Η Στιγμή της Αλλαγής. κλιπ χριστιανικών ταινιών – (1) Πώς αρπάζονται οι σοφές παρθένοι;

θρησκευτικες ταινιες 2018– Η Στιγμή της Αλλαγής(1) Πώς αρπάζονται οι σοφές παρθένοι; 

 Μερικοί άνθρωποι ακολουθούν τον λόγο του Παύλου ως προς το ότι αναμένουν τον Κύριο να τους εξυψώσει στη βασιλεία των ουρανών: «εν μιά στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι· διότι θέλει σαλπίσει, και οι νεκροί θέλουσιν αναστηθή άφθαρτοι, και ημείς θέλομεν μεταμορφωθή» (1 Κορ 15:52). Πιστεύουν ότι, παρόλο που εξακολουθούμε να αμαρτάνουμε συνεχώς χωρίς να δραπετεύουμε από τη δουλεία της αμαρτωλής φύσης, ο Κύριος, όταν έρθει, θα αλλάξει τις εικόνες μας αυτοστιγμεί και θα μας φέρει στη βασιλεία των ουρανών. Επίσης, υπάρχουν άνθρωποι που ακολουθούν τον Λόγο του Θεού: «Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε, αλλ' ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς». (Ματθ. 7:21) «Άγιοι γίνεσθε, διότι εγώ είμαι άγιος.» (1 Πετ. 1:16).Πιστεύουν ότι οι άνθρωποι που εξακολουθούν να αμαρτάνουν συνεχώς απέχουν πολύ από την επίτευξη της αγιότητας και είναι εντελώς ακατάλληλοι να εξυψωθούν στη βασιλεία των ουρανών. Έτσι, ξεκίνησε μια θεαματική συζήτηση... Ποιοι άνθρωποι, λοιπόν, είναι κατάλληλοι να εξυψωθούν στη βασιλεία των ουρανών; Σας προσκαλούμε να παρακολουθήσετε αυτό το σύντομο βίντεο.

Πηγή από: Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού

Η υπόσταση του Χριστού είναι η υποταγή στο θέλημα του Επουράνιου Πατέρα

Ο ενσαρκωμένος Θεός ονομάζεται Χριστός και ο Χριστός είναι η σάρκα ντυμένη με το Πνεύμα του Θεού. Η σάρκα αυτή διαφέρει από κάθε άνθρωπο που είναι από σάρκα. Η διαφορά αυτή οφείλεται στο ότι ο Χριστός δεν είναι από σάρκα και αίμα, αντιθέτως είναι η ενσάρκωση του Πνεύματος. Διαθέτει και κανονική ανθρώπινη φύση, αλλά και ολοκληρωμένη θεϊκή φύση. Κανένας άνθρωπος δεν έχει τη θεϊκή Του φύση. Η κανονική ανθρώπινη φύση Του υποστηρίζει όλες τις κανονικές δραστηριότητές Του στη σάρκα, ενώ η θεϊκή Του φύση εκτελεί το έργο του Θεού του ίδιου. Και η ανθρώπινη αλλά και η θεϊκή Του φύση παραδίνονται στο θέλημα του επουράνιου Πατέρα. Η υπόσταση του Χριστού είναι το Πνεύμα, δηλαδή η θεϊκή φύση. Επομένως, η υπόστασή Του είναι αυτή του Θεού του ίδιου. Η υπόσταση αυτή δε διακόπτει το ίδιο Του το έργο, ενώ ο ίδιος δε θα μπορούσε ποτέ να κάνει κάτι που θα κατέστρεφε το ίδιο Του το έργο, ούτε και θα ξεστόμιζε ποτέ λόγια που αντιτίθενται στο ίδιο Του το θέλημα. Επομένως, ο ενσαρκωμένος Θεός ουδέποτε θα εκτελούσε έργο που θα διέκοπτε την ίδια Του τη διαχείριση. Αυτό πρέπει να καταλάβουν όλοι οι άνθρωποι. Η ουσία του έργου του Αγίου Πνεύματος είναι η σωτηρία του ανθρώπου και γίνεται για χάρη της ίδιας της διαχείρισης του Θεού. Παρομοίως, το έργο του Χριστού είναι η σωτηρία του ανθρώπου και γίνεται για χάρη του θελήματος του Θεού. Δεδομένου ότι ο Θεός ενσαρκώνεται, υλοποιεί την υπόστασή Του εντός της σάρκας Του, έτσι ώστε η σάρκα Του να επαρκεί για να αναλάβει το έργο Του. Επομένως, ολόκληρο το έργο του Πνεύματος του Θεού αντικαθίσταται από το έργο του Χριστού κατά την περίοδο της ενσάρκωσης, ενώ στον πυρήνα όλου του έργου καθ’ όλη την περίοδο της ενσάρκωσης βρίσκεται το έργο του Χριστού. Δεν μπορεί να συνδυαστεί με το έργο οποιασδήποτε άλλης εποχής. Και εφόσον ο Θεός ενσαρκώνεται, εργάζεται υπό την ταυτότητα της σάρκας Του· εφόσον έρχεται στη σάρκα, τελειώνει στη σάρκα το έργο που οφείλει να εκτελέσει. Και το Πνεύμα του Θεού και ο Χριστός είναι ο Θεός ο ίδιος και Αυτός εκτελεί το έργο που οφείλει να εκτελεί και ασκεί τη διακονία που οφείλει να ασκεί.

Η ίδια η υπόσταση του Θεού έχει εξουσία, ωστόσο Αυτός είναι ικανός να παραδοθεί πλήρως στην εξουσία που προέρχεται από Αυτόν. Είτε πρόκειται για το έργο του Πνεύματος είτε για το έργο της σάρκας, κανένα από τα δύο δεν έρχεται σε σύγκρουση με το άλλο. Το Πνεύμα του Θεού είναι η εξουσία επί πάσης κτίσεως. Η σάρκα με την υπόσταση του Θεού κατέχει επίσης εξουσία, ωστόσο ο Θεός στη σάρκα μπορεί να εκτελέσει όλο το έργο που υπακούει στο θέλημα του επουράνιου Πατέρα. Αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί ή να συλληφθεί από οποιονδήποτε άνθρωπο. Ο Θεός ο Ίδιος είναι εξουσία, ωστόσο η σάρκα Του μπορεί να παραδοθεί στην εξουσία Του. Αυτό είναι το εσωτερικό νόημα των λόγων: «Ο Χριστός παραδίνεται στο θέλημα του Θεού Πατέρα». Ο Θεός είναι Πνεύμα και μπορεί να εκτελέσει το έργο της σωτηρίας, όπως επίσης και να γίνει άνθρωπος. Όπως και να ‘χει, Ο Θεός ο ίδιος εκτελεί το δικό Του έργο. Δε διακόπτει, δεν επεμβαίνει και ούτε εκτελεί έργο που είναι αμοιβαία αντιφατικό, διότι η υπόσταση του έργου που εκτελείται από το Πνεύμα και τη σάρκα είναι όμοια. Είτε πρόκειται για το Πνεύμα είτε για τη σάρκα, και τα δύο εργάζονται για να εκπληρώσουν ένα θέλημα και να διαχειριστούν το ίδιο έργο. Παρόλο που το Πνεύμα και η σάρκα έχουν δύο διαφορετικές ιδιότητες, έχουν την ίδια υπόσταση· και τα δύο έχουν την υπόσταση του Θεού του ίδιου και την ταυτότητα του Θεού του ίδιου. Ο Θεός ο ίδιος δεν κατέχει κανένα στοιχείο παρακοής, καθώς η υπόστασή Του είναι καλή. Αποτελεί την έκφραση πάσης ομορφιάς και καλοσύνης, όπως και αγάπης. Ακόμη και στη σάρκα, ο Θεός δεν κάνει τίποτε που να παρακούει τον Θεό Πατέρα. Ακόμη κι αν σήμαινε πως θα θυσίαζε την ίδια Του τη ζωή, θα ήταν ολόψυχα πρόθυμος και δε θα έκανε άλλη επιλογή. Ο Θεός δεν κατέχει κανένα στοιχείο αυτοδικαίωσης και υπεροψίας, ούτε έπαρσης και αλαζονείας. Δεν έχει στοιχεία ατιμίας. Καθετί που δείχνει παρακοή στον Θεό προέρχεται από τον Σατανά, καθώς ο Σατανάς είναι η πηγή πάσης ασχήμιας και μοχθηρίας. Ο λόγος που ο άνθρωπος κατέχει ιδιότητες όμοιες με αυτές του Σατανά είναι γιατί ο άνθρωπος έχει διαφθαρεί και επηρεαστεί από τον Σατανά. Ο Χριστός δεν έχει διαφθαρεί από τον Σατανά, συνεπώς κατέχει μόνο τα χαρακτηριστικά του Θεού και κανένα από αυτά του Σατανά. Ανεξάρτητα από το πόσο επίπονο είναι το έργο ή πόσο αδύναμη είναι η σάρκα, όσο ζει στη σάρκα ο Θεός, δε θα κάνει ποτέ τίποτε που θα διακόψει το έργο του Θεού του ίδιου, πόσο μάλλον να δείξει παρακοή και να απαρνηθεί το θέλημα του Θεού Πατέρα. Θα προτιμούσε να υποφέρει από πόνους της σάρκας παρά να πάει ενάντια στο θέλημα του Θεού Πατέρα. Είναι ακριβώς όπως είπε ο Χριστός στην προσευχή: «Πατέρα, αν είναι δυνατόν, ας περάσει από εμένα αυτό το ποτήρι· ωστόσο, ας μη γίνει όπως το θέλω εγώ, αλλά όπως το θέλεις Εσύ». Ο άνθρωπος θα επιλέξει, αλλά ο Χριστός όχι. Παρόλο που έχει την ταυτότητα του Θεού του ίδιου, εξακολουθεί να αναζητά το θέλημα του Θεού Πατέρα και εκπληρώνει ό,τι Του έχει αναθέσει ο Θεός Πατέρας από τη σκοπιά της σάρκας. Αυτό είναι κάτι ανέφικτο για τον άνθρωπο. Ό,τι προέρχεται από τον Σατανά δεν μπορεί να έχει την υπόσταση του Θεού, παρά μόνο υπόσταση που παρακούει και αντιστέκεται στον Θεό. Δεν μπορεί να υπακούσει ολοκληρωτικά στον Θεό, πόσο μάλλον να υπακούσει πρόθυμα στο θέλημα του Θεού. Όλοι οι άνθρωποι εκτός του Χριστού μπορούν να κάνουν οτιδήποτε αντιστέκεται στον Θεό και ουδείς μπορεί να αναλάβει απευθείας το έργο που έχει ανατεθεί από τον Θεό, καθώς ουδείς είναι ικανός να εκλάβει τη διαχείριση του Θεού ως δικό του καθήκον προς εκτέλεση. Η υποταγή στο θέλημα του Θεού Πατέρα είναι η υπόσταση του Χριστού, ενώ η παρακοή στον Θεό είναι χαρακτηριστικό του Σατανά. Αυτές οι δύο ιδιότητες είναι ασύμβατες και όποιος έχει ιδιότητες του Σατανά δεν μπορεί να λέγεται Χριστός. Ο λόγος που ο άνθρωπος δεν μπορεί να εκτελέσει το έργο του Θεού στη θέση Του είναι γιατί ο άνθρωπος δεν κατέχει καθόλου την υπόσταση του Θεού. Ο άνθρωπος εργάζεται για τον Θεό προς όφελος των δικών του προσωπικών συμφερόντων και των μελλοντικών του προσδοκιών, αλλά ο Χριστός εργάζεται για να εκτελέσει το θέλημα του Θεού Πατέρα.

Η ανθρώπινη φύση του Χριστού κυβερνάται από τη θεϊκή Του φύση. Παρόλο που βρίσκεται στη σάρκα, η ανθρώπινη φύση Του δεν είναι εξ ολοκλήρου όπως αυτή του ανθρώπου της σάρκας. Έχει τον δικό Του μοναδικό χαρακτήρα που επίσης κυβερνάται από τη θεϊκή Του φύση. Η θεϊκή Του φύση δε γνωρίζει αδυναμία. Η αδυναμία του Χριστού αναφέρεται στην ανθρώπινη φύση Του. Σε κάποιο βαθμό, η αδυναμία αυτή περιορίζει τη θεϊκή Του φύση, αλλά τέτοιοι περιορισμοί υπάρχουν σε συγκεκριμένο πεδίο και χρόνο και δεν είναι απεριόριστοι. Όταν έρχεται η ώρα να εκτελέσει το έργο της θεϊκής Του φύσης, το κάνει ανεξάρτητα από την ανθρώπινη φύση Του. Η ανθρώπινη φύση του Χριστού ελέγχεται εξ ολοκλήρου από τη θεϊκή Του φύση. Εκτός από την κανονική ζωή της ανθρώπινης φύσης Του, όλες οι λοιπές ενέργειες της ανθρώπινης φύσης Του επηρεάζονται, ελέγχονται και δέχονται την επίδραση της θεϊκής Του φύσης. Παρόλο που ο Χριστός έχει ανθρώπινη φύση, αυτή δε διαταράσσει το έργο της θεϊκής Του φύσης. Αυτό συμβαίνει ακριβώς επειδή η ανθρώπινη φύση του Χριστού ελέγχεται από τη θεϊκή Του φύση. Παρόλο που η ανθρώπινη φύση Του δεν είναι ώριμη όσον αφορά τη συμπεριφορά Του προς τους άλλους, δεν επηρεάζει το κανονικό έργο της θεϊκής Του φύσης. Όταν λέω πως η ανθρώπινη φύση Του δεν έχει διαφθαρεί, εννοώ πως η ανθρώπινη φύση του Χριστού μπορεί να ελέγχεται άμεσα από τη θεϊκή Του φύση και πως Αυτός διακατέχεται από ανώτερη σύνεση απ’ ό,τι ο απλός άνθρωπος. Η ανθρώπινη φύση Του ενδείκνυται να ελέγχεται από τη θεϊκή Του φύση στο έργο Του, ενώ είναι ικανότατη να εκφράζει το έργο της θεϊκής φύσης, όπως και ικανότατη να παραδίνεται σε τέτοιο έργο. Όταν ο Θεός εργάζεται στη σάρκα, ποτέ δε λησμονά το καθήκον που ο άνθρωπος στη σάρκα οφείλει να εκπληρώσει. Είναι ικανός να λατρεύει τον Θεό στον ουρανό με αληθινή καρδιά. Έχει την υπόσταση του Θεού, ενώ η ταυτότητα Του είναι αυτή του Θεού του ίδιου. Απλώς έχει έρθει στη γη κι έχει γίνει δημιουργημένο ον, με το εξωτερικό περίβλημα ενός δημιουργημένου όντος και πλέον διακατέχεται από μια ανθρώπινη φύση που δεν είχε πρότερα. Είναι ικανός να λατρεύει τον Θεό στον ουρανό. Αυτό είναι το Είναι του Θεού, κάτι αμίμητο για τον άνθρωπο. Η ταυτότητά Του είναι ο Θεός ο Ίδιος. Λατρεύει τον Θεό από την οπτική της σάρκας, επομένως τα λόγια «ο Χριστός λατρεύει τον Θεό στον ουρανό» δεν είναι λανθασμένα. Αυτό που ζητά από τον άνθρωπο είναι ακριβώς το ίδιο Του το Είναι. Έχει ήδη επιτύχει όσα Αυτός ζητάει από τον άνθρωπο πριν του τα ζητήσει. Δε θα απαιτούσε ποτέ από τους άλλους κάτι το οποίο δεν απαιτούσε από τον ίδιο, γιατί αυτό απαρτίζει το Είναι Του. Ανεξάρτητα από το πώς εκτελεί το έργο Του, δε θα ενεργούσε με τρόπο που δείχνει παρακοή στον Θεό. Ό,τι κι αν ζητά από τον άνθρωπο, καμία απαίτηση δεν ξεπερνά αυτό που είναι επιτεύξιμο από τον άνθρωπο. Το μόνο που κάνει είναι να πραγματοποιεί το θέλημα του Θεού και το κάνει για χάρη της δικής Του διαχείρισης. Η θεϊκή φύση του Χριστού είναι ανώτερη από κάθε άνθρωπο, επομένως Αυτός είναι η ανώτερη εξουσία όλων των δημιουργημένων όντων. Η εξουσία αυτή είναι η θεϊκή Του φύση, δηλαδή η διάθεση και το Είναι του Θεού του ίδιου, κάτι που καθορίζει την ταυτότητά Του. Επομένως, ανεξάρτητα από το πόσο κανονική είναι η ανθρώπινη φύση Του, είναι αδιαμφισβήτητο πως έχει την ταυτότητα του Θεού του ίδιου· ανεξάρτητα από την οπτική από την οποία μιλάει και από το πώς υπακούει στο θέλημα του Θεού, δεν μπορεί να ειπωθεί πως δεν είναι ο Θεός ο ίδιος. Οι ανόητοι και οι αδαείς συχνά εκλαμβάνουν την κανονική ανθρώπινη φύση του Χριστού ως ατέλεια. Ανεξαρτήτως του τρόπου που εκφράζει και αποκαλύπτει το Είναι της θεϊκής Του φύσης, ο άνθρωπος είναι ανίκανος ν’ αναγνωρίσει πως Αυτός είναι ο Χριστός. Επιπλέον, όσο περισσότερο ο Χριστός επιδεικνύει την υπακοή και την ταπεινότητά Του, τόσο περισσότερο τον υποτιμούν οι ανόητοι άνθρωποι. Υπάρχουν ακόμα κι αυτοί που υιοθετούν μια στάση αποκλεισμού και περιφρόνησης απέναντι Του, ενώ τοποθετούν τις πομπώδεις εικόνες εκείνων των «σπουδαίων ανθρώπων» στο τραπέζι προς προσκύνημα. Η αντίσταση και η παρακοή του ανθρώπου προς τον Θεό προέρχονται από το γεγονός πως η υπόσταση του ενσαρκωμένου Θεού παραδίνεται στο θέλημα του Θεού, καθώς και από την κανονική ανθρώπινη φύση του Χριστού. Εδώ βρίσκεται η πηγή της αντίστασης και της παρακοής του ανθρώπου στον Θεό. Εάν ο Χριστός δεν είχε το παρουσιαστικό της ανθρώπινης φύσης Του και δεν αναζητούσε το θέλημα του Θεού Πατέρα από τη σκοπιά ενός δημιουργημένου όντος, αλλά αντιθέτως τον διακατείχε μια υπερανθρώπινη φύση, τότε πιθανόν να μην υπήρχε παρακοή σε οποιονδήποτε άνθρωπο. Ο λόγος που ο άνθρωπος είναι πάντα διατεθειμένος να πιστεύει σε έναν αόρατο Θεό στον ουρανό είναι επειδή ο Θεός στον ουρανό δεν έχει ανθρώπινη φύση και ούτε μία από τις ιδιότητες ενός δημιουργημένου όντος. Έτσι, ο άνθρωπος πάντοτε τρέφει ιδιαίτερη εκτίμηση προς Αυτόν, ενώ διατηρεί μια στάση περιφρόνησης προς τον Χριστό.

Παρόλο που ο Χριστός στη γη μπορεί να εργάζεται εκ μέρους του Θεού του ίδιου, δεν έχει την πρόθεση να δείξει σε όλους τους ανθρώπους την εικόνα Του στη σάρκα. Δεν έρχεται για να Τον δουν όλοι οι άνθρωποι, αλλά για να επιτρέψει στον άνθρωπο να οδηγηθεί από τη χείρα Του κι έτσι να εισέλθει σε μια νέα εποχή. Η σάρκα του Χριστού εξυπηρετεί το έργο του ίδιου του Θεού, δηλαδή το έργο του Θεού στη σάρκα και δεν έχει σαν σκοπό να διευκολύνει τον άνθρωπο να κατανοήσει πλήρως την υπόσταση της σάρκας Του. Ανεξαρτήτως από το πώς Αυτός εργάζεται, δεν υπερβαίνει αυτά που είναι επιτεύξιμα από τη σάρκα. Ανεξαρτήτως από το πώς Αυτός εργάζεται, το κάνει στη σάρκα, με κανονική ανθρώπινη φύση και δεν αποκαλύπτει πλήρως στον άνθρωπο την πραγματική όψη του Θεού. Επιπλέον, το έργο Του στη σάρκα δεν είναι ποτέ υπερφυσικό ή ανυπολόγιστο όπως φαντάζεται ο άνθρωπος. Παρόλο που ο Χριστός αντιπροσωπεύει τον Θεό τον ίδιο στη σάρκα και εκτελεί προσωπικά το έργο που ο Θεός ο ίδιος οφείλει να εκτελεί, δεν αρνείται την ύπαρξη του Θεού στον ουρανό, ούτε και προβάλλει πυρετωδώς τις δικές Του πράξεις. Αντιθέτως, παραμένει ταπεινά κρυμμένος μέσα στη σάρκα Του. Εκτός του Χριστού, όσοι αναληθώς ισχυρίζονται πως είναι ο Χριστός δεν κατέχουν τις ιδιότητές Του. Όταν παραταχθεί απέναντι από την αλαζονική και ματαιόδοξη διάθεση αυτών των ψευδόχριστων, γίνεται εμφανές ποιο είδος της σάρκας είναι πραγματικά ο Χριστός. Όσο πιο ψευδείς είναι αυτοί οι ψευδόχριστοι, τόσο περισσότερο επιδεικνύονται και τόσο πιο ικανοί είναι για σημεία και τέρατα για να παραπλανήσουν τον άνθρωπο. Οι ψευδόχριστοι δεν κατέχουν τις ιδιότητες του Θεού. Ο Χριστός δεν έχει κηλιδωθεί από οποιοδήποτε στοιχείο που ανήκει στους ψευδόχριστους. Ο Θεός ενσαρκώνεται μόνο για να ολοκληρώσει το έργο της σάρκας, όχι απλώς για να επιτρέψει σε όλους τους ανθρώπους να Τον δουν. Αντιθέτως, αφήνει το έργο Του να επιβεβαιώσει την ταυτότητά Του και επιτρέπει αυτά που Αυτός αποκαλύπτει να πιστοποιήσουν την υπόστασή Του. Η υπόστασή Του δεν είναι αθεμελίωτη· η ταυτότητά Του δεν κατασχέθηκε από τη χείρα Του· καθορίζεται από το έργο Του και την υπόστασή Του. Παρόλο που έχει την υπόσταση του Θεού του ίδιου και είναι ικανός να εκτελέσει το έργο του Θεού ο ίδιος, εν τέλει παραμένει σάρκα σε αντίθεση με το Πνεύμα. Δεν είναι ο Θεός με τις ιδιότητες του Πνεύματος· είναι ο Θεός στο περίβλημα της σάρκας. Επομένως, ανεξάρτητα από το πόσο κανονικός και αδύναμος είναι και ασχέτως του τρόπου που αναζητά το θέλημα του Θεού Πατέρα, η θεϊκή Του φύση είναι αδιαμφισβήτητη. Στον ενσαρκωμένο Θεό δεν υπάρχει μονάχα μια κανονική ανθρώπινη φύση και οι αδυναμίες της· υπάρχουν σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό το μεγαλείο και το απροσμέτρητο στοιχείο της θεϊκής Του φύσης, όπως και όλες οι πράξεις Του στη σάρκα. Επομένως, η ανθρώπινη και η θεϊκή φύση πράγματι υπάρχουν πρακτικά μέσα στον Χριστό. Αυτό δεν είναι ούτε στο ελάχιστο άνευ νοήματος ή υπερφυσικό. Έρχεται στη γη με πρωταρχικό στόχο να εκτελέσει έργο. Είναι απολύτως αναγκαίο να διακατέχεται από κανονική ανθρώπινη φύση για να εκτελέσει έργο στη γη, ειδάλλως όσο μεγάλη κι αν είναι η δύναμη της θεϊκής Του φύσης, η αρχική της λειτουργία δε θα μπορεί να αξιοποιηθεί. Παρόλο που η ανθρώπινη φύση Του είναι υψίστης σημασίας, δεν αποτελεί την υπόστασή Του. Η υπόστασή Του είναι η θεϊκή Του φύση, επομένως η στιγμή που ξεκινά να ασκεί τη διακονία Του στη γη είναι και η στιγμή που ξεκινά να εκφράζει το Είναι της θεϊκής Του φύσης. Η ανθρώπινη φύση Του υπάρχει απλώς για να υποστηρίζει την κανονική ζωή της σάρκας Του έτσι ώστε η θεϊκή Του φύση να εκτελεί κανονικά έργο στη σάρκα. Η θεϊκή Του φύση είναι αυτή που ελέγχει το σύνολο του έργου Του. Όταν θα έχει ολοκληρώσει το έργο Του, θα έχει εκπληρώσει και τη διακονία Του. Αυτό που οφείλει να γνωρίζει ο άνθρωπος είναι η ολότητα του έργου Του, καθώς μέσω του έργου Του επιτρέπει στον άνθρωπο να Τον γνωρίσει. Κατά τη διάρκεια του έργου Του, εκφράζει πλήρως το Είναι της θεϊκής Του φύσης, το οποίο δεν είναι μια διάθεση κηλιδωμένη από την ανθρώπινη φύση ή κάποιο Είναι κηλιδωμένο από τη σκέψη και την ανθρώπινη συμπεριφορά. Όταν έρθει η ώρα και το σύνολο της διακονίας Του φτάσει στο τέλος του, Αυτός θα έχει ήδη εκφράσει άριστα και πλήρως τη διάθεση που οφείλει να εκφράσει. Το έργο Του δεν ακολουθεί τις οδηγίες οποιουδήποτε ανθρώπου, ενώ η έκφραση της διάθεσής Του είναι επίσης αρκετά ελεύθερη, δεν ελέγχεται από τον νου ούτε και γίνεται αντικείμενο επεξεργασίας από τη σκέψη, αλλά αποκαλύπτεται με φυσικό τρόπο. Αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί από κανέναν άνθρωπο. Ακόμη κι αν το περιβάλλον είναι σκληρό και οι συνθήκες δεν το επιτρέπουν, Αυτός είναι ικανός να εκφράσει τη διάθεσή Του την κατάλληλη ώρα. Αυτός που είναι Χριστός εκφράζει το Είναι του Χριστού, ενώ αυτοί που δεν είναι δεν έχουν τη διάθεση του Χριστού. Επομένως, ακόμη κι αν όλοι Του αντιστέκονται ή έχουν έννοιες γι’ Αυτόν, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί με βάση των εννοιών του ανθρώπου πως η διάθεση που εκφράζεται από τον Χριστό είναι αυτή του Θεού. Όλοι όσοι ακολουθούν τον Χριστό με αληθινή καρδιά ή αναζητούν τον Θεό συνειδητά θα παραδεχθούν πως είναι ο Χριστός βάσει της έκφρασης της θεϊκής Του φύσης. Ποτέ δε θα απαρνούνταν τον Χριστό βάσει κάποιας πτυχής Του που δε συμμορφώνεται με τις έννοιες του ανθρώπου. Παρόλο που ο άνθρωπος είναι πολύ ανόητος, όλοι γνωρίζουν ακριβώς ποιο είναι το θέλημα του ανθρώπου και τι πηγάζει από τον Θεό. Απλώς πολλοί αντιστέκονται στον Χριστό εσκεμμένα λόγω των δικών τους προθέσεων. Αν δεν ήταν αυτό, τότε ούτε ένας άνθρωπος δε θα είχε λόγο να αρνηθεί την ύπαρξη του Χριστού διότι η θεϊκή φύση που εκφράζεται από τον Χριστό υπάρχει πραγματικά, ενώ το έργο Του είναι ορατό δια του γυμνού οφθαλμού όλων.

Το έργο και η έκφραση του Χριστού καθορίζουν την υπόστασή Του. Είναι ικανός να ολοκληρώσει με αληθινή καρδιά αυτό που Του ανατέθηκε. Είναι ικανός να λατρεύει τον Θεό στον ουρανό με αληθινή καρδιά και με αληθινή καρδιά να αναζητά το θέλημα του Θεού Πατέρα. Όλα αυτά καθορίζονται από την υπόστασή Του. Η φυσική Του αποκάλυψη καθορίζεται επίσης από την υπόστασή Του, ενώ ο λόγος που ονομάζεται έτσι είναι επειδή η έκφρασή Του δεν είναι μίμηση ή το αποτέλεσμα εκπαίδευσης από άνθρωπο ή το αποτέλεσμα πολλών ετών καλλιέργειας από άνθρωπο. Δεν τη διδάχτηκε, ούτε στολίστηκε με αυτήν· αντιθέτως, είναι έμφυτη μέσα Του. Ο άνθρωπος μπορεί να αρνηθεί το έργο Του, την έκφρασή Του, την ανθρώπινη φύση Του και ολόκληρη τη ζωή της κανονικής ανθρώπινης φύσης Του, αλλά κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως λατρεύει τον Θεό στον ουρανό με αληθινή καρδιά· κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως έχει έρθει για να εκπληρώσει το θέλημα του επουράνιου Πατέρα, όπως και κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί την ειλικρίνεια με την οποία αναζητά τον Θεό Πατέρα. Παρόλο που η εικόνα Του δεν ευχαριστεί τις αισθήσεις, ο λόγος Του δε διακρίνεται από κάποιο εξαιρετικό ύφος και το έργο Του δεν είναι τόσο συγκλονιστικό και συνταρακτικό όσο φαντάζεται ο άνθρωπος, πρόκειται πράγματι για τον Χριστό, ο οποίος εκπληρώνει το θέλημα του επουράνιου Πατέρα με αληθινή καρδιά, παραδίνεται πλήρως στον επουράνιο Πατέρα και είναι υπάκουος μέχρι θανάτου. Αυτό συμβαίνει γιατί η υπόστασή Του είναι η υπόσταση του Χριστού. Ο άνθρωπος δυσκολεύεται να πιστέψει αυτήν την αλήθεια, ωστόσο αυτή δεν παύει να υπάρχει. Όταν θα έχει εκπληρωθεί πλήρως η διακονία του Χριστού, ο άνθρωπος θα μπορεί να δει από το έργο Του πως η διάθεσή Του και το Είναι Του εκπροσωπούν τη διάθεση και το Είναι του Θεού στον ουρανό. Τότε, το σύνολο ολόκληρου του έργου Του θα μπορεί να επιβεβαιώσει πως Αυτός είναι πράγματι η σάρκα που γίνεται ο Λόγος και δε μοιάζει με αυτήν του ανθρώπου που είναι από σάρκα και αίμα. Κάθε στάδιο του έργου του Χριστού στη γη έχει αντιπροσωπευτική σημασία, ωστόσο ο άνθρωπος που βιώνει το πραγματικό έργο του κάθε σταδίου αδυνατεί να συλλάβει τη σπουδαιότητα του έργου Του. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τα πολλαπλά στάδια του έργου που εκτελείται από τον δεύτερο ενσαρκωμένο Θεό. Οι περισσότεροι από αυτούς που έχουν μονάχα ακούσει ή δει τον λόγο του Χριστού αλλά δεν έχουν δει τον ίδιο, δεν έχουν καμία έννοια για το έργο Του· όσοι έχουν δει τον Χριστό, έχουν ακούσει τον λόγο Του και έχουν βιώσει το έργο Του δυσκολεύονται να δεχτούν το έργο Του. Αυτό δεν συμβαίνει επειδή η εμφάνιση και η κανονική ανθρώπινη φύση του Χριστού δεν είναι του γούστου του ανθρώπου; Όσοι θα δέχονται το έργο Του αφού θα έχει φύγει ο Χριστός δε θα αντιμετωπίζουν τέτοιες δυσκολίες, καθώς θα δέχονται απλώς το έργο Του και δε θα έρχονται σε επαφή με την κανονική ανθρώπινη φύση του Χριστού. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να εγκαταλείψει τις έννοιές του για τον Θεό, αντιθέτως Τον ελέγχει εξονυχιστικά. Αυτό συμβαίνει γιατί ο άνθρωπος εστιάζει μόνο στην εμφάνισή Του και αδυνατεί να αναγνωρίσει την υπόστασή Του βάσει του έργου και του λόγου Του. Εάν ο άνθρωπος αγνοήσει την εμφάνιση του Χριστού ή αποφύγει να συζητά για την ανθρώπινη φύση Του και αντιθέτως μιλά μόνο για τη θεϊκή Του φύση, της οποίας το έργο και ο λόγος είναι ανέφικτα για κάθε άνθρωπο, τότε οι έννοιες του ανθρώπου θα ελαττωθούν κατά το ήμισυ, ακόμα και σε σημείο που θα απαλειφθούν όλες οι δυσκολίες του. Κατά τη διάρκεια του έργου του ενσαρκωμένου Θεού, ο άνθρωπος δεν μπορεί να Τον ανεχτεί και διακατέχεται από πολυάριθμες έννοιες γι’ Αυτόν, ενώ είναι συνήθεις και οι περιπτώσεις αντίστασης και παρακοής. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ανεχτεί την ύπαρξη του Θεού, να δείξει επιείκεια στην ταπεινότητα και το κρύψιμο του Χριστού ή να συγχωρέσει την υπόσταση του Χριστού που υπακούει στον επουράνιο Πατέρα. Επομένως, Αυτός δεν μπορεί να μείνει με τον άνθρωπο για όλη την αιωνιότητα αφού τελειώσει το έργο Του γιατί ο άνθρωπος δεν είναι διατεθειμένος να Του επιτρέψει να ζήσει στο πλάι του. Εφόσον οι άνθρωποι δεν μπορούν να Του δείξουν επιείκεια κατά τη διάρκεια του έργου Του, τότε πώς θα μπορούσαν να Τον ανεχτούν να ζει στο πλάι τους μετά την εκπλήρωση της διακονίας Του, όσο τους βλέπει να βιώνουν σιγά-σιγά τον λόγο Του; Τότε δε θα έπεφταν πολλοί εξαιτίας Του; Ο άνθρωπος Του επιτρέπει μονάχα να εργάζεται πάνω στη γη και αυτό αποτελεί τον μέγιστο δυνατό βαθμό επιείκειας του ανθρώπου. Αν δεν υπήρχε το έργο Του, ο άνθρωπος από καιρό θα Τον είχε εκδιώξει από τη γη, οπότε πόση λιγότερη επιείκεια θα έδειχνε μετά την ολοκλήρωση του έργου Του; Τότε, ο άνθρωπος δε θα Τον θανάτωνε και δε θα Τον βασάνιζε μέχρι θανάτου; Εάν δεν ονομαζόταν Χριστός, τότε θα ήταν αδύνατο να εργαστεί μέσα από την ανθρωπότητα· εάν δεν εργαζόταν υπό την ταυτότητα του Θεού του ίδιου αλλά εργαζόταν σαν ένας απλός άνθρωπος, τότε ο άνθρωπος δε θα ανεχόταν απ’ Αυτόν να ξεστομίσει ούτε μία κουβέντα, πόσο μάλλον θα ανεχόταν το ελάχιστο από το έργο Του. Επομένως, μπορεί μονάχα να φέρει την ταυτότητα αυτή μαζί Του στο έργο Του. Με αυτόν τον τρόπο, το έργο Του είναι πιο ισχυρό από όσο αν δεν το είχε κάνει, γιατί όλοι οι άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να υπακούσουν στην υπόληψη και τη μεγάλη ταυτότητα. Εάν Αυτός δεν έφερε την ταυτότητα του Θεού του ίδιου όσο εργαζόταν ή δεν έμοιαζε με τον Θεό τον ίδιο, τότε δε θα είχε την ευκαιρία να εργαστεί καθόλου. Παρόλο που έχει την υπόσταση του Θεού και το Είναι του Χριστού, ο άνθρωπος δε θα μαλάκωνε και δε θα τον άφηνε να εκτελέσει εύκολα έργο στην ανθρωπότητα. Φέρει την ταυτότητα του Θεού του ίδιου στο έργο Του και παρόλο που το έργο αυτό είναι πολλάκις πιο ισχυρό από αυτό που εκτελείται δίχως τέτοια ταυτότητα, ο άνθρωπος εξακολουθεί να μην Του είναι πλήρως υπάκουος, διότι ο άνθρωπος παραδίνεται μόνο στην υπόληψή Του, όχι στην υπόστασή Του. Εάν είναι έτσι, αν ερχόταν η μέρα που ο Χριστός πιθανόν παραιτούταν της θέσης Του, ο άνθρωπος θα μπορούσε να Του επιτρέψει να παραμείνει ζωντανός έστω και για μία ημέρα; Ο Θεός είναι διατεθειμένος να ζήσει στη γη με τον άνθρωπο έτσι ώστε να δει στα χρόνια που έπονται τα αποτελέσματα που θα επιφέρει το έργο που εκτελέστηκε από τη χείρα Του. Ωστόσο, ο άνθρωπος δεν μπορεί να ανεχτεί την παραμονή Του για έστω και μία ημέρα, οπότε Αυτός θα μπορούσε μόνο να τα παρατήσει. Το γεγονός πως ο άνθρωπος επιτρέπει στον Θεό να εκτελέσει το έργο που οφείλει να εκτελέσει και να εκπληρώσει τη διακονία Του ανάμεσα σε ανθρώπους, ήδη πρόκειται για τον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό επιείκειας και χάρης που δείχνει ο άνθρωπος. Παρόλο που αυτοί που έχουν κατακτηθεί προσωπικά από Αυτόν, Του επιδείχνουν μεγάλη χάρη, εξακολουθούν να Του επιτρέπουν να παραμείνει μόνο έως ότου τελειώσει το έργο Του και ούτε στιγμή παραπάνω. Εάν είναι έτσι, τι γίνεται με όσους δεν έχει κατακτήσει; Ο λόγος που ο άνθρωπος συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο στον ενσαρκωμένο Θεό δεν είναι επειδή Αυτός είναι ο Χριστός στο περίβλημα ενός απλού ανθρώπου; Εάν είχε μονάχα θεϊκή και όχι κανονική ανθρώπινη φύση, τότε οι δυσκολίες του ανθρώπου δε θα απαλείφονταν με τεράστια ευκολία; Ο άνθρωπος αναγνωρίζει απρόθυμα τη θεϊκή Του φύση και δε δείχνει κανένα ενδιαφέρον για το περίβλημα του απλού ανθρώπου που έχει, παρόλο που η υπόστασή Του είναι ακριβώς αυτή του Χριστού που παραδίνεται στο θέλημα του επουράνιου Πατέρα. Ως εκ τούτου, δε θα μπορούσε παρά να ακυρώσει το έργο Του που αφορά την ύπαρξή Του ανάμεσα σε ανθρώπους με σκοπό να μοιραστεί μαζί τους χαρές και λύπες, διότι ο άνθρωπος δε θα ανεχόταν πια την ύπαρξή Του.

Γνωρίζετε το αληθινό νόημα της λύτρωσης του Κυρίου Ιησού;

                                               

                                              Από την Ξιαομό

Όταν γίνεται αναφορά στη «λύτρωση του Ιησού», γεμίζουμε πάντοτε με ευγνωμοσύνη προς τον Κύριο. Πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, προκειμένου να μας λυτρώσει από τα χέρια του Σατανά, ο Κύριος Ιησούς σταυρώθηκε και θυσιάστηκε για τις αμαρτίες των ανθρώπων, και κατ’ αυτόν τον τρόπο συγχωρέθηκαν όλες οι αμαρτίες μας. Όταν αμαρτάνουμε, εφόσον μετανοούμε και εξομολογούμαστε τις αμαρτίες μας στον Κύριο, οι αμαρτίες μας συγχωρούνται και απολαμβάνουμε γαλήνη και χαρά. Όμως, προσφάτως, κάποιοι αδελφοί και αδελφές βρίσκονται σε σύγχυση: Παρόλο που οι αμαρτίες μας έχουν συγχωρεθεί από τον Κύριο, δεν έχουμε κατορθώσει ποτέ να απαλλαχτούμε από τα δεσμά της αμαρτίας, συχνά λέμε ψέματα και εξαπατούμε τους άλλους, έχουμε «κολλήσει» στον φαύλο κύκλο της αμαρτίας και της εξομολόγησης και δεν μπορούμε να τηρήσουμε τις διδαχές του Κυρίου. Η Βίβλος μάς λέει ξεκάθαρα: «Διότι εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών» (Προς Εβραίους 10:26). Γνωρίζουμε ξεκάθαρα ότι μπορούμε να αμαρτάνουμε άθελά μας, παρότι είναι εις γνώση μας ότι οι πράξεις μας πηγαίνουν ενάντια στο θέλημα του Θεού και ότι αν απλώς μετανοούμε χωρίς να αλλάζουμε, η θυσία περί των αμαρτιών μας είναι μάταιη. Συνεπώς, μπορούμε πραγματικά να αρπαγούμε στη βασιλεία των ουρανών, όταν έρθει ο Κύριος; Υπάρχουν, ωστόσο, και κάποιοι αδελφοί και αδελφές που πιστεύουν ότι, παρόλο που αμαρτάνουμε συχνά, ο Κύριος συγχωρεί τις αμαρτίες μας και δεν μας θεωρεί αμαρτωλούς, και ότι όταν ο Κύριος επιστρέψει, θα αρπαγούμε στη βασιλεία των ουρανών! Οπότε, θα αρπαγούμε στη βασιλεία των ουρανών; Ας εξετάσουμε αυτό το θέμα μαζί. 

 Αδελφοί και αδελφές, πρώτα απ’ όλα, πρέπει να γνωρίζουμε πως είναι αλήθεια ότι ο Κύριος Ιησούς έχει συγχωρέσει τις αμαρτίες μας, αλλά μήπως είπε ότι «αν οι άνθρωποι συγχωρεθούν, θα μπορέσουν να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών»; Το έχει καταθέσει αυτό το Άγιο Πνεύμα; Αν όχι, τότε αυτή η άποψη δεν συνάδει με την αλήθεια ούτε είναι στο μυαλό του Θεού, παρά πηγάζει από τη φαντασία του ανθρώπινου νου. Η Βίβλος μάς λέει πως ο Ιεχωβά είπε: «Θέλετε λοιπόν είσθαι άγιοι, διότι άγιος είμαι εγώ» (Λευιτικό 11:45). Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Αληθώς, αληθώς σας λέγω ότι πας όστις πράττει την αμαρτίαν δούλος είναι της αμαρτίας. Ο δε δούλος δεν μένει πάντοτε εν τη οικία· ο υιός μένει πάντοτε» (Κατά Ιωάννην 8:34-35). Ο Θεός είναι άγιος και δίκαιος, και ο Θεός δεν επιτρέπει να υπάρχουν στη βασιλεία Του μολυσμένοι και διεφθαρμένοι άνθρωποι, οπότε απαιτεί από εμάς να απαλλαχτούμε από την αμαρτία και να γίνουμε αγνοί. Μόνο όταν εξαγνιστούμε θα μπορέσουμε να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών. Πώς θα ήταν δυνατόν, άνθρωποι σαν κι εμάς που αμαρτάνουν συνεχώς και αντιστέκονται στον Θεό να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών; 

 Επάνω σ’ αυτό, ενδεχομένως κάποιοι αδελφοί και αδελφές να ρωτήσουν: Ο Κύριος Ιησούς έχει συγχωρέσει τις αμαρτίες μας και δεν μας θεωρεί αμαρτωλούς, αλλά αν δεν μπορούμε να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών, ποιο είναι το νόημα του έργου της λύτρωσης που πραγματοποίησε ο Κύριος Ιησούς; Τα λόγια του Θεού επί του θέματος απαντούν πολύ ξεκάθαρα σ’ αυτό το ερώτημα. Ας ρίξουμε μια ματιά: «Τον καιρό εκείνον, το έργο του Ιησού ήταν η λύτρωση όλης της ανθρωπότητας. Οι αμαρτίες όλων όσων πίστευαν σ’ Αυτόν συγχωρέθηκαν. Εφόσον πίστευες σ’ Αυτόν, θα σε λύτρωνε. Αν πίστευες σ’ Αυτόν, δεν ήσουν πλέον αμαρτωλός, είχες απαλλαγεί από τις αμαρτίες σου. Αυτό ήταν το νόημα της σωτηρίας και δικαιολογούνταν μέσω της πίστης. Εντούτοις, όσοι πίστευαν, είχαν ακόμα μέσα τους την επαναστατικότητα και αντιτάσσονταν στον Θεό, στοιχεία τα οποία έπρεπε να απομακρυνθούν αργά. Σωτηρία δεν σήμαινε ότι ο άνθρωπος είχε κερδηθεί πλήρως από τον Ιησού, αλλά ότι ο άνθρωπος δεν ήταν πια αμαρτωλός, ότι είχε συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του: Εφόσον πίστευες, δεν θα ήσουν ποτέ πια αμαρτωλός» (Το όραμα του έργου του Θεού (2)). «Προτού λυτρωθεί ο άνθρωπος, πολλά από τα δηλητήρια του Σατανά είχαν ήδη φυτευτεί μέσα του. Μετά από χιλιάδες έτη διαφθοράς του Σατανά, ο άνθρωπος διαθέτει ήδη μέσα του φύση που αντιστέκεται στον Θεό. Επομένως, όταν ο άνθρωπος λυτρωθεί, πρόκειται μόνο για λύτρωση, όπου ο άνθρωπος αγοράζεται με υψηλό τίμημα, αλλά η δηλητηριώδης φύση μέσα του δεν έχει εξαλειφθεί. Ο άνθρωπος που είναι τόσο μιαρός πρέπει να υποβληθεί σε αλλαγή πριν αξιωθεί να υπηρετήσει τον Θεό. […] Αν και ο άνθρωπος έχει λυτρωθεί και συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, θεωρείται απλώς ότι ο Θεός δεν ενθυμείται τις παραβάσεις του ανθρώπου και δεν αντιμετωπίζει τον άνθρωπο ανάλογα με τις παραβάσεις του. Ωστόσο, όταν ο άνθρωπος ζει στη σάρκα και δεν έχει απελευθερωθεί από την αμαρτία, μπορεί μόνο να συνεχίσει να αμαρτάνει, συνεχίζοντας να αποκαλύπτει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση. Αυτή είναι η ζωή που διάγει ο άνθρωπος, ένας ατελείωτος κύκλος αμαρτίας και συγχώρεσης. Η πλειοψηφία των ανθρώπων αμαρτάνει την ημέρα μόνο για να ομολογήσει τις αμαρτίες το βράδυ. Έτσι, ακόμα κι αν η προσφορά περί αμαρτίας ήταν αενάως αποτελεσματική για τον άνθρωπο, δεν θα μπορούσε να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Μόνο το ήμισυ του έργου της σωτηρίας έχει ολοκληρωθεί, γιατί ο άνθρωπος εξακολουθεί να έχει διεφθαρμένη διάθεση» (Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)). 

 Αυτά τα δύο αποσπάσματα από τα λόγια του Θεού καθιστούν πολύ σαφή τα αποτελέσματα από το έργο της λύτρωσης του Κυρίου Ιησού. Κατά την Εποχή της Χάριτος, το έργο της λύτρωσης του Κυρίου Ιησού συγχώρεσε τις αμαρτίες που είχαμε διαπράξει, αλλά αυτές οι αμαρτίες είχαν να κάνουν κυρίως με παραβιάσεις των νόμων και των εντολών του Θεού. Αποδεχθήκαμε τη λύτρωση από τον Κύριο Ιησού, και ο Κύριος δεν μας αντιμετώπιζε πια ως αμαρτωλούς. Αν κάναμε κάποια αμαρτία, μπορούσαμε απλώς να προσευχηθούμε εις το όνομα του Κυρίου Ιησού, να εξομολογηθούμε και να μετανοήσουμε ενώπιόν Του, και οι αμαρτίες μας θα συγχωρούνταν και δεν θα είχαμε πλέον την καταδίκη ή την τιμωρία του νόμου. Αυτό είναι το αληθινό νόημα του έργου της λύτρωσης του Κυρίου Ιησού. Όμως, ο Κύριος Ιησούς συγχώρεσε μόνο τις αμαρτίες μας. Ο Κύριος δεν συγχώρεσε τις σατανικές διαθέσεις μας, όπως την αλαζονεία, τον εγωισμό, τον δόλο και την κακία. Αυτό είναι κάτι πιο βαθύ και πιο διεφθαρμένο από την αμαρτία. Εφόσον οι σατανικές διαθέσεις μας της αντίστασης απέναντι στον Θεό παραμένουν ανεπίλυτες, εμείς θα εξακολουθήσουμε να αμαρτάνουμε απέναντι στον Θεό και να διαπράττουμε αμαρτίες μεγαλύτερες ακόμα και από την παραβίαση του νόμου. Όταν κηρύττουμε και εργαζόμαστε, για παράδειγμα, συχνά κάνουμε επίδειξη και λέμε στους αδελφούς και τις αδελφές μας για το πόσο πολύ έχουμε υποφέρει και έχουμε πληρώσει για τον Κύριο, ώστε να τους κάνουμε να μας λατρεύουν, να μας εκτιμούν και για να τους φέρουμε ενώπιόν μας. Ή, ακόμα και όταν υπηρετούμε τον Κύριο με τους συνεργάτες μας, ανταγωνιζόμαστε, αντιμαχόμαστε και φθονούμε ο ένας τον άλλον για φήμη, περιουσία, κύρος, και μάλιστα εξαπολύουμε επιθέσεις στους άλλους και τους παραγκωνίζουμε. Ή όταν είμαστε άρρωστοι ή κινδυνεύουν οι οικογένειές μας ή τα πράγματα δεν πάνε έτσι όπως θα θέλαμε να πηγαίνουν σύμφωνα με τις αντιλήψεις μας, επαναστατούμε κατά του Θεού και Του αντιστεκόμαστε, και φτάνουμε σε σημείο ακόμα και να Τον απαρνιόμαστε και να Τον προδίδουμε. Παρόλο που πιστεύουμε στον Θεό και Τον ακολουθούμε κατ’ όνομα, όταν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες δεν αναζητούμε απαντήσεις στα λόγια του Θεού ούτε ακολουθούμε τις απαιτήσεις Του, παρά, αντιθέτως, ακούμε και υπακούμε ανθρώπους και δεν έχουμε καμία θέση για τον Θεό στην καρδιά μας. Κάνουμε πολλά τέτοια πράγματα. Οι άνθρωποι σαν εμάς έχουν μόνο λυτρωθεί από τον Κύριο Ιησού, αλλά οι σατανικές διαθέσεις τους είναι ακόμα βαθιά ριζωμένες μέσα τους. Πώς θα μπορούσαν όσοι δεν έχουν απαλλαχτεί ποτέ από την αμαρτία να είναι κατάλληλοι για να αρπαγούν απευθείας από τον Κύριο και να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών; Μπορούμε να δούμε ότι το έργο της λύτρωσης του Κυρίου Ιησού συγχωρεί τις αμαρτίες μας, όμως εμείς εξακολουθούμε να αμαρτάνουμε και να αντιστεκόμαστε συχνά στον Θεό, δεν έχουμε εξαγνιστεί και εξακολουθούμε να μην μπορούμε να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών. Τώρα κατανοούμε το πραγματικό νόημα της «λύτρωσης του Ιησού», και μπορούμε να δούμε ότι για να σωθούν οι άνθρωποι και να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών, χρειάζονται επίσης το επόμενο στάδιο του έργου του Θεού, ώστε να αλλάξουν και να εξαγνιστούν πλήρως. Η Βίβλος λέει: «Ούτω και ο Χριστός, άπαξ προσφερθείς διά να σηκώση τας αμαρτίας πολλών, θέλει φανή εκ δευτέρου χωρίς αμαρτίας εις τους προσμένοντας αυτόν διά σωτηρίαν» (Προς Εβραίους 9:28). «Διότι έφθασεν ο καιρός του να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού» (Α΄Πέτρου 4:17). Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Ο αθετών εμέ και μη δεχόμενος τους λόγους μου, έχει τον κρίνοντα αυτόν· ο λόγος, τον οποίον ελάλησα, εκείνος θέλει κρίνει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα» (Κατά Ιωάννην 12:48). «Έτι πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάζητε αυτά. Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν· διότι δεν θέλει λαλήσει αφ’ εαυτού, αλλ’ όσα αν ακούση θέλει λαλήσει, και θέλει σας αναγγείλει τα μέλλοντα» (Κατά Ιωάννην 16:12-13). Τα λόγια του Κυρίου Ιησού είναι σαφέστατα. Επειδή το πνευματικό ανάστημα των ανθρώπων κατά την Εποχή της Χάριτος ήταν πολύ μικρό, ο Κύριος Ιησούς δεν τους έδωσε όλες τις αλήθειες που είναι απαραίτητες για να σωθεί πλήρως η διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Κατά τις έσχατες ημέρες, ο Κύριος Ιησούς θα επιστρέψει για να εκφράσει και να πει καινούργια λόγια, και για να επιτελέσει το έργο της κρίσεως και της παίδευσης, ώστε να καταργήσει πλήρως τη ροπή μας προς την αμαρτία και να μας απαλλάξει από τα δεσμά της αμαρτίας, προκειμένου να μπορέσουμε να μεταφερθούμε στη βασιλεία των ουρανών από τον Κύριο Θεό και να απολαμβάνουμε τις ευλογίες του Θεού. Από τις παραπάνω συναναστροφές, καταλαβαίνουμε ότι μέσα από την αποδοχή του έργου της λύτρωσης του Κυρίου Ιησού συγχωρούνται μόνο οι αμαρτίες μας. Συνεπώς, χρειάζεται να βιώσουμε επίσης την κρίση του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες, προκειμένου να απαλλαχτούμε πλήρως από τα δεσμά της αμαρτίας και να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών. Οπότε, πώς θα πρέπει να υποδεχθούμε την επιστροφή του Κυρίου και πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες; Προτείνω τη σελίδα του ευαγγελίου «Ο Κύριος έχει επιστρέψει», ώστε να συνεχίσουμε να αναζητούμε και να εξετάζουμε αυτή την πτυχή της αλήθειας.

Πηγή από: Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού

«Σπάσε τα δεσμά και Τρέξε» Κλιπ 4 - Απελευθερωθείτε από τα δεσμά των θρησκευόμενων Φαρισαίων και επιστρέψτε στον Θεό

Χριστιανικές Ταινίες «Σπάσε τα δεσμά και Τρέξε» Κλιπ 4 - Απελευθερωθείτε από τα δεσμά των θρησκευόμενων Φαρισαίων και επιστρέψτε στον Θεό 

 Σε όλη τη θρησκευτική κοινότητα, οι πάστορες γνωρίζουν τη Βίβλο απ’ έξω κι ανακατωτά και συχνά εξηγούν στους ανθρώπους αποσπάσματα από τη Βίβλο. Μέσα από τα δικά μας μάτια, φαίνεται ότι όλοι τους γνωρίζουν τον Θεό, μα γιατί υπάρχουν τόσοι πολλοί στον θρησκευτικό κόσμο που κατηγορούν και αντιτίθενται στο έργο του ενσαρκωμένου Θεού των εσχάτων ημερών; Ο Παντοδύναμος Θεός λέει, «Εκείνοι που διαβάζουν τη Βίβλο σε μεγαλόσχημες εκκλησίες και απαγγέλουν τη Βίβλο κάθε μέρα, και εντούτοις κανένας τους δεν αντιλαμβάνεται τον σκοπό του έργου του Θεού. Κανένας τους δεν μπορεί να γνωρίσει τον Θεό˙ επιπλέον, κανένας δεν είναι κοντά στην καρδιά του Θεού. Είναι όλοι άχρηστοι, ποταποί άνθρωποι, ο καθείς υποκρινόμενος τον ειδικό για να διδάξει περί Θεού. Παρότι κραδαίνουν το όνομα του Θεού, εκουσίως Τον καταπολεμούν». (Ο Λόγος Ενσαρκώνεται)

Γιατί μόνο μέσα από τη βίωση και την υπακοή στο έργο του Θεού ενσαρκωμένου μπορεί κάποιος να γνωρίσει τον Θεό;

Στίχοι της Βίβλου για παραπομπή:

«Και ο Λόγος έγεινε σαρξ και κατώκησε μεταξύ ημών, και είδομεν την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά του Πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας» (Ιωάν. 1:14).

«Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού. Εάν εγνωρίζετε εμέ, και τον Πατέρα μου ηθέλετε γνωρίσει. Και από του νυν γνωρίζετε αυτόν και είδετε αυτόν» (Ιωάν. 14:6-7).

«Εγώ είμαι εν τω Πατρί και ο Πατήρ είναι εν εμοί» (Ιωάν. 14:10).

«Εγώ και ο Πατήρ εν είμεθα» (Ιωάν. 10:30).

Σχετικά λόγια του Θεού:

Όταν ο Θεός δεν είχε ενσαρκωθεί, οι άνθρωποι δεν κατανοούσαν πολλά από αυτά που έλεγε, γιατί προέρχονταν από την ολοκληρωμένη θεϊκή φύση. Η οπτική και το συγκείμενο αυτών που Αυτός έλεγε ήταν αόρατα και ανέφικτα για την ανθρωπότητα· είχαν εκφραστεί από ένα πνευματικό βασίλειο που οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να δουν. Γιατί οι άνθρωποι που ζούσαν στη σάρκα, δεν μπορούσαν να διέλθουν στο πνευματικό βασίλειο. Ωστόσο, αφότου ο Θεός ενσαρκώθηκε, μίλησε στην ανθρωπότητα από την οπτική της ανθρώπινης φύσης, και εξήλθε και υπερέβη τη σφαίρα του πνευματικού βασιλείου. Μπορούσε να εκφράσει τη θεϊκή Του διάθεση, το θέλημα και τη στάση Του, μέσα από πράγματα που οι άνθρωποι μπορούσαν να φανταστούν και μέσα από πράγματα που έβλεπαν και συναντούσαν στις ζωές τους, χρησιμοποιώντας μεθόδους που οι άνθρωποι μπορούσαν να δεχθούν, σε μια γλώσσα που μπορούσαν να καταλάβουν και μια γνώση που μπορούσαν να συλλάβουν, έτσι ώστε να επιτρέψει στην ανθρωπότητα να κατανοήσει και να γνωρίσει τον Θεό, να κατανοήσει την πρόθεσή Του και τα απαιτούμενά Του πρότυπα εντός του πλαισίου των δυνατοτήτων τους και μέχρι τον βαθμό που ήταν ικανοί. Αυτή ήταν η μέθοδος και η αρχή του έργου του Θεού στην ανθρώπινη φύση. Αν και οι τρόποι και οι αρχές εργασίας του Θεού στη σάρκα επιτυγχάνονταν κυρίως από ή μέσω της ανθρώπινης φύσης, επέτυχε πράγματι αποτελέσματα που δε θα μπορούσαν να είχαν επιτευχθεί με εργασία απευθείας στη θεϊκή φύση. Το έργο του Θεού στην ανθρώπινη φύση ήταν πιο απτό, αυθεντικό και στοχευμένο, οι μέθοδοι ήταν πολύ πιο ελαστικές, ενώ σε μορφή υπερέβαινε την Εποχή του Νόμου.

από «Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Γ’» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Ο Θεός εισέρχεται σε ένα νέο στάδιο του έργου τις έσχατες ημέρες. Θα αποκαλύψει ακόμη περισσότερο τη διάθεσή Του και δεν θα είναι η ευσπλαχνία και η αγάπη της εποχής του Ιησού. Δεδομένου ότι έχει αναλάβει νέο έργο, αυτό το νέο έργο θα συνοδεύεται από μια νέα διάθεση. Έτσι, εάν το έργο αυτό επιτελούνταν από το Πνεύμα — αν ο Θεός δεν ενσαρκωνόταν και αντ’ αυτού το Πνεύμα μιλούσε απευθείας μέσω βροντής, ώστε ο άνθρωπος να μην είχε τρόπο να έρθει σε επαφή μαζί Του, θα μπορούσε ο άνθρωπος να γνωρίσει τη διάθεσή Του; Εάν ήταν μόνο το Πνεύμα που επιτελούσε το έργο, τότε ο άνθρωπος δεν θα είχε τρόπο να γνωρίσει τη διάθεση του Θεού. Οι άνθρωποι μπορούν να δουν τη διάθεση του Θεού μόνο ιδίοις όμμασι όταν ενσαρκωθεί, όταν ο Λόγος εμφανιστεί στη σάρκα και εκφράσει ολόκληρη τη διάθεσή Του μέσω της σάρκας. Ο Θεός ζει πραγματικά και αληθινά μεταξύ των ανθρώπων. Είναι χειροπιαστός. Ο άνθρωπος μπορεί πραγματικά να έρθει σε επαφή με τη διάθεσή Του, να έρθει σε επαφή με αυτό που Αυτός έχει και είναι. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί ο άνθρωπος πραγματικά να Τον γνωρίσει.

από «Το όραμα του έργου του Θεού (3)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Η έλευση του Θεού στη σάρκα έχει ως κύριο σκοπό να δώσει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να δουν τις αληθινές πράξεις του Θεού, να υλοποιήσει το άμορφο Πνεύμα στη σάρκα, καθώς και να επιτρέψει στους ανθρώπους να Τον δουν και να Τον αγγίξουν. Με τον τρόπο αυτό, όσοι ολοκληρώνονται από Αυτόν θα Τον βιώνουν, θα αποκτώνται από Αυτόν και θα είναι κάποιοι που επιθυμεί η καρδιά Του. Αν ο Θεός μιλούσε μόνο στον ουρανό και δεν κατέβαινε πράγματι στη γη, τότε οι άνθρωποι θα ήταν ακόμα ανίκανοι να γνωρίσουν τον Θεό, θα ήταν ικανοί μόνο να κηρύττουν τις πράξεις του Θεού χρησιμοποιώντας κενή θεωρία και δεν θα είχαν τον λόγο του Θεού ως πραγματικότητα. Ο Θεός έχει έρθει στη γη με πρωταρχικό σκοπό να αποτελέσει υπόδειγμα και πρότυπο σε όσους πρόκειται να αποκτηθούν από τον Θεό· μόνο με τον τρόπο αυτό μπορούν οι άνθρωποι να γνωρίσουν πραγματικά τον Θεό, να Τον αγγίξουν και να Τον δουν, και μόνο τότε μπορούν να αποκτηθούν πραγματικά από τον Θεό.

από «Πρέπει να ξέρεις πως ο πρακτικός Θεός είναι ο ίδιος ο Θεός» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Μέσα στο πλαίσιο του έργου που ολοκλήρωσε ο Κύριος Ιησούς κατά την Εποχή της Χάριτος, μπορείς να δεις ακόμα μια πτυχή αυτού που έχει και είναι ο Θεός. Εκφράστηκε μέσω της σάρκας Του και κατέστη δυνατό να το δουν και να το εκτιμήσουν οι άνθρωποι μέσω της ανθρώπινης φύσης Του. Στον Υιό του ανθρώπου, οι άνθρωποι είδαν τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός στη σάρκα βίωσε την ανθρώπινη φύση Του, όπως και είδαν τη θεϊκή φύση του Θεού να εκφράζεται μέσω της σάρκας. Οι δύο αυτοί τύποι έκφρασης, επέτρεψαν στους ανθρώπους να δουν έναν ιδιαίτερα αληθινό Θεό, όπως και τους επέτρεψαν να σχηματίσουν μια διαφορετική ιδέα για τον Θεό. Ωστόσο, στο διάστημα που μεσολάβησε από τη δημιουργία του κόσμου έως το τέλος της Εποχής του Νόμου, δηλαδή πριν την Εποχή της Χάριτος, αυτό που έβλεπαν, άκουγαν και βίωναν οι άνθρωποι, ήταν μονάχα η θεϊκή πτυχή του Θεού. Ήταν αυτά που έκανε και έλεγε ο Θεός σε ένα άυλο βασίλειο και τα πράγματα που εξέφραζε από το αληθινό Του άτομο, τα οποία δεν μπορούσαν να δουν ή ν’ αγγίξουν. Συχνά, τα πράγματα αυτά έκαναν τους ανθρώπους να αισθάνονται πως ο Θεός ήταν τόσο μεγάλος και πως δεν μπορούσαν να έρθουν κοντά σ’ Αυτόν. Η εντύπωση που έδινε συνήθως ο Θεός στους ανθρώπους ήταν πως τρεμόπαιζε, ενώ οι άνθρωποι αισθάνονταν, επιπλέον, πως όλες οι σκέψεις και οι ιδέες Του ήταν τόσο μυστηριώδεις και τόσο ασύλληπτες, που δεν υπήρχε τρόπος να τις φτάσουν, πόσο μάλλον να επιχειρήσουν να τις κατανοήσουν και να την εκτιμήσουν. Για τους ανθρώπους, τα πάντα στον Θεό ήταν πολύ μακρινά —τόσο μακρινά που οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να τα δουν, δεν μπορούσαν να τ’ αγγίξουν. Φαινόταν πως Αυτός βρισκόταν ψηλά στον ουρανό, όπως και φαινόταν πως δεν υπήρχε καθόλου. Επομένως, για τους ανθρώπους, η κατανόηση της καρδιάς και του νου του Θεού ή οποιουδήποτε σκεπτικού Του, ήταν ανεπίτευκτη ή ακόμα και ανέφικτη. […] Κατά το διάστημα που εργαζόταν ο Κύριος Ιησούς, οι άνθρωποι μπορούσαν να δουν πως ο Θεός είχε πολλές ανθρώπινες εκφράσεις. Για παράδειγμα, μπορούσε να χορέψει, να παραστεί σε γάμους, να κοινωνεί με τους ανθρώπους, να μιλά μαζί τους και να συζητά πράγματα μαζί τους. Πέρα από αυτό, ο Κύριος Ιησούς ολοκλήρωσε και πολύ έργο που αντιπροσώπευε τη θεϊκή Του φύση και, φυσικά, όλο αυτό το έργο ήταν μια έκφραση και μια αποκάλυψη της διάθεσης του Θεού. Κατά το διάστημα αυτό, όταν η θεϊκή φύση του Θεού υλοποιήθηκε σε μια κοινή σάρκα την οποία οι άνθρωποι μπορούσαν να δουν και να αγγίξουν, δεν ένιωθαν πια πως Αυτός τρεμόπαιζε και πως δεν μπορούσαν να έρθουν κοντά Του. Αντιθέτως, μπορούσαν να προσπαθήσουν να κατανοήσουν το θέλημα του Θεού ή να καταλάβουν τη θεϊκή Του φύση μέσα από την κάθε κίνηση, τον λόγο και το έργο του Υιού του ανθρώπου. Ο ενσαρκωμένος Υιός του ανθρώπου εξέφρασε τη θεϊκή φύση του Θεού μέσω της ανθρώπινης φύσης Του και μετέφερε το θέλημα του Θεού στην ανθρωπότητα. Επιπλέον, μέσα από την έκφραση του θελήματος και της διάθεσης του Θεού, αποκάλυψε επίσης στους ανθρώπους τον Θεό που δεν μπορούν να δουν ή να αγγίξουν στο πνευματικό βασίλειο. Αυτό που είδαν οι άνθρωποι ήταν ο Θεός ο ίδιος, υλικός, με σάρκα και οστά. Επομένως, ο ενσαρκωμένος Υιός του ανθρώπου έκανε απτά και εξανθρωπισμένα κάποια πράγματα, όπως την ίδια την ταυτότητα του Θεού, το κύρος, την εικόνα, τη διάθεσή Του και αυτό που Αυτός έχει και είναι. Παρόλο που η εξωτερική εμφάνιση του Υιού του ανθρώπου είχε μερικούς περιορισμούς όσον αφορά την εικόνα του Θεού, η ουσία Του και αυτό που Αυτός έχει και είναι, ήταν πλήρως ικανά να εκπροσωπούν την ίδια την ταυτότητα και το κύρος του Θεού· απλώς υπήρχαν μερικές διαφορές στη μορφή της έκφρασης. Είτε είναι η ανθρώπινη είτε η θεϊκή φύση του Υιού του ανθρώπου, δεν μπορούμε να αρνηθούμε πως Αυτός εκπροσωπούσε την ίδια την ταυτότητα και το κύρος του Θεού. Κατά το διάστημα αυτό, ωστόσο, ο Θεός εργαζόταν μέσω της σάρκας, μιλούσε από την οπτική της σάρκας και στεκόταν ενώπιον της ανθρωπότητας με την ταυτότητα και το κύρος του Υιού του ανθρώπου. Αυτό έδωσε στους ανθρώπους την ευκαιρία να συναντήσουν και να βιώσουν τον πραγματικό λόγο και το έργο του Θεού ανάμεσα στην ανθρωπότητα. Επιπλέον, επέτρεψε στους ανθρώπους να αποκτήσουν μια εικόνα της θεϊκής Του φύσης και του μεγαλείου Του εν μέσω ταπεινότητας, όπως και να αποκτήσουν μια πρώτη κατανόηση και έναν πρώτο ορισμό της αυθεντικότητας και της πραγματικότητας του Θεού.

από «Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Γ’» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Τα υπάρχοντα του Θεού και το Είναι Του, η ουσία του Θεού, η διάθεση του Θεού, όλα, έχουν γίνει γνωστά στον άνθρωπο από τον λόγο του Θεού. Όταν βιώνει τον λόγο του Θεού, ο άνθρωπος στην προσπάθεια να καταφέρει να τον υλοποιήσει καταλαβαίνει τον σκοπό πίσω από τον λόγο του Θεού, και καταλαβαίνει την πηγή και το βάθος του λόγου του Θεού, καταλαβαίνει και εκτιμά το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα του λόγου του Θεού. Για την ανθρωπότητα, αυτά είναι πράγματα που πρέπει ο άνθρωπος να βιώσει, να κατανοήσει και να προσεγγίσει για να προσεγγίσει και την αλήθεια και τη ζωή, να κατανοήσει τις προθέσεις του Θεού, να μεταμορφώσει τη διάθεσή του και να μπορέσει να υπακούσει στην κυριαρχία και στα σχέδια του Θεού. Την ίδια στιγμή που ο άνθρωπος βιώνει, κατανοεί και προσεγγίζει αυτά τα πράγματα, αποκτά σταδιακά μία κατανόηση του Θεού, και τότε θα έχει επίσης αποκτήσει διαφορετικούς βαθμούς γνώσης σχετικά με Αυτόν. Αυτή η κατανόηση και γνώση δεν προέρχεται από κάτι που ο άνθρωπος έχει φανταστεί ή συνθέσει, αλλά από τα πράγματα που εκτιμά, βιώνει, νιώθει και επιβεβαιώνει μέσα του. Μόνο αφού έχει εκτιμήσει, βιώσει, νιώσει και επιβεβαιώσει αυτά τα πράγματα ο άνθρωπος, αποκτά περιεχόμενο η γνώση του για τον Θεό, μόνο που η γνώση που αποκτά εκείνη τη στιγμή θα είναι πραγματική, αληθινή και ακριβής και αυτή η διαδικασία – της απόκτησης πραγματικής κατανόησης και γνώσης για τον Θεό όταν εκτιμά, βιώνει, νιώθει και επιβεβαιώνει τον λόγο Του – δεν είναι παρά η αληθινή επικοινωνία μεταξύ ανθρώπου και Θεού. Εν μέσω αυτού του είδους επικοινωνίας, ο άνθρωπος φτάνει στο σημείο να καταλάβει και πραγματικά αντιλαμβάνεται τις προθέσεις του Θεού, φτάνει να καταλαβαίνει πραγματικά και να γνωρίζει τα υπάρχοντα και το Είναι του Θεού, φτάνει πραγματικά να καταλάβει και να γνωρίσει την ουσία του Θεού, σταδιακά καταλαβαίνει και γνωρίζει τη διάθεση του Θεού, φτάνει σε πραγματική βεβαιότητα, και σε έναν σωστό ορισμό σχετικά με το κράτος του Θεού σε όλη την πλάση, και κερδίζει ουσιαστική σχέση με τον Θεό και γνώση της ταυτότητας και θέσης του Θεού.

από «Η γνώση του Θεού είναι το μονοπάτι για φόβο Θεού και αποφυγή του κακού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Στο διάστημα που ακολουθούσε τον Ιησού, ο Πέτρος είχε πολλές απόψεις γι’ Αυτόν και πάντα Τον έκρινε από τη δική του οπτική. Παρόλο που κατανοούσε το Πνεύμα μέχρι ενός σημείου, ο Πέτρος δεν ήταν πολύ διαφωτισμένος, εξ ου και τα παρακάτω λόγια του: «Πρέπει να ακολουθήσω αυτόν που απεστάλη από τον ουράνιο Πατέρα. Πρέπει να αναγνωρίσω αυτόν που έχει επιλεγεί από το Άγιο Πνεύμα». Δεν καταλάβαινε τα πράγματα που έκανε ο Ιησούς και δεν έλαβε καμία διαφώτιση. Αφού Τον ακολούθησε για κάποιο χρονικό διάστημα, μεγάλωσε το ενδιαφέρον του γι’ αυτά που Εκείνος έκανε και έλεγε και για τον ίδιο τον Ιησού. Έφτασε να νιώθει ότι ο Ιησούς του ενέπνεε τόσο αγάπη όσο και σεβασμό· του άρεσε να συσχετίζεται μαζί Του και να παραμένει δίπλα Του και το να ακούει τα λόγια του Ιησού τον εφοδίαζε και τον βοηθούσε. Όσο περνούσε ο καιρός που ακολουθούσε τον Ιησού, ο Πέτρος παρατηρούσε και έπαιρνε στα σοβαρά τα πάντα για τη ζωή Του: τις ενέργειες, τα λόγια, τις κινήσεις και τις εκφράσεις Του. Κατανόησε βαθιά ότι ο Ιησούς δεν ήταν σαν τους συνηθισμένους ανθρώπους. Αν κι η ανθρώπινη εμφάνισή Του ήταν υπερβολικά κοινή, ήταν γεμάτος αγάπη, συμπόνια κι ανοχή απέναντι στον άνθρωπο. Όλα όσα έκανε ή είπε ήταν μεγάλη βοήθεια προς τους άλλους, και δίπλα Του ο Πέτρος είδε και έμαθε πράγματα που δεν είχε δει ή συναντήσει ποτέ πριν. Είδε ότι, παρόλο που ο Ιησούς δεν είχε ούτε μεγάλο ανάστημα, ούτε ασυνήθιστη ανθρώπινη φύση, είχε έναν πραγματικά εξαιρετικό και ασυνήθιστο αέρα γύρω Του. Παρόλο που ο Πέτρος δεν μπορούσε να το εξηγήσει πλήρως, μπορούσε να δει ότι ο Ιησούς ενεργούσε διαφορετικά από όλους, διότι έκανε πράγματα πολύ διαφορετικά από αυτά που έκανε ο συνηθισμένος άνθρωπος. Από τότε που ήλθε σε επαφή με τον Ιησού, ο Πέτρος, επίσης συνειδητοποίησε ότι ο χαρακτήρας Του ήταν διαφορετικός από αυτόν ενός συνηθισμένου ανθρώπου. Πάντοτε ενεργούσε σταθερά και ποτέ με βιασύνη, ποτέ δεν υπερέβαλλε, ούτε υποτιμούσε ένα ζήτημα και διήγαγε τη ζωή Του με έναν τρόπο που ήταν εξίσου κανονικός κι αξιοθαύμαστος. Όταν συζητούσε, ο Ιησούς ήταν κομψός και χαριτωμένος, ανοιχτός και χαρούμενος αλλά γαλήνιος και ποτέ δεν έχανε την αξιοπρέπειά Του κατά την εκτέλεση του έργου Του. Ο Πέτρος είδε ότι ο Ιησούς ήταν μερικές φορές λιγομίλητος, άλλες φορές πάλι μιλούσε αδιάκοπα. Ήταν μερικές φορές τόσο χαρούμενος που γίνονταν ευκίνητος και ζωντανός σαν περιστέρι και μερικές φορές τόσο λυπημένος που δεν μιλούσε καθόλου, σαν να ήταν μια ταλαιπωρημένη μητέρα. Μερικές φορές, γέμιζε με θυμό, σαν ένας γενναίος στρατιώτης που εφορμά για να σκοτώσει τους εχθρούς, και μερικές φορές μάλιστα σαν ένα λιοντάρι που βρυχάται. Μερικές φορές γελούσε. Άλλες φορές προσευχόταν και θρηνούσε. Ανεξάρτητα από το πώς ενεργούσε ο Ιησούς, μεγάλωνε η απεριόριστη αγάπη κι ο σεβασμός του Πέτρου γι’ Αυτόν. Το γέλιο του Ιησού τον γέμιζε με ευτυχία, η θλίψη Του τον βύθιζε σε θλίψη, ο θυμός Του τον φόβιζε, ενώ το έλεός Του, η συγχώρεση και η αυστηρότητά Του τον έκαναν να αγαπάει πραγματικά τον Ιησού, αναπτύσσοντας έναν αληθινό σεβασμό και λαχτάρα γι’ Αυτόν. Φυσικά, ο Πέτρος κατάφερε σταδιακά να συνειδητοποιήσει όλα αυτά αφού είχε ζήσει μαζί με τον Ιησού για μερικά χρόνια.

από «Πώς ο Πέτρος κατάφερε να γνωρίσει τον Ιησού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Η ομορφιά του Θεού εκφράζεται στο έργο Του: Μόνο όταν βιώνουν το έργο Του οι άνθρωποι μπορούν να ανακαλύψουν την ομορφιά Του, μόνο με την πραγματική τους εμπειρία μπορούν να εκτιμήσουν την ομορφιά του Θεού και, χωρίς να την προσέξει στην πραγματική ζωή, κανείς δεν μπορεί να ανακαλύψει την ομορφιά του Θεού. Υπάρχουν τόσα πολλά για να αγαπήσει κανείς στον Θεό, αλλά, χωρίς ουσιαστικά να κοινωνούν μαζί Του, οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να την ανακαλύψουν. Δηλαδή, εάν ο Θεός δεν ενσαρκωνόταν, οι άνθρωποι θα ήταν ανίκανοι να κοινωνήσουν πραγματικά μαζί Του, και αν δεν μπορούσαν να κοινωνήσουν πραγματικά μαζί Του, δεν θα μπορούσαν επίσης να βιώσουν το έργο Του – και έτσι, η αγάπη τους για τον Θεό θα ήταν μολυσμένη από πολλά ψεύδη και φαντασίες. Η αγάπη του ανθρώπου για τον Θεό στον ουρανό δεν είναι τόσο αληθινή όσο και η αγάπη για τον Θεό στη γη, αφού η γνώση των ανθρώπων για τον Θεό στον ουρανό χτίστηκε πάνω στις φαντασίες τους, παρά σ’ αυτά που έχουν δει με τα μάτια τους και σ’ αυτά που έχουν προσωπικά βιώσει. Όταν ο Θεός έρχεται στη γη, οι άνθρωποι είναι ικανοί να δουν τις πραγματικές πράξεις Του και την ομορφιά Του και μπορούν να δουν όλη την πρακτική και κανονική Του διάθεση, όλα αυτά τα οποία είναι χίλιες φορές πιο αληθινά απ’ την γνώση του Θεού στον ουρανό. Ανεξάρτητα από το πόσο πολύ οι άνθρωποι αγαπούν τον Θεό στον ουρανό, δεν υπάρχει τίποτα το αληθινό σχετικά μ’ αυτήν την αγάπη και είναι γεμάτη από ανθρώπινες ιδέες. Όσο λίγη κι αν είναι η αγάπη τους για τον Θεό στη γη, αυτή η αγάπη είναι αληθινή· ακόμα κι αν είναι λίγη, εξακολουθεί να είναι αληθινή. Ο Θεός ωθεί τους ανθρώπους να Τον γνωρίσουν μέσα απ’ το αληθινό έργο Του και μέσα απ’ αυτήν τη γνώση Εκείνος κερδίζει την αγάπη τους. Είναι σαν τον Πέτρο: Εάν δεν είχε ζήσει με τον Ιησού, θα ήταν αδύνατο για κείνον να Τον λατρέψει. Έτσι, και η πίστη του απέναντι στον Ιησού είχε χτιστεί πάνω στην κοινωνία μαζί Του. Για να κάνει τον άνθρωπο να Τον αγαπήσει, ο Θεός ήρθε ανάμεσα στους ανθρώπους και έζησε με τον άνθρωπο, και όλα αυτά κάνουν τον άνθρωπο να δει και να βιώνει την πραγματικότητα του Θεού.

από «Αυτοί που αγαπούν τον Θεό θα ζουν για πάντα μέσα στο φως Του» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Αν δεν είχε ενσαρκωθεί ο Θεός για να εργαστεί και να καθοδηγήσει τον άνθρωπο πρόσωπο με πρόσωπο, αν δεν αλληλεπιδρούσε με τον άνθρωπο και δεν ζούσε μαζί του συνεχώς, η πραγματική κατανόηση της αγάπης του Θεού δεν θα ήταν εύκολο να πραγματοποιηθεί.

Ο άνθρωπος και ο Θεός διαφέρουν θεμελιωδώς και ζουν σε δύο διαφορετικούς κόσμους. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να καταλάβει τη γλώσσα του Θεού, πόσο μάλλον να γνωρίζει τις σκέψεις του Θεού. Μόνον ο Θεός καταλαβαίνει τον άνθρωπο, ενώ είναι αδύνατον για τον άνθρωπο να καταλάβει τον Θεό. Συνεπώς, ο Θεός έπρεπε να ενσαρκωθεί και να γίνει ίδιο είδος με τον άνθρωπο (να φαίνεται εξωτερικά ότι είναι ίδιοι), να υποστεί απίστευτο εξευτελισμό και πόνο για να σώσει την ανθρωπότητα, ώστε να μπορέσουν οι άνθρωποι να καταλάβουν και να γνωρίσουν το έργο του Θεού. Γιατί ο Θεός σώζει πάντοτε τον άνθρωπο και δεν τα παρατάει ποτέ; Δεν είναι λόγω της αγάπης Του για τον άνθρωπο; Βλέπει την ανθρωπότητα να είναι διεφθαρμένη από τον Σατανά και δεν αντέχει να το βάλει κάτω και να τα παρατήσει. Έχει, συνεπώς, ένα σχέδιο διαχείρισης. Αν κατέστρεφε την ανθρωπότητα αμέσως μόλις θύμωνε, όπως φαντάζονταν οι άνθρωποι, τότε δεν θα χρειαζόταν να υποφέρει κατ’ αυτόν τον τρόπο για να σώσει τον άνθρωπο. Και ακριβώς λόγω του πόνου που υπέστη με την ενσάρκωσή Του, ανακάλυψε σιγά-σιγά η ανθρωπότητα την αγάπη Του και έγινε γνωστός σε όλους τους ανθρώπους. Αν ο Θεός δεν πραγματοποιούσε αυτού του είδος το έργο σήμερα, οι άνθρωποι θα ήξεραν μόνο ότι υπάρχει ένας Θεός στους ουρανούς και ότι Εκείνος αγαπά την ανθρωπότητα. Αν ήταν έτσι, αυτό θα αποτελούσε μόνο ένα δόγμα και οι άνθρωποι δεν θα κατάφερναν ποτέ να παρατηρήσουν και να βιώσουν την πραγματική αγάπη του Θεού. Μόνο μέσα από το έργο που πραγματοποιεί ο Θεός όντας στη σάρκα μπορούν οι άνθρωποι να έχουν μια πραγματική κατανόησή Του. Αυτή η κατανόηση δεν είναι ασαφής ούτε κενή, και δεν είναι ένα δόγμα το οποίο κάποιος κάνει απλώς ότι πιστεύει. Αντιθέτως, είναι μια πολύ αληθινή κατανόηση, γιατί η αγάπη που δίνει ο Θεός στον άνθρωπο έχει ουσιαστικό όφελος. Αυτό το έργο μπορεί να γίνει μόνο από την ενσάρκωσή Του. Το Πνεύμα δεν μπορεί να το πραγματοποιήσει στη θέση Του.

από «Κατανοείτε την αγάπη του Θεού για την ανθρωπότητα» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»

Πώς εκπληρώνεται η προφητεία της επιστροφής του Κυρίου Ιησού

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές:

Γεια σας, είμαι πολύ χαρούμενος που σας βλέπω όλους εδώ. Πρώτα, ας ευχαριστήσουμε τον Θεό που μας έδωσε αυτή την ευκαιρία. Είθε να μας προσφέρει την καθοδήγηση και το έργο Του.

Αδελφοί και αδελφές, αφότου ο Κύριος Ιησούς αναστήθηκε και ανελήφθη στους ουρανούς, όλοι εμείς που πιστεύουμε στον Κύριο αδημονούμε να επιστρέψει σύντομα ώστε να πραγματοποιηθούν οι ευχές τόσων ετών, αλλά και για να μπορέσουμε να λάβουμε την υπόσχεσή Του και να απολαύσουμε τις ευλογίες Του. Ειδικά κατά τις έσχατες ημέρες, η επιθυμία μας να δούμε την επιστροφή του Κυρίου γίνεται ακόμα πιο επιτακτική. Η προφητεία για την επιστροφή του Κυρίου Ιησού έχει ήδη πλέον εκπληρωθεί και έχουμε όλοι μας δει ή έχουμε ήδη ακούσει πόσο συχνά συμβαίνουν κάθε είδους καταστροφές σε όλα τα έθνη του κόσμου. Αυτές οι καταστροφές δεν έχουν, επιπλέον, ιστορικό προηγούμενο και συμβαίνουν παντού, όπως πλημμύρες, ξηρασίες, σεισμοί, επιδημίες και πόλεμοι. Ο κόσμος βρίσκεται, επίσης, σε αναταραχή και οι πόλεμοι και οι τρομοκρατικές επιθέσεις είναι συχνό φαινόμενο. Επιπλέον, τα κηρύγματα των παστόρων και των πρεσβύτερων στην εκκλησία δεν είναι τίποτα άλλο παρά παρωχημένες κοινοτοπίες χωρίς οιοδήποτε νέο φως. Πολλοί πιστοί ακούνε αυτά τα κηρύγματα και δεν ευφραίνονται διόλου, και η απελπισία υποκαθιστά την πίστη και την αγάπη τους. Αυτή δεν είναι ακριβώς η κατάσταση κατά την οποία πρόκειται να εκπληρωθεί η προφητεία για την επιστροφή του Κυρίου Ιησού; Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Από δε της συκής μάθετε την παραβολήν. Όταν ο κλάδος αυτής γείνη ήδη απαλός και εκβλαστάνη τα φύλλα, εξεύρετε ότι πλησίον είναι το θέρος· ούτω και σεις, όταν ίδητε ταύτα γινόμενα, εξεύρετε ότι πλησίον είναι επί τας θύρας» (Κατά Μάρκον 13:28-29). Όλοι γνωρίζουμε ότι αυτό το απόσπασμα της Αγίας Γραφής αναφέρεται στην επανεμφάνιση του Ισραήλ. Το Ισραήλ επανεμφανίστηκε πριν από αρκετές δεκαετίες, το δέντρο συκής έχει βγάλει τρυφερά φύλλα, και οι προφητείες για την επιστροφή του Κυρίου Ιησού έχουν εκπληρωθεί. Αδελφοί και αδελφές, από τη στιγμή που έχουν ήδη εκπληρωθεί αυτές οι προφητείες, γιατί δεν έχουμε δει τον Κύριο Ιησού να κατέρχεται επάνω σ’ ένα λευκό σύννεφο; Μήπως έχει ξεχάσει την υπόσχεση που έδωσε πριν από δύο χιλιάδες χρόνια; Σίγουρα όχι, γιατί ο Θεός είναι συνεπής και τα λόγια Του είναι και συνεπή και αξιόπιστα. Όταν εκφέρει έναν λόγο, αυτός θα εκπληρωθεί απαραιτήτως σύμφωνα με τα σχέδιά Του και με την υπόσχεση που έδωσε στον άνθρωπο. Όπως ακριβώς έχει καταγραφεί στη Βίβλο: «Διότι έτι ολίγον καιρόν, και θέλει ελθεί ο ερχόμενος και δεν θέλει βραδύνει» (Προς Εβραίους 10:37). Στην πραγματικότητα, ο Κύριος Ιησούς έχει εδώ και καιρό ενσαρκωθεί και κατέλθει μυστικά ανάμεσά μας, σύμφωνα με την υπόσχεσή Του, και τώρα επιτελεί ένα νέο έργο. Όμως κάποιοι αδελφοί και αδελφές πιστεύουν ότι έχει καταγραφεί ξεκάθαρα στη Βίβλο: «Ούτος ο Ιησούς, όστις ανελήφθη αφ’ υμών εις τον ουρανόν, θέλει ελθεί ούτω καθ’ ον τρόπον είδετε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν» (Πράξεις 1:11). Πιστεύουν ότι, επειδή ο Κύριος Ιησούς αναστήθηκε και ανήλθε στους ουρανούς επάνω σ’ ένα λευκό σύννεφο, τότε, όταν επιστρέψει, θα κατέλθει σίγουρα επάνω σ’ ένα λευκό σύννεφο από τον ουρανό και όλοι θα μπορούν να Τον δουν. Κι έτσι, ρωτάνε πώς μπορεί να λέγεται ότι ο Κύριος έχει ήδη ενσαρκωθεί και κατέλθει μυστικά; Και αν αυτή είναι η περίπτωση, ρωτάνε, τότε πώς θα εκπληρωθεί η προφητεία ότι ο Κύριος θα κατέλθει επάνω σ’ ένα λευκό σύννεφο; Θα συναναστραφούμε τώρα επί αυτού του θέματος.

Στην πραγματικότητα, ο Κύριος μάς υποσχέθηκε ότι θα κατέλθει επάνω σ’ ένα λευκό σύννεφο, και αυτό είναι σίγουρο. Όμως υπάρχουν πολλά αποσπάσματα στη Βίβλο που προφητεύουν την επιστροφή του Κυρίου. Μέσα από μια προσεκτική μελέτη της Βίβλου, είναι εύκολο να διαπιστωθεί ότι υπάρχουν δύο κύρια μέρη στις προφητείες σχετικά με την επιστροφή του Κυρίου Ιησού κατά τις έσχατες ημέρες. Το ένα μέρος περιλαμβάνει τις προφητείες που σχετίζονται με τη μυστική κάθοδο του Κυρίου, και το άλλο μέρος περιλαμβάνει τις προφητείες που σχετίζονται με την κάθοδο του Κυρίου επάνω σ’ ένα σύννεφο και με τη δημόσια αποκάλυψή Του. Ας ρίξουμε πρώτα μια ματιά σε μερικές προφητείες που αφορούν στη μυστική έλευση του Κυρίου. Γυρίστε στο κεφάλαιο 16, στίχος 15 στο Βιβλίο της Αποκάλυψης: «Ιδού, έρχομαι ως κλέπτης». Ας διαβάσουμε, τώρα, το στίχο 3 από το κεφάλαιο 3: «Εάν λοιπόν δεν αγρυπνήσης, θέλω ελθεί επί σε ως κλέπτης, και δεν θέλεις γνωρίσει ποίαν ώραν θέλω ελθεί επί σε». Επίσης, ο στίχος 44 του κεφαλαίου 24, στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, αναφέρει: «Διά τούτο και σεις γίνεσθε έτοιμοι, διότι καθ’ ην ώραν δεν στοχάζεσθε, έρχεται ο Υιός του ανθρώπου». Αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα. Αδελφοί και αδελφές, οι φράσεις «ως κλέπτης» και «καθ’ ην ώραν δεν στοχάζεσθε» που αναφέρονται σ’ αυτά τα εδάφια λένε στην ουσία ότι, όταν επιστρέψει ο Κύριος, η κάθοδός Του θα είναι μυστική και η έλευσή Του αθόρυβη. Η φράση «Υιός του ανθρώπου» αναφέρεται σίγουρα σε κάποιον που έχει γεννηθεί από άνθρωπο και σε μια σάρκα που κατέχει κανονική ανθρώπινη φύση. Το Πνεύμα σίγουρα δεν μπορεί να αποκαλείται Υιός του ανθρώπου. Μόνο η σάρκα του ενσαρκωμένου Θεού μπορεί να αποκαλείται Υιός του ανθρώπου, η οποία, όπως ο Κύριος Ιησούς, είναι σάρκα που έχει γεννηθεί από άνθρωπο, απτή και ορατή. Από αυτές τις προφητείες μπορούμε, συνεπώς, να επιβεβαιώσουμε ότι ο Κύριος Ιησούς έχει επιστρέψει μέσω μιας μυστικής καθόδου ως ο ενσαρκωμένος Υιός του ανθρώπου, για να επιτελέσει τα έργα Του και για να εμφανιστεί ανάμεσα στους ανθρώπους.

Ας δούμε τώρα τις προφητείες αναφορικά με την κάθοδο του Κυρίου επάνω σ’ ένα λευκό σύννεφο και τη δημόσια εμφάνισή Του. Αδελφοί και αδελφές, γυρίστε στο κεφάλαιο 1, στίχος 7 της Αποκάλυψης: «Ιδού, έρχεται μετά των νεφελών, και θέλει ιδεί αυτόν πας οφθαλμός και εκείνοι οίτινες εξεκέντησαν αυτόν, και θέλουσι θρηνήσει επ’ αυτόν πάσαι αι φυλαί της γης. Ναι, αμήν». Και στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, κεφάλαιο 24, στίχος 30, αναφέρεται: «Και τότε θέλει φανή το σημείον του Υιού του ανθρώπου εν τω ουρανώ, και τότε θέλουσι θρηνήσει πάσαι αι φυλαί της γης και θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής». Από αυτά τα δύο εδάφια της Αγίας Γραφής, μπορούμε να δούμε ότι όταν όλα τα μάτια δουν τον Κύριο να έρχεται επάνω σε σύννεφα, δεν θα χαρούν και δεν θα νιώσουν ευτυχία, παρά, αντιθέτως, όλες οι φυλές θα κλαίνε γοερά. Αδελφοί και αδελφές, όλοι μας λαχταράμε την επιστροφή του Κυρίου Ιησού. Όμως, γιατί όταν Εκείνος όντως επιστρέψει, οι άνθρωποι θα κλαίνε γοερά; Έχοντας κάνει κηρύγματα επί αυτού του θέματος, νομίζω ότι μπορούμε όλοι μας να το καταλάβουμε. Επειδή το μυστικό έργο του ενσαρκωμένου Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου έχει λάβει τέλος, εκείνοι που αρνήθηκαν να δεχθούν το έργο του Θεού, ενόσω η ενσάρκωσή Του εργαζόταν μυστικά, και εκείνοι που Τον έκριναν, Τον καταδίκαζαν και Του αντιστέκονταν, βλέπουν όλοι ότι εκείνος, τον οποίον καταδίκαζαν και στον οποίον αντιστέκονταν, είναι όντως ο Κύριος Ιησούς που έχει επιστρέψει, και γι’ αυτό χτυπάνε το στήθος τους και αυτομαστιγώνονται, κλαίνε γοερά και τρίζουν τα δόντια τους, και επάνω στη γη εκδηλώνεται ένα θέαμα με τον θρήνο όλων των φυλών. Συνεπώς, η ώρα που θα δούμε τον Κύριο να εμφανίζεται δημοσίως επάνω σ’ ένα σύννεφο θα είναι η ώρα που ο Θεός θα ανταμείψει τους καλούς και θα τιμωρήσει τους μοχθηρούς.

Τώρα, σ’ αυτό το σημείο, θα υπάρξουν σίγουρα μερικοί αδελφοί και αδελφές που θα ρωτήσουν: «Οπότε, οι προφητείες αναφορικά με την επιστροφή του Κυρίου λένε ότι ο Θεός θα ενσαρκωθεί ως Υιός του ανθρώπου και θα έρθει μυστικά, και ότι θα κατέλθει δημοσίως επάνω σ’ ένα σύννεφο. Αυτό δεν αποτελεί αντίφαση; Πώς είναι δυνατόν να εκπληρωθούν αυτές οι προφητείες;» Όντως, αυτές οι προφητείες φαίνεται να αντιφάσκουν η μία με την άλλη, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν ισχύει, καθότι εδώ υπάρχει η σοφία του Θεού. Από αυτά τα δύο είδη προφητειών, μπορούμε να δούμε ότι υπάρχουν σχέδια και στάδια στο έργο του Θεού. Ο Θεός αρχικά ενσαρκώνεται και εργάζεται μυστικά για να σώσει την ανθρωπότητα και, όταν ολοκληρωθεί αυτό το έργο, θα αποκαλύψει δημοσίως τον εαυτό Του σε όλα τα έθνη και τους λαούς, και τότε θα ανταμείψει τους καλούς και θα τιμωρήσει τους μοχθηρούς. Για να το καταλάβουν όλοι καλύτερα αυτό, ας διαβάσουμε ένα εδάφιο από τη Βίβλο. Γυρίστε στο κεφάλαιο 17, στίχοι 26 έως 30 στο Κατά Λουκάν ευαγγέλιο. Διαβάζω: «Και καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και εν ταις ημέραις του Υιού του ανθρώπου· έτρωγον, έπινον, ενύμφευον, ενυμφεύοντο, μέχρι της ημέρας καθ’ ην ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν, και ήλθεν ο κατακλυσμός και απώλεσεν άπαντας. Ομοίως και καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Λώτ· έτρωγον, έπινον, ηγόραζον, επώλουν, εφύτευον, ωκοδόμουν· καθ’ ην δε ημέραν εξήλθεν ο Λωτ από Σοδόμων, έβρεξε πυρ και θείον απ’ ουρανού και απώλεσεν άπαντας. Ωσαύτως θέλει είσθαι καθ’ ην ημέραν ο Υιός του ανθρώπου θέλει φανερωθή». Αδελφοί και αδελφές, η περιγραφή της κατάστασης της ανθρωπότητας σ’ αυτό το εδάφιο, κατά την ημέρα της εμφάνισης του Υιού του ανθρώπου, είναι ακριβώς η ίδια με την κατάσταση της ανθρωπότητας τον καιρό του Νώε και του Λωτ. Όπως όλοι γνωρίζουμε, πριν από τον κατακλυσμό, ο Θεός είπε κρυφά στον Νώε ότι ένας κατακλυσμός θα κατέστρεφε τον κόσμο, και τον έβαλε να φτιάξει την κιβωτό. Όταν ο Νώε έφτιαχνε την κιβωτό, διέδωσε στους άλλους ότι ένας κατακλυσμός θα κατέστρεφε τον κόσμο. Όμως, επειδή οι άνθρωποι τότε δεν είχαν δει αυτό το γεγονός με τα ίδια τους τα μάτια, δεν πίστεψαν τον Νώε, του επιτέθηκαν και τον χλεύαζαν, λέγοντας ότι ήταν τρελός. Όμως, όταν είδαν τον κατακλυσμό να έρχεται, ο οποίος σηματοδότησε την ημέρα της τιμωρίας του ανθρώπου από τον Θεό, έμειναν όλοι άναυδοι και μίσησαν τον εαυτό τους που δεν είχαν πιστέψει στο ευαγγέλιο που είχε κηρύξει ο Νώε. Όμως ήταν πλέον πολύ αργά. Τον καιρό που ζούσε ο Λωτ έγινε ακριβώς το ίδιο. Πριν βρέξει θειάφι και φωτιά από τον ουρανό, ο Θεός είχε πει κρυφά στον Λωτ, μέσω δύο αγγέλων την επικείμενη καταστροφή των Σοδόμων και των Γομόρρων. Όταν ο Λωτ το συνειδητοποίησε, είπε τα νέα στους γαμπρούς του. Όμως, επειδή εκείνοι δεν είχαν δει αυτό το γεγονός με τα ίδια τους τα μάτια, δεν τον πίστεψαν. Και όταν άρχισε να βρέχει φωτιά και θειάφι από τον ουρανό, εκείνοι μετάνιωσαν για τις πράξεις τους και μίσησαν τον εαυτό τους που δεν είχαν πιστέψει αυτά που τους είχε πει ο Λωτ. Αδελφοί και αδελφές, από τον καιρό του Νώε και του Λωτ μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι όταν ο Θεός εργάζεται μυστικά, το κάνει για να σώσει την ανθρωπότητα, και όταν υλοποιούνται οι προειδοποιήσεις Του, τότε πέφτει στην ανθρωπότητα η τιμωρία του Θεού. Το ίδιο ακριβώς ισχύει για τις ημέρες της έλευσης του Υιού του ανθρώπου. Κατά τις έσχατες ημέρες, για άλλη μια φορά ο Θεός ενδύεται με σάρκα και έρχεται μυστικά, φέροντας την έμφυτη διάθεσή Του και όλα όσα Αυτός είναι, ενσαρκώνεται ως Υιός του ανθρώπου και εκφράζει τα λόγια Του για να κατακτήσει, να τελειώσει και να κερδίσει μια ομάδα ανθρώπων, ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποιεί αυτή τη ομάδα για να κηρύξει τη σωτηρία που Αυτός φέρνει κατά τις έσχατες ημέρες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, δεν θα δούμε το θέαμα του Κυρίου να εμφανίζεται δημοσίως επάνω σ’ ένα σύννεφο. Όταν ο Θεός ολοκληρώσει μια ομάδα νικητών και το έργο της μυστικής έλευσης του ενσαρκωμένου Θεού ολοκληρωθεί, τότε θα πέσουν αμέσως οι μεγάλες συμφορές και ο Θεός θα εμφανιστεί δημοσίως για να τιμωρήσει τους μοχθηρούς και να ανταμείψει τους καλούς, και θα διαχωρίσει τον καθέναν σύμφωνα με το είδος του. Για να το πούμε διαφορετικά, το μυστικό στάδιο του έργου του Παντοδύναμου Θεού είναι να σώσει και να τελειώσει εκείνους που δέχονται την αλήθεια, ενώ όταν εμφανιστεί δημοσίως, θα τιμωρήσει εκείνους που δεν δέχονται την αλήθεια. Όλοι εκείνοι που ταπεινά αναζητούν την αλήθεια και που είναι ικανοί να δεχθούν την αλήθεια θα δεχθούν το έργο της σωτηρίας του Θεού των εσχάτων ημερών, κατά την περίοδο του μυστικού έργου του Θεού, θα επιστρέψουν ενώπιον του θρόνου του Θεού και ο Θεός θα τους μετατρέψει σε νικητές. Εκείνους που δεν αποδέχονται την αλήθεια, ωστόσο, οι οποίοι κατά την περίοδο του μυστικού έργου του Θεού βασίζονταν στη δική τους αλαζονική και επηρμένη φύση, και οι οποίοι τυφλά καταδίκαζαν το έργο του Θεού και Του αντιστέκονταν, σε σημείο που να εξαπολύουν ακόμα και επιθέσεις και βλασφημίες κατά του Θεού, ο Θεός θα τους κατατάξει ανάμεσα στους μοχθηρούς, και αυτό που τους περιμένει είναι η δίκαιη τιμωρία του Θεού.

Αδελφοί και αδελφές, έχουμε δει μέχρι τώρα ότι οι προφητείες της Βίβλου αναφορικά με την επιστροφή του Κυρίου έχουν εκπληρωθεί. Ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο Ιησούς που έχει επιστρέψει, είναι ο Αμνός που ανοίγει το βιβλίο, όπως έχει προφητευτεί στην Αποκάλυψη, και είναι πραγματικά Εκείνος που τόσο καιρό λαχταράμε. Εδώ και καιρό έχει σπάσει τις επτά σφραγίδες και έχει ανοίξει το βιβλίο, και έχει αποκαλύψει στους ανθρώπους όλα τα μυστήρια που κανένας δεν είχε ποτέ καταλάβει ανά τους αιώνες. Το έργο της μυστικής έλευσης του Παντοδύναμου Θεού κοντεύει να φτάσει στο τέλος του, και Εκείνος σύντομα θα εμφανιστεί δημοσίως — το έργο του Θεού θα φτάσει σύντομα στην ένδοξη ολοκλήρωσή του. Αν είμαστε σε θέση να αναζητούμε, να μελετάμε και να δεχόμαστε το έργο του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών με τρόπο θετικό και προορατικό, και αν μπορούμε να συμβαδίζουμε με τον Αμνό, τότε υπάρχει ακόμα η ευκαιρία να σωθούμε και να τελειωθούμε από τον Θεό. Αν δεν μπορούμε να δεχθούμε το έργο της σωτηρίας του Παντοδύναμου Θεού, τότε, όταν δούμε τον Κύριο να κατέρχεται επάνω σ’ ένα λευκό σύννεφο, θα είναι πολύ αργά για να το μετανιώσουμε. Ας διαβάσουμε τώρα τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού και ας δώσουμε προσοχή στις προειδοποιήσεις Του! Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Πολλοί μπορεί να μην ενδιαφέρονται γι’ αυτά που λέω, μα εξακολουθώ να θέλω να πω σε κάθε αυτοαποκαλούμενο άγιο που ακολουθεί τον Ιησού πως, όταν δείτε τον Ιησού με τα ίδια σας τα μάτια να κατεβαίνει από τον ουρανό επάνω σ’ ένα λευκό σύννεφο, αυτή θα είναι η δημόσια εμφάνιση του Ηλίου της δικαιοσύνης. Αυτή ίσως να είναι μια στιγμή μεγάλου ενθουσιασμού για εσένα, όμως θα πρέπει να γνωρίζεις πως η στιγμή που θα γίνεις μάρτυρας της καθόδου του Ιησού από τον ουρανό, θα είναι επίσης η στιγμή που θα πας στην κόλαση για να τιμωρηθείς. Θα προαναγγείλει το τέλος του σχεδίου διαχείρισης του Θεού και θα είναι η στιγμή που ο Θεός θα επιβραβεύσει τον καλό και θα τιμωρήσει τον πονηρό. Διότι η κρίση του Θεού θα έχει ολοκληρωθεί πριν ο άνθρωπος διακρίνει τα σημεία, όταν θα υπάρχει μόνο η έκφραση της αλήθειας. Αυτοί που αποδέχονται την αλήθεια και δεν αναζητούν σημεία και, συνεπώς, έχουν εξαγνιστεί, θα έχουν επιστρέψει ενώπιον του θρόνου του Θεού και θα έχουν μπει στην αγκάλη του Δημιουργού. Μονάχα αυτοί που εμμένουν στην πεποίθηση πως “ο Ιησούς που δεν επιβαίνει ένα λευκό σύννεφο, είναι ένας ψευδόχριστος”, θα υποβληθούν σε αιώνια τιμωρία, επειδή πιστεύουν μονάχα στον Ιησού που επιδεικνύει σημεία, αλλά δεν αναγνωρίζουν τον Ιησού που διακηρύσσει αυστηρή κρίση και απελευθερώνει την αληθινή οδό της ζωής. Κι έτσι, ο Ιησούς θα ασχοληθεί μαζί τους μονάχα όταν θα επιστρέψει φανερά επάνω σ’ ένα λευκό σύννεφο. Είναι πολύ ισχυρογνώμονες, με μεγάλη αυτοπεποίθηση και πολύ αλαζόνες. Πώς μπορεί ο Ιησούς να επιβραβεύσει τέτοιους αχρείους; Η επιστροφή του Ιησού αποτελεί μεγάλη λύτρωση για εκείνους που είναι σε θέση να αποδεχτούν την αλήθεια, αλλά γι’ αυτούς που αδυνατούν να την αποδεχτούν αποτελεί οιωνό καταδίκης. Θα πρέπει να επιλέξετε το δικό σας μονοπάτι και να μη βλασφημείτε απέναντι στο Άγιο Πνεύμα και να μην απορρίπτετε την αλήθεια. Θα πρέπει να μην είστε ένα άτομο αδαές και αλαζονικό, μα κάποιος που υπακούει στην καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος και ποθεί και αναζητά την αλήθεια· μόνο έτσι θα επωφεληθείτε» (από «Όταν δεις το πνευματικό σώμα του Ιησού θα είναι η στιγμή που ο Θεός θα έχει φτιάξει εκ νέου ουρανό και γη» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»).

Σημείωση του συντάκτη: Διαβάζοντας αυτό το άρθρο, μπορούμε τώρα να καταλάβουμε ότι οι προφητείες της Βίβλου αναφορικά με την επιστροφή του Κυρίου έχουν ήδη εκπληρωθεί και ότι ο Κύριος έχει επιστρέψει! Αυτό αποτελεί μια απίστευτα συγκλονιστική είδηση για τον καθέναν από εμάς που απεγνωσμένα λαχταρούσε την επιστροφή του Κυρίου Ιησού! Παρακάτω προτείνω ένα άρθρο και ένα απόσπασμα ταινίας για εσάς, ώστε να μπορέσετε να αποκτήσετε ακόμα καλύτερη κατανόηση σχετικά με την επιστροφή του Κυρίου. Ανατρέξτε στο άρθρο «Γνωρίζετε το αληθινό νόημα της λύτρωσης του Κυρίου Ιησού;» και σε ένα απόσπασμα από τη χριστιανική ταινία «ΤΙ ΟΜΟΡΦΗ ΦΩΝΗ»: Πώς γίνονται πραγματικότητα οι προφητείες της επιστροφής του Κυρίου Ιησού;

Πώς η ενσάρκωση του Θεού, για να επιτελέσει το έργο της κρίσης, φέρνει τέλος στην πίστη της ανθρωπότητας στον ασαφή Θεό και στη σκοτεινή εποχή του κράτους του Σατανά;

Στίχοι της Βίβλου για παραπομπή:

«Εν ταις εσχάταις ημέραις το όρος του οίκου του Ιεχωβά θέλει στηριχθή επί της κορυφής των ορέων και υψωθή υπεράνω των βουνών και πάντα τα έθνη θέλουσι συρρέει εις αυτό, και πολλοί λαοί θέλουσιν υπάγει και ειπεί, Έλθετε και ας αναβώμεν εις το όρος του Ιεχωβά, εις τον οίκον του Θεού του Ιακώβ και θέλει διδάξει ημάς τας οδούς αυτού, και θέλομεν περιπατήσει εν ταις τρίβοις αυτού. Διότι εκ Σιών θέλει εξέλθει νόμος και λόγος Ιεχωβά εξ Ιερουσαλήμ. Και θέλει κρίνει αναμέσον των εθνών και θέλει ελέγξει πολλούς λαούς και θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών διά υνία και τας λόγχας αυτών διά δρέπανα δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον. Οίκος Ιακώβ, έλθετε και ας περιπατήσωμεν εν τω φωτί του Ιεχωβά» (Ησ. 2:2-5).

«Ευχαριστούμέν σοι, Κύριε Θεέ παντοκράτωρ, ο ων και ο ην και ο ερχόμενος, διότι έλαβες την δύναμίν σου την μεγάλην και εβασίλευσας, και τα έθνη ωργίσθησαν, και ήλθεν η οργή σου και ο καιρός των νεκρών διά να κριθώσι και να δώσης τον μισθόν εις τους δούλους σου τους προφήτας και εις τους αγίους και εις τους φοβουμένους το όνομά σου, τους μικρούς και τους μεγάλους, και να διαφθείρης τους διαφθείροντας την γην» (Αποκ. 11:17-18).

Σχετικά λόγια του Θεού:

Η άφιξη του ενσαρκωμένου Θεού των έσχατων ημερών έχει φέρει το τέλος της Εποχής της Χάριτος. Έχει έρθει κυρίως για να κηρύξει τον λόγο Του, να χρησιμοποιήσει λόγια προκειμένου να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση, να του χαρίσει φώτιση και να τον διαφωτίσει, καθώς και για να απομακρύνει τη θέση του ασαφή Θεού από την καρδιά του. Αυτό δεν είναι το στάδιο του έργου που επιτέλεσε ο Ιησούς όταν ήρθε. Όταν ήρθε ο Ιησούς, έκανε πολλά θαύματα, θεράπευσε τους αρρώστους, εξέβαλε δαίμονες και επιτέλεσε το έργο της λύτρωσης μέσω της σταύρωσης. Κατά συνέπεια, ο άνθρωπος έχει την αντίληψη ότι έτσι πρέπει να είναι ο Θεός. Διότι όταν ήρθε ο Ιησούς, δεν επιτέλεσε το έργο της εξάλειψης της εικόνας του ασαφή Θεού από την καρδιά του ανθρώπου· όταν ήρθε, σταυρώθηκε, θεράπευσε τους αρρώστους, εξέβαλε δαίμονες και διέδωσε το Ευαγγέλιο της Βασιλείας των Ουρανών. Από μία άποψη, η ενσάρκωση του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες απομακρύνει τη θέση που κατείχε ο ασαφής Θεός στην αντίληψη του ανθρώπου, έτσι ώστε να μην υπάρχει πλέον η εικόνα του ασαφή Θεού στην καρδιά του. Μέσα από τον λόγο και το έργο Του, τη μετακίνησή Του από χώρα σε χώρα, καθώς και το εξαιρετικά αληθινό και κανονικό έργο που επιτελεί ανάμεσα στους ανθρώπους, ωθεί τον άνθρωπο να γνωρίσει την πραγματικότητα του Θεού, απομακρύνοντας τη θέση του ασαφή Θεού από την καρδιά του. Από άλλη άποψη, ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο που κήρυξε ενσαρκωμένος, για να καταστήσει τον άνθρωπο ολοκληρωμένο και να εκπληρώσει όλα τα πράγματα. Τούτο είναι το έργο που πρόκειται να εκπληρώσει ο Θεός κατά τη διάρκεια των έσχατων ημερών.

από «Γνωρίζοντας το έργο του Θεού σήμερα» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Ο Θεός έρχεται σήμερα ανάμεσα στους ανθρώπους για να μεταμορφώσει τις σκέψεις και το πνεύμα τους, καθώς και την εικόνα που έχουν για τον Θεό στην καρδιά τους εδώ και χιλιάδες χρόνια. Με αυτήν την ευκαιρία, θα οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση. Δηλαδή, μέσα από τη γνώση των ανθρώπων, Εκείνος θα αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο Τον γνωρίζουν, καθώς και τη στάση τους απέναντί Του, ώστε η γνώση τους για τον Θεό να κάνει ένα νέο, καθαρό ξεκίνημα, ούτως ώστε η καρδιά τους να ανανεωθεί και να μεταμορφωθεί. Η αντιμετώπιση και η πειθαρχία είναι τα μέσα, ενώ η κατάκτηση και η ανανέωση είναι οι στόχοι. Η πρόθεση του Θεού ανέκαθεν ήταν να διασκορπίσει τις δεισιδαιμονικές σκέψεις που είχαν οι άνθρωποι σχετικά με τον αόριστο Θεό, κάτι που τελευταία έχει καταστεί επείγον για Εκείνον. Ελπίζω όλοι οι άνθρωποι να το σκεφτούν καλύτερα αυτό.

από «Έργο και είσοδος (7)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Σήμερα μόνο, όταν έρχομαι αυτοπροσώπως ανάμεσα στους ανθρώπους και εκφράζω τα λόγια Μου, οι άνθρωποι αποκτούν λίγη γνώση σχετικά μ’ Εμένα, εξαλείφοντας τον χώρο για το «Εγώ» στις σκέψεις τους, αντ’ αυτού δημιουργώντας μια θέση για τον πρακτικό Θεό στη συνείδησή τους. Ο άνθρωπος έχει αντιλήψεις και είναι γεμάτος περιέργεια. Ποιος δεν θα ήθελε να δει τον Θεό; Ποιος δεν θα ήθελε να συναντήσει τον Θεό; Όμως, το μόνο πράγμα που καταλαμβάνει μια συγκεκριμένη θέση στην καρδιά του ανθρώπου είναι ο Θεός που ο άνθρωπος νιώθει ότι είναι ασαφής και αόριστος. Ποιος θα το συνειδητοποιούσε αυτό αν δεν του το έλεγα ξεκάθαρα; Ποιος θα πίστευε πραγματικά ότι Εγώ όντως υπάρχω; Χωρίς την παραμικρή αμφιβολία; Υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ του «Εγώ» στην καρδιά του ανθρώπου και του «Εγώ» της πραγματικότητας, και κανείς δεν είναι ικανός να τα συγκρίνει. Εάν δεν είχα ενσαρκωθεί, ο άνθρωπος δεν θα Με γνώριζε ποτέ, και ακόμα κι αν κατόρθωνε να Με γνωρίσει, δεν θα εξακολουθούσε αυτή η γνώση να είναι αντίληψη; […]

[…] Επειδή ο άνθρωπος έχει υποβληθεί σε πειρασμούς και διαφθαρεί από τον Σατανά, επειδή έχει καταληφθεί από τη σκέψη των αντιλήψεων, έχω ενσαρκωθεί για να κατακτήσω αυτοπροσώπως όλη την ανθρωπότητα, να αποκαλύψω όλες τις αντιλήψεις του ανθρώπου, και να συντρίψω τον τρόπο σκέψης του ανθρώπου. Ως εκ τούτου, ο άνθρωπος δεν παρελαύνει πλέον ενώπιόν Μου, και δεν Με υπηρετεί πλέον χρησιμοποιώντας τις δικές του αντιλήψεις, οπότε το «Εγώ» στις αντιλήψεις του ανθρώπου διαλύεται εντελώς.

«Κεφάλαιο 11» από «Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Στο χτίσιμο της βασιλείας ενεργώ άμεσα μέσω της θεϊκής Μου φύσης και επιτρέπω σε όλους τους ανθρώπους να γνωρίζουν τι έχω και είμαι, βασιζόμενοι στη γνώση των λόγων Μου, με απώτερο στόχο να τους επιτρέψω να επιτύχουν τη γνώση Μου όσο είμαι Ενσαρκωμένος. Έτσι, τερματίζεται όλη η επιδίωξη του ανθρώπου για τον αόριστο Θεό και μπαίνει τέλος στον τόπο του Θεού στον ουρανό μέσα στην καρδιά του ανθρώπου, που σημαίνει ότι επιτρέπει στον άνθρωπο να γνωρίζει τις πράξεις Μου στη σάρκα Μου και έτσι ολοκληρώνεται ο χρόνος Μου στη γη.

«Κεφάλαιο 8» από «Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Η έλευση του Θεού στη σάρκα έχει ως κύριο σκοπό να δώσει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να δουν τις αληθινές πράξεις του Θεού, να υλοποιήσει το άμορφο Πνεύμα στη σάρκα, καθώς και να επιτρέψει στους ανθρώπους να Τον δουν και να Τον αγγίξουν. Με τον τρόπο αυτό, όσοι ολοκληρώνονται από Αυτόν θα Τον βιώνουν, θα αποκτώνται από Αυτόν και θα είναι κάποιοι που επιθυμεί η καρδιά Του. Αν ο Θεός μιλούσε μόνο στον ουρανό και δεν κατέβαινε πράγματι στη γη, τότε οι άνθρωποι θα ήταν ακόμα ανίκανοι να γνωρίσουν τον Θεό, θα ήταν ικανοί μόνο να κηρύττουν τις πράξεις του Θεού χρησιμοποιώντας κενή θεωρία και δεν θα είχαν τον λόγο του Θεού ως πραγματικότητα. Ο Θεός έχει έρθει στη γη με πρωταρχικό σκοπό να αποτελέσει υπόδειγμα και πρότυπο σε όσους πρόκειται να αποκτηθούν από τον Θεό· μόνο με τον τρόπο αυτό μπορούν οι άνθρωποι να γνωρίσουν πραγματικά τον Θεό, να Τον αγγίξουν και να Τον δουν, και μόνο τότε μπορούν να αποκτηθούν πραγματικά από τον Θεό.

από «Πρέπει να ξέρεις πως ο πρακτικός Θεός είναι ο ίδιος ο Θεός» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Για όλους εκείνους που ζουν στη σάρκα, η αλλαγή της διάθεσής τους απαιτεί ν’ επιδιώκουν στόχους και η γνώση του Θεού απαιτεί τη μαρτυρία των πραγματικών πράξεων και του πραγματικού προσώπου του Θεού. Και τα δύο μπορούν να επιτευχθούν μόνο με την ενσάρκωση του Θεού, και τα δύο μπορούν να επιτευχθούν μόνο μέσα από την κανονική και πραγματική σάρκα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ενσάρκωση είναι απαραίτητη και ο λόγος που είναι απαραίτητη σε όλη τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Δεδομένου ότι οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν τον Θεό, οι εικόνες των ασαφών και υπερφυσικών Θεών πρέπει να απομακρυνθούν από τις καρδιές τους και, δεδομένου ότι καλούνται να αποβάλλουν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους, πρέπει πρώτα να γνωρίζουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση. Αν μόνο ο άνθρωπος επιτελεί το έργο για να διαλύσει τις εικόνες των ασαφών Θεών από τις καρδιές των ανθρώπων, τότε δεν θα καταφέρει να επιτύχει το σωστό αποτέλεσμα. Οι εικόνες των ασαφών Θεών στις καρδιές των ανθρώπων δεν μπορούν να εκτεθούν, να αποβληθούν ή να εξοστρακιστούν εντελώς με λέξεις μόνο. Με τον τρόπο αυτό, τελικά δεν θα ήταν δυνατόν να διαλυθούν αυτά τα βαθιά ριζωμένα πράγματα από τους ανθρώπους. Μόνο ο πρακτικός Θεός και η αληθινή εικόνα του Θεού μπορούν να αντικαταστήσουν αυτά τα ασαφή και υπερφυσικά πράγματα, για να επιτρέψουν στους ανθρώπους να τους γνωρίζουν σταδιακά, και μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να επιτευχθεί το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Ο άνθρωπος αναγνωρίζει ότι ο Θεός, τον οποίο αναζητούσε στο παρελθόν, είναι ασαφής και υπερφυσικός. Αυτό που μπορεί να επιτύχει αυτό το αποτέλεσμα δεν είναι η άμεση καθοδήγηση του Πνεύματος, πόσο μάλλον η διδασκαλία ενός συγκεκριμένου ατόμου, αλλά ο ενσαρκωμένος Θεός. Οι αντιλήψεις του ανθρώπου αποκαλύπτονται όταν ο ενσαρκωμένος Θεός επιτελεί επισήμως το έργο Του, γιατί η κανονικότητα και η πραγματικότητα του ενσαρκωμένου Θεού είναι η αντίθεση του ασαφούς και υπερφυσικού Θεού στη φαντασία του ανθρώπου. Οι αρχικές αντιλήψεις του ανθρώπου μπορούν να αποκαλυφθούν μόνο μέσα από την αντίθεση τους προς τον ενσαρκωμένο Θεό. Χωρίς τη σύγκριση με τον ενσαρκωμένο Θεό, οι αντιλήψεις του ανθρώπου δεν θα μπορούσαν να αποκαλυφθούν. Με άλλα λόγια, χωρίς την αντίθεση της πραγματικότητας, τα ασαφή πράγματα δεν θα μπορούσαν να αποκαλυφθούν. Κανείς δεν είναι ικανός να χρησιμοποιεί λέξεις για να επιτελέσει αυτό το έργο και κανείς δεν είναι ικανός να εκφέρει αυτό το έργο χρησιμοποιώντας λέξεις. Μόνο ο ίδιος ο Θεός μπορεί να εκτελέσει το δικό Του έργο και κανένας άλλος δεν μπορεί να το κάνει για λογαριασμό Του. Ανεξάρτητα από το πόσο πλούσια είναι η γλώσσα των ανθρώπων, είναι ανίκανοι να εκφέρουν με λόγια την πραγματικότητα και την κανονικότητα του Θεού. Ο άνθρωπος μπορεί να γνωρίζει τον Θεό μόνο πιο πρακτικά και μπορεί μόνο να Τον δει πιο καθαρά αν ο Θεός δουλεύει προσωπικά ανάμεσα στους ανθρώπους και αποκαλύπτει πλήρως την εικόνα Του και το Είναι Του. Αυτό το αποτέλεσμα δεν μπορεί να επιτευχθεί από κανέναν σαρκικό άνθρωπο. Φυσικά, το Πνεύμα του Θεού είναι επίσης ανίκανο να επιτύχει αυτό το αποτέλεσμα.

από «Η διεφθαρμένη ανθρωπότητα έχει περισσότερο ανάγκη τη σωτηρία του ενσαρκωμένου Θεού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Όταν ο Θεός εργάζεται στη σάρκα Του, αυτοί που Τον ακολουθούν δεν αναζητούν πλέον και δεν ψάχνουν στα τυφλά γι’αυτά τα ασαφή και διφορούμενα πράγματα και παύουν να μαντεύουν το θέλημα του ασαφούς Θεού.

[…] Το Πνεύμα είναι αψηλάφητο και αόρατο στον άνθρωπο και το έργο του Πνεύματος δεν είναι ικανό να αφήσει περαιτέρω τεκμήρια ή γεγονότα του έργου του Θεού για τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος δεν θα δει ποτέ την πραγματική όψη του Θεού και θα πιστεύει πάντα σε έναν ασαφή Θεό που δεν υπάρχει. Ο άνθρωπος δεν θα δει ποτέ το πρόσωπο του Θεού, ούτε θα ακούσει ποτέ λόγια προσωπικά από τον Θεό. Οι φαντασιώσεις του ανθρώπου, τελικά, είναι κενές και δεν μπορούν να αντικαταστήσουν το αληθινό πρόσωπο του Θεού. Η έμφυτη διάθεση του Θεού και το έργο του ίδιου του Θεού δεν μπορούν να αντιγραφούν από τον άνθρωπο. Ο αόρατος Θεός στον ουρανό και το έργο Του μπορούν μόνο να μεταφερθούν στη γη από τον ενσαρκωμένο Θεό που προσωπικά επιτελεί το έργο Του ανάμεσα στους ανθρώπους. Αυτός είναι ο πιο ιδανικός τρόπος με τον οποίο ο Θεός εμφανίζεται στον άνθρωπο, με τον οποίο ο άνθρωπος βλέπει τον Θεό και γνωρίζει το αληθινό πρόσωπο του Θεού και δεν μπορεί να επιτευχθεί από έναν μη ενσαρκωμένο Θεό.

από «Η διεφθαρμένη ανθρωπότητα έχει περισσότερο ανάγκη τη σωτηρία του ενσαρκωμένου Θεού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Το καλύτερο πράγμα σχετικά με το έργο της ενσάρκωσής Του, είναι ότι μπορεί να αφήνει ακριβή λόγια και προτροπές και το ακριβές θέλημά Του για την ανθρωπότητα σε όσους Tον ακολουθούν, έτσι ώστε οι ακόλουθοί Του να μπορούν να μεταφέρουν με μεγαλύτερη ακρίβεια και πιο συγκεκριμένα όλο το έργο της ενσάρκωσής Του και το θέλημά Του για όλη την ανθρωπότητα σε εκείνους που αποδέχονται αυτή την οδό. Μόνο το έργο του ενσαρκωμένου Θεού μεταξύ των ανθρώπων επιτυγχάνει πραγματικά το γεγονός ότι ο Θεός υπάρχει και ζει μαζί με τον άνθρωπο. Μόνο αυτό το έργο εκπληρώνει την επιθυμία του ανθρώπου να δει το πρόσωπο του Θεού, να γίνει μάρτυρας του έργου του Θεού και να ακούσει τον προσωπικό λόγο του Θεού. Ο ενσαρκωμένος Θεός ολοκληρώνει την εποχή στην οποία μόνο η πλάτη του Ιεχωβά εμφανίστηκε στην ανθρωπότητα, και ολοκληρώνει επίσης την εποχή της πίστης της ανθρωπότητας στον ασαφή Θεό. Ειδικότερα, το έργο του τελευταίου ενσαρκωμένου Θεού οδηγεί όλη την ανθρωπότητα σε μια εποχή πιο ρεαλιστική, πιο πρακτική και πιο ευχάριστη. Δεν ολοκληρώνει μόνο την εποχή του νόμου και του δόγματος. Το πιο σημαντικό είναι ότι αποκαλύπτει στον άνθρωπο έναν πραγματικό και κανονικό Θεό, ο οποίος είναι δίκαιος και άγιος, ο οποίος ξεκλειδώνει το έργο του σχεδίου διαχείρισης και επιδεικνύει τα μυστήρια και τον προορισμό της ανθρωπότητας. Εκείνον, ο οποίος δημιούργησε την ανθρωπότητα και τερματίζει το έργο της διαχείρισης, και ο οποίος παρέμεινε κρυμμένος για χιλιάδες χρόνια. Οδηγεί την εποχή της ασάφειας σε ένα πλήρες τέλος και ολοκληρώνει την εποχή κατά την οποία ολόκληρη η ανθρωπότητα θέλησε να αναζητήσει το πρόσωπο του Θεού, αλλά δεν το μπόρεσε. Ολοκληρώνει δηλαδή την εποχή, κατά την οποία ολόκληρη η ανθρωπότητα υπηρετούσε τον Σατανά και οδηγεί ολόκληρη την ανθρωπότητα σε μια εντελώς νέα εποχή. Όλα αυτά είναι το αποτέλεσμα του έργου του ενσαρκωμένου Θεού, αντί του Πνεύματος του Θεού.

από «Η διεφθαρμένη ανθρωπότητα έχει περισσότερο ανάγκη τη σωτηρία του ενσαρκωμένου Θεού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Στην Εποχή της Βασιλείας, ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο για να αναγγείλει μια νέα εποχή, να αλλάξει τα μέσα του έργου Του και να επιτελέσει το έργο όλης της εποχής. Αυτή είναι η θεμελιώδης αρχή, σύμφωνα με την οποία ο Θεός εργάζεται στην Εποχή του Λόγου. […] Μολονότι η λέξη «λόγος» είναι απλή και συνηθισμένη, ο λόγος που προέρχεται από το στόμα του ενσαρκωμένου Θεού συγκλονίζει ολόκληρο το σύμπαν. Ο λόγος Του μεταμορφώνει την καρδιά του ανθρώπου, τις αντιλήψεις και την παλαιά διάθεση του ανθρώπου, καθώς και την παλαιά εμφάνιση ολόκληρου του κόσμου. Μέσα από τις διάφορες εποχές, μόνο ο Θεός της σημερινής εποχής εργάζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο, και μόνο Αυτός μιλά και σώζει τον άνθρωπο κατ’ αυτόν τον τρόπο. Εφεξής, ο άνθρωπος ζει υπό την καθοδήγηση του λόγου, ποιμαίνεται και εφοδιάζεται από τον λόγο. Ζει στον κόσμο του λόγου, ζει μέσα στο ανάθεμα και τις ευλογίες του λόγου του Θεού και υπάρχουν ακόμα περισσότεροι άνθρωποι που ζουν υπό την κρίση και την παίδευση του λόγου. Αυτός ο λόγος και αυτό το έργο είναι όλα χάριν της σωτηρίας του ανθρώπου, την επίτευξη του θελήματος του Θεού και την αλλαγή της αρχικής εμφάνισης του κόσμου της παλαιάς δημιουργίας. Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο με τον λόγο, οδηγεί τους ανθρώπους σε όλο το σύμπαν με τον λόγο, κατακτά και τους σώζει με τον λόγο. Εν τέλει, θα χρησιμοποιήσει τον λόγο για να θέσει τέλος σε ολόκληρο τον παλαιό κόσμο. Μόνο τότε θα ολοκληρωθεί πλήρως το σχέδιο διαχείρισης.

από «Η Εποχή της Βασιλείας είναι η εποχή του λόγου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Κατά τη διάρκεια αυτής της ενσάρκωσης του Θεού επί γης, όταν επιτελεί ο ίδιος προσωπικά το έργο Του ανάμεσα στους ανθρώπους, ολόκληρο το έργο Του είναι αφιερωμένο στη συντριβή του Σατανά, και θα τον συντρίψει διά της κατάκτησης του ανθρώπου και της ολοκλήρωσής σας. Άλλο σημάδι της συντριβής του Σατανά αποτελεί η δική σας αδιάψευστη μαρτυρία. Εν πρώτοις, ο άνθρωπος κατακτάται και, τελικά, τελειώνεται ολοκληρωτικά, προκειμένου να συντριβεί ο Σατανάς. Στην ουσία, όμως, η συντριβή του Σατανά, σημαίνει ταυτόχρονα και τη σωτηρία όλης της ανθρωπότητας από την απατηλή θάλασσα της θλίψης. Ανεξάρτητα από το αν το εν λόγω έργο διεξάγεται σε ολόκληρο τον κόσμο ή στην Κίνα, όλα γίνονται προς χάριν της συντριβής του Σατανά και της έλευσης της σωτηρίας σε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, ώστε ο άνθρωπος να κατορθώσει να εισέλθει στον τόπο της αναπαύσεως. Ο ενσαρκωμένος Θεός, αυτή η φυσιολογική σάρκα, υφίσταται ακριβώς προς χάριν της συντριβής του Σατανά. Το έργο του ενσαρκωθέντα Θεού χρησιμοποιείται για να φέρει τη σωτηρία σε όλους εκείνους υπό τους ουρανούς που αγαπούν τον Θεό, πραγματοποιείται προς χάριν της κατάκτησης ολόκληρης της ανθρωπότητας και, ακόμα περισσότερο, προς χάριν της συντριβής του Σατανά. Ο πυρήνας ολόκληρου του έργου διαχείρισης του Θεού είναι αναπόσπαστος από τη συντριβή του Σατανά, προκειμένου να έλθει η σωτηρία σε όλο το ανθρώπινο γένος. […]

[…] αν πρόκειται να σωθεί ο άνθρωπος, τότε πρέπει να αρπαχθεί εκ νέου από τα χέρια του Σατανά, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να ανακτηθεί μετά την αιχμαλωσία του από αυτόν. Η συντριβή του Σατανά επέρχεται διά των αλλαγών στην παλιά διάθεση του ανθρώπου, που αποκαθιστούν την πρωταρχική λογική του και, κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος που κρατείται αιχμάλωτος, είναι δυνατόν να αρπαχθεί εκ νέου από τα χέρια του Σατανά. Με την απελευθέρωση του ανθρώπου από την επιρροή και τα δεσμά του Σατανά, θα επέλθει και η ανάκτησή του· ο Σατανάς θα εξευτελιστεί και, τέλος, θα συντριβεί. Και επειδή ο άνθρωπος ελευθερώθηκε από τη σκοτεινή επιρροή του Σατανά, θα καταστεί λάφυρο μάχης, ενώ ο Σατανάς θα γίνει το αντικείμενο προς τιμωρία μετά το πέρας της μάχης αυτής, έπειτα από την οποία, το έργο για τη σωτηρία της ανθρωπότητας θα έχει ολοκληρωθεί εν τω συνόλω του.

από «Αποκαθιστώντας την κανονική ζωή του ανθρώπου και οδηγώντας τον σε έναν θαυμαστό προορισμό» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Μετά τον εξευγενισμό του ανθρώπου, η φύση του δεν είναι πλέον αμαρτωλή, επειδή ο Θεός θα έχει νικήσει τον Σατανά, πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα υπάρχουν παρεμβάσεις από εχθρικές δυνάμεις, ούτε και καμία εχθρική δύναμη, που να δύναται να επιτεθεί στη σάρκα του ανθρώπου. Κι έτσι, ο άνθρωπος θα είναι ελεύθερος και άγιος – θα έχει εισέλθει στην αιωνιότητα. Μόνον μετά την αιχμαλώτιση των δυνάμεων του σκότους, ο άνθρωπος θα είναι ελεύθερος οπουδήποτε πηγαίνει, και χωρίς επαναστατικές διαθέσεις ή εναντιώσεις. Προκειμένου ο άνθρωπος να είναι εντάξει, ο Σατανάς πρέπει οπωσδήποτε να αιχμαλωτισθεί· σήμερα δεν είναι εντάξει, επειδή[α] ο Σατανάς εξακολουθεί να προκαλεί προβλήματα παντού πάνω στη γη, κι επειδή ολόκληρο το έργο της διαχείρισης του Θεού δεν έχει φθάσει ακόμα στο τέλος του. Μόλις ο Σατανάς συντριβεί, ο άνθρωπος θα απελευθερωθεί ολοκληρωτικά· όταν ο άνθρωπος κερδίσει τον Θεό και ξεφύγει από τη σφαίρα επιρροής του Σατανά, θα δει τον Ήλιο της δικαιοσύνης. Η ζωή, η οφειλόμενη στον κανονικό άνθρωπο, θα ανακτηθεί· όλα όσα πρέπει να κατέχει ο κανονικός άνθρωπος – όπως η ικανότητα να διακρίνει το καλό από το κακό κι η κατανόηση του πώς να φάει και να ντυθεί, καθώς και η ικανότητα να ζει φυσιολογικά – όλα αυτά θα ανακτηθούν. Ακόμα κι αν η Εύα δεν είχε μπει στον πειρασμό από το φίδι, ο άνθρωπος πρέπει να διήγε μια τέτοια κανονική ζωή μετά την εν αρχή δημιουργία του. Θα πρέπει να έτρωγε, να ντυνόταν, και να διήγε τη ζωή ενός φυσιολογικού ανθρώπου πάνω στη γη. Όμως, αφότου ο άνθρωπος εξαχρειώθηκε, ο εν λόγω βίος κατέστη ουτοπία και, ακόμα και σήμερα, ο άνθρωπος δεν τολμά να φανταστεί τέτοια πράγματα. Στην πραγματικότητα, αυτή η ωραία ζωή που λαχταρά ο άνθρωπος αποτελεί αναγκαιότητα: Αν ο άνθρωπος βρισκόταν χωρίς έναν τέτοιον προορισμό, τότε η εξαχρειωμένη ζωή του πάνω στη γη θα ήταν αέναη, κι αν μια τέτοια ωραία ζωή δεν υφίστατο, τότε δεν θα υπήρχε ούτε και πέρας στη μοίρα του Σατανά ή στην εποχή, κατά την οποίαν ο Σατανάς κρατά υπό την κυριαρχία του τη γη. Ο άνθρωπος πρέπει να φθάσει σε ένα βασίλειο απρόσιτο στις δυνάμεις του σκότους, και όταν το κατορθώσει, τούτο θα αποτελεί απόδειξη της συντριβής του Σατανά. Με τον τρόπο αυτόν, από τη στιγμή που δεν θα υπάρχουν ενοχλήσεις εκ μέρους του Σατανά, ο ίδιος ο Θεός θα αναλάβει τον έλεγχο του ανθρώπινου γένους, και θα διοικεί και θα ελέγχει ολόκληρη τη ζωή του ανθρώπου· μόνο τούτο δύναται να θεωρείται συντριβή του Σατανά.

από «Αποκαθιστώντας την κανονική ζωή του ανθρώπου και οδηγώντας τον σε έναν θαυμαστό προορισμό» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Με την ολοκλήρωση των λόγων Μου, η βασιλεία σχηματίζεται σταδιακά επάνω στη γη και ο άνθρωπος επιστρέφει σταδιακά στην κανονικότητα, κι έτσι, εγκαθίσταται στη γη η βασιλεία της καρδιάς Μου. Μέσα στη βασιλεία, όλοι οι άνθρωποι του Θεού ανακτούν τη ζωή του κανονικού ανθρώπου. Ο παγερός χειμώνας φεύγει, για να πάρει τη θέση του ένας κόσμος με πόλεις γεμάτες άνοιξη, όπου θα επικρατεί άνοιξη όλον τον χρόνο. Οι άνθρωποι δεν έρχονται πλέον αντιμέτωποι με τον ζοφερό, μίζερο κόσμο του ανθρώπου, δεν υπομένουν πλέον το ψύχος του κόσμου του ανθρώπου. Οι άνθρωποι δεν μάχονται μεταξύ τους, οι χώρες δεν πολεμάνε μεταξύ τους, δεν γίνονται πλέον σφαγές και δεν υπάρχουν εκείνα τα ρυάκια αίματος από τις σφαγές· όλοι οι τόποι πλημμυρίζουν από ευτυχία και παντού υπάρχει διάχυτη εγκαρδιότητα ανάμεσα στους ανθρώπους. Πηγαίνω από τόπο σε τόπο, απολαμβάνω επάνω από τον θρόνο Μου, ζω ανάμεσα στ’ αστέρια. Και οι άγγελοι Μού προσφέρουν νέα τραγούδια και νέους χορούς. Δεν κυλάνε πλέον δάκρυα στο πρόσωπό τους λόγω της ευθραυστότητάς τους. Δεν ακούω πλέον, ενώπιόν Μου, τον ήχο από το κλάμα των αγγέλων, και κανένας δεν Μου παραπονιέται πια για κακουχίες.

«Κεφάλαιο 20» από «Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Όταν ο λαός έχει ολοκληρωθεί και όλα τα έθνη της γης γίνουν η βασιλεία του Χριστού, τότε θα είναι η εποχή που οι επτά βροντές θα αντηχήσουν. Η τρέχουσα μέρα είναι ένα βήμα προς την κατεύθυνση εκείνου του σταδίου, η επίθεση έχει εξαπολυθεί για την ερχόμενη εποχή. Αυτό είναι το σχέδιο του Θεού –στο εγγύς μέλλον θα πραγματοποιηθεί. Ωστόσο, ο Θεός έχει ήδη επιτελέσει όλα όσα είπε. Έτσι, είναι σαφές ότι τα έθνη της γης δεν είναι παρά μόνο κάστρα στην άμμο που τρέμουν καθώς η παλίρροια πλησιάζει: Η συντέλεια είναι επικείμενη και ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας θα συντριβεί κάτω από τον λόγο του Θεού. Για να εξασφαλιστεί ότι το σχέδιο του Θεού διεξάγεται με επιτυχία, οι άγγελοι του ουρανού έχουν κατέβει πάνω στη γη, κάνοντας τα πάντα για να ικανοποιήσουν τον Θεό. Ο ίδιος ο ενσαρκωμένος Θεός έχει τεθεί στο πεδίο της μάχης για να πολεμήσει τον εχθρό. Όπου εμφανίζεται η ενσάρκωση, ο εχθρός καταστρέφεται σ’ εκείνον τον τόπο. Η Κίνα είναι η πρώτη που θα αφανισθεί, για να ισοπεδωθεί από το χέρι του Θεού. Ο Θεός δεν δείχνει τον παραμικρό οίκτο απέναντι στην Κίνα. Η απόδειξη της προοδευτικής κατάρρευσης του μεγάλου κόκκινου δράκοντα μπορεί να φανεί στη συνεχή ωρίμανση του λαού. Αυτό μπορεί να το δει προφανώς ο καθένας. Η ωρίμανση του λαού είναι ένα σημάδι της κατάρρευσης του εχθρού. Αυτό είναι μέρος της εξήγηση για το τι σημαίνει η φράση «να μπει στη μάχη».

«Κεφάλαιο 10» από «Ερμηνείες των μυστηρίων των λόγων του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Όταν τα έθνη κι οι λαοί του κόσμου επιστρέψουν όλοι ενώπιον του θρόνου Μου, θα πάρω όλη την αφθονία του ουρανού και θα την προσφέρω στον κόσμο των ανθρώπων, ούτως ώστε, χάρη σ’ Εμένα, να βρίθει απαράμιλλης αφθονίας. Όμως, για όσο εξακολουθεί να υπάρχει ο παλιός κόσμος, Εγώ θα εξαπολύω την οργή Μου στα έθνη του, θα διακηρύσσω ανοιχτά τα διοικητικά διατάγματά Μου σε όλο το σύμπαν και θα παιδεύω οποιονδήποτε τα παραβιάζει:

Καθώς στρέφω το πρόσωπό Μου προς το σύμπαν για να μιλήσω, όλη η ανθρωπότητα ακούει τη φωνή Μου, και επ’ αυτού βλέπει όλα τα έργα που έχω εκπονήσει σε ολόκληρο το σύμπαν. Όσοι πηγαίνουν ενάντια στο θέλημά Μου, δηλαδή, όσοι Μου αντιτάσσονται με τις πράξεις του ανθρώπου, θα καταρρεύσουν υπό το βάρος του παιδέματός Μου. Θα πάρω τα πολυπληθή αστέρια του ουρανού και θα τα ξαναφτιάξω και, χάρη σ’ Εμένα, ο ήλιος κι η σελήνη θα ανανεωθούν, οι ουρανοί δεν θα είναι πλέον όπως ήταν, οι μυριάδες των στοιχείων επάνω στη γη θα ανανεωθούν. Όλα θα ολοκληρωθούν μέσα από τα λόγια Μου. Τα πολυάριθμα έθνη του σύμπαντος θα διαχωριστούν εκ νέου και θα αντικατασταθούν από το έθνος Μου, ούτως ώστε όλα τα έθνη επάνω στη γη να εξαφανιστούν για πάντα και να γίνουν ένα έθνος που θα Με λατρεύει. Όλα τα έθνη επάνω στη γη θα καταστραφούν και θα πάψουν να υπάρχουν. Απ’ όλα τα ανθρώπινα όντα του σύμπαντος, όλα όσα ανήκουν στον διάβολο θα εξολοθρευτούν, όλοι όσοι λατρεύουν τον Σατανά θα εξαλειφθούν από την πυρωμένη φλόγα Μου. Εκτός από αυτούς που βρίσκονται τώρα εντός του ρεύματος, οι υπόλοιποι θα γίνουν στάχτη. Όταν παιδέψω τους πολυάριθμους λαούς, αυτοί που ανήκουν στον θρησκευτικό κόσμο θα επιστρέψουν, σε διαφορετικό βαθμό, στη βασιλεία Μου, κατακτημένοι από τα έργα Μου, επειδή θα έχουν δει την έλευση του Πανάγιου επάνω σε ένα λευκό σύννεφο. Όλοι οι άνθρωποι θα ακολουθήσουν το είδος τους και θα δεχθούν παίδεμα, ανάλογα με τις πράξεις τους. Όλοι όσοι Μου εναντιώθηκαν θα αφανιστούν. Όσο για εκείνους των οποίων οι πράξεις επάνω στη γη δεν είχαν να κάνουν με Εμένα, λόγω του τρόπου με τον οποίο εξιλεώθηκαν, θα συνεχίσουν να υπάρχουν επάνω στη γη κάτω από την εξουσία των υιών Μου και του λαού Μου. Θα αποκαλύψω τον Εαυτό Mου στις μυριάδες των λαών και στις μυριάδες των εθνών, ηχώντας με τη δική Μου φωνή σε ολόκληρη τη γη, για να ανακηρύξω την ολοκλήρωση του υπέροχου έργου Μου, ώστε να μπορεί να το αντικρίσει ολόκληρη η ανθρωπότητα με τα ίδια της τα μάτια.

«Κεφάλαιο 26» από «Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»