Τι σημαίνει αντίχριστος;

Τι σημαίνει αντίχριστος; Πώς μπορεί να διακρίνει κανείς έναν αντίχριστο;

Σχετικά λόγια του Θεού:

Την εποχή που ο Θεός δεν είχε ενσαρκωθεί, το κριτήριο για το αν ο άνθρωπος ήταν αντίθετος με τον Θεό ήταν βασισμένο στο αν ο άνθρωπος λάτρευε και θαύμαζε τον αόρατο Θεό στον ουρανό. Ο όρος αντίθεση προς τον Θεό την εποχή εκείνη δεν ήταν τόσο πραγματικός, γιατί ο άνθρωπος τότε δεν ήταν ικανός ούτε να δει τον Θεό ούτε να γνωρίζει την εικόνα του Θεού ή το πώς Εκείνος εργαζόταν και μιλούσε. Ο άνθρωπος δεν είχε αντίληψη του Θεού και πίστευε στον Θεό με ασάφεια, καθώς Εκείνος δεν είχε παρουσιαστεί στον άνθρωπο. Έτσι λοιπόν, όπως και να πίστευαν οι άνθρωποι στον Θεό με τη φαντασία τους, ο Θεός δεν καταδίκαζε τον άνθρωπο ούτε του ζητούσε πολλά, καθώς ο άνθρωπος δεν μπορούσε καθόλου να δει τον Θεό. Όταν ο Θεός ενσαρκώνεται και θα έρθει στη γη, να εργασθεί ανάμεσα στους ανθρώπους, όλοι θα δουν τον Θεό και θα ακούσουν τον λόγο Του, και όλοι θα δουν τις πράξεις του ενσαρκωμένου Θεού. Εκείνη την ώρα όλες οι αντιλήψεις του ανθρώπου θα διαλυθούν και δεν θα μείνει τίποτε παρά μόνο αφρός. Όσο για εκείνους που βλέπουν την ενσάρκωση του Θεού, όλοι όσοι έχουν υπακοή στις καρδιές τους δεν θα καταδικαστούν, ενώ εκείνοι που από σκοπού είναι ενάντια σ’ Εκείνον θα πρέπει να θεωρηθούν αντίπαλοι του Θεού. Τέτοιοι άνθρωποι είναι αντίχριστοι και είναι εχθροί που εκούσια στέκονται εναντίον του Θεού.

από «Όλοι εκείνοι που δεν γνωρίζουν τον Θεό είναι αυτοί που αντιμάχονται τον Θεό» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Όποιος δεν αναγνωρίζει τον Θεό, είναι εχθρός· δηλαδή, οποιοσδήποτε μέσα ή έξω από αυτό το ρεύμα που δεν αναγνωρίζει τον ενσαρκωμένο Θεό, είναι ένας αντίχριστος! […] Αυτοί οι άνθρωποι που πιστεύουν μόνο στον Ιησού και δεν πιστεύουν στον Θεό που ενσαρκώθηκε τις έσχατες μέρες, και όσοι προφορικά ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στον ενσαρκωμένο Θεό, αλλά πράττουν το κακό, είναι όλοι αντίχριστοι, πόσο μάλλον εκείνοι οι άνθρωποι που δεν πιστεύουν στον Θεό. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι θα καταστραφούν.

από «Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Πώς θα γίνει να κατανοήσουμε ότι ο Χριστός είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή;

Στίχοι της Βίβλου για παραπομπή:

«Εν αρχή ήτο ο Λόγος, και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ, και Θεός ήτο ο Λόγος. Ούτος ήτο εν αρχή παρά τω Θεώ» (Ιωάν. 1:1-2).

«Και ο Λόγος έγεινε σαρξ και κατώκησε μεταξύ ημών, […] πλήρης χάριτος και αληθείας» (Ιωάν. 1:14).

«Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού» (Ιωάν. 14:6).

«Οι λόγοι, τους οποίους εγώ λαλώ προς εσάς, πνεύμα είναι και ζωή είναι» (Ιωάν. 6:63).

Σχετικά λόγια του Θεού:

Η αλήθεια προέρχεται από τον κόσμο του ανθρώπου, όμως η αλήθεια στους ανθρώπους μεταφέρεται από τον Χριστό. Προέρχεται από τον Χριστό, δηλαδή από τον ίδιο τον Θεό, και είναι ανέφικτη από τον άνθρωπο.

από «Η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να διατυπώσουμε την αλήθεια πλήρως με λόγια και ότι η αλήθεια, όταν εκφράζεται με την ανθρώπινη γλώσσα, αποτελεί τον αφορισμό του ανθρώπου. Η ανθρωπότητα δεν πρόκειται ποτέ να τη βιώσει πλήρως και η ανθρωπότητα θα πρέπει να ζει βασιζόμενη σ’ αυτήν. Ένα μικρό ίχνος αλήθειας μπορεί να επιτρέψει στην ανθρωπότητα να ζήσει για χιλιάδες χρόνια.

Η αλήθεια είναι η ζωή του ίδιου του Θεού, αντιπροσωπεύοντας τη δική Του διάθεση, αντιπροσωπεύοντας τη δική Του ουσία, αντιπροσωπεύοντας καθετί εντός Του.

από «Γνωρίζεις τι είναι πραγματικά η αλήθεια;» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»

«Εν αρχή ήτο ο Λόγος, και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ, και Θεός ήτο ο Λόγος. Και ο Λόγος έγινε σαρξ». Αυτό (το έργο της ενσάρκωσης του Λόγου) είναι το έργο που ο Θεός θα επιτύχει τις έσχατες ημέρες και είναι το τελευταίο κεφάλαιο ολόκληρου του σχεδίου διαχείρισής Του κι έτσι ο Θεός πρέπει να έρθει στη γη και να εκδηλώσει τα λόγια Του στη σάρκα.

από «Όλα επιτυγχάνονται δια του λόγου του Θεού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Αυτή τη φορά, ο Θεός έρχεται να επιτελέσει έργο όχι μέσα σ’ ένα πνευματικό σώμα, αλλά μέσα σε ένα πολύ συνηθισμένο. Αυτό δεν είναι μονάχα το σώμα της δεύτερης ενσάρκωσης του Θεού, αλλά επίσης το σώμα μέσα στο οποίο ο Θεός επιστρέφει. Είναι μια πολύ συνηθισμένη σάρκα. Σε Αυτόν, δεν μπορείς να δεις κάτι το οποίο να είναι διαφορετικό από τους άλλους, αλλά μπορείς να πάρεις από Αυτόν τις αλήθειες που ποτέ πριν δεν είχες ακούσει. Αυτή η ασήμαντη σάρκα είναι η ενσάρκωση όλων των λόγων της αλήθειας από τον Θεό, εκείνη που αναλαμβάνει το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες, και έκφραση της συνολικής διάθεσης του Θεού για να μπορέσει να τη γνωρίσει ο άνθρωπος. Δεν λαχταρούσες πολύ να δεις τον επουράνιο Θεό; Δεν επιθυμούσες πολύ να καταλάβεις τον επουράνιο Θεό; Δεν επιθυμούσες πολύ να δεις τον προορισμό του ανθρώπινου γένους; Θα σου πει όλα αυτά τα μυστικά που κανένας άνθρωπος δεν είναι σε θέση να σου πει, και θα σου πει ακόμα τις αλήθειες τις οποίες δεν καταλαβαίνεις. Είναι η πύλη σου για τη βασιλεία κι ο οδηγός σου προς τη νέα εποχή. Μια τέτοια συνηθισμένη σάρκα κρύβει πολλά ασύλληπτα μυστήρια. Τα έργα Του μπορεί να είναι αδιερεύνητα για σένα, αλλά ο σκοπός όλων των έργων που επιτελεί αρκεί για να σε κάνει να δεις ότι Αυτός δεν είναι απλή σάρκα όπως πιστεύει ο άνθρωπος. Διότι Αυτός αντιπροσωπεύει το θέλημα του Θεού όσο και τη φροντίδα που δείχνει ο Θεός για το ανθρώπινο γένος τις έσχατες ημέρες. Μ’ όλο που δεν μπορείς να ακούσεις τα λόγια που λέει, τα οποία μοιάζουν να σείουν τους ουρανούς και τη γη, ή να δεις τα μάτια Του σαν απαστράπτουσες φλόγες, και μ’ όλο που δεν μπορείς να νιώσεις την πειθαρχία της σιδερένιας Του ράβδου, μπορείς μες από τα λόγια Του να ακούσεις το μένος του Θεού και να γνωρίσεις ότι ο Θεός δείχνει συμπόνια για το ανθρώπινο γένος· μπορείς να δεις την δίκαιη διάθεση του Θεού και τη σοφία Του, και να συνειδητοποιήσεις, επιπλέον, το ενδιαφέρον και τη φροντίδα που δείχνει ο Θεός για όλο το ανθρώπινο γένος. Το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες είναι να επιτρέψει στον άνθρωπο να δει τον επουράνιο Θεό να ζει μεταξύ των ανθρώπων στη γη, και να κάνει τον άνθρωπο ικανό να γνωρίσει, να υπακούσει, να έχει φόβο Θεού και ν’ αγαπήσει τον Θεό. Γι’ αυτό ακριβώς έχει επιστρέψει εν σαρκί δεύτερη φορά. […]

[…] Όλα όσα έχετε σήμερα οφείλονται σε αυτήν τη σάρκα. Οφείλονται στο ότι ο Θεός ζει στη σάρκα μέσα στην οποία εσείς έχετε την ευκαιρία να ζείτε. Όλη αυτή η καλή τύχη έχει κερδηθεί χάρη σε αυτόν τον συνηθισμένο άνθρωπο. Όχι μόνο αυτό, αλλά και στο τέλος, κάθε έθνος θα προσκυνήσει αυτόν τον συνηθισμένο άνθρωπο, και θα προσφέρει ευχαριστίες και την υπακοή του σε αυτόν τον ασήμαντο άνθρωπο. Επειδή Εκείνος που έχει φέρει την αλήθεια, τη ζωή και την οδό για να σώσει όλο το ανθρώπινο γένος, να μετριάσει τη σύγκρουση ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο, να φέρει τον Θεό και τον άνθρωπο πιο κοντά μεταξύ τους και να επικοινωνήσει σκέψεις ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο. Είναι επίσης Εκείνος που έχει φέρει ακόμη μεγαλύτερη δόξα στον Θεό. Δεν είναι, άραγε, ένας συνηθισμένος άνθρωπος σαν Αυτόν άξιος της εμπιστοσύνης και της λατρείας σου; Δεν είναι μια τέτοια συνηθισμένη σάρκα κατάλληλη να αποκαλείται Χριστός; Μπορεί ένας τέτοιος συνηθισμένος άνθρωπος να μην είναι έκφραση του Θεού μεταξύ των ανθρώπων; Δεν αξίζει ένας τέτοιος άνθρωπος, ο οποίος βοηθά το ανθρώπινο γένος να διασωθεί από την καταστροφή, να Τον αγαπάτε και να Τον κρατάτε; Αν αρνηθείτε τις αλήθειες που προφέρονται απ’ το στόμα Του και αποστραφείτε την παρουσία Του ανάμεσά σας, ποια θα είναι τότε η μοίρα σας;

από «Γνωρίζεις ότι ο Θεός έχει επιτελέσει κάτι σπουδαίο μεταξύ των ανθρώπων;» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Κι όμως αυτό το συνηθισμένο άτομο που κρύβεται ανάμεσα στους ανθρώπους επιτελεί το νέο έργο της σωτηρίας μας. Δεν μας εξηγεί τίποτα, ούτε μας λέει γιατί έχει έρθει. Απλώς επιτελεί το έργο που προτίθεται να διατελέσει σταδιακά και σύμφωνα με το σχέδιό Του. Τα λόγια και οι ομιλίες Του ακούγονται όλο και συχνότερα. Από την παρηγοριά, την ενθάρρυνση, την υπενθύμιση και την προειδοποίηση, στη μομφή και την πειθαρχία. Από έναν τόνο πράο κι ευγενικό, σε λέξεις έντονες και μεγαλοπρεπείς – όλα εμφυσούν τόσο τη φιλευσπλαχνία όσο και το δέος στον άνθρωπο. Ό,τι λέει πετυχαίνει διάνα τα μυστικά που κρύβονται βαθιά μέσα μας, τα λόγια Του πληγώνουν τις καρδιές μας, πληγώνουν το πνεύμα μας και μας προκαλούν όνειδος και ταπείνωση. […]

Εν αγνοία μας, αυτός ο ασήμαντος άνθρωπος μάς έχει οδηγήσει βήμα-βήμα στο έργο του Θεού. Υποβαλλόμαστε σε αναρίθμητες δοκιμασίες, υποκείμεθα σε αμέτρητες συμμορφώσεις και δοκιμαζόμαστε με τον θάνατο. Μαθαίνουμε για τη δίκαιη και μεγαλοπρεπή διάθεση του Θεού, απολαμβάνουμε επίσης την αγάπη και την ευσπλαχνία Του, αρχίζουμε να εκτιμάμε τη μεγάλη δύναμη και τη σοφία του Θεού, μαρτυρούμε το κάλλος του Θεού και βλέπουμε την μεγάλη επιθυμία του Θεού να σώσει τον άνθρωπο. Μέσα από τα λόγια αυτού του συνηθισμένου ανθρώπου, αρχίζουμε να γνωρίζουμε τη διάθεση και την ουσία του Θεού, αρχίζουμε να κατανοούμε το θέλημα του Θεού, αρχίζουμε να γνωρίζουμε τη φύση και την ουσία του ανθρώπου και να βλέπουμε την οδό της σωτηρίας και της τελειότητας. Τα λόγια Του μας οδηγούν στον «θάνατο» και ξανά μας οδηγούν στην «αναγέννηση». Τα λόγια Του μας προσφέρουν παρηγοριά, αλλά παράλληλα μας αφήνουν συντετριμμένους με ενοχές και αίσθημα χρέους. Τα λόγια Του μας φέρνουν χαρά και γαλήνη, αλλά και μεγάλο πόνο. Πότε είμαστε σαν αμνοί πριν τη σφαγή στα χέρια Του. Πότε είμαστε σαν την κόρη του οφθαλμού Του και απολαμβάνουμε την αγάπη και τη στοργή Του. Πότε είμαστε σαν τον εχθρό Του που γίνεται στάχτη από την οργή των οφθαλμών Του. Είμαστε η ανθρωπότητα που σώθηκε από Αυτόν, είμαστε σκουλήκια στα μάτια Του και είμαστε τα απολωλότα πρόβατα που αναζητάει μέρα νύχτα. Είναι φιλεύσπλαχνος προς εμάς, μας περιφρονεί, μας αναθρέφει, μας παρηγορεί και μας ενθαρρύνει, μας καθοδηγεί, μας διαφωτίζει, μας συμμορφώνει και μας πειθαρχεί, αλλά και μας καταριέται. Ανησυχεί για μας μέρα νύχτα, μας προστατεύει και μας νοιάζεται μέρα νύχτα, δεν αφήνει ποτέ το πλευρό μας, και αφιερώνει όλη τη φροντίδα Του σ’ εμάς και πληρώνει οποιοδήποτε τίμημα για χάρη μας. Στα λόγια αυτής της ασήμαντης και συνηθισμένης σάρκας απολαύσαμε την ολότητα του Θεού και είδαμε τον προορισμό που μας επιφυλάσσει ο Θεός. […]

Ο λόγος του Θεού συνεχίζεται, και χρησιμοποιεί διάφορες μεθόδους και οπτικές για να μας προειδοποιεί για το τι να πράξουμε και να εκφράσει τη φωνή της καρδιάς Του. Τα λόγια Του φέρουν ζωοδόχο δύναμη και μας δείχνουν πώς πρέπει να βαδίσουμε και μας βοηθούν να καταλάβουμε ποια είναι η αλήθεια. Τα λόγια Του αρχίζουν να μας έλκουν, αρχίζουμε να εστιάζουμε στον τόνο και τον τρόπο της ομιλίας Του και υποσυνείδητα αρχίζουμε να ενδιαφερόμαστε για τη φωνή της καρδιάς αυτού του συνηθισμένου ανθρώπου. Κάνει επίπονες προσπάθειες για εμάς, χάνει τον ύπνο και την όρεξή Του για εμάς, κλαίει για εμάς, αναστενάζει για εμάς, υποφέρει στη νόσο για εμάς, ταπεινώνεται για χάρη του προορισμού και της σωτηρίας μας κι η καρδιά Του αιμορραγεί και δακρύζει για την αναισθησία και την επαναστατικότητά μας. Αυτό που έχει και είναι υπερβαίνει έναν συνηθισμένο άνθρωπο και δεν μπορεί να αποκτηθεί ούτε να επιτευχθεί από οποιονδήποτε διεφθαρμένο. Επιδεικνύει ανοχή και υπομονή που δεν κατέχει κανείς συνηθισμένος άνθρωπος και την αγάπη Του δεν την έχει κανένα ον σε όλη την πλάση. Κανείς άλλος εκτός από Αυτόν δεν μπορεί να ξέρει όλες τις σκέψεις μας ή να έχει τέτοια κατανόηση για τη φύση και την ουσία μας ή να κρίνει την επαναστατικότητα και τη διαφθορά της ανθρωπότητας ή να μας μιλάει και να εργάζεται ανάμεσά μας για λογαριασμό του επουράνιου Θεού. Κανείς, εκτός από Αυτόν, δεν μπορεί να κατέχει την εξουσία, τη σοφία και την υπεροχή του Θεού. Η διάθεση του Θεού και αυτό που έχει και είναι εκπέμπονται, εξ ολοκλήρου, από Αυτόν. Κανείς εκτός από Αυτόν δεν μπορεί να μας δείξει την οδό και να μας φέρει το φως. Κανείς εκτός από Αυτόν δεν μπορεί να αποκαλύψει τα μυστήρια που ο Θεός δεν έχει φανερώσει από τη δημιουργία μέχρι σήμερα. Κανείς εκτός από Αυτόν δεν μπορεί να μας σώσει από τα δεσμά του Σατανά και τη διεφθαρμένη διάθεσή μας. Εκπροσωπεί τον Θεό και εκφράζει την φωνή της καρδιάς του Θεού, την ενθάρρυνση του Θεού και την κρίση του Θεού προς όλη την ανθρωπότητα. Αυτός έχει ξεκινήσει μια νέα εποχή, μια νέα περίοδο, και έφερε νέο ουρανό και γη, νέο έργο και μας έφερε ελπίδα και τερμάτισε το μάταιο βίο που διήγαμε και μας επέτρεψε να δούμε καθαρά την οδό της σωτηρίας. Έχει κατακτήσει ολόκληρη την ύπαρξή μας και κέρδισε την καρδιά μας. Από εκείνη τη στιγμή και εφεξής, το μυαλό μας αποκτά συνείδηση και το πνεύμα μας φαίνεται να αναζωογονείται: Αυτός ο συνηθισμένος, ασήμαντος άνθρωπος, που ζει ανάμεσα μας και έχει εδώ και καιρό βιώσει την απόρριψή μας – δεν είναι άραγε ο Κύριος Ιησούς, ο οποίος είναι πάντα στις σκέψεις μας, και τον οποίον εμείς λαχταρούμε νύχτα μέρα; Ιδού Αυτός! Ιδού όντως Αυτός! Είναι ο Θεός μας! Είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή! Μας επέτρεψε να ζήσουμε και πάλι, να δούμε το φως, και δεν άφησε τις καρδιές μας να περιπλανιούνται. Έχουμε επιστρέψει στον οίκο του Θεού, επιστρέψαμε ενώπιον του θρόνου Του, ερχόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο με Αυτόν, έχουμε δει την όψη Του και έχουμε δει την οδό ενώπιόν μας.

από «Ιδού η εμφάνιση του Θεού με την κρίση και την παίδευσή Του» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Στην Εποχή της Βασιλείας, ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο για να αναγγείλει μια νέα εποχή, να αλλάξει τα μέσα του έργου Του και να επιτελέσει το έργο όλης της εποχής. Αυτή είναι η θεμελιώδης αρχή, σύμφωνα με την οποία ο Θεός εργάζεται στην Εποχή του Λόγου. Ενσαρκώθηκε για να μιλήσει από διαφορετικές οπτικές γωνίες, επιτρέποντας στον άνθρωπο να δει αληθινά τον Θεό, ο οποίος είναι ο Λόγος που εμφανίζεται στη σάρκα, και η σοφία και το θαύμα Του. Αυτό το έργο επιτελείται ώστε να επιτύχει πιο καλύτερα τους στόχους της κατάκτησης του ανθρώπου, της τελείωσης του ανθρώπου και τηςεξόντωσης του ανθρώπου. Αυτό είναι το πραγματικό νόημα της χρήσης του λόγου για την επιτέλεση του έργου στην Εποχή του Λόγου. Μέσω του λόγου, ο άνθρωπος καταφέρνει να γνωρίσει το έργο του Θεού, τη διάθεση του Θεού, την ουσία του ανθρώπου και σε τι οφείλει να εισέλθει ο άνθρωπος. Μέσω του λόγου, ολοκληρώνεται το σύνολο του έργου που ο Θεός επιθυμεί να επιτελέσει στην Εποχή του Λόγου. Μέσω του λόγου, ο άνθρωπος αποκαλύπτεται, αποκλείεται και δοκιμάζεται. Ο άνθρωπος έχει δει τον λόγο, έχει ακούσει τον λόγο και έχει επίγνωση της ύπαρξης του λόγου. Ως αποτέλεσμα, ο άνθρωπος πιστεύει στην ύπαρξη του Θεού. Ο άνθρωπος πιστεύει στην παντοδυναμία και τη σοφία του Θεού, καθώς και στην καρδιά του Θεού που είναι γεμάτη αγάπη για τον άνθρωπο, και στην επιθυμία Του να σώσει τον άνθρωπο. Μολονότι η λέξη «λόγος» είναι απλή και συνηθισμένη, ο λόγος που προέρχεται από το στόμα του ενσαρκωμένου Θεού συγκλονίζει ολόκληρο το σύμπαν. Ο λόγος Του μεταμορφώνει την καρδιά του ανθρώπου, τις αντιλήψεις και την παλαιά διάθεση του ανθρώπου, καθώς και την παλαιά εμφάνιση ολόκληρου του κόσμου. Μέσα από τις διάφορες εποχές, μόνο ο Θεός της σημερινής εποχής εργάζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο, και μόνο Αυτός μιλά και σώζει τον άνθρωπο κατ’ αυτόν τον τρόπο. Εφεξής, ο άνθρωπος ζει υπό την καθοδήγηση του λόγου, ποιμαίνεται και εφοδιάζεται από τον λόγο. Ζει στον κόσμο του λόγου, ζει μέσα στο ανάθεμα και τις ευλογίες του λόγου του Θεού και υπάρχουν ακόμα περισσότεροι άνθρωποι που ζουν υπό την κρίση και την παίδευση του λόγου. Αυτός ο λόγος και αυτό το έργο είναι όλα χάριν της σωτηρίας του ανθρώπου, την επίτευξη του θελήματος του Θεού και την αλλαγή της αρχικής εμφάνισης του κόσμου της παλαιάς δημιουργίας. Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο με τον λόγο, οδηγεί τους ανθρώπους σε όλο το σύμπαν με τον λόγο, κατακτά και τους σώζει με τον λόγο. Εν τέλει, θα χρησιμοποιήσει τον λόγο για να θέσει τέλος σε ολόκληρο τον παλαιό κόσμο. Μόνο τότε θα ολοκληρωθεί πλήρως το σχέδιο διαχείρισης.

από «Η Εποχή της Βασιλείας είναι η εποχή του λόγου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Ο Λόγος έχει ενσαρκωθεί και ότι το Πνεύμα της αλήθειας έχει ενσαρκωθεί — ότι όλη η αλήθεια, η οδός και η ζωή έχουν ενσαρκωθεί, και το Πνεύμα του Θεού έχει καταφτάσει όντως στη γη και το Πνεύμα έχει ενσαρκωθεί. Μολονότι, επιφανειακά, αυτό φαίνεται διαφορετικό από τη σύλληψη από το Άγιο Πνεύμα, στο παρόν έργο είσαι σε θέση να δεις πιο καθαρά ότι το Πνεύμα έχει ήδη ενσαρκωθεί και, επιπλέον, ότι ο Λόγος έχει ενσαρκωθεί, και ο Λόγος έχει εμφανιστεί στη σάρκα, και είσαι σε θέση να κατανοήσεις το αληθινό νόημα της φράσης: Εν αρχή ήτο ο Λόγος, και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ, και Θεός ήτο ο Λόγος. Επιπλέον, πρέπει να κατανοήσεις ότι ο λόγος του σήμερα είναι ο Θεός, και πρέπει να δεις τον Λόγο να ενσαρκώνεται. Αυτή είναι η καλύτερη μαρτυρία που μπορείς να φέρεις. Αυτό αποδεικνύει ότι κατέχεις την αληθινή γνώση του ενσαρκωμένου Θεού — δεν είσαι μόνο σε θέση να Τον γνωρίζεις, αλλά και να έχεις επίγνωση ότι η οδός στην οποία πορεύεσαι σήμερα, είναι η οδός της ζωής και η οδός της αλήθειας. Ο Ιησούς επιτέλεσε ένα στάδιο του έργου, το οποίο εκπλήρωσε μόνο την ουσία του «ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ»: Η αλήθεια του Θεού ήταν με τον Θεό, και το Πνεύμα του Θεού ήταν με τη σάρκα και ήταν αναπόσπαστο στοιχείο Του, δηλαδή, η σάρκα του ενσαρκωμένου Θεού ήταν μαζί με το Πνεύμα του Θεού, και αυτή είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι ο ενσαρκωμένος Ιησούς ήταν η πρώτη ενσάρκωση του Θεού. Αυτό το στάδιο του έργου εκπλήρωσε το εσωτερικό νόημα της φράσης «ο Λόγος ενσαρκώνεται», έδωσε βαθύτερο νόημα στη ρήση «ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ και ο Θεός ήτο ο Λόγος», και σου επιτρέπει να πιστεύεις ακράδαντα τη φράση ότι «Εν αρχή ήτο ο Λόγος». Με άλλα λόγια, κατά τη στιγμή της δημιουργίας, ο Θεός κατείχε τον λόγο, ο λόγος Του ήταν μαζί Του και ήταν αναπόσπαστο στοιχείο Του, και η έσχατη εποχή καθιστά ακόμη πιο σαφή τη δύναμη και την εξουσία του λόγου Του, και επιτρέπει στον άνθρωπο να βλέπει όλον τον λόγο Του — να ακούσει όλον τον λόγο Του. Αυτό είναι το έργο της έσχατης εποχής. Πρέπει να μάθεις αυτά τα πράγματα από κάθε άποψη. Το θέμα δεν είναι να γνωρίζεις τη σάρκα, αλλά να γνωρίζεις τη σάρκα και τον Λόγο. Αυτού πρέπει να γίνεις μάρτυρας, αυτό πρέπει όλοι να γνωρίζουν.

από «Πράξη (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Τα λόγια Μου είναι η αιωνίως αναλλοίωτη αλήθεια. Είμαι η παροχή της ζωής για τον άνθρωπο και ο μοναδικός οδηγός του ανθρώπινου γένους. Η αξία και το νόημα των λόγων Μου δεν καθορίζονται από το κατά πόσον αναγνωρίζονται αυτά και γίνονται αποδεκτά από το ανθρώπινο γένος, αλλά από την ουσία των ίδιων αυτών των λόγων. Ακόμη και αν ούτε ένας άνθρωπος σε αυτήν τη γη δεν μπορεί να δεχθεί τα λόγια Μου, η αξία των λόγων Μου και η βοήθειά τους προς το ανθρώπινο γένος είναι ανεκτίμητα από οιονδήποτε άνθρωπο. Γι’ αυτό, όταν έρχομαι αντιμέτωπος με τους πολλούς ανθρώπους που αποστατούν, αναιρούν ή περιφρονούν εντελώς τα λόγια Μου, η στάση Μου είναι μόνο αυτή: ας γίνουν ο χρόνος και τα γεγονότα μάρτυρές μου και ας δείξουν ότι τα λόγια Μου είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή. Ας δείξουν ότι όλα όσα έχω πει είναι σωστά, και είναι εκείνα τα οποία έχει ανάγκη να πάρει ο άνθρωπος, κι επιπλέον εκείνα που ο άνθρωπος πρέπει να αποδεχθεί. Θα επιτρέψω σε όλους όσοι Με ακολουθούν να γνωρίσουν τούτο: εκείνοι που δεν μπορούν να αποδεχθούν πλήρως τα λόγια Μου, εκείνοι που δεν μπορούν να κάνουν πράξη τα λόγια Μου, εκείνοι που δεν μπορούν να βρουν ένα σκοπό στα λόγια Μου κι εκείνοι οι οποίοι δεν μπορούν να δεχθούν σωτηρία εξαιτίας των λόγων Μου, είναι εκείνοι που έχουν καταδικαστεί από τα λόγια Μου, κι επιπλέον, έχουν απολέσει τη σωτηρία Μου, και η ράβδος Μου ποτέ δεν θα λείψει από πάνω τους.

από «Πρέπει να σκέφτεστε τις πράξεις σας» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

(Επιλεγμένα αποσπάσματα από τον λόγο του Θεού)

Μόνο ο Χριστός των εσχάτων ημερών μπορεί να δώσει στον άνθρωπο την οδό για την αιώνια ζωή

Η οδός της ζωής δεν είναι κάτι που μπορεί να κατέχει ο οποιοσδήποτε, ούτε εξασφαλίζεται εύκολα από όλους. Αυτό συμβαίνει γιατί η ζωή προέρχεται αποκλειστικά από τον Θεό, που σημαίνει ότι μόνο ο ίδιος ο Θεός κατέχει την ουσία της ζωής, δεν υφίσταται ζωή χωρίς τον ίδιο τον Θεό, και έτσι, μόνο ο Θεός είναι η πηγή της ζωής, και η ατέρμονη, ανεξάντλητη πηγή του νερού της ζωής. Απ’ όταν Εκείνος δημιούργησε τον κόσμο, ο Θεός έχει κάνει πολύ δουλειά σε σχέση με τη ζωτικότητα της ζωής, έχει κάνει πολύ δουλειά που δίνει ζωή στον άνθρωπο, και έχει πληρώσει ακριβά για να αποκτήσει ζωή ο άνθρωπος, διότι ο ίδιος ο Θεός είναι η αιώνια ζωή, και ο ίδιος ο Θεός αποτελεί την οδό μέσα από την οποία μπορεί να αναστηθεί ο άνθρωπος. Ο Θεός δεν είναι ποτέ απών από την καρδιά του ανθρώπου και πάντα ζει ανάμεσα στους ανθρώπους. Εκείνος είναι η κινητήρια δύναμη στη ζωή του ανθρώπου, το θεμέλιο της ύπαρξης του ανθρώπου και μια ισχυρή παρακαταθήκη για την ύπαρξη του ανθρώπου μετά τη γέννησή του. Εκείνος είναι η αιτία που ο άνθρωπος ξαναγεννιέται, και τον κάνει ικανό να ζει ακλόνητα τον κάθε του ρόλο. Χάρη στην ισχύ Του και στην ακατάσβεστη ζωτική Του δύναμη, ο άνθρωπος έχει κατορθώσει να επιβιώνει από γενιά σε γενιά, στην πορεία της οποίας η δύναμη της ζωής του Θεού είναι ο στυλοβάτης της ύπαρξης του ανθρώπου, και για την οποία ο Θεός έχει πληρώσει ένα τίμημα που δεν έχει ποτέ πληρώσει κανένας συνηθισμένος άνθρωπος. Η ζωτική δύναμη του Θεού υπερνικά οποιαδήποτε άλλη δύναμη. Επιπλέον, ξεπερνά οποιαδήποτε άλλη δύναμη. Η ζωή Του είναι αιώνια, η δύναμή Του είναι εκπληκτική, και η ζωτική Του δύναμη δεν είναι εύκολο να ξεπεραστεί από οποιοδήποτε δημιουργημένο ον ή εχθρική δύναμη. Η ζωτική δύναμη του Θεού υφίσταται και εκπέμπει την εκπληκτική της λάμψη, ανεξαρτήτως χρόνου ή χώρου. Η ζωή του Θεού παραμένει αιωνίως αμετάβλητη, παρόλες τις αναταραχές σε ουρανό και γη. Όλα τα πράγματα κάποτε πεθαίνουν, αλλά η ζωή του Θεού παραμένει, γιατί ο Θεός είναι η πηγή ύπαρξης των πάντων και η ρίζα της ύπαρξής τους. Η ζωή του ανθρώπου προέρχεται από τον Θεό, η ύπαρξη του ουρανού οφείλεται στον Θεό και η ύπαρξη της γης πηγάζει από τη δύναμη της ζωής του Θεού. Κανένα αντικείμενο που έχει ζωτικότητα δεν μπορεί να υπερβεί την υπέρτατη κυριαρχία του Θεού, και κανένα έμβιο ον δεν μπορεί να ξεφύγει από τη σφαίρα εξουσίας του Θεού. Έτσι λοιπόν, ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο καθένας, όλοι πρέπει να υποτάσσονται στο κράτος του Θεού, όλοι πρέπει να ζουν υπό τις εντολές του Θεού, και δεν μπορεί κανείς να ξεφύγει από τον έλεγχό Του.

Ίσως τώρα να επιθυμείς να λάβεις ζωή, ή ίσως επιθυμείς να αποκτήσεις την αλήθεια. Όπως και να ’χει, επιθυμείς να βρεις τον Θεό, να βρεις τον Θεό εκείνο, στον οποίο μπορείς να βασιστείς και που μπορεί να σου εξασφαλίσει την αιώνια ζωή. Εάν επιθυμείς να κερδίσεις την αιώνια ζωή, πρέπει πρώτα να κατανοήσεις την πηγή της αιώνιας ζωής, και πρέπει πρώτα να ξέρεις πού βρίσκεται ο Θεός. Έχω ήδη πει ότι μόνο ο Θεός είναι η αμετάβλητη ζωή, και ότι μόνο ο Θεός κατέχει την οδό της ζωής. Επειδή η ζωή του Θεού είναι αμετάβλητη, γι’ αυτό είναι και αιώνια. Επειδή η μόνη οδός της ζωής είναι ο Θεός, μόνο ο ίδιος ο Θεός είναι η οδός για την αιώνια ζωή. Έτσι, πρέπει πρώτα να καταλάβεις πού είναι ο Θεός και πώς θα αποκτήσεις την οδό για την αιώνια ζωή. Ας κοινωνήσουμε τώρα ξεχωριστά για καθένα από τα δύο αυτά θέματα.

Εάν πράγματι επιθυμείς να αποκτήσεις την οδό για την αιώνια ζωή, και αν είσαι ταγμένος στην αναζήτησή της, απάντησε πρώτα σ’ αυτήν την ερώτηση: πού είναι ο Θεός σήμερα; Ίσως η απάντησή σου να είναι ότι ο Θεός βεβαίως ζει στον ουρανό – Εκείνος δεν θα μπορούσε να ζει στο σπίτι σου, έτσι δεν είναι; Ίσως να μπορεί να πεις ότι προφανώς ο Θεός ζει ανάμεσα στα πάντα. Ή ότι ο Θεός ζει στην καρδιά του κάθε ανθρώπου, ή ότι ο Θεός βρίσκεται στον πνευματικό κόσμο. Δεν αρνούμαι τίποτε από αυτά, αλλά πρέπει να ξεκαθαρίσω το θέμα. Δεν είναι απολύτως σωστό να πεις ότι ο Θεός βρίσκεται στις καρδιές των ανθρώπων, αλλά δεν είναι και τελείως λάθος. Κι αυτό, διότι ανάμεσα σε αυτούς που πιστεύουν στον Θεό, υπάρχουν αυτοί που η πίστη τους είναι αληθινή, κι αυτοί που η πίστη τους είναι ψεύτικη· υπάρχουν αυτοί που Εκείνος επιδοκιμάζει, κι αυτοί που αποδοκιμάζει· υπάρχουν αυτοί από τους οποίους είναι ευχαριστημένος, κι αυτοί που απεχθάνεται και υπάρχουν αυτοί που Εκείνος οδηγεί στην τελείωση, κι αυτοί που εξαλείφονται από Εκείνον. Και μ’ αυτό θέλω να πω ότι ο Θεός ζει στις καρδιές ολίγων μόνο ανθρώπων, κι ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι, χωρίς αμφιβολία, εκείνοι που αληθινά πιστεύουν στον Θεό, εκείνοι που ο Θεός επιδοκιμάζει, αυτοί από τους οποίους Εκείνος είναι ευχαριστημένος κι αυτοί που Εκείνος οδηγεί στην τελείωση. Είναι αυτοί που καθοδηγούνται από τον Θεό. Από τη στιγμή που καθοδηγούνται από τον Θεό, είναι κι εκείνοι που έχουν ήδη ενημερωθεί και έχουν δει την οδό του Θεού για την αιώνια ζωή. Εκείνοι που η πίστη τους στον Θεό είναι ψεύτικη, αυτοί που ο Θεός αποδοκιμάζει, αυτοί που ο Θεός απεχθάνεται, αυτοί που τους εξαλείφει ο Θεός, είναι βέβαιο ότι ο Θεός θα τους απαρνηθεί, είναι βέβαιο ότι θα απομείνουν εκτός της οδού της ζωής, και είναι βέβαιο ότι δεν θα μάθουν ποτέ πού βρίσκεται ο Θεός. Αντιθέτως, εκείνοι που ο Θεός ζει μέσα στην καρδιά τους, γνωρίζουν πού βρίσκεται Εκείνος. Είναι οι άνθρωποι, στους οποίους ο Θεός κληροδοτεί την οδό της αιώνιας ζωής, και είναι αυτοί που ακολουθούν τον Θεό. Μήπως τώρα γνωρίζεις πού βρίσκεται ο Θεός; Ο Θεός είναι τόσο μέσα στην καρδιά του ανθρώπου, όσο και στο πλευρό του. Δεν βρίσκεται μόνο στον πνευματικό κόσμο και πάνω απ’ όλα τα πράγματα, αλλά, ακόμα περισσότερο στη γη, πάνω στην οποία υπάρχει ο άνθρωπος. Κι έτσι, η άφιξη των εσχάτων ημερών έχει φέρει τα βήματα του έργου του Θεού σε νέο έδαφος. Ο Θεός είναι ο ύπατος άρχων των πάντων στο σύμπαν, και είναι ο στυλοβάτης του ανθρώπου στην καρδιά του και, επιπλέον, ο Θεός υπάρχει ανάμεσα στους ανθρώπους. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να φέρει την οδό της ζωής στην ανθρωπότητα και να φέρει τον άνθρωπο στην οδό της ζωής. Ο Θεός έχει έρθει στη γη και ζει ανάμεσα στους ανθρώπους, για να μπορέσει ο άνθρωπος να αποκτήσει την οδό της ζωής, κι έτσι να μπορέσει να υπάρξει. Ταυτόχρονα, ο Θεός διευθύνει τα πάντα στο σύμπαν, έτσι ώστε όλα να μπορούν να συνεργάζονται στη διαχείριση του έργου Του ανάμεσα στους ανθρώπους. Κι έτσι, αν αποδέχεσαι μόνο το δόγμα ότι ο Θεός υπάρχει στον ουρανό και στις καρδιές των ανθρώπων, αλλά δεν παραδέχεσαι την αλήθεια της ύπαρξης του Θεού ανάμεσα στους ανθρώπους, τότε δεν θα μπορέσεις ποτέ να αποκτήσεις τη ζωή και δεν θα μπορέσεις ποτέ να αποκτήσεις την οδό της αλήθειας.

Ο Θεός ο ίδιος είναι η ζωή και η αλήθεια, και η ζωή Του και η αλήθεια συνυπάρχουν. Εκείνοι που είναι ανίκανοι να κερδίσουν την αλήθεια, δεν θα μπορέσουν ποτέ να κερδίσουν τη ζωή. Χωρίς την καθοδήγηση, την υποστήριξη και την παροχή της αλήθειας, το μόνο που θα κερδίσεις είναι γράμματα, δόγματα και, επιπλέον, τον θάνατο. Η ζωή του Θεού είναι πανταχού παρούσα, και η αλήθεια Του και η ζωή συνυπάρχουν. Εάν δεν μπορέσεις να βρεις την πηγή της αλήθειας, τότε δεν θα κερδίσεις την τροφή της ζωής. Εάν δεν μπορέσεις να κερδίσεις την παροχή της ζωής, τότε σίγουρα δεν θα έχεις την αλήθεια, κι έτσι, εκτός από φαντασιώσεις και συλλήψεις, το σύνολο του σώματός σου δεν θα είναι τίποτε άλλο παρά σάρκα, η βρωμερή σου σάρκα. Να ξέρεις ότι οι λέξεις στα βιβλία δεν συνιστούν ζωή, τα ντοκουμέντα της ιστορίας δεν μπορούν να θεωρηθούν ως η αλήθεια, και τα δόγματα του παρελθόντος δεν μπορούν να λειτουργήσουν ως περιγραφή των σημερινών λόγων του Θεού. Μόνο αυτά που εκφράζει ο Θεός όταν έρχεται στη γη και ζει ανάμεσα στους ανθρώπους είναι η αλήθεια, η ζωή, το θέλημά Του και ο τρόπος που Εκείνος δουλεύει σήμερα. Αν εφαρμόσεις τα καταγεγραμμένα λόγια του Θεού που ειπώθηκαν τα παλιά χρόνια στη σημερινή εποχή, τότε είσαι ένας αρχαιολόγος, και ο καλύτερος τρόπος για να σε περιγράψει κανείς είναι ότι είσαι ένας ειδικός της ιστορικής κληρονομιάς. Κι αυτό, γιατί πάντα πιστεύεις σε ίχνη του έργου που επιτέλεσε ο Θεός σε περασμένους καιρούς, πιστεύεις μόνο στη σκιά του Θεού που απέμεινε από τα έργα του Θεού που έκανε στους ανθρώπους στο παρελθόν, και πιστεύεις μόνο στην οδό που έδωσε ο Θεός στους πιστούς Του τα παλιά τα χρόνια. Δεν πιστεύεις στην κατεύθυνση του έργου του Θεού σήμερα, δεν πιστεύεις στη δοξασμένη έκφραση του Θεού σήμερα, και δεν πιστεύεις στην οδό της αλήθειας που εκφράζεται επί του παρόντος από τον Θεό. Κι έτσι, αναντίρρητα είσαι ένας αιθεροβάμων, εντελώς αποκομμένος από την πραγματικότητα. Εάν τώρα είσαι ακόμη κολλημένος σε λέξεις που αδυνατούν να φέρουν τη ζωή στον άνθρωπο, τότε είσαι ένα ανέλπιδο κομμάτι νεκρού ξύλου[α], γιατί είσαι υπερβολικά συντηρητικός, υπερβολικά ανυπότακτος, υπερβολικά παράλογος!

Ο Θεός που ενσαρκώθηκε, ονομάζεται Χριστός, κι έτσι, ο Χριστός που μπορεί να δώσει στους ανθρώπους την αλήθεια, ονομάζεται Θεός. Δεν υπάρχει τίποτε το υπερβολικό σ’ αυτό, γιατί Εκείνος κατέχει την ουσία του Θεού, κατέχει την διάθεση του Θεού και τη σοφία στο έργο Του, τα οποία είναι άφταστα για τον άνθρωπο. Εκείνοι που ισχυρίζονται ότι είναι ο Χριστός, αλλά δεν μπορούν να κάνουν το έργο του Θεού, είναι απατεώνες. Ο αληθινός Χριστός δεν είναι μόνο η εκδήλωση του Θεού πάνω στη γη, αλλά και η ιδιαίτερη ενσάρκωση του Θεού, καθώς πραγματοποιεί και ολοκληρώνει το έργο Του ανάμεσα στους ανθρώπους. Αυτή η ενσάρκωση δεν μπορεί απλώς να αντικατασταθεί από οποιονδήποτε άνθρωπο, αλλά πρέπει να είναι σε θέση να φέρει επαρκώς εις πέρας το έργο του Θεού στη γη, να εκφράζει την διάθεση του Θεού, να αντιπροσωπεύει επαρκώς τον Θεό και να παρέχει ζωή στον άνθρωπο. Αργά η γρήγορα, θα ακολουθήσει η πτώση όλων εκείνων που παριστάνουν τον Χριστό, διότι, παρότι ισχυρίζονται ότι είναι ο Χριστός, δεν κατέχουν την ουσία του Χριστού. Κι έτσι, λέω ότι η αυθεντικότητα του Χριστού δεν μπορεί να προσδιοριστεί από τον άνθρωπο, αλλά απαντάται και αποφασίζεται από τον ίδιο τον Θεό. Μ’ αυτόν τον τρόπο, εάν αληθινά επιθυμείς ν’ αναζητήσεις την οδό της ζωής, πρέπει πρώτα να παραδεχτείς ότι με την έλευσή Του στη γη, Εκείνος θα κληροδοτήσει την οδό της ζωής στον άνθρωπο, και πρέπει να αναγνωρίσεις ότι στη διάρκεια των εσχάτων ημερών, Εκείνος έρχεται στη γη για να κληροδοτήσει στον άνθρωπο την οδό της ζωής. Αυτό δεν είναι το παρελθόν· αυτό συμβαίνει σήμερα.

Ο Χριστός των εσχάτων ημερών φέρνει τη ζωή, και φέρνει τη διαρκή και αέναη οδό για την αλήθεια. Αυτή η αλήθεια είναι το μονοπάτι μέσα από το οποίο ο άνθρωπος θα αποκτήσει τη ζωή, και ο μόνος δρόμος για να γνωρίσει τον Θεό και να λάβει την έγκρισή Του. Εάν δεν αναζητήσεις την οδό της ζωής που προσφέρει ο Χριστός των εσχάτων ημερών, τότε δεν θα έχεις ποτέ την έγκριση του Ιησού, και δεν θα σου επιτραπεί ποτέ να διαβείς την πόρτα της βασιλείας των ουρανών, γιατί είσαι μια μαριονέτα και δεσμώτης της ιστορίας. Εκείνοι που εξουσιάζονται από κανονισμούς, λέξεις και είναι εγκλωβισμένοι στην ιστορία, δεν θα μπορέσουν ποτέ να κερδίσουν τη ζωή, και δεν θα μπορέσουν ποτέ να κερδίσουν την αέναη οδό της ζωής. Κι αυτό γιατί το μόνο που έχουν είναι βρόμικο νερό, στο οποίο προσκολλούνται εδώ και χιλιάδες χρόνια, κι όχι το νερό της ζωής που αναβλύζει από τον θρόνο. Αυτοί που δεν είναι εφοδιασμένοι με το νερό της ζωής, θα παραμείνουν για πάντα πτώματα, παιχνιδάκια του Σατανά και γιοί της κόλασης. Πώς, λοιπόν,θα μπορέσουν να δουν τον Θεό; Εάν απλώς προσπαθείς να παραμείνεις προσκολλημένος στο παρελθόν, εάν απλώς προσπαθείς να διατηρήσεις τα πράγματα ως έχουν παραμένοντας ακίνητος, και δεν προσπαθείς να αλλάξεις την τάξη των πραγμάτων και να απορρίψεις την ιστορία, μήπως τότε δεν θα είσαι πάντα ενάντια στον Θεό; Τα στάδια του έργου του Θεού είναι τεράστια και πανίσχυρα, σαν φουσκωμένα κύματα και βροντεροί κεραυνοί – κι εσύ, παρόλα αυτά, κάθεσαι και περιμένεις παθητικά την καταστροφή, προσκολλημένος στον παραλογισμό σου, και δεν κάνεις τίποτα. Μ’ αυτόν τον τρόπο, πώς είναι δυνατόν να θεωρηθείς σαν ένας που ακολουθεί τα βήματα του Αμνού; Πώς μπορείς να τεκμηριώσεις ότι ο Θεός, στον οποίον είσαι προσκολλημένος, είναι ένας Θεός πάντα νέος και ποτέ παλιός; Και πώς μπορούν οι λέξεις από τα κιτρινισμένα σου βιβλία να σε περάσουν στη νέα εποχή; Πώς μπορούν να σε οδηγήσουν στην αναζήτηση των σταδίων του έργου του Θεού; Και πώς μπορούν να σε οδηγήσουν στον παράδεισο; Αυτό που κρατάς στα χέρια σου, είναι τα γράμματα που παρέχουν μόνο παροδική παρηγοριά, κι όχι οι αλήθειες που μπορούν να δώσουν τη ζωή. Τα γραπτά που διάβασες, σου εμπλουτίζουν μόνο τη γλώσσα, και δεν είναι λόγια σοφίας που θα σε βοηθήσουν να γνωρίσεις την ανθρώπινη ζωή, πόσο μάλλον τους δρόμους που μπορούν να σε οδηγήσουν στην τελείωση. Αυτή η διαφορά, δεν νομίζεις ότι είναι λόγος για περίσκεψη; Μήπως δεν σου επιτρέπει την κατανόηση του μυστηρίου που εμπεριέχεται; Έχεις την ικανότητα να οδηγήσεις μόνος σου τον εαυτό σου να συναντήσει τον Θεό στον παράδεισο; Χωρίς την έλευση του Θεού, μπορείς να πας μόνος σου στον παράδεισο και να απολαύσεις την οικογενειακή ευτυχία μαζί με τον Θεό; Εξακολουθείς ακόμα να ονειρεύεσαι; Σου προτείνω, λοιπόν, να πάψεις να ονειρεύεσαι και να δεις ποιος είναι αυτός που εργάζεται τώρα, ποιος είναι αυτός που επιτελεί το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών. Εάν δεν το κάνεις, δεν θα βρεις ποτέ την αλήθεια και δεν θα κερδίσεις ποτέ τη ζωή.

Αυτοί που επιθυμούν να κερδίσουν τη ζωή χωρίς να στηρίζονται στην αλήθεια που ειπώθηκε από τον Χριστό, είναι οι πιο γελοίοι άνθρωποι στη γη, κι εκείνοι που δεν αποδέχονται την οδό της ζωής που έφερε ο Χριστός, είναι χαμένοι σε μια φαντασία. Κι έτσι, λέω ότι οι άνθρωποι που δεν αποδέχονται τον Χριστό των εσχάτων ημερών, θα είναι για πάντα περιφρονημένοι από τον Θεό. Ο Χριστός είναι η πύλη του ανθρώπου για τη βασιλεία κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών, και κανείς δεν μπορεί να Τον παρακάμψει. Κανείς δεν μπορεί να τελειωθεί από τον Θεό, παρά μόνο μέσω του Χριστού. Εφόσον πιστεύεις στον Θεό, πρέπει να αποδεχτείς τα λόγια Του και να υπακούσεις στην οδό Του. Δεν πρέπει να σκεφτείς ότι μπορεί να κερδίσεις την ευλογία χωρίς να λάβεις την αλήθεια ή να αποδεχτείς την παροχή της ζωής. Ο Χριστός έρχεται τις έσχατες ημέρες, ώστε σε όλους εκείνους που Τον πιστεύουν αληθινά, να παρέχονται με ζωή. Το έργο Του έχει σκοπό να κλείσει την παλιά εποχή και να μπούμε σε μια νέα, και είναι το μονοπάτι που πρέπει να διαβούν όλοι εκείνοι που θα μπουν στη νέα εποχή. Εάν δεν είσαι ικανός να Τον αναγνωρίσεις, και, αντ’ αυτού, Τον καταδικάζεις, Τον βλασφημείς ή ακόμα Τον καταδιώκεις, τότε είναι σίγουρο ότι θα καίγεσαι στην αιωνιότητα και δεν θα εισέλθεις ποτέ στη βασιλεία του Θεού. Επειδή ο Χριστός αυτός είναι ο ίδιος η έκφραση του Αγίου Πνεύματος, η έκφραση του Θεού, Εκείνος τον οποίο εμπιστεύτηκε ο Θεός να εκτελέσει το έργο Του πάνω στη γη. Κι έτσι, λέω ότι εάν δεν μπορείς να αποδεχτείς όλα εκείνα που κάνει ο Χριστός των εσχάτων ημερών, τότε βλασφημείς το Άγιο Πνεύμα. Τα αντίποινα που θα πρέπει να υποστούν εκείνοι που βλασφημούν το Άγιο Πνεύμα, είναι αυταπόδεικτα σε όλους. Σου λέω επίσης ότι αν αντιταχθείς στον Χριστό των εσχάτων ημερών και Τον απαρνηθείς, τότε δεν θα υπάρξει κανένας που να μπορεί να υποστεί τις συνέπειες για λογαριασμό σου. Περαιτέρω, απ’ αυτή εδώ την ημέρα και μετά, δεν θα έχεις άλλη ευκαιρία να κερδίσεις την αποδοχή του Θεού. Ακόμη κι αν προσπαθήσεις να λυτρώσεις τον εαυτό σου, ποτέ δεν θα μπορέσεις να κοιτάξεις ξανά το πρόσωπο του Θεού. Γιατί αυτό στο οποίο αντιτίθεσαι, δεν είναι ένας άνθρωπος, αυτό που απαρνείσαι, δεν είναι ένα ασήμαντο ον, αλλά ο Χριστός. Είσαι ενήμερος γι’ αυτήν την επίπτωση; Δεν έχεις κάνει ένα μικρό λάθος, αντιθέτως, έχεις διαπράξει ένα απεχθές έγκλημα. Κι έτσι, σάς συμβουλεύω όλους να μην δείχνετε τα δόντια σας μπροστά στην αλήθεια ή να κάνετε απερίσκεπτη κριτική, διότι μόνο η αλήθεια μπορεί να σάς δώσει ζωή, και τίποτα εκτός από την αλήθεια μπορεί να επιτρέψει να ξαναγεννηθείτε και να δείτε το πρόσωπο του Θεού.

από το βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος

Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό για χάρη του μελλοντικού προορισμού τους ή για προσωρινή απόλαυση. Για εκείνους που δεν έχουν αντιμετωπιστεί καθόλου, η πίστη στον Θεό είναι για χάρη της εισόδου στον Παράδεισο, προκειμένου να κερδίσουν ανταμοιβές. Δεν είναι για να οδηγηθούν στην τελείωση ή για να εκτελέσουν το καθήκον που έχει ένα πλάσμα του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν πιστεύουν στον Θεό για να εκπληρώσουν την ευθύνη τους ή να ολοκληρώσουν το καθήκον τους. Σπάνια οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό με σκοπό να διάγουν ουσιαστικό βίο, ούτε υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν ότι από τη στιγμή που ο άνθρωπος είναι ζωντανός, θα πρέπει να αγαπάει τον Θεό, επειδή έτσι ορίζει ότι πρέπει να κάνουν ο νόμος του Παραδείσου και η επίγεια αρχή και είναι η φυσική κλίση του ανθρώπου. Με αυτόν τον τρόπο, αν και διαφορετικοί άνθρωποι ακολουθούν ο καθένας τους στόχους του, ο στόχος της επιδίωξής τους και τα κίνητρα πίσω από αυτή είναι όμοια και, επιπλέον, για τους περισσότερους από αυτούς, τα αντικείμενα της λατρείας τους είναι τα ίδια. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων χιλιάδων χρόνων, πολλοί πιστοί έχουν πεθάνει και πολλοί έχουν πεθάνει και έχουν γεννηθεί ξανά. Δεν είναι μόνο ένας ή δύο άνθρωποι που αναζητούν τον Θεό, ούτε καν μία ή δύο χιλιάδες, όμως η επιδίωξη των περισσότερων από αυτούς τους ανθρώπους είναι για χάρη των δικών τους προοπτικών ή των ένδοξων ελπίδων τους για το μέλλον. Εκείνοι που είναι αφιερωμένοι στον Χριστό είναι λίγοι και σκόρπιοι. Πολλοί αφοσιωμένοι πιστοί έχουν πεθάνει παγιδευμένοι ακόμα και στα δικά τους δίχτυα και ο αριθμός των ανθρώπων που κατάφεραν να επιτύχουν είναι αξιοσημείωτα μικρός. Μέχρι σήμερα, οι λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι αποτυγχάνουν ή τα μυστικά της επιτυχίας τους εξακολουθούν να είναι άγνωστα. Εκείνοι που είναι εμμονικοί με την αναζήτηση του Χριστού, δεν έχουν ζήσει ακόμα τη στιγμή της ξαφνικής διορατικότητάς τους, δεν έχουν φτάσει στο βάθος αυτών των μυστηρίων, επειδή απλά δεν το ξέρουν. Αν και κατά την επιδίωξή τους κάνουν σκληρές προσπάθειες, το μονοπάτι που βαδίζουν είναι το μονοπάτι της αποτυχίας που κάποτε ακολούθησαν και οι προηγούμενοι απ’ αυτούς, και όχι εκείνο της επιτυχίας. Με αυτόν τον τρόπο, ανεξάρτητα από το πώς το αναζητούν, δεν βαδίζουν στο μονοπάτι που οδηγεί στο σκοτάδι; Δεν είναι παρά μόνο ολέθριες συνέπειες αυτό που κερδίζουν; Είναι αρκετά δύσκολο να προβλέψουμε αν οι άνθρωποι που μιμούνται όσους πέτυχαν σε παρελθούσες εποχές τελικά θα οδηγηθούν στην καλοτυχία ή στην καταστροφή. Πόσο χειρότερες είναι οι πιθανότητες, τότε, για τους ανθρώπους που αναζητούν ακολουθώντας τα βήματα των αποτυχημένων; Δεν τους αντιστοιχούν ακόμα μεγαλύτερες πιθανότητες αποτυχίας; Ποια αξία υπάρχει στο μονοπάτι που περπατούν; Δεν σπαταλούν τον χρόνο τους; Ανεξάρτητα από το αν οι άνθρωποι πετυχαίνουν ή αποτυγχάνουν στην επιδίωξή τους, υπάρχει, εν συντομία, ένας λόγος για τον οποίο το κάνουν, και δεν είναι ότι η επιτυχία ή η αποτυχία τους καθορίζεται με την αναζήτηση ανάλογα με την επιθυμία τους. Η πιο θεμελιώδης απαίτηση της πίστης του ανθρώπου στον Θεό είναι να έχει μια ειλικρινή καρδιά, να αφιερώνεται πλήρως και να υπακούει πραγματικά. Το πιο δύσκολο για τον άνθρωπο είναι να προσφέρει ολόκληρη τη ζωή του με αντάλλαγμα την αληθινή πίστη, μέσω της οποίας μπορεί να κερδίσει ολόκληρη την αλήθεια και να εκπληρώσει το καθήκον του ως πλάσμα του Θεού. Αυτό ακριβώς δεν είναι εφικτό από εκείνους που αποτυγχάνουν και είναι ακόμη πιο ανέφικτο από εκείνους που δεν μπορούν να βρουν τον Χριστό. Επειδή ο άνθρωπος δεν είναι καλός στο να αφοσιωθεί πλήρως στον Θεό, επειδή ο άνθρωπος δεν είναι πρόθυμος να εκτελέσει το καθήκον του στον Δημιουργό, επειδή ο άνθρωπος έχει δει την αλήθεια, αλλά την αποφεύγει και βαδίζει το δικό του μονοπάτι, επειδή ο άνθρωπος πάντα αναζητά ακολουθώντας το μονοπάτι αυτών που έχουν αποτύχει, επειδή ο άνθρωπος πάντα αψηφά τον Ουρανό, έτσι και ο άνθρωπος πάντα αποτυγχάνει, πάντα εξαπατάται από τα κόλπα του Σατανά και παγιδεύεται στο δικό του δίχτυ. Επειδή ο άνθρωπος δεν γνωρίζει τον Χριστό, επειδή ο άνθρωπος δεν είναι έμπειρος στην κατανόηση και την εμπειρία της αλήθειας, επειδή ο άνθρωπος δείχνει υπερβολικό σεβασμό στον Παύλο και εποφθαλμιά με απληστία τον Παράδεισο, επειδή ο άνθρωπος απαιτεί πάντα να τον υπακούει ο Χριστός και διατάζει τον Θεό, γι’ αυτό εκείνες οι μεγάλες προσωπικότητες κι εκείνοι που έχουν βιώσει τις περιπέτειες του κόσμου εξακολουθούν να είναι θνητοί, και ακόμα πεθαίνουν εν μέσω του παιδέματος του Θεού. Το μόνο που μπορώ να πω γι’ αυτούς τους ανθρώπους είναι ότι πεθαίνουν με τραγικό τρόπο και ότι η συνέπεια γι’ αυτούς - ο θάνατός τους - δεν είναι αδικαιολόγητη. Δεν γίνεται η αποτυχία τους ακόμη πιο απαράδεκτη στον νόμο του Ουρανού; Η αλήθεια προέρχεται από τον κόσμο του ανθρώπου, όμως η αλήθεια στους ανθρώπους μεταφέρεται από τον Χριστό. Προέρχεται από τον Χριστό, δηλαδή από τον ίδιο τον Θεό, και είναι ανέφικτη από τον άνθρωπο. Ωστόσο, ο Χριστός παρέχει μόνο την αλήθεια. Δεν έρχεται να αποφασίσει αν ο άνθρωπος θα είναι επιτυχής στην επιδίωξή του για την αλήθεια. Επομένως, η επιτυχία ή η αποτυχία στην αλήθεια εξαρτώνται από την επιδίωξη του ανθρώπου. Η επιτυχία ή η αποτυχία του ανθρώπου στην αλήθεια δεν είχε ποτέ σχέση με τον Χριστό, αλλά καθορίζεται από την επιδίωξή του. Ο προορισμός του ανθρώπου και η επιτυχία του ή η αποτυχία του δεν μπορούν να συσσωρευτούν επάνω στο κεφάλι του Θεού, έτσι ώστε ο ίδιος ο Θεός να τα αναλάβει, επειδή αυτό δεν είναι θέμα Θεού, αλλά συνδέεται άμεσα με το καθήκον που πρέπει να επιτελούν τα πλάσματα του Θεού. Οι περισσότεροι άνθρωποι πράγματι έχουν λίγη γνώση της επιδίωξης και του προορισμού του Παύλου και του Πέτρου, όμως δεν γνωρίζουν παρά μόνο το αποτέλεσμα για τον Πέτρο και τον Παύλο και αγνοούν το μυστικό πίσω από την επιτυχία του Πέτρου ή τις ελλείψεις που οδήγησαν στην αποτυχία του Παύλου. Επομένως, εάν είστε εντελώς ανίκανοι να βλέπετε την ουσία της επιδίωξής τους, τότε η επιδίωξη των περισσότερων από εσάς επίσης θα αποτύχει, και ακόμα κι αν ένας μικρός αριθμός από εσάς φτάσει στην επιτυχία, ούτε τότε δεν θα είναι ίσοι με τον Πέτρο. Εάν το μονοπάτι της επιδίωξής σου είναι το σωστό, τότε έχεις μια ελπίδα να επιτύχεις· αν το μονοπάτι που ακολουθείς στην αναζήτηση της αλήθειας είναι λάθος, τότε δεν θα μπορέσεις ποτέ να επιτύχεις και θα έχεις το ίδιο τέλος με τον Παύλο. Ο Πέτρος ήταν ένας άνθρωπος που οδηγήθηκε στην τελείωση. Μόνο αφού βίωσε την παίδευση και την κρίση, και μ’ αυτόν τον τρόπο κέρδισε την καθαρή αγάπη του Θεού, οδηγήθηκε πλήρως στην τελείωση· το μονοπάτι που περπάτησε ήταν εκείνο της τελείωσης. Δηλαδή, από την αρχή, το μονοπάτι που περπάτησε ο Πέτρος ήταν το σωστό και το κίνητρό του για πίστη στον Θεό ήταν το σωστό, και έτσι, οδηγήθηκε στην τελείωση. Πήρε ένα νέο μονοπάτι στο οποίο δεν είχε ξαναβαδίσει ποτέ άνθρωπος, ενώ το μονοπάτι που ο Παύλος είχε από την αρχή επιλέξει, ήταν το μονοπάτι της εναντίωσης προς τον Χριστό, και μόνο επειδή το Άγιο Πνεύμα θέλησε να τον χρησιμοποιήσει και να επωφεληθεί από τα χαρίσματά του και όλα τα προτερήματα του για το έργο Του, εργάστηκε για τον Χριστό για αρκετές δεκαετίες. Ήταν απλώς κάποιος που χρησιμοποιήθηκε από το Άγιο Πνεύμα και δεν χρησιμοποιήθηκε επειδή ο Ιησούς στάθηκε ευνοϊκά απέναντι στην ανθρώπινη φύση του, αλλά λόγω των χαρισμάτων του. Κατάφερε να εργάζεται για τον Ιησού, επειδή τον κατάφερε πλήγμα, όχι επειδή το έκανε με χαρά. Κατάφερε να κάνει τέτοιο έργο εξαιτίας της διαφώτισης και της καθοδήγησης του Αγίου Πνεύματος, και το έργο που έκανε δεν αντιπροσωπεύει καθόλου την επιδίωξη του ή την ανθρώπινη φύση του. Το έργο του Παύλου αντιπροσωπεύει το έργο ενός υπηρέτη, έκανε δηλαδή το έργο ενός αποστόλου. Ο Πέτρος, όμως, ήταν διαφορετικός: έκανε επίσης κάποιο έργο, όμως δεν ήταν τόσο σπουδαίο όσο το έργο του Παύλου· εργάστηκε εν μέσω της επιδίωξης για την προσωπική του είσοδο και το έργο του ήταν διαφορετικό από το έργο του Παύλου. Το έργο του Πέτρου ήταν η εκτέλεση του καθήκοντος ενός πλάσματος του Θεού. Δεν εργάστηκε στον ρόλο ενός αποστόλου, αλλά κατά την πορεία της επιδίωξής του για την αγάπη του Θεού. Η πορεία του έργου του Παύλου περιελάμβανε και την προσωπική του επιδίωξη: η επιδίωξή του ήταν μόνο για χάρη της ελπίδας του για το μέλλον και της επιθυμίας του για καλό προορισμό. Δεν δέχτηκε ραφινάρισμα κατά τη διάρκεια του έργου του, ούτε δέχτηκε κλάδεμα και αντιμετώπιση. Πίστευε ότι όσο το έργο που έκανε ικανοποιούσε την επιθυμία του Θεού, και ό,τι έκανε ήταν ευχάριστο για τον Θεό, τότε τελικά τον περίμενε ανταμοιβή. Δεν υπήρχαν προσωπικές εμπειρίες στο έργο του - αυτό ήταν μόνο για το δικό του καλό και δεν γινόταν απλώς για χάρη της αλλαγής. Όλα στο έργο του ήταν μια συναλλαγή, δεν εμπεριείχαν κανένα καθήκον ή υποταγή ενός πλάσματος του Θεού. Κατά τη διάρκεια του έργου του, δεν υπήρξε καμία αλλαγή στην παλιά διάθεση του Παύλου. Το έργο του ήταν απλώς υπηρεσία σε άλλους και ανίκανο να επιφέρει αλλαγές στη διάθεσή του. Ο Παύλος πραγματοποίησε το έργο του άμεσα, χωρίς να έχει οδηγηθεί στην τελείωση ή αντιμετωπιστεί, και το κίνητρό του ήταν η ανταμοιβή. Ο Πέτρος ήταν διαφορετικός: Ήταν κάποιος που είχε υποβληθεί σε κλάδεμα, αντιμετώπιση και ραφινάρισμα. Ο σκοπός και το κίνητρο του έργου του Πέτρου ήταν ουσιαστικά διαφορετικά από εκείνα του Παύλου. Παρόλο που ο Πέτρος δεν επέδειξε μεγάλο έργο, η διάθεσή του υποβλήθηκε σε πολλές αλλαγές και αυτό που επιδίωξε ήταν η αλήθεια και η πραγματική αλλαγή. Το έργο του δεν πραγματοποιήθηκε μόνο για χάρη του έργου αυτού καθεαυτού. Παρόλο που ο Παύλος έφερε εις πέρας μεγάλο έργο, ήταν όλο έργο του Αγίου Πνεύματος, και παρόλο που ο Παύλος συνεργάστηκε σε αυτό το έργο, δεν το βίωσε. Το ότι ο Πέτρος έκανε πολύ λιγότερο έργο ήταν μόνο επειδή το Άγιο Πνεύμα δεν παρήγε τόσο μεγάλο έργο μέσα από αυτόν. Το μέγεθος του έργου τους δεν καθόριζε το αν θα οδηγηθούν στην τελείωση· η επιδίωξη του ενός ήταν να λάβει ανταμοιβές και του άλλου να επιτύχει την απόλυτη αγάπη του Θεού και να εκπληρώσει το καθήκον του ως πλάσμα του Θεού, στον βαθμό που θα μπορούσε να βιώσει μια υπέροχη εικόνα προκειμένου να ικανοποιήσει την επιθυμία του Θεού. Εξωτερικά ήταν διαφορετικοί και το ίδιο διαφορετική ήταν και η ουσία τους. Δεν μπορείς να προσδιορίσεις ποιος από τους δύο οδηγήθηκε στην τελείωση με βάση το πόσο έργο έκανε. Ο Πέτρος προσπάθησε να βιώσει την εικόνα ενός ανθρώπου που αγαπάει τον Θεό, να είναι κάποιος που υπακούει στον Θεό, να είναι κάποιος που δέχεται την αντιμετώπιση και το κλάδεμα και να είναι κάποιος που εκπληρώνει το καθήκον του ως πλάσμα του Θεού. Στάθηκε ικανός να αφιερωθεί στον Θεό, να βάλει ολόκληρο τον εαυτό του στα χέρια του Θεού και να υπακούσει σε Αυτόν μέχρι θανάτου. Αυτό ήταν που αποφάσισε να κάνει και, επιπλέον, αυτό πέτυχε. Αυτός είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο τελικά το τέλος του ήταν διαφορετικό από αυτό του Παύλου. Το έργο που έκανε το Άγιο Πνεύμα στον Πέτρο ήταν να τον οδηγήσει στην τελείωση και το έργο που έκανε το Άγιο Πνεύμα στον Παύλο ήταν να τον χρησιμοποιήσει. Αυτό συνέβη επειδή οι φύσεις τους και οι απόψεις τους προς την επιδίωξη δεν ήταν οι ίδιες. Και οι δύο είχαν το έργο του Αγίου Πνεύματος. Ο Πέτρος εφάρμοσε αυτό το έργο στον εαυτό του και το παρείχε και σε άλλους. Ο Παύλος, εν τω μεταξύ, παρείχε μόνο το σύνολο του έργου του Αγίου Πνεύματος σε άλλους και δεν κέρδισε τίποτα από αυτό για τον εαυτό του. Με αυτόν τον τρόπο, αφού δοκίμασε το έργο του Αγίου Πνεύματος για τόσα χρόνια, οι αλλαγές στον Παύλο ήταν σχεδόν ανύπαρκτες. Εξακολουθούσε να παραμένει σχεδόν στη φυσική του κατάσταση και να είναι ο Παύλος του παρελθόντος. Έχοντας απλώς υπομείνει τη δυσκολία πολλών χρόνων έργου, είχε μάθει πώς να δουλεύει και είχε μάθει την αντοχή, αλλά η παλιά του φύση - η άκρως ανταγωνιστική και μισθοφορική φύση του - παρέμενε ακόμα. Έχοντας εργαστεί για τόσα χρόνια, δεν γνώριζε τη διεφθαρμένη του διάθεση, ούτε είχε απαλλαγεί από αυτήν και ήταν ακόμα σαφώς ορατή στο έργο του. Σε αυτόν υπήρχε απλώς περισσότερη εμπειρία έργου, αλλά αυτή η μικρή εμπειρία από μόνη της ήταν ανίκανη να τον αλλάξει και δεν μπορούσε να αλλάξει τις απόψεις του για την ύπαρξη ή τη σημασία της επιδίωξής του. Αν και εργάστηκε πολλά χρόνια για τον Χριστό και ποτέ ξανά δεν καταδίωξε τον Κύριο Ιησού, στην καρδιά του δεν υπήρξε καμία αλλαγή ως προς τη γνώση του για τον Θεό. Αυτό σημαίνει ότι δεν δούλευε για να αφιερώσει τον εαυτό του στον Θεό, αλλά αναγκάστηκε να εργαστεί για χάρη του μελλοντικού του προορισμού. Διότι, στην αρχή, καταδίωκε τον Χριστό και δεν υποτάχθηκε στον Χριστό· ήταν εγγενώς ένας επαναστάτης, ο οποίος σκόπιμα εναντιωνόταν στον Χριστό και που δεν γνώριζε το έργο του Αγίου Πνεύματος. Στο τέλος του έργου του, εξακολουθούσε να μη γνωρίζει το έργο του Αγίου Πνεύματος και απλώς ενεργούσε από μόνος του, σύμφωνα με τη φύση του, χωρίς να δίνει την παραμικρή προσοχή στο θέλημα του Αγίου Πνεύματος. Και έτσι, η φύση του ήταν εχθρική ως προς τον Χριστό και δεν υπάκουε στην αλήθεια. Κάποιος όπως αυτός, τον οποίο είχε εγκαταλείψει το έργο του Αγίου Πνεύματος, ο οποίος δεν γνώριζε το έργο του Αγίου Πνεύματος και που είχε επίσης αντιταχθεί στον Χριστό - πώς θα μπορούσε να σωθεί ένα τέτοιο πρόσωπο; Το κατά πόσο ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί δεν εξαρτάται από το πόσο έργο κάνει ή πόσα αφιερώνει, αλλά καθορίζεται από το αν γνωρίζει ή όχι το έργο του Αγίου Πνεύματος, από το εάν μπορεί να κάνει την αλήθεια πράξη και αν οι απόψεις του προς την επιδίωξη είναι σύμφωνες με την αλήθεια. Παρόλο που οι φυσικές αποκαλύψεις έγιναν αφού ο Πέτρος άρχισε να ακολουθεί τον Ιησού, από τη φύση του ήταν από την αρχή κάποιος που ήταν πρόθυμος να υποταχθεί στο Άγιο Πνεύμα και να αναζητήσει τον Χριστό. Η υπακοή του στο Άγιο Πνεύμα ήταν αγνή: δεν επεδίωκε τη φήμη και τον πλούτο, αλλά παρακινείτο από την υπακοή στην αλήθεια. Παρόλο που υπήρξαν τρεις φορές που ο Πέτρος αρνήθηκε ότι γνωρίζει τον Χριστό και παρότι έβαλε τον Κύριο Ιησού σε πειρασμό, μια τέτοια ελαφριά ανθρώπινη αδυναμία δεν είχε καμία σχέση με τη φύση του, δεν επηρέασε τη μελλοντική του επιδίωξη και δεν μπορεί να αποδείξει επαρκώς ότι ο πειρασμός του ήταν πράξη του αντίχριστου. Η φυσιολογική ανθρώπινη αδυναμία είναι κάτι που μοιράζονται όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο - περιμένεις ο Πέτρος να είναι διαφορετικός; Δεν έχουν οι άνθρωποι μια συγκεκριμένη γνώμη για τον Πέτρο, επειδή έκανε μερικά ανόητα λάθη; Και οι άνθρωποι δεν λατρεύουν τόσο τον Παύλο εξαιτίας όλου του έργου που προσέφερε και όλων των επιστολών που έγραψε; Πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να δει την ουσία του ανθρώπου; Σίγουρα εκείνοι που πραγματικά έχουν σύνεση μπορούν να διακρίνουν κάτι τόσο ασήμαντο; Αν και τα πολλά χρόνια επώδυνων εμπειριών του Πέτρου δεν καταγράφονται στη Βίβλο, αυτό δεν αποδεικνύει ότι ο Πέτρος δεν είχε πραγματικές εμπειρίες ή ότι ο Πέτρος δεν οδηγήθηκε στην τελείωση. Πώς μπορεί να κατανοηθεί πλήρως το έργο του Θεού από τον άνθρωπο; Οι καταγραφές της Βίβλου δεν επιλέχθηκαν προσωπικά από τον Ιησού, αλλά συντάχθηκαν από τις επόμενες γενιές. Με αυτόν τον τρόπο, ό,τι καταγράφηκε στη Βίβλο δεν επιλέχθηκε σύμφωνα με τις ιδέες του ανθρώπου; Επιπλέον, το τέλος του Πέτρου και του Παύλου δεν αναφέρεται ρητά στις επιστολές, οπότε ο άνθρωπος κρίνει τον Πέτρο και τον Παύλο σύμφωνα με τις δικές του αντιλήψεις και σύμφωνα με τις δικές του προτιμήσεις. Και επειδή ο Παύλος έκανε τόσο πολύ έργο, επειδή οι «συνεισφορές» του ήταν τόσο μεγάλες, κέρδισε την εμπιστοσύνη των μαζών. Δεν είναι μήπως αλήθεια ότι ο άνθρωπος ασχολείται μόνο με την επιφάνεια; Πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να μπορέσει να δει την ουσία του ανθρώπου; Για να μην αναφέρουμε το ότι, δεδομένου ότι ο Παύλος υπήρξε αντικείμενο λατρείας για χιλιάδες χρόνια, ποιος θα τολμούσε να αρνηθεί απερίφραστα το έργο του; Ο Πέτρος ήταν απλώς ένας ψαράς, πώς θα μπορούσε, λοιπόν, να είναι η συμβολή του τόσο μεγάλη όσο αυτή του Παύλου; Βάσει της συμβολής, ο Παύλος θα έπρεπε να είχε ανταμειφθεί πριν από τον Πέτρο και θα έπρεπε να ήταν αυτός που ήταν πιο κατάλληλος για να αποκτήσει την έγκριση του Θεού. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι, καθώς μεταχειριζόταν τον Παύλο, ο Θεός απλώς τον έκανε να δουλεύει χρησιμοποιώντας τα χαρίσματά του, ενώ ο Θεός οδήγησε τον Πέτρο στην τελείωση. Σε καμία περίπτωση δεν ισχύει ότι ο Κύριος Ιησούς είχε κάνει σχέδια για τον Πέτρο και τον Παύλο από την αρχή: οδηγήθηκαν στην τελείωση ή τους ανατέθηκε έργο σύμφωνα με την εγγενή φύση τους. Και έτσι, αυτό που οι άνθρωποι βλέπουν είναι απλώς η εξωτερική συνεισφορά του ανθρώπου, ενώ αυτό που ο Θεός βλέπει είναι η ουσία του ανθρώπου, η πορεία που ο άνθρωπος ακολουθεί από την αρχή και το κίνητρο πίσω από την επιδίωξη του ανθρώπου. Οι άνθρωποι μετρούν έναν άνθρωπο σύμφωνα με τα δικά τους μέτρα και σταθμά, όμως η τελική κατάληξη ενός ανθρώπου δεν καθορίζεται από τις εξωτερικές του ενέργειες. Και έτσι, σου λέω ότι αν το μονοπάτι που παίρνεις από την αρχή είναι το μονοπάτι της επιτυχίας και η άποψή σου ως προς την επιδίωξη είναι η σωστή από την αρχή, τότε είσαι σαν τον Πέτρο· εάν το μονοπάτι που ακολουθείς είναι το μονοπάτι της αποτυχίας, τότε όποιο και αν είναι το τίμημα που πληρώνεις, το τέλος σου θα εξακολουθεί να είναι το ίδιο με αυτό του Παύλου. Όπως και να ‘χει, ο προορισμός σου και το εάν θα επιτύχεις ή αποτύχεις, καθορίζονται και τα δύο από το αν το μονοπάτι που αναζητάς είναι το σωστό ή όχι, παρά από την αφοσίωσή σας ή το τίμημα που πληρώνετε. Η ουσία του Πέτρου και του Παύλου και οι στόχοι που επιδίωκαν ήταν διαφορετικά· ο άνθρωπος είναι ανίκανος να ανακαλύψει αυτά τα πράγματα και μόνο ο Θεός μπορεί να τα γνωρίζει στην ολότητά τους. Γιατί ό,τι ο Θεός βλέπει είναι η ουσία του ανθρώπου, ενώ ο άνθρωπος δεν ξέρει τίποτα για την υπόστασή του. Ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να δει την ουσία μέσα στον άνθρωπο ή το πραγματικό του ανάστημα, και έτσι δεν είναι σε θέση να εντοπίσει τους λόγους της αποτυχίας και επιτυχίας του Παύλου και του Πέτρου. Ο λόγος για τον οποίο οι περισσότεροι λατρεύουν τον Παύλο και όχι τον Πέτρο είναι επειδή ο Παύλος χρησιμοποιήθηκε για δημόσια εργασία και ο άνθρωπος είναι σε θέση να αντιληφθεί αυτό το έργο και έτσι οι άνθρωποι αναγνωρίζουν τα «επιτεύγματα» του Παύλου. Οι εμπειρίες του Πέτρου, εν τω μεταξύ, είναι αόρατες για τον άνθρωπο και αυτό που αναζητούσε είναι απρόσιτο από τον άνθρωπο, και έτσι ο άνθρωπος δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για τον Πέτρο.

Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας καταρρέει καθώς οι άνθρωποι του Θεού αυξάνονται

Όταν οι άνθρωποι ολοκληρωθούν

κι όλα τα έθνη γίνουν βασίλεια του Χριστού,

οι επτά αστραπές θ’ ακουστούν.

Άνθρωποι ξεχύνονται μπροστά.

Το σήμερα είναι ένα βήμα προς αυτό.

Άγγελοι στη γη ολοκληρώνουν το έργο του Θεού,

Είναι το σχέδιο του Θεού. Σύντομα θα εκτελεστεί. πασχίζοντας να Τον ικανοποιήσουν.

Αυτό είπε ο Θεός, αυτό κάνει.

Ο ενσαρκωμένος κι Αυτός στο μέτωπο, πολεμώντας τον εχθρό.

Ο μεγάλος κόκκινος δράκος θα πέσει απ' τον λόγο του Θεού.

Τα έθνη σαν κάστρα στην άμμο τρέμουν όσο πλησιάζει η παλίρροια. Η έσχατη ημέρα φτάνει.

Θα καταστραφεί απ’ το χέρι του Θεού.

Όπου εμφανίζεται η ενσάρκωση, καταστρέφεται ο εχθρός. Της Κίνας θα 'ναι πρώτος ο αφανισμός. Απόδειξη της κατάρρευσης του δράκου,

Όταν όλη η ανθρωπότητα γνωρίσει τον Θεό εσωτερικά της σάρκας,

είναι στην ωρίμανση των ανθρώπων. Είναι σημάδι του τέλους του εχθρού. Έτσι δίδεται η μάχη, δίδεται η μάχη, ωωω, δίδεται η μάχη, ωωω.

Αυτό είπε ο Θεός, αυτό κάνει.

όταν θα μπορέσουν να δουν τις πράξεις Του εσωτερικά της σάρκας, τότε του δράκου η φωλιά θα γίνει στάχτες θα εξαφανιστεί χωρίς ίχνος, για πάντα.

Όπου εμφανίζεται η ενσάρκωση, καταστρέφεται ο εχθρός.

Τα έθνη σαν κάστρα στην άμμο τρέμουν όσο πλησιάζει η παλίρροια. Η έσχατη ημέρα φτάνει. Ο μεγάλος κόκκινος δράκος θα πέσει απ' τον λόγο του Θεού. Της Κίνας θα 'ναι πρώτος ο αφανισμός.

δίδεται η μάχη, ωωω, έτσι δίδεται η μάχη, ωωω,

Θα καταστραφεί απ’ το χέρι του Θεού. Απόδειξη της κατάρρευσης του δράκου, είναι στην ωρίμανση των ανθρώπων. Είναι σημάδι του τέλους του εχθρού. Έτσι δίδεται η μάχη, δίδεται η μάχη, ωωω,

από το βιβλίο «Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια»

έτσι δίδεται η μάχη, έτσι δίδεται η μάχη, έτσι δίδεται η μάχη!

Ελληνική ταινία «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι»

Ο Τσο Γεονγκχάν είναι ένας πάστορας σε μια εκκλησία στη Νότια Κορέα. Υπηρετούσε με θέρμη τον Κύριο επί δεκαετίες και είχε κερδίσει τον βαθύ σεβασμό των υπόλοιπων πιστών. Τα τελευταία χρόνια, η εκκλησία του ερήμωνε μέρα με τη μέρα. Οι μοχθηρές πράξεις ήταν ολοένα πιο συχνές, ενώ ακόμα και ο ίδιος συχνά ανακάλυπτε ότι ήταν βουτηγμένος στην αμαρτία. Ως αποτέλεσμα, ήταν τρομερά δυστυχής και ένιωθε πολύ μπερδεμένος. ... Μετά από πολύ σκέψη, πήρε την απόφαση να αφήσει τη θέση που είχε ως πάστορας και να εγκαταλείψει το δόγμα του, εις αναζήτηση μιας εκκλησίας που θα είχε το έργο του Αγίου Πνεύματος, με την ελπίδα ότι θα μπορούσε να βρει το μονοπάτι που θα τον απάλλασσε από τις αμαρτίες του. Επισκέφθηκε διάφορα θρησκεύματα, όμως η απόγνωση και η εξαχρείωσή τους τον έκανε να νιώθει ακόμα πιο χαμένος, μπερδεμένος και αβοήθητος. Αναφώνησε προς τον Κύριο: «Κύριε! Πού είσαι;» Όταν ο Τσο Γεονγκχάν άρχισε να ερευνά το έργο του Παντοδύναμου Θεού κατά τις έσχατες ημέρες, με ευχάριστη έκπληξη ανακάλυψε ότι τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού είναι γεμάτα εξουσία, δύναμη και είναι η αλήθεια! Αφότου παρευρέθηκε στη συναναστροφή και άκουσε τη μαρτυρία των μαρτύρων της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού, ο Τσο Γεονγκχάν κατάλαβε από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού ότι, από τη στιγμή που πίστευε στον Κύριο Ιησού, οι αμαρτίες του είχαν συγχωρεθεί και εκείνος είχε σωθεί από τη χάρη του Θεού, που σημαίνει ότι ο Θεός δεν θα τον χαρακτήριζε πλέον αμαρτωλό και ότι είχε το δικαίωμα να εμφανιστεί ενώπιον του Θεού για να προσευχηθεί και να απολαύσει τη χάρη και τις ευλογίες του Θεού. Ωστόσο, λόγω της βαθιά ριζωμένης αμαρτωλής φύσης μέσα του, εξακολουθεί να είναι δέσμιος της αμαρτίας και υπό τον έλεγχό της, και δεν μπορεί να γίνει άγιος. Μόνο μέσα από την αποδοχή της κρίσης και του παιδέματος του λόγου του Παντοδύναμου Θεού κατά τις έσχατες ημέρες θα μπορέσει σταδιακά να απελευθερωθεί από την αμαρτία, θα πετύχει πραγματικά τον εξαγνισμό και τη σωτηρία, και θα οδηγηθεί από τον Θεό στη βασιλεία Του. Τότε, ο Τσο Γεονγκχάν κατενθουσιάστηκε και με χαρά δέχθηκε το έργο του Παντοδύναμου Θεού κατά τις έσχατες ημέρες, και επέστρεψε για να σταθεί ενώπιον του θρόνου του Θεού.

Αποκ., Κεφάλαιο: 3

1. Και προς τον άγγελον της εν Σάρδεσιν εκκλησίας γράψον· Ταύτα λέγει ο έχων τα επτά πνεύματα του Θεού και τους επτά αστέρας. Εξεύρω τα έργα σου, ότι το όνομα έχεις ότι ζης και είσαι νεκρός. 
2. Γίνου άγρυπνος και στήριξον τα λοιπά, τα οποία μέλλουσι να αποθάνωσι· διότι δεν εύρηκα τα έργα σου τέλεια ενώπιον του Θεού. 
3. Ενθυμού λοιπόν πως έλαβες και ήκουσας, και φύλαττε αυτά και μετανόησον. Εάν λοιπόν δεν αγρυπνήσης, θέλω ελθεί επί σε ως κλέπτης, και δεν θέλεις γνωρίσει ποίαν ώραν θέλω ελθεί επί σε. 
4. Έχεις ολίγα ονόματα και εν Σάρδεσι, τα οποία δεν εμόλυναν τα ιμάτια αυτών, και θέλουσι περιπατήσει μετ' εμού με λευκά, διότι είναι άξιοι. 
5. Ο νικών, ούτος θέλει ενδυθή ιμάτια λευκά, και δεν θέλω εξαλείψει το όνομα αυτού εκ του βιβλίου της ζωής, και θέλω ομολογήσει το όνομα αυτού ενώπιον του Πατρός μου και ενώπιον των αγγέλων αυτού. 
6. Όστις έχει ωτίον, ας ακούση τι λέγει το Πνεύμα προς τας εκκλησίας. 
7. Και προς τον άγγελον της εν Φιλαδελφεία εκκλησίας γράψον· Ταύτα λέγει ο άγιος, ο αληθινός, ο έχων το κλειδίον του Δαβίδ, όστις ανοίγει και ουδείς κλείει, και κλείει και ουδείς ανοίγει· 
8. Εξεύρω τα έργα σου· ιδού, έθεσα ενώπιόν σου θύραν ανεωγμένην, και ουδείς δύναται να κλείση αυτήν· διότι έχεις μικράν δύναμιν και εφύλαξας τον λόγον μου και δεν ηρνήθης το όνομά μου. 
9. Ιδού, θέλω κάμει τους εκ της συναγωγής του Σατανά, οίτινες λέγουσιν εαυτούς ότι είναι Ιουδαίοι, και δεν είναι, αλλά ψεύδονται ιδού, θέλω κάμει αυτούς να έλθωσι και να προσκυνήσωσιν ενώπιον των ποδών σου και να γνωρίσωσιν ότι εγώ σε ηγάπησα. 
10. Επειδή εφύλαξας τον λόγον της υπομονής μου, και εγώ θέλω σε φυλάξει εκ της ώρας του πειρασμού, ήτις μέλλει να έλθη επί της οικουμένης όλης, διά να δοκιμάση τους κατοικούντας επί της γης. 
11. Ιδού, έρχομαι ταχέως· κράτει εκείνο το οποίον έχεις, διά να μη λάβη μηδείς τον στέφανόν σου. 
12. Όστις νικά, θέλω κάμει αυτόν στύλον εν τω ναώ του Θεού μου, και δεν θέλει εξέλθει πλέον έξω, και θέλω γράψει επ' αυτόν το όνομα του Θεού μου και το όνομα της πόλεως του Θεού μου, της νέας Ιερουσαλήμ, ήτις καταβαίνει εκ του ουρανού από του Θεού μου, και το όνομά μου το νέον. 
13. Όστις έχει ωτίον, ας ακούση τι λέγει το Πνεύμα προς τας εκκλησίας. 
14. Και προς τον άγγελον της εκκλησίας των Λαοδικέων γράψον· Ταύτα λέγει ο Αμήν, ο μάρτυς ο πιστός και αληθινός, η αρχή της κτίσεως του Θεού. 
15. Εξεύρω τα έργα σου, ότι ούτε ψυχρός είσαι ούτε ζεστός· είθε να ήσο ψυχρός ή ζεστός· 
16. ούτως, επειδή είσαι χλιαρός και ούτε ψυχρός ούτε ζεστός, μέλλω να σε εξεμέσω εκ του στόματός μου. 
17. Διότι λέγεις ότι πλούσιος είμαι και επλούτησα και δεν έχω χρείαν ουδενός, και δεν εξεύρεις ότι συ είσαι ο ταλαίπωρος και ελεεινός και πτωχός και τυφλός και γυμνός· 
18. συμβουλεύω σε να αγοράσης παρ' εμού χρυσίον δεδοκιμασμένον εκ πυρός διά να πλουτήσης, και ιμάτια λευκά διά να ενδυθής και να μη φανερωθή η αισχύνη της γυμνότητός σου, και χρίσον τους οφθαλμούς σου με κολλούριον διά να βλέπης. 
19. Εγώ όσους αγαπώ, ελέγχω και παιδεύω· γενού λοιπόν ζηλωτής και μετανόησον. 
20. Ιδού, ίσταμαι εις την θύραν και κρούω· εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν, θέλω εισέλθει προς αυτόν και θέλω δειπνήσει μετ' αυτού και αυτός μετ' εμού. 
21. Όστις νικά, θέλω δώσει εις αυτόν να καθήση μετ' εμού εν τω θρόνω μου, καθώς και εγώ ενίκησα και εκάθησα μετά του Πατρός μου εν τω θρόνω αυτού. 
22. Όστις έχει ωτίον, ας ακούση τι λέγει το Πνεύμα προς τας εκκλησίας.