Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Α'

        Σήμερα, επικοινωνούμε ένα σημαντικό θέμα. Πρόκειται για ένα θέμα που έχει συζητηθεί από την αρχή του έργου του Θεού μέχρι σήμερα και είναι ζωτικής σημασίας για κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Με άλλα λόγια, είναι ένα ζήτημα με το οποίο όλοι θα έρθουν σε επαφή καθ’ όλη τη διαδικασία της πίστης τους στον Θεό, καθώς και ένα ζήτημα που πρέπει να προσεγγιστεί. Είναι ένα καίριο, αναπόφευκτο θέμα που δεν μπορεί να διαχωριστεί από την ανθρωπότητα. Μιλώντας για σημασία, ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα για κάθε πιστό στον Θεό; Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι το πιο σημαντικό πράγμα είναι η κατανόηση του θελήματος του Θεού· ορισμένοι πιστεύουν ότι το πιο σημαντικό είναι να τρώνε και να πίνουν περισσότερο από τα λόγια του Θεού· κάποιοι αισθάνονται ότι το πιο σημαντικό πράγμα είναι να γνωρίζουν τον εαυτό τους· άλλοι είναι της γνώμης ότι το πιο σημαντικό πράγμα είναι να μάθουν πώς να βρουν τη σωτηρία μέσω του Θεού, να Τον ακολουθούν και να εκπληρώνουν το θέλημά Του. Για σήμερα, θα βάλουμε όλα αυτά τα ζητήματα στην άκρη. Και για τι πράγμα θα συζητήσουμε; Θα συζητήσουμε ένα θέμα σχετικό με τον Θεό. Τούτο είναι το πιο σημαντικό θέμα για κάθε άνθρωπο; Τι περιεχόμενο έχει ένα θέμα σχετικό με το Θεό; Φυσικά, το συγκεκριμένο θέμα είναι αδύνατον να διαχωριστεί από τη διάθεση, την ουσία και το έργο του Θεού. Έτσι σήμερα, ας συζητήσουμε για «Το Έργο του Θεού, Τη διάθεση του Θεού και τον ίδιο τον Θεό».

Από τη στιγμή που ο άνθρωπος άρχισε να πιστεύει στον Θεό, έρχεται σε επαφή με θέματα όπως το έργο του Θεού, τη διάθεση του Θεού και τον ίδιο τον Θεό. Όταν πρόκειται για το έργο του Θεού, κάποιοι άνθρωποι θα πουν: «Το έργο του Θεού επιτελείται πάνω μας· το βιώνουμε καθημερινά, οπότε δεν μας είναι ανοίκειο». Μιλώντας για τη διάθεση του Θεού, μερικοί άνθρωποι θα πουν: «Η διάθεση του Θεού αποτελεί ένα θέμα που μελετάμε, εξερευνάμε και επικεντρώνουμε σε ολόκληρη τη ζωή μας, άρα πρέπει να είναι οικείο προς εμάς». Όσο για τον ίδιο τον Θεό, ορισμένοι άνθρωποι θα πουν: «Ο ίδιος ο Θεός είναι Αυτός που ακολουθούμε, Αυτός στον οποίο πιστεύουμε, και Αυτός που επιδιώκουμε, έτσι, και γι’ Αυτόν δεν είμαστε ανενημέρωτοι». Ο Θεός δεν σταμάτησε ποτέ το έργο Του, από την αρχή κιόλας της δημιουργίας, κατά τη διάρκεια της οποίας συνέχισε να εκφράζει τη διάθεσή Του, χρησιμοποιώντας διάφορους τρόπους για να εκφράσει τον λόγο Του. Την ίδια στιγμή, δεν σταμάτησε ποτέ να εκφράζει τον εαυτό Του και την ουσία Του στην ανθρωπότητα, εκφράζοντας το θέλημά Του προς τον άνθρωπο, καθώς και τις απαιτήσεις Του από αυτόν. Έτσι, από μια κυριολεκτική οπτική γωνία, τα συγκεκριμένα θέματα δεν θα πρέπει να είναι ξένα σε κανέναν. Ωστόσο, για τους ανθρώπους που ακολουθούν τον Θεό σήμερα, το έργο Του, η διάθεσή Του, ακόμα και ο ίδιος Θεός τούς είναι, στ’ αλήθεια, όλα εντελώς άγνωστα. Γιατί, όμως, συμβαίνει αυτό; Καθώς ο άνθρωπος βιώνει το έργο του Θεού, έρχεται επίσης σε επαφή μαζί Του, με αποτέλεσμα να νοιώθει λες και καταλαβαίνει τη διάθεση του Θεού ή λες και γνωρίζει ένα μέρος αυτού που είναι. Κατά συνέπεια, ο άνθρωπος δεν πιστεύει ότι είναι ξένος προς το έργο του Θεού ή τη διάθεσή Του. Μάλλον, ο άνθρωπος πιστεύει ότι είναι πολύ εξοικειωμένος με τον Θεό και κατανοεί πολλά για Αυτόν. Αλλά βάσει της παρούσας κατάστασης, η κατανόηση πολλών ανθρώπων για τον Θεό περιστέλλεται σε αυτά που έχουν διαβάσει στα βιβλία, συμπτύσσεται στο πεδίο των προσωπικών εμπειριών, αναχαιτισμένη από τις φαντασίες τους και, πάνω απ’ όλα, περιορισμένη στα γεγονότα που μπορούν να δουν με τα ίδια τους τα μάτια. Όλα αυτά είναι πολύ μακριά από τον ίδιο τον αληθινό Θεό. Αλλά, πόσο μακριά είναι αυτό το «μακριά»; Ίσως ο άνθρωπος να μην είναι σίγουρος για τον εαυτό του ή ίσως ο άνθρωπος να έχει κάποια συναίσθηση, μια μικρή υποψία– αλλά όταν πρόκειται για τον ίδιο τον Θεό, η κατανόηση του ανθρώπου βρίσκεται υπερβολικά πολύ μακριά από την ουσία του ίδιου του αληθινού Θεού. Τούτο είναι και ο λόγος που πρέπει απαραιτήτως να χρησιμοποιήσουμε ένα θέμα όπως «το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός», προκειμένου να επικοινωνήσουμε, συστηματικά και ειδικώς, τις εν λόγω πληροφορίες.

Στην πραγματικότητα, η διάθεση του Θεού είναι ανοιχτή σε όλους και δεν είναι κρυμμένη, επειδή ο Θεός ποτέ δεν απέφυγε εσκεμμένα κανέναν άνθρωπο, ούτε και επιδίωξε ποτέ συνειδητά να κρύψει τον εαυτό Του, ώστε οι άνθρωποι να μην είναι ικανοί να Τον γνωρίσουν ή να Τον καταλάβουν. Η διάθεση του Θεού ήταν ανέκαθεν ανοιχτή και πάντα αντιμετώπιζε κάθε πρόσωπο με ειλικρίνεια. Κατά τη διάρκεια της διαχείρισης του Θεού, ο Θεός επιτελεί το έργο Του ενώπιον όλων· και το έργο Του επιτελείται πάνω σε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Καθώς επιτελεί το έργο αυτό, αποκαλύπτει συνεχώς τη διάθεσή Του, χρησιμοποιώντας συνεχώς την ουσία Του και αυτό που έχει και είναι, προκειμένου να καθοδηγεί και να συνδράμει κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Σε κάθε εποχή και στάδιο, ανεξάρτητα από το αν οι συνθήκες είναι καλές ή κακές, η διάθεση του Θεού είναι πάντοτε ανοιχτή σε κάθε άτομο, και τα υπάρχοντα και το Είναι Του είναι πάντοτε ανοιχτά σε κάθε άτομο, με τον ίδιο τρόπο που η ζωή Του συνεχώς και αδιαλείπτως συνδράμει και υποστηρίζει το ανθρώπινο γένος. Παρ’ όλα αυτά, η διάθεση του Θεού παραμένει κρυμμένη σε κάποιους. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή, παρόλο που οι άνθρωποι αυτοί ζουν μέσα στο έργο του Θεού και Τον ακολουθούν, ποτέ δεν προσπάθησαν να κατανοήσουν τον Θεό ή θέλησαν να γνωρίσουν τον Θεό, πόσο μάλλον να Τον πλησιάσουν. Για τους συγκεκριμένους ανθρώπους, κατανόηση της διάθεσης του Θεού σημαίνει έλευση του τέλους τους· σημαίνει ότι πρόκειται να κριθούν και να καταδικαστούν από τη διάθεση του Θεού. Επομένως, αυτοί οι άνθρωποι ποτέ δεν λαχτάρησαν να καταλάβουν τον Θεό ή τη διάθεσή Του και δεν επιθυμούν μια βαθύτερη κατανόηση ή γνώση του θελήματος του Θεού. Δεν σκοπεύουν να κατανοήσουν το θέλημα του Θεού μέσα από ενσυνείδητη συνεργασία – απλώς απολαμβάνουν αδιάκοπα και ποτέ δεν κουράζονται να κάνουν αυτά που θέλουν· να πιστεύουν στον Θεό που εκείνοι θέλουν· να πιστεύουν στον Θεό που υπάρχει μόνο στη φαντασία τους, στον Θεό που υπάρχει μόνο στις αντιλήψεις τους· και να πιστεύουν σε έναν Θεό που δεν μπορεί να διαχωριστεί από αυτούς στην καθημερινότητά τους. Όταν πρόκειται για τον ίδιο τον αληθινό Θεό, είναι απολύτως απαξιωτικοί, χωρίς καμία επιθυμία να Τον κατανοήσουν, να Του δώσουν προσοχή, και έχουν ακόμη μικρότερη πρόθεση να έρθουν πιο κοντά Του. Χρησιμοποιούν τα λόγια που εκφράζει ο Θεός, μόνο για να προσθέσουν λούστρο πάνω τους, να αποκτήσουν ένα ωραίο εξωτερικό περίβλημα. Στα δικά τους μάτια, τούτο τους καθιστά κιόλας επιτυχημένους πιστούς και ανθρώπους που έχουν πίστη στην καρδιά τους για τον Θεό. Μέσα τους, καθοδηγούνται από τις φαντασιώσεις και τις αντιλήψεις τους, ακόμα και από τους προσωπικούς τους ορισμούς για τον Θεό. Ο ίδιος ο αληθινός Θεός, από την άλλη πλευρά, δεν έχει απολύτως καμία σχέση μαζί τους. Διότι, από τη στιγμή που θα καταλάβουν τον ίδιο τον αληθινό Θεό, την αληθινή διάθεση του Θεού, και το τι έχει και είναι ο Θεός, τούτο σημαίνει ότι οι πράξεις, η πίστη και οι επιδιώξεις τους θα καταδικαστούν. Τούτος είναι και ο λόγος για τον οποίο δεν είναι πρόθυμοι να κατανοήσουν την ουσία του Θεού, αλλά και γιατί είναι διστακτικοί και απρόθυμοι να αναζητήσουν ενεργά ή να προσευχηθούν για να καταλάβουν καλύτερα τον Θεό, να γνωρίσουν καλύτερα το θέλημά Του και να κατανοήσουν καλύτερα τη διάθεσή Του. Θα προτιμούσαν ο Θεός να είναι κάτι κατασκευασμένο, κούφιο και φευγαλέο. Θα προτιμούσαν ο Θεός να είναι ακριβώς όπως τον έχουν πλάσει στη φαντασία τους, κάποιος υπό τις διαταγές τους, με ανεξάντλητη συνδρομή και πάντα διαθέσιμος. Όταν θέλουν να απολαύσουν τη χάρη του Θεού, ζητούν από τον Θεό να είναι η χάρη αυτή. Όταν χρειάζονται την ευλογία του Θεού, ζητούν από τον Θεό να είναι η εν λόγω ευλογία. Όταν αντιμετωπίζουν αντιξοότητες, ζητούν από τον Θεό να τους ενθαρρύνει, να είναι το δίχτυ ασφαλείας τους. Η γνώση των ανθρώπων αυτών για τον Θεό έχει κολλήσει μέσα στην περιχαράκωση της χάριτος και της ευλογίας. Η κατανόησή τους για το έργο του Θεού, τη διάθεσή Του και τον Θεό περιορίζονται επίσης στις φαντασίες τους και σε απλές κανόνες και δόγματα. Υπάρχουν, όμως, και μερικοί άνθρωποι που ανυπομονούν να κατανοήσουν τη διάθεση του Θεού, θέλουν πραγματικά να δουν τον ίδιο τον Θεό, και να κατανοήσουν στ’ αλήθεια τη διάθεση του Θεού, καθώς και το τι έχει και είναι. Αυτοί οι άνθρωποι επιδιώκουν την πραγματικότητα της αλήθειας και τη σωτηρία του Θεού, προσπαθώντας να λάβουν την κατάκτηση, τη σωτηρία και την τελείωση του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι χρησιμοποιούν την καρδιά τους ώστε να διαβάζουν τον λόγο του Θεού, να εκτιμούν κάθε κατάσταση και κάθε άνθρωπο, συμβάν, ή οτιδήποτε έχει οργανώσει για εκείνους ο Θεός, και να προσεύχονται και να επιζητούν με ειλικρίνεια. Αυτό που θέλουν περισσότερο είναι να γνωρίσουν το θέλημα του Θεού και να κατανοήσουν την πραγματική διάθεση και ουσία Του. Τούτο συμβαίνει, ώστε να μην προσβάλλουν πλέον τον Θεό και, μέσω των εμπειριών τους, να είναι ικανοί να κατανοούν περισσότερο την ομορφιά του Θεού και την αληθινή Του πλευρά. Συμβαίνει, επίσης, ώστε ένας αυθεντικά πραγματικός Θεός να υπάρχει μέσα στις καρδιές τους και να έχει μια θέση εκεί, έτσι ώστε να μην ζουν πλέον ανάμεσα σε φαντασίες, αντιλήψεις ή αοριστίες. Για τους συγκεκριμένους ανθρώπους, ο λόγος που νοιώθουν μια πιεστική επιθυμία να κατανοήσουν τη διάθεση του Θεού και την ουσία Του είναι ότι η διάθεση και η ουσία του Θεού είναι πράγματα που η ανθρωπότητα θα μπορούσε να χρειαστεί οποτεδήποτε στις εμπειρίες της, πράγματα που παρέχουν ζωή καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της. Τη στιγμή που θα κατανοήσουν τη διάθεση του Θεού, θα είναι ικανοί να έχουν μεγαλύτερο φόβο Θεού, να συνεργάζονται καλύτερα με το έργο Του, και να είναι πιο προσεκτικοί απέναντι στο θέλημά Του και να εκτελούν το καθήκον τους όσο καλύτερα μπορούν. Τούτοι είναι οι δύο τύποι ανθρώπων όσον αφορά στη στάση τους απέναντι στη διάθεση του Θεού. Οι πρώτοι δεν θέλουν να κατανοήσουν τη διάθεση του Θεού. Αν και λένε ότι θέλουν να κατανοήσουν τη διάθεση του Θεού, να καταφέρουν να γνωρίσουν τον ίδιο τον Θεό, να δουν τι έχει και είναι, και να εκτιμήσουν πραγματικά το θέλημά Του, βαθιά μέσα τους θα προτιμούσαν να μην υπάρχει. Τούτο οφείλεται στο ότι το συγκεκριμένο είδος ανθρώπων συστηματικά δεν υπακούει και αντιστέκεται στον Θεό· πολεμούν τον Θεό για μια θέση στις ίδιες τους τις καρδιές και συχνά υποπτεύονται ή και αρνούνται την ύπαρξη του Θεού. Δεν θέλουν να επιτρέψουν στη διάθεση του Θεού ή στον ίδιο τον πραγματικό Θεό να καταλάβει τις καρδιές τους. Θέλουν μόνο να ικανοποιούν τις δικές τους επιθυμίες, φαντασίες και φιλοδοξίες. Έτσι, οι άνθρωποι αυτοί μπορεί να πιστεύουν στον Θεό, να Τον ακολουθούν, και μπορούν ακόμα και να εγκαταλείψουν τις οικογένειες και τις δουλειές τους για Αυτόν, αλλά δεν βάζουν ένα τέλος στους κακούς τους τρόπους. Μερικοί μάλιστα κλέβουν ή σπαταλούν προσφορές, ή καταριούνται τον Θεό όταν είναι μόνοι τους, ενώ άλλοι μπορεί να χρησιμοποιούν τη θέση τους προκειμένου να καταθέτουν επανειλημμένα για τον εαυτό τους, να μεγαλοποιούν εαυτούς ανταγωνιζόμενοι τον Θεό για ανθρώπους και κύρος. Χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους και μέτρα για να κάνουν τους ανθρώπους να τους λατρεύουν, προσπαθώντας συνεχώς να κερδίζουν ανθρώπους και να τους ελέγχουν. Μερικοί, ακόμη και εσκεμμένα, παραπλανούν τους ανθρώπους ώστε να σκέφτονται ότι είναι θεοί, προκειμένου να μπορούν να αντιμετωπίζονται ως τέτοιοι. Ποτέ δεν θα πουν στους ανθρώπους ότι έχουν διαφθαρεί, ότι είναι, ακόμα, διεφθαρμένοι και αλαζόνες και να μην τους λατρεύουν και ότι, ανεξάρτητα από το πόσο καλά τα καταφέρνουν, όλα οφείλονται στην εξύψωση του Θεού και σε όσα πρέπει να πράττουν ούτως ή άλλως. Γιατί όμως δεν το λένε αυτό; Διότι τρέμουν από τον φόβο τους μήπως χάσουν τη θέση τους στις καρδιές των ανθρώπων. Τούτος είναι ο λόγος για τον οποίο τέτοιοι άνθρωποι ποτέ δεν εξυμνούν τον Θεό και ποτέ δεν γίνονται μάρτυρες του Θεού, καθώς ποτέ δεν έχουν προσπαθήσει να Τον κατανοήσουν. Είναι δυνατόν να γνωρίζουν τον Θεό χωρίς να τον κατανοούν; Αδύνατον! Έτσι, ενώ οι λέξεις στο θέμα «Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός» μπορεί να είναι απλές, η σημασία τους για τον καθένα είναι διαφορετική. Για κάποιον που συχνά δεν υπακούει στον Θεό, Του αντιστέκεται, και είναι εχθρικός απέναντί Του, σημαίνει καταδίκη· ενώ για κάποιον που αναζητά την πραγματικότητα της αλήθειας και συχνά έρχεται ενώπιον του Θεού για να αναζητήσει το θέλημά Του, είναι αναμφίβολα σαν το ψάρι στο νερό. Έτσι, όταν κάποιοι ανάμεσά σας ακούν για τη διάθεση και το έργο του Θεού, αρχίζουν να πονοκεφαλιάζουν, οι καρδιές τους γεμίζουν αντίδραση και νοιώθουν εξαιρετικά άβολα. Υπάρχουν όμως και άλλοι μεταξύ σας, που σκέφτονται: Το θέμα αυτό είναι ακριβώς ό,τι χρειάζομαι, επειδή μου κάνει τόσο καλό. Είναι ένα κομμάτι που δεν μπορεί να λείπει από τη βιωματική εμπειρία μου· είναι η ουσία της ουσίας, το θεμέλιο της πίστης στον Θεό και κάτι που η ανθρωπότητα δεν μπορεί να αντέξει να εγκαταλείψει. Για όλους εσάς, το συγκεκριμένο θέμα μπορεί να φαίνεται κοντά και μακριά, αμφότερα, άγνωστο, κι όμως γνωστό. Αλλά, ανεξάρτητα από όλα τα παραπάνω, τούτο είναι ένα θέμα που όλοι όσοι κάθονται εδώ πρέπει να ακούσουν, να γνωρίσουν και να καταλάβουν. Ανεξάρτητα από το πώς το αντιμετωπίζεις, από το πώς το βλέπεις ή από πώς το εκλαμβάνεις, η σημασία αυτού του θέματος δεν μπορεί να αγνοηθεί.

Ο Θεός επιτελεί το έργο Του από την αρχή της δημιουργίας του ανθρώπινου γένους. Στην αρχή, το έργο ήταν πολύ απλό, αλλά, ακόμα και έτσι, εξακολουθούσε να περιέχει εκφράσεις της ουσίας και της διάθεσης του Θεού. Ενώ το έργο του Θεού έχει πλέον αυξηθεί, με Εκείνον να καταβάλλει τεράστια ποσότητα συμπαγούς έργου μέσα σε κάθε άνθρωπο που Τον ακολουθεί, και να εκφράζει σημαντική ποσότητα του λόγου Του, από την αρχή μέχρι τώρα, το πρόσωπο του Θεού είναι κρυμμένο από την ανθρωπότητα. Αν και έχει ενσαρκωθεί δύο φορές κιόλας, από την εποχή των βιβλικών διηγήσεων μέχρι τις σύγχρονες ημέρες, ποιος είδε ποτέ το πραγματικό πρόσωπο του Θεού; Βασιζόμενοι στην κατανόησή σας, έχει δει ποτέ κανείς το πραγματικό πρόσωπο του Θεού; Όχι. Κανείς δεν έχει δει το πραγματικό πρόσωπο του Θεού, που σημαίνει ότι κανείς δεν έχει δει ποτέ τον αληθινό εαυτό του Θεού. Αυτό είναι κάτι στο οποίο όλοι συναινούν. Δηλαδή, το πραγματικό πρόσωπο του Θεού, ή το Πνεύμα του Θεού, είναι κρυμμένο από όλη την ανθρωπότητα, συμπεριλαμβανομένων του Αδάμ και της Εύας, τους οποίους δημιούργησε, και συμπεριλαμβανομένου του δίκαιου Ιώβ, τον οποίο είχε αποδεχθεί. Ούτε καν εκείνοι είδαν το πραγματικό πρόσωπο του Θεού. Αλλά γιατί ο Θεός καλύπτει εν γνώσει Του το πραγματικό Του πρόσωπο; Κάποιοι λένε: «Ο Θεός φοβάται μήπως τρομάξει τους ανθρώπους». Άλλοι λένε: «Ο Θεός κρύβει το πραγματικό Του πρόσωπο, επειδή ο άνθρωπος είναι υπερβολικά μικρός και ο Θεός, υπερβολικά μέγας· οι άνθρωποι δεν επιτρέπεται να Τον δουν, αλλιώς θα πεθάνουν». Υπάρχουν, επίσης, εκείνοι που λένε: «Ο Θεός είναι απασχολημένος καθημερινά, διαχειριζόμενος το έργο Του - ίσως να μην έχει τον χρόνο να εμφανιστεί για να αφήσει τους ανθρώπους να Τον δουν». Ανεξάρτητα από το τι πιστεύετε εσείς, Εγώ έχω βγάλει ένα συμπέρασμα. Ποιο είναι αυτό; Ότι ο Θεός ούτε καν θέλει να δουν οι άνθρωποι το πραγματικό Του πρόσωπο. Η απόκρυψή Του από την ανθρωπότητα είναι κάτι που ο Θεός κάνει εσκεμμένα. Με άλλα λόγια, η πρόθεση του Θεού είναι να μην δουν οι άνθρωποι τον πραγματικό Του πρόσωπο. Τούτο θα πρέπει να έχει καταστεί ξεκάθαρο σε όλους ως τώρα. Παρ’ όλο που ο Θεός δεν έχει δείξει ποτέ και σε κανέναν το πρόσωπό Του, πιστεύετε ότι υπάρχει το πρόσωπο του Θεού; (Ναι). Και βέβαια, υπάρχει. Η ύπαρξη του προσώπου του Θεού είναι αδιαμφισβήτητη. Αλλά όσο για το πόσο μέγα είναι το πρόσωπο του Θεού ή το πώς μοιάζει – είναι αυτές ερωτήσεις που πρέπει να διερευνήσει η ανθρωπότητα; Όχι. Η απάντηση είναι αρνητική. Αν το πρόσωπο του Θεού δεν αποτελεί θέμα προς διερεύνηση, τότε ποιο ζήτημα πρέπει να εξετάσουμε; (Τη διάθεση του Θεού). (Το έργο του Θεού). Προτού, όμως, αρχίσουμε να επικοινωνούμε το επίσημο θέμα, ας επιστρέψουμε σε αυτό που συζητούσαμε μόλις πριν: Γιατί ο Θεός δεν έχει δείξει ποτέ το πρόσωπό Του στην ανθρωπότητα; Γιατί ο Θεός κρύβει εσκεμμένα το πρόσωπό Του από την ανθρωπότητα; Υπάρχει μόνο ένας λόγος, και είναι ο εξής: Αν και ο δημιουργημένος άνθρωπος έχει διέλθει χιλιάδες χρόνια από το έργο του Θεού, δεν υπάρχει ούτε ένας που να γνωρίζει το έργο του Θεού, τη διάθεση και την ουσία Του. Στα μάτια του Θεού, τέτοιοι άνθρωποι αντιτίθενται σε Αυτόν, και ο Θεός δεν πρόκειται να παρουσιαστεί σε ανθρώπους που είναι εχθρικοί απέναντί Του. Τούτος είναι ο μοναδικός λόγος, που ο Θεός δεν έχει δείξει ποτέ στον άνθρωπο το πρόσωπό Του και που προστατεύει σκόπιμα το πρόσωπό Του από αυτούς. Καταλάβατε τώρα τη σημασία της γνώσης της διάθεσης του Θεού;

Από την ύπαρξη κιόλας της διαχείρισης του Θεού, Εκείνος ήταν πάντα πλήρως αφιερωμένος στην επιτέλεση του έργου Του. Παρά το γεγονός ότι καλύπτει το πρόσωπό Του από αυτούς, βρισκόταν πάντα στο πλευρό του ανθρώπου, εργαζόμενος πάνω του, εκφράζοντας τη διάθεσή Του, καθοδηγώντας ολόκληρη την ανθρωπότητα με την ουσία Του, και επιτελώντας το έργο Του πάνω σε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά μέσω της δύναμής Του, της σοφίας και της εξουσίας Του, ξεκινώντας, έτσι, την Εποχή του Νόμου, την Εποχή της Χάριτος και, τώρα, την Εποχή της Βασιλείας. Αν και ο Θεός κρύβει το πρόσωπό Του από τον άνθρωπο, η διάθεσή Του, η ύπαρξη και τα υπάρχοντά Του, και το θέλημά Του προς την ανθρωπότητα, αποκαλύπτονται ανεπιφύλακτα στον άνθρωπο, προκειμένου να δει και να βιώσει. Με άλλα λόγια, αν και τα ανθρώπινα όντα δεν μπορούν να δουν ούτε να αγγίξουν τον Θεό, η διάθεση και η ουσία του Θεού, με τις οποίες έχει έρθει σε επαφή το ανθρώπινο γένος, αποτελούν απολύτως εκφράσεις του ίδιου του Θεού. Έτσι δεν είναι; Ανεξάρτητα από το με ποια μέθοδο ή από ποια γωνία επιτελεί ο Θεός το έργο Του, αντιμετωπίζει πάντα τους ανθρώπους σύμφωνα με την πραγματική Του ταυτότητα, πράττοντας ό,τι πρέπει να πράξει και λέγοντας ό, τι πρέπει να πει. Από όποια θέση και αν μιλά ο Θεός – θα μπορούσε να στέκεται στον τρίτο ουρανό ή να είναι ενσαρκωμένος ή ακόμα και ως συνηθισμένος άνθρωπος – πάντα μιλά στον άνθρωπο με όλη Του την καρδιά και όλο το μυαλό Του, χωρίς καμία εξαπάτηση ή απόκρυψη. Όταν επιτελεί το έργο Του, ο Θεός εκφράζει τον λόγο και τη διάθεσή Του, και εκφράζει αυτό που έχει και είναι, χωρίς καμία απολύτως επιφύλαξη. Καθοδηγεί την ανθρωπότητα με τη ζωή Του, το Είναι Του και τα υπάρχοντά Του. Τούτος είναι ο τρόπος με τον οποίο έζησε ο άνθρωπος κατά την Εποχή του Νόμου – την εποχή-λίκνο του ανθρώπινου γένους – υπό την καθοδήγηση του αόρατου και μη απτού Θεού.

Ο Θεός ενσαρκώθηκε για πρώτη φορά μετά την Εποχή του Νόμου, μια ενσάρκωση που διήρκεσε τριάντα τρεισήμισι χρόνια. Για έναν άνθρωπο, τα τριάντα τρία και μισό χρόνια είναι πολύς καιρός; (Όχι ιδιαιτέρως). Δεδομένου ότι η διάρκεια ζωής ενός ανθρώπου είναι συνήθως πολύ μεγαλύτερη από τριάντα-κάτι χρόνια, τα τριάντα τρία και μισό δεν είναι πολύς καιρός. Αλλά για τον ενσαρκωμένο Θεό, τα τριάντα τρία και μισό χρόνια είναι πολλά. Έγινε άνθρωπος – ένας άνθρωπος συνηθισμένος, που έφερε το έργο και την αποστολή του Θεού. Τούτο σήμαινε ότι έπρεπε να αναλάβει έργο, που ένας συνηθισμένος άνθρωπος αδυνατεί να διαχειριστεί, αλλά και να υπομείνει πάθη, που οι απλοί άνθρωποι είναι αδύνατον να αντέξουν. Το σύνολο των παθών που υπέστη ο Κύριος Ιησούς κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, από την αρχή του έργου Του έως ότου σταυρώθηκε, ίσως να μην είναι κάτι που οι σημερινοί άνθρωποι θα μπορούσαν να έχουν παρακολουθήσει προσωπικά, αλλά μπορείτε τουλάχιστον να αντιληφθείτε ένα μικρό μέρος του μέσα από τις ιστορίες της Βίβλου; Ανεξάρτητα από το πόσες λεπτομέρειες υπάρχουν σε αυτά τα καταγεγραμμένα γεγονότα, συνολικά, το έργο του Θεού κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης περιόδου ήταν γεμάτο κακουχίες και πάθη. Για τον διεφθαρμένο άνθρωπο, τριάντα τρία και μισό έτη δεν είναι πολύς χρόνος· λίγη ταλαιπωρία δεν είναι και μεγάλη υπόθεση. Αλλά για τον άγιο, άμωμο Θεό, ο οποίος πρέπει να κουβαλήσει όλες τις αμαρτίες της ανθρωπότητας, και να τρώει, να κοιμάται και να ζει με αμαρτωλούς, η οδύνη αυτή είναι υπερβολικά μεγάλη. Είναι ο Δημιουργός, ο Κύριος όλων των πραγμάτων και ο Κυβερνήτης των πάντων, όταν, όμως, ήρθε στον κόσμο, υποχρεώθηκε να υπομείνει την καταπίεση και τη σκληρότητα των διεφθαρμένων ανθρώπων. Προκειμένου να ολοκληρώσει το έργο Του και να διασώσει την ανθρωπότητα από τη δυστυχία, έπρεπε να καταδικαστεί από τον άνθρωπο και να κουβαλήσει τις αμαρτίες ολόκληρου του ανθρώπινου γένους. Η έκταση των παθών που υπέμεινε, δεν μπορεί να γίνει κατανοητή σε βάθος ή να αναγνωριστεί από τους απλούς ανθρώπους. Τι αντιπροσωπεύουν τα πάθη αυτά; Αντιπροσωπεύουν την αφοσίωση του Θεού στο ανθρώπινο γένος. Αντιπροσωπεύουν την ταπείνωση που υπέμεινε και το τίμημα που κατέβαλε για τη σωτηρία του ανθρώπου, προκειμένου να εξαγοράσει τις αμαρτίες του και να ολοκληρώσει το συγκεκριμένο στάδιο του έργου Του. Σημαίνουν επίσης ότι ο άνθρωπος θα λυτρωνόταν από τον σταυρό του Θεού. Πρόκειται για ένα τίμημα που πληρώνεται με αίμα, με ζωή, ένα τίμημα που τα δημιουργημένα όντα αδυνατούν να αντέξουν. Ακριβώς επειδή Εκείνος διαθέτει την ουσία του Θεού και είναι εξοπλισμένος με ό,τι έχει και είναι ο Θεός, μπορεί και να αντέξει αυτό το είδος των παθών και το συγκεκριμένο έργο. Είναι κάτι που κανένα δημιουργημένο ον δεν μπορεί να κάνει στη θέση Του. Τούτο είναι το έργο του Θεού κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, καθώς και μια αποκάλυψη της διάθεσής Του. Μήπως τούτο αποκαλύπτει κάτι για το τι έχει και είναι ο Θεός; Είναι κάτι που αξίζει να γνωρίζει η ανθρωπότητα;

Κατά την εποχή εκείνη, αν και ο άνθρωπος δεν είδε το πρόσωπο του Θεού, δέχθηκε την θυσία του Θεού της εξιλέωσης των αμαρτιών και λυτρώθηκε από τον σταυρό του Θεού. Η ανθρωπότητα μπορεί να μην είναι εξοικειωμένη με το έργο που επιτέλεσε ο Θεός κατά την Εποχή της Χάριτος, αλλά είναι κανείς εξοικειωμένος με τη διάθεση και το θέλημα που εξέφρασε ο Θεός κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου; Ο άνθρωπος γνωρίζει μόνο λεπτομέρειες του έργου του Θεού κατά τη διάρκεια διαφορετικών εποχών μέσα από διάφορους διαύλους, ή ιστορίες σχετικές με τον Θεό, που έλαβαν χώρα τη στιγμή που ο Θεός υλοποιούσε το έργο Του. Οι εν λόγω λεπτομέρειες και ιστορίες αποτελούν το πολύ μονάχα κάποιες πληροφορίες ή θρύλους για τον Θεό, και δεν έχουν καμία σχέση με τη διάθεση και την ουσία του Θεού. Έτσι, ανεξάρτητα από το πόσες ιστορίες γνωρίζουν οι άνθρωποι για τον Θεό, τούτο δεν σημαίνει ότι έχουν βαθιά κατανόηση και γνώση της διάθεσης του Θεού ή της ουσίας Του. Όπως και κατά την Εποχή του Νόμου, την Εποχή της Χάριτος, αν και οι άνθρωποι είχαν βιώσει μια στενή και οικεία επαφή με τον ενσαρκωμένο Θεό, η γνώση τους για τη διάθεση και την ουσία Του ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτη.

Κατά την Εποχή της Βασιλείας, ο Θεός ενσαρκώθηκε ξανά, με τον ίδιο τρόπο που το έκανε και την πρώτη φορά. Κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης περιόδου του έργου, ο Θεός ακόμα εκφράζει ανεπιφύλακτα τον λόγο Του, επιτελεί το έργο που πρέπει να επιτελέσει, και εκφράζει αυτό που έχει και είναι. Ταυτόχρονα, συνεχίζει να υπομένει και να ανέχεται την ανυπακοή και την άγνοια του ανθρώπου. Δεν αποκαλύπτει αδιαλείπτως ο Θεός τη διάθεσή Του και δεν εκφράζει το θέλημά Του ακόμα και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου εργασίας; Επομένως, από τη δημιουργία του ανθρώπου έως τώρα, η διάθεση του Θεού, το Είναι και τα υπάρχοντά Του, καθώς και το θέλημά Του, ήταν πάντοτε ανοιχτά σε κάθε άνθρωπο. Ο Θεός ουδέποτε απέκρυψε εσκεμμένα την ουσία, τη διάθεση ή το θέλημά Του. Απλώς η ανθρωπότητα δεν ενδιαφέρεται για τις ενέργειες του Θεού, για το θέλημά Του – γι’ αυτό και η κατανόηση του ανθρώπου για τον Θεό είναι τόσο αξιοθρήνητη. Με άλλα λόγια, ενώ ο Θεός κρύβει το πρόσωπό Του, στέκεται και κάθε στιγμή στο πλευρό της ανθρωπότητας, προβάλλοντας ανοιχτά και αδιαλείπτως το θέλημα, τη διάθεση και την ουσία Του. Κατά μία έννοια, το πρόσωπο του Θεού είναι και αυτό ανοιχτό στους ανθρώπους, αλλά εξαιτίας της τύφλωσης και της ανυπακοής τους, είναι μονίμως ανίκανοι να δουν την εμφάνιση του Θεού. Άρα, αν ισχύει αυτό, τότε η κατανόηση της διάθεσης του Θεού αλλά και του ίδιου του Θεού δεν πρέπει να είναι εύκολη για όλους; Είναι πολύ δύσκολη αυτή η ερώτηση, σωστά; Εσείς μπορεί να λέτε ότι είναι εύκολο, αλλά ενώ μερικοί άνθρωποι προσπαθούν να γνωρίσουν τον Θεό, δεν καταφέρνουν να Τον γνωρίσουν πραγματικά ή να αποκτήσουν ξεκάθαρη κατανόησή Του – είναι πάντα θολή και ασαφής. Αλλά αν πείτε ότι δεν είναι εύκολο, ούτε και αυτό είναι σωστό. Έχοντας αποτελέσει αντικείμενο του έργου του Θεού για τόσο πολύ καιρό, θα έπρεπε όλοι, μέσω των εμπειριών τους, να έχουν αυθεντικές σχέσεις με τον Θεό. Θα έπρεπε, τουλάχιστον, να έχουν συναισθανθεί σε κάποιο βαθμό τον Θεό μέσα στις καρδιές τους ή να έχουν συγκρουστεί προηγουμένως μαζί Του σε πνευματικό επίπεδο, έτσι ώστε να έχουν, τουλάχιστον, κάποια συναισθηματική επίγνωση της διάθεσης του Θεού ή να έχουν αποκτήσει κάποια κατανόηση Αυτού. Από την εποχή που ο άνθρωπος άρχισε να ακολουθεί τον Θεό ως τώρα, η ανθρωπότητα έχει λάβει πάρα πολλά, αλλά λόγω διαφόρων αιτιών – το χαμηλό επίπεδο του ανθρώπου, την άγνοια, την επαναστατικότητα και τις διάφορες προθέσεις – έχει επίσης χάσει και πάρα πολλά. Μήπως ο Θεός δεν έχει δώσει ήδη αρκετά στην ανθρωπότητα; Αν και ο Θεός κρύβει το πρόσωπό Του από τους ανθρώπους, τους προμηθεύει με αυτό που έχει και είναι, ακόμα και με τη ζωή Του· η γνώση της ανθρωπότητας για τον Θεό δεν θα έπρεπε να είναι μονάχα αυτό που είναι τώρα. Γι’ αυτό πιστεύω ότι είναι απαραίτητο να συναναστρέφομαι περαιτέρω μαζί σας για το θέμα του έργου του Θεού, της διάθεσής Του, και του Θεού του ίδιου. Σκοπός είναι να μη αποβούν μάταια τα χιλιάδες χρόνια φροντίδας και σκέψης που ο Θεός έχει διαθέσει στον άνθρωπο, και η ανθρωπότητα να μπορέσει πραγματικά να κατανοήσει και να αντιληφθεί το θέλημα του Θεού απέναντί της. Ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να προχωρήσουν σε ένα νέο βήμα στη γνώση τους για τον Θεό. Θα επιστρέψει επίσης τον Θεό στη σωστή θέση Του μέσα στις καρδιές των ανθρώπων, δηλαδή θα Τον δικαιώσει.

Για να κατανοήσεις τη διάθεση του Θεού και τον ίδιο τον Θεό, πρέπει να ξεκινήσεις από κάτι πολύ μικρό. Αλλά από κάτι πολύ μικρό, τίνος πράγματος; Πρώτα απ’ όλα, έχω «ξεθάψει» κάποια κεφάλαια της Βίβλου. Οι παρακάτω πληροφορίες περιέχουν στίχους από τη Βίβλο, οι οποίοι σχετίζονται με το θέμα του έργου του Θεού, τη διάθεσή Του και τον Θεό τον ίδιο. Βρήκα τα συγκεκριμένα αποσπάσματα ως υλικό αναφοράς, για να σας βοηθήσουν να γνωρίσετε το έργο του Θεού, τη διάθεσή Του και τον Θεό τον ίδιο. Θα τα μοιραστώ μαζί σας εδώ, για να δούμε τι είδους διάθεση και ουσία έχει αποκαλύψει ο Θεός μέσω του παρελθόντος έργου Του, τις οποίες, όμως, οι άνθρωποι δεν ξέρουν. Αυτά τα κεφάλαια μπορεί να είναι παλιά, αλλά το θέμα που επικοινωνούμε είναι κάτι νέο, που οι άνθρωποι δεν έχουν ακούσει ποτέ. Κάποιοι από εσάς μπορεί να το θεωρήσετε αδιανόητο – η αναφορά στον Αδάμ και την Εύα και η επιστροφή στον Νώε, δεν είναι σαν να ακολουθούμε και πάλι τα ίδια βήματα; Ό,τι κι αν σκέφτεστε, τούτα τα κεφάλαια είναι πολύ χρήσιμα στην επικοινωνία του συγκεκριμένου θέματος, και μπορούν να λειτουργήσουν ως κείμενα διδασκαλίας ή προσωπικής πείρας υλικό για τη σημερινή συναναστροφή. Μέχρι να τελειώσω τη συναναστροφή αυτή, θα έχετε καταλάβει τις προθέσεις Μου πίσω από την επιλογή των συγκεκριμένων χωρίων. Όσοι έχουν διαβάσει ήδη την Αγία Γραφή, μπορεί να έχουν δει τους λίγους αυτούς στίχους, αλλά ίσως να μην τους κατανόησαν πραγματικά. Ας ρίξουμε πρώτα μια πρόχειρη ματιά, προτού τους εξετάσουμε λεπτομερώς, έναν προς έναν.

Ο Αδάμ και η Εύα είναι οι πρόγονοι της ανθρωπότητας. Αν πρόκειται να αναφερθούμε σε χαρακτήρες από τη Βίβλο, τότε πρέπει να ξεκινήσουμε από αυτούς τους δύο. Επόμενος είναι ο Νώε, ο δεύτερος πρόγονος της ανθρωπότητας. Το καταλαβαίνετε;; Ποιος είναι ο τρίτος χαρακτήρας; (Ο Αβραάμ). Γνωρίζετε όλοι την ιστορία του Αβραάμ; Μερικοί από εσάς μπορεί να τη γνωρίζουν, αλλά για άλλους μπορεί να μην είναι και πολύ ξεκάθαρη. Ποιος είναι ο τέταρτος χαρακτήρας; Ποιος αναφέρεται στην ιστορία της καταστροφής των Σοδόμων; (Ο Λωτ). Όμως, εδώ, δεν γίνεται αναφορά στον Λωτ. Σε ποιον γίνεται αναφορά; (Στον Αβραάμ). Το κύριο πράγμα που αναφέρεται στην ιστορία του Αβραάμ, είναι αυτό που είχε πει ο Ιεχωβά Θεός. Το καταλαβαίνετε; Ποιος είναι ο πέμπτος χαρακτήρας; (Ο Ιώβ). Ο Θεός δεν αναφέρει πολλά από την ιστορία του Ιώβ κατά τη διάρκεια του συγκεκριμένου σταδίου του έργου Του; Άρα, εσάς σας ενδιαφέρει πολύ η ιστορία αυτή; Αν πράγματι σας ενδιαφέρει πάρα πολύ, έχετε διαβάσει προσεκτικά την ιστορία του Ιώβ στη Βίβλο; Γνωρίζετε όσα είπε και έκανε ο Ιώβ; Όσοι από εσάς την έχουν διαβάσει περισσότερο, πόσες φορές την διαβάσατε; Τη διαβάζατε συχνά; Πείτε μας, παρακαλώ, αδελφές από το Χονγκ Κονγκ. (Τη διάβασα μερικές φορές πριν, τότε που βρισκόμαστε στην Εποχή της Χάριτος). Δεν τη ξαναδιαβάσατε από τότε; Εάν όχι, είναι τεράστια ντροπή. Επιτρέψτε Μου να σας πω: Κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου του έργου του Θεού, Εκείνος ανέφερε πολλές φορές τον Ιώβ, πράγμα που αντανακλά τις προθέσεις Του. Το ότι ανέφερε πολλές φορές τον Ιώβ χωρίς, όμως, να προκαλέσει την προσοχή σας, αποτελεί απόδειξη ενός και μόνο γεγονότος: Ότι δεν ενδιαφέρεστε καθόλου να είστε καλοί άνθρωποι, και άνθρωποι που σέβονται τον Θεό και αποφεύγουν το κακό. Τούτο συμβαίνει, επειδή είστε ικανοποιημένοι με το να έχετε απλώς μια γενική ιδέα για την ιστορία του Ιώβ, που μνημονεύει ο Θεός. Είστε ευχαριστημένοι με μια απλή κατανόηση της ίδιας της ιστορίας, αλλά δεν σας ενδιαφέρουν και δεν προσπαθείτε να κατανοήσετε τις λεπτομέρειες του προσώπου του Ιώβ και του σκοπού πίσω από το γιατί ο Θεός αναφέρεται στον Ιώβ σε πολλές περιπτώσεις. Εάν ούτε καν ενδιαφέρεστε για ένα τέτοιο πρόσωπο που επαίνεσε ο Θεός, τότε τι ακριβώς προσέχετε; Εάν δεν σας ενδιαφέρει και δεν προσπαθείτε να καταλάβετε ένα τόσο σημαντικό πρόσωπο που ο Θεός έχει αναφέρει, τότε τι λέει αυτό για τη στάση σας απέναντι στον λόγο του Θεού; Δεν είναι αξιοθρήνητο πράγμα; Δεν αποδεικνύει ότι οι περισσότεροι από εσάς δεν ασχολούνται με πρακτικά πράγματα, ούτε και επιδιώκουν την αλήθεια; Εάν πράγματι αναζητάς την αλήθεια, θα δώσεις και την απαιτούμενη προσοχή στους ανθρώπους που εγκρίνει ο Θεός, καθώς και στις ιστορίες των χαρακτήρων, για τους οποίους έχει μιλήσει. Ανεξάρτητα από το αν μπορείς να την εκτιμήσεις ή να τη βρεις απτή, θα τρέξεις να τη διαβάσεις, θα προσπαθήσεις να την κατανοήσεις, να βρεις τρόπους να ακολουθήσεις το παράδειγμά της, και να πράξεις ό,τι καλύτερο μπορείς σύμφωνα με τις ικανότητές σου. Έτσι συμπεριφέρεται κάποιος που λαχταρά την αλήθεια. Αλλά το γεγονός είναι ότι οι περισσότεροι από εσάς που κάθεστε εδώ, δεν έχουν διαβάσει ποτέ την ιστορία του Ιώβ. Αυτό πραγματικά λέει κάτι.

Ας επιστρέψουμε στο θέμα που συζητούσαμε μόλις. Το μέρος αυτό των γραφών που ασχολούνται με την Εποχή του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης αποτελείται κυρίως από ιστορίες χαρακτήρων, από όπου πήρα αποσπάσματα. Πρόκειται για ιστορίες οικείες στη μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων που έχουν διαβάσει τη Βίβλο. Οι χαρακτήρες αυτοί είναι πολύ αντιπροσωπευτικοί. Όσοι διάβασαν τις ιστορίες τους, είναι ικανοί να αισθάνονται ότι το έργο που επιτέλεσε πάνω τους ο Θεός και τα λόγια που τους είπε, είναι απτά και προσιτά στους ανθρώπους του σήμερα. Όταν διαβάσεις αυτές τις ιστορίες και τις καταγραφές της Βίβλου, θα καταστείς ικανός να κατανοήσεις καλύτερα το πώς ο Θεός υλοποίησε το έργο Του και αντιμετώπισε τους ανθρώπους τον καιρό εκείνο. Αλλά ο σκοπός για τον οποίο βρήκα τα συγκεκριμένα κεφάλαια σήμερα, δεν είναι η δική σου προσπάθεια να κατανοήσεις αυτές τις ιστορίες και τους χαρακτήρες τους. Αντίθετα, είναι για να μπορέσεις, μέσα από τις ιστορίες των εν λόγω χαρακτήρων, να δεις τις πράξεις του Θεού και τη διάθεσή Του, πράγμα που θα σε διευκολύνει να γνωρίσεις και να κατανοήσεις τον Θεό, να δεις την πραγματική πλευρά Του, να χαλιναγωγήσεις τη φαντασία σου, να σταματήσεις τις αντιλήψεις σου για Εκείνον, και να βάλεις τέλος στην πίστη σου εν μέσω ασάφειας. Η προσπάθεια βγάλεις νόημα σχετικά με τη διάθεση του Θεού και να κατανοήσεις και να γνωρίσεις τον ίδιο τον Θεό χωρίς κάποια βάση, μπορεί συχνά να σε κάνει να νοιώθεις αβοήθητος, ανίσχυρος και αβέβαιος ως προς το από πού να ξεκινήσεις. Γι’ αυτό και σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω μια τέτοια μέθοδο και προσέγγιση, που θα σου επιτρέψει να κατανοήσεις καλύτερα τον Θεό, να εκτιμήσεις πιο αυθεντικά το θέλημά Του και να γνωρίσεις τη διάθεσή Του και τον ίδιο τον Θεό, και θα σου επιτρέψει να αισθανθείς πραγματικά την ύπαρξή Του και να αντιληφθείς το θέλημά Του απέναντι στην ανθρωπότητα. Δεν είναι προς όφελός σας; Τι αισθάνεστε τώρα μέσα σας όταν βλέπετε ξανά αυτές τις ιστορίες και τις γραφές; Πιστεύετε ότι οι γραφές που διάλεξα είναι περιττές; Πρέπει να τονίσω ξανά αυτό που μόλις σας είπα: Ο στόχος του να σας επιτρέψω να διαβάσετε τις ιστορίες αυτών των χαρακτήρων, είναι να σας βοηθήσω να κατανοήσετε το πώς ο Θεός επιτελεί το έργο Του πάνω στους ανθρώπους, και τη στάση Του απέναντι στην ανθρωπότητα. Μέσω τίνος πράγματος μπορείτε να το κατανοήσετε αυτό; Μέσα από το έργο που επιτέλεσε ο Θεός στο παρελθόν, και σε συνδυασμό με το έργο που επιτελεί τούτη τη στιγμή, προκειμένου να σας βοηθήσει να καταλάβετε τα διάφορα πράγματα σχετικά με Εκείνον. Τα εν λόγω διάφορα πράγματα είναι αληθινά, και εκείνοι που επιθυμούν να γνωρίσουν τον Θεό, πρέπει να τα γνωρίζουν και να τα κατανοούν.

Θα ξεκινήσουμε τώρα με την ιστορία του Αδάμ και της Εύας. Αρχικά, ας διαβάσουμε τις γραφές.

Α. Αδάμ και Εύα

1. Η Εντολή του Θεού προς τον Αδάμ

(Γένεση 2: 15-17) Και έλαβε Ιεχωβά ο Θεός τον άνθρωπον και έθεσεν αυτόν εν τω παραδείσω της Εδέμ διά να εργάζηται αυτόν και να φυλάττη αυτόν. Προσέταξε δε Ιεχωβά ο Θεός εις τον Αδάμ λέγων, Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει.

Καταλάβατε κάτι από τους στίχους αυτούς; Τι αισθήματα σας προκαλεί το συγκεκριμένο εδάφιο των γραφών; Γιατί αποσπάστηκε «Η Εντολή του Θεού στον Αδάμ» από τις γραφές; Έχει τώρα ο καθένας από εσάς στο μυαλό του ένα στιγμιότυπο του Θεού και του Αδάμ; Προσπαθήστε να το φανταστείτε: Εάν βρισκόσαστε εσείς στη σκηνή εκείνη, ποια θα ήταν η μορφή του Θεού μέσα στην καρδιά σας; Τι συναισθήματα σας προκαλεί η συγκεκριμένη εικόνα; Πρόκειται για μια εικόνα συγκινητική και εγκάρδια. Αν και υπάρχει μόνο ο Θεός και ο άνθρωπος σε αυτήν, η οικειότητα μεταξύ τους είναι τόσο άξια φθόνου: Η αφειδής αγάπη του Θεού δίδεται στον άνθρωπο χωρίς ανταλλάγματα, τον περιβάλλει· ο άνθρωπος είναι αφελής και αθώος, ελεύθερος και ξέγνοιαστος, ζώντας μακαρίως υπό τον οφθαλμό του Θεού· ο Θεός επιδεικνύει μέριμνα για τον άνθρωπο, ενώ ο άνθρωπος ζει υπό την προστασία και την ευλογία του Θεού· κάθε πράγμα που κάνει και λέει ο άνθρωπος, είναι στενά συνδεδεμένο και αδιαχώριστο από τον Θεό.

Μπορείτε να πείτε ότι αυτή είναι η πρώτη εντολή που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο από τότε που τον δημιούργησε. Τι φέρει η εντολή αυτή; Φέρει το θέλημα του Θεού, αλλά και τις ανησυχίες Του για το ανθρώπινο γένος. Τούτη είναι η πρώτη εντολή του Θεού, και είναι επίσης η πρώτη φορά που ο Θεός ανησυχεί για τον άνθρωπο. Δηλαδή, ο Θεός έχει ευθύνη απέναντι στον άνθρωπο από τη στιγμή κιόλας που τον δημιούργησε. Ποια είναι αυτή η ευθύνη; Πρέπει να προστατεύει τον άνθρωπο, να τον φροντίζει. Ελπίζει ο άνθρωπος να μπορεί να εμπιστεύεται και να υπακούει στα λόγια Του. Τούτη είναι και η πρώτη προσδοκία του Θεού από τον άνθρωπο. Με αυτήν ακριβώς την προσδοκία ο Θεός λέει τα εξής: «Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει». Αυτές οι απλές λέξεις αντιπροσωπεύουν το θέλημα του Θεού. Επίσης, αποκαλύπτουν ότι η καρδιά του Θεού έχει ήδη αρχίσει να δείχνει ανησυχία για τον άνθρωπο. Μεταξύ όλων των πραγμάτων, μόνο ο Αδάμ πλάστηκε κατ’ εικόνα του Θεού· ο Αδάμ ήταν το μοναδικό έμβιο ον με την πνοή ζωής του Θεού· μπορούσε να περπατά με τον Θεό, να συνομιλεί μαζί Του. Γι’ αυτό και ο Θεός τού έδωσε τέτοια εντολή. Στην εντολή αυτή, ο Θεός κατέστησε πολύ σαφές το τι μπορεί, καθώς και το τι δεν μπορεί να κάνει ο άνθρωπος.

Μέσα σε αυτά τα λίγα απλά λόγια, βλέπουμε την καρδιά του Θεού. Αλλά τι καρδιά είναι αυτή που βλέπουμε; Υπάρχει αγάπη στην καρδιά του Θεού; Μήπως έχει κάποια ανησυχία μέσα της; Η αγάπη και η ανησυχία του Θεού στους στίχους αυτούς μπορούν όχι μόνο να γίνουν αντιληπτές από τους ανθρώπους, αλλά και να γίνουν αισθητές. Έτσι δεν είναι; Τώρα που είπα αυτά τα πράγματα, πιστεύετε ακόμα ότι πρόκειται μόνο για μερικά απλά λόγια; Δεν είναι τόσο απλά, έτσι; Μπορούσατε να το καταλάβετε αυτό πριν; Εάν ο Θεός αυτοπροσώπως σού έλεγε τα λίγα αυτά λόγια, πώς θα ένοιωθες εσύ μέσα σου; Εάν δεν είσαι άνθρωπος συμπονετικός, εάν η καρδιά σου είναι παγωμένη, τότε δεν πρόκειται να αισθανθείς τίποτα, δεν θα εκτιμήσεις την αγάπη του Θεού, και ούτε θα προσπαθήσεις να κατανοήσεις την καρδιά Του. Αλλά αν είσαι άτομο με συνείδηση, με ανθρωπιά, τότε θα αισθανθείς διαφορετικά. Θα νοιώσεις θαλπωρή, θα νοιώσεις φροντίδα και αγάπη και ευτυχία. Έτσι δεν είναι; Αισθανόμενος τα πράγματα αυτά, ποιες θα είναι οι ενέργειές σου απέναντι στον Θεό; Μήπως θα νοιώθεις συνδεδεμένος με τον Θεό; Θα αγαπάς και θα σέβεσαι τον Θεό από τα βάθη της καρδιάς σου; Μήπως η καρδιά σου θα έρθει πιο κοντά στον Θεό; Από αυτό, μπορείς να δεις ακριβώς το πόσο σημαντική είναι η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο. Αλλά αυτό που είναι ακόμη πιο σημαντικό, είναι η εκτίμηση και η κατανόηση του ανθρώπου για την αγάπη του Θεού. Στην πραγματικότητα, ο Θεός δεν λέει πολλά παρόμοια πράγματα στο συγκεκριμένο στάδιο του έργου Του; Όμως, οι άνθρωποι του σήμερα εκτιμούν την καρδιά του Θεού; Μπορείτε να κατανοήσετε το θέλημα του Θεού, για το οποίο μόλις μίλησα; Εσείς δεν μπορείτε καν να διακρίνετε το θέλημα του Θεού όταν είναι τόσο συγκεκριμένο, απτό και ρεαλιστικό. Γι’ αυτό λέω ότι δεν έχετε πραγματική γνώση και κατανόηση του Θεού. Αλήθεια δεν είναι; Αυτό είναι το μόνο που θα επικοινωνήσουμε σε αυτήν την ενότητα.

2. Ο Θεός Δημιουργεί την Εύα

(Γένεση 2: 18-20) Και είπε Ιεχωβά ο Θεός, Δεν είναι καλόν να ήναι ο άνθρωπος μόνος· θέλω κάμει εις αυτόν βοηθόν όμοιον με αυτόν. Έπλασε δε Ιεχωβά ο Θεός εκ της γης πάντα τα ζώα του αγρού και πάντα τα πετεινά του ουρανού, και έφερεν αυτά προς τον Αδάμ, διά να ίδη πως να ονομάση αυτά· και ό,τι όνομα ήθελε δώσει ο Αδάμ εις παν έμψυχον, τούτο να ήναι το όνομα αυτού. Και έδωκεν ο Αδάμ ονόματα εις πάντα τα κτήνη και εις τα πτηνά του ουρανού και εις πάντα τα ζώα του αγρού· εις δε τον Αδάμ δεν ευρίσκετο βοηθός όμοιος με αυτόν.

(Γένεση 2: 22-23) Και κατεσκεύασε Ιεχωβά ο Θεός την πλευράν, την οποίαν έλαβεν από του Αδάμ, εις γυναίκα και έφερεν αυτήν προς τον Αδάμ. Και είπεν ο Αδάμ, Τούτο είναι τώρα οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου· αύτη θέλει ονομασθή ανδρίς, διότι εκ του ανδρός αύτη ελήφθη.

Υπάρχουν μερικές φράσεις-κλειδιά στο συγκεκριμένο μέρος των γραφών. Παρακαλώ, υπογραμμίστε τις: «και ό,τι όνομα ήθελε δώσει ο Αδάμ εις παν έμψυχον, τούτο να ήναι το όνομα αυτού». Άρα, ποιος έδωσε σε όλα τα ζωντανά πλάσματα τα ονόματά τους; Ο Αδάμ, όχι ο Θεός. Η φράση αυτή λέει στην ανθρωπότητα το εξής γεγονός: Ο Θεός, όταν δημιούργησε τον άνθρωπο, του χάρισε νοημοσύνη. Δηλαδή, η νοημοσύνη του ανθρώπου προήλθε από τον Θεό. Τούτο αποτελεί βεβαιότητα. Γιατί, όμως; Μετά τη δημιουργία του από τον Θεό, μήπως ο Αδάμ πήγε σχολείο; Ήξερε να διαβάζει; Αφού ο Θεός έφτιαξε διάφορα ζωντανά πλάσματα, ο Αδάμ αναγνώρισε όλα αυτά τα ζώα; Μήπως ο Θεός του είπε ποια ήταν τα ονόματά τους; Εννοείται πως ο Θεός δεν τον δίδαξε ούτε πώς να σκαρφιστεί τα ονόματα αυτών των πλασμάτων. Αυτή είναι η αλήθεια! Τότε πώς ήξερε να δώσει στα ζωντανά αυτά πλάσματα τα ονόματά τους και τι ονόματα να τους δώσει; Τούτο σχετίζεται με το ερώτημα του τι προσέθεσε ο Θεός στον Αδάμ όταν τον δημιούργησε. Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι, όταν ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, του πρόσθεσε την ευφυΐα Του. Τούτο είναι σημείο-κλειδί. Ακούσατε όλοι προσεκτικά; Υπάρχει άλλο ένα σημείο-κλειδί που πρέπει να σας ξεκαθαριστεί: Αφού ο Αδάμ έδωσε στα ζωντανά πλάσματα τα ονόματά τους, τα ονόματα αυτά καταχωρήθηκαν στο λεξιλόγιο του Θεού. Γιατί το λέω αυτό; Διότι περιλαμβάνει και τη διάθεση του Θεού, και πρέπει να το εξηγήσω.

Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, εμφύσησε ζωή μέσα του, και του έδωσε και λίγη από τη δική Του νοημοσύνη, τις ικανότητές Του, και το τι έχει και είναι. Αφού ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο όλα αυτά, ο άνθρωπος ήταν ικανός να πράττει μερικά πράγματα ανεξάρτητα και να κάνει τις δικές του σκέψεις. Αν αυτό που σκαρφίζεται και πράττει είναι σωστό στα μάτια του Θεού, τότε ο Θεός το δέχεται και δεν παρεμβαίνει. Αν αυτό που πράττει ο άνθρωπος είναι ορθό, τότε ο Θεός θα επιτρέψει να παραμείνει έτσι για πάντα. Τι υποδεικνύει, λοιπόν, η φράση «και ό, τι όνομα ήθελε δώσει ο Αδάμ σε παν έμψυχον, τούτο να ήναι το όνομα αυτού»; Υποδεικνύει ότι ο Θεός δεν πραγματοποίησε καμία διόρθωση στα ονόματα των διαφόρων ζωντανών πλασμάτων. Όποιο όνομα επέλεγε ο Αδάμ, ο Θεός έλεγε «Ναι» και κατέγραφε το όνομα όπως ήταν. Μήπως ο Θεός εξέφρασε οποιαδήποτε άποψη; Σίγουρα όχι. Τι καταλαβαίνετε, λοιπόν, από αυτό; Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο τη νοημοσύνη και ο άνθρωπος χρησιμοποίησε τη χαρισμένη από τον Θεό νοημοσύνη του για να κάνει διάφορα πράγματα. Αν αυτό που πράττει ο άνθρωπος είναι θετικό στα μάτια του Θεού, τότε επιβεβαιώνεται, αναγνωρίζεται και γίνεται αποδεκτό από τον Θεό χωρίς καμία αξιολόγηση ή κριτική. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να κάνει κανένας άνθρωπος ή κακό πνεύμα ή ο Σατανάς. Μήπως διακρίνετε εδώ μια αποκάλυψη της διάθεσης του Θεού; Θα μπορούσε ο άνθρωπος, ο διεφθαρμένος άνθρωπος ή ο Σατανάς να δεχτούν άλλους να τους εκπροσωπούν πράττοντας το σωστό κάτω από τη μύτη τους; Φυσικά και όχι! Θα μάχονταν για τη θέση με αυτόν τον άλλο άνθρωπο ή την άλλη δύναμη, τη διαφορετική από αυτούς; Φυσικά και θα μάχονταν! Τη συγκεκριμένη στιγμή, αν με τον Αδάμ βρισκόταν ένας διεφθαρμένος άνθρωπος ή ο Σατανάς, θα είχαν σίγουρα απορρίψει αυτό που έκανε ο Αδάμ. Προκειμένου να αποδείξουν ότι έχουν την ικανότητα να κάνουν τις δικές τους σκέψεις και να έχουν τις δικές τους μοναδικές διαισθήσεις, θα είχαν αρνηθεί απόλυτα όλα όσα έπραττε ο Αδάμ: «Θες να το πεις έτσι; Λοιπόν, εγώ δεν θα το πω έτσι, θα το πω αλλιώς· εσύ το είπες Γιώργο, αλλά εγώ θα το πω Κώστα. Πρέπει να επιδείξω την ευφυΐα μου». Τι είδους φύση είναι αυτή; Δεν είναι άγρια αλαζονική; Έχει, όμως, ο Θεός τέτοια διάθεση; Είχε ο Θεός κάποιες ασυνήθιστες αντιρρήσεις σε αυτό που έπραξε ο Αδάμ; Η απάντηση είναι αδιαμφισβήτητα όχι! Μέσα από τη διάθεση που αποκαλύπτει ο Θεός, δεν υπάρχει το παραμικρό ίχνος επιχειρηματολογίας, αλαζονείας ή φαρισαϊσμού. Τούτο είναι απολύτως ξεκάθαρο εδώ. Τούτο είναι κάτι το ελάχιστο, αλλά αν δεν κατανοείς την ουσία του Θεού, αν η καρδιά σου δεν προσπαθεί να καταλάβει πώς ενεργεί ο Θεός και ποια είναι η στάση Του, τότε δεν θα γνωρίσεις τη διάθεση του Θεού ούτε και θα δεις την έκφραση και αποκάλυψη της διάθεσής Του. Έτσι δεν είναι; Συμφωνείς με αυτό που μόλις σου εξήγησα; Ως απάντηση στις πράξεις του Αδάμ, ο Θεός δεν διακήρυξε δυνατά, «Έπραξες καλά. Έπραξες σωστά. Συναινώ». Στην καρδιά Του, όμως, ο Θεός ενέκρινε, εκτίμησε και επικρότησε όσα έκανε ο Αδάμ. Τούτο ήταν το πρώτο πράγμα από τη δημιουργία που ο άνθρωπος έπραξε για τον Θεό υπό τις οδηγίες Του. Ήταν κάτι που ο άνθρωπος έπραξε αντί του Θεού και για λογαριασμό του Θεού. Στα μάτια του Θεού, τούτο προέκυψε από την ευφυΐα που χάρισε στον άνθρωπο. Ο Θεός το θεώρησε κάτι καλό, θετικό. Αυτό που έκανε ο Αδάμ κατά τη συγκεκριμένη στιγμή, ήταν η πρώτη εκδήλωση της νοημοσύνης του Θεού μέσα στον άνθρωπο. Και ήταν μια καλή εκδήλωση κατά τον Θεό. Εκείνο που θέλω να σας πω εδώ, είναι ότι σκοπός του Θεού, προσθέτοντας ένα μέρος αυτού που έχει και είναι και τη νοημοσύνη Του στον άνθρωπο, ήταν η ύπαρξη της ανθρωπότητας ως το ζωντανό πλάσμα που Τον εκδηλώνει. Διότι ακριβώς ένα τέτοιο ζωντανό πλάσμα που κάνει πράγματα για λογαριασμό Του, λαχταρούσε ο Θεός να δει.

3. (Γένεση 3: 20-21) Και εκάλεσεν ο Αδάμ το όνομα της γυναικός αυτού, Εύαν· διότι αυτή ήτο μήτηρ πάντων των ζώντων. Και έκαμε Ιεχωβά ο Θεός εις τον Αδάμ και εις την γυναίκα αυτού χιτώνας δερματίνους, και ενέδυσεν αυτούς.

Ας ρίξουμε μια ματιά σε αυτό το τρίτο απόσπασμα, το οποίο δηλώνει ότι το όνομα που έδωσε ο Αδάμ στην Εύα σημαίνει κάτι, έτσι; Τούτο δείχνει ότι, μετά τη δημιουργία του, ο Αδάμ έκανε τις δικές του σκέψεις και κατανοούσε πολλά πράγματα. Αλλά προς το παρόν, δεν πρόκειται να μελετήσουμε ούτε να διερευνήσουμε αυτά που καταλάβαινε ή πόσα καταλάβαινε, επειδή τούτο δεν είναι το κύριο σημείο που θέλω να συζητήσω στο τρίτο απόσπασμα. Ποιο είναι, λοιπόν, το κύριο σημείο του τρίτου αποσπάσματος; Ας ρίξουμε μια ματιά στην πρόταση: «Και έκαμε Ιεχωβά ο Θεός εις τον Αδάμ και εις την γυναίκα αυτού χιτώνας δερματίνους, και ενέδυσεν αυτούς». Εάν δεν συναναστραφούμε επάνω στη συγκεκριμένη πρόταση των γραφών σήμερα, εσείς δεν θα συνειδητοποιήσετε ποτέ τα υπονοούμενα πίσω από αυτές τις λέξεις. Πρώτον, επιτρέψτε Μου να δώσω μερικά στοιχεία. Επεκτείνετε τη φαντασία σας και οραματιστείτε τον Κήπο της Εδέμ, με τον Αδάμ και την Εύα να ζουν μέσα. Ο Θεός πηγαίνει να τους επισκεφτεί, αλλά εκείνοι κρύβονται επειδή είναι γυμνοί. Ο Θεός δεν μπορεί να τους δει, και αφού τους καλεί, αυτοί λένε: «Δεν τολμούμε να Σε κοιτάξουμε, διότι τα σώματά μας είναι γυμνά». Δεν τολμούν να κοιτάξουν τον Θεό, επειδή είναι γυμνοί. Τι κάνει, λοιπόν, ο Ιεχωβά ο Θεός για χάρη τους; Το αρχικό κείμενο λέει: «Και έκαμε Ιεχωβά ο Θεός εις τον Αδάμ και εις την γυναίκα αυτού χιτώνας δερματίνους, και ενέδυσεν αυτούς». Γνωρίζετε, τώρα, τι χρησιμοποίησε ο Θεός για να φτιάξει τα ρούχα τους; Για να φτιάξει τα ρούχα τους, ο Θεός χρησιμοποίησε δέρματα ζώων. Δηλαδή, ο ρουχισμός που έφτιαξε ο Θεός για τον άνθρωπο ήταν γούνινα παλτά. Τούτα ήταν και τα πρώτα ρούχα που έφτιαξε ο Θεός για τον άνθρωπο. Σύμφωνα με τα σημερινά πρότυπα, το γούνινο παλτό αποτελεί ακριβό αντικείμενο ένδυσης, κάτι που δεν μπορούν να φορούν όλοι. Αν κάποιος σε ρωτήσει: Ποια ήταν τα πρώτα ρούχα που φόρεσαν οι πρόγονοι της ανθρωπότητας; Εσύ μπορείς να απαντήσεις: Γούνινα παλτό. Ποιος έφτιαξε το παλτό αυτό; Κι εσύ μπορείς να απαντήσεις εκτενέστερα: Ο Θεός! Και τούτο είναι το κύριο σημείο: Το ρούχο αυτό, το έφτιαξε ο Θεός. Δεν είναι κάτι που αξίζει να σημειωθεί; Τώρα που το περιέγραψα, έχει αναδυθεί κάποια εικόνα στο μυαλό σας; Θα πρέπει τουλάχιστον να έχετε ένα πρόχειρο περίγραμμά της. Ο λόγος που σας τα λέω σήμερα αυτά, δεν είναι για να σας ενημερώσω ποια ήταν τα πρώτα ρούχα του ανθρώπου. Τότε ποιος είναι; Το ζήτημα δεν είναι το γούνινο παλτό, αλλά το να γνωρίσουμε τη διάθεση και το Είναι και τα υπάρχοντα που αποκάλυψε ο Θεός, πράττοντας αυτό.

Στην εικόνα του «Και έκαμε Ιεχωβά ο Θεός εις τον Αδάμ και εις την γυναίκα αυτού χιτώνας δερματίνους, και ενέδυσεν αυτούς», ποιος είναι ο ρόλος του Θεού, όταν βρίσκεται μαζί με τον Αδάμ και την Εύα; Υπό ποίον ρόλο εμφανίζεται ο Θεός σε έναν κόσμο με μόνο δύο ανθρώπινα όντα; Υπό τον ρόλο του Θεού; Αδέλφια από το Χονγκ Κονγκ, απαντήστε παρακαλώ. (Υπό τον ρόλο του γονέα). Αδέλφια από τη Νότιο Κορέα, υπό ποίον ρόλο θεωρείτε ότι εμφανίζεται ο Θεός; (Υπό τον ρόλο του επικεφαλής της οικογένειας). Αδέλφια από την Ταϊβάν, τι σκέφτεστε εσείς; (Υπό τον ρόλο ενός ατόμου από την οικογένεια του Αδάμ και της Εύας, υπό τον ρόλο ενός μέλους της οικογένειας). Κάποιοι από εσάς πιστεύουν ότι ο Θεός εμφανίζεται ως μέλος της οικογένειας του Αδάμ και της Εύας, ενώ ορισμένοι λένε ότι εμφανίζεται ως επικεφαλής της οικογένειας και άλλοι, ως γονέας. Όλα αυτά είναι πολύ σωστά. Αλλά πού θέλω να καταλήξω Εγώ; Ο Θεός δημιούργησε τους δύο αυτούς ανθρώπους και τους μεταχειρίστηκε ως συντρόφους Του. Ως μοναδική τους οικογένεια, ο Θεός φρόντισε για τη διαβίωσή τους και μερίμνησε και για τις βασικές ανάγκες τους. Εδώ, ο Θεός εμφανίζεται ως γονέας του Αδάμ και της Εύας. Ενώ ο Θεός πράττει τούτο, ο άνθρωπος δεν βλέπει πόσο μεγαλοπρεπής είναι ο Θεός· δεν βλέπει την υπέρμετρη υπεροχή του Θεού, το μυστήριό Του, και ειδικά την οργή ή τη μεγαλοπρέπειά Του. Το μόνο που βλέπει είναι η ταπεινότητα του Θεού, η στοργή Του, η ανησυχία Του για τον άνθρωπο, και η ευθύνη και η φροντίδα Του προς αυτόν. Η στάση και ο τρόπος με τα οποία μεταχειρίστηκε ο Θεός τον Αδάμ και την Εύα, είναι παρόμοια με τον τρόπο που οι άνθρωποι-γονείς δείχνουν ενδιαφέρον για τα δικά τους παιδιά. Μοιάζουν επίσης με τον τρόπο που αγαπούν οι άνθρωποι-γονείς, αγαπούν, μεριμνούν και φροντίζουν τους δικούς τους γιους και κόρες – πραγματικά, ορατά, απτά. Αντί να τοποθετήσει Εαυτόν σε μια υψηλή και ισχυρή θέση, ο Θεός χρησιμοποίησε αυτοπροσώπως δέρματα, προκειμένου να φτιάξει ρούχα για τον άνθρωπο. Δεν έχει σημασία το αν το γούνινο παλτό χρησιμοποιήθηκε για να καλύψει τη σεμνότητά τους ή για να τους προστατεύσει από το κρύο. Εν ολίγοις, τα ρούχα που χρησιμοποιήθηκαν για να καλύψουν το σώμα του ανθρώπου κατασκευάστηκαν από τον Θεό αυτοπροσώπως, με τα ίδια Του τα χέρια. Αντί να τα δημιουργήσει απλά μέσω της σκέψης ή θαυματουργών μεθόδων όπως φαντάζονται οι άνθρωποι, ο Θεός αναγνωρισμένα έπραξε κάτι, που ο άνθρωπος σκέφτεται ότι ο Θεός δεν μπορεί και δεν πρέπει να πράττει. Ίσως τούτο να είναι κάτι απλό, που κάποιοι μπορεί να μη θεωρούν ούτε καν άξιο αναφοράς, αλλά επίσης επιτρέπει σε όλους όσοι ακολουθούν τον Θεό, αλλά προηγουμένως είχαν γεμίσει από ασαφείς ιδέες για Αυτόν, να αποκτήσουν μια εικόνα της αυθεντικότητας και της στοργής Του, και να δουν την πιστή και ταπεινή Του φύση. Κάνει ανυπόφορα αλαζονικούς ανθρώπους που πιστεύουν ότι είναι σπουδαίοι και ισχυροί, να σκύβουν τα ματαιόδοξα κεφάλια τους με ντροπή μπροστά στην αυθεντικότητα και την ταπεινότητα του Θεού. Εδώ, η γνησιότητα και η ταπεινότητα του Θεού επιτρέπουν περαιτέρω στους ανθρώπους να δουν πόσο αξιαγάπητος είναι. Αντίθετα, στις καρδιές των ανθρώπων, ο απέραντος, αξιαγάπητος και παντοδύναμος Θεός είναι πολύ μικρός, αποκρουστικός και ανίκανος να αντέξει ακόμη και ένα μόνο χτύπημα. Διαβάζοντας τον εν λόγω στίχο και ακούγοντας την ιστορία αυτή, εσύ αντιμετωπίζεις με περιφρόνηση τον Θεό, επειδή έπραξε κάτι τέτοιο; Μερικοί άνθρωποι μπορεί, αλλά για άλλους θα συμβεί το εντελώς αντίθετο. Θα σκεφτούν ότι ο Θεός είναι αυθεντικός και αξιαγάπητος, και ακριβώς αυτή η αυθεντικότητα και η ομορφιά του Θεού είναι που τους συγκινεί. Όσο περισσότερο βλέπουν την πραγματική πλευρά του Θεού, τόσο περισσότερο μπορούν να αντιληφθούν την αληθινή ύπαρξη της αγάπης του Θεού, τη σπουδαιότητα του Θεού στις καρδιές τους, και το γεγονός ότι στέκεται στο πλευρό τους την κάθε στιγμή.

Στο σημείο αυτό, πρέπει να συνδέσουμε τη συζήτησή μας με το παρόν. Εάν ο Θεός μπορούσε να πράττει, από την αρχή κιόλας, αυτά τα διάφορα μικροπράγματα για τους ανθρώπους που δημιούργησε, ακόμα και μερικά πράγματα που οι άνθρωποι ποτέ δεν θα τολμούσαν να σκεφτούν ή να περιμένουν, τότε θα μπορούσε ο Θεός να πράξει τέτοια πράγματα και για τους ανθρώπους του σήμερα; Μερικοί άνθρωποι λένε, «Ναι!» Γιατί αυτό; Επειδή η ουσία του Θεού δεν είναι ψεύτικη, η ομορφιά Του δεν είναι ψεύτικη. Επειδή η ουσία του Θεού υπάρχει στ’ αλήθεια και δεν είναι κάτι που προστέθηκε από άλλους, και σίγουρα δεν είναι κάτι που μεταβάλλεται με αλλαγές στον χρόνο, τον τόπο και τις εποχές. Η αυθεντικότητα και η ομορφιά του Θεού μπορούν πραγματικά να φανερωθούν μέσα από πράξεις που οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι συμβατικές και ασήμαντες και τόσο μικρές, που οι άνθρωποι ούτε καν πιστεύουν ότι Εκείνος θα έπραττε ποτέ. Ο Θεός δεν είναι ξιπασμένος. Δεν υπάρχει υπερβολή, παραποίηση, υπερηφάνεια ή αλαζονεία στη διάθεση και την ουσία Του. Δεν καυχάται ποτέ, αλλά αντίθετα αγαπά, δείχνει ανησυχία, φροντίζει και καθοδηγεί τα ανθρώπινα όντα, που Εκείνος δημιούργησε, με πίστη και ειλικρίνεια. Ανεξάρτητα από το πόσο πολλά μπορούν να εκτιμήσουν, να αισθανθούν ή να δουν οι άνθρωποι, ο Θεός πράττει αυτά τα πράγματα. Η γνώση ότι ο Θεός έχει μια τέτοια ουσία, θα μπορούσε να επηρεάσει την αγάπη των ανθρώπων για Αυτόν; Θα επηρέαζε τον σεβασμό τους για τον Θεό; Ελπίζω ότι, όταν κατανοήσεις την πραγματική πλευρά του Θεού, θα πλησιάσεις ακόμα πιο κοντά σε Αυτόν και θα είσαι ικανός να εκτιμήσεις ακόμη περισσότερο την αγάπη και τη φροντίδα Του για την ανθρωπότητα, ενώ παράλληλα θα Του δώσεις και την καρδιά σου, και θα πάψεις πια να έχεις υποψίες ή αμφιβολίες για Αυτόν. Ο Θεός πράττει ήσυχα τα πάντα που Εκείνος είναι για τον άνθρωπο, πράττοντάς τα όλα σιωπηλά, μέσα από την ειλικρίνεια, την πίστη και την αγάπη Του. Ποτέ, όμως, δεν νοιώθει φόβο ή λύπη για όλα όσα πράττει, ούτε χρειάζεται κάποιον να Του τα ξεπληρώσει με οποιονδήποτε τρόπο, ούτε και προτίθεται να κερδίσει ποτέ κάτι από την ανθρωπότητα. Μοναδικός σκοπός όλων των πεπραγμένων Του είναι να μπορέσει να δεχθεί την αληθινή πίστη και αγάπη του ανθρώπινου γένους. Ας κλείσουμε εδώ το πρώτο θέμα.

Σας βοήθησαν καθόλου αυτές οι συζητήσεις; Και κατά πόσο; (Αποκτήσαμε μεγαλύτερη κατανόηση και γνώση της αγάπης του Θεού). (Η συγκεκριμένη μέθοδος επικοινωνίας μπορεί να μας βοηθήσει στο μέλλον να εκτιμήσουμε καλύτερα τον λόγο του Θεού, να κατανοήσουμε τα συναισθήματα που είχε και τις έννοιες πίσω από τα πράγματα που είπε όταν τα είπε, και να συναισθανθούμε πώς ένοιωθε Εκείνος τότε). Μήπως κάποιος από εσάς, μετά την ανάγνωση των λέξεων αυτών, διαισθάνεται ακόμα περισσότερο την πραγματική ύπαρξη του Θεού; Δεν πιστεύετε πια ότι η ύπαρξη του Θεού είναι κούφια ή ασαφής; Όποτε νοιώθετε έτσι, μήπως διαισθάνεστε ότι ο Θεός βρίσκεται ακριβώς δίπλα σας; Ίσως η αίσθηση να μην είναι προφανής τη συγκεκριμένη στιγμή ή ίσως εσείς να μην μπορείτε να τη νοιώσετε ακόμα. Αλλά μια μέρα, όταν θα διαθέτετε πραγματικά μια βαθιά αντίληψη και πραγματική γνώση της διάθεσης και της ουσίας του Θεού στην καρδιά σου, θα διαισθανθείς ότι ο Θεός βρίσκεται ακριβώς δίπλα σου – τούτο συμβαίνει απλώς επειδή δεν δέχτηκες ποτέ πραγματικά τον Θεό μέσα στην καρδιά σου. Είναι αλήθεια.

Τι πιστεύετε για τη συγκεκριμένη μέθοδο επικοινωνίας; Μπορείτε να συμβαδίσετε; Μήπως πιστεύετε ότι αυτός ο τύπος συναναστροφής πάνω στο θέμα του έργου και της διάθεση του Θεού είναι πολύ βαρύς; Πώς νοιώσατε; (Πολύ καλά, ενθουσιασμένοι). Τι σας έκανε να νοιώσετε καλά; Γιατί ήσαστε ενθουσιασμένοι; (Ήταν σαν να επιστρέφαμε στον Κήπο της Εδέμ, σαν να γυρίζαμε πίσω, τότε που βρισκόμαστε δίπλα στον Θεό), «Η διάθεση του Θεού» αποτελεί, στην πραγματικότητα, ένα πολύ ασύνηθες θέμα για όλους, επειδή αυτό που φαντάζεσαι συνήθως, αυτό που διαβάζεις στα βιβλία ή ακούς σε συναναστροφές, σε κάνει πάντα να νοιώθεις σαν τυφλός που αγγίζει ελέφαντα – απλά ψηλαφίζεις ολόγυρα, με τη βοήθεια των χεριών σου, χωρίς όμως να βλέπεις στ’ αλήθεια τίποτε με τα μάτια σου. Η «αφή» δεν μπορεί να σου δώσει ούτε καν ένα βασικό περίγραμμα της γνώσης του Θεού, πόσο μάλλον μια ξεκάθαρη αντίληψη. Αυτό που σου φέρνει είναι περισσότερη φαντασία, έτσι ώστε δεν μπορείς να καθορίσεις με ακρίβεια ποια είναι η διάθεση και η ουσία του Θεού. Αντιθέτως, οι παράγοντες αβεβαιότητας που προκύπτουν από τη φαντασία σου, φαίνονται να γεμίζουν συνεχώς την καρδιά σου με αμφιβολίες. Όταν δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για κάτι και, όμως, προσπαθείς ακόμα να το κατανοήσεις, στην καρδιά σου θα υπάρχουν πάντα αντιφάσεις και συγκρούσεις και, μερικές φορές, μπορεί ακόμη και να λαμβάνουν τη μορφή διατάραξης, κάνοντάς σε να νοιώθεις χαμένος. Δεν είναι πολύ αγχωτικό όταν θέλεις να αναζητήσεις τον Θεό, να Τον γνωρίσεις και να Τον δεις ξεκάθαρα, αλλά ποτέ δεν φαίνεται να βρίσκεις τις απαντήσεις; Φυσικά, τα λόγια αυτά απευθύνονται αποκλειστικά σε όσους επιθυμούν να επιδιώξουν να σέβονται και να ικανοποιούν τον Θεό. Για εκείνους τους ανθρώπους που, απλά, δεν δίνουν καμία σημασία σε τέτοια πράγματα, τούτο δεν έχει πραγματική αξία, επειδή ελπίζουν ότι η πραγματικότητα και η ύπαρξη του Θεού καλύτερα να αποτελούν θρύλο ή φαντασία, ώστε να μπορούν να κάνουν ό, τι θέλουν, ώστε να μπορούν να είναι αυτοί οι μεγαλύτεροι και οι πιο σημαντικοί, ώστε να μπορούν να διαπράττουν κακές πράξεις χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν τις συνέπειες, ώστε να μη χρειαστεί να τιμωρηθούν ή να φέρουν ευθύνες, ώστε, ακόμα και όσα λέει ο Θεός για τους κακοποιούς, να μην ισχύουν γι’ αυτούς. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν είναι πρόθυμοι να κατανοήσουν τη διάθεση του Θεού, έχουν βαρεθεί εντελώς να προσπαθούν να γνωρίσουν τον Θεό και τα πάντα για Αυτόν. Θα προτιμούσαν να μην υπάρχει ο Θεός. Αυτοί οι άνθρωποι εναντιώνονται στον Θεό, και είναι αυτοί που θα εξαλειφθούν.

Στη συνέχεια, θα συζητήσουμε την ιστορία του Νώε και το πώς σχετίζεται με το θέμα του έργου του Θεού, της διάθεσης του Θεού και του ίδιου του Θεού.

Τι βλέπετε τον Θεό να κάνει στον Νώε σε αυτό το μέρος των Γραφών; Ίσως όλοι όσοι κάθονται εδώ να γνωρίζουν κάτι, χάρη στην ανάγνωση των Γραφών: Ο Θεός ώθησε τον Νώε να κατασκευάσει την κιβωτό και, εν συνεχεία, ο Θεός χρησιμοποίησε ένα κατακλυσμό για να καταστρέψει τον κόσμο. Ο Θεός άφησε τον Νώε να κατασκευάσει την κιβωτό και να σώσει την οκταμελή οικογένεια του, προκειμένου να τους επιτρέψει να επιβιώσουν, ώστε να γίνουν οι πρόγονοι της επόμενης γενιάς της ανθρωπότητας. Και, τώρα, ας διαβάσουμε τις γραφές.

Β. Νώε

1. Ο Θεός προτίθεται να καταστρέψει τον κόσμο με κατακλυσμό, καθοδηγεί τον Νώε να κατασκευάσει μια κιβωτό

(Γένεση 6:9-14) Αύτη είναι η γενεαλογία του Νώε. Ο Νώε ήτο άνθρωπος δίκαιος, τέλειος μεταξύ των συγχρόνων αυτού· μετά του Θεού περιεπάτησεν ο Νώε. Και εγέννησεν ο Νώε τρεις υιούς, τον Σημ, τον Χαμ και τον Ιάφεθ. Διεφθάρη δε η γη ενώπιον του Θεού, και ενεπλήσθη η γη αδικίας. Και είδεν ο Θεός την γην, και ιδού, ήτο διεφθαρμένη· διότι πάσα σαρξ είχε διαφθείρει την οδόν αυτής επί της γης. Και είπεν ο Θεός προς τον Νώε, Το τέλος πάσης σαρκός ήλθεν ενώπιόν μου, διότι η γη ενεπλήσθη αδικίας απ’ αυτών· και ιδού, θέλω εξολοθρεύσει αυτούς και την γην. Κάμε εις σεαυτόν κιβωτόν εκ ξύλων Γόφερ· κατά δωμάτια θέλεις κάμει την κιβωτόν, και θέλεις αλείψει αυτήν έσωθεν και έξωθεν με πίσσαν.

(Γένεση 6:18-22) Και θέλω στήσει την διαθήκην μου προς σέ· και θέλεις εισέλθει εις την κιβωτόν, συ, και οι υιοί σου, και η γυνή σου, και αι γυναίκες των υιών σου μετά σου. Και από παντός ζώου εκ πάσης σαρκός, ανά δύο εκ πάντων θέλεις εισάξει εις την κιβωτόν, διά να φυλάξης την ζωήν αυτών μετά σεαυτού· άρσεν και θήλυ θέλουσιν είσθαι. Από των πτηνών κατά το είδος αυτών, και από των κτηνών κατά το είδος αυτών, από πάντων των ερπετών της γης κατά το είδος αυτών, ανά δύο εκ πάντων θέλουσιν εισέλθει προς σε, διά να φυλάξης την ζωήν αυτών. Και συ λάβε εις σεαυτόν από παντός φαγητού το οποίον τρώγεται, και θέλεις συνάξει αυτό πλησίον σου· και θέλει είσθαι εις σε, και εις αυτά, προς τροφήν. Και έκαμεν ο Νώε κατά πάντα όσα προσέταξεν εις αυτόν ο Θεός· ούτως έκαμε.

Πήρατε, τώρα, μια γενική ιδέα για το ποιος είναι Νώε, μετά την ανάγνωση αυτών των χωρίων; Τι άνθρωπος είναι ο Νώε; Το αρχικό κείμενο είναι ως εξής: «Ο Νώε ήτο άνθρωπος δίκαιος, τέλειος μεταξύ των συγχρόνων αυτού». Σύμφωνα με την αντίληψη των σύγχρονων ανθρώπων, τι είδους άνθρωπος ήταν ο δίκαιος άνθρωπος την εποχή εκείνη; Ο δίκαιος άνθρωπος πρέπει να ήταν τέλειος άνθρωπος. Γνωρίζετε κατά πόσο ο τέλειος αυτός άνθρωπος είναι τέλειος στα μάτια του ανθρώπου ή τέλειος στα μάτια του Θεού; Χωρίς αμφιβολία, ο εν λόγω τέλειος άνθρωπος είναι τέλειος στα μάτια του Θεού και όχι στα μάτια του ανθρώπου. Αυτό είναι σίγουρο! Τούτο οφείλεται στο γεγονός ότι ο άνθρωπος είναι τυφλός και δεν μπορεί να δει, και μόνο ο Θεός κοιτάζει ολόκληρη τη γη και κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, μόνο ο Θεός γνωρίζει ότι ο Νώε είναι ένας τέλειος άνθρωπος. Επομένως, το σχέδιο του Θεού να καταστρέψει τον κόσμο με κατακλυσμό, ξεκίνησε από τη στιγμή που κάλεσε τον Νώε.

Τον καιρό εκείνο, ο Θεός προτίθετο να καλέσει τον Νώε να κάνει κάτι πολύ σημαντικό. Γιατί, όμως, Εκείνος υποχρεώθηκε να πράξει κάτι τέτοιο; Επειδή, τη δεδομένη στιγμή, ο Θεός είχε ένα σχέδιο στην καρδιά Του. Το σχέδιό Του ήταν να καταστρέψει τον κόσμο με κατακλυσμό. Αλλά γιατί να καταστρέψει τον κόσμο; Λέει εδώ: «Διεφθάρη δε η γη ενώπιον του Θεού και ενεπλήσθη η γη αδικίας». Τι καταλαβαίνετε από τη φράση «ενεπλήσθη η γη αδικίας»; Πρόκειται για ένα φαινόμενο πάνω στη γη, όταν ο κόσμος και οι λαοί του είναι διεφθαρμένοι στο έπακρο, και τούτο σημαίνει: «Ενεπλήσθη η γη αδικίας». Στη σημερινή γλώσσα, «ενεπλήσθη αδικίας» σημαίνει ότι τα πάντα είναι χάος. Για τον άνθρωπο, σημαίνει ότι σε όλα τα κοινωνικά στρώματα επικρατεί αταξία και τα πράγματα είναι εξαιρετικά χαοτικά και δύσκολα στη διαχείρισή τους. Στα μάτια του Θεού, σημαίνει ότι οι άνθρωποι του κόσμου είναι υπερβολικά διεφθαρμένοι. Διεφθαρμένοι σε ποιο βαθμό; Διεφθαρμένοι στον βαθμό που ο Θεός δεν αντέχει πια να τους κοιτά, ούτε και μπορεί πλέον να κάνει υπομονή ως προς αυτό. Διεφθαρμένη στον βαθμό που ο Θεός αποφασίζει να τους καταστρέψει. Όταν ο Θεός πήρε την τελική απόφαση να καταστρέψει τον κόσμο, σχεδίασε να βρει κάποιον να κατασκευάσει μια κιβωτό. Εν συνεχεία, ο Θεός επέλεξε τον Νώε να το κάνει αυτό, δηλαδή επέτρεψε στον Νώε να κατασκευάσει μια κιβωτό. Γιατί, όμως, επέλεξε τον Νώε; Στα μάτια του Θεού, ο Νώε είναι ένας άνθρωπος δίκαιος, και ό, τι κι αν του πει ο Θεός να πράξει, αυτός θα το πράξει. Τούτο σημαίνει ότι θα κάνει ό, τι του πει ο Θεός. Ο Θεός ήθελε να βρει κάποιον τέτοιο για να συνεργαστεί μαζί Του, για να ολοκληρώσει αυτά που του είχε εμπιστευτεί Εκείνος, για να ολοκληρώσει το έργο Του στη γη. Την εποχή εκείνη, μήπως υπήρχε κάποιος άλλος εκτός από τον Νώε, που θα μπορούσε να ολοκληρώσει μια τέτοια αποστολή; Σίγουρα όχι! Ο Νώε ήταν ο μόνος υποψήφιος, ο μόνος άνθρωπος που μπορούσε να ολοκληρώσει ό, τι του εμπιστεύτηκε ο Θεός και έτσι ο Θεός επέλεξε αυτόν. Ήταν, όμως, το πεδίο και τα πρότυπα του Θεού για την σωτηρία των ανθρώπων το ίδιο όπως είναι τώρα; Η απάντηση είναι ότι οπωσδήποτε υπάρχει διαφορά! Γιατί ρωτάω; Κατά την εποχή εκείνη, ο Νώε ήταν ο μοναδικός δίκαιος άνθρωπος στα μάτια του Θεού· συνεπώς, η σύζυγος και οι γιοι και οι νύφες του δεν ήταν δίκαιοι, αλλά ο Θεός τους κράτησε ζωντανούς χάριν του Νώε. Ο Θεός δεν ζητούσε από αυτούς με τον τρόπο που ζητά από τους ανθρώπους σήμερα και, αντίθετα, κράτησε ζωντανά και τα οκτώ μέλη της οικογένειας του Νώε. Έλαβαν την ευλογία του Θεού χάρη στη δικαιοσύνη του Νώε. Αν δεν υπήρχε ο Νώε, κανένας τους δεν θα μπορούσε να ολοκληρώσει αυτά που είχε εμπιστευτεί ο Θεός. Επομένως, ο Νώε ήταν ο μόνος άνθρωπος που έπρεπε να επιβιώσει από την καταστροφή του κόσμου τότε, και οι υπόλοιποι ήταν απλώς παράπλευροι ευεργετούμενοι. Τούτο δείχνει ότι, κατά την εποχή προτού ο Θεός ξεκινήσει επίσημα το διαχειριστικό Του έργο, οι αρχές και τα πρότυπα με τα οποία μεταχειριζόταν τους ανθρώπους και ζητούσε από αυτούς, ήταν σχετικά χαλαρά. Στους σημερινούς ανθρώπους, ο τρόπος, με τον οποίο ο Θεός αντιμετώπισε την οκταμελή οικογένεια του Νώε, φαίνεται να στερείται δικαιοσύνης. Αλλά σε σύγκριση με τον όγκο του έργου που επιτελεί τώρα πάνω στους ανθρώπους και την ποσότητα του λόγου Του που μεταδίδει, η αντιμετώπιση του Θεού προς την οκταμελή οικογένεια του Νώε υπήρξε απλώς μια αρχή έργου, δεδομένου του περιβάλλοντος του έργου Του τη συγκεκριμένη εποχή. Συγκριτικά, ποιος έλαβε περισσότερα από τον Θεό, η οκταμελής οικογένεια του Νώε ή οι άνθρωποι του σήμερα;

Το ότι ο Νώε εκλήθη είναι ένα απλό γεγονός, αλλά το κύριο σημείο αυτού για το οποίο μιλάμε – η διάθεση του Θεού, το θέλημά Του και η ουσία Του στη συγκεκριμένη καταγραφή – δεν είναι απλό. Για να κατανοήσουμε τις διάφορες αυτές πτυχές του Θεού, πρέπει πρώτα να καταλάβουμε το είδος του ανθρώπου που ο Θεός επιθυμεί να καλέσει και, μέσω αυτού, να κατανοήσουμε τη διάθεση, το θέλημα και την ουσία Του. Τούτο είναι καίριο. Οπότε, στα μάτια του Θεού, τι είδους άνθρωπος είναι αυτός που καλεί; Πρέπει να είναι κάποιος που μπορεί να ακούει τα λόγια Του, που μπορεί να ακολουθεί τις οδηγίες Του. Ταυτόχρονα, πρέπει επίσης να είναι άνθρωπος με αίσθηση ευθύνης, κάποιος που θα εκτελέσει τον λόγο του Θεού, αντιμετωπίζοντάς τον ως ευθύνη και καθήκον που πρέπει να εκπληρώσει. Άρα, ο άνθρωπος αυτός πρέπει να είναι κάποιος που γνωρίζει τον Θεό; Όχι. Τον καιρό εκείνο, ο Νώε δεν είχε ακούσει και πάρα πολλές διδασκαλίες του Θεού, ούτε είχε βιώσει κάποιο έργο Του. Επομένως, η γνώση του Νώε για τον Θεό ήταν ελάχιστη. Αν και καταγράφεται εδώ ότι ο Νώε περπάτησε με τον Θεό, είδε ποτέ το πρόσωπό Του; Η απάντηση είναι οριστικά όχι! Διότι εκείνη την εποχή, μόνο οι αγγελιοφόροι του Θεού πήγαιναν στους ανθρώπους. Ενώ μπορούσαν να εκπροσωπούν τον Θεό στα λόγια και τις πράξεις, απλώς κοινωνούσαν το θέλημα και τις προθέσεις Του. Το ίδιο το πρόσωπο του Θεού δεν αποκαλύφθηκε μπροστά στον άνθρωπο. Στο συγκεκριμένο μέρος των Γραφών, το μόνο που βλέπουμε, βασικά, είναι αυτό που έπρεπε να κάνει ο Νώε, και τις οδηγίες του Θεού προς αυτόν. Ποια ήταν, λοιπόν, η ουσία που εξέφρασε ο Θεός εδώ; Όλα όσα κάνει ο Θεός, σχεδιάζονται με ακρίβεια. Όταν βλέπει κάτι ή μια κατάσταση, υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης στα μάτια Του, και το μέτρο αυτό θα καθορίσει κατά πόσο θα ξεκινήσει ένα σχέδιο αντιμετώπισης ή διαχείρισης του πράγματος αυτού ή της κατάστασης. Δεν είναι αδιάφορος ούτε αναίσθητος. Στην πραγματικότητα, είναι το εντελώς αντίθετο. Υπάρχει εδώ ένας στίχος που ο Θεός είπε στον Νώε: «Το τέλος πάσης σαρκός ήλθεν ενώπιόν μου, διότι η γη ενεπλήσθει αδικίας απ’ αυτών· και ιδού, θέλω εξολοθρεύσει αυτούς και την γην». Τούτη τη φορά, ο Θεός, με τα λόγια Του, είπε ότι επρόκειτο να καταστρέψει μόνο τους ανθρώπους; Όχι! Ο Θεός είπε ότι επρόκειτο να καταστρέψει όλα τα έμβια όντα με σάρκα. Γιατί ο Θεός ήθελε την καταστροφή; Εδώ υπάρχει άλλη μία αποκάλυψη της διάθεσης του Θεού: Στα μάτια του Θεού, υπάρχει ένα όριο στην υπομονή Του απέναντι στη διαφθορά του ανθρώπου, τη ρυπαρότητα, τη βία και την ανυπακοή κάθε σάρκας. Ποιο είναι το όριό Του; Είναι, όπως είπε ο Θεός: «Και είδεν ο Θεός την γην, και ιδού, ήτο διεφθαρμένη· διότι πάσα σαρξ είχε διαφθείρει την οδόν αυτής επί της γης». Τι σημαίνει η φράση «διότι πάσα σαρξ είχε διαφθείρει την οδόν αυτής επί της γης»; Σημαίνει ότι κάθε ζωντανό πράγμα, συμπεριλαμβανομένων όσων ακολούθησαν τον Θεό, όσων κάλεσαν το όνομά Του, όσων κάποτε πρόσφεραν ολοκαυτώματα στον Θεό, όσων Τον αναγνώρισαν προφορικώς και Τον εξύμνησαν ακόμη – μόλις η συμπεριφορά τους γέμισε διαφθορά και έφτασε στα μάτια του Θεού, Εκείνος έπρεπε να το καταστρέψει. Τούτο ήταν το όριο του Θεού. Έτσι, σε ποιο βαθμό παρέμεινε ο Θεός υπομονετικός ως προς τον άνθρωπο και τη διαφθορά κάθε σάρκας; Στον βαθμό που όλοι οι άνθρωποι, οπαδοί του Θεού ή άπιστοι, δεν βάδιζαν στο σωστό μονοπάτι. Στον βαθμό που ο άνθρωπος δεν ήταν απλώς ηθικά διεφθαρμένος και γεμάτος κακό, αλλά όπου κανείς δεν πίστευε καν στην ύπαρξη του Θεού, πόσο μάλλον να πιστεύει ότι ο κόσμος κυβερνάται από τον Θεό και ότι ο Θεός μπορεί να φέρει στους ανθρώπους φως και το σωστό μονοπάτι . Στον βαθμό που ο άνθρωπος απεχθανόταν την ύπαρξη του Θεού και δεν επέτρεπε στον Θεό να υπάρχει. Μόλις η διαφθορά του ανθρώπου έφτασε στο συγκεκριμένο σημείο, ο Θεός έπαψε να κάνει υπομονή. Τι ήταν αυτό που την αντικατέστησε; Η έλευση της οργής και της τιμωρίας του Θεού. Τούτο δεν ήταν μερική αποκάλυψη της διάθεσης του Θεού; Στην παρούσα εποχή, υπάρχει, άραγε, ακόμα κάποιος δίκαιος άνθρωπος στα μάτια του Θεού; Υπάρχει ακόμα τέλειος άνθρωπος στα μάτια του Θεού; Μήπως σε τούτη την εποχή, η συμπεριφορά κάθε σάρκας πάνω στη γη είναι διεφθαρμένη στα μάτια του Θεού; Σε τούτη τη μέρα και εποχή, εκτός από όσους θέλει ο Θεός να καταστήσει ολοκληρωμένους, όσους μπορούν να Τον ακολουθήσουν και να δεχτούν τη σωτηρία Του, μήπως όλοι οι άνθρωποι της σάρκας δεν προκαλούν τα όρια της υπομονής του Θεού; Όλα όσα συμβαίνουν δίπλα σας, όσα βλέπετε με τα μάτια σας και ακούτε με τα αυτιά σας, και βιώνετε προσωπικά κάθε μέρα σε αυτόν τον κόσμο, δεν είναι γεμάτα βία; Στα μάτια του Θεού, ένας τέτοιος κόσμος, μια τέτοια εποχή δεν πρέπει να πάρει τέλος; Αν και το υπόβαθρο της παρούσας εποχής είναι τελείως διαφορετικό από εκείνο του καιρού του Νώε, τα αισθήματα και η οργή του Θεού απέναντι στη διαφθορά του ανθρώπου παραμένουν ακριβώς τα ίδια με εκείνη την εποχή. Ο Θεός είναι ικανός να είναι υπομονετικός λόγω του έργου Του, αλλά δεδομένων όλων των περιστάσεων και συνθηκών, ο κόσμος αυτός θα έπρεπε να είχε καταστραφεί εδώ και πολύν καιρό στα μάτια του Θεού. Η κατάσταση έχει φτάσει πολύ πιο μακριά από ό, τι τότε που ο κόσμος καταστράφηκε από τον κατακλυσμό. Πού έγκειται, όμως, η διαφορά; Τούτο αποτελεί επίσης κάτι που βασανίζει πάρα πολύ την καρδιά του Θεού και, ίσως, κάτι που κανείς σας δεν μπορεί να αντιληφθεί.

Όταν ο Θεός επρόκειτο να καταστρέψει τον κόσμο με κατακλυσμό, ο Θεός μπορούσε να καλέσει τον Νώε να κατασκευάσει μια κιβωτό και να κάνει κάποια από τα προπαρασκευαστικά έργα. Ο Θεός μπορούσε να καλέσει έναν άνθρωπο – τον Νώε – να υλοποιήσει αυτές τις σειρές πραγμάτων για Αυτόν. Αλλά στην παρούσα εποχή, ο Θεός δεν έχει κανέναν για να καλέσει. Γιατί αυτό; Κάθε άτομο που κάθεται εδώ, πιθανότατα κατανοεί και γνωρίζει πολύ καλά τον λόγο. Χρειάζεστε Εμένα για να το εξηγήσω; Το να το πω μεγαλοφώνως, μπορεί να σας κάνει να χάσετε όλοι την υπόληψή σας και να σας αναστατώσει. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να πουν: «Αν και δεν είμαστε δίκαιοι άνθρωποι και δεν είμαστε τέλειοι άνθρωποι στα μάτια του Θεού, αν ο Θεός μας πει να πράξουμε κάτι, είμαστε ακόμα ικανοί να το πράξουμε. Πριν, όταν είπε ότι έρχεται μια ολέθρια καταστροφή, ξεκινήσαμε να ετοιμάζουμε τα τρόφιμα και τα αντικείμενα που θα ήταν αναγκαία σε μια καταστροφή. Μήπως δεν έγιναν τα πράγματα σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού; Δεν συνεργαστήκαμε πραγματικά με το έργο του Θεού; Δεν μπορούν να συγκριθούν όσα πράξαμε με αυτά που έπραξε ο Νώε; Το γεγονός ότι τα πράξαμε, δεν ισοδυναμεί με πραγματική υπακοή; Δεν ακολουθήσαμε τις οδηγίες του Θεού; Δεν κάναμε ό,τι είπε ο Θεός, επειδή έχουμε πίστη στα λόγια Του; Γιατί, λοιπόν, ο Θεός είναι ακόμα κατηφής; Γιατί ο Θεός λέει ότι δεν έχει κανέναν να καλέσει;» Υπάρχει κάποια διαφορά μεταξύ των δικών σας ενεργειών και εκείνων του Νώε; Ποιά είναι η διαφορά; (Η προετοιμασία του φαγητού σήμερα για την καταστροφή αποτελούσε δική μας πρόθεση.) (Οι πράξεις μας δεν μπορούν να κατονομαστούν «δίκαιες», ενώ ο Νώε είναι ένας δίκαιος άνθρωπος στα μάτια του Θεού). Αυτό που είπατε δεν απέχει και πολύ. Αυτό που έκανε ο Νώε είναι ουσιαστικά διαφορετικό από ό,τι κάνουν τώρα οι άνθρωποι. Όταν ο Νώε έπραξε ό,τι του παρήγγειλε ο Θεός, δεν γνώριζε ποιες ήταν οι προθέσεις του Θεού. Δεν ήξερε τι ήθελε ο Θεός να επιτύχει. Ο Θεός απλώς του έδωσε μια εντολή, καθοδηγώντας τον να πράξει κάτι, αλλά χωρίς πολλές εξηγήσεις, και εκείνος το έπραξε. Δεν προσπάθησε να καταλάβει από μόνος του τις προθέσεις του Θεού, ούτε αντιστάθηκε στον Θεό ή υπήρξε δίβουλος. Απλώς έπραξε ανάλογα, με καθαρή και απλή καρδιά. Έπραξε ό, τι του επέτρεψε ο Θεός να πράξει, και πίστευε ότι έπρεπε να υπακούει και να ακούει τον λόγο του Θεού. Αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο ειλικρινά και απλά αντιμετώπισε αυτό που εμπιστεύτηκε ο Θεός. Η ουσία του – η ουσία των ενεργειών του ήταν η υπακοή, όχι η αμφισβήτηση, η αντίσταση και, πολύ λιγότερο, η σκέψη για τα προσωπικά του συμφέροντα και τα κέρδη και τις απώλειές του. Περαιτέρω, όταν ο Θεός είπε ότι θα καταστρέψει τον κόσμο με κατακλυσμό, δεν ρώτησε πότε ούτε προσπάθησε να διαλευκάνει την υπόθεση, και σίγουρα δεν ρώτησε τον Θεό με ποιον ακριβώς τρόπο επρόκειτο να καταστρέψει τον κόσμο. Απλώς έπραξε ό,τι παρήγγειλε ο Θεός. Ακολούθησε επακριβώς τις οδηγίες του Θεού σχετικά με το τι και το πώς, και, επίσης, ανέλαβε αμέσως δράση. Το έπραξε, κρατώντας μια στάση που έδειχνε ότι επιθυμούσε να ικανοποιήσει τον Θεό. Μήπως το έκανε για να αποφύγει ο ίδιος την καταστροφή; Όχι. Μήπως ρώτησε τον Θεό πότε ακριβώς θα ερχόταν η καταστροφή του κόσμου; Όχι. Ρώτησε τον Θεό, ή μήπως γνώριζε πόσον καιρό θα έπαιρνε η κατασκευή της κιβωτού; Ούτε αυτό το γνώριζε. Απλώς υπάκουσε, άκουσε και έπραξε αναλόγως. Οι σημερινοί άνθρωποι δεν είναι το ίδιο: Μόλις διαρρεύσουν λίγες πληροφορίες μέσω του λόγου του Θεού, αμέσως μόλις οι άνθρωποι διαισθανθούν κάποιο σημάδι διατάραξης ή προβλήματος, περνούν αμέσως στη δράση, χωρίς να λογαριάζουν τίποτε και ανεξαρτήτως τιμήματος, προκειμένου να προετοιμάσουν αυτά που θα φάνε, θα πιουν και θα χρησιμοποιήσουν στη συνέχεια, σχεδιάζοντας ακόμη και τις οδούς διαφυγής τους, όταν έρθει η καταστροφή. Ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι ότι, στη συγκεκριμένη στιγμή-κλειδί, ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι πολύ «χρήσιμος». Υπό συνθήκες, όπου ο Θεός δεν έχει δώσει καμία εντολή, ο άνθρωπος μπορεί να σχεδιάσει τα πάντα με τον κατάλληλο τρόπο. Θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε τη λέξη «τέλεια» για να το περιγράψετε. Όσο για το τι λέει ο Θεός, ποιες είναι οι προθέσεις Του ή το τι θέλει, κανείς δεν ενδιαφέρεται και κανείς δεν προσπαθεί να το αντιληφθεί. Τούτη δεν είναι η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ των ανθρώπων του σήμερα και του Νώε;

Στη συγκεκριμένη καταγραφή της ιστορίας του Νώε, βλέπετε εσείς κάποιο μέρος της διάθεσης του Θεού; Η υπομονή του Θεού απέναντι στη διαφθορά, τη ρυπαρότητα και τη βία του ανθρώπου, έχει όρια. Φτάνοντας στο όριο αυτό, ο Θεός δεν θα είναι πλέον υπομονετικός και, αντιθέτως, θα ξεκινήσει την νέα διαχείριση και το νέο Του σχέδιο, θα αρχίσει να πράττει αυτό που πρέπει να πράξει, θα αποκαλύψει τις πράξεις Του και την άλλη πλευρά της διάθεσής Του. Με την ενέργεια Του αυτή, δεν θέλει να αποδείξει ότι δεν πρέπει ποτέ να υβρίζεται από τον άνθρωπο ή ότι είναι γεμάτος εξουσία και οργή, ούτε θέλει να δείξει ότι μπορεί να καταστρέψει την ανθρωπότητα. Είναι ότι η διάθεσή Του και η αγία ουσία Του δεν μπορούν πλέον να επιτρέψουν, ούτε να υπομείνουν το συγκεκριμένο είδος ανθρωπότητας να ζει ενώπιόν Του, υπό το κράτος Του. Δηλαδή, όταν ολόκληρη η ανθρωπότητα είναι εναντίον Του, όταν δεν υπάρχει ούτε ένας σε ολόκληρη τη γη που να μπορεί Εκείνος να σώσει, δεν θα έχει πλέον υπομονή για μια τέτοια ανθρωπότητα και, χωρίς κανέναν ενδοιασμό, θα φέρει εις πέρας το σχέδιό Του – να καταστρέψει αυτό το είδος ανθρωπότητας. Μια τέτοια πράξη από τον Θεό, καθορίζεται από τη διάθεσή Του. Τούτη αποτελεί απαραίτητη συνέπεια, μια συνέπεια που πρέπει να φέρει κάθε δημιουργημένο ον υπό το κράτος του Θεού. Αυτό δεν δείχνει ότι, στην παρούσα εποχή, ο Θεός ανυπομονεί να ολοκληρώσει το σχέδιό Του και να σώσει τους ανθρώπους που θέλει να σώσει; Υπό αυτές τις συνθήκες, τι ενδιαφέρει περισσότερο τον Θεό; Όχι το πώς Τον αντιμετωπίζουν ή Του ανθίστανται αυτοί που δεν Τον ακολουθούν καθόλου ή αυτοί που Του εναντιώνονται ούτως ή άλλως, ή το ότι η ανθρωπότητα Τον συκοφαντεί. Εκείνος ενδιαφέρεται μόνο για το κατά πόσο αυτοί που τον ακολουθούν, τα αντικείμενα της σωτηρίας Του στο σχέδιο διαχείρισής Του, έχουν καταστεί ολοκληρωμένοι από τον ίδιον, αν έχουν επιτύχει την ικανοποίησή Του. Όσο για τους ανθρώπους πλην εκείνων που τον ακολουθούν, απλώς περιστασιακά δίνει μια μικρή τιμωρία για να εκφράσει την οργή Του. Για παράδειγμα: παλιρροϊκά κύματα, σεισμούς, εκρήξεις ηφαιστείου, και ούτω καθεξής. Ταυτοχρόνως, προστατεύει, επίσης, και φροντίζει σθεναρά όσους Τον ακολουθούν και πρόκειται να σωθούν από Αυτόν. Η διάθεση του Θεού είναι η ακόλουθη: Από τη μία πλευρά, μπορεί να δώσει στους ανθρώπους που προτίθεται να καταστήσει ολοκληρωμένους, ακραία υπομονή και ανεκτικότητα, περιμένοντάς τους για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα· από την άλλη, ο Θεός μισεί και αποστρέφεται με σθένος τους ανθρώπους τύπου Σατανά, που δεν Τον ακολουθούν και Του εναντιώνονται. Αν και δεν ενδιαφέρεται για το αν αυτοί οι τύπου Σατανά άνθρωποι Τον ακολουθούν ή Τον λατρεύουν, Εκείνος εξακολουθεί να τους απεχθάνεται, κάνοντας, παράλληλα, υπομονή για αυτούς στην καρδιά Του και, καθώς καθορίζει το τέλος αυτών των ανθρώπων τύπου Σατανά, αναμένει επίσης την έλευση της ώρας των βημάτων σχετικά με το σχέδιο διαχείρισής Του.

Ας δούμε το επόμενο απόσπασμα.

2. Η ευλογία του Θεού στον Νώε μετά τον κατακλυσμό

(Γένεση 9: 1-6) Και ευλόγησεν ο Θεός τον Νώε και τους υιούς αυτού· και είπε προς αυτούς, Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, και γεμίσατε την γήν· και ο φόβος σας και ο τρόμος σας θέλει είσθαι επί πάντα τα ζώα της γης, και επί πάντα τα πτηνά του ουρανού, επί παν ό,τι έρπει επί της γης, και επί πάντας τους ιχθύας της θαλάσσης· εις τας χείρας σας εδόθησαν· παν κινούμενον, το οποίον ζη, θέλει είσθαι εις σας προς τροφήν· ως τον χλωρόν χόρτον έδωκα τα πάντα εις εσάς· κρέας όμως με την ζωήν αυτού, με το αίμα αυτού, δεν θέλετε φάγει· και εξάπαντος το αίμα σας, το αίμα της ζωής σας, θέλω εκζητήσει εκ της χειρός παντός ζώου θέλω εκζητήσει αυτό, και εκ της χειρός του ανθρώπου· εκ της χειρός παντός αδελφού αυτού θέλω εκζητήσει την ζωήν του ανθρώπου· όστις χύση αίμα ανθρώπου, υπό ανθρώπου θέλει χυθή το αίμα αυτού· διότι κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον·

Τι καταλάβατε από το συγκεκριμένο χωρίο; Γιατί διάλεξα αυτούς τους στίχους; Γιατί δεν πήρα κάποια περικοπή από τη ζωή του Νώε και της οικογένειάς του στην κιβωτό; Διότι οι πληροφορίες αυτές δεν έχουν ιδιαίτερη σχέση με το θέμα που επικοινωνούμε σήμερα. Αυτό στο οποίο δίνουμε προσοχή, είναι η διάθεση του Θεού. Εάν θέλετε να μάθετε για αυτές τις λεπτομέρειες, τότε πάρτε την Αγία Γραφή και διαβάστε από μόνοι σας. Δεν θα μιλήσουμε για αυτό εδώ. Το κύριο θέμα μας σήμερα είναι το να γνωρίσουμε τις πράξεις του Θεού.

Αφού ο Νώε αποδέχτηκε τις οδηγίες του Θεού και κατασκεύασε την κιβωτό και έζησε κατά τη διάρκεια των ημερών που ο Θεός χρησιμοποίησε κατακλυσμό για να καταστρέψει τον κόσμο, ολόκληρη η οκταμελής οικογένειά του επέζησε. Εκτός από την οκταμελή οικογένεια του Νώε, ολόκληρη η ανθρωπότητα καταστράφηκε, όπως και όλα τα έμβια όντα πάνω στη γη. Στον Νώε, ο Θεός έδωσε ευλογίες και είπε κάποια πράγματα στον ίδιο και τους γιους του. Τα εν λόγω πράγματα ήταν όσα του έδωσε ο Θεός, και η ευλογία του Θεού σε αυτόν. Τούτη είναι η ευλογία και υπόσχεση που δίνει ο Θεός σε κάποιον που μπορεί να τον ακούσει και να δεχθεί τις οδηγίες Του, καθώς και ο τρόπος, με τον οποίο ο Θεός επιβραβεύει τους ανθρώπους. Δηλαδή, ανεξάρτητα από το αν ο Νώε υπήρξε τέλειος ή δίκαιος άνθρωπος στα μάτια του Θεού, και ανεξάρτητα από το πόσα γνώριζε για τον Θεό, εν συντομία, ο Νώε και οι τρεις γιοι του άκουγαν όλοι τους τα λόγια του Θεού, συντονίζονταν με το έργο του Θεού, και έπρατταν ό, τι έπρεπε να πράξουν σύμφωνα με τις οδηγίες του Θεού. Ως αποτέλεσμα, βοήθησαν τον Θεό να διατηρήσει τους ανθρώπους και διάφορα είδη έμβιων όντων μετά την καταστροφή του κόσμου από τον κατακλυσμό, συμβάλλοντας σημαντικά στο επόμενο βήμα του σχεδίου διαχείρισης του Θεού. Για όλα όσα έπραξε, ο Θεός τον ευλόγησε. Ίσως για τους ανθρώπους του σήμερα, αυτό που έκανε ο Νώε να μην άξιζε καν να αναφερθεί. Κάποιοι μπορεί ακόμη να σκεφτούν: Ο Νώε δεν έκανε τίποτα· ο Θεός είχε αποφασίσει να τον κρατήσει, οπότε σίγουρα θα παρέμενε ζωντανός. Όμως, δεν ανήκουν σε εκείνον τα εύσημα για την επιβίωσή του. Ήταν αποκλειστικά θέλημα του Θεού, επειδή ο άνθρωπος είναι παθητικός. Αλλά δεν είχε αυτό ο Θεός στο μυαλό Του. Για τον Θεό, ανεξάρτητα από το αν κάποιος είναι σπουδαίος ή ασήμαντος, όσο Τον ακούει, υπακούει στις εντολές Του και σε αυτό που εμπιστεύεται, και όσο μπορεί να συνεργάζεται με το έργο Του, το θέλημα και το σχέδιό Του, ώστε το σχέδιό Του να δύνανται να ολοκληρωθούν ομαλά, τότε η συμπεριφορά αυτή αξίζει τη μνεία Του και αξίζει να λάβει την ευλογία Του. Ο Θεός θεωρεί πολύτιμους τέτοιους ανθρώπους, και προασπίζει τις πράξεις και την αγάπη και τη στοργή τους για Εκείνον. Τούτη είναι η στάση του Θεού. Γιατί, λοιπόν, ευλόγησε ο Θεός τον Νώε; Διότι έτσι αντιμετωπίζει ο Θεός τέτοιες ενέργειες και την υπακοή του ανθρώπου.

Όσον αφορά στην ευλογία του Θεού προς τον Νώε, μερικοί άνθρωποι θα πουν: «Αν ο άνθρωπος ακούει και ικανοποιεί τον Θεό, τότε ο Θεός πρέπει να τον ευλογήσει. Δεν είναι αυτονόητο;» Μπορούμε να το πούμε αυτό; Κάποιοι λένε: «Όχι». Αλλά γιατί όχι; Ορισμένοι λένε: «Ο άνθρωπος δεν είναι άξιος να απολαμβάνει την ευλογία του Θεού». Τούτο δεν είναι απόλυτα σωστό. Επειδή όταν ένα άτομο αποδεχτεί αυτό που εμπιστεύεται ο Θεός, ο Θεός έχει ένα μέτρο κρίσεως για το κατά πόσο οι πράξεις του ατόμου είναι καλές ή κακές και για το εάν ο άνθρωπος υπάκουσε, και εάν το άτομο έχει ικανοποιήσει το θέλημα του Θεού και εάν αυτό που πράττει είναι ορθό. Εκείνο που ενδιαφέρει τον Θεό είναι η καρδιά του ατόμου, και όχι οι επιφανειακές του πράξεις. Ο Θεός δεν ευλογεί κάποιον για τις πράξεις του, ανεξαρτήτως του πώς τις πράττει. Τούτο έχουν παρεξηγήσει οι άνθρωποι ως προς τον Θεό. Ο Θεός δεν κοιτά μόνο το τελικό αποτέλεσμα των πραγμάτων, αλλά δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην καρδιά και τη στάση του ανθρώπου κατά την εξέλιξη των πραγμάτων, και εξετάζει αν, μέσα στην καρδιά του, υπάρχει υπακοή, σεβασμός και η επιθυμία να ικανοποιηθεί ο Θεός. Πόσα γνώριζε ο Νώε για τον Θεό τον καιρό εκείνο; Τόσα, όσα και τα δόγματα που γνωρίζετε τώρα; Όσον αφορά σε πτυχές της αλήθειας, όπως αντιλήψεις και γνώση του Θεού, έλαβε τόσο πότισμα και επιμέλεια όσο εσείς; Όχι! Υπάρχει, όμως, ένα γεγονός που είναι αδιαμφισβήτητο: Στη συνείδηση, το μυαλό, ακόμη και στα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων του σήμερα, οι αντιλήψεις τους για τον Θεό και η στάση τους απέναντί Του είναι θολή και διφορούμενη. Θα μπορούσατε ακόμη και να πείτε ότι μια μερίδα ανθρώπων κρατά αρνητική στάση απέναντι στην ύπαρξη του Θεού. Αλλά στην καρδιά και τη συνείδηση του Νώε, η ύπαρξη του Θεού ήταν απόλυτη και αναμφισβήτητη, και έτσι η υπακοή του απέναντι στον Θεό ήταν ανόθευτη και μπορούσε να αντέξει τη δοκιμασία. Η καρδιά του ήταν αγνή και ανοιχτή προς τον Θεό. Δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη γνώση δογμάτων για να πείσει τον εαυτό του να ακολουθήσει κάθε λόγο του Θεού, ούτε και χρειαζόταν γεγονότα ως απόδειξη για την ύπαρξη του Θεού, προκειμένου να μπορέσει να δεχθεί αυτό που εμπιστεύθηκε ο Θεός και να είναι ικανός να πράξει ό, τι του επέτρεψε ο Θεός να πράξει. Τούτη είναι η ουσιαστική διαφορά μεταξύ του Νώε και των σημερινών ανθρώπων, και είναι, επίσης, ο ακριβής ορισμός του τέλειου ανθρώπου στα μάτια του Θεού. Αυτό που θέλει ο Θεός, είναι άνθρωποι σαν τον Νώε. Αυτός είναι ο τύπος του ανθρώπου που επαινεί ο Θεός, και, επίσης, ακριβώς το είδος του ανθρώπου που ο Θεός ευλογεί. Σας διαφώτισε καθόλου αυτό; Οι άνθρωποι κοιτούν τους ανθρώπους εξωτερικά, ενώ αυτό που βλέπει ο Θεός, είναι οι καρδιές και η ουσία των ανθρώπων. Ο Θεός δεν δέχεται από κανέναν να αισθάνεται απροθυμία ή αμφιβολίες απέναντί Του, ούτε επιτρέπει στους ανθρώπους να Τον υποψιάζονται ή να Τον δοκιμάζουν με οποιονδήποτε τρόπο. Ως εκ τούτου, παρόλο που οι άνθρωποι του σήμερα βρίσκονται πρόσωπο με πρόσωπο με τον λόγο του Θεού ή, θα μπορούσατε ακόμη και να πείτε, πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό, εξαιτίας κάποιου πράγματος βαθιά μέσα στην καρδιά τους, της ύπαρξης της διεφθαρμένης τους ουσίας, και της εχθρικής στάσης τους απέναντί Του, έχουν εμποδιστεί από την αληθινή πίστη τους στον Θεό, και έχουν αποκλειστεί από την υπακοή τους προς Αυτόν. Εξαιτίας τούτου, τους είναι πολύ δύσκολο να επιτύχουν την ίδια ευλογία που ο Θεός χάρισε στον Νώε.

3. Ο Θεός ορίζει το ουράνιο τόξο ως σύμβολο της διαθήκης Του με τον άνθρωπο

(Γένεση 9: 11-13) και στήνω την διαθήκην μου προς εσάς· και δεν θέλει πλέον εξολοθρευθή πάσα σαρξ από των υδάτων του κατακλυσμού· ουδέ θέλει είσθαι πλέον κατακλυσμός διά να φθείρη την γην. Και είπεν ο Θεός, Τούτο είναι το σημείον της διαθήκης, την οποίαν εγώ κάμνω μεταξύ εμού και υμών και παντός εμψύχου ζώου το οποίον είναι με σας, εις γενεάς αιωνίους· Θέτω το τόξον μου εν τη νεφέλη, και θέλει είσθαι εις σημείον διαθήκης μεταξύ εμού και της γής·

Στη συνέχεια, ας ρίξουμε μια ματιά σε αυτό το μέρος των γραφών, για το πώς ο Θεός όρισε το ουράνιο τόξο ως σύμβολο της διαθήκης Του με τον άνθρωπο.

Οι περισσότεροι άνθρωποι ξέρουν τι είναι το ουράνιο τόξο και έχουν ακούσει ιστορίες σχετικά με αυτό. Όσο για την ιστορία του ουράνιου τόξου στη Βίβλο, κάποιοι άνθρωποι την πιστεύουν, μερικοί την αντιμετωπίζουν ως θρύλο, ενώ άλλοι δεν την πιστεύουν καθόλου. Ανεξαρτήτως του οτιδήποτε, όλα όσα συνέβησαν σε σχέση με το ουράνιο τόξο είναι όλα τους πράγματα που έπραξε ο Θεός κάποτε, και που έλαβαν χώρα κατά τη διαδικασία της διαχείρισης του ανθρώπου από τον Θεό. Τα πράγματα αυτά έχουν καταγραφεί στη Βίβλο επακριβώς. Οι εν λόγω καταγραφές δεν μας λένε τι διάθεση είχε ο Θεός την εποχή εκείνη ή ποιες ήταν οι προθέσεις Του πίσω από τα λόγια που είπε. Επιπλέον, κανείς δεν δύναται να αντιληφθεί τι αισθανόταν ο Θεός όταν τα είπε. Ωστόσο, η ψυχική κατάσταση του Θεού σχετικά με το όλο θέμα αποκαλύπτεται μέσα από τις γραμμές του κειμένου. Είναι λες και οι σκέψεις Του της εποχής εκείνης ξεπηδούν από τη σελίδα μέσα από κάθε λέξη και φράση του λόγου του Θεού.

Οι σκέψεις του Θεού είναι αυτό για το οποίο πρέπει να ενδιαφέρονται οι άνθρωποι, και αυτό που πρέπει να καταβάλουν μεγαλύτερη προσπάθεια να γνωρίσουν. Τούτο οφείλεται στο ότι οι σκέψεις του Θεού είναι στενά συνδεδεμένες με την κατανόηση του Θεού από τον άνθρωπο, και η κατανόηση του Θεού από τον άνθρωπο συνδέεται αναπόφευκτα με την είσοδο του ανθρώπου στη ζωή. Τι σκεπτόταν, λοιπόν, ο Θεός την ώρα που συνέβησαν αυτά τα πράγματα;

Αρχικά, ο Θεός δημιούργησε μια ανθρωπότητα που στα μάτια Του ήταν πολύ καλή και βρισκόταν κοντά Του, αλλά καταστράφηκε από κατακλυσμό αφού επαναστάτησε εναντίον Του. Πόνεσε τον Θεό το γεγονός ότι μια τέτοια ανθρωπότητα απλώς εξαφανίστηκε έτσι, σε μια στιγμή; Φυσικά και Τον πόνεσε! Πώς εξέφρασε, λοιπόν, τον πόνο αυτόν; Πώς καταγράφηκε στη Βίβλο; Καταγράφηκε ως εξής: «Και στήνω την διαθήκην μου προς εσάς· και δεν θέλει πλέον εξολοθρευθή πάσα σαρξ από των υδάτων του κατακλυσμού· ουδέ θέλει πλέον είσθαι κατακλυσμός διά να φθείρη την γην». Αυτή η απλή πρόταση αποκαλύπτει τις σκέψεις του Θεού. Η καταστροφή του κόσμου Τον πόνεσε πάρα πολύ. Με ανθρώπινα λόγια, λυπήθηκε πολύ. Μπορούμε να φανταστούμε: Πώς έμοιαζε η, κάποτε γεμάτη ζωή, γη μετά την καταστροφή της από τον κατακλυσμό; Πώς έμοιαζε η, κάποτε γεμάτη ανθρώπινα όντα, γη τώρα; Καμία ανθρώπινη κατοικία, κανένα ζωντανό πλάσμα, νερό παντού και απόλυτο χάος στην επιφάνεια του νερού. Αυτή η σκηνή ήταν η αρχική πρόθεση του Θεού όταν δημιούργησε τον κόσμο; Εννοείται πως όχι! Η αρχική πρόθεση του Θεού ήταν να βλέπει ζωή σε όλη τη γη, να βλέπει τα ανθρώπινα όντα, που Εκείνος δημιούργησε, να Τον λατρεύουν, και όχι να είναι ο Νώε ο μόνος που Τον λατρεύει ή ο μοναδικός που μπόρεσε να απαντήσει στο κάλεσμά Του να ολοκληρώσει αυτό που του είχε ανατεθεί. Μετά τον χαμό της ανθρωπότητας, ο Θεός δεν είδε την αρχική Του πρόθεση, αλλά το εντελώς αντίθετο. Πώς θα μπορούσε να μην πονά η καρδιά Του; Όταν, λοιπόν, αποκάλυπτε τη διάθεσή Του και εξέφραζε τα συναισθήματά Του, ο Θεός έλαβε μια απόφαση. Ποια ήταν αυτή; Να φτιάξει ένα τόξο στο σύννεφο (σημείωση: το ουράνιο τόξο που βλέπουμε) ως διαθήκη με τον άνθρωπο, μια υπόσχεση ότι ο Θεός δεν θα κατέστρεφε ξανά με κατακλυσμό την ανθρωπότητα. Ταυτόχρονα, ήταν επίσης ένας τρόπος να ειπωθεί στους ανθρώπους ότι ο Θεός είχε κάποτε καταστρέψει τον κόσμο με κατακλυσμό, ένας τρόπος να επιτραπεί στο ανθρώπινο γένος να θυμάται για πάντα γιατί ο Θεός έπραξε κάτι τέτοιο.

Ήταν η καταστροφή του κόσμου αυτή τη φορά κάτι που ήθελε ο Θεός; Σίγουρα δεν ήταν αυτό που ήθελε ο Θεός. Μπορούμε να είμαστε ικανοί να φανταστούμε ένα μικρό κομμάτι από το θλιβερό βλέμμα της γης μετά την καταστροφή του κόσμου, αλλά δεν μπορούμε καν να πλησιάσουμε στο να φανταστούμε πώς ήταν εκείνη την ώρα το σκηνικό στα μάτια του Θεού. Μπορούμε να πούμε ότι, είτε πρόκειται για τους ανθρώπους του τότε ή του τώρα, κανείς δεν μπορεί να φανταστεί ή να αντιληφθεί αυτό που ένοιωσε ο Θεός, βλέποντας εκείνη τη σκηνή, την εικόνα του κόσμου μετά την καταστροφή του από τον κατακλυσμό. Ο Θεός αναγκάστηκε να το πράξει εξαιτίας της ανυπακοής του ανθρώπου, αλλά ο πόνος που ένοιωσε η καρδιά του Θεού από την καταστροφή του κόσμου από τον κατακλυσμό, αποτελεί μια πραγματικότητα που κανείς δεν μπορεί να καταλάβει ή να αντιληφθεί. Γι’ αυτό ο Θεός έκανε μια διαθήκη με την ανθρωπότητα, η οποία ήταν να πει στους ανθρώπους να θυμούνται ότι ο Θεός κάποτε έπραξε κάτι τέτοιο και να τους ορκιστεί ότι ο Θεός δεν επρόκειτο να καταστρέψει ποτέ τον κόσμο με τέτοιο τρόπο ξανά. Στην εν λόγω διαθήκη, βλέπουμε την καρδιά του Θεού – βλέπουμε ότι η καρδιά του Θεού πονούσε όταν κατέστρεψε τη συγκεκριμένη ανθρωπότητα. Στην ανθρώπινη γλώσσα, όταν ο Θεός κατέστρεψε το ανθρώπινο γένος και το παρακολούθησε να χάνεται, η καρδιά Του θρηνούσε και αιμορραγούσε. Υπάρχει καλύτερος τρόπος να το περιγράψουμε; Οι λέξεις αυτές χρησιμοποιούνται από τους ανθρώπους για να απεικονίσουν τα ανθρώπινα συναισθήματα, αλλά καθώς η γλώσσα των ανθρώπων είναι υπερβολικά ελλιπής, η χρήση τους για να περιγραφούν τα αισθήματα και τα συναισθήματα του Θεού δεν Μου φαίνεται και πολύ κακή, ούτε υπερβολικά υπέρμετρη. Τουλάχιστον, σας δίνει μια πολύ ζωντανή, πολύ απτή κατανόηση της διάθεσης του Θεού τη δεδομένη στιγμή. Τι θα σκέφτεστε τώρα, όποτε βλέπετε ξανά το ουράνιο τόξο; Θα θυμάστε, τουλάχιστον, ότι, κάποτε, ο Θεός θρήνησε επειδή κατέστρεψε τον κόσμο με κατακλυσμό. Θα θυμάστε ότι, παρόλο που ο Θεός μισούσε αυτόν τον κόσμο και απεχθανόταν τη συγκεκριμένη ανθρωπότητα, όταν κατέστρεψε τα ανθρώπινα όντα που Εκείνος, με τα ίδια Του τα χέρια είχε δημιουργήσει, η καρδιά Του πονούσε, πάλευε να τους αφήσει, δίσταζε και δυσκολευόταν να το αντέξει. Μοναδική παρηγοριά Του ήταν η οκταμελής οικογένεια του Νώε. Η συνεργασία του Νώε έκανε τις επίπονες προσπάθειές Του να δημιουργήσει τα πάντα, να αξίζουν τον κόπο. Σε μια εποχή που ο Θεός υπέφερε, τούτο ήταν το μόνο πράγμα που μπορούσε να αντισταθμίσει την οδύνη Του. Από εκείνο το σημείο και μετά, ο Θεός εναπόθεσε όλες Του τις προσδοκίες για την ανθρωπότητα στην οικογένεια του Νώε, ελπίζοντας ότι μπορούσαν να ζήσουν υπό τις ευλογίες Του και όχι την κατάρα Του, ελπίζοντας ότι δεν θα έβλεπαν ποτέ τον Θεό να καταστρέφει ξανά τον κόσμο με κατακλυσμό, και ελπίζοντας, επίσης ότι δεν θα καταστρέφονταν.

Ποιο μέρος της διάθεσης του Θεού πρέπει να κατανοήσουμε από εδώ; Ο Θεός απεχθανόταν τον άνθρωπο επειδή ο άνθρωπος ήταν εχθρικός απέναντί Του, αλλά μέσα στην καρδιά Του, η φροντίδα, η ανησυχία και το έλεός Του για την ανθρωπότητα παρέμειναν αμετάβλητα. Ακόμη και όταν κατέστρεψε την ανθρωπότητα, η καρδιά Του παρέμεινε απαράλλακτη. Όταν η ανθρωπότητα γέμισε διαφθορά και ανυπακοή προς τον Θεό μέχρι ενός σημείου, ο Θεός υποχρεώθηκε, λόγω της διάθεσης και της ουσίας Του και σύμφωνα με τις αρχές Του, να καταστρέψει τη συγκεκριμένη ανθρωπότητα. Λόγω, όμως της ουσίας Του, ο Θεός σπλαχνιζόταν ακόμα την ανθρωπότητα και, μάλιστα, ήθελε να χρησιμοποιήσει και διάφορους τρόπους για να τη λυτρώσει, ώστε να μπορέσει να συνεχίσει να ζει. Αντ’ αυτού, ο άνθρωπος εναντιώθηκε στον Θεό, συνέχισε να μην Τον υπακούει, αρνούμενος να δεχθεί τη σωτηρία του Θεού, αρνήθηκε, δηλαδή, να δεχθεί τις καλές Του προθέσεις. Ανεξάρτητα από το ότι ο Θεός τον κάλεσε, του υπενθύμισε, τον συνέδραμε, τον βοήθησε ή τον ανέχθηκε, ο άνθρωπος ούτε το κατάλαβε, ούτε το εκτίμησε, ούτε καν έδωσε σημασία. Μέσα στην οδύνη Του, ο Θεός δε λησμόνησε να δώσει στον άνθρωπο τη μέγιστη ανεκτικότητά Του, περιμένοντας τον άνθρωπο να ανακάμψει. Έχοντας φτάσει στα όριά Του, έπραξε αυτό που έπρεπε, χωρίς κανένα δισταγμό. Με άλλα λόγια, υπήρξε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδος και διαδικασία από τη στιγμή που ο Θεός σχεδίασε να καταστρέψει το ανθρώπινο γένος, ως την επίσημη έναρξη του έργου Του για την καταστροφή της ανθρωπότητας. Η εν λόγω διαδικασία υπήρχε με τον σκοπό να ενεργοποιήσει τον άνθρωπο ώστε να ανακάμψει, και ήταν η τελευταία ευκαιρία που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο. Τι έκανε, λοιπόν, ο Θεός κατά την περίοδο προτού καταστρέψει την ανθρωπότητα; Ο Θεός εργάστηκε ακατάπαυστα, υπενθυμίζοντας και προτρέποντας. Ανεξάρτητα από το πόση οδύνη και θλίψη ένοιωθε η καρδιά του Θεού, Εκείνος συνέχισε να ασκεί την φροντίδα, την ανησυχία του και το άφθονο έλεός Του για την ανθρωπότητα. Τι καταλαβαίνουμε από αυτό; Αναμφισβήτητα, κατανοούμε ότι η αγάπη του Θεού για την ανθρωπότητα είναι πραγματική και όχι μόνο λόγια. Είναι πραγματική, απτή και υπολογίσιμη, όχι ψεύτικη, κίβδηλη, απατηλή ή επιτηδευμένη. Ο Θεός δεν χρησιμοποιεί ποτέ τεχνάσματα ούτε δημιουργεί ψεύτικες εικόνες για να κάνει τους ανθρώπους να καταλάβουν ότι είναι άξιος της αγάπης τους. Ποτέ δεν χρησιμοποιεί ψευδείς μαρτυρίες, προκειμένου να αφήσει τους ανθρώπους να δουν την ομορφιά Του ή για να καυχηθεί για την ομορφιά και την αγιοσύνη Του. Τούτες οι πτυχές της διάθεσης του Θεού δεν είναι, άραγε, αντάξιες της αγάπης του ανθρώπου; Δεν αξίζουν να λατρεύονται; Δεν αξίζουν την αγάπη; Σε τούτο το σημείο, θέλω να σας ρωτήσω: Αφού ακούσατε τα λόγια αυτά, πιστεύετε ότι το μεγαλείο του Θεού είναι απλώς λέξεις πάνω σε μια κόλλα χαρτί; Ή μήπως η ομορφιά του Θεού είναι απλώς κενά λόγια; Όχι! Σίγουρα όχι! Η υπεροχή του Θεού, το μεγαλείο, η αγιοσύνη, η ανεκτικότητα, η αγάπη Του κ.ο.κ. – όλες αυτές οι διάφορες πτυχές της διάθεσης και της ουσίας του Θεού τίθενται σε εφαρμογή κάθε φορά που Εκείνος επιτελεί το έργο Του, το οποίο ενσωματώνεται στο θέλημά Του απέναντι στον άνθρωπο, αλλά και εκπληρώνεται και αντανακλάται πάνω στον κάθε άνθρωπο. Ανεξάρτητα από το εάν το έχεις αισθανθεί προηγουμένως, ο Θεός φροντίζει τον κάθε άνθρωπο με κάθε δυνατό τρόπο, χρησιμοποιώντας την ειλικρινή καρδιά, τη σοφία Του και διάφορες μεθόδους, προκειμένου να ζεστάνει την καρδιά του κάθε ανθρώπου και να αφυπνίσει το πνεύμα του. Πρόκειται για αδιαμφισβήτητο γεγονός. Ανεξάρτητα από το πόσοι άνθρωποι κάθονται εδώ, κάθε άτομο έχει διαφορετικές εμπειρίες και συναισθήματα ως προς την ανεκτικότητα, την υπομονή και την ομορφιά του Θεού. Οι εν λόγω εμπειρίες του Θεού και τα αισθήματα ή οι αναγνωρίσεις Του – εν ολίγοις, όλα αυτά τα θετικά πράγματα προέρχονται από τον Θεό. Έτσι, ενσωματώνοντας τις εμπειρίες και τη γνώση όλων για τον Θεό και συνδυάζοντάς τις με τις αναγνώσεις αυτών των χωρίων από τη Βίβλο σήμερα, έχετε τώρα μια πιο πραγματική και σωστή κατανόηση του Θεού;

Μετά την ανάγνωση της ιστορίας και την κατανόηση μέρους από τη διάθεση του Θεού, που αποκαλύφθηκε μέσα από αυτό το γεγονός, ποια είναι η νέα σας εκτίμηση για τον Θεό; Σας έδωσε μια βαθύτερη κατανόηση του Θεού και της καρδιάς Του; Μήπως τώρα νοιώθετε διαφορετικά, εξετάζοντας ξανά την ιστορία του Νώε; Κατά τη γνώμη σας, ήταν περιττή η επικοινωνία των στίχων αυτών της Βίβλου; Τώρα που τους έχουμε επικοινωνήσει, πιστεύετε ότι ήταν περιττό; Ήταν απαραίτητο, έτσι δεν είναι; Παρόλο που αυτό που διαβάσαμε είναι ιστορία, πρόκειται για πραγματική καταγραφή του έργου που επιτέλεσε κάποτε ο Θεός. Στόχος Μου δεν ήταν να σας αφήσω να κατανοήσετε τις λεπτομέρειες των ιστοριών αυτών ή του συγκεκριμένου χαρακτήρα, ούτε να μπορέσετε να μελετήσετε τον εν λόγω χαρακτήρα, και σίγουρα όχι να γυρίσετε και να μελετήσετε ξανά τη Βίβλο. Καταλαβαίνετε τι σας λέω; Βοήθησαν καθόλου οι ιστορίες αυτές τη γνώση σας για τον Θεό; Τι πρόσθεσε η ιστορία αυτή στην κατανόησή σας για τον Θεό; Αδέλφια από τις εκκλησίες του Χονγκ Κονγκ, πείτε μας. (Είδαμε ότι η αγάπη του Θεού είναι κάτι που κανένας από εμάς, τους διεφθαρμένους ανθρώπους, δεν κατέχει). Πείτε μας, αδέλφια από τις εκκλησίες της Κορέας. (Η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο είναι πραγματική. Η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο φέρει τη διάθεσή Του, καθώς και το μεγαλείο, την αγιοσύνη, την υπεροχή και την ανεκτικότητά Του. Μέσα από μια τέτοια ιστορία μπορούμε να εκτιμήσουμε καλύτερα ότι όλα τούτα αποτελούν μέρος της διάθεσης του Θεού, και ότι αξίζει να προσπαθούμε να αποκτήσουμε μια βαθύτερη κατανόησή της). (Μέσω της επικοινωνίας μόλις τότε, από τη μια πλευρά, μπορώ να δω τη δίκαιη και αγία διάθεση του Θεού, και μπορώ επίσης να διακρίνω την ανησυχία που έχει ο Θεός για την ανθρωπότητα, το έλεος του Θεού προς την ανθρωπότητα και ότι όλα όσα πράττει ο Θεός και κάθε σκέψη και ιδέα που έχει – όλα αποκαλύπτουν την αγάπη και την ανησυχία Του για την ανθρωπότητα). (Η κατανόησή μου στο παρελθόν ήταν ότι ο Θεός χρησιμοποίησε έναν κατακλυσμό για να καταστρέψει τον κόσμο, επειδή η ανθρωπότητα είχε καταστεί μοχθηρή μέχρις ενός σημείου, και ήταν λες και ο Θεός κατέστρεψε τη συγκεκριμένη ανθρωπότητα, επειδή την αποστράφηκε. Μόνον αφού ο Θεός μίλησε για την ιστορία του Νώε σήμερα και είπε ότι η καρδιά του Θεού αιμορραγούσε, συνειδητοποιώ ότι ο Θεός ήταν πραγματικά απρόθυμος να εγκαταλείψει εκείνο το ανθρώπινο γένος. Επειδή η ανθρωπότητα ήταν υπερβολικά ανυπάκουη, ο Θεός δεν είχε άλλη επιλογή παρά να την καταστρέψει. Στην πραγματικότητα, τη δεδομένη στιγμή η καρδιά του Θεού ήταν πολύ λυπημένη. Από αυτό, μπορώ να διακρίνω στη διάθεση του Θεού, τη φροντίδα και την ανησυχία Του για την ανθρωπότητα. Τούτο είναι κάτι που δεν ήξερα πριν. Νόμιζα ότι επειδή η ανθρωπότητα ήταν υπερβολικά μοχθηρή, ο Θεός την κατέστρεψε. Άρα, η κατανόησή μου ήταν εντελώς επιφανειακή). Πολύ καλά! Μπορείτε να συνεχίσετε εσείς. (Επηρεάστηκα πολύ από την ακρόαση. Έχω διαβάσει τη Βίβλο στο παρελθόν, αλλά ποτέ δεν έζησα μια εμπειρία σαν τη σημερινή, όπου ο Θεός αναλύει άμεσα αυτά τα πράγματα, ώστε να καταφέρουμε να Τον γνωρίσουμε. Το γεγονός ότι ο Θεός μας πήρε μαζί Του ώστε να δούμε τη Βίβλο, μου επέτρεψε να μάθω ότι η ουσία του Θεού πριν από τη διαφθορά του ανθρώπου ήταν αγάπη και φροντίδα για το ανθρώπινο γένος. Από τη στιγμή που ο άνθρωπος διεφθάρη ως τις έσχατες μέρες του σήμερα, παρόλο που ο Θεός φέρει μια δίκαιη διάθεση, η αγάπη και η φροντίδα Του παραμένουν αμετάβλητες. Τούτο δείχνει ότι η ουσία της αγάπης του Θεού, από τη δημιουργία έως τώρα, ανεξάρτητα από το αν ο άνθρωπος είναι διεφθαρμένος, δεν αλλάζει ποτέ). (Σήμερα κατανόησα ότι η ουσία του Θεού δεν αλλάζει εξαιτίας κάποιας αλλαγής στον χρόνο ή στην τοποθεσία του έργου Του. Επίσης, κατανόησα ότι, ανεξάρτητα από το αν ο Θεός δημιουργεί ή καταστρέφει τον κόσμο μετά τη διαφθορά του ανθρώπου, ό, τι πράττει έχει νόημα και περιέχει τη διάθεσή Του. Κατάλαβα, λοιπόν, ότι η αγάπη του Θεού είναι απέραντη και άμετρη, και επίσης κατάλαβα, όπως ανέφεραν και οι άλλοι αδελφοί και αδελφές, τη φροντίδα και το έλεος του Θεού προς την ανθρωπότητα, όταν κατέστρεψε τον κόσμο). (Αυτά ήταν πράγματα που πραγματικά δεν γνώριζα πριν. Έπειτα από τη σημερινή ακρόαση, αισθάνομαι ότι ο Θεός είναι αληθινά αξιόπιστος και φερέγγυος, άξιος πίστεως και ότι πράγματι υπάρχει. Μπορώ στ’ αλήθεια να εκτιμήσω μέσα μου ότι η διάθεση και η αγάπη του Θεού είναι πραγματικά τόσο συμπαγείς. Έτσι νοιώθω, έπειτα από τη σημερινή ακρόαση). Έξοχα! Φαίνεται ότι όλα όσα ακούσατε, τα πήρατε κατάκαρδα.

Μήπως παρατηρήσατε κάποιο ιδιαίτερο γεγονός μεταξύ όλων των στίχων της Βίβλου, συμπεριλαμβανομένων όλων των ιστοριών της Βίβλου που επικοινωνήσαμε σήμερα; Χρησιμοποίησε ποτέ ο Θεός τη δική Του γλώσσα, προκειμένου να εκφράσει τις δικές Του σκέψεις ή να εξηγήσει την αγάπη και τη φροντίδα Του για την ανθρωπότητα; Υπάρχει κάποια καταγραφή με Εκείνον να χρησιμοποιεί απλή γλώσσα, για να δηλώσει πόσο ενδιαφέρεται για την ανθρωπότητα ή πόσο την αγαπά; Όχι! Σωστά δεν τα λέω; Υπάρχουν τόσο πολλοί μεταξύ σας, που έχουν διαβάσει τη Βίβλο ή άλλα βιβλία εκτός από τη Βίβλο. Έχει δει κάποιος από εσάς τέτοιες λέξεις; Η απάντηση είναι σίγουρα όχι! Δηλαδή, στις καταγραφές της Βίβλου, συμπεριλαμβανομένων των λόγων του Θεού ή της καταγραφής του έργου Του, ποτέ ο Θεός, σε καμιά εποχή ή περίοδο, δεν χρησιμοποίησε τις δικές Του μεθόδους, προκειμένου να περιγράψει τα αισθήματά Του ή να εκφράσει την αγάπη και τη φροντίδα Του για την ανθρωπότητα, ούτε και χρησιμοποίησε ποτέ τον λόγο ή οποιεσδήποτε ενέργειες για να μεταδώσει τα αισθήματα και τα συναισθήματά Του – έτσι δεν είναι; Γιατί το λέω αυτό; Γιατί είμαι υποχρεωμένος να το αναφέρω; Επειδή περιέχει επίσης την ομορφιά του Θεού και τη διάθεσή Του.

Ο Θεός δημιούργησε το ανθρώπινο γένος· ανεξάρτητα από το αν έχει διαφθαρεί ή Τον ακολουθεί, ο Θεός μεταχειρίζεται τα ανθρώπινα όντα σαν αγαπημένους Του – ή, όπως θα έλεγαν τα ανθρώπινα όντα, οι πλέον αγαπημένοι Του άνθρωποι – και όχι σαν παιχνίδια Του. Αν και ο Θεός λέει ότι είναι ο Δημιουργός και ότι ο άνθρωπος είναι το δημιούργημά Του, το οποίο μπορεί να ακούγεται σαν να υπάρχει διαφορά στην ιεραρχία, η πραγματικότητα είναι ότι όλα όσα έπραξε ο Θεός για την ανθρωπότητα υπερβαίνουν κατά πολύ μια σχέση τέτοιας φύσεως. Ο Θεός αγαπά την ανθρωπότητα, ενδιαφέρεται και ανησυχεί για αυτήν, καθώς επίσης τη φροντίζει, συνεχώς και αδιαλείπτως. Ποτέ δεν νοιώθει μέσα Του ότι πρόκειται για επιπρόσθετη δουλειά ή για κάτι που αξίζει εύσημα. Ούτε και αισθάνεται ότι η σωτηρία της ανθρωπότητας, ο εφοδιασμός και η παροχή των πάντων αποτελεί τεράστια συμβολή στο ανθρώπινο γένος. Απλώς φροντίζει το ανθρώπινο γένος ήσυχα και σιωπηλά, με τον δικό Του τρόπο και μέσα από τη δική Του ουσία και από όσα έχει και είναι. Ανεξάρτητα από το πόση φροντίδα και βοήθεια λαμβάνει η ανθρωπότητα από Αυτόν, ο Θεός δεν σκέφτεται ποτέ ούτε και προσπαθεί να πάρει τα εύσημα. Τούτο καθορίζεται από την ουσία του Θεού, και αποτελεί ακριβώς μια πραγματική έκφραση της διάθεσης του Θεού. Γι’ αυτό και, ανεξάρτητα από το αν βρίσκεται στη Βίβλο ή σε άλλα βιβλία, ποτέ δεν θα βρούμε τον Θεό να εκφράζει τις σκέψεις Του και να περιγράφει ή να δηλώνει στους ανθρώπους γιατί πράττει αυτά τα πράγματα ή γιατί ενδιαφέρεται τόσο πολύ για την ανθρωπότητα, προκειμένου να την κάνει να είναι ευγνώμων προς Αυτόν ή να Τον δοξάζει. Ακόμη και όταν πονά, όταν η καρδιά Του νοιώθει ακραία οδύνη, ποτέ δεν ξεχνά την ευθύνη Του απέναντι στην ανθρωπότητα ή την ανησυχία Του για αυτήν, ενώ ταυτόχρονα φέρει τον πόνο και την οδύνη μόνος Του, σιωπηλά. Αντίθετα, ο Θεός συνεχίζει να φροντίζει την ανθρωπότητα, όπως πάντα. Παρόλο που η ανθρωπότητα συχνά δοξάζει τον Θεό ή γίνεται μάρτυράς Του, ο Θεός δεν απαιτεί καμία από αυτές τις συμπεριφορές. Τούτο συμβαίνει, επειδή ο Θεός δεν έχει καμία απολύτως πρόθεση να δεχθεί ευγνωμοσύνη ως ανταπόδοση ή οποιοδήποτε αντάλλαγμα για τα καλά που κάνει για την ανθρωπότητα. Από την άλλη πλευρά, όσοι σέβονται τον Θεό και αποφεύγουν το κακό, όσοι ακολουθούν αληθινά τον Θεό, Τον ακούν και είναι πιστοί σε Αυτόν, καθώς και όσοι Τον υπακούν – αυτοί είναι οι άνθρωποι που λαμβάνουν συχνά τις ευλογίες του Θεού, και ο Θεός τούς δίνει τις ευλογίες Του χωρίς επιφυλάξεις. Επιπλέον, οι ευλογίες που λαμβάνουν οι άνθρωποι από τον Θεό είναι συχνά πέρα από τη φαντασία τους, αλλά και πέρα από οτιδήποτε μπορούν να ανταλλάξουν τα ανθρώπινα όντα για όσα έχουν πράξει ή το τίμημα που έχουν πληρώσει. Όταν η ανθρωπότητα απολαμβάνει τις ευλογίες του Θεού, ενδιαφέρεται κανείς για το τι πράττει ο Θεός; Ενδιαφέρεται κανείς για τα αισθήματα του Θεού; Προσπαθεί κανείς να αντιληφθεί τον πόνο του Θεού; Η ακριβής απάντηση στις ερωτήσεις αυτές είναι: Όχι! Μπορεί το οποιοδήποτε ανθρώπινο ον, συμπεριλαμβανομένου του Νώε, να αντιληφθεί την οδύνη του Θεού τη στιγμή εκείνη; Μπορεί κανείς να καταλάβει γιατί ο Θεός έκανε μια τέτοια διαθήκη; Κανείς δεν μπορεί! Το ανθρώπινο γένος δεν αντιλαμβάνεται την οδύνη του Θεού, όχι επειδή αδυνατεί να την κατανοήσει, ούτε εξαιτίας του χάσματος μεταξύ Θεού και ανθρώπου ή της διαφοράς της θέσης τους· οφείλεται, μάλλον, στο ότι η ανθρωπότητα ούτε καν νοιάζεται για κανένα από τα αισθήματα του Θεού. Η ανθρωπότητα πιστεύει ότι ο Θεός είναι ανεξάρτητος – ο Θεός δεν έχει ανάγκη το ενδιαφέρον, την κατανόηση ή τις σκέψεις των ανθρώπων. Ο Θεός είναι Θεός, άρα δεν νοιώθει πόνο, ούτε και κανένα συναίσθημα· δεν μπορεί να είναι λυπημένος ή να αισθάνεται θλίψη, ούτε καν κλαίει. Ο Θεός είναι Θεός, άρα δεν έχει ανάγκη να εκφράσει τα συναισθήματά Του, ούτε και χρειάζεται συναισθηματική ανακούφιση. Αν, υπό ορισμένες συνθήκες, νοιώσει τέτοιες ανάγκες, θα επιλύσει ο ίδιος το πρόβλημα, χωρίς να χρειαστεί τη βοήθεια του ανθρώπινου γένους. Αντίθετα, οι αδύναμοι, ανώριμοι άνθρωποι είναι αυτοί που χρειάζονται την παρηγοριά, τη φροντίδα και την ενθάρρυνση του Θεού, ακόμη και να ανακουφίσει ο ίδιος τα συναισθήματά τους, οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Τέτοιες σκέψεις κρύβονται βαθιά μέσα στις καρδιές της ανθρωπότητας: Ο άνθρωπος είναι ο αδύναμος· χρειάζεται τον Θεό για να τον προσέχει παντοιοτρόπως, του αξίζει όλη η φροντίδα που λαμβάνει από Εκείνον, και μπορεί να Του ζητά ό, τι θεωρεί πως πρέπει να είναι δικό του. Ο Θεός είναι ο ισχυρός· κατέχει τα πάντα, και πρέπει να είναι ο φύλακας της ανθρωπότητας και ο χορηγός των ευλογιών. Αφού είναι ήδη Θεός, είναι παντοδύναμος και δεν χρειάζεται ποτέ τίποτα από το ανθρώπινο γένος.

Αφού ο άνθρωπος δεν δίνει σημασία σε καμία από τις αποκαλύψεις του Θεού, δεν αισθάνθηκε ποτέ του τη θλίψη, την οδύνη ή τη χαρά του Θεού. Αντιθέτως, ο Θεός γνωρίζει όλες τις εκφράσεις του ανθρώπου, σαν την παλάμη του χεριού Του. Ο Θεός συνδράμει στις ανάγκες του καθενός παντού και πάντοτε, παρατηρώντας τις εναλλασσόμενες σκέψεις του κάθε ανθρώπου, ανακουφίζοντας και προτρέποντάς τους, και καθοδηγώντας και φωτίζοντάς τους. Σε ό,τι αφορά όλα τα πράγματα που έπραξε ο Θεός για την ανθρωπότητα και όλα τα τιμήματα που κατέβαλε εξαιτίας της, μπορούν οι άνθρωποι να βρουν κάποιο χωρίο στη Βίβλο ή από οτιδήποτε έχει πει μέχρι στιγμής ο Θεός, που να δηλώνει σαφώς ότι ο Θεός θα απαιτήσει κάτι από τον άνθρωπο; Όχι! Αντίθετα, ανεξάρτητα από το ότι οι άνθρωποι αγνοούν τις σκέψεις του Θεού, Εκείνος εξακολουθεί να καθοδηγεί συνεχώς την ανθρωπότητα, συνδράμοντας και βοηθώντας την επανειλημμένα, προκειμένου να της επιτρέψει να ακολουθήσει την οδό Του, ώστε να μπορέσει να λάβει τον όμορφο προορισμό που έχει ετοιμάσει για αυτήν. Σε ό,τι αφορά τον Θεό, αυτό που έχει και είναι, η χάρις, το έλεος και όλες οι ανταμοιβές Του, θα δοθούν ανεπιφύλακτα σε αυτούς που Τον αγαπούν και Τον ακολουθούν. Ποτέ, όμως, δεν αποκαλύπτει σε κανέναν την οδύνη που ένοιωσε ή την ψυχική Του κατάσταση, και ποτέ δεν παραπονιέται για το ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται για Εκείνον ή δεν ξέρει το θέλημά Του. Απλώς υπομένει τα πάντα σιωπηλά, περιμένοντας την ημέρα που η ανθρωπότητα θα είναι ικανή να καταλάβει.

Γιατί τα λέω αυτά εδώ; Τι καταλάβατε από τα πράγματα που είπα; Υπάρχει κάτι στην ουσία και τη διάθεση του Θεού που είναι πανεύκολο να παραβλεφθεί, κάτι που κατέχει μονάχα ο Θεός και κανένας απολύτως άνθρωπος, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που οι άλλοι τους θεωρούν σπουδαίους, καλούς, ή τον Θεό της φαντασίας τους. Τι είναι αυτό; Η ανιδιοτέλεια του Θεού. Μιλώντας για ανιδιοτέλεια, ίσως νομίζεις ότι και εσύ είσαι πολύ ανιδιοτελής, διότι, όταν πρόκειται για τα παιδιά σου, ποτέ δεν τους κάνεις παζάρια και είσαι γενναιόδωρος απέναντί τους, ή πιστεύεις ότι είσαι και εσύ πολύ ανιδιοτελής όσον αφορά στους γονείς σου. Ανεξαρτήτως του τι πιστεύεις, τουλάχιστον έχεις μια ιδέα της λέξης «ανιδιοτελής» και θεωρείς ότι είναι θετική λέξη, και ότι ο ανιδιοτελής άνθρωπος είναι πολύ ευγενής. Όταν φέρεσαι ανιδιοτελώς, πιστεύεις ότι είσαι σπουδαίος. Αλλά δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να δει την ανιδιοτέλεια του Θεού μεταξύ όλων των πραγμάτων, μεταξύ των ανθρώπων, των γεγονότων και των αντικειμένων, και μέσα από το έργο του Θεού. Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι ο άνθρωπος είναι υπερβολικά εγωιστής! Γιατί το λέω αυτό; Το ανθρώπινο γένος ζει μέσα σε έναν υλικό κόσμο. Μπορεί να ακολουθείς τον Θεό, αλλά ποτέ δεν βλέπεις ούτε αντιλαμβάνεσαι ότι ο Θεός σε εφοδιάζει, σε αγαπά και δείχνει ενδιαφέρον για εσένα. Τι είναι, λοιπόν, αυτό που βλέπεις; Βλέπεις τους εξ αίματος συγγενείς σου, που σε αγαπούν ή σε κουράζουν με την υπερβολική τους αγάπη. Βλέπεις τα πράγματα που είναι ευεργετικά για τη σάρκα σου, και νοιάζεσαι για τους ανθρώπους και τα πράγματα που αγαπάς. Τούτη είναι η υποτιθέμενη ανιδιοτέλεια του ανθρώπου. Αυτοί οι «ανιδιοτελείς» άνθρωποι, όμως, ποτέ δεν ενδιαφέρονται για τον Θεό που τους δίνει ζωή. Σε αντίθεση με τον Θεό, η ανιδιοτέλεια του ανθρώπου καθίσταται εγωιστική και ποταπή. Η ανιδιοτέλεια, στην οποία πιστεύει ο άνθρωπος, είναι κενή και μη-πραγματική, κίβδηλη, ασύμβατη και άσχετη με τον Θεό. Η ανιδιοτέλεια του ανθρώπου είναι για τον ίδιο, ενώ η ανιδιοτέλεια του Θεού αποτελεί πραγματική αποκάλυψη της ουσίας Του. Ακριβώς χάρη στην ανιδιοτέλεια του Θεού, ο άνθρωπος λαμβάνει μια σταθερή ροή εφοδίων εκ μέρους Του. Ίσως να μην σας αγγίζει ιδιαιτέρως το θέμα για το οποίο μιλάω σήμερα και μόλις που νεύετε καταφατικά ως έγκριση, αλλά όταν προσπαθήσεις να αντιληφθείς την καρδιά του Θεού μέσα σου, άθελά σου θα ανακαλύψεις το εξής: Από όλους τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα που μπορείς να διαισθανθείς σε αυτόν τον κόσμο, μόνο η ανιδιοτέλεια του Θεού είναι πραγματική και συμπαγής, διότι μόνο η αγάπη του Θεού προς εσένα είναι ανεπιφύλακτη και άμεμπτη. Εκτός από τη θεϊκή, η οποιουδήποτε άλλου, αποκαλούμενη, ανιδιοτέλεια είναι ψεύτικη, επιφανειακή, ανειλικρινής· έχει στόχους, συγκεκριμένες προθέσεις, κάνει παζάρια, και δεν μπορεί να αντέξει στις δοκιμασίες. Θα μπορούσατε ακόμη και να πείτε ότι είναι ρυπαρή, άξια περιφρόνησης. Συμφωνείτε;

Ξέρω ότι δεν είστε πολύ εξοικειωμένοι με αυτά τα θέματα, και χρειάζεστε λίγο χρόνο για να τα εμπεδώσετε, προτού μπορέσετε να τα κατανοήσετε πραγματικά. Όσο πιο ανοίκεια σας είναι αυτά τα ζητήματα και θέματα, τόσο περισσότερο αποδεικνύεται ότι αυτά τα θέματα λείπουν από την καρδιά σας. Αν δεν αναφερόμουν ποτέ σε αυτά τα θέματα, θα γνώριζε κάποιος από εσάς έστω και ελάχιστα για αυτά; Πιστεύω ότι ποτέ δεν θα καταφέρνατε να τα γνωρίσετε. Αυτό είναι σίγουρο. Ανεξάρτητα από το πόσα μπορείτε να καταλάβετε ή να κατανοήσετε, εν ολίγοις, τα θέματα αυτά, για τα οποία μιλώ, είναι εκείνα που λείπουν περισσότερο από τους ανθρώπους, αλλά που θα έπρεπε να τους είναι περισσότερο γνωστά. Τα εν λόγω θέματα είναι πολύ σημαντικά για όλους – είναι πολύτιμα και είναι ζωή, και είναι πράγματα που πρέπει να κατέχετε για τον δρόμο που ανοίγεται μπροστά σας. Χωρίς τούτα τα λόγια ως καθοδήγηση, χωρίς την κατανόησή σας για τη διάθεση και την ουσία του Θεού, θα έχετε πάντα ερωτηματικά όταν πρόκειται για τον Θεό. Πώς μπορείς να πιστεύεις σωστά στον Θεό, αν ούτε καν Τον καταλαβαίνεις; Δεν ξέρεις τίποτα για τα συναισθήματα του Θεού, το θέλημα, την ψυχική κατάσταση, τις σκέψεις Του, τι Τον λυπεί και τι του χαρίζει ευτυχία – πώς μπορείς, λοιπόν, να ενδιαφέρεσαι για την καρδιά Του;

Όποτε ο Θεός είναι αναστατωμένος, έρχεται αντιμέτωπος με μια ανθρωπότητα που δεν Του δίνει καμία σημασία, μια ανθρωπότητα που Τον ακολουθεί και ισχυρίζεται ότι Τον αγαπά, αλλά παραμελεί εντελώς τα αισθήματά Του. Πώς μπορεί να μην πονά η καρδιά Του; Στο έργο διαχείρισης του Θεού, Εκείνος επιτελεί με ειλικρίνεια το έργο Του και μιλά σε κάθε άνθρωπο, αντιμετωπίζοντάς τους χωρίς επιφυλάξεις ή συγκαλύψεις· αντιστρόφως, κάθε άνθρωπος που Τον ακολουθεί είναι κλειστός απέναντί Του, και κανείς δεν είναι πρόθυμος να Τον προσεγγίσει ενεργά, να κατανοήσει την καρδιά Του ή να δώσει σημασία στα αισθήματά Του. Ούτε καν αυτοί που θέλουν να γίνουν έμπιστοί Του, δεν θέλουν να πλησιάσουν τον Θεό, να ενδιαφερθούν για την καρδιά Του ή να προσπαθήσουν να Τον καταλάβουν. Όταν ο Θεός είναι χαρούμενος και ευτυχής, δεν υπάρχει κανείς για να μοιραστεί την ευτυχία Του. Όταν ο Θεός παρεξηγείται από τους ανθρώπους, δεν υπάρχει κανείς για να ανακουφίσει την πληγωμένη Του καρδιά. Όταν η καρδιά Του πονά, δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος, πρόθυμος να ακούσει τις εκμυστηρεύσεις Του. Μέσα στα χιλιάδες χρόνια του έργου διαχείρισης του Θεού, δεν υπάρχει κανείς που να κατανοεί τα συναισθήματα του Θεού, ούτε κανείς που να τα καταλαβαίνει ή να τα αντιλαμβάνεται, πόσο μάλλον κάποιος που θα μπορούσε να σταθεί μαζί με τον Θεό για να μοιραστεί τις χαρές και τις λύπες Του. Ο Θεός είναι μόνος. Μόνος! Ο Θεός είναι μόνος, όχι μόνο επειδή Του εναντιώνεται το διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος, αλλά περισσότερο επειδή ούτε όσοι επιδιώκουν να είναι πνευματικοί, ούτε αυτοί που προσπαθούν να γνωρίσουν τον Θεό και να Τον κατανοήσουν, ούτε καν εκείνοι που είναι πρόθυμοι να αφιερώσουν ολόκληρη τη ζωή τους σε Αυτόν, δεν γνωρίζουν τις σκέψεις Του, ούτε και καταλαβαίνουν τη διάθεση και τα συναισθήματά Του.

Στο τέλος της ιστορίας του Νώε, βλέπουμε ότι ο Θεός χρησιμοποίησε μια ασυνήθιστη μέθοδο για να εκφράσει τα συναισθήματα που είχε τότε. Η μέθοδος αυτή είναι πολύ ξεχωριστή, και πρόκειται για τη σύναψη διαθήκης με τον άνθρωπο. Είναι μια μέθοδος, που δηλώνει το τέλος της χρήσης κατακλυσμού από τον Θεό για την καταστροφή του κόσμου. Εξωτερικά, η σύναψη διαθήκης φαίνεται σαν κάτι συνηθισμένο. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από τη χρήση λέξεων, προκειμένου να δεσμευτούν αμφότερα τα μέρη από πράξεις παραβίασης, έτσι ώστε να συμβάλουν στην επίτευξη του σκοπού της προστασίας των συμφερόντων και των δύο πλευρών. Ως προς τη μορφή, είναι κάτι πολύ συνηθισμένο, αλλά από τα κίνητρα που κρύβονται από πίσω και τον λόγο που έχει ο Θεός για να το πράξει, πρόκειται για πραγματική αποκάλυψη της διάθεσης και της ψυχικής κατάστασήςΤου. Εάν εσύ βάλεις απλά τα λόγια αυτά στην άκρη και τα αγνοήσεις, και αν Εγώ δεν σας πω ποτέ την αλήθεια των πραγμάτων, τότε η ανθρωπότητα δεν θα μάθει πραγματικά ποτέ τις σκέψεις του Θεού. Ίσως, στη φαντασία σου, ο Θεός να χαμογελά συνάπτοντας τη διαθήκη ή ίσως η έκφρασή Του να είναι σοβαρή, αλλά ανεξάρτητα από το ποια είναι η συνηθέστερη έκφραση του Θεού στη φαντασία των ανθρώπων, κανείς δεν μπορεί να δει την καρδιά του Θεού ή την οδύνη Του, πόσο μάλλον τη μοναξιά Του. Κανείς δεν μπορεί να ωθήσει τον Θεό να τον εμπιστευθεί ή να είναι άξιος της εμπιστοσύνης Του ή να είναι κάποιος, στον οποίον να μπορεί να εκφράσει τις σκέψεις Του ή να εκμυστηρευτεί την οδύνη Του. Γι’ αυτό και ο Θεός δεν είχε άλλη επιλογή από το να πράξει κάτι τέτοιο. Αποχαιρετώντας την προηγούμενη ανθρωπότητα, ο Θεός έπραξε, επιφανειακά, κάτι εύκολο, διευθετώντας το παρελθόν και σχεδιάζοντας μια τέλεια κατάληξη στην καταστροφή του κόσμου από τον κατακλυσμό. Ωστόσο, ο Θεός είχε θάψει βαθιά μέσα στην καρδιά Του την οδύνη εκείνης της στιγμής. Σε μια εποχή που ο Θεός δεν είχε κανέναν για να κάνει τις εκμυστηρεύσεις Του, συνήψε μια διαθήκη με το ανθρώπινο γένος, λέγοντας ότι δεν επρόκειτο να καταστρέψει ξανά τον κόσμο με κατακλυσμό. Η εμφάνιση του ουρανίου τόξου συμβαίνει για να υπενθυμίζει στους ανθρώπους ότι κάτι τέτοιο είχε συμβεί κάποτε, να τους προειδοποιεί να μην κάνουν κακές πράξεις. Ακόμη και σε εκείνη την τόσο οδυνηρή κατάσταση, ο Θεός δεν λησμόνησε την ανθρωπότητα, δείχνοντας και πάλι το τόσο μεγάλο ενδιαφέρον Του για αυτήν. Τούτη δεν είναι η αγάπη και η ανιδιοτέλεια του Θεού; Τι σκέπτονται, όμως, οι άνθρωποι, όταν υποφέρουν; Τότε δεν είναι που χρειάζονται περισσότερο τον Θεό; Σε στιγμές όπως αυτές, οι άνθρωποι πάντα σέρνουν τον Θεό κοντά τους, ώστε να μπορέσει να τους παρηγορήσει. Ανεξαρτήτως του πότε, ο Θεός ποτέ δεν πρόκειται να απογοητεύσει τους ανθρώπους, και πάντα θα τους επιτρέπει να βγαίνουν από τις δυσχέρειές τους και να ζουν στο φως. Παρόλο που ο Θεός συνδράμει τόσο την ανθρωπότητα, στην καρδιά του ανθρώπου, ο Θεός δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα χάπι καθησυχασμού, ένα τονωτικό παρηγοριάς. Όταν ο Θεός υποφέρει, όταν η καρδιά Του είναι πληγωμένη, το να έχει ένα δημιουργημένο ον ή κάποιον άνθρωπο να Του κρατά συντροφιά ή να Τον παρηγορεί, αναμφίβολα αποτελεί υπερβολική επιθυμία. Ο άνθρωπος ποτέ δεν δίνει προσοχή στα αισθήματα του Θεού, οπότε ο Θεός ποτέ δεν ζητά ούτε αναμένει ότι θα υπάρξει κάποιος που να μπορεί να Τον παρηγορήσει. Απλά χρησιμοποιεί τις δικές Του μεθόδους, για να εκφράσει τη διάθεσή Του. Οι άνθρωποι δεν πιστεύουν ότι είναι κάτι σπουδαίο για τον Θεό να περάσει κάποια ταλαιπωρία, αλλά μόνο όταν προσπαθήσεις πραγματικά να καταλάβεις τον Θεό, όταν μπορέσεις να εκτιμήσεις αληθινά τις σοβαρές προθέσεις του Θεού σε ό, τι πράττει, τότε θα καταφέρεις να νοιώσεις το μεγαλείο και την ανιδιοτέλειά Του. Παρ’ όλο που ο Θεός συνήψε διαθήκη με την ανθρωπότητα χρησιμοποιώντας το ουράνιο τόξο, δεν είπε ποτέ σε κανέναν γιατί το έπραξε, γιατί καθιέρωσε το εν λόγω συμβόλαιο, που σημαίνει ότι ποτέ δεν είπε σε κανέναν τις πραγματικές Του σκέψεις. Τούτο οφείλεται στο ότι δεν υπάρχει κανείς που να κατανοεί το βάθος της αγάπης του Θεού για την ανθρωπότητα που δημιούργησε με τα ίδια Του τα χέρια, ούτε και κανείς που να μπορεί να αντιληφθεί τον πόνο που υπέφερε η καρδιά Του, καταστρέφοντας την ανθρωπότητα. Ως εκ τούτου, ακόμα κι αν μιλήσει στους ανθρώπους για το πώς αισθάνεται, εκείνοι αδυνατούν να αναλάβουν αυτή την εμπιστοσύνη. Παρά την οδύνη Του, περνά στο επόμενο βήμα του έργου Του. Ο Θεός δίνει πάντα την καλύτερη πλευρά Του και τα καλύτερα πράγματα στην ανθρωπότητα, ενώ σιωπηλά κουβαλά ο ίδιος όλα τα δεινά. Ο Θεός ποτέ δεν αποκαλύπτει ανοιχτά τα δεινά αυτά. Αντ’ αυτού, τα υπομένει και περιμένει στη σιωπή. Η καρτερία του Θεού δεν είναι κρύα, μουδιασμένη ή ανήμπορη, ούτε και αποτελεί σημάδι αδυναμίας. Συμβαίνει ότι η αγάπη και η ουσία του Θεού υπήρξαν πάντα ανιδιοτελείς. Πρόκειται για φυσική αποκάλυψη της ουσίας και της διάθεσής Του, και γνήσια ενσάρκωση της ταυτότητας του Θεού ως ο αληθινός Δημιουργός.

Τούτου λεχθέντος, μερικοί άνθρωποι μπορεί να παρερμηνεύσουν αυτό που εννοώ. Στόχος της τόσο λεπτομερειακής και εντυπωσιακής περιγραφής των αισθημάτων του Θεού, ήταν η προτροπή προς τους ανθρώπους να λυπηθούν τον Θεό; Αυτός ήταν ο στόχος; (Όχι!) Μοναδικός Μου σκοπός λέγοντας αυτά, είναι να σας κάνω να γνωρίσετε καλύτερα τον Θεό, να κατανοήσετε κάθε πτυχή Του, να καταλάβετε τα συναισθήματά Του, να αντιληφθείτε ότι η ουσία και η διάθεση του Θεού, συγκεκριμένα και κομμάτι-κομμάτι, εκφράζονται μέσα από το έργο Του, σε αντίθεση με τις απεικονιζόμενες, μέσα στα κενά λόγια του ανθρώπου, κανόνες και δόγματα ή φαντασιώσεις του. Πράγμα, που σημαίνει ότι ο Θεός και η ουσία του Θεού πράγματι υπάρχουν – δεν είναι πίνακες, ούτε πλάσματα της φαντασίας, ούτε ανθρώπινα οικοδομήματα, και σίγουρα δεν έχουν κατασκευαστεί από τους ανθρώπους. Τώρα το παραδέχεστε; Εάν το παραδέχεστε, τότε τα σημερινά Μου λόγια θα έχουν επιτύχει τον στόχο τους.

Σήμερα, συζητήσαμε τρία θέματα. Ελπίζω ότι όλοι κέρδισαν πολλά από τη συναναστροφή πάνω στα τρία αυτά θέματα. Μπορώ να πω οριστικά ότι, μέσα από τα τρία θέματα, οι σκέψεις του Θεού που περιέγραψα ή η διάθεση και ουσία του Θεού που ανέφερα, ανέστρεψαν τις ιδέες και την κατανόηση των ανθρώπων για τον Θεό, αλλά και ανέτρεψαν την πίστη όλων προς τον Θεό και, επιπλέον, ανέτρεψαν την εικόνα του Θεού, που θαυμάζουν όλοι στην καρδιά τους. Ανεξαρτήτως όλων, ελπίζω ότι όσα μάθατε για τη διάθεση του Θεού σε αυτά τα δύο μέρη της Βίβλου, να αποδειχθούν ωφέλιμα για εσάς, και ελπίζω ότι, μετά την επιστροφή σας, θα προσπαθήσετε να το σταθμίσετε περισσότερο. Η σημερινή συνάντηση λήγει εδώ. Αντίο σας!

FacebookTwitterGoogle+Share