Η στάση του Θεού προς τον άνθρωπο

• Ύμνος των λόγων του Θεού
• Η στάση του Θεού προς τον άνθρωπο
• Ι
• Στις πράξεις Του ο Θεός
• είναι αποφασιστικός.
• Οι σκοποί κι οι αρχές του Θεού
• πάντοτε σαφείς και διάφανες.
• Πάντα αγνές και άμωμες,
• δεν τις σκιάζει κανένα τέχνασμα
• ή πανουργία.
• Αυτό θα πει,
• πως στην ουσία του Θεού
• δεν υπάρχει σκοτάδι,
• δεν υπάρχει κακία.
• ΙΙ
• Οι πράξεις των ανθρώπων οι ασεβείς,
• το θυμό του Θεού φέρνουν πάνω τους.
• Εκτός αν ειλικρινά μετανοήσουν.
• Όσοι εναντίον Του επιμένουν,
• την οργή Του θα δεχτούν
• μέχρι το τέλος.
• Αυτή είναι η διάθεσή Του.
• Το έλεος κι η οργή του Θεού
• απ' του ανθρώπου
• τις ενέργειες κινούνται
• κι από τη στάση του ενώπιόν Του.
• III
• Αν μένει ο Θεός οργισμένος
• με κάποιον άνθρωπο,
• η καρδιά του ανθρώπου αυτού
• είναι εναντίον του Θεού,
• γιατί δεν έχει μετανοήσει αλήθεια,
• δεν Τον έχει προσκυνήσει,
• δεν έχει πίστη αληθινή στην καρδιά.
• Του Θεού δε δέχτηκε το έλεος
• και την ανοχή.
• IV
• Οποιος δέχεται συχνά του Θεού
• τη φροντίδα, το έλεος, την ανοχή,
• έχει ασφαλώς πίστη αληθινή
• στην καρδιά.
• Κι η καρδιά του δεν Του
• εναντιώνεται και μετανοεί.
• Θα 'χει απ' τον Θεό
• διαπαιδαγώγηση και όχι οργή.
• Το έλεος κι η οργή του Θεού
• απ' του ανθρώπου
• τις ενέργειες κινούνται
• κι από τη στάση του ενώπιόν Του.
• από το βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Πηγή από: Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού

Οφείλεις να Ζεις για την Αλήθεια Αφού Πιστεύεις στον Θεό

Οφείλεις να ζεις για την αλήθεια αφού πιστεύεις στον Θεό

Ένα διαδεδομένο πρόβλημα που ενυπάρχει σε όλους τους ανθρώπους είναι ότι κατανοούν την αλήθεια, αλλά δεν μπορούν να την εφαρμόσουν. Ο πρώτος παράγοντας από τους δυο είναι ότι οι άνθρωποι είναι απρόθυμοι να πληρώσουν το τίμημα, και ο δεύτερος είναι ότι η οξυδέρκεια των ανθρώπων είναι ανεπαρκής. Είναι ανίκανοι να δουν πέρα και πάνω από τις δυσκολίες που υπάρχουν στην πραγματική ζωή και δεν γνωρίζουν τον τρόπο με τον οποίο να εφαρμόζουν καταλλήλως. Καθώς οι άνθρωποι διαθέτουν πολύ λίγη πείρα, χαμηλό επίπεδο και περιορισμένη κατανόηση της αλήθειας, είναι ανίκανοι να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες που βιώνουν στην ζωή. Μπορούν μόνο να επιδεικνύουν φαρισαϊσμό στην πίστη τους στον Θεό, χωρίς όμως να είναι ικανοί να φέρνουν τον Θεό στην καθημερινή ζωή. Με άλλα λόγια, ο Θεός είναι Θεός, και η ζωή είναι ζωή, σαν να μην έχουν οι άνθρωποι καμία σχέση με τον Θεό στην ζωή τους. Αυτό πιστεύουν όλοι οι άνθρωποι. Ένας τέτοιος τρόπος πίστης στον Θεό δεν θα επιτρέψει στους ανθρώπους να τους κερδίσει και να τους οδηγήσει στην τελείωση ο Θεός στην πραγματικότητα. Στην πραγματικότητα, δεν είναι ότι ο λόγος του Θεού είναι ατελής, αλλά μάλλον η ικανότητα των ανθρώπων να αντιληφθούν τον λόγο του Θεού είναι απλώς ανεπαρκής. Μπορεί να ειπωθεί ότι σχεδόν κανένας άνθρωπος δεν πράττει σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού. Αντιθέτως, η πίστη τους στον Θεό είναι σε συμφωνία με τις δικές τους προθέσεις, τις δικές τους καθιερωμένες θρησκευτικές αντιλήψεις και τα δικά τους έθιμα. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που μεταμορφώνονται έπειτα από την αποδοχή των λόγων του Θεού και που αρχίζουν να πράττουν σε συμφωνία με το θέλημά Του. Αντιθέτως, οι περισσότεροι επιμένουν στις λανθασμένες αντιλήψεις τους. Όταν οι άνθρωποι αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό, πιστεύουν βάσει τον συμβατικών κανόνων της θρησκείας και ζουν και αλληλεπιδρούν με άλλους βάσει εξολοκλήρου της δικής τους φιλοσοφίας περί ζωής. Τα παραπάνω ισχύουν για εννέα στους δέκα ανθρώπους. Πολύ λίγοι είναι εκείνοι που οργανώνουν ένα άλλο πλάνο και ανοίγουν νέο κεφάλαιο στην ζωή τους έπειτα από την έναρξη της πίστης τους στον Θεό. Κανένας δεν θεωρεί ή δεν εφαρμόζει τον λόγο του Θεού ως την αλήθεια.

Πάρτε για παράδειγμα την πίστη στον Ιησού. Είτε κάποιος ήταν αρχάριος στην πίστη ή ήταν πιστός για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, όλοι απλώς χρησιμοποίησαν ότι είδους ταλέντα κι αν είχαν και επέδειξαν ό,τι είδους δεξιότητες κατείχαν. Οι άνθρωποι απλώς πρόσθεσαν την φράση «πίστη στον Θεό», αυτές τις τρείς λέξεις στην καθημερινή ζωή τους, χωρίς όμως να αλλάζουν τη διάθεσή τους κι η πίστη τους στον Θεό δεν μεγάλωσε ούτε στο ελάχιστο. Η αναζήτηση του ανθρώπου δεν ήταν ούτε ζεστή ούτε κρύα. Δεν είπε ότι δεν πίστευε, όμως δεν ενέδωσε πλήρως στον Θεό. Ποτέ δεν είχε αγαπήσει πραγματικά τον Θεό ή δεν είχε υπακούσει πραγματικά τον Θεό. Η πίστη του στον Θεό ήταν γνήσια και προσποιητή μαζί, καθώς έκανε τα στραβά μάτια και δεν ήταν ειλικρινής στην άσκηση της πίστης του. Συνέχισε σε μια τέτοια κατάσταση σύγχυσης από τις απαρχές έως και την στιγμή του θανάτου. Ποιο είναι το νόημα σ’ αυτό; Σήμερα, πρέπει να ακολουθήσεις το σωστό μονοπάτι αφού πιστεύεις στον πρακτικό Θεό. Αφού έχεις πίστη στον Θεό, δεν θα πρέπει να αναζητάς μόνο την ευλογία του, αλλά να αναζητάς ν’ αγαπάς τον Θεό και να γνωρίσεις τον Θεό. Μέσω της φώτισης από Αυτόν και τη δίκη σου αναζήτηση, μπορείς να φας και να πιεις τον λόγο Του, να αναπτύξεις μια πραγματική κατανόηση του Θεού, και να έχεις μια πραγματική αγάπη του Θεού που πηγάζει από την καρδιά σου. Με άλλα λόγια, η αγάπη σου για τον Θεό είναι η πιο γνήσια, τέτοια που κανένας να μην μπορεί να καταστρέψει ή να σταθεί εμπόδιο στην αγάπη σου για Αυτόν. Τότε είσαι στο σωστό δρόμο πίστης στον Θεό. Αποδεικνύει ότι ανήκεις στον Θεό, διότι η καρδιά σου έχει γίνει κτήμα του Θεού, συνεπώς, έπειτα δεν μπορείς να καταληφθείς από οτιδήποτε άλλο. Με τη βοήθεια της πείρας σου, του τιμήματος που πλήρωσες και το έργο του Θεού, είσαι σε θέση να αναπτύξεις μία αυτόκλητη αγάπη για τον Θεό. Τότε μόνο θα είσαι ελεύθερος από την επιρροή του Σατανά και θα ζεις στο φως του λόγου του Θεού. Μόνο όταν θα έχεις απελευθερωθεί από τα δεσμά του σκότους μπορείς να θεωρηθείς ότι έχεις κερδίσει τον Θεό. Στην πίστη σου στον Θεό, πρέπει να αναζητάς αυτό τον σκοπό. Αυτό αποτελεί καθήκον καθενός από εσάς. Κανείς δεν πρέπει να είναι εφησυχασμένος με την κατάσταση ως έχει. Δεν μπορείτε να είστε δίγνωμοι ως προς το έργο του Θεού ή να το εκλαμβάνετε με ελαφρά τη καρδία. Πρέπει να σκέφτεστε τον Θεό από όλες τις απόψεις συνέχεια και συνεχώς να πράττετε όλα όσα κάνετε για τη χάρη Του. Όταν λέτε ή κάνετε πράξεις, θα πρέπει να τοποθετείτε το καλό του οίκου του Θεού πρώτα. Μόνο αυτό συμμορφώνεται με το θέλημα του Θεού.

Το μεγαλύτερο λάθος του ανθρώπου που έχει πίστη στον Θεό είναι ότι η πίστη του αρκείται μόνο σε λόγια και ο Θεός δεν υπάρχει καθόλου στην πρακτική πλευρά της ζωής του. Όλοι οι άνθρωποι , όντως, πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού, όμως ο Θεός δεν είναι μέρος της καθημερινής ζωής τους. Πολλές προσευχές βγαίνουν από το στόμα του ανθρώπου, αλλά ο Θεός δεν έχει θέση στην καρδιά του και κατά συνέπεια ο Θεός δοκιμάζει τον άνθρωπο ξανά και ξανά. Καθώς ο άνθρωπος είναι ακάθαρτος, ο Θεός δεν έχει εναλλακτική από την δοκιμασία του ανθρώπου, έτσι ώστε ο άνθρωπος να νιώσει ντροπή και να γνωρίσει τον εαυτό του στις δοκιμασίες. Διαφορετικά, η ανθρωπότητα όλη θα γίνουν παιδιά του διαβόλου, συνεπώς θα γίνουν ολοένα και πιο διεφθαρμένοι. Κατά την διάρκεια της πίστης στον Θεό, πολλά προσωπικά κίνητρα και στόχοι αποτινάσσονται καθώς καθαρίζεται ολοένα και πιο πολύ από τον Θεό. Διαφορετικά, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να αποτελέσει όργανο του Θεού και ο Θεός δεν διαθέτει κανένα τρόπο να πράττει στον άνθρωπο το έργο που όφειλε. Ο Θεός πρώτα καθαρίζει τον άνθρωπο. Σε αυτήν την διαδικασία, ο άνθρωπος μπορεί να γνωρίσει τον εαυτό του και ο Θεός μπορεί να τον αλλάξει. Μόνο έπειτα από τα παραπάνω μπορεί ο Θεός να δώσει την ζωή Του στον άνθρωπο, και μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί η καρδιά του ανθρώπου να στραφεί πλήρως στον Θεό. Συνεπώς, η πίστη στον Θεό δεν είναι κάτι τόσο απλό όσο λέει ο άνθρωπος. Όπως το βλέπει ο Θεός, αν έχεις μόνο γνώση αλλά δεν έχεις τον λόγο Του ως ζωή, αν περιορίζεσαι μόνο στην δική σου γνώση αλλά δεν μπορείς να εφαρμόζεις την αλήθεια ή να κάνεις πράξη τον λόγο του Θεού, τότε αυτό αποτελεί ακόμη απόδειξη ότι δεν διαθέτεις καρδιά αγάπης για τον Θεό, συνεπώς δείχνει ότι η καρδιά σου δεν ανήκει στον Θεό. Η γνωριμία με τον Θεό μέσω της πίστης σε Αυτόν. Αυτός είναι ο τελικός στόχος τον οποίο όλοι οι άνθρωποι πρέπει να αναζητούν. Πρέπει να αφιερώσεις προσπάθεια στην υλοποίηση των λόγων του Θεού έτσι ώστε να πραγματοποιηθούν στην πρακτική εφαρμογή. Αν έχεις μόνο δογματική γνώση, τότε η πίστη σου στον Θεό θα ισοδυναμεί με το τίποτα. Επίσης, μόνο όταν εφαρμόσεις και πραγματοποιήσεις τον λόγο Του μπορεί η πίστη σου να θεωρηθεί ολοκληρωμένη και σε αρμονία με το θέλημα του Θεού. Σε αυτόν τον δρόμο, πολλοί άνθρωποι μπορούν να μιλάνε για πολλή γνώση, αλλά την στιγμή του θανάτου, τα μάτια τους βουρκώνουν, γιατί μισούν τον εαυτό τους που ξόδεψαν μια ολόκληρη ζωή κι έζησαν για το τίποτα ως τα βαθιά γεράματα. Είχαν μόνο κατανόηση, αλλά ποτέ την ευκαιρία να δοξάσουν τον Θεό. Πέρασαν ολόκληρη τη ζωή τους παλεύοντας και παλινδρομώντας, όμως την ώρα του θανάτου υπάρχει μετάνοια στην καρδιά τους. Μόνο την ώρα του θανάτου συνέρχονται οι άνθρωποι και κατανοούν το νόημα της ζωής. Τότε όμως δεν είναι πολύ αργά; Γιατί να μην αδράξεις τη μέρα και ν’ αναζητήσεις την αλήθεια που αγαπάς; Γιατί να περιμένεις μέχρι αύριο; Αν στην ζωή σου δεν υποφέρεις για την αλήθεια ή αναζητάς να την κερδίσεις, μήπως αυτό σημαίνει ότι επιθυμείς να νιώσεις μετάνοια την ώρα του θανάτου σου; Αν αυτό ισχύει, τότε γιατί να πιστεύεις στον Θεό; Όντως, υπάρχουν πολλά θέματα στα οποία αν ο άνθρωπος αφιερώσει ελάχιστη προσπάθεια, μπορεί να εφαρμόσει την αλήθεια και συνεπώς να ικανοποιήσει τον Θεό. Η καρδιά του ανθρώπου καταλαμβάνεται συνεχώς από δαίμονες και συνεπώς δεν μπορεί να πράττει για την χάρη τού Θεού. Αντιθέτως, συνεχώς παλινδρομεί για την σάρκα και δεν επωφελείται καθόλου στο τέλος. Αυτοί είναι οι λόγοι για τους οποίους ο άνθρωπος έχει συνεχώς προβλήματα και πλήγματα. Αυτά δεν αποτελούν τα βασανιστήρια του Σατανά; Αυτή δεν είναι η διαφθορά της σάρκας; Δεν θα πρέπει να ξεγελάς τον Θεό με την επίδειξη φαρισαϊσμού. Αντίθετα, πρέπει να προβείς σε απτές πράξεις. Μην ξεγελάς τον εαυτό σου. Ποιο είναι το νόημα σε αυτό; Τι θα κερδίσεις από την ζωή αν ζεις για χάρη της σάρκας σου και μοχθώντας για φήμη και πλούτη;

Σχετικές συστάσεις: τα χνάρια του Θεού

Πώς εκπληρώνεται η προφητεία της επιστροφής του Κυρίου Ιησού

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές:

Γεια σας, είμαι πολύ χαρούμενος που σας βλέπω όλους εδώ. Πρώτα, ας ευχαριστήσουμε τον Θεό που μας έδωσε αυτή την ευκαιρία. Είθε να μας προσφέρει την καθοδήγηση και το έργο Του.

Αδελφοί και αδελφές, αφότου ο Κύριος Ιησούς αναστήθηκε και ανελήφθη στους ουρανούς, όλοι εμείς που πιστεύουμε στον Κύριο αδημονούμε να επιστρέψει σύντομα ώστε να πραγματοποιηθούν οι ευχές τόσων ετών, αλλά και για να μπορέσουμε να λάβουμε την υπόσχεσή Του και να απολαύσουμε τις ευλογίες Του. Ειδικά κατά τις έσχατες ημέρες, η επιθυμία μας να δούμε την επιστροφή του Κυρίου γίνεται ακόμα πιο επιτακτική. Η προφητεία για την επιστροφή του Κυρίου Ιησού έχει ήδη πλέον εκπληρωθεί και έχουμε όλοι μας δει ή έχουμε ήδη ακούσει πόσο συχνά συμβαίνουν κάθε είδους καταστροφές σε όλα τα έθνη του κόσμου. Αυτές οι καταστροφές δεν έχουν, επιπλέον, ιστορικό προηγούμενο και συμβαίνουν παντού, όπως πλημμύρες, ξηρασίες, σεισμοί, επιδημίες και πόλεμοι. Ο κόσμος βρίσκεται, επίσης, σε αναταραχή και οι πόλεμοι και οι τρομοκρατικές επιθέσεις είναι συχνό φαινόμενο. Επιπλέον, τα κηρύγματα των παστόρων και των πρεσβύτερων στην εκκλησία δεν είναι τίποτα άλλο παρά παρωχημένες κοινοτοπίες χωρίς οιοδήποτε νέο φως. Πολλοί πιστοί ακούνε αυτά τα κηρύγματα και δεν ευφραίνονται διόλου, και η απελπισία υποκαθιστά την πίστη και την αγάπη τους. Αυτή δεν είναι ακριβώς η κατάσταση κατά την οποία πρόκειται να εκπληρωθεί η προφητεία για την επιστροφή του Κυρίου Ιησού; Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Από δε της συκής μάθετε την παραβολήν. Όταν ο κλάδος αυτής γείνη ήδη απαλός και εκβλαστάνη τα φύλλα, εξεύρετε ότι πλησίον είναι το θέρος· ούτω και σεις, όταν ίδητε ταύτα γινόμενα, εξεύρετε ότι πλησίον είναι επί τας θύρας» (Κατά Μάρκον 13:28-29). Όλοι γνωρίζουμε ότι αυτό το απόσπασμα της Αγίας Γραφής αναφέρεται στην επανεμφάνιση του Ισραήλ. Το Ισραήλ επανεμφανίστηκε πριν από αρκετές δεκαετίες, το δέντρο συκής έχει βγάλει τρυφερά φύλλα, και οι προφητείες για την επιστροφή του Κυρίου Ιησού έχουν εκπληρωθεί. Αδελφοί και αδελφές, από τη στιγμή που έχουν ήδη εκπληρωθεί αυτές οι προφητείες, γιατί δεν έχουμε δει τον Κύριο Ιησού να κατέρχεται επάνω σ’ ένα λευκό σύννεφο; Μήπως έχει ξεχάσει την υπόσχεση που έδωσε πριν από δύο χιλιάδες χρόνια; Σίγουρα όχι, γιατί ο Θεός είναι συνεπής και τα λόγια Του είναι και συνεπή και αξιόπιστα. Όταν εκφέρει έναν λόγο, αυτός θα εκπληρωθεί απαραιτήτως σύμφωνα με τα σχέδιά Του και με την υπόσχεση που έδωσε στον άνθρωπο. Όπως ακριβώς έχει καταγραφεί στη Βίβλο: «Διότι έτι ολίγον καιρόν, και θέλει ελθεί ο ερχόμενος και δεν θέλει βραδύνει» (Προς Εβραίους 10:37). Στην πραγματικότητα, ο Κύριος Ιησούς έχει εδώ και καιρό ενσαρκωθεί και κατέλθει μυστικά ανάμεσά μας, σύμφωνα με την υπόσχεσή Του, και τώρα επιτελεί ένα νέο έργο. Όμως κάποιοι αδελφοί και αδελφές πιστεύουν ότι έχει καταγραφεί ξεκάθαρα στη Βίβλο: «Ούτος ο Ιησούς, όστις ανελήφθη αφ’ υμών εις τον ουρανόν, θέλει ελθεί ούτω καθ’ ον τρόπον είδετε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν» (Πράξεις 1:11). Πιστεύουν ότι, επειδή ο Κύριος Ιησούς αναστήθηκε και ανήλθε στους ουρανούς επάνω σ’ ένα λευκό σύννεφο, τότε, όταν επιστρέψει, θα κατέλθει σίγουρα επάνω σ’ ένα λευκό σύννεφο από τον ουρανό και όλοι θα μπορούν να Τον δουν. Κι έτσι, ρωτάνε πώς μπορεί να λέγεται ότι ο Κύριος έχει ήδη ενσαρκωθεί και κατέλθει μυστικά; Και αν αυτή είναι η περίπτωση, ρωτάνε, τότε πώς θα εκπληρωθεί η προφητεία ότι ο Κύριος θα κατέλθει επάνω σ’ ένα λευκό σύννεφο; Θα συναναστραφούμε τώρα επί αυτού του θέματος.

Στην πραγματικότητα, ο Κύριος μάς υποσχέθηκε ότι θα κατέλθει επάνω σ’ ένα λευκό σύννεφο, και αυτό είναι σίγουρο. Όμως υπάρχουν πολλά αποσπάσματα στη Βίβλο που προφητεύουν την επιστροφή του Κυρίου. Μέσα από μια προσεκτική μελέτη της Βίβλου, είναι εύκολο να διαπιστωθεί ότι υπάρχουν δύο κύρια μέρη στις προφητείες σχετικά με την επιστροφή του Κυρίου Ιησού κατά τις έσχατες ημέρες. Το ένα μέρος περιλαμβάνει τις προφητείες που σχετίζονται με τη μυστική κάθοδο του Κυρίου, και το άλλο μέρος περιλαμβάνει τις προφητείες που σχετίζονται με την κάθοδο του Κυρίου επάνω σ’ ένα σύννεφο και με τη δημόσια αποκάλυψή Του. Ας ρίξουμε πρώτα μια ματιά σε μερικές προφητείες που αφορούν στη μυστική έλευση του Κυρίου. Γυρίστε στο κεφάλαιο 16, στίχος 15 στο Βιβλίο της Αποκάλυψης: «Ιδού, έρχομαι ως κλέπτης». Ας διαβάσουμε, τώρα, το στίχο 3 από το κεφάλαιο 3: «Εάν λοιπόν δεν αγρυπνήσης, θέλω ελθεί επί σε ως κλέπτης, και δεν θέλεις γνωρίσει ποίαν ώραν θέλω ελθεί επί σε». Επίσης, ο στίχος 44 του κεφαλαίου 24, στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, αναφέρει: «Διά τούτο και σεις γίνεσθε έτοιμοι, διότι καθ’ ην ώραν δεν στοχάζεσθε, έρχεται ο Υιός του ανθρώπου». Αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα. Αδελφοί και αδελφές, οι φράσεις «ως κλέπτης» και «καθ’ ην ώραν δεν στοχάζεσθε» που αναφέρονται σ’ αυτά τα εδάφια λένε στην ουσία ότι, όταν επιστρέψει ο Κύριος, η κάθοδός Του θα είναι μυστική και η έλευσή Του αθόρυβη. Η φράση «Υιός του ανθρώπου» αναφέρεται σίγουρα σε κάποιον που έχει γεννηθεί από άνθρωπο και σε μια σάρκα που κατέχει κανονική ανθρώπινη φύση. Το Πνεύμα σίγουρα δεν μπορεί να αποκαλείται Υιός του ανθρώπου. Μόνο η σάρκα του ενσαρκωμένου Θεού μπορεί να αποκαλείται Υιός του ανθρώπου, η οποία, όπως ο Κύριος Ιησούς, είναι σάρκα που έχει γεννηθεί από άνθρωπο, απτή και ορατή. Από αυτές τις προφητείες μπορούμε, συνεπώς, να επιβεβαιώσουμε ότι ο Κύριος Ιησούς έχει επιστρέψει μέσω μιας μυστικής καθόδου ως ο ενσαρκωμένος Υιός του ανθρώπου, για να επιτελέσει τα έργα Του και για να εμφανιστεί ανάμεσα στους ανθρώπους.

Ας δούμε τώρα τις προφητείες αναφορικά με την κάθοδο του Κυρίου επάνω σ’ ένα λευκό σύννεφο και τη δημόσια εμφάνισή Του. Αδελφοί και αδελφές, γυρίστε στο κεφάλαιο 1, στίχος 7 της Αποκάλυψης: «Ιδού, έρχεται μετά των νεφελών, και θέλει ιδεί αυτόν πας οφθαλμός και εκείνοι οίτινες εξεκέντησαν αυτόν, και θέλουσι θρηνήσει επ’ αυτόν πάσαι αι φυλαί της γης. Ναι, αμήν». Και στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, κεφάλαιο 24, στίχος 30, αναφέρεται: «Και τότε θέλει φανή το σημείον του Υιού του ανθρώπου εν τω ουρανώ, και τότε θέλουσι θρηνήσει πάσαι αι φυλαί της γης και θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής». Από αυτά τα δύο εδάφια της Αγίας Γραφής, μπορούμε να δούμε ότι όταν όλα τα μάτια δουν τον Κύριο να έρχεται επάνω σε σύννεφα, δεν θα χαρούν και δεν θα νιώσουν ευτυχία, παρά, αντιθέτως, όλες οι φυλές θα κλαίνε γοερά. Αδελφοί και αδελφές, όλοι μας λαχταράμε την επιστροφή του Κυρίου Ιησού. Όμως, γιατί όταν Εκείνος όντως επιστρέψει, οι άνθρωποι θα κλαίνε γοερά; Έχοντας κάνει κηρύγματα επί αυτού του θέματος, νομίζω ότι μπορούμε όλοι μας να το καταλάβουμε. Επειδή το μυστικό έργο του ενσαρκωμένου Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου έχει λάβει τέλος, εκείνοι που αρνήθηκαν να δεχθούν το έργο του Θεού, ενόσω η ενσάρκωσή Του εργαζόταν μυστικά, και εκείνοι που Τον έκριναν, Τον καταδίκαζαν και Του αντιστέκονταν, βλέπουν όλοι ότι εκείνος, τον οποίον καταδίκαζαν και στον οποίον αντιστέκονταν, είναι όντως ο Κύριος Ιησούς που έχει επιστρέψει, και γι’ αυτό χτυπάνε το στήθος τους και αυτομαστιγώνονται, κλαίνε γοερά και τρίζουν τα δόντια τους, και επάνω στη γη εκδηλώνεται ένα θέαμα με τον θρήνο όλων των φυλών. Συνεπώς, η ώρα που θα δούμε τον Κύριο να εμφανίζεται δημοσίως επάνω σ’ ένα σύννεφο θα είναι η ώρα που ο Θεός θα ανταμείψει τους καλούς και θα τιμωρήσει τους μοχθηρούς.

Τώρα, σ’ αυτό το σημείο, θα υπάρξουν σίγουρα μερικοί αδελφοί και αδελφές που θα ρωτήσουν: «Οπότε, οι προφητείες αναφορικά με την επιστροφή του Κυρίου λένε ότι ο Θεός θα ενσαρκωθεί ως Υιός του ανθρώπου και θα έρθει μυστικά, και ότι θα κατέλθει δημοσίως επάνω σ’ ένα σύννεφο. Αυτό δεν αποτελεί αντίφαση; Πώς είναι δυνατόν να εκπληρωθούν αυτές οι προφητείες;» Όντως, αυτές οι προφητείες φαίνεται να αντιφάσκουν η μία με την άλλη, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν ισχύει, καθότι εδώ υπάρχει η σοφία του Θεού. Από αυτά τα δύο είδη προφητειών, μπορούμε να δούμε ότι υπάρχουν σχέδια και στάδια στο έργο του Θεού. Ο Θεός αρχικά ενσαρκώνεται και εργάζεται μυστικά για να σώσει την ανθρωπότητα και, όταν ολοκληρωθεί αυτό το έργο, θα αποκαλύψει δημοσίως τον εαυτό Του σε όλα τα έθνη και τους λαούς, και τότε θα ανταμείψει τους καλούς και θα τιμωρήσει τους μοχθηρούς. Για να το καταλάβουν όλοι καλύτερα αυτό, ας διαβάσουμε ένα εδάφιο από τη Βίβλο. Γυρίστε στο κεφάλαιο 17, στίχοι 26 έως 30 στο Κατά Λουκάν ευαγγέλιο. Διαβάζω: «Και καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και εν ταις ημέραις του Υιού του ανθρώπου· έτρωγον, έπινον, ενύμφευον, ενυμφεύοντο, μέχρι της ημέρας καθ’ ην ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν, και ήλθεν ο κατακλυσμός και απώλεσεν άπαντας. Ομοίως και καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Λώτ· έτρωγον, έπινον, ηγόραζον, επώλουν, εφύτευον, ωκοδόμουν· καθ’ ην δε ημέραν εξήλθεν ο Λωτ από Σοδόμων, έβρεξε πυρ και θείον απ’ ουρανού και απώλεσεν άπαντας. Ωσαύτως θέλει είσθαι καθ’ ην ημέραν ο Υιός του ανθρώπου θέλει φανερωθή». Αδελφοί και αδελφές, η περιγραφή της κατάστασης της ανθρωπότητας σ’ αυτό το εδάφιο, κατά την ημέρα της εμφάνισης του Υιού του ανθρώπου, είναι ακριβώς η ίδια με την κατάσταση της ανθρωπότητας τον καιρό του Νώε και του Λωτ. Όπως όλοι γνωρίζουμε, πριν από τον κατακλυσμό, ο Θεός είπε κρυφά στον Νώε ότι ένας κατακλυσμός θα κατέστρεφε τον κόσμο, και τον έβαλε να φτιάξει την κιβωτό. Όταν ο Νώε έφτιαχνε την κιβωτό, διέδωσε στους άλλους ότι ένας κατακλυσμός θα κατέστρεφε τον κόσμο. Όμως, επειδή οι άνθρωποι τότε δεν είχαν δει αυτό το γεγονός με τα ίδια τους τα μάτια, δεν πίστεψαν τον Νώε, του επιτέθηκαν και τον χλεύαζαν, λέγοντας ότι ήταν τρελός. Όμως, όταν είδαν τον κατακλυσμό να έρχεται, ο οποίος σηματοδότησε την ημέρα της τιμωρίας του ανθρώπου από τον Θεό, έμειναν όλοι άναυδοι και μίσησαν τον εαυτό τους που δεν είχαν πιστέψει στο ευαγγέλιο που είχε κηρύξει ο Νώε. Όμως ήταν πλέον πολύ αργά. Τον καιρό που ζούσε ο Λωτ έγινε ακριβώς το ίδιο. Πριν βρέξει θειάφι και φωτιά από τον ουρανό, ο Θεός είχε πει κρυφά στον Λωτ, μέσω δύο αγγέλων την επικείμενη καταστροφή των Σοδόμων και των Γομόρρων. Όταν ο Λωτ το συνειδητοποίησε, είπε τα νέα στους γαμπρούς του. Όμως, επειδή εκείνοι δεν είχαν δει αυτό το γεγονός με τα ίδια τους τα μάτια, δεν τον πίστεψαν. Και όταν άρχισε να βρέχει φωτιά και θειάφι από τον ουρανό, εκείνοι μετάνιωσαν για τις πράξεις τους και μίσησαν τον εαυτό τους που δεν είχαν πιστέψει αυτά που τους είχε πει ο Λωτ. Αδελφοί και αδελφές, από τον καιρό του Νώε και του Λωτ μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι όταν ο Θεός εργάζεται μυστικά, το κάνει για να σώσει την ανθρωπότητα, και όταν υλοποιούνται οι προειδοποιήσεις Του, τότε πέφτει στην ανθρωπότητα η τιμωρία του Θεού. Το ίδιο ακριβώς ισχύει για τις ημέρες της έλευσης του Υιού του ανθρώπου. Κατά τις έσχατες ημέρες, για άλλη μια φορά ο Θεός ενδύεται με σάρκα και έρχεται μυστικά, φέροντας την έμφυτη διάθεσή Του και όλα όσα Αυτός είναι, ενσαρκώνεται ως Υιός του ανθρώπου και εκφράζει τα λόγια Του για να κατακτήσει, να τελειώσει και να κερδίσει μια ομάδα ανθρώπων, ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποιεί αυτή τη ομάδα για να κηρύξει τη σωτηρία που Αυτός φέρνει κατά τις έσχατες ημέρες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, δεν θα δούμε το θέαμα του Κυρίου να εμφανίζεται δημοσίως επάνω σ’ ένα σύννεφο. Όταν ο Θεός ολοκληρώσει μια ομάδα νικητών και το έργο της μυστικής έλευσης του ενσαρκωμένου Θεού ολοκληρωθεί, τότε θα πέσουν αμέσως οι μεγάλες συμφορές και ο Θεός θα εμφανιστεί δημοσίως για να τιμωρήσει τους μοχθηρούς και να ανταμείψει τους καλούς, και θα διαχωρίσει τον καθέναν σύμφωνα με το είδος του. Για να το πούμε διαφορετικά, το μυστικό στάδιο του έργου του Παντοδύναμου Θεού είναι να σώσει και να τελειώσει εκείνους που δέχονται την αλήθεια, ενώ όταν εμφανιστεί δημοσίως, θα τιμωρήσει εκείνους που δεν δέχονται την αλήθεια. Όλοι εκείνοι που ταπεινά αναζητούν την αλήθεια και που είναι ικανοί να δεχθούν την αλήθεια θα δεχθούν το έργο της σωτηρίας του Θεού των εσχάτων ημερών, κατά την περίοδο του μυστικού έργου του Θεού, θα επιστρέψουν ενώπιον του θρόνου του Θεού και ο Θεός θα τους μετατρέψει σε νικητές. Εκείνους που δεν αποδέχονται την αλήθεια, ωστόσο, οι οποίοι κατά την περίοδο του μυστικού έργου του Θεού βασίζονταν στη δική τους αλαζονική και επηρμένη φύση, και οι οποίοι τυφλά καταδίκαζαν το έργο του Θεού και Του αντιστέκονταν, σε σημείο που να εξαπολύουν ακόμα και επιθέσεις και βλασφημίες κατά του Θεού, ο Θεός θα τους κατατάξει ανάμεσα στους μοχθηρούς, και αυτό που τους περιμένει είναι η δίκαιη τιμωρία του Θεού.

Αδελφοί και αδελφές, έχουμε δει μέχρι τώρα ότι οι προφητείες της Βίβλου αναφορικά με την επιστροφή του Κυρίου έχουν εκπληρωθεί. Ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο Ιησούς που έχει επιστρέψει, είναι ο Αμνός που ανοίγει το βιβλίο, όπως έχει προφητευτεί στην Αποκάλυψη, και είναι πραγματικά Εκείνος που τόσο καιρό λαχταράμε. Εδώ και καιρό έχει σπάσει τις επτά σφραγίδες και έχει ανοίξει το βιβλίο, και έχει αποκαλύψει στους ανθρώπους όλα τα μυστήρια που κανένας δεν είχε ποτέ καταλάβει ανά τους αιώνες. Το έργο της μυστικής έλευσης του Παντοδύναμου Θεού κοντεύει να φτάσει στο τέλος του, και Εκείνος σύντομα θα εμφανιστεί δημοσίως — το έργο του Θεού θα φτάσει σύντομα στην ένδοξη ολοκλήρωσή του. Αν είμαστε σε θέση να αναζητούμε, να μελετάμε και να δεχόμαστε το έργο του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών με τρόπο θετικό και προορατικό, και αν μπορούμε να συμβαδίζουμε με τον Αμνό, τότε υπάρχει ακόμα η ευκαιρία να σωθούμε και να τελειωθούμε από τον Θεό. Αν δεν μπορούμε να δεχθούμε το έργο της σωτηρίας του Παντοδύναμου Θεού, τότε, όταν δούμε τον Κύριο να κατέρχεται επάνω σ’ ένα λευκό σύννεφο, θα είναι πολύ αργά για να το μετανιώσουμε. Ας διαβάσουμε τώρα τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού και ας δώσουμε προσοχή στις προειδοποιήσεις Του! Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Πολλοί μπορεί να μην ενδιαφέρονται γι’ αυτά που λέω, μα εξακολουθώ να θέλω να πω σε κάθε αυτοαποκαλούμενο άγιο που ακολουθεί τον Ιησού πως, όταν δείτε τον Ιησού με τα ίδια σας τα μάτια να κατεβαίνει από τον ουρανό επάνω σ’ ένα λευκό σύννεφο, αυτή θα είναι η δημόσια εμφάνιση του Ηλίου της δικαιοσύνης. Αυτή ίσως να είναι μια στιγμή μεγάλου ενθουσιασμού για εσένα, όμως θα πρέπει να γνωρίζεις πως η στιγμή που θα γίνεις μάρτυρας της καθόδου του Ιησού από τον ουρανό, θα είναι επίσης η στιγμή που θα πας στην κόλαση για να τιμωρηθείς. Θα προαναγγείλει το τέλος του σχεδίου διαχείρισης του Θεού και θα είναι η στιγμή που ο Θεός θα επιβραβεύσει τον καλό και θα τιμωρήσει τον πονηρό. Διότι η κρίση του Θεού θα έχει ολοκληρωθεί πριν ο άνθρωπος διακρίνει τα σημεία, όταν θα υπάρχει μόνο η έκφραση της αλήθειας. Αυτοί που αποδέχονται την αλήθεια και δεν αναζητούν σημεία και, συνεπώς, έχουν εξαγνιστεί, θα έχουν επιστρέψει ενώπιον του θρόνου του Θεού και θα έχουν μπει στην αγκάλη του Δημιουργού. Μονάχα αυτοί που εμμένουν στην πεποίθηση πως “ο Ιησούς που δεν επιβαίνει ένα λευκό σύννεφο, είναι ένας ψευδόχριστος”, θα υποβληθούν σε αιώνια τιμωρία, επειδή πιστεύουν μονάχα στον Ιησού που επιδεικνύει σημεία, αλλά δεν αναγνωρίζουν τον Ιησού που διακηρύσσει αυστηρή κρίση και απελευθερώνει την αληθινή οδό της ζωής. Κι έτσι, ο Ιησούς θα ασχοληθεί μαζί τους μονάχα όταν θα επιστρέψει φανερά επάνω σ’ ένα λευκό σύννεφο. Είναι πολύ ισχυρογνώμονες, με μεγάλη αυτοπεποίθηση και πολύ αλαζόνες. Πώς μπορεί ο Ιησούς να επιβραβεύσει τέτοιους αχρείους; Η επιστροφή του Ιησού αποτελεί μεγάλη λύτρωση για εκείνους που είναι σε θέση να αποδεχτούν την αλήθεια, αλλά γι’ αυτούς που αδυνατούν να την αποδεχτούν αποτελεί οιωνό καταδίκης. Θα πρέπει να επιλέξετε το δικό σας μονοπάτι και να μη βλασφημείτε απέναντι στο Άγιο Πνεύμα και να μην απορρίπτετε την αλήθεια. Θα πρέπει να μην είστε ένα άτομο αδαές και αλαζονικό, μα κάποιος που υπακούει στην καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος και ποθεί και αναζητά την αλήθεια· μόνο έτσι θα επωφεληθείτε» (από «Όταν δεις το πνευματικό σώμα του Ιησού θα είναι η στιγμή που ο Θεός θα έχει φτιάξει εκ νέου ουρανό και γη» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»).

 Πηγή από: Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού

Αφού ο Θεός λύτρωσε την ανθρωπότητα κατά την Εποχή της Χάριτος, γιατί, και πάλι, πρέπει να επιτελέσει το έργο της κρίσης Του κατά τις έσχατες ημέρες;

1. Αφού ο Θεός λύτρωσε την ανθρωπότητα κατά την Εποχή της Χάριτος, γιατί, και πάλι, πρέπει να επιτελέσει το έργο της κρίσης Του κατά τις έσχατες ημέρες;

Στίχοι της Βίβλου για παραπομπή:

«Θέλετε λοιπόν είσθαι άγιοι, διότι άγιος είμαι εγώ» (Λευ. 11:45).

«Και τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον» (Εβρ. 12:14).

«Και εάν τις ακούση τους λόγους μου και δεν πιστεύση, εγώ δεν κρίνω αυτόν· διότι δεν ήλθον διά να κρίνω τον κόσμον, αλλά διά να σώσω τον κόσμον. Ο αθετών εμέ και μη δεχόμενος τους λόγους μου, έχει τον κρίνοντα αυτόν· ο λόγος, τον οποίον ελάλησα, εκείνος θέλει κρίνει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα» (Ιωάν. 12:47-48).

Σχετικά λόγια του Θεού:

Παρόλο που ο Ιησούς έκανε μεγάλο έργο ανάμεσα στους ανθρώπους, ολοκλήρωσε μόνο τη λύτρωση όλης της ανθρωπότητας και θυσιάστηκε για τις αμαρτίες του ανθρώπου, αλλά δεν απάλλαξε τον άνθρωπο από όλη τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Για να σωθεί ολοκληρωτικά ο άνθρωπος από την επιρροή του Σατανά, δεν αρκεί μόνο να σηκώσει ο Ιησούς στους ώμους του τις αμαρτίες του ανθρώπου και να θυσιαστεί γι’ αυτές, αλλά πρέπει, επίσης, ο Θεός να επιτελέσει ακόμα μεγαλύτερο έργο για να απαλλάξει πλήρως τον άνθρωπο από την διάθεσή του, η οποία έχει διαφθαρεί από τον Σατανά. Συνεπώς, αφότου ο άνθρωπος συγχωρέθηκε για τις αμαρτίες του, ο Θεός επέστρεψε ενσαρκωμένος για να οδηγήσει τον άνθρωπο στη νέα εποχή και ξεκίνησε το έργο του παιδέματος και της κρίσης. Αυτό το έργο Του ανέβασε τον άνθρωπο σε υψηλότερο επίπεδο. Όλοι όσοι υποτάσσονται στην κυριαρχία Του θα απολαμβάνουν ανώτερη αλήθεια και θα λαμβάνουν μεγαλύτερες ευλογίες. Θα ζούνε πραγματικά στο φως και θα κερδίσουν την αλήθεια, την οδό και τη ζωή.

από τον Πρόλογο του βιβλίου «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Τον καιρό εκείνον, το έργο του Ιησού ήταν η λύτρωση όλης της ανθρωπότητας. Οι αμαρτίες όλων όσων πίστευαν σ’ Αυτόν συγχωρέθηκαν. Εφόσον πίστευες σ’ Αυτόν, θα σε λύτρωνε. Αν πίστευες σ’ Αυτόν, δεν ήσουν πλέον αμαρτωλός, είχες απαλλαγεί από τις αμαρτίες σου. Αυτό ήταν το νόημα της σωτηρίας και δικαιολογούνταν μέσω της πίστης. Εντούτοις, όσοι πίστευαν, είχαν ακόμα μέσα τους την επαναστατικότητα και αντιτάσσονταν στον Θεό, στοιχεία τα οποία έπρεπε να απομακρυνθούν αργά. Σωτηρία δεν σήμαινε ότι ο άνθρωπος είχε κερδηθεί πλήρως από τον Ιησού, αλλά ότι ο άνθρωπος δεν ήταν πια αμαρτωλός, ότι είχε συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του: Εφόσον πίστευες, δεν θα ήσουν ποτέ πια αμαρτωλός.

από «Το όραμα του έργου του Θεού (2)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Όταν ο Ιησούς επιτελούσε το έργο Του, η γνώση του ανθρώπου γι’ Αυτόν ήταν ακόμα ασαφής και αόριστη. Ο άνθρωπος πάντα πίστευε ότι Αυτός ήταν ο υιός του Δαβίδ και τον ανακήρυξε ως μεγάλο προφήτη και φιλάνθρωπο Κύριο που λύτρωσε τον άνθρωπο από τις αμαρτίες του. Ορισμένοι, μέσω της πίστης, θεραπεύτηκαν, αγγίζοντας απλώς την άκρη του ενδύματός Του. Οι τυφλοί βρήκαν το φως τους και ακόμη και οι νεκροί ήρθαν πίσω στη ζωή. Ωστόσο, ο άνθρωπος δεν μπορούσε να ανακαλύψει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση που ήταν βαθιά ριζωμένη μέσα του και ούτε ήξερε πώς να την αποβάλλει. Ο άνθρωπος έλαβε πολύ χάρη, όπως τη γαλήνη και την αγαλλίαση της σάρκας, την ευλογία ολόκληρης της οικογένειας μέσω της πίστης ενός, και τη θεραπεία των ασθενειών και ούτω καθεξής. Τα υπόλοιπα ήταν οι καλές πράξεις του ανθρώπου και η θεία εμφάνισή τους. Εάν ο άνθρωπος μπορούσε να ζήσει βάσει αυτών, θεωρείτο καλός πιστός. Μόνο αυτοί οι πιστοί θα μπορούσαν να εισέλθουν στον ουρανό μετά θάνατον, πράγμα που σημαίνει ότι σώθηκαν. Εντούτοις, κατά τη διάρκεια της ζωής τους, δεν κατανόησαν διόλου την οδό της ζωής. Απλώς διέπρατταν αμαρτίες και στη συνέχεια εξομολογούνταν σε έναν συνεχή κύκλο χωρίς να ακολουθούν κανένα μονοπάτι προς την αλλαγή διάθεσης. Αυτή ήταν η κατάσταση του ανθρώπου την Εποχή της Χάριτος. Έχει λάβει ο άνθρωπος πλήρη σωτηρία; Όχι! Επομένως, μετά την ολοκλήρωση αυτού του σταδίου, ακολουθεί το έργο της κρίσης και του παιδέματος. Αυτό το στάδιο εξαγνίζει τον άνθρωπο μέσω του λόγου, έτσι ώστε να προσφέρει στον άνθρωπο ένα μονοπάτι για να το ακολουθήσει. Αυτό το στάδιο δεν θα ήταν καρποφόρο ή σημαντικό εάν συνεχιζόταν με την εκδίωξη των δαιμόνων, διότι η αμαρτωλή φύση του ανθρώπου δεν θα αποβαλλόταν και ο άνθρωπος θα σταματούσε μόνο στη συγχώρεση των αμαρτιών. Μέσα από την προσφορά περί αμαρτίας ο άνθρωπος έχει συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, διότι το έργο της σταύρωσης έχει ήδη ολοκληρωθεί και ο Θεός έχει κυριαρχήσει επί του Σατανά. Ωστόσο, η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου παραμένει μέσα του και ο άνθρωπος μπορεί ακόμη να αμαρτάνει και να αντιστέκεται στον Θεό. Ο Θεός δεν έχει κερδίσει την ανθρωπότητα. Γι’ αυτό, στο παρόν στάδιο του έργου, ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο για να αποκαλύψει τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου και ζητά από τον άνθρωπο να ενεργεί σύμφωνα με το σωστό μονοπάτι. Αυτό το στάδιο είναι πιο σημαντικό από το προηγούμενο και πιο καρποφόρο, διότι τώρα ο λόγος παρέχει άμεσα τη ζωή του ανθρώπου και καθιστά δυνατή την πλήρη ανανέωση της διάθεσης του ανθρώπου. Είναι ένα στάδιο του έργου πιο βαθύ. Επομένως, η ενσάρκωση των εσχάτων ημερών έχει ολοκληρώσει τη σημασία της ενσάρκωσης του Θεού και έχει ολοκληρώσει πλήρως το σχέδιο διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου.

από «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Ένας αμαρτωλός όπως εσείς, ο οποίος έχει μόλις λυτρωθεί και δεν έχει αλλάξει ή τελειωθεί από τον Θεό, μπορεί να επιθυμείς την καρδιά του Θεού; Γιατί εσύ, εσύ που είσαι ακόμα ο παλιός εαυτός σου, είναι αλήθεια ότι σώθηκες από τον Ιησού και ότι δεν θεωρείσαι αμαρτωλός λόγω της σωτηρίας του Θεού, αλλά αυτό δεν αποδεικνύει ότι δεν είσαι αμαρτωλός και ότι δεν είσαι ακάθαρτος. Πώς μπορείς να είσαι άγιος αν δεν έχεις αλλάξει; Μέσα σου είσαι κυριευμένος από ακαθαρσία, εγωισμό και κακία, αλλά εξακολουθείς να επιθυμείς να κατέλθεις με τον Ιησού –τι τυχερός που θα ήσουν! Έχεις χάσει ένα στάδιο στην πίστη σου στον Θεό: Έχεις απλώς λυτρωθεί, αλλά δεν έχεις αλλάξει. Για να μπορείς να είσαι κάποιος που επιθυμεί η καρδιά του Θεού, ο Θεός πρέπει προσωπικά να επιτελέσει το έργο της αλλαγής και της κάθαρσής σου. Αν έχεις λυτρωθεί μόνο, θα είσαι ανίκανος να επιτύχεις την αγιότητα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα είσαι ακατάλληλος να κοινωνήσεις τις καλές ευλογίες του Θεού, επειδή έχεις χάσει ένα στάδιο στο έργο του Θεού για τη διαχείριση του ανθρώπου, το οποίο είναι το βασικό βήμα της αλλαγής και της τελείωσης. Και έτσι εσύ, ένας αμαρτωλός που έχει μόλις λυτρωθεί, είσαι ανίκανος να κληρονομήσεις άμεσα την κληρονομιά του Θεού.

από «Περί ονομασιών και ταυτότητας» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Αν και ο άνθρωπος έχει λυτρωθεί και συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, θεωρείται απλώς ότι ο Θεός δεν ενθυμείται τις παραβάσεις του ανθρώπου και δεν αντιμετωπίζει τον άνθρωπο ανάλογα με τις παραβάσεις του. Ωστόσο, όταν ο άνθρωπος ζει στη σάρκα και δεν έχει απελευθερωθεί από την αμαρτία, μπορεί μόνο να συνεχίσει να αμαρτάνει, συνεχίζοντας να αποκαλύπτει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση. Αυτή είναι η ζωή που διάγει ο άνθρωπος, ένας ατελείωτος κύκλος αμαρτίας και συγχώρεσης. Η πλειοψηφία των ανθρώπων αμαρτάνει την ημέρα μόνο για να ομολογήσει τις αμαρτίες το βράδυ. Έτσι, ακόμα κι αν η προσφορά περί αμαρτίας ήταν αενάως αποτελεσματική για τον άνθρωπο, δεν θα μπορούσε να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Μόνο το ήμισυ του έργου της σωτηρίας έχει ολοκληρωθεί, γιατί ο άνθρωπος εξακολουθεί να έχει διεφθαρμένη διάθεση.

από «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Για τον άνθρωπο, με τη σταύρωση του Θεού ολοκληρώθηκε το έργο του ενσαρκωμένου Θεού, λυτρώθηκε όλη η ανθρωπότητα και Του δόθηκε η δυνατότητα να πάρει υπό την κατοχή Του το κλειδί για τον Άδη. Όλοι πιστεύουν ότι το έργο του Θεού έχει επιτευχθεί πλήρως. Στην πραγματικότητα, για τον Θεό, μόνο ένα μικρό μέρος του έργου Του έχει επιτευχθεί. Εκείνος έχει απλώς λυτρώσει την ανθρωπότητα· δεν την έχει κατακτήσει, πόσο μάλλον έχει αλλάξει την ασχήμια του Σατανά στον άνθρωπο. Γι’ αυτό, ο Θεός λέει «παρόλο που η ενσάρκωσή Μου υπέμεινε τον πόνο του θανάτου, αυτός δεν ήταν ο αποκλειστικός στόχος της ενσάρκωσής Μου. Ο Ιησούς είναι ο λατρευτός Μου Υιός και σταυρώθηκε για Εμένα, όμως δεν ολοκλήρωσε πλήρως το έργο Μου. Έφερε εις πέρας μόνο ένα μέρος αυτού». Γι’ αυτό, ο Θεός ξεκίνησε τον δεύτερο γύρο των σχεδίων Του, προκειμένου να συνεχίσει το έργο της ενσάρκωσης. Η υπέρτατη πρόθεση του Θεού είναι να οδηγήσει στην τελείωση και να κερδίσει τους πάντες, να τους σώσει από τα χέρια του Σατανά. Γι’ αυτό ο Θεός προετοιμάστηκε για άλλη μια φορά να ριψοκινδυνέψει να ενσαρκωθεί.

από «Έργο και είσοδος (6)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Το έργο των εσχάτων ημερών είναι η έκφραση του λόγου. Ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει πολύ μέσω του λόγου. Οι αλλαγές που γίνονται τώρα στους ανθρώπους που αποδέχτηκαν αυτόν τον λόγο είναι πολύ σπουδαιότερες από εκείνες των ανθρώπων που αποδέχτηκαν τα σημεία και τα θαύματα την Εποχή της Χάριτος. Διότι την Εποχή της Χάριτος οι δαίμονες έφυγαν από τον άνθρωπο με το άγγιγμα των χεριών και την προσευχή, αλλά οι διεφθαρμένες διαθέσεις παρέμεναν ακόμα μέσα στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος θεραπεύτηκε από την ασθένειά του και συγχωρέθηκαν οι αμαρτίες του, αλλά δεν επιτελέστηκε το έργο για να αποβληθούν οι διεφθαρμένες σατανικές διαθέσεις μέσα από τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος απλώς σώθηκε και έλαβε συγχώρεση για τις αμαρτίες του μέσω της πίστης του, αλλά η αμαρτωλή φύση του ανθρώπου δεν εξαλείφθηκε και παρέμενε μέσα του. Οι αμαρτίες του ανθρώπου συγχωρέθηκαν μέσω του ενσαρκωμένου Θεού, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν έχει αμαρτίες μέσα του. Οι αμαρτίες του ανθρώπου θα μπορούσαν να συγχωρεθούν μέσω της προσφοράς περί αμαρτίας, αλλά ο άνθρωπος δεν έχει καταφέρει να επιλύσει το ζήτημα του πώς δεν μπορεί πλέον να αμαρτάνει και πώς η αμαρτωλή φύση του μπορεί να αποβληθεί εντελώς και να μεταμορφωθεί. Οι αμαρτίες του ανθρώπου συγχωρέθηκαν εξαιτίας του έργου της σταύρωσης του Θεού, αλλά ο άνθρωπος συνέχισε να ζει με την παλιά, διεφθαρμένη σατανική διάθεση. Ως εκ τούτου, ο άνθρωπος πρέπει να σωθεί πλήρως από τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση, ώστε η αμαρτωλή φύση του ανθρώπου να αποβληθεί πλήρως και να μην αναπτυχθεί ποτέ ξανά, επιτρέποντας έτσι την αλλαγή της διάθεσης του ανθρώπου. Αυτό απαιτεί από τον άνθρωπο να κατανοήσει το μονοπάτι της εξέλιξης της ζωής, την οδό ζωής και τον τρόπο αλλαγής της διάθεσής του. Απαιτείται επίσης ο άνθρωπος να ενεργεί σύμφωνα με αυτό το μονοπάτι, έτσι ώστε η διάθεση του ανθρώπου να μπορεί σταδιακά να αλλάξει και να μπορεί να ζήσει κάτω από τη λάμψη του φωτός και να μπορεί να κάνει τα πάντα σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, να αποβάλει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση, και να αποδεσμευτεί από το σκότος της επιρροής του Σατανά, ώστε να αναδυθεί πλήρως από την αμαρτία. Μόνο τότε ο άνθρωπος θα λάβει πλήρη σωτηρία.

από «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Ο άνθρωπος δεν μπορεί να σωθεί πλήρως από τις αμαρτίες του μέσω της θεραπείας της ασθένειας και της εκδίωξης των δαιμόνων και δεν μπορεί να ολοκληρωθεί πλήρως με την εκδήλωση σημείων και θαυμάτων. Η εξουσία της θεραπείας των ασθενειών και της εκδίωξης των δαιμόνων απλώς δίνει χάρη στον άνθρωπο, αλλά η σάρκα του ανθρώπου εξακολουθεί να ανήκει στον Σατανά και η διεφθαρμένη σατανική διάθεση παραμένει μέσα στον άνθρωπο. Με άλλα λόγια, ό,τι δεν έχει καθαρίσει, εξακολουθεί να ανήκει στην αμαρτία και την ακαθαρσία. Μόνο αφού ο άνθρωπος καθαριστεί μέσω του λόγου, μπορεί να τον κερδίσει ο Θεός και να αγιοποιηθεί. Όταν οι δαίμονες εκδιώχθηκαν από τον άνθρωπο και αυτός λυτρώθηκε, αυτό σήμανε μόνο ότι αποσπάστηκε από τα χέρια του Σατανά και επέστρεψε στον Θεό. Ωστόσο, δεν έχει καθαριστεί ή αλλαχθεί από τον Θεό, και παραμένει διεφθαρμένος. Μέσα στον άνθρωπο εξακολουθεί να υπάρχει ακαθαρσία, αντίσταση και επαναστατικότητα. Ο άνθρωπος έχει επιστρέψει στον Θεό μόνο μέσω της λύτρωσης, αλλά ο άνθρωπος δεν Τον γνωρίζει και εξακολουθεί να αντιστέκεται και να προδίδει τον Θεό. Προτού λυτρωθεί ο άνθρωπος, πολλά από τα δηλητήρια του Σατανά είχαν ήδη φυτευτεί μέσα του. Μετά από χιλιάδες έτη διαφθοράς του Σατανά, ο άνθρωπος διαθέτει ήδη μέσα του φύση που αντιστέκεται στον Θεό. Επομένως, όταν ο άνθρωπος λυτρωθεί, πρόκειται μόνο για λύτρωση, όπου ο άνθρωπος αγοράζεται με υψηλό τίμημα, αλλά η δηλητηριώδης φύση μέσα του δεν έχει εξαλειφθεί. Ο άνθρωπος που είναι τόσο μιαρός πρέπει να υποβληθεί σε αλλαγή πριν αξιωθεί να υπηρετήσει τον Θεό. Μέσω αυτού του έργου της κρίσης και του παιδέματος, ο άνθρωπος θα καταφέρει να γνωρίσει πλήρως την ακάθαρτη και διεφθαρμένη ουσία μέσα του και θα είναι σε θέση να αλλάξει εντελώς και να γίνει καθαρός. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί ο άνθρωπος να αξιωθεί να επιστρέψει ενώπιον του θρόνου του Θεού. Όλο το έργο που επιτελείται σήμερα γίνεται για να καθαριστεί ο άνθρωπος και να αλλάξει. Μέσω της κρίσης και του παιδέματος του λόγου, καθώς και του ραφιναρίσματος, ο άνθρωπος μπορεί να αποβάλει τη διαφθορά του και να εξαγνιστεί. Αντί να θεωρείται αυτό το στάδιο έργου ως έργο της σωτηρίας, θα ήταν πιο κατάλληλο να ειπωθεί ότι είναι το έργο του εξαγνισμού.

από «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Η ουσία του έργου της παίδευσης και της κρίσης είναι να εξαγνίσει την ανθρωπότητα για την ημέρα της τελικής ανάπαυσης. Διαφορετικά, ολόκληρη η ανθρωπότητα δεν θα μπορέσει να ακολουθήσει το δικό της είδος ή να εισέλθει στην ανάπαυση. Αυτό το έργο είναι το μοναδικό μονοπάτι της ανθρωπότητας για να εισέλθει στην ανάπαυση. Μόνο το έργο του εξαγνισμού του Θεού θα εξαγνίσει την ανθρωπότητα από την αδικία της, και μόνο το έργο της παίδευσης και της κρίσης Του θα αναδείξει αυτά τα ανυπάκουα πράγματα μεταξύ της ανθρωπότητας, διαχωρίζοντας έτσι εκείνους που μπορούν να σωθούν από αυτούς που δεν μπορούν, και εκείνους που θα παραμείνουν από εκείνους που δεν θα το κάνουν. Όταν τελειώσει το έργο Του, όσοι παραμείνουν, θα εξαγνιστούν και θα απολαύσουν μια πιο θαυμάσια δεύτερη ανθρώπινη ζωή πάνω στη γη καθώς εισέρχονται σε μια υψηλότερη σφαίρα της ανθρωπότητας· με άλλα λόγια, θα εισέλθουν στην ημέρα ανάπαυσης της ανθρωπότητας και θα ζήσουν μαζί με τον Θεό. Όταν αυτοί που δεν μπορούν να παραμείνουν, υποστούν παίδευση και κρίση, οι αρχικές τους μορφές θα αποκαλυφθούν πλήρως· μετά από αυτό, θα καταστραφούν όλοι και, όπως ο Σατανάς, δεν θα τους επιτραπεί πλέον να επιβιώσουν πάνω στη γη. Η ανθρωπότητα του μέλλοντος δεν θα περιέχει πλέον κανένα από αυτά τα είδη ανθρώπων· αυτοί οι άνθρωποι δεν θα είναι κατάλληλοι να εισέλθουν στη χώρα της τελικής ανάπαυσης, ούτε να εισέλθουν στην ημέρα ανάπαυσης που ο Θεός και ο άνθρωπος θα μοιραστούν, γιατί είναι στόχοι της τιμωρίας, είναι οι ασεβείς και δεν είναι δίκαιοι άνθρωποι. […] Το τελικό έργο Του της τιμωρίας του κακού και της ανταμοιβής του καλού γίνεται εξ ολοκλήρου για να εξαγνίσει τελείως όλη την ανθρωπότητα, ώστε να μπορεί να φέρει σε αιώνια ανάπαυση μια εντελώς αγία ανθρωπότητα. Αυτό το στάδιο του έργου Του είναι το πιο κρίσιμο έργο Του. Είναι το τελικό στάδιο του συνολικού έργου διαχείρισής Του.

από «Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Τα 6.000 χρόνια του έργου της διαχείρισης του Θεού χωρίζονται σε τρία στάδια: την Εποχή του Νόμου, την Εποχή της Χάριτος και την Εποχή της Βασιλείας. Τα τρία αυτά στάδια του έργου αφορούν αποκλειστικά στη σωτηρία της ανθρωπότητας, δηλαδή αφορούν στη σωτηρία μιας ανθρωπότητας, η οποία έχει διαφθαρεί σοβαρά από τον Σατανά. Ταυτόχρονα, όμως, υπάρχουν και για να διευκολύνουν τον Θεό να πολεμήσει τον Σατανά. Έτσι, ακριβώς όπως το έργο της σωτηρίας χωρίζεται σε τρία στάδια, η μάχη με τον Σατανά χωρίζεται κι εκείνη σε τρία στάδια, και αυτές οι δύο όψεις του έργου του Θεού διεξάγονται ταυτόχρονα. Η μάχη με τον Σατανά γίνεται στην πραγματικότητα προς χάριν της σωτηρίας της ανθρωπότητας· επειδή το έργο για τη σωτηρία της δεν είναι κάτι που μπορεί να ολοκληρωθεί επιτυχώς σε ένα και μόνο στάδιο, η μάχη με τον Σατανά χωρίζεται και εκείνη σε φάσεις και περιόδους, και ο πόλεμος διεξάγεται εναντίον του, ανάλογα με τις ανάγκες του ανθρώπου και την έκταση της διαφθοράς του από τον Σατανά. […] Στο έργο για τη σωτηρία του ανθρώπου, έχουν έλθει εις πέρας ήδη τρία στάδια, πράγμα που σημαίνει ότι η μάχη με τον Σατανά έχει χωριστεί σε τρία στάδια, που προηγούνται της απόλυτης συντριβής του. Ωστόσο, η εσωτερική αλήθεια ολόκληρου του έργου για τη μάχη με τον Σατανά είναι ότι οι στόχοι του επιτυγχάνονται διά της χάρης προς στον άνθρωπο και της προσφοράς θυσίας για τις αμαρτίες του, διά της άφεσης των αμαρτιών του, διά της κατάκτησης και της τελείωσής του. Στην πραγματικότητα, η μάχη με τον Σατανά δεν είναι η ανάληψη των όπλων εναντίον του, αλλά η σωτηρία του ανθρώπου, η εργασία επί της ζωής του και η αλλαγή της διάθεσής του, ώστε να δύναται να γίνει μάρτυρας του Θεού. Αυτός είναι ο τρόπος συντριβής του Σατανά. Ο Σατανάς συντρίβεται διά της αλλαγής της διεφθαρμένης διάθεσης του ανθρώπου. Μόνον μετά τη συντριβή του Σατανά, δηλαδή, μετά την ολοκληρωτική διάσωση του ανθρώπου, ο ντροπιασμένος Σατανάς θα δεθεί ολοκληρωτικά και ο άνθρωπος θα σωθεί τελειωτικά. Έτσι, η ουσία της σωτηρίας του ανθρώπου είναι η μάχη με τον Σατανά και ο πόλεμος με τον Σατανά αντανακλάται πρωτίστως στη σωτηρία του ανθρώπου. Η φάση των εσχάτων ημερών, κατά την οποία επίκειται η κατάκτηση του ανθρώπου, αποτελεί το ύστατο στάδιο στη μάχη με τον Σατανά, καθώς και το έργο για την ολοκληρωτική σωτηρία του ανθρώπου από την κυριαρχία του Σατανά. Η εσωτερική έννοια της κατάκτησης του ανθρώπου είναι η επιστροφή της ενσωμάτωσης του Σατανά, του ανθρώπου που έχει διαφθαρεί από αυτόν, στον Δημιουργό μετά την κατάκτησή του, διά του οποίου θα εγκαταλείψει τον Σατανά και θα επιστρέψει εντελώς στον Θεό. Με αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος θα έχει σωθεί ολοκληρωτικά. Και έτσι, το έργο της κατάκτησης είναι το ύστατο έργο στη μάχη εναντίον του Σατανά, αλλά και το τελικό στάδιο στη διαχείριση του Θεού προς χάριν της συντριβής του Σατανά. Χωρίς το έργο αυτό, η ολοκληρωτική σωτηρία του ανθρώπου θα ήταν τελικά αδύνατη, όπως και η απόλυτη συντριβή του Σατανά, και το ανθρώπινο γένος ποτέ δεν θα μπορούσε να εισέλθει στον θαυμαστό προορισμό ή να απαλλαγεί από την επιρροή του Σατανά. Κατά συνέπεια, το έργο για τη σωτηρία του ανθρώπου είναι αδύνατον να ολοκληρωθεί προτού ολοκληρωθεί η μάχη με τον Σατανά, επειδή ο πυρήνας του έργου της διαχείρισης του Θεού είναι η σωτηρία της ανθρωπότητας. Το πρώιμο ανθρώπινο είδος βρισκόταν στα χέρια του Θεού, αλλά εξαιτίας του πειρασμού και της διαφθοράς από τον Σατανά, ο άνθρωπος έγινε σκλάβος του και περιέπεσε στα δικά του χέρια. Έτσι, στο έργο της διαχείρισης του Θεού, ο Σατανάς κατέστη αντικείμενο προς συντριβή. Επειδή ο Σατανάς κατέλαβε τον άνθρωπο, ο οποίος αποτελεί την παρακαταθήκη ολόκληρης της διαχείρισης του Θεού, αν πρόκειται να σωθεί ο άνθρωπος, τότε πρέπει να αρπαχθεί εκ νέου από τα χέρια του Σατανά, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να ανακτηθεί μετά την αιχμαλωσία του από αυτόν. Η συντριβή του Σατανά επέρχεται διά των αλλαγών στην παλιά διάθεση του ανθρώπου, που αποκαθιστούν την πρωταρχική λογική του και, κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος που κρατείται αιχμάλωτος, είναι δυνατόν να αρπαχθεί εκ νέου από τα χέρια του Σατανά. Με την απελευθέρωση του ανθρώπου από την επιρροή και τα δεσμά του Σατανά, θα επέλθει και η ανάκτησή του· ο Σατανάς θα εξευτελιστεί και, τέλος, θα συντριβεί. Και επειδή ο άνθρωπος ελευθερώθηκε από τη σκοτεινή επιρροή του Σατανά, θα καταστεί λάφυρο μάχης, ενώ ο Σατανάς θα γίνει το αντικείμενο προς τιμωρία μετά το πέρας της μάχης αυτής, έπειτα από την οποία, το έργο για τη σωτηρία της ανθρωπότητας θα έχει ολοκληρωθεί εν τω συνόλω του.

από «Αποκαθιστώντας την κανονική ζωή του ανθρώπου και οδηγώντας τον σε έναν θαυμαστό προορισμό» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Γιατί μόνο μέσα από τη βίωση και την υπακοή στο έργο του Θεού ενσαρκωμένου μπορεί κάποιος να γνωρίσει τον Θεό;

Στίχοι της Βίβλου για παραπομπή:

«Και ο Λόγος έγεινε σαρξ και κατώκησε μεταξύ ημών, και είδομεν την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά του Πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας» (Ιωάν. 1:14).

«Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού. Εάν εγνωρίζετε εμέ, και τον Πατέρα μου ηθέλετε γνωρίσει. Και από του νυν γνωρίζετε αυτόν και είδετε αυτόν» (Ιωάν. 14:6-7).

«Εγώ είμαι εν τω Πατρί και ο Πατήρ είναι εν εμοί» (Ιωάν. 14:10).

«Εγώ και ο Πατήρ εν είμεθα» (Ιωάν. 10:30).

Σχετικά λόγια του Θεού:

Όταν ο Θεός δεν είχε ενσαρκωθεί, οι άνθρωποι δεν κατανοούσαν πολλά από αυτά που έλεγε, γιατί προέρχονταν από την ολοκληρωμένη θεϊκή φύση. Η οπτική και το συγκείμενο αυτών που Αυτός έλεγε ήταν αόρατα και ανέφικτα για την ανθρωπότητα· είχαν εκφραστεί από ένα πνευματικό βασίλειο που οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να δουν. Γιατί οι άνθρωποι που ζούσαν στη σάρκα, δεν μπορούσαν να διέλθουν στο πνευματικό βασίλειο. Ωστόσο, αφότου ο Θεός ενσαρκώθηκε, μίλησε στην ανθρωπότητα από την οπτική της ανθρώπινης φύσης, και εξήλθε και υπερέβη τη σφαίρα του πνευματικού βασιλείου. Μπορούσε να εκφράσει τη θεϊκή Του διάθεση, το θέλημα και τη στάση Του, μέσα από πράγματα που οι άνθρωποι μπορούσαν να φανταστούν και μέσα από πράγματα που έβλεπαν και συναντούσαν στις ζωές τους, χρησιμοποιώντας μεθόδους που οι άνθρωποι μπορούσαν να δεχθούν, σε μια γλώσσα που μπορούσαν να καταλάβουν και μια γνώση που μπορούσαν να συλλάβουν, έτσι ώστε να επιτρέψει στην ανθρωπότητα να κατανοήσει και να γνωρίσει τον Θεό, να κατανοήσει την πρόθεσή Του και τα απαιτούμενά Του πρότυπα εντός του πλαισίου των δυνατοτήτων τους και μέχρι τον βαθμό που ήταν ικανοί. Αυτή ήταν η μέθοδος και η αρχή του έργου του Θεού στην ανθρώπινη φύση. Αν και οι τρόποι και οι αρχές εργασίας του Θεού στη σάρκα επιτυγχάνονταν κυρίως από ή μέσω της ανθρώπινης φύσης, επέτυχε πράγματι αποτελέσματα που δε θα μπορούσαν να είχαν επιτευχθεί με εργασία απευθείας στη θεϊκή φύση. Το έργο του Θεού στην ανθρώπινη φύση ήταν πιο απτό, αυθεντικό και στοχευμένο, οι μέθοδοι ήταν πολύ πιο ελαστικές, ενώ σε μορφή υπερέβαινε την Εποχή του Νόμου.

από «Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Γ’» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Ο Θεός εισέρχεται σε ένα νέο στάδιο του έργου τις έσχατες ημέρες. Θα αποκαλύψει ακόμη περισσότερο τη διάθεσή Του και δεν θα είναι η ευσπλαχνία και η αγάπη της εποχής του Ιησού. Δεδομένου ότι έχει αναλάβει νέο έργο, αυτό το νέο έργο θα συνοδεύεται από μια νέα διάθεση. Έτσι, εάν το έργο αυτό επιτελούνταν από το Πνεύμα — αν ο Θεός δεν ενσαρκωνόταν και αντ’ αυτού το Πνεύμα μιλούσε απευθείας μέσω βροντής, ώστε ο άνθρωπος να μην είχε τρόπο να έρθει σε επαφή μαζί Του, θα μπορούσε ο άνθρωπος να γνωρίσει τη διάθεσή Του; Εάν ήταν μόνο το Πνεύμα που επιτελούσε το έργο, τότε ο άνθρωπος δεν θα είχε τρόπο να γνωρίσει τη διάθεση του Θεού. Οι άνθρωποι μπορούν να δουν τη διάθεση του Θεού μόνο ιδίοις όμμασι όταν ενσαρκωθεί, όταν ο Λόγος εμφανιστεί στη σάρκα και εκφράσει ολόκληρη τη διάθεσή Του μέσω της σάρκας. Ο Θεός ζει πραγματικά και αληθινά μεταξύ των ανθρώπων. Είναι χειροπιαστός. Ο άνθρωπος μπορεί πραγματικά να έρθει σε επαφή με τη διάθεσή Του, να έρθει σε επαφή με αυτό που Αυτός έχει και είναι. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί ο άνθρωπος πραγματικά να Τον γνωρίσει.

από «Το όραμα του έργου του Θεού (3)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Η έλευση του Θεού στη σάρκα έχει ως κύριο σκοπό να δώσει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να δουν τις αληθινές πράξεις του Θεού, να υλοποιήσει το άμορφο Πνεύμα στη σάρκα, καθώς και να επιτρέψει στους ανθρώπους να Τον δουν και να Τον αγγίξουν. Με τον τρόπο αυτό, όσοι ολοκληρώνονται από Αυτόν θα Τον βιώνουν, θα αποκτώνται από Αυτόν και θα είναι κάποιοι που επιθυμεί η καρδιά Του. Αν ο Θεός μιλούσε μόνο στον ουρανό και δεν κατέβαινε πράγματι στη γη, τότε οι άνθρωποι θα ήταν ακόμα ανίκανοι να γνωρίσουν τον Θεό, θα ήταν ικανοί μόνο να κηρύττουν τις πράξεις του Θεού χρησιμοποιώντας κενή θεωρία και δεν θα είχαν τον λόγο του Θεού ως πραγματικότητα. Ο Θεός έχει έρθει στη γη με πρωταρχικό σκοπό να αποτελέσει υπόδειγμα και πρότυπο σε όσους πρόκειται να αποκτηθούν από τον Θεό· μόνο με τον τρόπο αυτό μπορούν οι άνθρωποι να γνωρίσουν πραγματικά τον Θεό, να Τον αγγίξουν και να Τον δουν, και μόνο τότε μπορούν να αποκτηθούν πραγματικά από τον Θεό.

από «Πρέπει να ξέρεις πως ο πρακτικός Θεός είναι ο ίδιος ο Θεός» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Μέσα στο πλαίσιο του έργου που ολοκλήρωσε ο Κύριος Ιησούς κατά την Εποχή της Χάριτος, μπορείς να δεις ακόμα μια πτυχή αυτού που έχει και είναι ο Θεός. Εκφράστηκε μέσω της σάρκας Του και κατέστη δυνατό να το δουν και να το εκτιμήσουν οι άνθρωποι μέσω της ανθρώπινης φύσης Του. Στον Υιό του ανθρώπου, οι άνθρωποι είδαν τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός στη σάρκα βίωσε την ανθρώπινη φύση Του, όπως και είδαν τη θεϊκή φύση του Θεού να εκφράζεται μέσω της σάρκας. Οι δύο αυτοί τύποι έκφρασης, επέτρεψαν στους ανθρώπους να δουν έναν ιδιαίτερα αληθινό Θεό, όπως και τους επέτρεψαν να σχηματίσουν μια διαφορετική ιδέα για τον Θεό. Ωστόσο, στο διάστημα που μεσολάβησε από τη δημιουργία του κόσμου έως το τέλος της Εποχής του Νόμου, δηλαδή πριν την Εποχή της Χάριτος, αυτό που έβλεπαν, άκουγαν και βίωναν οι άνθρωποι, ήταν μονάχα η θεϊκή πτυχή του Θεού. Ήταν αυτά που έκανε και έλεγε ο Θεός σε ένα άυλο βασίλειο και τα πράγματα που εξέφραζε από το αληθινό Του άτομο, τα οποία δεν μπορούσαν να δουν ή ν’ αγγίξουν. Συχνά, τα πράγματα αυτά έκαναν τους ανθρώπους να αισθάνονται πως ο Θεός ήταν τόσο μεγάλος και πως δεν μπορούσαν να έρθουν κοντά σ’ Αυτόν. Η εντύπωση που έδινε συνήθως ο Θεός στους ανθρώπους ήταν πως τρεμόπαιζε, ενώ οι άνθρωποι αισθάνονταν, επιπλέον, πως όλες οι σκέψεις και οι ιδέες Του ήταν τόσο μυστηριώδεις και τόσο ασύλληπτες, που δεν υπήρχε τρόπος να τις φτάσουν, πόσο μάλλον να επιχειρήσουν να τις κατανοήσουν και να την εκτιμήσουν. Για τους ανθρώπους, τα πάντα στον Θεό ήταν πολύ μακρινά —τόσο μακρινά που οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να τα δουν, δεν μπορούσαν να τ’ αγγίξουν. Φαινόταν πως Αυτός βρισκόταν ψηλά στον ουρανό, όπως και φαινόταν πως δεν υπήρχε καθόλου. Επομένως, για τους ανθρώπους, η κατανόηση της καρδιάς και του νου του Θεού ή οποιουδήποτε σκεπτικού Του, ήταν ανεπίτευκτη ή ακόμα και ανέφικτη. […] Κατά το διάστημα που εργαζόταν ο Κύριος Ιησούς, οι άνθρωποι μπορούσαν να δουν πως ο Θεός είχε πολλές ανθρώπινες εκφράσεις. Για παράδειγμα, μπορούσε να χορέψει, να παραστεί σε γάμους, να κοινωνεί με τους ανθρώπους, να μιλά μαζί τους και να συζητά πράγματα μαζί τους. Πέρα από αυτό, ο Κύριος Ιησούς ολοκλήρωσε και πολύ έργο που αντιπροσώπευε τη θεϊκή Του φύση και, φυσικά, όλο αυτό το έργο ήταν μια έκφραση και μια αποκάλυψη της διάθεσης του Θεού. Κατά το διάστημα αυτό, όταν η θεϊκή φύση του Θεού υλοποιήθηκε σε μια κοινή σάρκα την οποία οι άνθρωποι μπορούσαν να δουν και να αγγίξουν, δεν ένιωθαν πια πως Αυτός τρεμόπαιζε και πως δεν μπορούσαν να έρθουν κοντά Του. Αντιθέτως, μπορούσαν να προσπαθήσουν να κατανοήσουν το θέλημα του Θεού ή να καταλάβουν τη θεϊκή Του φύση μέσα από την κάθε κίνηση, τον λόγο και το έργο του Υιού του ανθρώπου. Ο ενσαρκωμένος Υιός του ανθρώπου εξέφρασε τη θεϊκή φύση του Θεού μέσω της ανθρώπινης φύσης Του και μετέφερε το θέλημα του Θεού στην ανθρωπότητα. Επιπλέον, μέσα από την έκφραση του θελήματος και της διάθεσης του Θεού, αποκάλυψε επίσης στους ανθρώπους τον Θεό που δεν μπορούν να δουν ή να αγγίξουν στο πνευματικό βασίλειο. Αυτό που είδαν οι άνθρωποι ήταν ο Θεός ο ίδιος, υλικός, με σάρκα και οστά. Επομένως, ο ενσαρκωμένος Υιός του ανθρώπου έκανε απτά και εξανθρωπισμένα κάποια πράγματα, όπως την ίδια την ταυτότητα του Θεού, το κύρος, την εικόνα, τη διάθεσή Του και αυτό που Αυτός έχει και είναι. Παρόλο που η εξωτερική εμφάνιση του Υιού του ανθρώπου είχε μερικούς περιορισμούς όσον αφορά την εικόνα του Θεού, η ουσία Του και αυτό που Αυτός έχει και είναι, ήταν πλήρως ικανά να εκπροσωπούν την ίδια την ταυτότητα και το κύρος του Θεού· απλώς υπήρχαν μερικές διαφορές στη μορφή της έκφρασης. Είτε είναι η ανθρώπινη είτε η θεϊκή φύση του Υιού του ανθρώπου, δεν μπορούμε να αρνηθούμε πως Αυτός εκπροσωπούσε την ίδια την ταυτότητα και το κύρος του Θεού. Κατά το διάστημα αυτό, ωστόσο, ο Θεός εργαζόταν μέσω της σάρκας, μιλούσε από την οπτική της σάρκας και στεκόταν ενώπιον της ανθρωπότητας με την ταυτότητα και το κύρος του Υιού του ανθρώπου. Αυτό έδωσε στους ανθρώπους την ευκαιρία να συναντήσουν και να βιώσουν τον πραγματικό λόγο και το έργο του Θεού ανάμεσα στην ανθρωπότητα. Επιπλέον, επέτρεψε στους ανθρώπους να αποκτήσουν μια εικόνα της θεϊκής Του φύσης και του μεγαλείου Του εν μέσω ταπεινότητας, όπως και να αποκτήσουν μια πρώτη κατανόηση και έναν πρώτο ορισμό της αυθεντικότητας και της πραγματικότητας του Θεού.

από «Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Γ’» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Τα υπάρχοντα του Θεού και το Είναι Του, η ουσία του Θεού, η διάθεση του Θεού, όλα, έχουν γίνει γνωστά στον άνθρωπο από τον λόγο του Θεού. Όταν βιώνει τον λόγο του Θεού, ο άνθρωπος στην προσπάθεια να καταφέρει να τον υλοποιήσει καταλαβαίνει τον σκοπό πίσω από τον λόγο του Θεού, και καταλαβαίνει την πηγή και το βάθος του λόγου του Θεού, καταλαβαίνει και εκτιμά το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα του λόγου του Θεού. Για την ανθρωπότητα, αυτά είναι πράγματα που πρέπει ο άνθρωπος να βιώσει, να κατανοήσει και να προσεγγίσει για να προσεγγίσει και την αλήθεια και τη ζωή, να κατανοήσει τις προθέσεις του Θεού, να μεταμορφώσει τη διάθεσή του και να μπορέσει να υπακούσει στην κυριαρχία και στα σχέδια του Θεού. Την ίδια στιγμή που ο άνθρωπος βιώνει, κατανοεί και προσεγγίζει αυτά τα πράγματα, αποκτά σταδιακά μία κατανόηση του Θεού, και τότε θα έχει επίσης αποκτήσει διαφορετικούς βαθμούς γνώσης σχετικά με Αυτόν. Αυτή η κατανόηση και γνώση δεν προέρχεται από κάτι που ο άνθρωπος έχει φανταστεί ή συνθέσει, αλλά από τα πράγματα που εκτιμά, βιώνει, νιώθει και επιβεβαιώνει μέσα του. Μόνο αφού έχει εκτιμήσει, βιώσει, νιώσει και επιβεβαιώσει αυτά τα πράγματα ο άνθρωπος, αποκτά περιεχόμενο η γνώση του για τον Θεό, μόνο που η γνώση που αποκτά εκείνη τη στιγμή θα είναι πραγματική, αληθινή και ακριβής και αυτή η διαδικασία – της απόκτησης πραγματικής κατανόησης και γνώσης για τον Θεό όταν εκτιμά, βιώνει, νιώθει και επιβεβαιώνει τον λόγο Του – δεν είναι παρά η αληθινή επικοινωνία μεταξύ ανθρώπου και Θεού. Εν μέσω αυτού του είδους επικοινωνίας, ο άνθρωπος φτάνει στο σημείο να καταλάβει και πραγματικά αντιλαμβάνεται τις προθέσεις του Θεού, φτάνει να καταλαβαίνει πραγματικά και να γνωρίζει τα υπάρχοντα και το Είναι του Θεού, φτάνει πραγματικά να καταλάβει και να γνωρίσει την ουσία του Θεού, σταδιακά καταλαβαίνει και γνωρίζει τη διάθεση του Θεού, φτάνει σε πραγματική βεβαιότητα, και σε έναν σωστό ορισμό σχετικά με το κράτος του Θεού σε όλη την πλάση, και κερδίζει ουσιαστική σχέση με τον Θεό και γνώση της ταυτότητας και θέσης του Θεού.

από «Η γνώση του Θεού είναι το μονοπάτι για φόβο Θεού και αποφυγή του κακού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Στο διάστημα που ακολουθούσε τον Ιησού, ο Πέτρος είχε πολλές απόψεις γι’ Αυτόν και πάντα Τον έκρινε από τη δική του οπτική. Παρόλο που κατανοούσε το Πνεύμα μέχρι ενός σημείου, ο Πέτρος δεν ήταν πολύ διαφωτισμένος, εξ ου και τα παρακάτω λόγια του: «Πρέπει να ακολουθήσω αυτόν που απεστάλη από τον ουράνιο Πατέρα. Πρέπει να αναγνωρίσω αυτόν που έχει επιλεγεί από το Άγιο Πνεύμα». Δεν καταλάβαινε τα πράγματα που έκανε ο Ιησούς και δεν έλαβε καμία διαφώτιση. Αφού Τον ακολούθησε για κάποιο χρονικό διάστημα, μεγάλωσε το ενδιαφέρον του γι’ αυτά που Εκείνος έκανε και έλεγε και για τον ίδιο τον Ιησού. Έφτασε να νιώθει ότι ο Ιησούς του ενέπνεε τόσο αγάπη όσο και σεβασμό· του άρεσε να συσχετίζεται μαζί Του και να παραμένει δίπλα Του και το να ακούει τα λόγια του Ιησού τον εφοδίαζε και τον βοηθούσε. Όσο περνούσε ο καιρός που ακολουθούσε τον Ιησού, ο Πέτρος παρατηρούσε και έπαιρνε στα σοβαρά τα πάντα για τη ζωή Του: τις ενέργειες, τα λόγια, τις κινήσεις και τις εκφράσεις Του. Κατανόησε βαθιά ότι ο Ιησούς δεν ήταν σαν τους συνηθισμένους ανθρώπους. Αν κι η ανθρώπινη εμφάνισή Του ήταν υπερβολικά κοινή, ήταν γεμάτος αγάπη, συμπόνια κι ανοχή απέναντι στον άνθρωπο. Όλα όσα έκανε ή είπε ήταν μεγάλη βοήθεια προς τους άλλους, και δίπλα Του ο Πέτρος είδε και έμαθε πράγματα που δεν είχε δει ή συναντήσει ποτέ πριν. Είδε ότι, παρόλο που ο Ιησούς δεν είχε ούτε μεγάλο ανάστημα, ούτε ασυνήθιστη ανθρώπινη φύση, είχε έναν πραγματικά εξαιρετικό και ασυνήθιστο αέρα γύρω Του. Παρόλο που ο Πέτρος δεν μπορούσε να το εξηγήσει πλήρως, μπορούσε να δει ότι ο Ιησούς ενεργούσε διαφορετικά από όλους, διότι έκανε πράγματα πολύ διαφορετικά από αυτά που έκανε ο συνηθισμένος άνθρωπος. Από τότε που ήλθε σε επαφή με τον Ιησού, ο Πέτρος, επίσης συνειδητοποίησε ότι ο χαρακτήρας Του ήταν διαφορετικός από αυτόν ενός συνηθισμένου ανθρώπου. Πάντοτε ενεργούσε σταθερά και ποτέ με βιασύνη, ποτέ δεν υπερέβαλλε, ούτε υποτιμούσε ένα ζήτημα και διήγαγε τη ζωή Του με έναν τρόπο που ήταν εξίσου κανονικός κι αξιοθαύμαστος. Όταν συζητούσε, ο Ιησούς ήταν κομψός και χαριτωμένος, ανοιχτός και χαρούμενος αλλά γαλήνιος και ποτέ δεν έχανε την αξιοπρέπειά Του κατά την εκτέλεση του έργου Του. Ο Πέτρος είδε ότι ο Ιησούς ήταν μερικές φορές λιγομίλητος, άλλες φορές πάλι μιλούσε αδιάκοπα. Ήταν μερικές φορές τόσο χαρούμενος που γίνονταν ευκίνητος και ζωντανός σαν περιστέρι και μερικές φορές τόσο λυπημένος που δεν μιλούσε καθόλου, σαν να ήταν μια ταλαιπωρημένη μητέρα. Μερικές φορές, γέμιζε με θυμό, σαν ένας γενναίος στρατιώτης που εφορμά για να σκοτώσει τους εχθρούς, και μερικές φορές μάλιστα σαν ένα λιοντάρι που βρυχάται. Μερικές φορές γελούσε. Άλλες φορές προσευχόταν και θρηνούσε. Ανεξάρτητα από το πώς ενεργούσε ο Ιησούς, μεγάλωνε η απεριόριστη αγάπη κι ο σεβασμός του Πέτρου γι’ Αυτόν. Το γέλιο του Ιησού τον γέμιζε με ευτυχία, η θλίψη Του τον βύθιζε σε θλίψη, ο θυμός Του τον φόβιζε, ενώ το έλεός Του, η συγχώρεση και η αυστηρότητά Του τον έκαναν να αγαπάει πραγματικά τον Ιησού, αναπτύσσοντας έναν αληθινό σεβασμό και λαχτάρα γι’ Αυτόν. Φυσικά, ο Πέτρος κατάφερε σταδιακά να συνειδητοποιήσει όλα αυτά αφού είχε ζήσει μαζί με τον Ιησού για μερικά χρόνια.

από «Πώς ο Πέτρος κατάφερε να γνωρίσει τον Ιησού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Η ομορφιά του Θεού εκφράζεται στο έργο Του: Μόνο όταν βιώνουν το έργο Του οι άνθρωποι μπορούν να ανακαλύψουν την ομορφιά Του, μόνο με την πραγματική τους εμπειρία μπορούν να εκτιμήσουν την ομορφιά του Θεού και, χωρίς να την προσέξει στην πραγματική ζωή, κανείς δεν μπορεί να ανακαλύψει την ομορφιά του Θεού. Υπάρχουν τόσα πολλά για να αγαπήσει κανείς στον Θεό, αλλά, χωρίς ουσιαστικά να κοινωνούν μαζί Του, οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να την ανακαλύψουν. Δηλαδή, εάν ο Θεός δεν ενσαρκωνόταν, οι άνθρωποι θα ήταν ανίκανοι να κοινωνήσουν πραγματικά μαζί Του, και αν δεν μπορούσαν να κοινωνήσουν πραγματικά μαζί Του, δεν θα μπορούσαν επίσης να βιώσουν το έργο Του – και έτσι, η αγάπη τους για τον Θεό θα ήταν μολυσμένη από πολλά ψεύδη και φαντασίες. Η αγάπη του ανθρώπου για τον Θεό στον ουρανό δεν είναι τόσο αληθινή όσο και η αγάπη για τον Θεό στη γη, αφού η γνώση των ανθρώπων για τον Θεό στον ουρανό χτίστηκε πάνω στις φαντασίες τους, παρά σ’ αυτά που έχουν δει με τα μάτια τους και σ’ αυτά που έχουν προσωπικά βιώσει. Όταν ο Θεός έρχεται στη γη, οι άνθρωποι είναι ικανοί να δουν τις πραγματικές πράξεις Του και την ομορφιά Του και μπορούν να δουν όλη την πρακτική και κανονική Του διάθεση, όλα αυτά τα οποία είναι χίλιες φορές πιο αληθινά απ’ την γνώση του Θεού στον ουρανό. Ανεξάρτητα από το πόσο πολύ οι άνθρωποι αγαπούν τον Θεό στον ουρανό, δεν υπάρχει τίποτα το αληθινό σχετικά μ’ αυτήν την αγάπη και είναι γεμάτη από ανθρώπινες ιδέες. Όσο λίγη κι αν είναι η αγάπη τους για τον Θεό στη γη, αυτή η αγάπη είναι αληθινή· ακόμα κι αν είναι λίγη, εξακολουθεί να είναι αληθινή. Ο Θεός ωθεί τους ανθρώπους να Τον γνωρίσουν μέσα απ’ το αληθινό έργο Του και μέσα απ’ αυτήν τη γνώση Εκείνος κερδίζει την αγάπη τους. Είναι σαν τον Πέτρο: Εάν δεν είχε ζήσει με τον Ιησού, θα ήταν αδύνατο για κείνον να Τον λατρέψει. Έτσι, και η πίστη του απέναντι στον Ιησού είχε χτιστεί πάνω στην κοινωνία μαζί Του. Για να κάνει τον άνθρωπο να Τον αγαπήσει, ο Θεός ήρθε ανάμεσα στους ανθρώπους και έζησε με τον άνθρωπο, και όλα αυτά κάνουν τον άνθρωπο να δει και να βιώνει την πραγματικότητα του Θεού.

από «Αυτοί που αγαπούν τον Θεό θα ζουν για πάντα μέσα στο φως Του» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Αν δεν είχε ενσαρκωθεί ο Θεός για να εργαστεί και να καθοδηγήσει τον άνθρωπο πρόσωπο με πρόσωπο, αν δεν αλληλεπιδρούσε με τον άνθρωπο και δεν ζούσε μαζί του συνεχώς, η πραγματική κατανόηση της αγάπης του Θεού δεν θα ήταν εύκολο να πραγματοποιηθεί.

Ο άνθρωπος και ο Θεός διαφέρουν θεμελιωδώς και ζουν σε δύο διαφορετικούς κόσμους. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να καταλάβει τη γλώσσα του Θεού, πόσο μάλλον να γνωρίζει τις σκέψεις του Θεού. Μόνον ο Θεός καταλαβαίνει τον άνθρωπο, ενώ είναι αδύνατον για τον άνθρωπο να καταλάβει τον Θεό. Συνεπώς, ο Θεός έπρεπε να ενσαρκωθεί και να γίνει ίδιο είδος με τον άνθρωπο (να φαίνεται εξωτερικά ότι είναι ίδιοι), να υποστεί απίστευτο εξευτελισμό και πόνο για να σώσει την ανθρωπότητα, ώστε να μπορέσουν οι άνθρωποι να καταλάβουν και να γνωρίσουν το έργο του Θεού. Γιατί ο Θεός σώζει πάντοτε τον άνθρωπο και δεν τα παρατάει ποτέ; Δεν είναι λόγω της αγάπης Του για τον άνθρωπο; Βλέπει την ανθρωπότητα να είναι διεφθαρμένη από τον Σατανά και δεν αντέχει να το βάλει κάτω και να τα παρατήσει. Έχει, συνεπώς, ένα σχέδιο διαχείρισης. Αν κατέστρεφε την ανθρωπότητα αμέσως μόλις θύμωνε, όπως φαντάζονταν οι άνθρωποι, τότε δεν θα χρειαζόταν να υποφέρει κατ’ αυτόν τον τρόπο για να σώσει τον άνθρωπο. Και ακριβώς λόγω του πόνου που υπέστη με την ενσάρκωσή Του, ανακάλυψε σιγά-σιγά η ανθρωπότητα την αγάπη Του και έγινε γνωστός σε όλους τους ανθρώπους. Αν ο Θεός δεν πραγματοποιούσε αυτού του είδος το έργο σήμερα, οι άνθρωποι θα ήξεραν μόνο ότι υπάρχει ένας Θεός στους ουρανούς και ότι Εκείνος αγαπά την ανθρωπότητα. Αν ήταν έτσι, αυτό θα αποτελούσε μόνο ένα δόγμα και οι άνθρωποι δεν θα κατάφερναν ποτέ να παρατηρήσουν και να βιώσουν την πραγματική αγάπη του Θεού. Μόνο μέσα από το έργο που πραγματοποιεί ο Θεός όντας στη σάρκα μπορούν οι άνθρωποι να έχουν μια πραγματική κατανόησή Του. Αυτή η κατανόηση δεν είναι ασαφής ούτε κενή, και δεν είναι ένα δόγμα το οποίο κάποιος κάνει απλώς ότι πιστεύει. Αντιθέτως, είναι μια πολύ αληθινή κατανόηση, γιατί η αγάπη που δίνει ο Θεός στον άνθρωπο έχει ουσιαστικό όφελος. Αυτό το έργο μπορεί να γίνει μόνο από την ενσάρκωσή Του. Το Πνεύμα δεν μπορεί να το πραγματοποιήσει στη θέση Του.

από «Κατανοείτε την αγάπη του Θεού για την ανθρωπότητα» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»