είναι ικανός να συνεργαστεί πραγματικά με τον Θεό, τόσο περισσότερο τον δοξάζει ο Θεός. Η συνεργασία του ανθρώπου είναι η μαρτυρία που πρέπει να φέρει και η μαρτυρία που φέρει είναι η πράξη του ανθρώπου. Και έτσι, ανεξάρτητα από το αν το έργο του Θεού μπορεί να έχει το κατάλληλο αποτέλεσμα και από το αν μπορεί να υπάρξει αληθινή μαρτυρία, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη συνεργασία και τη μαρτυρία του ανθρώπου. Όταν τελειώσει το έργο, δηλαδή όταν η διαχείριση του Θεού έχει φτάσει στο τέλος της, ο άνθρωπος θα πρέπει να γίνει περισσότερο μάρτυρας και όταν το έργο του Θεού φτάσει στο τέλος του, η πράξη και η είσοδος του ανθρώπου θα φτάσουν στο ζενίθ. Στο παρελθόν, ο άνθρωπος ήταν υποχρεωμένος να συμμορφώνεται με τον νόμο και τις εντολές και έπρεπε να είναι υπομονετικός και ταπεινός. Σήμερα, ο άνθρωπος υποχρεούται να υπακούει σε ό,τι κανονίζει ο Θεός και να έχει υπέρτατη αγάπη για τον Θεό και τελικά υποχρεούται να αγαπά τον Θεό εν μέσω της όποιας δοκιμασίας. Αυτά τα τρία στάδια είναι οι απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο, βήμα-βήμα, σε όλη τη διαχείρισή Του. Κάθε στάδιο του έργου του Θεού πηγαίνει βαθύτερα από το τελευταίο, και σε κάθε στάδιο οι απαιτήσεις του ανθρώπου είναι πιο βαθιές από το τελευταίο, και με αυτό τον τρόπο, όλη η διαχείριση του Θεού παίρνει σταδιακά σάρκα και οστά. Ακριβώς επειδή οι απαιτήσεις του ανθρώπου είναι πάντα υψηλότερες, η διάθεση του ανθρώπου πλησιάζει περισσότερο στα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός και μόνο τότε ολόκληρη η ανθρωπότητα αποχωρεί σταδιακά από την επιρροή του Σατανά, έως ότου ολοκληρωθεί το έργο του Θεού οριστικά και τότε όλη η ανθρωπότητα θα έχει σωθεί από την επιρροή του Σατανά. Όταν έρθει η ώρα αυτή, το έργο του Θεού θα έχει φτάσει στο τέλος του και η συνεργασία του ανθρώπου με τον Θεό για να επιτύχει αλλαγές στη διάθεσή του δεν θα υφίσταται πια και ολόκληρη η ανθρωπότητα θα ζήσει υπό το φως του Θεού και από τότε και μετά δεν θα υπάρχει παρακοή ή αντίδραση προς τον Θεό. Ο Θεός επίσης δεν θα ζητήσει τίποτα άλλο από τον άνθρωπο και θα υπάρξει μια πιο αρμονική συνεργασία μεταξύ ανθρώπου και Θεού, που θα είναι η ζωή του ανθρώπου και του Θεού μαζί, η ζωή που έρχεται μετά από την ολοκλήρωση της διαχείρισης του Θεού και αφότου ο άνθρωπος έχει σωθεί πλήρως από τον Θεό, από τα χέρια του Σατανά. Όσοι δεν μπορούν να ακολουθήσουν στενά τα βήματα του Θεού είναι ανίκανοι να επιτύχουν μια τέτοια ζωή. Θα έχουν κατέβει χαμηλά προς το σκοτάδι, εκεί όπου θα κλαψουρίζουν και θα τρίζουν τα δόντια τους· είναι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν Τον ακολουθούν, πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν υπακούουν σε όλα τα έργα Του. Δεδομένου ότι ο άνθρωπος πιστεύει στον Θεό, πρέπει να ακολουθήσει από κοντά τα βήματα του Θεού, βήμα-βήμα. πρέπει να «ακολουθήσει τον Αμνό, όπου και εάν πηγαίνει». Μόνο αυτοί είναι οι άνθρωποι που αναζητούν τον αληθινό δρόμο, μόνο αυτοί είναι εκείνοι γνωρίζουν το έργο του Αγίου Πνεύματος. Οι άνθρωποι που δουλοπρεπώς ακολουθούν επιστολές και δόγματα είναι εκείνοι που έχουν εξαλειφθεί από το έργο του Αγίου Πνεύματος. Σε κάθε χρονική περίοδο, ο Θεός θα ξεκινήσει νέο έργο, και σε κάθε περίοδο, θα υπάρξει μια νέα αρχή μεταξύ των ανθρώπων. Εάν ο άνθρωπος ακολουθεί μόνο τις εξής αλήθειες: ότι ο «Ιεχωβά είναι ο Θεός» και ο «Ιησούς είναι ο Χριστός», οι οποίες ισχύουν μόνο για μια εποχή, τότε ο άνθρωπος δεν θα συνεχίσει να συμβαδίζει με το έργο του Αγίου Πνεύματος και θα είναι για πάντα ανίκανος να κατακτήσει το έργο του Αγίου Πνεύματος. Ανεξάρτητα από το πώς εργάζεται ο Θεός, ο άνθρωπος ακολουθεί χωρίς την παραμικρή αμφιβολία και ακολουθεί στενά από πίσω. Με τον τρόπο αυτό, πώς θα μπορούσε να εξαλειφθεί ο άνθρωπος από το Άγιο Πνεύμα; Ανεξάρτητα από το τι κάνει ο Θεός, όσο ο άνθρωπος είναι βέβαιος ότι αυτό είναι το έργο του Αγίου Πνεύματος και συνεργάζεται στο έργο του Αγίου Πνεύματος χωρίς καμία αμφιβολία και προσπαθεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του Θεού, τότε πώς θα μπορούσε να τιμωρηθεί; Το έργο του Θεού δεν σταμάτησε ποτέ, τα βήματά Του δεν σταμάτησαν ποτέ, και πριν τελειώσει το έργο της διαχείρισής Του, ήταν πάντοτε απασχολημένος και ποτέ δεν σταματά. Αλλά ο άνθρωπος είναι διαφορετικός: Έχοντας κερδίσει, ένα μόνο ίχνος από το έργο του Αγίου Πνεύματος, το αντιμετωπίζει σαν να μην έχει αλλάξει ποτέ, κι έχοντας αποκτήσει λίγη γνώση, δεν πηγαίνει να ακολουθήσει τα βήματα του νεότερου έργου του Θεού, ενώ έχοντας δει μόνο ένα κομμάτι του έργου του Θεού, ο Θεός σχηματίζεται στο μυαλό του αμέσως ως μια ιδιαίτερη ξύλινη φιγούρα και πιστεύει ότι ο Θεός θα παραμείνει πάντα σε αυτή τη μορφή που βλέπει μπροστά του, ότι έτσι ήταν στο παρελθόν και θα είναι πάντα και στο μέλλον. Έχοντας αποκτήσει μόνο επιφανειακή γνώση, ο άνθρωπος είναι τόσο υπερήφανος που ξεχνιέται και αρχίζει να διακηρύσσει αναπόφευκτα τη διάθεση και την ύπαρξη του Θεού που απλά δεν υφίστανται. Έχοντας κολλήσει σε μια φάση του έργου του Αγίου Πνεύματος, ανεξάρτητα από το τι είδους άνθρωπος είναι αυτός που διακηρύσσει το νέο έργο του Θεού, ο άνθρωπος δεν το δέχεται. Αυτοί είναι άνθρωποι που δεν μπορούν να δεχτούν το νέο έργο του Αγίου Πνεύματος, διότι είναι πολύ συντηρητικοί και ανίκανοι να δεχτούν νέα πράγματα. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό, αλλά και απορρίπτουν τον Θεό. Ο άνθρωπος πιστεύει ότι οι Ισραηλίτες έσφαλαν επειδή «πίστευαν μόνο στον Ιεχωβά και δεν πίστευαν στον Ιησού», όμως η πλειονότητα των ανθρώπων παίζει έναν ρόλο στον οποίο «πιστεύουν μόνο στον Ιεχωβά και απορρίπτουν τον Ιησού» και «επιζητούν την επιστροφή του Μεσσία αλλά αντιτάσσονται στον Μεσσία ο οποίος ονομάζεται Ιησούς». Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι οι άνθρωποι εξακολουθούν να ζουν κάτω από την κυριαρχία του Σατανά μετά την αποδοχή ενός σταδίου του έργου του Αγίου Πνεύματος και ακόμα δεν λαμβάνουν τις ευλογίες του Θεού. Δεν είναι αυτό αποτέλεσμα της επαναστατικότητας του ανθρώπου; Οι χριστιανοί σε ολόκληρο τον κόσμο που δεν είναι ενήμεροι ως προς το νέο έργο σήμερα διατηρούν την πεποίθηση ότι είναι τυχεροί, ότι ο Θεός θα εκπληρώσει τις επιθυμίες τους. Ωστόσο, δεν μπορούν να πούνε με βεβαιότητα για ποιο λόγο ο Θεός θα τους οδηγήσει στον τρίτο ουρανό, ούτε είναι βέβαιοι για το πώς θα έρθει ο Ιησούς να τους πάρει πάνω σε ένα λευκό σύννεφο, πολύ λιγότερο δε μπορούν να πουν με απόλυτη βεβαιότητα εάν ο Ιησούς θα φτάσει όντως πάνω σε ένα λευκό σύννεφο την ημέρα που φαντάζονται. Είναι όλοι ανήσυχοι και σαστισμένοι. Οι ίδιοι δεν γνωρίζουν καν αν ο Θεός θα αναλάβει τον κάθε έναν από αυτούς, τις ποικίλες μικρές ομάδες ανθρώπων από κάθε δόγμα. Το έργο που επιτελεί ο Θεός τώρα, η σημερινή εποχή, το θέλημα του Θεού - δεν έχουν κατανοήσει κανένα από αυτά και δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, αλλά μετράνε τις μέρες στα δάχτυλά τους. Μόνο αυτοί που ακολουθούν τα βήματα του Αμνού μέχρι τέλους μπορούν να κερδίσουν την τελική ευλογία, ενώ εκείνοι οι «έξυπνοι άνθρωποι», που αδυνατούν να ακολουθήσουν μέχρι το τέλος, και πιστεύουν ότι έχουν κερδίσει τα πάντα, είναι ανίκανοι να δουν την εμφάνιση του Θεού. Όλοι πιστεύουν ότι είναι οι πιο έξυπνοι στη γη και διακόπτουν τη συνεχιζόμενη εξέλιξη του έργου του Θεού χωρίς κανέναν λόγο και φαίνεται να πιστεύουν με απόλυτη σιγουριά ότι ο Θεός θα τους μεταφέρει στον ουρανό, αυτοί που «έχουν τη μέγιστη πίστη στον Θεό, ακολουθούν τον Θεό και υπακούουν στα λόγια του Θεού». Παρόλο που έχουν την «άκρα πίστη» προς τα λόγια του Θεού, τα λόγια και οι ενέργειές τους εξακολουθούν να μοιάζουν τόσο αηδιαστικά επειδή αντιτίθενται στο έργο του Αγίου Πνεύματος και εξαπατούν και κάνουν κακό. Εκείνοι που δεν ακολουθούν μέχρι τέλους, όσοι δεν συμβαδίζουν με το έργο του Αγίου Πνεύματος και οι οποίοι μόνο εμμένουν στο παλιό έργο όχι μόνο απέτυχαν να αφοσιωθούν στον Θεό αλλά, αντίθετα, έγιναν εκείνοι που αντιτάσσονται στον Θεό, έχουν γίνει εκείνοι που απορρίπτονται από τη νέα εποχή, και που θα τιμωρηθούν. Υπάρχουν άνθρωποι πιο αξιολύπητοι από αυτούς; Πολλοί πιστεύουν ακόμη ότι όλοι όσοι απορρίπτουν τον παλαιό νόμο και δέχονται το νέο έργο δεν διαθέτουν συνείδηση. Αυτοί οι άνθρωποι, που μιλάνε μόνο για «συνείδηση» και δεν ξέρουν το έργο του Αγίου Πνεύματος, θα δουν τελικά τις προοπτικές τους να περικόπτονται λόγω της συνείδησή τους. Το έργο του Θεού δεν συμμορφώνεται με το δόγμα, και παρόλο που είναι δική Του δουλειά, ακόμα ο Θεός δεν προσκολλάται σε αυτό. Αυτό που πρέπει να απορριφθεί απορρίπτεται, αυτό που πρέπει να εξαλειφθεί εξαλείφεται. Ωστόσο, ο άνθρωπος παίρνει εχθρική στάση απέναντι στον Θεό κρατώντας μόνο ένα μικρό κομμάτι του έργου της διαχείρισης του Θεού. Δεν είναι αυτό ένας παραλογισμός του ανθρώπου; Δεν είναι η άγνοια του ανθρώπου; Όσο περισσότερο είναι οι άνθρωποι δειλοί και υπερβολικοί επειδή φοβούνται ότι δεν θα κερδίσουν τις ευλογίες του Θεού, τόσο περισσότερο δεν είναι σε θέση να κερδίσουν μεγαλύτερες ευλογίες και να λάβουν την τελική ευλογία. Αυτοί οι άνθρωποι που τηρούν σθεναρά τον νόμο, επιδεικνύουν την απόλυτη αφοσίωση προς τον νόμο και όσο περισσότερο εμφανίζουν τέτοια αφοσίωση προς τον νόμο τόσο περισσότερο είναι επαναστάτες που αντιτίθενται στον Θεό. Γιατί τώρα είναι η Εποχή της Βασιλείας και όχι η Εποχή του Νόμου και το έργο του σήμερα δεν μπορεί να πάει ενάντια στο έργο του παρελθόντος και το έργο του παρελθόντος δεν μπορεί να συγκριθεί με το έργο του σήμερα. Το έργο του Θεού έχει αλλάξει και οι πράξεις του ανθρώπου έχουν επίσης αλλάξει· δεν φτάνει μόνο να τηρεί κανείς τον νόμο ή να φέρει τον σταυρό. Έτσι, η πίστη των ανθρώπων προς τον νόμο και τον σταυρό δεν θα κερδίσει την έγκριση του Θεού.
Ο άνθρωπος θα ολοκληρωθεί πλήρως στην Εποχή της Βασιλείας. Μετά το έργο της κατάκτησης, ο άνθρωπος θα υποβληθεί σε ραφινάρισμα και δοκιμασίες. Όσοι μπορούν να το ξεπεράσουν και να γίνουν μάρτυρες κατά τη διάρκεια αυτής της δοκιμασίας είναι αυτοί που τελικά θα γίνουν πλήρεις. Αυτοί είναι οι νικητές. Κατά τη διάρκεια αυτής της δοκιμασίας, ο άνθρωπος είναι υποχρεωμένος να δεχτεί αυτό το ραφινάρισμα και αυτό θα είναι η τελευταία στιγμή στο έργο του Θεού. Είναι η τελευταία φορά που ο άνθρωπος θα εξευγενιστεί πριν από την ολοκλήρωση όλου του έργου της διαχείρισης του Θεού και όλοι όσοι ακολουθούν τον Θεό πρέπει να αποδεχτούν αυτήν την τελική δοκιμασία και πρέπει να αποδεχτούν αυτό το τελευταίο ραφινάρισμα. Εκείνοι που υποτάσσονται στη δοκιμασία μένουν χωρίς το έργο του Αγίου Πνεύματος και την καθοδήγηση του Θεού, αλλά αυτοί που έχουν κατακτηθεί και αληθινά αναζητούν τον Θεό θα αντέξουν τελικά. Είναι εκείνοι που διακατέχονται από την ανθρώπινη φύση και που αγαπούν πραγματικά τον Θεό. Ανεξάρτητα από το τι κάνει ο Θεός, αυτοί οι νικητές δεν θα στερηθούν τα οράματακαι θα κάνουν πράξη την αλήθεια χωρίς να αποτύχουν ως προς τη μαρτυρία τους. Είναι αυτοί που τελικά θα βγουν από τη μεγάλη δοκιμασία. Ακόμα κι αν εκείνοι που αλιεύουν σε ταραγμένα νερά μπορούν να παρασιτούν σήμερα, κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από την τελική δοκιμασία και κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από το τελικό τεστ. Για όσους την ξεπεράσουν, τέτοια δοκιμασία είναι το ύψιστο ραφινάρισμα, αλλά για όσους αλιεύουν σε ταραγμένα νερά, είναι το έργο της πλήρους εξάλειψης. Ανεξάρτητα από το πώς δοκιμάζονται, η υπακοή εκείνων που έχουν τον Θεό στην καρδιά τους παραμένει αμετάβλητη, αλλά για εκείνους που δεν έχουν τον Θεό στην καρδιά τους, αφού το έργο του Θεού δεν είναι επωφελές για τη σάρκα τους, αλλάζουν την άποψή τους για τον Θεό αλλά και απομακρύνονται από τον Θεό. Τέτοιοι είναι όσοι δεν θα αντέξουν στο τέλος, οι οποίοι αναζητούν μόνο τις ευλογίες του Θεού και δεν έχουν καμία επιθυμία να αναλωθούν για τον Θεό και να αφιερωθούν σ’ Αυτόν. Τέτοιου είδους χαμηλού επιπέδου άνθρωποι θα εκδιωχθούν όταν τελειώσει το έργο του Θεού και δεν είναι άξιοι οποιασδήποτε συμπάθειας. Εκείνοι που δεν έχουν ανθρώπινη φύση είναι ανίκανοι να αγαπήσουν πραγματικά τον Θεό. Όταν το περιβάλλον είναι ασφαλές ή σταθερό, ή μπορούν να αποκομίσουν οφέλη, υπακούουν πλήρως στον Θεό, αλλά μόλις αυτό που επιθυμούν υπονομεύεται ή τελικά αντικρούεται, αμέσως επαναστατούν. Ακόμη και μέσα σε μία μόνο νύχτα, μπορούν να μεταμορφωθούν από ένα χαμογελαστό, «καλοκάγαθο» άτομο σε έναν άσχημο και άγριο δολοφόνο, αντιμετωπίζοντας ξαφνικά τον μέχρι πρότινος ευεργέτη τους ως θανάσιμο εχθρό τους, χωρίς λόγο και αιτία. Εάν αυτοί οι δαίμονες δεν εκδιωχθούν, δαίμονες που θα σκότωναν σε ένα δευτερόλεπτο, τότε δεν θα γίνουν πηγή περαιτέρω δυστυχίας; Το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου δεν επιτυγχάνεται μετά την ολοκλήρωση του έργου της κατάκτησης. Αν και το έργο της κατάκτησης έχει φτάσει στο τέλος του, το έργο του εξαγνισμού του ανθρώπου δεν έχει ολοκληρωθεί. Αυτό θα τελειώσει μόνο όταν ο άνθρωπος έχει εξαγνιστεί εξ ολοκλήρου, αφού αυτοί που πραγματικά υποτάσσονται στον Θεό έχουν ολοκληρωθεί και μόλις οι υποκριτές που δεν έχουν τον Θεό στην καρδιά τους έχουν καθαρθεί. Όσοι δεν ικανοποιούν τον Θεό στο έσχατο στάδιο του έργου Του θα εξαλειφθούν εντελώς, και εκείνοι που εξαλείφονται ανήκουν στον Διάβολο. Καθώς δεν είναι σε θέση να ικανοποιήσουν τον Θεό, επαναστατούν εναντίον του Θεού και παρόλο που αυτοί οι άνθρωποι ακολουθούν τον Θεό σήμερα, αυτό δεν αποδεικνύει ότι είναι και αυτοί που τελικά θα παραμείνουν. Με τη ρήση ότι «όσοι ακολουθούν τον Θεό μέχρι το τέλος θα λάβουν σωτηρία», το νόημα του ρήματος «ακολουθώ» σημαίνει το να αντέχω στις δοκιμασίες. Σήμερα, πολλοί πιστεύουν ότι το να ακολουθείς τον Θεό είναι εύκολο, αλλά όταν το έργο του Θεού πρόκειται να τελειώσει, θα γνωρίσεις την αληθινή έννοια του «ακολουθώ». Επειδή εξακολουθείς να είσαι σε θέση να ακολουθήσεις τον Θεό σήμερα αφού έχεις κατακτηθεί, αυτό δεν αποδεικνύει ότι είσαι ένας από εκείνους που θα γίνουν τέλειοι. Όσοι αδυνατούν να αντέξουν τις δοκιμασίες, όσοι είναι ανίκανοι να νικήσουν στις δοκιμασίες, τελικά θα είναι και ανίκανοι να αντέξουν και έτσι δεν θα μπορούν να ακολουθήσουν τον Θεό μέχρι τέλους. Αυτοί που ακολουθούν αληθινά τον Θεό είναι σε θέση να αντέξουν τη δοκιμασία του έργου τους, ενώ εκείνοι που δεν ακολουθούν αληθινά τον Θεό είναι ανίκανοι να αντέξουν οποιαδήποτε από τις δοκιμασίες του Θεού. Αργά ή γρήγορα θα εκδιωχθούν, ενώ οι νικητές θα παραμείνουν στη βασιλεία. Το αν ο άνθρωπος πραγματικά αναζητά τον Θεό καθορίζεται από τη δοκιμασία του έργου του, δηλαδή από τις δοκιμασίες του Θεού, και δεν έχει καμία σχέση με την απόφαση του ίδιου του ανθρώπου. Ο Θεός δεν απορρίπτει κανένα άτομο χωρίς λόγο. Ό, τι κάνει γίνεται έτσι ώστε ο άνθρωπος να είναι απόλυτα πεπεισμένος. Δεν κάνει τίποτα που είναι αόρατο για τον άνθρωπο, ή οποιαδήποτε εργασία που δεν μπορεί να πείσει τον άνθρωπο. Το αν η πίστη του ανθρώπου είναι αληθινή ή όχι αποδεικνύεται από τα γεγονότα και δεν μπορεί να αποφασιστεί από τον άνθρωπο. Για το ότι το «σιτάρι που δεν μπορεί να γίνει καλαμπόκι, και το καλαμπόκι δεν μπορεί να γίνει σιτάρι» δεν υπάρχει αμφιβολία. Όλοι όσοι αγαπούν πραγματικά τον Θεό τελικά θα παραμείνουν στη βασιλεία Του και ο Θεός δεν θα κακομεταχειριστεί κανέναν που πραγματικά Τον αγαπάει. Με βάση τις διαφορετικές λειτουργίες και μαρτυρίες τους, οι νικητές στη βασιλεία θα υπηρετούν ως ιερείς ή οπαδοί, και όλοι εκείνοι που πέρασαν τις δοκιμασίες θα γίνουν το σώμα των ιερέων μέσα στη βασιλεία. Το σώμα των ιερέων θα διαμορφωθεί όταν το έργο του ευαγγελίου σε όλο το σύμπαν έχει τελειώσει. Όταν εκείνη η ώρα έρθει, αυτό που πρέπει να γίνει από τον άνθρωπο θα είναι η εκτέλεση του καθήκοντός του μέσα στη βασιλεία του Θεού και η ζωή του μαζί με τον Θεό μέσα στη βασιλεία. Στο σώμα των ιερέων θα υπάρχουν αρχιερείς και ιερείς, και οι υπόλοιποι θα είναι οι υιοί και ο λαός του Θεού. Όλα αυτά καθορίζονται από τις μαρτυρίες τους προς τον Θεό κατά τη διάρκεια της όποιας δοκιμασίας• δεν είναι τίτλοι που δίνονται έτσι, χωρίς λόγο. Μόλις η κατάσταση του ανθρώπου παγιωθεί, το έργο του Θεού θα σταματήσει, γιατί ο καθένας ταξινομείται ανάλογα με το είδος και επιστρέφει στην αρχική του θέση και αυτό είναι το σημείο της ολοκλήρωσης του έργου του Θεού, αυτό θα είναι το τελικό αποτέλεσμα του έργου του Θεού και των πράξεων του ανθρώπου, και είναι και η αποκρυστάλλωση των οραμάτων του έργου του Θεού και της συνεργασίας του ανθρώπου. Στο τέλος, ο άνθρωπος θα βρει ανάπαυση στη βασιλεία του Θεού, και ο Θεός, επίσης, θα επιστρέψει στην κατοικία Του για να ξεκουραστεί. Αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα των 6.000 χρόνων συνεργασίας μεταξύ του Θεού και του ανθρώπου.
