2. Είμαι ανάξιος να δω τον Χριστό
Από τον Χουανμπάο, επαρχία Λιαόνινγκ
Από τότε που άρχισα να πιστεύω στον Παντοδύναμο Θεό, τον Χριστό των εσχάτων καιρών, θαύμαζα πραγματικά εκείνους τους αδελφούς και τις αδελφές που ακολουθούσαν στο πλευρό του Χριστού, που μπορούσαν να λαμβάνουν προσωπικά την καθοδήγηση του Χριστού και να ακούν τις ομιλίες Του με τα ίδια τους τα αυτιά. Ένοιωθα ότι θα ήταν θαυμάσιο αν ήμουν ικανός να ακούσω κάποια μέρα τον Χριστό να μιλά εγώ ο ίδιος, και θα ήταν ακόμη πιο υπέροχο αν μπορούσα να Τον δω με τα ίδια μου τα μάτια. Όμως το τελευταίο χρονικό διάστημα, μέσα από την ακρόαση της συναναστροφής του Χριστού, έφτασα να νοιώθω βαθιά μέσα μου ότι δεν είμαι άξιος να δω τον Χριστό.
Συνέβη όταν εκδόθηκαν τα «Κηρύγματα και Συναναστροφή για την Είσοδο στη Ζωή, Τόμος Α'-Γ'». Αφού άκουσα τον πρώτο τόμο της συναναστροφής, αισθάνθηκα ότι ο άνθρωπος τον οποίο χρησιμοποιούσε το Άγιο Πνεύμα, τα είπε πολύ σωστά. Τη στιγμή που άκουγα τη συναναστροφή του Χριστού στον δεύτερο τόμο, δεν ήξερα ότι ήταν δική Του συναναστροφή· υπέθεσα ότι επρόκειτο πιθανώς για κάποιον ηγέτη υπό τον άνθρωπο τον οποίο χρησιμοποιούσε το Άγιο Πνεύμα και, ιδιαίτερα, όταν ο Χριστός συναναστράφηκε πάνω στο ζήτημα του πώς πρέπει να βλέπουμε τη γνώση, η αντίδραση που άκουσα από τους αδελφούς και τις αδελφές μου δεν ήταν πολύ ενθουσιώδης, οπότε βεβαιώθηκα ότι η εικασία μου ήταν σωστή. Αισθανόμουν ότι ο ομιλητής δεν τα έλεγε τόσο καλά όσο ο άνθρωπος τον οποίο χρησιμοποιούσε το Άγιο Πνεύμα, οπότε δεν άκουγα προσεκτικά. Ενώ άκουγα τον τρίτο τόμο, μετά τη συναναστροφή του ανθρώπου τον οποίο χρησιμοποιούσε το Άγιο Πνεύμα, άκουσα τον Χριστό να λέει: «Σχετικά με τη συναναστροφή του αδελφού, που ακούσαμε μόλις τώρα...» και ήμουν ακόμη πιο σίγουρος ότι αυτός ο ομιλητής πρέπει να ήταν ηγέτης υπό τον άνθρωπο τον οποίο χρησιμοποιούσε το Άγιο Πνεύμα, διότι στον κόσμο, πάντα μιλούν πρώτοι οι ηγέτες και στη συνέχεια, οι υφιστάμενοί τους. Έτσι, πάτησα το κουμπί, απενεργοποιώντας τη συσκευή, σκεπτόμενος: «Θα το ακούσω αργότερα, όταν θα έχω χρόνο». Την ημέρα που έμαθα από τον ηγέτη μου ότι, στην πραγματικότητα, επρόκειτο για τη συναναστροφή του Χριστού, ταράχτηκα, και τελικά άκουσα σοβαρά κάθε λέξη του κηρύγματος.
Μετά από αυτό, άρχισα να σκέφτομαι: Γιατί, ενώ λαχταρούσα τόσο να ακούσω ο ίδιος τη συναναστροφή του Χριστού, όταν Εκείνος μας μίλησε, εγώ δεν μπόρεσα να αναγνωρίσω τη φωνή του Θεού; Άρχισα να διαβάζω τα λόγια του Θεού σχετικά με την κατάστασή μου, και είδα το ακόλουθο απόσπασμα: «Όλοι οι άνθρωποι εύχονται να δουν την αληθινή όψη του Ιησού και επιθυμούν να είναι μαζί Του. Πιστεύω ότι κανένας από τους αδελφούς ή τις αδελφές δεν θα έλεγε ότι είναι απρόθυμος να δει ή να είναι με τον Ιησού. Πριν δείτε τον Ιησού, δηλαδή πριν δείτε τον ενσαρκωμένο Θεό, θα κάνετε πολλές σκέψεις, για παράδειγμα, σχετικά με την εμφάνιση του Ιησού, τον τρόπο ομιλίας Του, τον τρόπο ζωής Του και ούτω καθεξής. Ωστόσο, όταν πραγματικά Τον δείτε, οι σκέψεις σας θα αλλάξουν γρήγορα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Θέλετε να μάθετε; Ενώ η σκέψη του ανθρώπου πράγματι δεν μπορεί να παραβλεφθεί, είναι πολύ πιο ανυπόφορο για τον άνθρωπο να αλλάξει την ουσία του Χριστού. Θεωρείτε τον Χριστό ως αθάνατο ή έναν σοφό, αλλά κανείς δεν σκέφτεται τον Χριστό σαν κανονικό άνθρωπο που διακατέχεται από θεία ουσία. Επομένως, πολλοί από αυτούς που επιθυμούν διακαώς, μέρα και νύχτα, να δουν τον Θεό, είναι στην πραγματικότητα εχθροί του Θεού και ασύμβατοι με τον Θεό. Δεν είναι λάθος αυτό από την πλευρά του ανθρώπου; Ακόμα και τώρα, εξακολουθείτε να νομίζετε ότι η πίστη και η αφοσίωσή σας είναι αρκετές για να σας καταστήσουν άξιους να δείτε το πρόσωπο του Χριστού, αλλά σας προτρέπω να εξοπλιστείτε με πιο πρακτικά πράγματα! Διότι στο παρελθόν, παρόν και μέλλον, πολλοί από εκείνους που έρχονται σε επαφή με τον Χριστό, έχουν αποτύχει ή θα αποτύχουν· όλοι τους παίζουν τον ρόλο των Φαρισαίων. Ποιος είναι ο λόγος της αποτυχίας σας; Ακριβώς επειδή στις αντιλήψεις σας υπάρχει ένας μεγαλειώδης και θαυμαστός Θεός. Αλλά η αλήθεια δεν είναι όπως την θέλει ο άνθρωπος. Όχι μόνο ο Χριστός δεν είναι μεγαλειώδης, αλλά είναι και ιδιαίτερα μικρός· όχι μόνον είναι άνθρωπος, αλλά είναι κι ένας συνηθισμένος άνθρωπος. […] Έτσι, οι άνθρωποι Τον αντιμετωπίζουν σαν έναν συνηθισμένο άνθρωπο, Του συμπεριφέρονται αδιάφορα όταν είναι μαζί Του και μιλάνε απρόσεκτα σ’ Αυτόν, ενώ ακόμα περιμένουν την έλευση του “αληθινού Χριστού”. Θεωρείτε τον Χριστό που έχει έρθει ήδη έναν συνηθισμένο άνθρωπο, και τον λόγο Του ως εκείνον ενός συνηθισμένου ανθρώπου. Γι’ αυτόν τον λόγο, δεν έχετε λάβει τίποτα από τον Χριστό και, αντ’ αυτού, έχετε εντελώς εκθέσει την ασχήμια σας στο φως» (από «Όσοι είναι ασύμβατοι με τον Χριστό, είναι σίγουρα πολέμιοι του Θεού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Ήμουν εναντίον των λόγων του Θεού, και τότε αναλογίστηκα το πώς είχαν εκδηλωθεί η ίδια η διεφθαρμένη διάθεση και ασχήμια μου, όταν άκουσα τη συναναστροφή του Χριστού. Συνειδητοποίησα ότι πίστευα στον Χριστό, αλλά δεν κατανοούσα την ουσία Του, δεν κατανοούσα την ταπεινότητα και την απόκρυψή Του, είχα πάρα πολλές αντιλήψεις και φαντασιώσεις σχετικά με τον Χριστό, και η οπτική μου ως προς τα πράγματα ήταν παράλογη. Στις αντιλήψεις και φαντασιώσεις μου, εκτός των αδελφών που είχαν άμεση πρόσβαση σε Αυτόν, οι άλλοι δεν ήταν δυνατόν να ακούν τη συναναστροφή του Χριστού με τα ίδια τους τα αυτιά. Φανταζόμουν ότι η συναναστροφή του Χριστού θα συνοδευόταν από τον Χριστό να αναγγέλλει δημόσια την ταυτότητά Του και ότι θα εκφερόταν με διαφορετική φωνή από τις άλλες, με πολλές καλαίσθητες διατυπώσεις, σαν κάποιο είδος εντυπωσιακού ανθρώπου. Η συναναστροφή του Χριστού, φανταζόμουν, θα συνοδευόταν από τις ενθουσιώδεις, παθιασμένες επευφημίες των αδελφών μου˙ και αν ο άνθρωπος τον οποίο χρησιμοποιούσε το Άγιο Πνεύμα, και ο Χριστός μιλούσαν με τη σειρά, τότε ο Χριστός θα μιλούσε πρώτος, και ο άνθρωπος τον οποίο χρησιμοποιούσε το Άγιο Πνεύμα, θα μιλούσε τελευταίος. Οριοθέτησα το έργο και τα λόγια του Χριστού μέσα στα όρια των αντιλήψεων και των φαντασιώσεών μου, διότι φανταζόμουν τον Χριστό με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Όταν τα γεγονότα ήρθαν σε αντίθεση με αυτές τις αντιλήψεις και τις φαντασιώσεις μου, μέσα στην καρδιά μου δεν Τον αντιμετώπισα ως Θεό. Αντ’ αυτού, αντιμετώπισα τον Χριστό ως κοινό άνθρωπο και τα λόγια Του, ως ενός συνηθισμένου ανθρώπου. Ενώ άλλοι κέρδισαν πολλά από τη συναναστροφή του Χριστού, εγώ δεν κέρδισα τίποτα και, αντ’ αυτού, εξέθεσα πλήρως το σατανικό μου πρόσωπο του αλαζονικού, επηρμένου ανθρώπου και εκείνου που περιφρονεί την αλήθεια, και κατέστην κάποιος που απορρίπτει τον Χριστό και Του αντιστέκεται.
Αργότερα, είδα μέσα στον λόγο του Θεού: «Πάντα επιθυμείτε να δείτε τον Χριστό, αλλά σας προτρέπω να μην έχετε τόση μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σας· ο καθένας μπορεί να δει τον Χριστό, αλλά λέω ότι κανένας δεν είναι κατάλληλος να δει τον Χριστό. Επειδή η φύση του ανθρώπου είναι γεμάτη από το κακό, την αλαζονεία και την επανάσταση, τη στιγμή που θα δεις τον Χριστό, η φύση σου θα σε καταστρέψει και θα σε καταδικάσει σε θάνατο» (από «Όσοι είναι ασύμβατοι με τον Χριστό, είναι σίγουρα πολέμιοι του Θεού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). «Δεν είσαι ευλαβής όταν αντιμετωπίζεις την αλήθεια και ακόμη λιγότερο λαχταράς την αλήθεια. Απλά μελετάς τυφλά και περιμένεις νωχελικά. Τι μπορείς να κερδίσεις από το να μελετάς και να περιμένεις έτσι; Μπορείς να λάβεις την προσωπική καθοδήγηση του Θεού; Αν δεν μπορείς να διακρίνεις τις εκφράσεις του Θεού, πώς θα μπορέσεις να γίνεις μάρτυρας της εμφάνισής Του; […] Μόνον όσοι μπορούν να δεχτούν την αλήθεια μπορούν να ακούσουν τη φωνή του Θεού και μόνο αυτοί οι άνθρωποι είναι ικανοί να μαρτυρήσουν την εμφάνιση του Θεού» (από «Η εμφάνιση του Θεού έφερε μια νέα εποχή» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Τα λόγια του Θεού με πλήγωσαν βαθύτατα και επιπλέον με έκαναν να κατανοήσω ότι αδυνατούσα να διακρίνω τη φωνή του Θεού επειδή ήμουν υπερβολικά αλαζονικός και ψωροπερήφανος, υπερβολικά εύκολα δελεαζόμενος να ακούω προσεκτικά και να νεύω καταφατικά σε όσους έχουν θέση και κύρος, ενώ κοιτούσα με περιφρόνηση εκείνους που ένοιωθα ότι τους έλειπε η θέση ή το κύρος, έτσι ώστε ακόμα κι αν εξέφραζαν την αλήθεια, εγώ δεν την αποδεχόμουν. Την ώρα που άκουγα τη συναναστροφή, δεν ήμουν επικεντρωμένος στην αλήθεια ούτε κέρδιζα διαπαιδαγώγηση, αντίθετα αφιέρωνα το μυαλό μου στις εικασίες και την προσεκτική εξέταση, αναλύοντας το είδος του ατόμου που ήταν ο ομιλητής. Δεν αποκάλυψα τίποτε άλλο παρά διαφθορά και παρακοή, αντιλήψεις και φαντασιώσεις. Κάποιος αλαζονικός, ανυπότακτος και χωρίς αγάπη για την αλήθεια όπως εγώ, κάποιος χωρίς ίχνος ευσέβειας ή λαχτάρας για την αλήθεια όπως εγώ, πώς θα ήταν δυνατόν να ακούσει και να αναγνωρίσει τη φωνή του Θεού; Πώς να είμαι άξιος να δω τον Χριστό;
Μέσα από αυτήν την αποκάλυψη, κατάλαβα τελικά ότι, παρ’ όλο που ήθελα να δω τον Χριστό, ήμουν ανάξιος να Τον δω, επειδή η διαφθορά μου από τον Σατανά είναι υπερβολικά βαθιά, είμαι πολύ αλαζονικός και ανυπότακτος εκ φύσεως, δεν κατέχω καθόλου την αλήθεια, δεν κατανοώ την ουσία του Χριστού, έχω υπερβολικά πολλές αντιλήψεις και φαντασιώσεις για τον Θεό και μέσα μου, ο Θεός στον οποίο πιστεύω, εξακολουθεί να είναι ένας ασαφής Θεός, η εικόνα μιας ισχυρής και εύγλωττης μορφής. Και όταν βλέπω αληθινά τον Χριστό, οι αντιλήψεις μου μπορεί να αποκαλυφθούν ανά πάσα στιγμή και η αλαζονική μου διάθεση μπορεί να φουντώσει οποτεδήποτε. Ως εκ τούτου, εξαιτίας της ίδιας μου της ανυπότακτης φύσης, μπορώ να κάνω μόνο πράγματα που προσβάλλουν τη διάθεση του Θεού, όπως το να Τον κρίνω και να Του αντιστέκομαι, καταστρέφοντας, έτσι, τον εαυτό μου. Τώρα πρέπει να εξοπλίσω τον εαυτό μου με την αλήθεια, να επιδιώξω να γνωρίσω τη διεφθαρμένη φύση μου και να κατανοήσω την ουσία του Χριστού μέσα από τα λόγια του Θεού, και να επιδιώξω να γίνω κάποιος που γνωρίζει και λατρεύει τον Χριστό.
