Μια ανθολογία από τα δέκα κείμενα του λόγου του Θεού σχετικά με τα «Έργο και είσοδος» (Μέρος Δεύτερο)

9. Ο Θεός έχει εμπιστευτεί πολλά στους ανθρώπους και έχει, επίσης, μιλήσει με άπειρους τρόπους για την είσοδό τους. Όμως, επειδή το επίπεδο των ανθρώπων είναι σημαντικά χαμηλό, πολλά από τα λόγια του Θεού δεν έχουν καταφέρει να ριζώσουν. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι που το επίπεδο τους είναι χαμηλό, όπως η διαφθορά της ανθρώπινης σκέψης και ηθικής, καθώς και η έλλειψη κατάλληλης ανατροφής· οι φεουδαρχικές δεισιδαιμονίες που έχουν καταλάβει σοβαρά την καρδιά του ανθρώπου· οι εκμαυλισμένοι και παρακμιακοί τρόποι ζωής που έχουν προκαλέσει πολλά δεινά στις πιο βαθιές πτυχές της ανθρώπινης καρδιάς· μια επιδερμική αντίληψη περί πολιτισμικής γνώσης, με σχεδόν το ενενήντα οκτώ τοις εκατό των ανθρώπων να μην έχουν λάβει καμία εκπαίδευση σχετικά με την πολιτισμική γνώση και, επιπροσθέτως, πολύ λίγοι να λαμβάνουν υψηλότερου επιπέδου πολιτισμική εκπαίδευση, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να μην έχουν ουσιαστικά καμία ιδέα για το τι εννοεί ο Θεός ή το Πνεύμα, παρά έχουν μόνο μια αόριστη και ασαφή εικόνα για τον Θεό, την οποία απέκτησαν μέσα από τις δεισιδαιμονίες της φεουδαρχίας· η ολέθρια επιρροή που έχει ασκήσει «το μεγαλόπνοο πνεύμα του εθνικισμού» επί χιλιάδες χρόνια κι έχει ριζώσει για τα καλά στις καρδιές των ανθρώπων, καθώς και ο φεουδαρχικός τρόπος σκέψης, ο οποίος δεσμεύει και αλυσοδένει τους ανθρώπους, αφήνοντάς τους χωρίς την παραμικρή ελευθερία, χωρίς θέληση για αγώνα ή επιμονή, χωρίς επιθυμία για πρόοδο, παραμένοντας, αντιθέτως, παθητικοί και οπισθοδρομικοί, με μια παγιωμένη νοοτροπία δούλου. Και ούτω καθεξής. Αυτοί οι αντικειμενικοί παράγοντες έχουν μεταδώσει μια ανεξίτηλα βρωμερή και αποκρουστική χροιά στην ιδεολογική κατάσταση, τα ιδανικά, το ήθος και τη διάθεση των ανθρώπων. Θα έλεγε κανείς ότι οι άνθρωποι είναι σαν να ζουν σε έναν τρομοκρατικό κόσμο του σκότους, τον οποίον κανένας τους δεν προσπαθεί να υπερβεί, και κανένας τους δεν σκέφτεται να μεταβεί σε έναν ιδανικό κόσμο. Αντιθέτως, είναι ευχαριστημένοι με το ριζικό τους[1] να περνάνε τις ημέρες τους γεννώντας και μεγαλώνοντας παιδιά, πασχίζοντας, ιδρώνοντας, τρέχοντας για τις δουλειές τους, ονειρευόμενοι μια άνετη και ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή με συζυγική στοργή, αξιολάτρευτα παιδιά και ευδαιμονία στη δύση της ζωής τους, καθώς θα βιώνουν ειρηνικά τη ζωή τους... Επί δεκάδες, χιλιάδες, δεκάδες χιλιάδες χρόνια μέχρι σήμερα, οι άνθρωποι κατασπαταλούν τον χρόνο τους με αυτόν τον τρόπο, χωρίς κανένας να δημιουργεί μια τέλεια ζωή, με μοναδικό σκοπό τους την αλληλοσφαγή σ’ αυτόν τον σκοτεινό κόσμο, τον αγώνα για φήμη και πλούτη και τις δολοπλοκίες του ενός για τον άλλο. Ποιος έχει επιδιώξει ποτέ να εκπληρώσει το θέλημα του Θεού; Έχει δώσει ποτέ κανείς βάση στο έργο του Θεού; Όλα τα στοιχεία των ανθρώπων που έχουν καταληφθεί από την επιρροή του σκότους, έχουν από καιρό γίνει ανθρώπινη φύση, οπότε είναι αρκετά δύσκολο να πραγματοποιηθεί το έργο του Θεού, και οι άνθρωποι έχουν ακόμα λιγότερα αποθέματα καρδιάς για να δίνουν προσοχή σ’ αυτά που τους έχει εμπιστευτεί σήμερα ο Θεός. Όπως και να ‘χει, πιστεύω ότι δεν θα πειράξει τους ανθρώπους που εκφέρω αυτά τα λόγια, καθότι αυτά που λέω σχετίζονται με μια ιστορία χιλιάδων χρόνων. Το να μιλάς για την ιστορία σημαίνει να αναφέρεις γεγονότα και, επιπλέον, σκάνδαλα που είναι προφανή σε όλους. Συνεπώς, τι νόημα έχει να λέγεται κάτι αντίθετο προς τα γεγονότα; από «Έργο και είσοδος (3)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται» 10. Οι δεισιδαιμονικές δραστηριότητες, στις οποίες επιδίδονται οι άνθρωποι, είναι αυτό που απεχθάνεται ο Θεός πάνω απ’ όλα, όμως πολλοί άνθρωποι είναι ακόμα ανίκανοι να απαλλαχτούν απ’ αυτές, καθώς πιστεύουν ότι αυτές οι δεισιδαιμονικές δραστηριότητες έχουν θεσπιστεί από τον Θεό, και μέχρι σήμερα δεν έχουν ακόμα καταφέρει να τις αποβάλλουν πλήρως. Τέτοιου είδους στοιχεία είναι οι διευθετήσεις που κάνουν οι νέοι για τις γαμήλιες δεξιώσεις και τα προικιά· χρηματικά δώρα, γεύματα και άλλοι παρόμοιοι τρόποι με τους οποίους γιορτάζονται χαρμόσυνες περιστάσεις· αρχαία τελετουργικά που έχουν περάσει από γενιά σε γενιά· όλες οι ανούσιες δεισιδαιμονικές δραστηριότητες που πραγματοποιούνται για τους νεκρούς και την κηδεία τους: αυτά τα απεχθάνεται ακόμα περισσότερο ο Θεός. Ακόμα και η Κυριακή (το Σάββατο για τους Εβραίους) είναι απεχθής σ’ Εκείνον. Ο Θεός επίσης περιφρονεί και απορρίπτει, ακόμα περισσότερο, τις κοινωνικές σχέσεις και τις εγκόσμιες αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ανθρώπων. Ακόμα και η Γιορτή της Άνοιξης και τα Χριστούγεννα, τα οποία τα γνωρίζουν όλοι, δεν έχουν θεσπιστεί από τον Θεό, πόσο μάλλον τα παιχνίδια και οι στολισμοί (δίστιχα, βασιλόπιτα, πυροτεχνήματα, φαναράκια, χριστουγεννιάτικα δώρα, χριστουγεννιάτικα πάρτι και η Θεία Κοινωνία) γι’ αυτές τις γιορτές, δεν αποτελούν είδωλα στο μυαλό των ανθρώπων; Η θεία Ευχαριστία την Κυριακή, το κρασί και τα ωραία υφάσματα είναι ακόμα πιο εμφατικά είδωλα. Όλες οι παραδοσιακές γιορτές που είναι δημοφιλείς στην Κίνα, όπως η ημέρα Ανύψωσης του Κεφαλιού του Δράκου, η Γιορτή της Βάρκας του Δράκου, η Γιορτή του Μεσοφθινοπώρου, η Γιορτή του Χυλού Λάμπα και η Πρωτοχρονιά, καθώς και οι γιορτές στον θρησκευόμενο κόσμο, όπως το Πάσχα, τα Θεοφάνεια και τα Χριστούγεννα, όλες αυτές οι αβάσιμες γιορτές έχουν θεσπιστεί και περάσει από γενιά σε γενιά, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, μέσω πολλών ανθρώπων, και είναι ολότελα ασύμβατες με το ανθρώπινο είδος που δημιούργησε ο Θεός. Είναι η αχαλίνωτη φαντασία και οι εφευρετικές αντιλήψεις των ανθρώπων που έχουν δώσει τη δυνατότητα σ’ αυτές τις παραδόσεις να επιβιώσουν μέχρι σήμερα. Δείχνουν να μην έχουν ψεγάδια, αλλά είναι στην ουσία παιχνίδια που παίζει ο Σατανάς στους ανθρώπους. Όσο μεγαλύτερος συνωστισμός από Σατανάδες επικρατεί σ’ ένα μέρος, και όσο πιο παρωχημένο και οπισθοδρομικό είναι αυτό το μέρος, τόσο πιο παγιωμένα είναι τα φεουδαρχικά του έθιμα. Αυτά τα στοιχεία κρατούν σφιχτά δεμένους τους ανθρώπους, και δεν αφήνουν κανένα απολύτως περιθώριο για κίνηση. Πολλές από τις γιορτές στον θρησκευόμενο κόσμο δείχνουν ότι έχουν μεγάλη αυθεντικότητα και ότι λειτουργούν ως γέφυρα για το έργο του Θεού, αλλά στην πραγματικότητα είναι τα αόρατα δεσμά με τα οποία ο Σατανάς δεσμεύει τους ανθρώπους για να μη γνωρίσουν τον Θεό· είναι όλα πονηρά τεχνάσματα του Σατανά. Στην πραγματικότητα, όταν ολοκληρώνεται ένα στάδιο από το έργο του Θεού, Εκείνος έχει ήδη καταστρέψει τα εργαλεία και το ύφος εκείνου του χρονικού διαστήματος, χωρίς να αφήνει κανένα ίχνος. Οι «ευσεβείς πιστοί», ωστόσο, εξακολουθούν να λατρεύουν αυτά τα απτά υλικά αντικείμενα, ενώ ταυτόχρονα βάζουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους τα όσα έχει ο Θεός, χωρίς να τα μελετάνε περαιτέρω, δείχνουν ότι είναι γεμάτοι από την αγάπη του Θεού, ενώ στην πραγματικότητα τον έχουν εδώ και πολύ καιρό πετάξει έξω από τον οίκο τους και έχουν βάλει επάνω στο τραπέζι τον Σατανά για να τον λατρεύουν. Εικονίσματα με τον Ιησού, τη σταύρωση, την Παναγία, τη Βάφτιση του Ιησού και τον Μυστικό δείπνο· οι άνθρωποι τα λατρεύουν σαν τον Κύριο των Ουρανών, ενώ επανειλημμένως αναφωνούν «ο Θεός Πατέρας». Δεν είναι όλα αυτά αστεία; Μέχρι σήμερα, πολλά παρόμοια ρητά και πρακτικές που έχουν περάσει από γενιά σε γενιά είναι μισητά στον Θεό. Αποτελούν ένα σοβαρό εμπόδιο για την εξέλιξη του έργου του Θεού και, επιπλέον, επιφέρουν τρομερές αναποδιές κατά την είσοδο των ανθρώπων. Αν αφήσουμε κατά μέρους τον βαθμό στον οποίον έχει διαφθείρει τους ανθρώπους ο Σατανάς, μέσα τους είναι γεμάτοι μέχρι επάνω με στοιχεία όπως τον νόμο του Γουίτνες Λι, τις εμπειρίες του Λόρενς, τις έρευνες του Γουότσμαν Νι και το έργο του Παύλου. Απλώς δεν υπάρχει κανένας τρόπος με τον οποίον να μπορεί ο Θεός να εργαστεί επάνω στους ανθρώπους, επειδή μέσα τους έχουν πάρα πολύ ατομικισμό, νόμους, κανόνες, κανονισμούς, συστήματα και άλλα τέτοια. Αυτά τα στοιχεία, μαζί με τις φεουδαρχικές δεισιδαιμονικές τάσεις των ανθρώπων, έχουν αιχμαλωτίσει και κατασπαράξει την ανθρωπότητα. Είναι σαν οι σκέψεις των ανθρώπων να είναι μια ενδιαφέρουσα έγχρωμη ταινία, η οποία αφηγείται ένα παραμύθι με φανταστικά όντα να καβαλάνε τα σύννεφα, τόσο ευφάνταστη που συναρπάζει τους ανθρώπους, αφήνοντάς τους σαστισμένους κι άφωνους. από «Έργο και είσοδος (3)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται» 11. Ο καλύτερος τρόπος για να αλλάξει η ανθρώπινη διάθεση είναι να αντιστραφούν εκείνα τα τμήματα στα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων που έχουν δηλητηριαστεί περισσότερο, ώστε να μπορέσουν οι άνθρωποι να ξεκινήσουν να αλλάζουν τον τρόπο σκέψης και το ήθος τους. Πρώτα απ’ όλα, οι άνθρωποι πρέπει να δουν ξεκάθαρα ότι όλες αυτές οι θρησκευτικές ιεροτελεστίες, οι θρησκευτικές δραστηριότητες, τα έτη, οι μήνες και οι γιορτές είναι όλα μισητά για τον Θεό. Πρέπει να σπάσουν τα δεσμά του φεουδαρχικού τρόπου σκέψης και να εξαλείψουν κάθε ίχνος της βαθιά ριζωμένης κλίσης τους προς τη δεισιδαιμονία. Όλα αυτά περιλαμβάνονται στην είσοδο της ανθρωπότητας. Πρέπει να κατανοήσετε γιατί ο Θεός οδηγεί την ανθρωπότητα έξω από τα εγκόσμια, καθώς και γιατί οδηγεί την ανθρωπότητα μακριά από κανόνες και κανονισμούς. Αυτή είναι η πύλη μέσα από την οποία θα εισέλθετε, και παρόλο που δεν έχουν καμία σχέση με την πνευματική εμπειρία σας, αυτά είναι τα μεγαλύτερα εμπόδια που σας αποκλείουν από την είσοδό, που σας αποκλείουν από τη γνώση του Θεού. Σχηματίζουν ένα δίχτυ που εγκλωβίζει τους ανθρώπους. Πολλοί διαβάζουν υπερβολικά πολύ τη Βίβλο και μπορούν ακόμα και να απαγγέλλουν απ’ έξω διάφορα εδάφια της Βίβλου. Κατά την είσοδό τους σήμερα, οι άνθρωποι ασυνείδητα χρησιμοποιούν τη Βίβλο για να μετράνε το έργο του Θεού, σαν να είναι η Βίβλος η βάση και η πηγή αυτού του σταδίου του έργου του Θεού. Όταν το έργο του Θεού συμβαδίζει με τη Βίβλο, οι άνθρωποι υποστηρίζουν ένθερμα το έργο του Θεού και Τον έχουν σε μεγαλύτερη υπόληψη. Όταν το έργο του Θεού δεν ταιριάζει με τη Βίβλο, οι άνθρωποι ανησυχούν σε τέτοιο βαθμό που τους λούζει κρύος ιδρώτας και αναζητούν σ’ αυτήν τη βάση για το έργο του Θεού. Αν το έργο του Θεού δεν αναφέρεται στη Βίβλο, οι άνθρωποι θα αγνοήσουν τον Θεό. Μπορεί να ειπωθεί ότι, όσον αφορά το σημερινό έργο του Θεού, οι περισσότεροι άνθρωποι το αποδέχονται με μεγάλη προσοχή, υπακούν σ’ αυτό επιλεκτικά και αδιαφορούν να το γνωρίσουν. Όσον αφορά τα πράγματα του παρελθόντος, κρατιούνται από το ένα μισό και εγκαταλείπουν το άλλο. Μπορεί αυτό να ονομαστεί είσοδος; Όταν φυλάνε τα βιβλία των άλλων σαν θησαυρό και τα αντιμετωπίζουν σαν το χρυσό κλειδί για την πύλη του βασιλείου, οι άνθρωποι απλώς αδιαφορούν πλήρως για το τι απαιτεί ο Θεός από αυτούς σήμερα. Επιπλέον, πολλοί «ευφυείς ειδικοί» κρατάνε τα λόγια του Θεού στο αριστερό τους χέρι και τα «αριστουργήματα» άλλων στο δεξί, σαν να θέλουν να βρούνε τη βάση των λόγων του Θεού σ’ αυτά τα αριστουργήματα, προκειμένου να αποδείξουν πλήρως ότι τα λόγια του Θεού είναι σωστά, ενώ φτάνουν στο σημείο ακόμα και να εξηγούν τα λόγια του Θεού σε άλλους, εντάσσοντάς τα στα αριστουργήματα, σαν να εργάζονται. Για να πούμε την αλήθεια, υπάρχουν πολλοί «επιστημονικοί ερευνητές» ανάμεσα στους ανθρώπους, οι οποίοι δεν είχαν ποτέ σε μεγάλη υπόληψη τα πιο πρόσφατα επιστημονικά επιτεύγματα του σήμερα, επιστημονικά επιτεύγματα άνευ προηγουμένου (δηλαδή, το έργο του Θεού, τα λόγια του Θεού και το μονοπάτι της εισόδου στη ζωή), οπότε όλοι οι άνθρωποι είναι «αυτάρκεις», «κηρύττουν» σε όλα τα μήκη και τα πλάτη με τη δύναμη της ευγλωττίας τους και επιδεικνύουν «το καλό όνομα του Θεού». Εν τω μεταξύ, η είσοδός τους διατρέχει κίνδυνο και εκείνοι δείχνουν να απέχουν τόσο από τις απαιτήσεις του Θεού όσο απέχει η δημιουργία από το τώρα. Πόσο εύκολο είναι να κάνεις το έργο του Θεού; από «Έργο και είσοδος (3)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται» 12. Φαίνεται ότι οι άνθρωποι έχουν ήδη αποφασίσει να αφήσουν το ένα μισό του εαυτού τους στο χθες και να φέρουν το άλλο μισό στο σήμερα, να παραδώσουν το μισό στον Σατανά και να παρουσιάσουν το άλλο μισό στον Θεό, σαν να ήταν αυτός ο τρόπος να έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους και να έχουν κάποια αίσθηση παρηγοριάς. Ο εσωτερικός κόσμος των ανθρώπων είναι εξαιρετικά δόλιος, φοβούνται μήπως χάσουν, όχι μόνο το αύριο, αλλά και το χθες, τρέμουν μήπως υβρίσουν τόσο τον Σατανά όσο και τον Θεό του σήμερα, ο οποίος δείχνει να είναι αλλά και να μην είναι. Καθότι οι άνθρωποι δεν έχουν καταφέρει να καλλιεργήσουν καταλλήλως τον τρόπο σκέψης τους και το ήθος τους, τους λείπει σε μεγάλο βαθμό η διάκριση και απλώς δεν μπορούν να ξεχωρίσουν αν το σημερινό έργο είναι του Θεού ή όχι. Ίσως είναι επειδή είναι τόσο βαθύς ο φεουδαρχικός και δεισιδαιμονικός τρόπος σκέψης των ανθρώπων, που έχουν εδώ και καιρό βάλει στην ίδια κατηγορία τις δεισιδαιμονίες και την αλήθεια, τον Θεό και τα είδωλα, χωρίς να νοιάζονται να ξεχωρίσουν αυτά τα πράγματα, και δεν φαίνονται ικανοί να κάνουν μια ξεκάθαρη διάκριση, όσο κι αν βασανίσουν το μυαλό τους. Αυτός είναι ο λόγος που τα ανθρώπινα όντα έχουν σταματήσει την πορεία τους και δεν κινούνται πλέον προς τα εμπρός. Όλα αυτά τα προβλήματα προκύπτουν από την έλλειψη σωστού είδους ιδεολογικής εκπαίδευσης των ανθρώπων, κάτι που δημιουργεί τεράστιες δυσκολίες στην είσοδό τους. Ως αποτέλεσμα, οι άνθρωποι δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για το έργο του αληθινού Θεού, παρά εμμένουν πεισματικά[2] στο έργο του ανθρώπου (όπως το έργο ανθρώπων που θεωρούν σπουδαίους), σαν να έφερε κάποιο σήμα. Δεν είναι αυτά τα πιο πρόσφατα θέματα, στα οποία θα πρέπει να εισέλθουν οι άνθρωποι; από «Έργο και είσοδος (3)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται» 13. Αν ο άνθρωπος μπορούσε να εισέλθει πραγματικά σε σύμπνοια με το έργο του Αγίου Πνεύματος, η ζωή του γρήγορα θα αναπτυσσόταν σαν ένας βλαστός μπαμπού μετά από μια ανοιξιάτικη βροχή. Κρίνοντας από το σημερινό ανάστημα των περισσότερων ανθρώπων, κανένας δεν δίνει καμία σημασία στη ζωή. Αντιθέτως, οι άνθρωποι δίνουν σημασία σε ορισμένα επουσιώδη επιφανειακά ζητήματα. Ή τρέχουν πέρα δώθε και εργάζονται άσκοπα και στην τύχη, χωρίς να εστιάζουν, μη γνωρίζοντας προς ποια κατεύθυνση να πάνε και, πολύ λιγότερο, για ποιον. Απλώς «κρύβονται ταπεινά». Η αλήθεια είναι ότι πολύ λίγοι από εσάς γνωρίζουν τις προθέσεις του Θεού για τις έσχατες ημέρες. Σχεδόν κανένας από εσάς δεν γνωρίζει το αποτύπωμα του Θεού, ενώ ακόμα λιγότεροι γνωρίζουν ποιο θα είναι το υπέρτατο επίτευγμα του Θεού. Ωστόσο, οι πάντες, με όλη τους τη δύναμη της θέλησης, αποδέχονται πειθάρχηση και αντιμετώπιση από άλλους, σαν να προετοιμάζονται[3] και να περιμένουν να έρθει η ημέρα που θα τα έχουν επιτέλους καταφέρει και θα μπορούν να χαλαρώσουν. Δεν θα κάνω κανένα σχόλιο σχετικά με αυτά τα «θαύματα» των ανθρώπων, αλλά υπάρχει ένα σημείο που πρέπει όλοι σας να καταλάβετε. Αυτήν τη στιγμή, οι περισσότεροι άνθρωποι εξελίσσονται προς την αντικανονικότητα,[4] τα βήματα της εισόδου τους ήδη οδεύουν προς ένα αδιέξοδο.[5] Ίσως πολλοί να πιστεύουν ότι αυτό που ποθεί ο άνθρωπος είναι η Σάνγκρι-Λα, νομίζοντας ότι αυτό είναι το μέρος της ελευθερίας. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν είναι. Ή μπορεί κάποιος να πει ότι οι άνθρωποι έχουν ήδη ξεστρατίσει. από «Έργο και είσοδος (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται» 14. Ο Θεός έχει ενσαρκωθεί στην κινεζική ηπειρωτική χώρα, αυτή που οι συμπατριώτες στο Χονγκ Κονγκ και στην Ταϊβάν αποκαλούν ενδοχώρα. Όταν ο Θεός κατέβηκε από τον ουρανό στη γη, κανένας στον ουρανό και στη γη δεν το ήξερε, γι’ αυτό το πραγματικό νόημα του Θεού επιστρέφει με μυστικό τρόπο. Ζει και εργάζεται ενσαρκωμένος εδώ και πολύ καιρό, όμως κανένας δεν το ήξερε. Ακόμα και σήμερα, κανένας δεν το αναγνωρίζει. Ίσως αυτός να παραμείνει ένας αιώνιος γρίφος. Η ενσάρκωση του Θεού αυτήν τη φορά, δεν είναι κάτι που μπορεί να γνωρίσει ο οποιοσδήποτε. Όσο μεγάλης κλίμακας και πανίσχυρο κι αν είναι το έργο του Πνεύματος, ο Θεός παραμένει πάντοτε συγκροτημένος, χωρίς ποτέ να αποκαλύπτει τον εαυτό Του. Μπορεί κανείς να πει ότι αυτό το στάδιο του έργου Του είναι σαν να λαμβάνει χώρα στο ουράνιο βασίλειο. Παρόλο που είναι απολύτως εμφανές στους πάντες, κανένας δεν το αναγνωρίζει. Όταν ο Θεός ολοκληρώσει αυτό το στάδιο του έργου Του, οι πάντες θα αφυπνιστούν από το όνειρο διαρκείας τους και θα αντιστρέψουν την προηγούμενη στάση τους.[6] Θυμάμαι τον Θεό να λέει κάποτε, «Το να ενσαρκώνομαι αυτήν τη φορά είναι σαν να πέφτω στο στόμα του λύκου». Αυτό που θέλει να πει είναι ότι αυτήν τη φορά το έργο του Θεού Τον θέλει να ενσαρκώνεται και να γεννιέται στον τόπο που ζει ο μεγάλος κόκκινος δράκος· η έλευσή του στη γη αυτήν τη φορά συνοδεύεται από ακόμα πιο ακραίους κινδύνους. Αυτό που Εκείνος αντιμετωπίζει είναι μαχαίρια, όπλα και γκλοπ· αυτό που Εκείνος αντιμετωπίζει είναι ο πειρασμός· αυτό που Εκείνος αντιμετωπίζει είναι πλήθη με δολοφονικά βλέμματα. Ριψοκινδυνεύει να σκοτωθεί ανά πάσα στιγμή. Ο Θεός έχει έρθει γεμάτος οργή. Ωστόσο, ήρθε προκειμένου να κάνει το έργο της τελείωσης, δηλαδή, να κάνει το δεύτερο μέρος του έργου Του, το οποίο συνεχίζεται μετά από το έργο της λύτρωσης. Για χάρη αυτού του σταδίου του έργου Του, ο Θεός έχει αφιερώσει μέγιστη σκέψη και φροντίδα και χρησιμοποιεί κάθε πιθανό μέσο για να αποφύγει τις επιθέσεις του πειρασμού, να κρύβεται ταπεινά και να μην επιδεικνύει ποτέ την ταυτότητά Του. Για να σώσει τον άνθρωπο από τη σταύρωση, ο Ιησούς ολοκλήρωνε μόνο το έργο της λύτρωσης, δεν έκανε έργο τελείωσης. Συνεπώς, μόνο το μισό από το έργο του Θεού γινόταν, και η ολοκλήρωση του έργου της λύτρωση αποτελούσε μόνο το μισό από ολόκληρο το σχέδιό Του. Καθώς η νέα εποχή ήταν έτοιμη να ξεκινήσει και η παλιά να υποχωρήσει, ο Πατέρας Θεός ξεκίνησε να μελετά προσεκτικά το δεύτερο μέρος του έργου Του και άρχισε να το προετοιμάζει. Μπορεί κατά το παρελθόν, να μην είχε προφητευθεί αυτή η ενσάρκωση κατά τις έσχατες ημέρες, κι αυτό έθεσε τα θεμέλια για μια αυξημένη μυστικότητα, η οποία περιβάλει αυτήν τη φορά την ενσάρκωση του Θεού. Τη χαραυγή, χωρίς κανένας να το ξέρει, ήρθε ο Θεός στη γη και άρχισε τη ζωή Του ως ενσαρκωμένος. Οι άνθρωποι δεν γνώριζαν τίποτα γι’ αυτήν τη στιγμή. Ίσως να κοιμόντουσαν όλοι τους βαθιά, ίσως πολλοί που ήταν ξύπνιοι να περίμεναν και ίσως πολλοί να προσεύχονταν αθόρυβα στον επουράνιο Θεό. Ωστόσο, απ’ όλους αυτούς τους πολλούς ανθρώπους, κανένας δεν γνώριζε ότι ο Θεός είχε ήδη φτάσει στη γη. Ο Θεός εργάζεται με αυτόν τον τρόπο, ώστε να φέρεις εις πέρας το έργο Του πιο ομαλά και να πετύχει καλύτερα αποτελέσματα, καθώς επίσης για να αποφύγει περισσότερους πειρασμούς. Όταν οι άνθρωποι ξυπνήσουν από τον ανοιξιάτικο λήθαργό τους, το έργο του Θεού θα έχει από καιρό τελειώσει κι Εκείνος θα αναχωρήσει, λήγοντας τη ζωή της περιπλάνησης και της παραμονής Του στη γη. Καθότι το έργο του Θεού απαιτεί από τον Θεό να ενεργεί και να ομιλεί προσωπικά, και καθότι δεν υπάρχει κανένας τρόπος με τον οποίον μπορεί ο άνθρωπος να βοηθήσει, ο Θεός έχει υπομείνει αφόρητο πόνο για να έρθει στη γη και να φέρει εις πέρας ο ίδιος το έργο. Ο άνθρωπος είναι ανίκανος να αναλάβει αυτός το έργο του Θεού. Έτσι, ο Θεός αντιμετώπισε κινδύνους χιλιάδες φορές μεγαλύτερους από εκείνους κατά την Εποχή της Χάριτος, προκειμένου να κατεβεί στον τόπο όπου διαμένει ο μεγάλος κόκκινος δράκος και να φέρει εις πέρας το έργο Του, να επιστρατεύσει όλη Του τη σκέψη και τη φροντίδα για να λυτρώσει αυτήν την ομάδα εξαθλιωμένων ανθρώπων, για να λυτρώσει αυτήν την ομάδα ανθρώπων που έχουν βουλιάξει μέσα σε έναν σωρό κοπριάς. Παρόλο που κανένας δεν γνωρίζει την ύπαρξη του Θεού, ο Θεός δεν προβληματίζεται, καθότι αυτό ωφελεί κατά πολύ το έργο Του. Όλοι είναι στυγερά μοχθηροί, οπότε πώς θα μπορούσε ο οποιοσδήποτε να ανεχθεί την ύπαρξη του Θεού; Γι’ αυτό ο Θεός είναι πάντοτε σιωπηλός επάνω στη γη. Ασχέτως του πόσο υπερβολικά βάναυσος είναι ο άνθρωπος, ο Θεός δεν παίρνει τίποτα κατάκαρδα κι απλώς συνεχίζει να κάνει το έργο που πρέπει να κάνει, ώστε να εκπληρώσει τη σπουδαία αποστολή που Του έχει αναθέσει ο επουράνιος Πατέρας. Ποιος από εσάς έχει αναγνωρίσει το κάλλος του Θεού; Ποιος νοιάζεται περισσότερο για το βάρος που κουβαλά ο Πατέρας Θεός, απ’ ότι ο Υιός Του; Ποιος μπορεί να κατανοήσει το θέλημα του Πατέρα Θεού; Το Πνεύμα του Πατέρα Θεού στον ουρανό συχνά προβληματίζεται, και ο Υιός Του στη γη προσεύχεται τακτικά για το θέλημα του Πατέρα Θεού, και η καρδιά Του πάει να σπάσει από την ανησυχία. Υπάρχει κανείς που να γνωρίζει την αγάπη του Πατέρα Θεού για τον Υιό Του; Υπάρχει κανείς που να γνωρίζει πόσο Του λείπει του λατρευτού Υιού ο Πατέρας Θεός; Χωρισμένοι μεταξύ ουρανού και γης, οι δυο Τους κοιτάζουν συνεχώς ο ένας τον άλλον από μακριά, πλάι-πλάι στο Πνεύμα. Ω, ανθρωπότητα! Πότε θα νοιαστείς για την καρδιά του Θεού; Πότε θα καταλάβεις την πρόθεση του Θεού; Πατέρας και Υιός εξαρτώνται πάντοτε ο ένας από τον άλλον. Γιατί να είναι λοιπόν χώρια, ο ένας επάνω στον ουρανό και ο άλλος κάτω στη γη; Ο Πατέρας αγαπά τον Υιό Του όσο κι ο Υιός αγαπά τον Πατέρα Του. Γιατί να πρέπει τότε Εκείνος να περιμένει με τέτοια λαχτάρα και να προσμένει με τόσο άγχος; Παρόλο που δεν έχουν χωριστεί για πολύ, γνωρίζει κανείς ότι ο Πατέρας λαχταρά ήδη με αγωνία τόσες ημέρες και τόσες νύχτες, και τόσο καιρό δεν βλέπει την ώρα για τη γρήγορη επιστροφή του λατρευτού του Υιού; Παρατηρεί, κάθεται σιωπηλός, περιμένει. Όλα έχουν να κάνουν με τη γρήγορη επιστροφή του λατρευτού Υιού Του. Πότε θα ξανασμίξει με τον Υιό που περιπλανιέται επάνω στη γη; Παρόλο που όταν σμίξουν θα μείνουν μαζί για όλη την αιωνιότητα, πώς μπορεί Εκείνος να υπομένει τις χιλιάδες ημέρες και νύχτες του χωρισμού, ο ένας επάνω στον ουρανό κι ο άλλος κάτω στη γη; Δεκάδες χρόνια στη γη είναι σαν χιλιάδες χρόνια στον ουρανό. Πώς θα μπορούσε ο Θεός Πατέρας να μην ανησυχεί; Όταν ο Θεός έρχεται στη γη, βιώνει τις τόσες αντιξοότητες του κόσμου των ανθρώπων, ακριβώς όπως ο άνθρωπος. Ο ίδιος ο Θεός είναι αθώος, οπότε γιατί να αφήνει τον Θεό να υπομένει τον ίδιο πόνο με τους ανθρώπους; Δεν είναι να αναρωτιέται κανείς γιατί ο Πατέρας Θεός λαχταρά τόσο επιτακτικά να δει τον Υιό Του. Ποιος μπορεί να καταλάβει την καρδιά του Θεού; Ο Θεός δίνει τόσα στον άνθρωπο. Πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να ξεπληρώσει ποτέ επαρκώς την καρδιά του Θεού; Από την άλλη, ο άνθρωπος δίνει πολύ λίγα στον Θεό. Πώς θα μπορούσε ο Θεός να μην ανησυχεί; από «Έργο και είσοδος (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»