«Ο χρόνος που ο Ιησούς είχε επί γης ήταν τριάντα τρεισήμισι έτη, δηλαδή, έζησε στη γη επί τριάντα τρεισήμισι έτη. Μόνο τρεισήμισι έτη αυτού του χρόνου διήρκησε η επιτέλεση της διακονίας Του και, στο υπόλοιπο, ζούσε απλώς μια κανονική ανθρώπινη ζωή. Στην αρχή, παρακολουθούσε τη λειτουργία στη συναγωγή και άκουγε τα κηρύγματα των ιερέων και τα μηνύματα των άλλων. Είχε αποκτήσει εκτενή γνώση της Βίβλου. Δεν γεννήθηκε με αυτές τις γνώσεις, τις κέρδισε μόνο μέσω της ανάγνωσης και της ακρόασης. Έχει καταγραφεί σαφέστατα εντός της Βίβλου ότι έθετε ερωτήσεις στους ραβίνους στη συναγωγή στην ηλικία των δώδεκα: Ποιες ήταν οι προφητείες των αρχαίων προφητών; Και οι νόμοι του Μωυσή; Οι Γραφές; Και οι άνθρωποι που υπηρετούν τον Θεό φορώντας άμφια στον ναό; ... Έθεσε πολλές ερωτήσεις, γιατί δεν διέθετε ούτε τη γνώση ούτε τη δυνατότητα κατανόησης. Παρόλο που είχε συλληφθεί από το Άγιο Πνεύμα, γεννήθηκε ως ένας απόλυτα συνηθισμένος άνθρωπος. Παρά τις κάποιες ιδιαιτερότητες, παρέμενε ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Η σοφία του αυξανόταν συνεχώς παράλληλα με το ανάστημα και την ηλικία Του και η ζωή Του προχωρούσε όπως αυτή ενός συνηθισμένου ανθρώπου. Στη φαντασία του ανθρώπου, ο Ιησούς δεν γνώρισε παιδική ηλικία, εφηβεία και μέση ηλικία. Ο άνθρωπος νομίζει ότι ο Ιησούς γεννήθηκε ως άνθρωπος τριάντα ετών και σταυρώθηκε μετά την ολοκλήρωση του έργου Του. Πιστεύουν ότι ίσως η ζωή Του δεν είχε την ίδια πορεία με εκείνη ενός συνηθισμένου ανθρώπου. Ίσως δεν έτρωγε ούτε συσχετιζόταν με τους ανθρώπους και ήταν ακριβοθώρητος. Ίσως ήταν αποκλίνουσα μορφή που θα φόβιζε όσους Τον Έβλεπαν, γιατί είναι ο Θεός. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Θεός που ενσαρκώνεται σίγουρα δεν ζει όπως ένας άνθρωπος. Πιστεύουν ότι είναι καθαρός χωρίς να χρειάζεται να βουρτσίζει τα δόντια Του ή να πλένει το πρόσωπό Του, επειδή είναι άγιο πρόσωπο. Δεν είναι αυτές ξεκάθαρα οι αντιλήψεις του ανθρώπου;» (Το Mυστήριο της Eνσάρκωσης (1))