Η αξιολόγηση του Ιώβ από τον Θεό και στη Βίβλο

Ιώβ 1:1 Άνθρωπος τις ήτο εν τη γη της Αυσίτιδος ονομαζόμενος Ιώβ· και ο άνθρωπος ούτος ήτο άμεμπτος και ευθύς και φοβούμενος τον Θεόν και απεχόμενος από κακού.

Ιώβ 1:5 Και ότε ετελείονον αι ημέραι του συμποσίου, έστελλεν ο Ιώβ και ηγίαζεν αυτούς, και εξεγειρόμενος πρωΐ προσέφερεν ολοκαυτώματα κατά τον αριθμόν πάντων αυτών· διότι έλεγεν ο Ιώβ, Μήπως οι υιοί μου ημάρτησαν και εβλασφήμησαν τον Θεόν εν τη καρδία αυτών. Ούτως έκαμνεν ο Ιώβ, πάντοτε.

Ιώβ 1:8 Και είπεν ο Ιεχωβά προς τον Σατανάν, Έβαλες τον νούν σου επί τον δούλον μου Ιώβ, ότι δεν υπάρχει όμοιος αυτού εν τη γη, άνθρωπος άμεμπτος και ευθύς, φοβούμενος τον Θεόν και απεχόμενος από κακού;

[…]

Κατ’ αρχάς, ας διαβάσουμε το πρώτο εδάφιο: «Άνθρωπος τις ήτο εν τη γη της Αυσίτιδος ονομαζόμενος Ιώβ· και ο άνθρωπος ούτος ήτο άμεμπτος και ευθύς και φοβούμενος τον Θεόν και απεχόμενος από κακού». Η πρώτη εκτίμηση του Ιώβ στη Βίβλο, αυτή η πρόταση είναι η εκτίμηση του συγγραφέα για τον Ιώβ. Φυσικά, αντιπροσωπεύει και την εκτίμηση του ανθρώπου για τον Ιώβ, δηλαδή «ο άνθρωπος ούτος ήτο άμεμπτος και ευθύς και φοβούμενος τον Θεόν και απεχόμενος από κακού». Στη συνέχεια, ας διαβάσουμε την εκτίμηση του Θεού για τον Ιώβ: «ότι δεν υπάρχει όμοιος αυτού εν τη γη, άνθρωπος άμεμπτος και ευθύς, φοβούμενος τον Θεόν και απεχόμενος από κακού» (Ιώβ 1:8). Από τις δύο, η μία προήλθε από τον άνθρωπο και η άλλη προήλθε από τον Θεό. Πρόκειται για δύο εκτιμήσεις με το ίδιο περιεχόμενο. Φαίνεται, λοιπόν, ότι η συμπεριφορά και η διαγωγή του Ιώβ ήταν γνωστές στον άνθρωπο, αλλά τύγχαναν και του επαίνου του Θεού. Με άλλα λόγια, η διαγωγή του Ιώβ ενώπιον του ανθρώπου και η διαγωγή του ενώπιον του Θεού ήταν ίδιες. Έθεσε τη συμπεριφορά και τα κίνητρά του ενώπιον του Θεού ανά πάσα στιγμή, έτσι ώστε να μπορεί ο Θεός να τα παρατηρεί, και σεβόταν τον Θεό και απέφευγε το κακό. Έτσι, στα μάτια του Θεού, από τους ανθρώπους της γης μόνο ο Ιώβ ήταν άμεμπτος και ευθύς, σεβόταν τον Θεό και απέφευγε το κακό.

Συγκεκριμένες εκδηλώσεις του σεβασμού του Ιώβ για τον Θεό και της αποφυγής του κακού στην καθημερινή του ζωή

Στη συνέχεια, ας δούμε κάποιες συγκεκριμένες εκδηλώσεις του σεβασμού του Ιώβ για τον Θεό και της αποφυγής του κακού. Εκτός από τα προηγούμενα και τα επόμενα εδάφια, ας διαβάσουμε επίσης το εδάφιο Ιώβ 1:5, που είναι μία από τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις του σεβασμού του Ιώβ για τον Θεό και της αποφυγής του κακού. Σχετίζεται με το πώς σεβόταν τον Θεό και απέφευγε το κακό στην καθημερινή του ζωή. Όπως φαίνεται σαφέστατα, όχι μόνο έκανε ό,τι όφειλε χάριν του σεβασμού του για τον Θεό και την αποφυγή του κακού, αλλά τακτικά θυσίαζε ολοκαυτώματα ενώπιον του Θεού για λογαριασμό των γιων του. Φοβόταν ότι συχνά «ημάρτησαν και εβλασφήμησαν τον Θεόν εν τη καρδία αυτών» ενώ γλεντούσαν. Και πώς εκδηλώθηκε αυτός ο σεβασμός στον Ιώβ; Το πρωτότυπο κείμενο αναφέρει τα εξής: «Και ότε ετελείονον αι ημέραι του συμποσίου, έστελλεν ο Ιώβ και ηγίαζεν αυτούς, και εξεγειρόμενος πρωΐ προσέφερεν ολοκαυτώματα κατά τον αριθμόν πάντων αυτών». Η συμπεριφορά του Ιώβ μάς δείχνει ότι, αντί να εκδηλώνεται στην εξωτερική του συμπεριφορά, ο σεβασμός του για τον Θεό προερχόταν από την καρδιά του, και ότι ο σεβασμός του για τον Θεό μπορούσε να φανεί σε κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής του, ανά πάσα στιγμή, διότι όχι μόνο απέφευγε ο ίδιος το κακό, αλλά συχνά θυσίαζε ολοκαυτώματα για λογαριασμό των γιων του. Με άλλα λόγια, ο Ιώβ όχι μόνο έτρεμε μήπως αμαρτήσει κατά του Θεού και απαρνηθεί τον Θεό στην καρδιά του, αλλά ανησυχούσε μήπως και οι γιοι του είχαν αμαρτήσει κατά του Θεού και Τον είχαν απαρνηθεί στην καρδιά τους. Αυτό δείχνει ότι η αλήθεια του σεβασμού του Ιώβ για τον Θεό άντεξε τον εξονυχιστικό έλεγχο, και είναι πέραν αμφιβολίας οποιουδήποτε ανθρώπου. Τα έκανε αυτά περιστασιακά ή συχνά; Η τελευταία πρόταση του κειμένου είναι «Ούτως έκαμνεν ο Ιώβ, πάντοτε». Το νόημα αυτών των φράσεων είναι ότι ο Ιώβ δεν πήγαινε να ελέγξει τι έκαναν οι γιοί του περιστασιακά ή όποτε ήθελε, ούτε εξομολογούταν στον Θεό μέσω της προσευχής. Αντ’ αυτού, έστελνε τακτικά και αγίαζε τους γιους του και θυσίαζε ολοκαυτώματα γι’ αυτούς. Το «πάντοτε» εδώ δεν σημαίνει ότι το έκανε για μία ή δύο μέρες ή άπαξ. Σημαίνει ότι η εκδήλωση του σεβασμού του Ιώβ για τον Θεό δεν ήταν προσωρινή και δεν σταματούσε στη θεωρία ή στα προφορικά λόγια. Αντιθέτως, η οδός του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού καθοδηγούσε την καρδιά του, υπαγόρευε τη συμπεριφορά του και ήταν μέσα στην καρδιά του η ρίζα της ύπαρξής του. Το ότι τα έκανε αυτά πάντοτε δείχνει ότι, στην καρδιά του, συχνά φοβόταν μήπως ο ίδιος είχε αμαρτήσει κατά του Θεού και φοβόταν μήπως οι γιοι και οι κόρες του είχαν αμαρτήσει κατά του Θεού. Αντιπροσωπεύει μάλιστα πόση βαρύτητα είχε ο σεβασμός για τον Θεό και η αποφυγή του κακού μέσα στην καρδιά του. Συνεπώς, τα έκανε αυτά πάντοτε, επειδή στην καρδιά του φοβόταν και έτρεμε — φοβόταν ότι είχε διαπράξει κακό και ότι είχε αμαρτήσει κατά του Θεού και ότι είχε παρεκκλίνει από την οδό του Θεού και έτσι δεν μπορούσε να ικανοποιήσει τον Θεό. Ταυτόχρονα, ανησυχούσε επίσης για τους γιους και τις κόρες του, φοβούμενος ότι είχαν υβρίσει τον Θεό. Αυτή ήταν η κανονική διαγωγή του Ιώβ στην καθημερινή του ζωή. Είναι ακριβώς αυτή η κανονική διαγωγή που αποδεικνύει ότι ο σεβασμός του Ιώβ για τον Θεό και την αποφυγή του κακού δεν είναι λόγια του αέρα, ότι ο Ιώβ πραγματικά βίωνε αυτή την πραγματικότητα. «Ούτως έκαμνεν ο Ιώβ, πάντοτε»: αυτά τα λόγια μάς μιλούν για τα καθημερινά έργα του Ιώβ ενώπιον του Θεού. Όταν συμπεριφερόταν πάντοτε κατ’ αυτόν τον τρόπο, άγγιζε η συμπεριφορά του και η καρδιά του τον Θεό; Με άλλα λόγια, ένιωθε ο Θεός συχνά ευχαρίστηση από την καρδιά και τη συμπεριφορά του; Τότε, σε ποια κατάσταση και σε ποιο πλαίσιο τα έκανε αυτά ο Ιώβ πάντοτε; Κάποιοι λένε ότι ενεργούσε έτσι επειδή ο Θεός εμφανιζόταν συχνά στον Ιώβ. Κάποιοι λένε ότι τα έκανε αυτά συνεχώς γιατί έτσι θα απέφευγε το κακό. Και κάποιοι λένε ότι ίσως σκέφτηκε ότι τα πλούτη του δεν είχαν έρθει εύκολα και γνώριζε ότι του είχαν δοθεί από τον Θεό και γι’ αυτό έτρεμε μήπως χάσει την περιουσία του αν διέπραττε αμαρτία κατά του Θεού ή ύβριζε τον Θεό. Ανταποκρίνονται αυτοί οι ισχυρισμοί στην αλήθεια; Σαφώς και όχι. Διότι, στα μάτια του Θεού, αυτό που ο Θεός αποδεχόταν και εκτιμούσε περισσότερο στον Ιώβ δεν ήταν απλώς ότι συμπεριφερόταν έτσι πάντοτε. Πολύ περισσότερο, ήταν η διαγωγή του ενώπιον του Θεού, του ανθρώπου και του Σατανά όταν παραδόθηκε στον Σατανά και υποβλήθηκε στον πειρασμό. Τα παρακάτω εδάφια προσφέρουν τα πιο πειστικά στοιχεία, στοιχεία που μας αποδεικνύουν ότι η εκτίμηση του Ιώβ από τον Θεό ανταποκρίνεται στην αλήθεια. Στη συνέχεια, ας διαβάσουμε τα παρακάτω εδάφια της Αγίας Γραφής.

από το βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

 Πηγή από: Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού

Ερώτηση 2: Καταθέτετε ότι ο Θεός ενσαρκώθηκε και κατέστη Υιός του ανθρώπου, για να επιτελέσει το έργο της κρίσης κατά τις έσχατες ημέρες, κι όμως, η πλειονότητα των θρησκευτικών παστόρων και πρεσβυτέρων βεβαιώνουν ότι ο Κύριος θα επιστρέψει ερχόμενος με σύννεφα, στηρίζοντάς το κυρίως στους Βιβλικούς στίχους: «Ούτος ο Ιησούς […] θέλει ελθεί ούτω καθ' ον τρόπον είδετε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν» (Πραξ. 1:11). «Ιδού, έρχεται μετά των νεφελών, και θέλει ιδεί αυτόν πας οφθαλμός» (Αποκ. 1:7). Και επιπλέον, οι θρησκευτικοί πάστορες και πρεσβύτεροι μας διδάσκουν επίσης ότι όποιος Κύριος Ιησούς δεν έρχεται με σύννεφα, είναι ψευδής και πρέπει να εγκαταλείπεται. Επομένως, δεν είμαστε σίγουροι αν αυτή η άποψη είναι σύμφωνη ή όχι με τη Βίβλο· είναι σωστό να θεωρείται κάτι τέτοιο ως αλήθεια ή όχι;

Απαντήση:

Σε ό,τι αφορά την αναμονή του Κυρίου να κατέλθει με τα σύννεφα, δεν μπορούμε να βασιζόμαστε σε ανθρώπινες αντιλήψεις και δοξασίες! Οι Φαρισαίοι διέπραξαν ένα τεράστιο λάθος αναμένοντας τον ερχομό του Μεσσία. Χρησιμοποίησαν ανθρώπινες αντιλήψεις και δοξασίες για να αξιολογήσουν τον Κύριο Ιησού που είχε ήδη έρθει. Και τελικά, κάρφωσαν τον Κύριο Ιησού στον σταυρό. Δεν αληθεύει αυτό; Είναι τόσο απλή όσο νομίζουμε η αναμονή του ερχομού του Κυρίου; Αν ο Κύριος επιστρέψει και εργαστεί ανάμεσα στους ανθρώπους, όπως είχε κάνει ο ενσαρκωμένος Κύριος Ιησούς, και δεν Τον αναγνωρίσουμε, τότε μήπως και εμείς, όπως οι Φαρισαίοι, θα Τον κρίνουμε, θα Τον καταδικάσουμε και θα Τον σταυρώσουμε ξανά; Μπορεί να συμβεί αυτό; Ο Κύριος Ιησούς προφήτευσε ότι θα επιστρέψει, και είπε πολλά επ' αυτού, αλλά εσείς μένετε προσηλωμένοι στην προφητεία ότι ο Κύριος θα κατέλθει με τα σύννεφα, δίχως να εξετάζετε και να ερευνάτε άλλες, σημαντικότερες προφητείες που διατύπωσε ο Κύριος. Είναι εύκολο έτσι να οδηγηθείτε σε λάθος δρόμο και να εγκαταλειφθείτε από τον Κύριο! Στη Βίβλο δεν υπάρχει μόνο η προφητεία «ερχόμενος εν νεφέλαις». Υπάρχουν και πολλές προφητείες που λένε ότι ο Κύριος θα έρθει κρυφά και σαν κλέφτης. Για παράδειγμα, στην Αποκάλυψη 16:15: «Ιδού, έρχομαι ως κλέπτης». Στο Κατά Ματθαίον 25:6: «Εν τω μέσω δε της νυκτός έγεινε κραυγή· Ιδού, ο νυμφίος έρχεται, εξέλθετε εις απάντησιν αυτού». Και στην Αποκάλυψη 3:20: «Ιδού, ίσταμαι εις την θύραν και κρούω· εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν, θέλω εισέλθει προς αυτόν και θέλω δειπνήσει μετ' αυτού και αυτός μετ' εμού». Όλες αυτές οι προφητείες αναφέρονται στην ενσάρκωση του Θεού σε Υιό του ανθρώπου και στην κρυφή κάθοδό Του. Η φράση «ως κλέπτης» σημαίνει ότι έρχεται αθόρυβα, κρυφά. Οι άνθρωποι δεν θα γνωρίζουν ότι είναι ο Θεός, ακόμα και αν Τον δουν και Τον ακούσουν, όπως συνέβη τότε που ο Κύριος Ιησούς εμφανίστηκε και επιτέλεσε το έργο Του. Φαινομενικά, ο Κύριος Ιησούς έμοιαζε ένας απλός Υιός του ανθρώπου και κανείς δεν γνώριζε ότι ήταν ο Θεός. Γι' αυτό ο Κύριος Ιησούς παρομοιάζει την εμφάνιση και το έργο του Υιού του ανθρώπου με τη φράση «ως κλέπτης». Είναι απόλυτα ταιριαστό. Εκείνοι που δεν αγαπούν την αλήθεια, όσο κι αν μιλά κι εργάζεται ο ενσαρκωμένος Θεός ή όσες αλήθειες κι αν εκφράζει, δεν Τον ασπάζονται. Αντίθετα, αντιμετωπίζουν τον ενσαρκωμένο Θεό σαν κανονικό άνθρωπο, Τον καταδικάζουν και Τον εγκαταλείπουν. Γι' αυτό προφήτευσε ο Κύριος Ιησούςπως όταν επιστρέψει: «Διότι ως η αστραπή η αστράπτουσα εκ της υπ' ουρανόν λάμπει εις την υπ' ουρανόν, ούτω θέλει είσθαι και ο Υιός του ανθρώπου εν τη ημέρα αυτού. Πρώτον όμως πρέπει αυτός να πάθη πολλά και να καταφρονηθή από της γενεάς ταύτης» (Λουκ. 17:24-25). Βάσει της προφητείας του Κυρίου, η επιστροφή Του θα είναι «ο ερχομός του Υιού του ανθρώπου». Η φράση «Υιός του ανθρώπου» αναφέρεται στον ενσαρκωμένο Θεό, όχι στο πνευματικό σώμα του αναστημένου Κυρίου Ιησού που κατήλθε με τα σύννεφα για να εμφανιστεί στους ανθρώπους. Γιατί ισχύει αυτό; Αν το πνευματικό σώμα του αναστημένου Κυρίου Ιησού κατέβαινε δημοσίως, πάνω στα σύννεφα, ο αντίκτυπος θα ήταν πανίσχυρος κι ο κόσμος θα σειόταν συθέμελα. Όλοι θα σωριάζονταν χάμω και κανείς δεν θα τολμούσε να αντισταθεί. Ο Κύριος Ιησούς που επέστρεψε, θα υπέμενε και πάλι πολλά δεινά και θα τον απέρριπτε η γενιά αυτή; Να γιατί ο Κύριος Ιησούς προφήτευσε ότι η επιστροφή Του θα είναι «ο ερχομός του Υιού του ανθρώπου» και «ως κλέφτης». Στην πραγματικότητα, αναφέρεται στον Θεό που ενσαρκώθηκε στον Υιό του ανθρώπου που καταφτάνει κρυφά.

Ποια, λοιπόν, είναι η σχέση μεταξύ του Υιού του ανθρώπου που κατέρχεται κρυφά για να εμφανιστεί και να τελέσει το έργο Του, και του Θεού που θα φανερωθεί κατερχόμενος με τα σύννεφα; Τι περιλαμβάνει αυτή η διαδικασία; Ας επικοινωνήσουμε για αυτό με απλά λόγια. Τις έσχατες ημέρες, ο Θεός ενσαρκώνεται και κατέρχεται κρυφά ανάμεσα στους ανθρώπους για να μιλήσει και να τελέσει το έργο της κρίσεως ξεκινώντας από τον Οίκο του Θεού, εξαγνίζει και οδηγεί στην τελείωση όσους ακούν τη φωνή Του κι επιστρέφουν ενώπιον του θρόνου Του, και με αυτούς δημιουργεί μια ομάδα νικητών. Τότε, ο Θεός προκαλεί τη μεγάλη καταστροφή, εξευγενίζοντας και παιδεύοντας όλους εκείνους που δεν αποδέχονται την κρίση Του κατά τις έσχατες ημέρες. Κατόπιν, ο Θεός κατέρχεται με τα σύννεφα για να εμφανιστεί σε όλους τους ανθρώπους. Έτσι, εκπληρώνεται πλήρως η προφητεία στην Αποκάλυψη 1:7: «Ιδού, έρχεται μετά των νεφελών, και θέλει ιδεί αυτόν πας οφθαλμός και εκείνοι οίτινες εξεκέντησαν αυτόν, και θέλουσι θρηνήσει επ' αυτόν πάσαι αι φυλαί της γης». Την κάθοδο του Κυρίου με τα σύννεφα θα μπορέσουν να τη δουν ακόμα και εκείνοι που Τον κάρφωσαν; Ποιοι είναι αυτοί που Tον κάρφωσαν; Κάποιοι λένε ότι είναι εκείνοι που κάρφωσαν τον Κύριο Ιησού στον σταυρό. Είναι πράγματι έτσι; Εκείνους που σταύρωσαν τον Κύριο Ιησού δεν τους καταράστηκε και τους κατέστρεψε ο Θεός πριν από πολύ καιρό; Στην πραγματικότητα, οι σταυρωτές Του είναι εκείνοι που, ενώ ο ενσαρκωμένος Θεός έχει κατέλθει κρυφά τις έσχατες ημέρες για να εργαστεί, δεν αναζητούν τη φωνή του Θεού, μα καταδικάζουν τον Παντοδύναμο Θεό και Του αντιστέκονται. Τη στιγμή εκείνη, θα δουν ότι ο Παντοδύναμος Θεός τον οποίο καταδίκαζαν και απέρριπταν, είναι ο Σωτήρας Ιησούς τον οποίο προσμένουν εναγωνίως όλα αυτά τα χρόνια. Θα χτυπούν τα στήθη τους, θα θρηνούν και θα οδύρονται. Μόνο οι φρόνιμοι παρθένοι που ακούν τη φωνή του Θεού θα έχουν την ευκαιρία να υποδεχτούν την επιστροφή του Κυρίου, να οδηγηθούν ενώπιον του θρόνου του Θεού για να παραστούν στο γαμήλιο δείπνο του Αμνού, και να τελειωθούν από τον Θεό γενόμενοι νικητές. Έτσι εκπληρώνεται η προφητεία στην Αποκάλυψη 14:4: «Ούτοι είναι οι μη μολυνθέντες με γυναίκας· διότι παρθένοι είναι. Ούτοι είναι οι ακολουθούντες το Αρνίον όπου αν υπάγη. Ούτοι ηγοράσθησαν από των ανθρώπων απαρχή εις τον Θεόν και εις το Αρνίον». Κι όσοι εμμένουν στην αντίληψη ότι ο Κύριος θα κατέλθει με τα σύννεφα, μα δεν εξετάζουν και δεν ερευνούν το έργο του Θεού των εσχάτων ημερών, είναι οι μωρές παρθένες. Ειδικά εκείνοι που με μένος αντιστέκονται στον Παντοδύναμο Θεό και Τον καταδικάζουν, είναι οι Φαρισαίοι και οι αντίχριστοι τους οποίους αποκάλυψε το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες. Έχουν όλοι τους ξανασταυρώσει τον Θεό. Όλοι αυτοί θα πέσουν σε τεράστιες καταστροφές και θα λάβουν τιμωρία.

Ας δούμε πώς ανέμεναν οι Φαρισαίοι τον ερχομό του Μεσσία και γιατί σταύρωσαν τον Κύριο Ιησού. Αρχικά, οι Ιουδαίοι Φαρισαίοι είχαν άφθονες αντιλήψεις και δοξασίες για τον Μεσσία. Είδαν τη βιβλική προφητεία: «Διότι παιδίον εγεννήθη εις ημάς, υιός εδόθη εις ημάς· και η εξουσία θέλει είσθαι επί τον ώμον αυτού» (Ησ. 9:6). «Και συ, Βηθλεέμ Εφραθά, η μικρά ώστε να ήσαι μεταξύ των χιλιάδων του Ιούδα, εκ σου θέλει εξέλθει εις εμέ ανήρ διά να ήναι ηγούμενος εν τω Ισραήλ· του οποίου αι έξοδοι είναι απ' αρχής, από ημερών αιώνος» (Μιχ. 5:2). Βασιζόμενοι στα λόγια των βιβλικών προφητειών και σε διάφορες παλαιές φαντασίες και συμπεράσματα σχετικά με τον ερχομό του Μεσσία, οι Φαρισαίοι αποφάσισαν ότι, το δίχως άλλο, ο Κύριος θα λεγόταν Μεσσίας και θα γεννιόταν σε μια πλούσια οικογένεια. Επιπλέον, θα γινόταν Βασιλιάς του Ισραήλ, όπως ο Δαυίδ, και θα τους ελευθέρωνε από τον ζυγό της ρωμαϊκής διοίκησης. Έτσι πρέπει να σκέφτονταν οι περισσότεροι Ισραηλίτες. Όμως ο Θεός δεν εκπλήρωσε τις προφητείες αυτές σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις δοξασίες τους. Έτσι, οι Φαρισαίοι προσπάθησαν να προσάψουν ένα σωρό κατηγορίες στον Κύριο Ιησού, καταδικάζοντας και βλαστημώντας Τον. Παρότι τον καιρό εκείνο ο Κύριος Ιησούς εξέφραζε πολλές αλήθειες και τελούσε πολλά θαύματα, αποδεικνύοντας πλήρως την εξουσία και τη δύναμη του Θεού, οι Φαρισαίοι δεν νοιάζονταν για τη σημασία των λόγων του Κυρίου Ιησού, ούτε για τη μεγάλη Του εξουσία. Εφόσον δεν ταίριαζε με τις αντιλήψεις και τις δοξασίες τους, εφόσον δεν είχε γεννηθεί σε μια πλούσια οικογένεια, το παρουσιαστικό Του δεν ήταν αρχοντικό και το όνομά Του δεν ήταν Μεσσίας, εκείνοι θα Τον καταδίκαζαν και θα Του αντιστέκονταν. Εξαιτίας της φύσης τους που μισούσε την αλήθεια, τελικώς σταύρωσαν τον Κύριο Ιησού, ο οποίος εξέφραζε αλήθειες και εκτελούσε το έργο της λύτρωσης! Είναι απεχθείς οι Φαρισαίοι; Θα έπρεπε να αναθεματιστούν! Οι αμαρτίες που διέπραξαν οι Φαρισαίοι που αντιστάθηκαν στον Κύριο Ιησού και Τον καταδίκασαν, ξεσκέπασαν τη σατανική τους φύση που απεχθάνεται και μισεί την αλήθεια. Αυτό δείχνει ότι οι καρδιές τους δεν πρόσμεναν γνήσια να τους σώσει ο Μεσσίας από την αμαρτία, μα, αντίθετα, τι πρόσμεναν; Πρόσμεναν να τους βοηθήσει ο Βασιλιάς των Ιουδαίων να ελευθερωθούν από τον ζυγό της ρωμαϊκής διοίκησης, για να μην υπομένουν άλλο τη σκλαβιά! Πίστευαν στον Θεό και προσδοκούσαν τον ερχομό του Μεσσία, μοναχά για να ικανοποιήσουν τις προσωπικές τους επιθυμίες και να διαφυλάξουν το κύρος τους. Ποιο λάθος διέπραξαν οι Φαρισαίοι αναμένοντας τον ερχομό του Μεσσία; Γιατί τους καταράστηκε και τους τιμώρησε ο Θεός; Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα! Γιατί οι Φαρισαίοι αντιστάθηκαν στον Κύριο Ιησού και Τον καταδίκασαν, όταν εμφανίστηκε για να τελέσει το έργο Του; Ποια φύση και ποια υπόσταση επέδειξαν εδώ οι Φαρισαίοι; Αυτά είναι ζητήματα που όσοι λαχταρούν την εμφάνιση του Θεού, θα έπρεπε να κατανοούν! Αν δεν μπορούμε να κατανοήσουμε αυτά τα ζητήματα, τότε, όταν έρθει η ώρα να υποδεχτούμε την επιστροφή του Κυρίου Ιησού, μπορεί και εμείς να πάρουμε τον ίδιο δρόμο ενάντια στον Θεό που πήραν οι Φαρισαίοι.

Πώς ανέμεναν οι Φαρισαίοι την έλευση του Μεσσία; Γιατί σταύρωσαν τον Κύριο Ιησού; Ποια ακριβώς είναι η πηγή αυτών των ερωτημάτων; Ας δούμε τι λέει ο Παντοδύναμος Θεός! Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Θέλετε να μάθετε τον λόγο για τον οποίο οι Φαρισαίοι αντιτάχθηκαν στον Ιησού; Επιθυμείτε να μάθετε την υπόσταση των Φαρισαίων; Φαντάζονταν πολλά πράγματα σχετικά με τον Μεσσία. Επιπλέον, πίστευαν μονάχα στον ερχομό του Μεσσία, αλλά δεν αναζητούσαν την αλήθεια της ζωής. Κι έτσι, ακόμη και σήμερα περιμένουν τον Μεσσία επειδή δεν γνωρίζουν την οδό της ζωής και δεν ξέρουν ποιος είναι ο δρόμος της αλήθειας. Πώς, πιστεύετε εσείς, τέτοιοι ανόητοι, ισχυρογνώμονες και αδαείς άνθρωποι μπορούν να κερδίσουν την ευλογία του Θεού; Πώς θα μπορούσαν να αντικρύσουν τον Μεσσία; Αντιτάχθηκαν στον Ιησού γιατί δεν γνώριζαν την κατεύθυνση του έργου του Αγίου Πνεύματος, διότι δεν ήξεραν την αλήθεια που είπε ο Ιησούς, κι επιπλέον, διότι δεν καταλάβαιναν τον Μεσσία. Και δεδομένου ότι δεν είχαν δει ποτέ τον Μεσσία και δεν ανήκαν ποτέ στη συντροφιά Του, έκαναν το λάθος να αποτίσουν κενό φόρο τιμής εν ονόματι του Μεσσία, ενώ αντιτίθονταν στην υπόσταση του Μεσσία με κάθε τρόπο. Αυτοί οι Φαρισαίοι ουσιαστικά ήταν ισχυρογνώμονες, αλαζόνες και δεν υπάκουαν στην αλήθεια. Η αρχή της πίστης τους στον Θεό είναι: Ανεξαρτήτως από το πόσο βαθυστόχαστο είναι το κήρυγμα Σου, από το πόσο μεγάλη είναι η εξουσία Σου, Εσύ δεν είσαι ο Χριστός, εκτός κι αν Σε αποκαλούν Μεσσία. Δεν είναι παράλογες και γελοίες αυτές οι απόψεις;» (από «Όταν δεις το πνευματικό σώμα του Ιησού θα είναι η στιγμή που ο Θεός θα έχει φτιάξει εκ νέου ουρανό και γη» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Τώρα που διαβάσαμε τα λόγια Του η ουσία και η πηγή της αντίστασης των Φαρισαίων στον Κύριο Ιησού καθώς ανέμεναν τον Μεσσία, πρέπει να μας είναι πλέον σαφείς. Επομένως, σχετικά με την υποδοχή της επιστροφής του Κυρίου, αν οι άνθρωποι βασίζονται στις αντιλήψεις και τις δοξασίες τους και αναμένουν ως ανόητοι τον Κύριο να κατέλθει με τα σύννεφα, αντί να αναζητούν την αλήθεια και να ακούν τη φωνή του Θεού, δεν θα πορεύονται στον ίδιο δρόμο ενάντια στον Θεό που διάβηκαν οι Φαρισαίοι; Ποια, λοιπόν, θα είναι η κατάληξή τους; Φαίνεται πως είναι ξεκάθαρο σε όλους.

Το ευαγγέλιο της βασιλείας του Παντοδύναμου Θεού εξαπλώνεται στην κινεζική ενδοχώρα εδώ και πάνω από 20 χρόνια. Έχει από καιρό διαδοθεί σε διάφορα θρησκεύματα και δόγματα. Την περίοδο αυτή, εξαιτίας της οργισμένης καταστολής του ΚΚΚ σε συνδυασμό με την προπαγανδιστική καμπάνια των μέσων, ο Παντοδύναμος Θεός είναι ήδη γνωστός. Στη συνέχεια, όλες οι αλήθειες που εξέφρασε ο Παντοδύναμος Θεός, τα βίντεο και οι ταινίες που παρήγαγε η Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού, δημοσιεύτηκαν στο διαδίκτυο, και διαδόθηκαν σε όλο τον κόσμο. Σίγουρα όλοι οι θρησκευτικοί κύκλοι έχουν πλέον ακούσει όσα μαρτυρά η Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Τόσοι άνθρωποι μαρτυρούν ότι ο Θεός έχει έλθει. Έτσι εκπληρώνεται με ακρίβεια η προφητεία του Κυρίου Ιησού: «Εν τω μέσω δε της νυκτός έγεινε κραυγή· Ιδού, ο νυμφίος έρχεται, εξέλθετε εις απάντησιν αυτού» (Ματθ. 25:6). Τότε, γιατί οι θρησκευτικοί πάστορες και οι πρεσβύτεροι με μένος καταδικάζουν και αντιστέκονται στο έργο του Παντοδύναμου Θεού κατά τις έσχατες ημέρες; Υπάρχουν πάρα πολλές προφητείες στη Βίβλο για την επιστροφή του Κυρίου, επομένως γιατί εμμένουν στην προφητεία της καθόδου του Κυρίου με τα σύννεφα; Γιατί δεν ερευνούν όταν ακούν ότι υπάρχουν μαρτυρίες του ερχομού του Κυρίου; Γιατί, ενώ ξέρουν ότι ο Παντοδύναμος Θεός έχει εκφράσει πολλές αλήθειες και έχουν δει την πραγματικότητα του έργου του Θεού, εξακολουθούν να εμμένουν πεισματικά στις αντιλήψεις και τις δοξασίες τους, και να αντιστέκονται στο έργο του Θεού των εσχάτων ημερών; Είναι γνήσια η αγάπη τους για την αλήθεια και η προσμονή για τον ερχομό του Κυρίου; Είναι σοφοί ή ανόητοι παρθένοι; Αν είναι σοφοί παρθένοι και γνήσια προσμένουν την επιστροφή του Κυρίου, τότε γιατί, όταν ακούν τη φωνή του Θεού και βλέπουν το ευαγγέλιο της βασιλείας να ανθεί, συνεχίζουν πεισματικά να καταδικάζουν και να αντιστέκονται; Είναι αυτή γνήσια λαχτάρα και ελπίδα για την εμφάνιση του Κυρίου; Είναι αυτή ειλικρινής έκφραση χαράς για την επιστροφή του Κυρίου; Ουσιαστικά, για να είμαστε ειλικρινείς, η πίστη τους στον Κύριο και η λαχτάρα τους για την επιστροφή Του είναι ψευδείς, μα η λαχτάρα να ευλογηθούν και να εισέλθουν στην βασιλεία των ουρανών είναι αληθινή! Δεν πιστεύουν στον Κύριο για να επιδιώξουν την αλήθεια και να κερδίσουν τη ζωή, ούτε για να κερδίσουν την αλήθεια και να ξεφύγουν από την αμαρτία. Τι τους νοιάζει πρωτίστως; Να τους ανυψώσει απευθείας στη βασιλεία των ουρανών ο Κύριος, γλιτώνοντάς τους από τα μαρτύρια της σάρκας και χαρίζοντάς τους τις ευλογίες της βασιλείας των ουρανών. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που πιστεύουν στον Θεό! Ποιον άλλον λόγο έχουν για να απορρίπτουν τον Παντοδύναμο Θεό, ο οποίος εκφράζει αλήθειες για να σώσει την ανθρωπότητα; Ας το σκεφτούμε όλοι. Κάποιος που αγαπά την αλήθεια και γνήσια λαχταρά την εμφάνιση του Θεού, πώς θα αντιδρούσε αν άκουγε ότι ο Κύριος έχει έρθει; Θα αρνιόταν να ακούσει, να δει, να έρθει σε επαφή; Θα αρνιόταν τυφλά, θα καταδίκαζε και θα αντιστεκόταν; Σίγουρα όχι. Διότι ένας άνθρωπος που λαχταρά ειλικρινά την εμφάνιση του Θεού και καλωσορίζει τον ερχομό Του, αδημονεί να εμφανιστεί το αληθινό φως, να κυβερνήσουν στην καρδιά του η αλήθεια και η δικαιοσύνη. Αδημονεί να έρθει ο Θεός να σώσει τους ανθρώπους, να τους βοηθήσει να ξεφύγουν από την αμαρτία για να καθαριστούν και να αποκτηθούν από τον Θεό. Μα εκείνοι που αναμένουν τον Κύριο να κατέλθει με τα σύννεφα, ενώ απαρνούνται και απορρίπτουν τον Παντοδύναμο Θεό, ειδικά οι θρησκευτικοί ηγέτες που με μένος καταδικάζουν και αντιστέκονται στον Παντοδύναμο Θεό για να διαφυλάξουν το κύρος και το βιός τους αυτοί απεχθάνονται και μισούν την αλήθεια. Είναι όλοι τους άπιστοι και αντίχριστοι τους οποίους αποκάλυψε το έργο του Θεού των εσχάτων ημερών. Αφότου ο ενσαρκωμένος Θεός ολοκληρώσει το έργο της σωτηρίας, αυτοί οι άνθρωποι θα πέσουν στην καταστροφή που λαμβάνει χώρα κάθε ένα εκατομμύριο χρόνια, με θρήνους και οδυρμούς. Τότε, η προφητεία για την κάθοδο του Κυρίου πάνω στα σύννεφα ώστε να εμφανιστεί δημόσια θα έχει εκπληρωθεί: «Ιδού, έρχεται μετά των νεφελών, και θέλει ιδεί αυτόν πας οφθαλμός και εκείνοι οίτινες εξεκέντησαν αυτόν, και θέλουσι θρηνήσει επ' αυτόν πάσαι αι φυλαί της γης» (Αποκ. 1:7).

Ας εξετάσουμε τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού: «Άνθρωποι που δεν αποδέχονται την αλήθεια, αλλά περιμένουν τυφλά την επιστροφή του Ιησού πάνω σε λευκά σύννεφα, σίγουρα βλασφημούν απέναντι στο Άγιο Πνεύμα και είναι η κατηγορία που θα καταστραφεί. Απλά επιθυμείτε τη χάρη του Ιησού και απλώς θέλετε να απολαύσετε το γαλήνιο βασίλειο των ουρανών, κι όμως, ποτέ δεν έχετε υπακούσει στα λόγια του Ιησού και ποτέ δεν έχετε αποδεχτεί την αλήθεια που εκφράζει ο Ιησούς καθώς επιστρέφει ενσαρκωμένος. Τι θα προσφέρετε ως αντάλλαγμα για το γεγονός της επιστροφής του Ιησού πάνω σε ένα λευκό σύννεφο; Είναι η ειλικρίνεια με την οποία επανειλημμένως αμαρτάνετε και μετά εξομολογείστε, ξανά και ξανά; Τι θα θυσιάσετε για τον Ιησού που επιστρέφει πάνω σ’ ένα λευκό σύννεφο; Είναι τα χρόνια δουλειάς με τα οποία κολακεύετε τον εαυτό σας; Τι θα προσφέρετε ώστε να σας εμπιστευτεί ο Ιησούς που έχει επιστρέψει; Είναι η αλαζονική σας φύση που δεν υπακούει σε καμία αλήθεια;

[…] Σας λέω, αυτοί που πιστεύουν στον Θεό λόγω των σημείων, ανήκουν σίγουρα στην κατηγορία που θα υποστεί καταστροφή. Αυτοί που δεν είναι ικανοί να αποδεχτούν τα λόγια του Ιησού που επέστρεψε ενσαρκωμένος είναι σίγουρα τα τέκνα της κολάσεως, οι απόγονοι του αρχαγγέλου, η κατηγορία που θα υποβληθεί σε αιώνια καταστροφή. Πολλοί μπορεί να μην ενδιαφέρονται γι’ αυτά που λέω, μα εξακολουθώ να θέλω να πω σε κάθε αυτοαποκαλούμενο άγιο που ακολουθεί τον Ιησού πως, όταν δείτε τον Ιησού με τα ίδια σας τα μάτια να κατεβαίνει από τον ουρανό επάνω σ’ ένα λευκό σύννεφο, αυτή θα είναι η δημόσια εμφάνιση του Ηλίου της δικαιοσύνης. Αυτή ίσως να είναι μια στιγμή μεγάλου ενθουσιασμού για εσένα, όμως θα πρέπει να γνωρίζεις πως η στιγμή που θα γίνεις μάρτυρας της καθόδου του Ιησού από τον ουρανό, θα είναι επίσης η στιγμή που θα πας στην κόλαση για να τιμωρηθείς. Θα προαναγγείλει το τέλος του σχεδίου διαχείρισης του Θεού και θα είναι η στιγμή που ο Θεός θα επιβραβεύσει τον καλό και θα τιμωρήσει τον πονηρό. Διότι η κρίση του Θεού θα έχει ολοκληρωθεί πριν ο άνθρωπος διακρίνει τα σημεία, όταν θα υπάρχει μόνο η έκφραση της αλήθειας. Αυτοί που αποδέχονται την αλήθεια και δεν αναζητούν σημεία και, συνεπώς, έχουν εξαγνιστεί, θα έχουν επιστρέψει ενώπιον του θρόνου του Θεού και θα έχουν μπει στην αγκάλη του Δημιουργού. Μονάχα αυτοί που εμμένουν στην πεποίθηση πως “ο Ιησούς που δεν επιβαίνει ένα λευκό σύννεφο, είναι ένας ψευδόχριστος”, θα υποβληθούν σε αιώνια τιμωρία, επειδή πιστεύουν μονάχα στον Ιησού που επιδεικνύει σημεία, αλλά δεν αναγνωρίζουν τον Ιησού που διακηρύσσει αυστηρή κρίση και απελευθερώνει την αληθινή οδό της ζωής. Κι έτσι, ο Ιησούς θα ασχοληθεί μαζί τους μονάχα όταν θα επιστρέψει φανερά επάνω σ’ ένα λευκό σύννεφο. Είναι πολύ ισχυρογνώμονες, με μεγάλη αυτοπεποίθηση και πολύ αλαζόνες. Πώς μπορεί ο Ιησούς να επιβραβεύσει τέτοιους αχρείους;» (από «Όταν δεις το πνευματικό σώμα του Ιησού θα είναι η στιγμή που ο Θεός θα έχει φτιάξει εκ νέου ουρανό και γη» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»).

από το βιβλίο «Κλασικές Ερωτήσεις και Απαντήσεις για το Ευαγγέλιο της Βασιλείας»

Ο Παντοδύναμος Θεός αποκαλύπτει μυστήρια από το 6.000 ετών σχέδιο διαχείρισής Του

Χριστιανική ταινία (7) Ο Παντοδύναμος Θεός αποκαλύπτει μυστήρια από το 6.000 ετών σχέδιο διαχείρισής Του

 Ο Κύριος Ιησούς αποκάλυψε τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών και ο Παντοδύναμος Θεός αποκάλυψε όλα τα μυστήρια από το 6.000 ετών σχέδιό Του διαχείρισής της ανθρωπότητας! Μπορείτε 

Σχετικές συστάσεις:: νέα ιερουσαλήμ

 Πηγή από: Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού

Γιατί η Αστραπή της Ανατολής εκτοξεύεται με ασταμάτητη πρόοδο

Ο Κύριος Ιησούς είπε: «διότι καθώς η αστραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται έως δυσμών, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου» (Κατά Ματθαίον 24:27). Από τότε που η Αστραπή της Ανατολής – ο Παντοδύναμος Θεός, ο Χριστός των εσχάτων ημερών – εμφανίστηκε στην Κίνα ώστε να τελέσει το έργο Του, το ευαγγέλιο της βασιλείας Του έχει εξαπλωθεί σε ολόκληρη την ηπειρωτική χώρα της Κίνας σε λίγο περισσότερο από δέκα χρόνια. Σήμερα, έχει εξαπλωθεί σε πολλές δυτικές χώρες και περιοχές κι έχει συνταράξει σε τεράστιο βαθμό τα διάφορα θρησκευτικά δόγματα και θρησκεύματα και ο αντίκτυπός της έχει γίνει αισθητός σε ολόκληρο τον κόσμο. Ωστόσο, το ερώτημα που προκαλεί τη μεγαλύτερη σύγχυση στους ηγέτες του θρησκευτικού κόσμου είναι: Γιατί, παρόλο που οι πάστορες και οι πρεσβύτεροι του θρησκευτικού κόσμου έχουν καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να αντισταθούν, να δυσφημίσουν και να καταδικάσουν την Αστραπή της Ανατολής, καταστέλλουν τις εκκλησίες και φτάνουν ακόμη και σε σημείο να συνεργαστούν με την κυβέρνηση του ΚΚΚ (Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας) ώστε να συλλάβουν και να καταδιώξουν τους Χριστιανούς στην , οι πιστοί από τα διάφορα δόγματα και θρησκεύματα που έχουν καλή ανθρώπινη φύση και που πιστεύουν πραγματικά στον Κύριο, αποδέχονται και ακολουθούν τον Παντοδύναμο Θεό ο ένας μετά τον άλλο; Γιατί, παρόλο που αντιμετωπίζει τη φρενήρη αντίσταση και δίωξη των δύο βραχιόνων των δυνάμεων του Σατανά – της κυβέρνησης του ΚΚΚ και του θρησκευτικού κόσμου – η Αστραπή της Ανατολής όχι μόνο δεν έχει λυγίσει, ούτε εξουθενωθεί, μα αντιθέτως έχει συνεχίσει να ευδοκιμεί και να αποκτά όλο και περισσότερη δύναμη, σαν τους βλαστούς που μεγαλώνουν μετά τη βροχή, και εκτοξεύεται χωρίς σταματημό και ακατανίκητα με ανοδική πορεία;

Στην πραγματικότητα, δεν είναι δύσκολο να ανακαλύψουμε την αιτία. Καλό θα ήταν, πριν διερευνήσουμε αυτό το ερώτημα, να ρίξουμε πρώτα μια ματιά στο έργο του Κυρίου Ιησού και θα βρούμε την απάντηση με τρόπο φυσικό. Όταν ο Κύριος Ιησούς εμφανίστηκε και τέλεσε το έργο Του, υπέστη τη φρενήρη αντίσταση και αποδοκιμασία των Ιουδαίων αρχιερέων, των γραμματέων και των Φαρισαίων, σε σημείο που συνεργάστηκαν μέχρι και με τις ρωμαϊκές αρχές ώστε να καρφώσουν τον Ιησού στον σταυρό, ελπίζοντας μάταια να απαγορεύσουν το έργο του Κυρίου Ιησού. Γιατί, λοιπόν, το ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού εξαπλώθηκε στον ιουδαϊκό κόσμο κι έφτασε ακόμη και στα αυτιά των Εθνικών; Οι ρωμαϊκές αρχές καταδίωκαν βίαια και έσφαζαν τους Χριστιανούς για τριακόσια χρόνια, άρα πώς γίνεται ο αριθμός των Χριστιανών όχι απλά να μην μειώθηκε, μα αντιθέτως να μεγάλωσε και να αναπτύχθηκε μέσα από αυτές τις διώξεις και να εξαπλώθηκε σε όλες τις γωνιές της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και σε ολόκληρο τον κόσμο; Αυτό έγινε επειδή ο Κύριος Ιησούς ήταν ο ενσαρκωμένος Θεός, ήταν η εμφάνιση του Θεού και τα έργα και τα λόγια του Κυρίου Ιησού ήταν τα έργα και τα λόγια του Θεού, συνεπώς κανείς δεν μπορούσε να σταματήσει ή να καταστρέψει την εξάπλωση του ευαγγελίου του Κυρίου Ιησού. Η Βίβλος λέει: «διότι εάν η βουλή αύτη ή το έργον τούτο ήναι εξ ανθρώπων, θέλει ματαιωθή·εάν όμως ήναι εκ Θεού, δεν δύνασθε να ματαιώσητε αυτό, και προσέχετε μήπως ευρεθήτε και θεομάχοι» (Πράξεις 5:38-39). Δηλαδή, οτιδήποτε προέρχεται από τον Θεό, θα ακμάσει και οτιδήποτε προέρχεται από τον άνθρωπο, σίγουρα θα παρακμάσει. Ο λόγος του Παντοδύναμου Θεού λέει: «Πιστεύουμε ότι καμιά χώρα ή εξουσία δεν μπορεί να σταθεί στον δρόμο αυτού που επιθυμεί να πετύχει ο Θεός» (από «Ο Θεός προΐσταται της μοίρας όλης της ανθρωπότητας» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Παρομοίως, αν η Αστραπή της Ανατολής δεν ήταν η εμφάνιση και το έργο του ενός και μοναδικού αληθινού Θεού, θα ήταν σε θέση να υπερνικήσει ένα προς ένα όλα τα εμπόδια, την αντίσταση και τις διώξεις που πραγματοποιήθηκαν από τον θρησκευτικό κόσμο και την αθεϊστική κυβέρνηση του ΚΚΚ, σαν κάποιο προπύργιο με σιδερένια τείχη, και να εξαπλωθεί ραγδαία κατά μήκος της Κίνας κι ακόμη και κατά μήκος του υπόλοιπου κόσμου; Αν δεν καθοδηγούνταν από το έργο του Αγίου Πνεύματος, θα είχε την εξουσία και τη δύναμη να κάνει όλα τα έθνη να τρέξουν προς το ίδιο βουνό και όλες τις θρησκείες να γίνουν μία; Αν δεν ήταν η εμφάνιση και το έργο του Θεού, θα ήταν σε θέση να εκφράσει την αλήθεια και να εκτελέσει κρίση ώστε να κατακτήσει τόσους αληθινούς πιστούς από τα διάφορα δόγματα και θρησκεύματα, αυτά τα καλά πρόβατα και τα εξέχοντα πρόβατα και να τα κάνει να ακολουθήσουν με αποφασισμένη καρδιά; Τα γεγονότα είναι αρκετά ώστε να αποδείξουν πως ο Χριστός των εσχάτων ημερών, ο Παντοδύναμος Θεός για τον οποίο η Αστραπή της Ανατολής γίνεται μάρτυρας, είναι ο Κύριος Ιησούς που επέστρεψε και είναι πράγματι ο Θεός που εμφανίστηκε και εργάζεται κατά τις έσχατες ημέρες. Συνεπώς, η Αστραπή της Ανατολής είναι σε θέση να εξαπλώνεται με ασταμάτητη πρόοδο, ενώ αντιμετωπίζει τη φρενήρη πρόοδο και την βάναυση καταπίεση της κυβέρνησης του ΚΚΚ και του θρησκευτικού κόσμου!

Πρέπει επίσης να δούμε ότι οι μαθητές κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος ήταν σε θέση να ακολουθήσουν τον Κύριο, ενώ διώκονταν άγρια τόσο από τον Ιουδαϊσμό όσο και από τις ρωμαϊκές αρχές, κυρίως επειδή ο Κύριος Ιησούς είχε εκφράσει τόσες αλήθειες και είχε αποκαλύψει τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών και επειδή οι άνθρωποι άκουσαν στα λόγια Του τη φωνή του Θεού και αναγνώρισαν ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Χριστός, ο Μεσσίας που επρόκειτο να έρθει, κι έτσι ήταν σε θέση να Τον ακολουθήσουν με αποφασισμένες καρδιές και να διαδώσουν τη μαρτυρία τους γι’ Αυτόν, όπως είπε ο Πέτρος: «Κύριε, προς τίνα θέλομεν υπάγει; λόγους ζωής αιωνίου έχεις» (Κατά Ιωάννην 6:68). Τις έσχατες ημέρες, ο Παντοδύναμος Θεός έχει εκφράσει ολόκληρη την αλήθεια, η οποία θα επιτρέψει στους ανθρώπους να επιτύχουν τον εξαγνισμό και να σωθούν και έχει εκτελέσει το έργο της κρίσεώς Του, ξεκινώντας από τον οίκο του Θεού. Αυτά τα λόγια είναι αυτά που λέει το Άγιο Πνεύμα στις εκκλησίες και είναι ο πάπυρος και οι επτά σφραγίδες που ανοίχθηκαν από τον Αμνό όπως προφητεύεται στο Βιβλίο της Αποκάλυψης (βλ. Αποκάλυψη 5:2-10). Ο Χριστός των εσχάτων ημερών, ο Παντοδύναμος Θεός, έχει διατυπώσει εκατομμύρια λόγια που όχι μόνο αποκαλύπτουν όλα τα μυστήρια του 6.000 ετών σχεδίου διαχείρισης του Θεού, αποκαλύπτουν τον σκοπό του Θεού στα τρία στάδια του έργου Του ώστε να σωθεί η ανθρωπότητα, αποκαλύπτουν το υπόβαθρο, πληροφορίες που βρίσκονται στο παρασκήνιο και την ουσία πίσω από κάθε ένα από τα στάδια του έργου Του, καθώς και την εκ των έσω ιστορία της Βίβλου και το μυστήριο της ενσάρκωσης του Θεού, αλλά επιπλέον καλύπτουν και χιλιάδες αλήθειες, όπως το πώς ο Σατανάς διαφθείρει την ανθρωπότητα, πώς ο Θεός σώζει την ανθρωπότητα, πώς ο Θεός πραγματοποιεί το έργο της κρίσεως, πώς κατατάσσονται οι άνθρωποι ανάλογα με το είδος τους, την έκβαση και τον προορισμό της ανθρωπότητας και το πώς πραγματοποιείται η βασιλεία του Χριστού. Αυτά τα λόγια δεν είναι απλώς μια γιορτή για τα μάτια της ανθρωπότητας και επιτρέπουν στους ανθρώπους να διευρύνουν τους ορίζοντές τους, αλλά επιτρέπουν επίσης στους ανθρώπους να κατανοήσουν το έργο του Θεού, τη διάθεση και την ουσία του Θεού. Επιπλέον, τα λόγια Του μας επιτρέπουν να επιτύχουμε μια αλλαγή στη διάθεση και να εξαγνιστούμε και πραγματικά τα λόγια Του περιέχουν όλες τις αλήθειες που εμείς οι διεφθαρμένοι άνθρωποι χρειαζόμαστε προκειμένου να σωθούμε και να οδηγηθούμε στην τελείωση. Τα πρόβατα του Θεού ακούν τη φωνή Του και οι πιστοί που υποτάσσονται ταπεινά και διψούν για την εμφάνιση του Θεού, έχουν κατακτηθεί πλήρως από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού, καθώς αναζητούν και μελετούν την αληθινή οδό· έχουν βεβαιωθεί ότι τα τρία στάδια του έργου της Εποχής του Νόμου, της Εποχής της Χάριτος και της Εποχής της Βασιλείας είναι το έργο ενός Θεού· έχουν πραγματικά και ξεκάθαρα δει ότι το αληθινό έργο και τα λόγια του Θεού είναι ασύγκριτα και δεν μπορούν να αντικατασταθούν από οποιαδήποτε θεωρία ή γνώση που επινοήθηκε από την ανθρωπότητα. Τα λόγια Του είναι οι εκφράσεις της αλήθειας και επιβεβαιώνουν ότι ο ενσαρκωμένος Παντοδύναμος Θεός είναι ακριβώς ο Υιός του ανθρώπου που επιστρέφει τις έσχατες ημέρες και η εμφάνιση του αληθινού Θεού. Επομένως, όλοι οι άνθρωποι γονατίζουν ενώπιον του Παντοδύναμου Θεού και Τον αναγνωρίζουν ως τον Πατέρα τους και ορκίζονται να Τον ακολουθήσουν μέχρι το τέλος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο υπάρχουν όλο και περισσότεροι αληθινά πιστοί άνθρωποι που δεν φοβούνται πλέον τις δυσκολίες και τις κακουχίες και που ακολουθούν τον Παντοδύναμο Θεό.

Επιπλέον, το κλειδί για την κατανόηση του γιατί η Αστραπή της Ανατολής είναι ικανή να προχωρήσει με ασταμάτητη πρόοδο, παρά τις άγριες διώξεις και την σκληρή καταστολή του Κ.Κ.Κ. και του θρησκευτικού κόσμου, είναι να γνωρίζει κανείς τον Θεό και να γνωρίζει το έργο Του. Εάν είμαστε σε θέση να αναζητήσουμε και να μελετήσουμε το έργο του Παντοδύναμου του Θεού με ήρεμη καρδιά και να διαβάσουμε τα λόγια που εκφράζει ο Παντοδύναμος Θεός και εάν μπορέσουμε να κατανοήσουμε τα τρία στάδια του έργου σε ολόκληρο το 6.000 ετών σχέδιο διαχείρισης του Θεού, τότε είναι εύκολο να δούμε ότι το έργο της κρίσεως που πραγματοποιείται από τον Χριστό των εσχάτων ημερών – τον Παντοδύναμο Θεό – έχει χτιστεί πάνω στα θεμέλια του έργου του Ιεχωβά Θεού κατά την Εποχή του Νόμου και του έργου του Κυρίου Ιησού κατά την Εποχή της Χάριτος. Δεν υπάρχει καμία αντίφαση σε σχέση με τα δύο προηγούμενα στάδια του έργου του Θεού, αλλά μάλλον ακολουθούν το ένα το άλλο, διαδραματίζοντας το καθένα τον δικό του ρόλο, άρρηκτα συνδεδεμένα και εξελισσόμενα βήμα-βήμα. Τα τρία στάδια του έργου είναι το έργο ενός Θεού· ο Ιεχωβά, ο Ιησούς και ο Παντοδύναμος Θεός είναι ένας Θεός, ο ίδιος ο Θεός που δημιούργησε τους ουρανούς, τη γη και όλα τα πράγματα.

Πάρτε για παράδειγμα την Εποχή του Νόμου: o Θεός χρησιμοποίησε τον Μωυσή για να διακηρύξει τους νόμους και τις εντολές Του, να καθοδηγήσει τον άνθρωπο στην επίγεια ζωή και έτσι να μάθουν οι άνθρωποι τι είναι η αμαρτία και πώς πρέπει να λατρεύουν τον Θεό. Κατά τη διάρκεια της μεταγενέστερης περιόδου της Εποχής του Νόμου, η ανθρωπότητα διαφθειρόταν ολοένα και πιο βαθιά από τον Σατανά και παρά τη θέλησή τους, οι άνθρωποι συνέχιζαν να αμαρτάνουν και δεν ήταν σε θέση να τηρούν τους νόμους. Καθώς οι αμαρτίες της ανθρωπότητας αυξάνονταν καθημερινά, οι θυσίες για τις αμαρτίες τους γίνονταν ολοένα και λιγότερες και έπεφταν σε μια παγίδα αμαρτίας από την οποία δεν μπορούσαν να δραπετεύσουν. Σταδιακά, οι άνθρωποι έχαναν τον σεβασμό τους για τον Θεό και έφτασαν μέχρι και σε σημείο να θυσιάζουν τα τυφλά και κουτσά ζώα στο ιερό θυσιαστήριο του Ιεχωβά Θεού και έτσι αντιμετώπιζαν τον κίνδυνο να πεθάνουν από την κατάρα του νόμου. Ήταν εξαιτίας τέτοιων σκηνικών που ένα νέο στάδιο έργου κρίθηκε απαραίτητο ώστε να μπορέσει ο Θεός να σώσει τον άνθρωπο. Αυτό συμβαίνει επειδή μόνο ο ίδιος ο Θεός – ο Δημιουργός – θα μπορούσε να σώσει τη διεφθαρμένη και εκφυλισμένη ανθρωπότητα και γι’ αυτό ο Θεός ενσαρκώθηκε και εμφανίστηκε με τη μορφή του Κυρίου Ιησού για να ξεκινήσει το λυτρωτικό έργο της Εποχής της Χάριτος. Σήκωσε μόνος του τις αμαρτίες της ανθρωπότητας και σταυρώθηκε πάνω στον σταυρό ως προσφορά περί αμαρτίας, για χάρη της ανθρωπότητας, κερδίζοντας έτσι άφεση για όλες τις αμαρτίες της ανθρωπότητας μια για πάντα. Ο Κύριος Ιησούς δίδαξε στους ακολούθους Του ότι πρέπει να συγχωρούν και να είναι υπομονετικοί, να αγαπούν τους γείτονές τους όπως τον εαυτό τους και να ανέχονται τις κακουχίες ώστε να Τον ακολουθήσουν. Δίδαξε επίσης στους ανθρώπους να κάνουν πράγματα όπως το μοίρασμα του ψωμιού, η κατανάλωση κρασιού, το πλύσιμο των ποδιών των άλλων και η κάλυψη των κεφαλιών τους. Ο Κύριος Ιησούς ζήτησε από τους ανθρώπους να κάνουν πράξη περισσότερες αλήθειες, απαιτούσε περισσότερα από την ανθρωπότητα σε σχέση με ό, τι είχε ζητηθεί από αυτούς κατά την εποχή του Νόμου και έφερε στον άνθρωπο μια κατεύθυνση για να ακολουθήσει κατά τη νέα εποχή. Εφόσον οι άνθρωποι πίστευαν στον Κύριο Ιησού, εξομολογούνταν σ’ Αυτόν και μετανοούσαν, τότε θα μπορούσαν να απολαύσουν την άφθονη χάρη του Κυρίου και να αποκτήσουν τη λύτρωση Του. Ο Κύριος Ιησούς έφερε το έργο στην Εποχή της Χάριτος και ολοκλήρωσε την Εποχή του Νόμου που εκτεινόταν σε περισσότερα από 2.000 χρόνια πίσω. Ήταν ένα νεότερο και ανώτερο έργο που πραγματοποιήθηκε πάνω στα θεμέλια του έργου του Θεού κατά την Εποχή του Νόμου.

Αφού πιστέψουμε στον Κύριο, παρόλο που οι αμαρτίες μας έχουν συγχωρεθεί, θεωρούμαστε δικαιολογημένοι χάρη στην πίστη μας και έχουμε σωθεί, αυτό σημαίνει απλώς ότι δεν διαθέτουμε αμαρτίες και ότι ο Θεός δεν μας βλέπει ως αμαρτωλούς. Ωστόσο, εξακολουθούμε να διαπράττουμε συχνά αμαρτίες και ζούμε σ’ έναν φαύλο κύκλο συνεχούς αμαρτίας και εξομολόγησης και μετάνοιας. Δεν σπάμε στ’ αλήθεια τα δεσμά της αμαρτίας και τη στιγμή που προκύπτουν οι σωστές συνθήκες, η διεφθαρμένη σατανική μας διάθεση θα αποκαλύπτεται παρά τη θέλησή μας, όπως η αλαζονεία και η έπαρση, ο ανταγωνισμός για φήμη και χρήμα, η ατιμία και η εξαπάτηση, το ψεύδος και η απιστία. Δεν μπορούμε να σταματήσουμε να αμαρτάνουμε και να υβρίζουμε τον Κύριο, ακριβώς όπως είπε ο Παύλος: «επειδή το θέλειν πάρεστιν εις εμέ, το πράττειν όμως το καλόν δεν ευρίσκω» (Προς Ρωμαίους 7:18). Σαφώς, η πίστη μας στον Κύριο Ιησού και η συγχώρεση των αμαρτιών μας, δεν αποδεικνύει ότι έχουμε αποκτηθεί πλήρως από τον Θεό. Κι αυτό επειδή η πρωταρχική αιτία πίσω από αυτές τις αμαρτίες, δηλαδή η σατανική μας φύση που αντιστέκεται και προδίδει τον Θεό, δεν έχει εξαλειφθεί. Έτσι, ακόμα κι αν ο Θεός δεν θυμάται τις αμαρτίες μας και δεν μας αντιμετωπίζει σύμφωνα με τις αμαρτίες μας, παρ’ όλα αυτά, ζούμε με τη σάρκα και δεν έχουμε τρόπο να απαλλαγούμε από την αμαρτωλή μας φύση. Ακόμη και αν οι αμαρτίες μας είχαν συγχωρεθεί χίλιες ή δέκα χιλιάδες φορές και η Εποχή της Χάριτος συνεχιζόταν για άλλα δύο χιλιάδες χρόνια, θα εξακολουθούσαμε να διαπράττουμε αμαρτίες και θα εξακολουθούσαμε να αψηφάμε και να προδίδουμε τον Θεό και δεν θα ήμασταν σε θέση να σπάσουμε τα δεσμά της αμαρτωλής μας φύση. Έτσι, προκειμένου να απαλλαγεί εντελώς η διεφθαρμένη ανθρωπότητα από την επιρροή του Σατανά, ο Θεός πρέπει να πραγματοποιήσει προσωπικά ένα άλλο στάδιο έργου, το οποίο να είναι βαθύτερο και λεπτομερέστερο, έτσι ώστε να σώσει την ανθρωπότητα, και αυτό θα εξαλείψει εντελώς τη σατανική διάθεση του ανθρώπου και την αμαρτωλή του φύση, επιτρέποντας έτσι στον άνθρωπο να απαλλαγεί εντελώς από την επιρροή του Σατανά και να κερδηθεί πλήρως από τον Θεό. Ως εκ τούτου, ο Κύριος Ιησούς υποσχέθηκε ότι θα επέστρεφε και προφήτευσε ότι θα προετοίμαζε μια πιο ολοκληρωμένη σωτηρία για τον άνθρωπο.

Στην πραγματικότητα, η Βίβλος περιέχει προφητείες σχετικά με τη σωτηρία του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες, στο σημείο όπου η πρώτη επιστολή του Πέτρου, κεφάλαιο 1, στίχος 5 λέει, «οίτινες με την δύναμιν του Θεού φυλαττόμεθα διά της πίστεως, εις σωτηρίαν ετοίμην να αποκαλυφθή εν τω εσχάτω καιρώ». Αυτός ο στίχος της γραφής ξεκάθαρα προοικονομεί: για εμάς που ακολουθούμε τον Κύριο Ιησού, ο Θεός έχει προετοιμάσει τη σωτηρία μας κατά τις έσχατες ημέρες. Συνεπώς, ποια θα είναι αυτή η σωτηρία κατά τις έσχατες ημέρες; Η Βίβλος λέει: «Διότι έφθασεν ο καιρός του να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού» (1 Πέτρ. 4:17). «Ο αθετών εμέ και μη δεχόμενος τους λόγους μου, έχει τον κρίνοντα αυτόν· ο λόγος, τον οποίον ελάλησα, εκείνος θέλει κρίνει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα» (Κατά Ιωάννην 12:48). «Και είδον άλλον άγγελον πετώμενον εις το μεσουράνημα, όστις είχεν ευαγγέλιον αιώνιον, διά να κηρύξη εις τους κατοικούντας επί της γης και εις παν έθνος και φυλήν και γλώσσαν και λαόν, και έλεγε μετά φωνής μεγάλης· Φοβήθητε τον Θεόν και δότε δόξαν εις αυτόν, διότι ήλθεν η ώρα της κρίσεως αυτού» (Αποκάλυψη 14:6-7). Μπορούμε να δούμε από αυτές τις γραφές ότι το «αιώνιο ευαγγέλιο» αναφέρεται στο έργο της κρίσεως που αρχίζει από τον οίκο του Θεού, όπου ο Θεός χρησιμοποιεί λέξεις τόσο κοφτερές όσο τα ξίφη ώστε να κρίνει και να εξαγνίσει τον άνθρωπο. Αυτή είναι ακριβώς η κρίση ενώπιον του μεγάλου λευκού θρόνου που αναφέρεται στο Βιβλίο της Αποκάλυψης και είναι το έργο του διαχωρισμού των προβάτων από τις κατσίκες και του σιταριού από το άχυρο, του διαχωρισμού του καθενός ανάλογα με το είδος του και του προσδιορισμού του τέλους των ανθρώπων και του προορισμού τους. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Όσον αφορά τη λέξη “κρίση”, θα αναλογιστείτε τα λόγια που πρόφερε παντού ο Ιεχωβάς και τα λόγια επιπλήξεως που απηύθυνε ο Ιησούς στους Φαρισαίους. Παρ’ όλη τη δριμύτητά τους, αυτά τα λόγια δεν είναι η κρίση του Θεού για τον άνθρωπο, είναι μόνο λόγια που είπε ο Θεός σε διάφορα περιβάλλοντα, δηλαδή σε διαφορετικά σκηνικά· αυτά τα λόγια διαφέρουν από εκείνα που πρόφερε ο Χριστός καθώς κρίνει τον άνθρωπο τις έσχατες ημέρες. Τις έσχατες ημέρες, ο Χριστός χρησιμοποιεί μια ποικιλία από αλήθειες για να διδάξει τον άνθρωπο, να εκθέσει την ουσία του ανθρώπου και να αναλύσει τα λόγια και τις πράξεις του. Αυτά τα λόγια εμπεριέχουν διάφορες αλήθειες, όπως το καθήκον του ανθρώπου, πώς θα πρέπει να υπακούει τον Θεό, πώς θα πρέπει να είναι πιστός σ’ Εκείνον, πώς οφείλει να βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και τη σοφία και τη διάθεση του Θεού, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά τα λόγια απευθύνονται στην ουσία του ανθρώπου και στη διεφθαρμένη διάθεσή του. Συγκεκριμένα, αυτά τα λόγια που εκθέτουν το πώς ο άνθρωπος αποστρέφεται τον Θεό, λέγονται σε σχέση με το πώς ο άνθρωπος αποτελεί ενσάρκωση του Σατανά και μια εχθρική δύναμη απέναντι στον Θεό. Αναλαμβάνοντας το έργο της κρίσης Του, ο Θεός δεν καθιστά απλώς σαφή τη φύση του ανθρώπου με λίγα μόνο λόγια· εκθέτει, αντιμετωπίζει και κλαδεύει μακροπρόθεσμα. Αυτές οι μέθοδοι έκθεσης, αντιμετώπισης και κλαδέματος δεν μπορούν να αντικατασταθούν με συνηθισμένα λόγια, αλλά με την αλήθεια, την οποία ο άνθρωπος δεν κατέχει καθόλου. Μονάχα τέτοιου είδους μέθοδοι θεωρούνται ως κρίση· μόνο μέσω μιας τέτοιας κρίσης μπορεί ο άνθρωπος να υποταχθεί και να πειστεί πλήρως να είναι υποταγμένος στον Θεό και, επιπλέον, να αποκτήσει αληθινή γνώση του Θεού. Αυτό που αποφέρει το έργο της κρίσης, είναι η κατανόηση του ανθρώπου για το αληθινό πρόσωπο του Θεού και η αλήθεια για τη δική του παρακοή. Το έργο της κρίσης δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να κατανοήσει μεγάλο μέρος από το θέλημα του Θεού, τον σκοπό του έργου του Θεού, και τα μυστήρια που παραμένουν ακατανόητα γι’ αυτόν. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να αναγνωρίσει και να μάθει την διεφθαρμένη ουσία του και τις ρίζες της διαφθοράς του, καθώς επίσης και να ανακαλύψει την ασχήμια του. Αυτές οι επιδράσεις προκαλούνται από το έργο της κρίσης, διότι η ουσία αυτού του έργου είναι στην πραγματικότητα το έργο του ανοίγματος της αλήθειας, της οδού και της ζωής του Θεού σε όλους όσοι πιστεύουν σ’ Εκείνον. Αυτό το έργο είναι το έργο της κρίσης που επιτελεί ο Θεός» (από «Ο Χριστός επιτελεί το έργο της κρίσης με την αλήθεια» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Μπορούμε να κατανοήσουμε από τα λόγια του Θεού ότι: κατά τις έσχατες ημέρες ο Θεός πραγματοποιεί το έργο της κρίσεως και εκφράζει όλες τις αλήθειες που κρίνουν, εξαγνίζουν και σώζουν την ανθρωπότητα, γνωστοποιεί σε όλους τους ανθρώπους το έργο Του, τη διάθεσή Του και αυτό που έχει και είναι και επιπλέον αποκαλύπτει και κρίνει όλες τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου που προέκυψαν λόγω της διαφθοράς του από τον Σατανά, καθώς και την αλήθεια σχετικά με αυτήν τη διαφθορά, ώστε η ανθρωπότητα να κατανοήσει καλύτερα το θέλημά Του, να έχει αληθινή γνώση γι’ Αυτόν και να κατανοήσει πραγματικά την πηγή και την ουσία της διαφθοράς του ανθρώπου από τον Σατανά. Επιπλέον, το έργο της κρίσεως επιτρέπει επίσης στην ανθρωπότητα να αποκτήσει πραγματικά την αλήθεια, την οδό και τη ζωή που δόθηκε από τον Χριστό των εσχάτων ημερών, αλλάζοντας έτσι τις παλιές ιδέες και τις διαθέσεις τους, εξαγνίζοντάς τους εντελώς από την αμαρτωλή φύση τους και κάνοντάς τους ανθρώπους που κατέχουν την αλήθεια και την ανθρώπινη φύση, που υπακούν πραγματικά στον Θεό, που βιώνουν την ομοιότητα ενός αληθινού ανθρώπου και που επιτυγχάνουν πλήρως τη σωτηρία του Θεού και κερδίζονται από τον Θεό. Το έργο της κρίσεως του Παντοδύναμου Θεού είναι η πιο πλήρης σωτηρία που βασίζεται στα θεμέλια του έργου της λύτρωσης του Κυρίου Ιησού και είναι επίσης το τελικό στάδιο έργου του Θεού που ολοκληρώνει το 6.000 ετών σχέδιο διαχείρισης Του, το οποίο είναι το έργο για την κατάκτηση και την καθοδήγηση του ανθρώπου στην τελείωση· αυτή είναι πραγματικά η πλήρης σωτηρία που αποκαλύφθηκε τις έσχατες ημέρες, την οποία ο Θεός έχει ετοιμάσει για μας.

Αδελφοί και αδελφές, αρκετή συναναστροφή για τώρα και πιστεύω ότι έχετε κατανοήσει σε κάποιο βαθμό τον λόγο για τον οποίο η Αστραπή της Ανατολής εξακολουθεί να προχωρά με ασταμάτητη πρόοδο, παρά τις φρενήρεις διώξεις που υφίσταται από την κυβέρνηση του ΚΚΚ και τον θρησκευτικό κόσμο. Είναι ακριβώς επειδή η Αστραπή της Ανατολής είναι η εμφάνιση και το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες. Ο Παντοδύναμος Θεός είναι η άφιξη του Σωτήρα-Χριστού των εσχάτων ημερών. Το έργο της κρίσεώς Του είναι η σωτηρία που εμφανίζεται κατά τις έσχατες ημέρες, την οποία όλοι οι αληθινοί πιστοί λαχταρούν εδώ και τόσο πολύ καιρό. Ως εκ τούτου, το ευαγγέλιο της βασιλείας του Παντοδύναμου Θεού κατάφερε να εξαπλωθεί με φλεγόμενη ταχύτητα σε όλη την ηπειρωτική Κίνα και ακόμη και να επεκταθεί σε κάθε χώρα και περιοχή του κόσμου. Αγαπητοί αδελφοί, όταν έρθετε αντιμέτωποι με την εμφάνιση και το έργο του Θεού, ποια επιλογή πρέπει να κάνετε; Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Τα πρόβατα τα εμά ακούουσι την φωνήν μου, και εγώ γνωρίζω αυτά, και με ακολουθούσι» (Κατά Ιωάννην 10:27). Αν όντως κατανοείτε, τότε τι περιμένετε;

«Οι Ημέρες του Νώε Έχει Έρθει» Είσελθε στην Κιβωτό των εσχάτων ημερών

Χριστιανικά βίντεο «Οι Ημέρες του Νώε Έχει Έρθει» Είσελθε στην Κιβωτό των εσχάτων ημερών 

 Ας θυμηθούμε πώς ήταν η ανθρωπότητα την εποχή του Νώε. Οι άνθρωποι έκαναν κάθε λογής κακία, χωρίς να τους περνάει καν από το μυαλό η μετάνοια. Κανένας τους δεν άκουγε τον λόγο του Θεού. Η αδιαλλαξία και η κακία τους προκάλεσαν την οργή του Θεού, και στο τέλος όλοι αφανίστηκαν από την καταστροφή του μεγάλου κατακλυσμού. Μόνο η οκταμελής οικογένεια του Νώε άκουσε τον λόγο του Θεού και μπόρεσε να επιβιώσει. Τώρα, οι έσχατες ημέρες είναι ήδη εδώ. Η διαφθορά της ανθρωπότητας όλο και βαθαίνει. Οι πάντες λατρεύουν το κακό. Ολόκληρος ο θρησκευτικός κόσμος ακολουθεί το ρεύμα του κόσμου. Δεν αγαπούν ούτε στο ελάχιστο την αλήθεια. Οι ημέρες του Νώε είναι ήδη εδώ! Προκειμένου να σώσει την ανθρωπότητα, ο Θεός έχει επιστρέψει και πάλι για να κάνει το έργο της κρίσεως των εσχάτων ημερών ανάμεσα στην ανθρωπότητα. Αυτή είναι η τελευταία φορά που ο Θεός σώζει τον άνθρωπο! Τι θα πρέπει να επιλέξει η ανθρωπότητα; Η ιστορία αυτή είναι αληθινή. Από τότε που οι κάτοικοι του Κινγκπίνγκ στην επαρχία Σετσουάν επανειλημμένα αρνήθηκαν να δεχτούν το ευαγγέλιο της βασιλείας του Παντοδύναμου Θεού, έχουν υποστεί δύο καταστροφές. Στον Μεγάλο Σεισμό του Σετσουάν, πολλοί αδελφοί και αδελφές που πίστευαν στον Παντοδύναμο Θεό προστατεύτηκαν θαυματουργικά από τον Θεό και επέζησαν. Αυτά τα γεγονότα είναι αφηγήσεις αυτοπτών μαρτύρων: μιλάνε για εκείνους που δέχονται τον Θεό και Τον υπακούν και για εκείνους που Τον αρνούνται και Του αντιστέκονται. Αυτά τα δύο είδη ανθρώπων έχουν πολύ διαφορετική κατάληξη!

 Μάθετε περισσότερα: φωνή Θεού

Αφού ο Θεός λύτρωσε την ανθρωπότητα κατά την Εποχή της Χάριτος, γιατί, και πάλι, πρέπει να επιτελέσει το έργο της κρίσης Του κατά τις έσχατες ημέρες;

1. Αφού ο Θεός λύτρωσε την ανθρωπότητα κατά την Εποχή της Χάριτος, γιατί, και πάλι, πρέπει να επιτελέσει το έργο της κρίσης Του κατά τις έσχατες ημέρες;

Στίχοι της Βίβλου για παραπομπή:

«Θέλετε λοιπόν είσθαι άγιοι, διότι άγιος είμαι εγώ» (Λευ. 11:45).

«Και τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον» (Εβρ. 12:14).

«Και εάν τις ακούση τους λόγους μου και δεν πιστεύση, εγώ δεν κρίνω αυτόν· διότι δεν ήλθον διά να κρίνω τον κόσμον, αλλά διά να σώσω τον κόσμον. Ο αθετών εμέ και μη δεχόμενος τους λόγους μου, έχει τον κρίνοντα αυτόν· ο λόγος, τον οποίον ελάλησα, εκείνος θέλει κρίνει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα» (Ιωάν. 12:47-48).

Σχετικά λόγια του Θεού:

Παρόλο που ο Ιησούς έκανε μεγάλο έργο ανάμεσα στους ανθρώπους, ολοκλήρωσε μόνο τη λύτρωση όλης της ανθρωπότητας και θυσιάστηκε για τις αμαρτίες του ανθρώπου, αλλά δεν απάλλαξε τον άνθρωπο από όλη τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Για να σωθεί ολοκληρωτικά ο άνθρωπος από την επιρροή του Σατανά, δεν αρκεί μόνο να σηκώσει ο Ιησούς στους ώμους του τις αμαρτίες του ανθρώπου και να θυσιαστεί γι’ αυτές, αλλά πρέπει, επίσης, ο Θεός να επιτελέσει ακόμα μεγαλύτερο έργο για να απαλλάξει πλήρως τον άνθρωπο από την διάθεσή του, η οποία έχει διαφθαρεί από τον Σατανά. Συνεπώς, αφότου ο άνθρωπος συγχωρέθηκε για τις αμαρτίες του, ο Θεός επέστρεψε ενσαρκωμένος για να οδηγήσει τον άνθρωπο στη νέα εποχή και ξεκίνησε το έργο του παιδέματος και της κρίσης. Αυτό το έργο Του ανέβασε τον άνθρωπο σε υψηλότερο επίπεδο. Όλοι όσοι υποτάσσονται στην κυριαρχία Του θα απολαμβάνουν ανώτερη αλήθεια και θα λαμβάνουν μεγαλύτερες ευλογίες. Θα ζούνε πραγματικά στο φως και θα κερδίσουν την αλήθεια, την οδό και τη ζωή.

από τον Πρόλογο του βιβλίου «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Τον καιρό εκείνον, το έργο του Ιησού ήταν η λύτρωση όλης της ανθρωπότητας. Οι αμαρτίες όλων όσων πίστευαν σ’ Αυτόν συγχωρέθηκαν. Εφόσον πίστευες σ’ Αυτόν, θα σε λύτρωνε. Αν πίστευες σ’ Αυτόν, δεν ήσουν πλέον αμαρτωλός, είχες απαλλαγεί από τις αμαρτίες σου. Αυτό ήταν το νόημα της σωτηρίας και δικαιολογούνταν μέσω της πίστης. Εντούτοις, όσοι πίστευαν, είχαν ακόμα μέσα τους την επαναστατικότητα και αντιτάσσονταν στον Θεό, στοιχεία τα οποία έπρεπε να απομακρυνθούν αργά. Σωτηρία δεν σήμαινε ότι ο άνθρωπος είχε κερδηθεί πλήρως από τον Ιησού, αλλά ότι ο άνθρωπος δεν ήταν πια αμαρτωλός, ότι είχε συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του: Εφόσον πίστευες, δεν θα ήσουν ποτέ πια αμαρτωλός.

από «Το όραμα του έργου του Θεού (2)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Όταν ο Ιησούς επιτελούσε το έργο Του, η γνώση του ανθρώπου γι’ Αυτόν ήταν ακόμα ασαφής και αόριστη. Ο άνθρωπος πάντα πίστευε ότι Αυτός ήταν ο υιός του Δαβίδ και τον ανακήρυξε ως μεγάλο προφήτη και φιλάνθρωπο Κύριο που λύτρωσε τον άνθρωπο από τις αμαρτίες του. Ορισμένοι, μέσω της πίστης, θεραπεύτηκαν, αγγίζοντας απλώς την άκρη του ενδύματός Του. Οι τυφλοί βρήκαν το φως τους και ακόμη και οι νεκροί ήρθαν πίσω στη ζωή. Ωστόσο, ο άνθρωπος δεν μπορούσε να ανακαλύψει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση που ήταν βαθιά ριζωμένη μέσα του και ούτε ήξερε πώς να την αποβάλλει. Ο άνθρωπος έλαβε πολύ χάρη, όπως τη γαλήνη και την αγαλλίαση της σάρκας, την ευλογία ολόκληρης της οικογένειας μέσω της πίστης ενός, και τη θεραπεία των ασθενειών και ούτω καθεξής. Τα υπόλοιπα ήταν οι καλές πράξεις του ανθρώπου και η θεία εμφάνισή τους. Εάν ο άνθρωπος μπορούσε να ζήσει βάσει αυτών, θεωρείτο καλός πιστός. Μόνο αυτοί οι πιστοί θα μπορούσαν να εισέλθουν στον ουρανό μετά θάνατον, πράγμα που σημαίνει ότι σώθηκαν. Εντούτοις, κατά τη διάρκεια της ζωής τους, δεν κατανόησαν διόλου την οδό της ζωής. Απλώς διέπρατταν αμαρτίες και στη συνέχεια εξομολογούνταν σε έναν συνεχή κύκλο χωρίς να ακολουθούν κανένα μονοπάτι προς την αλλαγή διάθεσης. Αυτή ήταν η κατάσταση του ανθρώπου την Εποχή της Χάριτος. Έχει λάβει ο άνθρωπος πλήρη σωτηρία; Όχι! Επομένως, μετά την ολοκλήρωση αυτού του σταδίου, ακολουθεί το έργο της κρίσης και του παιδέματος. Αυτό το στάδιο εξαγνίζει τον άνθρωπο μέσω του λόγου, έτσι ώστε να προσφέρει στον άνθρωπο ένα μονοπάτι για να το ακολουθήσει. Αυτό το στάδιο δεν θα ήταν καρποφόρο ή σημαντικό εάν συνεχιζόταν με την εκδίωξη των δαιμόνων, διότι η αμαρτωλή φύση του ανθρώπου δεν θα αποβαλλόταν και ο άνθρωπος θα σταματούσε μόνο στη συγχώρεση των αμαρτιών. Μέσα από την προσφορά περί αμαρτίας ο άνθρωπος έχει συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, διότι το έργο της σταύρωσης έχει ήδη ολοκληρωθεί και ο Θεός έχει κυριαρχήσει επί του Σατανά. Ωστόσο, η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου παραμένει μέσα του και ο άνθρωπος μπορεί ακόμη να αμαρτάνει και να αντιστέκεται στον Θεό. Ο Θεός δεν έχει κερδίσει την ανθρωπότητα. Γι’ αυτό, στο παρόν στάδιο του έργου, ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο για να αποκαλύψει τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου και ζητά από τον άνθρωπο να ενεργεί σύμφωνα με το σωστό μονοπάτι. Αυτό το στάδιο είναι πιο σημαντικό από το προηγούμενο και πιο καρποφόρο, διότι τώρα ο λόγος παρέχει άμεσα τη ζωή του ανθρώπου και καθιστά δυνατή την πλήρη ανανέωση της διάθεσης του ανθρώπου. Είναι ένα στάδιο του έργου πιο βαθύ. Επομένως, η ενσάρκωση των εσχάτων ημερών έχει ολοκληρώσει τη σημασία της ενσάρκωσης του Θεού και έχει ολοκληρώσει πλήρως το σχέδιο διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου.

από «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Ένας αμαρτωλός όπως εσείς, ο οποίος έχει μόλις λυτρωθεί και δεν έχει αλλάξει ή τελειωθεί από τον Θεό, μπορεί να επιθυμείς την καρδιά του Θεού; Γιατί εσύ, εσύ που είσαι ακόμα ο παλιός εαυτός σου, είναι αλήθεια ότι σώθηκες από τον Ιησού και ότι δεν θεωρείσαι αμαρτωλός λόγω της σωτηρίας του Θεού, αλλά αυτό δεν αποδεικνύει ότι δεν είσαι αμαρτωλός και ότι δεν είσαι ακάθαρτος. Πώς μπορείς να είσαι άγιος αν δεν έχεις αλλάξει; Μέσα σου είσαι κυριευμένος από ακαθαρσία, εγωισμό και κακία, αλλά εξακολουθείς να επιθυμείς να κατέλθεις με τον Ιησού –τι τυχερός που θα ήσουν! Έχεις χάσει ένα στάδιο στην πίστη σου στον Θεό: Έχεις απλώς λυτρωθεί, αλλά δεν έχεις αλλάξει. Για να μπορείς να είσαι κάποιος που επιθυμεί η καρδιά του Θεού, ο Θεός πρέπει προσωπικά να επιτελέσει το έργο της αλλαγής και της κάθαρσής σου. Αν έχεις λυτρωθεί μόνο, θα είσαι ανίκανος να επιτύχεις την αγιότητα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα είσαι ακατάλληλος να κοινωνήσεις τις καλές ευλογίες του Θεού, επειδή έχεις χάσει ένα στάδιο στο έργο του Θεού για τη διαχείριση του ανθρώπου, το οποίο είναι το βασικό βήμα της αλλαγής και της τελείωσης. Και έτσι εσύ, ένας αμαρτωλός που έχει μόλις λυτρωθεί, είσαι ανίκανος να κληρονομήσεις άμεσα την κληρονομιά του Θεού.

από «Περί ονομασιών και ταυτότητας» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Αν και ο άνθρωπος έχει λυτρωθεί και συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, θεωρείται απλώς ότι ο Θεός δεν ενθυμείται τις παραβάσεις του ανθρώπου και δεν αντιμετωπίζει τον άνθρωπο ανάλογα με τις παραβάσεις του. Ωστόσο, όταν ο άνθρωπος ζει στη σάρκα και δεν έχει απελευθερωθεί από την αμαρτία, μπορεί μόνο να συνεχίσει να αμαρτάνει, συνεχίζοντας να αποκαλύπτει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση. Αυτή είναι η ζωή που διάγει ο άνθρωπος, ένας ατελείωτος κύκλος αμαρτίας και συγχώρεσης. Η πλειοψηφία των ανθρώπων αμαρτάνει την ημέρα μόνο για να ομολογήσει τις αμαρτίες το βράδυ. Έτσι, ακόμα κι αν η προσφορά περί αμαρτίας ήταν αενάως αποτελεσματική για τον άνθρωπο, δεν θα μπορούσε να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Μόνο το ήμισυ του έργου της σωτηρίας έχει ολοκληρωθεί, γιατί ο άνθρωπος εξακολουθεί να έχει διεφθαρμένη διάθεση.

από «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Για τον άνθρωπο, με τη σταύρωση του Θεού ολοκληρώθηκε το έργο του ενσαρκωμένου Θεού, λυτρώθηκε όλη η ανθρωπότητα και Του δόθηκε η δυνατότητα να πάρει υπό την κατοχή Του το κλειδί για τον Άδη. Όλοι πιστεύουν ότι το έργο του Θεού έχει επιτευχθεί πλήρως. Στην πραγματικότητα, για τον Θεό, μόνο ένα μικρό μέρος του έργου Του έχει επιτευχθεί. Εκείνος έχει απλώς λυτρώσει την ανθρωπότητα· δεν την έχει κατακτήσει, πόσο μάλλον έχει αλλάξει την ασχήμια του Σατανά στον άνθρωπο. Γι’ αυτό, ο Θεός λέει «παρόλο που η ενσάρκωσή Μου υπέμεινε τον πόνο του θανάτου, αυτός δεν ήταν ο αποκλειστικός στόχος της ενσάρκωσής Μου. Ο Ιησούς είναι ο λατρευτός Μου Υιός και σταυρώθηκε για Εμένα, όμως δεν ολοκλήρωσε πλήρως το έργο Μου. Έφερε εις πέρας μόνο ένα μέρος αυτού». Γι’ αυτό, ο Θεός ξεκίνησε τον δεύτερο γύρο των σχεδίων Του, προκειμένου να συνεχίσει το έργο της ενσάρκωσης. Η υπέρτατη πρόθεση του Θεού είναι να οδηγήσει στην τελείωση και να κερδίσει τους πάντες, να τους σώσει από τα χέρια του Σατανά. Γι’ αυτό ο Θεός προετοιμάστηκε για άλλη μια φορά να ριψοκινδυνέψει να ενσαρκωθεί.

από «Έργο και είσοδος (6)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Το έργο των εσχάτων ημερών είναι η έκφραση του λόγου. Ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει πολύ μέσω του λόγου. Οι αλλαγές που γίνονται τώρα στους ανθρώπους που αποδέχτηκαν αυτόν τον λόγο είναι πολύ σπουδαιότερες από εκείνες των ανθρώπων που αποδέχτηκαν τα σημεία και τα θαύματα την Εποχή της Χάριτος. Διότι την Εποχή της Χάριτος οι δαίμονες έφυγαν από τον άνθρωπο με το άγγιγμα των χεριών και την προσευχή, αλλά οι διεφθαρμένες διαθέσεις παρέμεναν ακόμα μέσα στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος θεραπεύτηκε από την ασθένειά του και συγχωρέθηκαν οι αμαρτίες του, αλλά δεν επιτελέστηκε το έργο για να αποβληθούν οι διεφθαρμένες σατανικές διαθέσεις μέσα από τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος απλώς σώθηκε και έλαβε συγχώρεση για τις αμαρτίες του μέσω της πίστης του, αλλά η αμαρτωλή φύση του ανθρώπου δεν εξαλείφθηκε και παρέμενε μέσα του. Οι αμαρτίες του ανθρώπου συγχωρέθηκαν μέσω του ενσαρκωμένου Θεού, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν έχει αμαρτίες μέσα του. Οι αμαρτίες του ανθρώπου θα μπορούσαν να συγχωρεθούν μέσω της προσφοράς περί αμαρτίας, αλλά ο άνθρωπος δεν έχει καταφέρει να επιλύσει το ζήτημα του πώς δεν μπορεί πλέον να αμαρτάνει και πώς η αμαρτωλή φύση του μπορεί να αποβληθεί εντελώς και να μεταμορφωθεί. Οι αμαρτίες του ανθρώπου συγχωρέθηκαν εξαιτίας του έργου της σταύρωσης του Θεού, αλλά ο άνθρωπος συνέχισε να ζει με την παλιά, διεφθαρμένη σατανική διάθεση. Ως εκ τούτου, ο άνθρωπος πρέπει να σωθεί πλήρως από τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση, ώστε η αμαρτωλή φύση του ανθρώπου να αποβληθεί πλήρως και να μην αναπτυχθεί ποτέ ξανά, επιτρέποντας έτσι την αλλαγή της διάθεσης του ανθρώπου. Αυτό απαιτεί από τον άνθρωπο να κατανοήσει το μονοπάτι της εξέλιξης της ζωής, την οδό ζωής και τον τρόπο αλλαγής της διάθεσής του. Απαιτείται επίσης ο άνθρωπος να ενεργεί σύμφωνα με αυτό το μονοπάτι, έτσι ώστε η διάθεση του ανθρώπου να μπορεί σταδιακά να αλλάξει και να μπορεί να ζήσει κάτω από τη λάμψη του φωτός και να μπορεί να κάνει τα πάντα σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, να αποβάλει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση, και να αποδεσμευτεί από το σκότος της επιρροής του Σατανά, ώστε να αναδυθεί πλήρως από την αμαρτία. Μόνο τότε ο άνθρωπος θα λάβει πλήρη σωτηρία.

από «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Ο άνθρωπος δεν μπορεί να σωθεί πλήρως από τις αμαρτίες του μέσω της θεραπείας της ασθένειας και της εκδίωξης των δαιμόνων και δεν μπορεί να ολοκληρωθεί πλήρως με την εκδήλωση σημείων και θαυμάτων. Η εξουσία της θεραπείας των ασθενειών και της εκδίωξης των δαιμόνων απλώς δίνει χάρη στον άνθρωπο, αλλά η σάρκα του ανθρώπου εξακολουθεί να ανήκει στον Σατανά και η διεφθαρμένη σατανική διάθεση παραμένει μέσα στον άνθρωπο. Με άλλα λόγια, ό,τι δεν έχει καθαρίσει, εξακολουθεί να ανήκει στην αμαρτία και την ακαθαρσία. Μόνο αφού ο άνθρωπος καθαριστεί μέσω του λόγου, μπορεί να τον κερδίσει ο Θεός και να αγιοποιηθεί. Όταν οι δαίμονες εκδιώχθηκαν από τον άνθρωπο και αυτός λυτρώθηκε, αυτό σήμανε μόνο ότι αποσπάστηκε από τα χέρια του Σατανά και επέστρεψε στον Θεό. Ωστόσο, δεν έχει καθαριστεί ή αλλαχθεί από τον Θεό, και παραμένει διεφθαρμένος. Μέσα στον άνθρωπο εξακολουθεί να υπάρχει ακαθαρσία, αντίσταση και επαναστατικότητα. Ο άνθρωπος έχει επιστρέψει στον Θεό μόνο μέσω της λύτρωσης, αλλά ο άνθρωπος δεν Τον γνωρίζει και εξακολουθεί να αντιστέκεται και να προδίδει τον Θεό. Προτού λυτρωθεί ο άνθρωπος, πολλά από τα δηλητήρια του Σατανά είχαν ήδη φυτευτεί μέσα του. Μετά από χιλιάδες έτη διαφθοράς του Σατανά, ο άνθρωπος διαθέτει ήδη μέσα του φύση που αντιστέκεται στον Θεό. Επομένως, όταν ο άνθρωπος λυτρωθεί, πρόκειται μόνο για λύτρωση, όπου ο άνθρωπος αγοράζεται με υψηλό τίμημα, αλλά η δηλητηριώδης φύση μέσα του δεν έχει εξαλειφθεί. Ο άνθρωπος που είναι τόσο μιαρός πρέπει να υποβληθεί σε αλλαγή πριν αξιωθεί να υπηρετήσει τον Θεό. Μέσω αυτού του έργου της κρίσης και του παιδέματος, ο άνθρωπος θα καταφέρει να γνωρίσει πλήρως την ακάθαρτη και διεφθαρμένη ουσία μέσα του και θα είναι σε θέση να αλλάξει εντελώς και να γίνει καθαρός. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί ο άνθρωπος να αξιωθεί να επιστρέψει ενώπιον του θρόνου του Θεού. Όλο το έργο που επιτελείται σήμερα γίνεται για να καθαριστεί ο άνθρωπος και να αλλάξει. Μέσω της κρίσης και του παιδέματος του λόγου, καθώς και του ραφιναρίσματος, ο άνθρωπος μπορεί να αποβάλει τη διαφθορά του και να εξαγνιστεί. Αντί να θεωρείται αυτό το στάδιο έργου ως έργο της σωτηρίας, θα ήταν πιο κατάλληλο να ειπωθεί ότι είναι το έργο του εξαγνισμού.

από «Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Η ουσία του έργου της παίδευσης και της κρίσης είναι να εξαγνίσει την ανθρωπότητα για την ημέρα της τελικής ανάπαυσης. Διαφορετικά, ολόκληρη η ανθρωπότητα δεν θα μπορέσει να ακολουθήσει το δικό της είδος ή να εισέλθει στην ανάπαυση. Αυτό το έργο είναι το μοναδικό μονοπάτι της ανθρωπότητας για να εισέλθει στην ανάπαυση. Μόνο το έργο του εξαγνισμού του Θεού θα εξαγνίσει την ανθρωπότητα από την αδικία της, και μόνο το έργο της παίδευσης και της κρίσης Του θα αναδείξει αυτά τα ανυπάκουα πράγματα μεταξύ της ανθρωπότητας, διαχωρίζοντας έτσι εκείνους που μπορούν να σωθούν από αυτούς που δεν μπορούν, και εκείνους που θα παραμείνουν από εκείνους που δεν θα το κάνουν. Όταν τελειώσει το έργο Του, όσοι παραμείνουν, θα εξαγνιστούν και θα απολαύσουν μια πιο θαυμάσια δεύτερη ανθρώπινη ζωή πάνω στη γη καθώς εισέρχονται σε μια υψηλότερη σφαίρα της ανθρωπότητας· με άλλα λόγια, θα εισέλθουν στην ημέρα ανάπαυσης της ανθρωπότητας και θα ζήσουν μαζί με τον Θεό. Όταν αυτοί που δεν μπορούν να παραμείνουν, υποστούν παίδευση και κρίση, οι αρχικές τους μορφές θα αποκαλυφθούν πλήρως· μετά από αυτό, θα καταστραφούν όλοι και, όπως ο Σατανάς, δεν θα τους επιτραπεί πλέον να επιβιώσουν πάνω στη γη. Η ανθρωπότητα του μέλλοντος δεν θα περιέχει πλέον κανένα από αυτά τα είδη ανθρώπων· αυτοί οι άνθρωποι δεν θα είναι κατάλληλοι να εισέλθουν στη χώρα της τελικής ανάπαυσης, ούτε να εισέλθουν στην ημέρα ανάπαυσης που ο Θεός και ο άνθρωπος θα μοιραστούν, γιατί είναι στόχοι της τιμωρίας, είναι οι ασεβείς και δεν είναι δίκαιοι άνθρωποι. […] Το τελικό έργο Του της τιμωρίας του κακού και της ανταμοιβής του καλού γίνεται εξ ολοκλήρου για να εξαγνίσει τελείως όλη την ανθρωπότητα, ώστε να μπορεί να φέρει σε αιώνια ανάπαυση μια εντελώς αγία ανθρωπότητα. Αυτό το στάδιο του έργου Του είναι το πιο κρίσιμο έργο Του. Είναι το τελικό στάδιο του συνολικού έργου διαχείρισής Του.

από «Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Τα 6.000 χρόνια του έργου της διαχείρισης του Θεού χωρίζονται σε τρία στάδια: την Εποχή του Νόμου, την Εποχή της Χάριτος και την Εποχή της Βασιλείας. Τα τρία αυτά στάδια του έργου αφορούν αποκλειστικά στη σωτηρία της ανθρωπότητας, δηλαδή αφορούν στη σωτηρία μιας ανθρωπότητας, η οποία έχει διαφθαρεί σοβαρά από τον Σατανά. Ταυτόχρονα, όμως, υπάρχουν και για να διευκολύνουν τον Θεό να πολεμήσει τον Σατανά. Έτσι, ακριβώς όπως το έργο της σωτηρίας χωρίζεται σε τρία στάδια, η μάχη με τον Σατανά χωρίζεται κι εκείνη σε τρία στάδια, και αυτές οι δύο όψεις του έργου του Θεού διεξάγονται ταυτόχρονα. Η μάχη με τον Σατανά γίνεται στην πραγματικότητα προς χάριν της σωτηρίας της ανθρωπότητας· επειδή το έργο για τη σωτηρία της δεν είναι κάτι που μπορεί να ολοκληρωθεί επιτυχώς σε ένα και μόνο στάδιο, η μάχη με τον Σατανά χωρίζεται και εκείνη σε φάσεις και περιόδους, και ο πόλεμος διεξάγεται εναντίον του, ανάλογα με τις ανάγκες του ανθρώπου και την έκταση της διαφθοράς του από τον Σατανά. […] Στο έργο για τη σωτηρία του ανθρώπου, έχουν έλθει εις πέρας ήδη τρία στάδια, πράγμα που σημαίνει ότι η μάχη με τον Σατανά έχει χωριστεί σε τρία στάδια, που προηγούνται της απόλυτης συντριβής του. Ωστόσο, η εσωτερική αλήθεια ολόκληρου του έργου για τη μάχη με τον Σατανά είναι ότι οι στόχοι του επιτυγχάνονται διά της χάρης προς στον άνθρωπο και της προσφοράς θυσίας για τις αμαρτίες του, διά της άφεσης των αμαρτιών του, διά της κατάκτησης και της τελείωσής του. Στην πραγματικότητα, η μάχη με τον Σατανά δεν είναι η ανάληψη των όπλων εναντίον του, αλλά η σωτηρία του ανθρώπου, η εργασία επί της ζωής του και η αλλαγή της διάθεσής του, ώστε να δύναται να γίνει μάρτυρας του Θεού. Αυτός είναι ο τρόπος συντριβής του Σατανά. Ο Σατανάς συντρίβεται διά της αλλαγής της διεφθαρμένης διάθεσης του ανθρώπου. Μόνον μετά τη συντριβή του Σατανά, δηλαδή, μετά την ολοκληρωτική διάσωση του ανθρώπου, ο ντροπιασμένος Σατανάς θα δεθεί ολοκληρωτικά και ο άνθρωπος θα σωθεί τελειωτικά. Έτσι, η ουσία της σωτηρίας του ανθρώπου είναι η μάχη με τον Σατανά και ο πόλεμος με τον Σατανά αντανακλάται πρωτίστως στη σωτηρία του ανθρώπου. Η φάση των εσχάτων ημερών, κατά την οποία επίκειται η κατάκτηση του ανθρώπου, αποτελεί το ύστατο στάδιο στη μάχη με τον Σατανά, καθώς και το έργο για την ολοκληρωτική σωτηρία του ανθρώπου από την κυριαρχία του Σατανά. Η εσωτερική έννοια της κατάκτησης του ανθρώπου είναι η επιστροφή της ενσωμάτωσης του Σατανά, του ανθρώπου που έχει διαφθαρεί από αυτόν, στον Δημιουργό μετά την κατάκτησή του, διά του οποίου θα εγκαταλείψει τον Σατανά και θα επιστρέψει εντελώς στον Θεό. Με αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος θα έχει σωθεί ολοκληρωτικά. Και έτσι, το έργο της κατάκτησης είναι το ύστατο έργο στη μάχη εναντίον του Σατανά, αλλά και το τελικό στάδιο στη διαχείριση του Θεού προς χάριν της συντριβής του Σατανά. Χωρίς το έργο αυτό, η ολοκληρωτική σωτηρία του ανθρώπου θα ήταν τελικά αδύνατη, όπως και η απόλυτη συντριβή του Σατανά, και το ανθρώπινο γένος ποτέ δεν θα μπορούσε να εισέλθει στον θαυμαστό προορισμό ή να απαλλαγεί από την επιρροή του Σατανά. Κατά συνέπεια, το έργο για τη σωτηρία του ανθρώπου είναι αδύνατον να ολοκληρωθεί προτού ολοκληρωθεί η μάχη με τον Σατανά, επειδή ο πυρήνας του έργου της διαχείρισης του Θεού είναι η σωτηρία της ανθρωπότητας. Το πρώιμο ανθρώπινο είδος βρισκόταν στα χέρια του Θεού, αλλά εξαιτίας του πειρασμού και της διαφθοράς από τον Σατανά, ο άνθρωπος έγινε σκλάβος του και περιέπεσε στα δικά του χέρια. Έτσι, στο έργο της διαχείρισης του Θεού, ο Σατανάς κατέστη αντικείμενο προς συντριβή. Επειδή ο Σατανάς κατέλαβε τον άνθρωπο, ο οποίος αποτελεί την παρακαταθήκη ολόκληρης της διαχείρισης του Θεού, αν πρόκειται να σωθεί ο άνθρωπος, τότε πρέπει να αρπαχθεί εκ νέου από τα χέρια του Σατανά, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να ανακτηθεί μετά την αιχμαλωσία του από αυτόν. Η συντριβή του Σατανά επέρχεται διά των αλλαγών στην παλιά διάθεση του ανθρώπου, που αποκαθιστούν την πρωταρχική λογική του και, κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος που κρατείται αιχμάλωτος, είναι δυνατόν να αρπαχθεί εκ νέου από τα χέρια του Σατανά. Με την απελευθέρωση του ανθρώπου από την επιρροή και τα δεσμά του Σατανά, θα επέλθει και η ανάκτησή του· ο Σατανάς θα εξευτελιστεί και, τέλος, θα συντριβεί. Και επειδή ο άνθρωπος ελευθερώθηκε από τη σκοτεινή επιρροή του Σατανά, θα καταστεί λάφυρο μάχης, ενώ ο Σατανάς θα γίνει το αντικείμενο προς τιμωρία μετά το πέρας της μάχης αυτής, έπειτα από την οποία, το έργο για τη σωτηρία της ανθρωπότητας θα έχει ολοκληρωθεί εν τω συνόλω του.

από «Αποκαθιστώντας την κανονική ζωή του ανθρώπου και οδηγώντας τον σε έναν θαυμαστό προορισμό» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»