Η Βίβλος αποκαλείται επίσης Παλαιά και Καινή Διαθήκη. Γνωρίζετε άραγε σε τι αναφέρεται η «διαθήκη»; Η «διαθήκη» στην Παλαιά Διαθήκη προέρχεται από τη συμφωνία του Ιεχωβά με τον λαό του Ισραήλ, όταν σκότωσε τους Αιγυπτίους και έσωσε τους Ισραηλίτες από τον Φαραώ. Βέβαια, απόδειξη αυτής της συμφωνίας αποτελούσε το αίμα του αμνού πάνω στο ανώφλι της θύρας, μέσω του οποίου ο Θεός σύναψε μια συμφωνία με τον άνθρωπο, κατά την οποία όλοι όσοι είχαν αλείψει με αίμα αρνιού το ανώφλι και τους παραστάτες της θύρας τους ήταν Ισραηλίτες, ήταν ο εκλεκτός λαός του Θεού, και ο Ιεχωβά δεν θα πείραζε κανέναν τους (διότι τότε ο Ιεχωβά σκόπευε να σκοτώσει όλους τους πρωτότοκους υιούς της Αιγύπτου και τα πρωτότοκα πρόβατα και βόδια). Αυτή η συμφωνία έχει δύο επίπεδα σημασίας. Κανείς από τους ανθρώπους ή τα ζώα της Αιγύπτου δεν θα γλίτωνε από τον Ιεχωβά. Θα σκότωνε όλους τους πρωτότοκους υιούς τους και τα πρωτότοκα πρόβατα και βόδια. Έτσι, σε πολλά βιβλία προφητείας είχε προαναγγελθεί ότι οι Αιγύπτιοι θα παιδεύονταν δριμύτατα ως αποτέλεσμα της συμφωνίας του Ιεχωβά. Αυτό είναι το πρώτο επίπεδο σημασίας. Ο Ιεχωβά σκότωσε τους πρωτότοκους υιούς της Αιγύπτου και όλα τα πρωτότοκα ζώα της και άφησε απείραχτους όλους τους Ισραηλίτες, πράγμα που σήμαινε ότι ο Ιεχωβά αγαπούσε όλους όσοι ήταν από τη γη του Ισραήλ και όλοι θα γλίτωναν. Ήθελε να επιτελέσει μακροχρόνιο έργο επ’ αυτών και σύναψε τη συμφωνία μαζί τους χρησιμοποιώντας το αίμα του αμνού. Εφεξής, ο Ιεχωβά δεν θα σκότωνε τους Ισραηλίτες και είπε ότι θα ήταν για πάντα οι εκλεκτοί Του. Μεταξύ των δώδεκα φυλών του Ισραήλ, θα ξεκινούσε το έργο Του για ολόκληρη την Εποχή του Νόμου, θα ανακοίνωνε όλους τους νόμους Του στους Ισραηλίτες και από αυτούς θα επέλεγε τους προφήτες και τους δικαστές και θα αυτοί θα ήταν στο επίκεντρο του έργου Του. Σύναψε μια συμφωνία μαζί τους: Αν δεν άλλαζε η εποχή, θα εργαζόταν μόνο μεταξύ των εκλεκτών. Η συμφωνία του Ιεχωβά ήταν αμετάβλητη, διότι έγινε με αίμα και συνάφθηκε με τον εκλεκτό λαό Του. Το πιο σημαντικό ήταν ότι είχε επιλέξει ένα κατάλληλο πεδίο εφαρμογής και στόχο για να ξεκινήσει το έργο Του για όλη την εποχή, οπότε οι άνθρωποι θεωρούσαν τη συμφωνία ιδιαίτερα σημαντική. Αυτό είναι το δεύτερο επίπεδο σημασίας της συμφωνίας. Με εξαίρεση τη Γένεση, η οποία προηγήθηκε της σύναψης της συμφωνίας, όλα τα άλλα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης καταγράφουν το έργο μεταξύ των Ισραηλιτών μετά την σύναψη της συμφωνίας. Φυσικά, υπάρχουν περιστασιακές αναφορές στα Έθνη, αλλά συνολικά, η Παλαιά Διαθήκη καταγράφει το έργο του Θεού στο Ισραήλ. Λόγω της συμφωνίας του Ιεχωβά με τους Ισραηλίτες, τα βιβλία που γράφτηκαν κατά την Εποχή του Νόμου ονομάζονται «Παλαιά Διαθήκη». Πήρε το όνομα της συμφωνίας του Ιεχωβά με τους Ισραηλίτες.
Η Καινή Διαθήκη πήρε το όνομα του αίματος που έχυσε ο Ιησούς στον σταυρό και τη συμφωνία Του με ολους εκεινους οσοι πιστευαν σε Αυτον. Η συμφωνία του Ιησού είχε ως εξής: Οι άνθρωποι έπρεπε μόνο να πιστέψουν σ’ Αυτόν ώστε οι αμαρτίες τους να συγχωρεθούν από το αίμα Του και έτσι θα σώζονταν και θα αναγεννιούνταν μέσω Αυτού και δεν θα ήταν πλέον αμαρτωλοί. Οι άνθρωποι έπρεπε μόνο να πιστέψουν σ’ Αυτόν για να λάβουν τη χάρη Του και δεν θα υπέφεραν στην κόλαση μετά θάνατον. Όλα τα βιβλία που γράφτηκαν κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος ήρθαν κατόπιν αυτής της συμφωνίας, και όλα τους καταγράφουν το έργο και τις ομιλίες που περιέχονται σ’ αυτήν. Δεν προχωρούν πέρα από τη σωτηρία της σταύρωσης του Κυρίου Ιησού ή τη συμφωνία. Είναι όλα τους βιβλία που γράφτηκαν από τους αδελφούς εν Κυρίω που είχαν βιώσει εμπειρίες. Συνεπώς, και αυτά τα βιβλία πήραν το όνομα της συμφωνίας: Ονομάζονται Καινή Διαθήκη. Αυτές οι δύο διαθήκες περιλαμβάνουν μόνο την Εποχή της Χάριτος και την Εποχή του Νόμου και δεν έχουν καμία σχέση με την έσχατη εποχή. Επομένως, η Βίβλος δεν έχει μεγάλη χρησιμότητα για τους σημερινούς ανθρώπους των εσχάτων ημερών. Το πολύ-πολύ, χρησιμεύει ως προσωρινή αναφορά, αλλά ουσιαστικά έχει μικρή χρηστική αξία. Ωστόσο, οι θρησκευόμενοι εξακολουθούν να την εκτιμούν στον μέγιστο βαθμό. Δεν γνωρίζουν τη Βίβλο. Ξέρουν μόνο πώς να ερμηνεύουν τη Βίβλο, και ουσιαστικά αγνοούν την προέλευσή της. Η στάση τους απέναντι στη Βίβλο είναι η εξής: Τα πάντα στη Βίβλο είναι σωστά, δεν υπάρχουν ανακρίβειες ή λάθη. Κατόπιν, αρχίζουν να τη μελετούν. Επειδή έχουν καταρχάς αποφασίσει ότι η Βίβλος είναι σωστή και αλάνθαστη, την μελετούν και την εξετάζουν με μεγάλο ενδιαφέρον. Το σημερινό στάδιο του έργου δεν έχει προαναγγελθεί στη Βίβλο. Δεν υπήρξε ποτέ αναφορά του έργου της κατάκτησης στον σκοτεινότερο όλων των τόπων, γιατί αυτό είναι το πιο πρόσφατο έργο. Επειδή η εποχή του έργου διαφέρει, ακόμη και ο ίδιος ο Ιησούς αγνοούσε ότι αυτό το στάδιο του έργου θα επιτελούταν κατά τις έσχατες ημέρες — και πώς θα μπορούσαν οι άνθρωποι των εσχάτων ημερών να ανακαλύψουν αυτό το στάδιο του έργου;
Οι περισσότεροι από όσους ερμηνεύουν τη Βίβλο χρησιμοποιούν τη λογική συναγωγή και δεν διαθέτουν πραγματικό υπόβαθρο. Απλώς χρησιμοποιούν τη λογική για να εξάγουν πολλά συμπεράσματα. Διότι επί σειρά ετών, κανείς δεν τόλμησε να αναλύσει τη Βίβλο ή να πει «όχι» στη Βίβλο, γιατί αυτό το βιβλίο είναι άγιο βιβλίο και οι άνθρωποι το λατρεύουν ως Θεό. Αυτό διήρκησε για αρκετές χιλιάδες έτη. Ο Θεός δεν έχει δώσει προσοχή και κανείς δεν έχει ανακαλύψει την πραγματική ιστορία της Βίβλου. Λέμε ότι η λατρεία της Βίβλου συνιστά ειδωλολατρία, όμως κανείς από αυτούς τους αφοσιωμένους πιστούς δεν τολμά να το δει κατ’ αυτόν τον τρόπο και θα σου πουν: «Αδελφέ! Μην το λες αυτό, είναι απαίσιο! Πώς μπορείς να βλασφημείς κατά του Θεού;» Στη συνέχεια, θα πάρουν μια πονεμένη έκφραση: «Αχ, ελεήμων Ιησού, Κύριε της σωτηρίας, Σε εκλιπαρώ να συγχωρέσεις τις αμαρτίες του, γιατί είσαι ο Κύριος που αγαπάει τον άνθρωπο, και όλοι έχουμε αμαρτήσει, Σε παρακαλώ ελέησόν μας, αμήν». Βλέπετε πόσο ευσεβείς είναι. Πώς να είναι εύκολο για αυτούς να δεχτούν την αλήθεια; Αυτά που λες θα τους κατατρομάξουν. Κανείς δεν θα τολμούσε να σκεφτεί ότι η Βίβλος θα μπορούσε να έχει μολυνθεί με ανθρώπινες ιδέες και ανθρώπινες αντιλήψεις και κανείς δεν μπορεί να δει αυτή την ατέλεια. Κάποια από αυτά που περιέχει η Βίβλος αποτελούν ανθρώπινη εμπειρία και γνώση, κάποια αποτελούν τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος και υπάρχουν επίσης όσα έχουν νοθευτεί μέσω της ανθρώπινης διάνοιας και σκέψης. Ο Θεός δεν παρενέβη ποτέ σε αυτά τα πράγματα, αλλά υπάρχει ένα όριο: Δεν μπορούν να υπερβούν την άποψη των κανονικών ανθρώπων και αν το κάνουν, παρεμβαίνουν και διακόπτουν το έργο του Θεού. Ό,τι υπερβαίνει την άποψη των κανονικών ανθρώπων είναι έργο του Σατανά, διότι απομακρύνει τους ανθρώπους από το καθήκον τους, είναι το έργο του Σατανά και κατευθύνεται από τον Σατανά και αυτή τη στιγμή το Άγιο Πνεύμα δεν θα σου επιτρέψει να ενεργήσεις κατ’ αυτόν τον τρόπο. Μερικές φορές, κάποιοι αδελφοί και αδελφές ρωτούν: «Μπορώ να εργαστώ κατ’ αυτόν τον τρόπο;» Κοιτάω το ανάστημα τους και λέω: «Ναι!» Υπάρχουν επίσης ορισμένοι άνθρωποι που λένε: «Αν εργαστώ κατ’ αυτόν τον τρόπο, είναι η κατάσταση μου κανονική;» Κι Εγώ λέω: «Ναι! Είναι κανονική, ιδιαίτερα κανονική!» Άλλοι λένε: «Μπορώ να εργαστώ κατ’ αυτόν τον τρόπο;» Κι Εγώ λέω: «Όχι!» Αυτοί λένε: «Γιατί αυτός μπορεί κι εγώ όχι;» Και Εγώ λέω: «Επειδή αυτό που κάνεις προέρχεται από τον Σατανά, ενοχλεί και η πηγή των κινήτρων σου είναι αποκλίνουσα». Υπάρχουν επίσης στιγμές που το έργο δεν έχει αναπτυχθεί πολύ, και οι αδελφοί και οι αδελφές δεν γνωρίζουν. Κάποιοι Με ρωτούν εάν μπορούν να εργαστούν κατ’ αυτόν τον τρόπο και όταν βλέπω ότι οι πράξεις τους δεν θα διακόψουν το έργο του μέλλοντος, λέω: «Μπορείτε». Το έργο του Αγίου Πνεύματος δίνει στους ανθρώπους ένα πεδίο εφαρμογής. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να ακολουθούν τις επιθυμίες του Αγίου Πνεύματος κατά γράμμα, διότι οι άνθρωποι κατέχουν την κανονική σκέψη και αδυναμία, και έχουν κάποιες σαρκικές ανάγκες, έχουν αληθινά προβλήματα και στο μυαλό τους έχουν σκέψεις, τις οποίες ουσιαστικά δεν έχουν τρόπο να ελέγξουν. Ό,τι ζητώ από τους ανθρώπους έχει ένα όριο. Ορισμένοι πιστεύουν ότι ο λόγος Μου είναι ασαφής, ότι τους λέω να ενεργήσουν με οποιονδήποτε τρόπο — αυτό συμβαίνει επειδή δεν καταλαβαίνεις ότι υπάρχει κατάλληλο πεδίο για τις απαιτήσεις Μου. Αν ήταν όπως φαντάζεσαι — εάν είχα τις ίδιες απαιτήσεις από όλους τους ανθρώπους ανεξαίρετα, και απαιτούσα από αυτούς να έχουν όλοι το ίδιο ανάστημα — τότε αυτό θα οδηγούσε σε αποτυχία. Αυτό σημαίνει ότι απαιτείται το αδύνατο, και είναι θεμελιώδης αρχή του ανθρώπινου έργου, όχι θεμελιώδης αρχή του έργου του Θεού. Το έργο του Θεού διεξάγεται σύμφωνα με τις πραγματικές συνθήκες των ανθρώπων και βασίζεται στο έμφυτο επίπεδό τους. Αυτή είναι και η θεμελιώδης αρχή της διάδοσης του ευαγγελίου: Πρέπει να προχωράς αργά, αφήνοντας τη φύση να ακολουθήσει την πορεία της, μέχρι να πεις σε κάποιον την αλήθεια με σαφήνεια. Μόνο τότε θα καταλάβουν και μόνο τότε θα είναι σε θέση να παραμερίσουν τη Βίβλο. Εάν ο Θεός δεν έκανε αυτό το στάδιο του έργου, ποιος θα ήταν σε θέση να ξεφύγει από τις συμβάσεις; Ποιος θα ήταν σε θέση να επιτελέσει το νέο έργο; Ποιος θα ήταν σε θέση να βρει ένα νέο μονοπάτι εκτός της Βίβλου; Επειδή οι παραδοσιακές αντιλήψεις των ανθρώπων και η φεουδαρχική ηθική είναι τόσο βαθιά ριζωμένες, δεν έχουν την ικανότητα να τις αποτινάξουν από μόνοι τους, ούτε έχουν το θάρρος να το κάνουν. Για να μην πω τίποτα για το πώς οι σημερινοί άνθρωποι έχουν καταληφθεί από λίγα νεκρά λόγια στη Βίβλο, λόγια που έχουν κυριεύσει την καρδιά τους. Πώς θα μπορούσαν να εγκαταλείψουν τη Βίβλο πρόθυμα; Πώς θα μπορούσαν να αποδεχθούν εύκολα μια οδό που είναι εκτός της Βίβλου; Εκτός κι αν μπορείς να μιλήσεις καθαρά για την πραγματική ιστορία της Βίβλου και τις θεμελιώδεις αρχές του έργου του Αγίου Πνεύματος, έτσι ώστε να πειστούν απόλυτα όλοι οι άνθρωποι — κάτι, το οποίο είναι απολύτως αναγκαίο. Κι αυτό επειδή όλοι μέσα στη θρησκεία προσκυνούν τη Βίβλο και τη λατρεύουν ως Θεό, προσπαθούν επίσης να περιορίσουν τον Θεό εντός της Βίβλου και υπάρχει η περίπτωση ότι θα επιτύχουν τους στόχους τους μόνο εφόσον έχουν καρφώσει ξανά τον Θεό στον σταυρό.
